Η ομάδα

Το σύνολο που τραβάει τα βλέμματα μέχρι τώρα είναι οι Sacramento Kings, οι οποίοι έχουν πάρει προβάδισμα δύο παιχνιδιών από τους περσινούς πρωταθλητές Golden State Warriors. Προσωπικά δεν μου προκαλεί τόση έκπληξη, είχα στηρίξει άλλωστε το Sacramento για πρόκριση στο πρόσφατο Roundtable του σάιτ, το ζήτημα όμως δεν είναι οι μαντικές ικανότητες και λοιπά φύλλα δάφνης, αλλά όσα συμβαίνουν και όσα θα μπορούσαμε να περιμένουμε πως θα συμβούν στο παρκέ από την ομάδα του Mike Brown. Ξέρετε, του επί χρόνια defensive mastermind στη λίγκα, ακόμη και ως συνεργάτης του Steve Kerr στους Warriors. Τι λέτε να ξεκινήσουμε από τα δεύτερα, σε μία εξαιρετική συρραφή στιγμών από τον Guru Giorgos B (μαζί με τον κέρσορα του ποντικιού του υπολογιστή του, που ήθελε να μας κάνει παρέα) με την άμυνα του Sacramento:

Όλα τα παραπάνω είναι από τη δεύτερη περίοδο του Game 2, ίσως ένα από τα πιο κομβικά σημεία της σειράς μέχρι τώρα. Προσέξτε πώς οι Warriors προσπαθούν να ξεκινήσουν τη δράση τους ψηλά στο γήπεδο και νωρίς, αλλά όχι απαραίτητα να τρέξουν. Πού να το κάνουν αυτό, πού να το πετύχουν, αν πας σε κόντρα γκαζιού και ταχύτητας με αυτούς τους Kings, ό,τι προϊστορία και να κουβαλάς, όσα γαλόνια στο συγκεκριμένο γρήγορο μπάσκετ, θα ζορίσεις μόνος σου τον εαυτό σου. 

Οι Kings λοιπόν είναι απόλυτα προετοιμασμένοι. Στρίβουν επιθετικά πάνω στον Steph σε αλλαγές, δεν κρύβουν τον Sabonis, αλλά τον έχουν ακριβώς πάνω στη δράση, φέρνουν τον Davion Mitchell ως μπασκετική ‘’κατσαρίδα’’ (όρος που επίσης αποδίδω στον αγαπημένο μου Γιώργο) να πιέζει έντονα τον αντίπαλο. Αντίστοιχα συγκεντρωμένοι οι Monk και Fox, όπως στην τελευταία φάση, να βγουν έγκαιρα πάνω στην κίνηση του Steph και να παίξουν καθαρά. Ναι είναι μία περίοδος, όμως δείχνει τον δρόμο. Τι κι αν στη regular season είχαν την 25η άμυνα ανα 100 κατοχές και λοιπά νούμερα που μας αρέσει να αναδεικνύουμε (ή και να κρύβουμε), το ζήτημα είναι το πλάνο και το διάβασμα του συγκεκριμένου ματσαρίσματος που θα βρεις στον πρώτο γύρο. Ο Mike Brown για την ώρα το χειρίζεται εξαιρετικά. Και οι παίκτες του συνεχίζουν να ‘’αγοράζουν’’ το μοτίβο στην απέναντι πλευρά. 

Στο Game 1 οι Kings δεν είχαν τις λεπτομέρειες με το μέρος τους. Οι Warriors είχαν βγάλει τον Sabonis εκτός παιχνιδιού ουσιαστικά, αλλά η επίθεση συνέχιζε να λειτουργεί. Ένα χαμένο ριμπάουντ που κατέληγε σε τρίποντο του Steph από εδώ, ένα-δύο δικά τους σουτ που δεν μπήκαν για να περάσουν μπροστά από εκεί, εμφανίστηκαν στο παρκέ τα ένα, δύο, τρία breaking points που κυνηγούν οι Warriors όλα αυτά τα χρόνια, για να τελειώσουν την ψυχολογία του αντιπάλου. Οι Blazers και ο Dame Lillard ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ, ακόμη κι αν δεν διαβάσουν ποτέ αυτό το κείμενο, όπως μαλλον θα συμβεί. Ένιγουει. 

Οι Κings όχι μόνο δεν έσπασαν, αλλά πέρασαν και μπροστά. Με το μπάσκετ τους, με γρήγορες επιλογές και πάσες προς τους σουτέρ (Trey Lyles στο συγκεκριμένο παιχνίδι) και με τρέξιμο, πολύ τρέξιμο. ‘’Μέχρι να τους βγάλετε τη γλώσσα’’ θα μπορούσε να φωνάζει ο Mike Brown, o οποίος δίνει εντολές για άνοιγμα του ρυθμού ακόμη και στην τέταρτη περίοδο, ακόμη και αργά στο παιχνίδι. Οι παίκτες του στηρίζουν το πλάνο και όταν συμβαίνει αυτό, δεν έχουν τόση σημασία οι μικρές παραλλαγές. Ας περάσει ο Wiggins πάνω στον Fox για να μην κάνει 40 πόντους ξανά, αυτο σημαίνει πως ο Sabonis θα βρει τη δυνατότητα να κρατήσει μπάλα και να μετατοπίσει την αντίπαλη άμυνα, αλλά και ο Monk να χτυπά πάνω τους κάθετα, όπως έχει κάνει με εξαιρετικό τρόπο δύο παιχνίδια ακόμη. Μπορούν να αντέξουν άσχημα διαστήματα όπως εκείνο του Λιθουανού ψηλού στον πρώτο αγώνα, πολύ απλά γιατί η επίθεσή τους συνεχίζει στην επόμενη λύση, στο επόμενο σουτ, με μεγάλη ταχύτητα. Είναι και ζήτημα ψυχολογίας σ’ ένα βαθμό, ή μάλλον προσέγγισης. Ο Sabonis πέρασε στον πάγκο στο κλείσιμο της τρίτης περιόδου στο Game 1 και έμοιαζε σκασμένος, όχι όμως γιατί έκανε κακό προσωπικό παιχνίδι (που έκανε) ή με νεύρα για τον αντίπαλο, αλλά με όλο του το body language να φωνάζει πως ‘’είναι εκεί οι λύσεις για το σύνολο, απλά πρέπει να τις πάρω’’. Όχι για τα νούμερα και την προσωπική στατιστική δηλαδή, αλλά για τη νίκη. 

Η σειρά έχει μέλλον, δεν καθάρισαν οι Kings επειδή προηγήθηκαν 2-0 απέναντι στον Curry, σκορ που βλέπει για πρώτη φορά απέναντί του στην Kerr era. Έρχονται οι πρωταθλητές, στην πραγματικότητα μάλιστα δεν έχουν παίξει καθόλου άσχημα μέχρι τώρα - κι ας τους έκανε ο Draymond Green την εσωτερική ζημιά, καθώς θα χάσει και το Game 3 μετά το χτύπημα πάνω στα πλευρά του Sabonis. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως το Sacramento θα παίξει.

Ο παίκτης

Λοιπόν εντάξει, δεν περιμέναμε ασφαλώς οι Brooklyn Nets να αποτελέσουν μεγάλο εμπόδιο για τους Sixers, μόλις λίγους μήνες μετά την αποχώρηση των Durant & Irving και παρά τα όσα θαυμαστά κάνει ο Mikal Bridges. Για την ακρίβεια, και τους πέντε παίκτες της βασικής πεντάδας να ενώσεις μοιάζει δύσκολο να μαρκάρουν ενωμένοι τον φετινό Joel Embiid.

Με το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου να πλησιάζει, οι περισσότεροι περίμεναν μεγαλεπήβολες εμφανίσεις, ώστε να έρθει και η εικόνα των playoffs να σφραγίσει όσα είδαμε μέσα στη σεζόν από τον κορυφαίο ψηλό και σκόρερ. Ο Embiid σκόραρε 26 και 20 πόντους αντίστοιχα, nothing super fancy δηλαδή, η πραγματικότητα είναι όμως πως είναι εξαιρετικός. Ευκίνητος όσο ποτέ, με πολύ καλές επιλογές μόλις υποδέχεται την μπάλα στα αγαπημένα του σημεία, λες και ξέρει ακριβώς πώς θα τον αντιμετωπίσει η άμυνα των Nets και ιδιαίτερα στις στιγμές που διπλώνει επάνω του:

Όπως γράψαμε και σε πρόσφατο ποστ μας, αυτή η σειρά μοιάζει σαν scout report των Celtics για τον επερχόμενο πρώτο γύρο, ως προς το τι μπορούν να κερδίσουν ντουμπλάροντας τον Embiid. Για την ώρα το παρκέ τους φωνάζει πως ‘’μην ερωτευτείτε κιόλας αυτή την προσέγγιση, γιατί θα έρθουν τα ζόρια’’. Με τον Embiid να παίζει ίσως το πιο ήρεμο μπάσκετ της καριέρας του και με την επίθεση να συνεχίζει να έχει ροή, υπάρχει χώρος για τον Maxey να διαλύσει την άμυνα κάθετα, οι (όποιοι) σουτέρ του ρόστερ βρίσκουν επαφές και φυσικά πιάνει δράση ο James Harden. 7/13 τρίποντα στο πρώτο παιχνίδι και 28 πόντοι, πακετάκι με 13 ασίστ σε καλό timing. Στο δεύτερο παιχνίδι οκ, o Harden είναι, άραξε και λίγο, όμως η απειλή φαίνεται πως είναι εκεί φέτος, βλέπει κι εκείνος την ευκαιρία. Κι αν η αντίπαλη άμυνα δεν προσεγγίζει με δύο άτομα μόνιμα τον Embiid;

Ε, σ’ εκείνο το σενάριο, μπορεί βάσιμα να περιμένει 35 και 40 πόντους από τον Καμερουνέζο center, ίσως και παραπάνω. Μέσες άκρες οι Sixers θα κλείσουν, μετά από καιρό, έναν άνετο πρώτο γύρο και μοιάζουν να έχουν και τον τρόπο να προχωρήσουν, με τον σούπερσταρ τους σε τοπ αγωνιστική κατάσταση και υγιή, μάλλον με τις περισσότερες (δικαιολογημένες) ελπίδες από το 2019 και εκείνη τη μεγάλη σειρά απέναντι στο Toronto, με το ιστορικό πια buzzer beater του Kawhi Leonard στο έβδομο παιχνίδι. Στα δύσκολα βέβαια, μπορούμε πάντα να περιμένουμε τον Doc Rivers να τα κάνει μαντάρα και ν΄ αρχίσουν όλοι μαζί ξανά τη μίρλα. Δεν είμαστε εκεί ωστόσο, τουλάχιστον για την ώρα.

Η σειρά

Η μάχη ανάμεσα σε Cavaliers και Knicks φωνάζει από τώρα για Game 7, και μάλιστα (δείχνει να) μας ετοιμαζει και διαφορετικά σενάρια από παιχνίδι σε παιχνίδι. Στο ξεκίνημα της είδαμε όσα πάνω κάτω μας είχαν υποσχεθεί. Άμυνες, μοτίβο Ανατολής αν προτιμάτε, σκορ χωρίς μεγάλα ξεσπάσματα και μία άτυπη μάχη crafty χειριστών και σκόρερ ανάμεσα στους Donovan Mitchell και Jalen Brunson. Αυτό που ξεχώρισε ωστόσο από την πρώτη μονομαχία είναι πως η Νέα Υόρκη, όπως συμβαίνει όλη τη σεζόν άλλωστε, πηγαίνει εκεί από στυλ κι επιλογή. Ο Brunson παίρνει την μπάλα στα χέρια, ντριμπλάρει και πηγαίνει στα αγαπημένα του σημεία κι εκτελεί με διάφορους τρόπους από το mid-range, με την άμυνα να προσπαθεί να προσαρμοστεί σ’ αυτό το μοτίβο. Οι Knicks όμως εκεί πάνω πατάνε και δημιουργούν ποικιλία με τα δεύτερα σχήματά τους, εκείνα που τρέχουν με τους Quickley-Hart-Grimes-Toppin, σ’ ένα μόνιμο μπασκετικό ‘’μπρος-πίσω’’ στον ρυθμό που τελικά λειτουργεί προς όφελός τους. Ο πιο χαμαιλεοντικός σ’ όλο αυτό το μοτίβο είναι περιέργως ο Julius Randle, ο οποίος ασφαλώς λατρεύει το ball-hogging και την προσωπική επίθεση, όμως είναι παρόντας και στα σχήματα που πατούν το γκάζι, με άμεσες εκτελέσεις από την περιφέρεια. Δεν είναι τρελά εύστοχος μέχρι τώρα (6/17 τρίποντα), όμως οι Knicks το αντέχουν.

Από την απέναντι πλευρά, οι Cavs του Mitchell-ball, όσο σπουδαίος κι αν είναι εκείνος, δεν αξιοποιούν επαρκώς τις μεγάλες δυνατότητες που προσφέρει ο ‘’50-50’’ χειριστής Darius Garland (όπου το 50-50 είναι η ισορροπία ανάμεσα στην pass first / score first προσέγγιση) καθώς και οι Mobley και Allen. Σ’ εκείνο το σημείο όμως εμφανίζονται τα διαφορετικά σενάρια ανάμεσα στα παιχνίδια που ανέφερα παραπάνω. Στο Game 2 το Mitchell-ball πήγε στην άκρη και η μπάλα πέρασε ξανά μεγάλο χρονικό διάστημα στα υπέροχα χέρια του Garland:

32 πόντοι και 7 ασίστ για τον νεαρό guard, το ζήτημα όμως είναι η συνολική εικόνα. Η επίθεση των Cavs λειτούργησε σε υψηλότερο ρυθμό, η άμυνα των Knicks αναγκάστηκε να μετακινηθεί, βρήκαν επαφές περισσότεροι παίκτες όπως άλλωστε μπορείτε να διακρίνετε από την επαρκή παρουσία του Caris LeVert στο βίντεο. Από εκεί που στο πρώτο παιχνίδι οι Knicks έμοιαζαν ένα βήμα μπροστά, με το μπρέικ στα χέρια τους και ευκαιρία ακόμη και για ένα καταδικαστικό 0-2, το Cleveland μπήκε στο παρκέ και τους πάτησε. ‘’Ποικιλία εντός ενός ματς εσείς; Ποικιλία από παιχνίδι σε παιχνίδι εμείς’’.

Άντε βγάλε άκρη, έχει όμως κι αυτό την χάρη του, ειδικά τώρα που η σειρά περνά στο Madison Square Garden και τη Νέα Υόρκη, απ’ όπου κατάγεται ο Donovan Mitchell. Μη σας κάνει καμία εντύπωση αν εκεί περάσουμε ξανά στο μοτίβο του 1v1 μ’ εκείνον πρωταγωνιστή, γιατί το συγκεκριμένο παρκέ σηκώνει κάτι τέτοιο, μ’ έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό. Να μπει ο αντίπαλος παιχταράς, να μας κάνει 55 πόντους και να φύγει με το διπλό που μετατοπίζει ολόκληρη τη σειρά. Το Knicks - Cavs δεν είναι η απόλυτη τακτική μάχη, δεν έχει την μπασκετική ολότητα που μας προσφέρει για παράδειγμα το ζευγάρι Sacramento - Golden State. Είναι όμως σούπερ διασκεδαστική ήδη, και πιστεύω πως ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.

‘’Κάτσε να δούμε που το πάνε’’

Για να είμαι ειλικρινής, η σειρά του πρώτου γύρου θα μπορούσε να είναι το Suns - Clippers όπως έχει εξελιχθεί, όμως για την ώρα μ’ έχουν πιάσει στον ύπνο με το δικό τους πάνω-κάτω. Ξεκίνημα με μπρέικ των Clippers, έναν απόλυτα ρομποτικό Kawhi Leonard και άξιο συμπαραστάτη τον Russell Westbrook, ο οποίος ναι μεν είχε το άθλιο 3/19 σε προσπάθειες, όμως χτύπησε τακτικά στο ριμπάουντ και έδωσε έξτρα κατοχές, ενώ έβγαλε μερικές σημαντικές άμυνες διαβάζοντας πολυ καλά το παιχνίδι του Kevin Durant. O Westbrook όλα αυτά.

Μπαίνει κανείς λοιπόν στο Game 2, διαβάζει ότι θα το διαιτητεύσει ο Scott Foster με τη γνωστή πλέον κόντρα με τον Chris Paul, βλέπει πως Leonard και Westbrook έκαναν μαζί 59 πόντους με 20/36 σουτ αθροιστικά και θα μπορούσε να υποθέσει πως το παιχνίδι έγειρε ξανά προς τη μεριά των Clippers.

Ούτε καν κοντά. Οι Suns έκαναν δύο εξαιρετικές ‘’μεσαίες’’ περιόδους, τη δεύτερη και την τρίτη δηλαδή, πάνω κάτω με το μπάσκετ που τρέμουν όλοι οι αντίπαλοι, να ζεσταίνονται δηλαδή ένας-ένας οι σταρ τους και να κλείνουν το παιχνίδι όλοι μαζί αγαπημένοι. Ξεκίνησε ο KD, πήρε τη σκυτάλη ο Devin Booker με μία πλειάδα εξαιρετικών σουτ, προστέθηκε και ο Chris Paul των 16 πόντων με 8/14 σουτ και 8 ασίστ, χαίρετε και αντίο. 10/24 τρίποντα συνολικά οι Suns, με το παιχνίδι να μετατοπίζεται στο αγαπημένο τους mid-range αλλά ταυτόχρονα να παραμένουν εύστοχοι από την περιφέρεια και 30 ασίστ για 11 λάθη, να γυρνάει δηλαδή. Η μπάλα πάντα.

Γιατί λοιπόν ‘’κάτσε να δούμε που το πάνε’’; Γιατί πιστεύω πως η διαφορά των δύο ομάδων είναι εκείνη που είδαμε στο Game 2. Χωρίς τον Paul George οι Clippers υποχρεώνουν τον Leonard να κάνει άπειρα πράγματα, και πάλι δεν μπορούν να εγγυηθούν πως κοντρολάρουν εκείνοι τη σειρά, πώς να γίνει όταν οι απέναντι έχουν όλους αυτούς τους εξαιρετικούς δημιουργούς σκορ. Τα δύο παιχνίδια μέσα στο Los Angeles που έρχονται μάλλον θα μας δώσουν το πιο βέβαιο δείγμα για το πού κινούμαστε.

Μιλώντας για Los Angeles η άλλη πλευρά, εκείνη των Lakers δηλαδή, έκανε το μπρέικ που μάλλον της άξιζε, με μία πλήρως αλτρουιστική βερσιόν του LeBron James που έδωσε χώρο σε περιπτωσάρες όπως οι Hachimura και Austin Reaves ν’ ανθίσουν μέσα στο παρκέ (29 και 23 πόντοι αντίστοιχα) και φυσικά μ’ ένα σπουδαίο 2-way παιχνίδι από τον Anthony Davis, που είναι μάλλον εκείνος που θα κρίνει τη σειρά - ανάλογα φυσικά με το πόσο αντέχουν και οι ώμοι του. Οι Grizzlies από την άλλη πλευρά έχουν διαλέξει μία μονότονη τακτική, να προσπαθήσουν να χτυπήσουν πάνω στον AD και ταυτόχρονα να σταματήσουν οποιαδήποτε δράση του LeBron, σχεδόν εμμονικά. Το πρώτο παιχνίδι τους έδειξε ότι δε λειτουργεί και παρ’ ότι βρήκαν μία σπουδαία βραδιά από τον καλύτερο αμυντικό της χρονιάς Jaren Jackson Jr, βρήκαν σ’ έναν γνώριμο τοίχο. Μία ομάδα με παραπάνω εμπειρία, ήρθε στο Memphis και κέρδισε. Για όλη τη δουλειά που έχει κάνει ο coach Jenkins και για το ταλέντο που υπάρχει στο συγκεκριμένο ρόστερ, με τον Morant φυσικά να αποτελεί ξεκάθαρο σημείο αναφοράς, οι Grizzlies μοιάζει να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο και να μην εμφανίζουν στο παρκέ την ταυτότητά τους, δηλαδή τρέξιμο και ελεύθερες εκτελέσεις, άμυνα που κλειδώνει τα πάντα και έναν ρυθμό που λυγίζει τον αντίπαλο. Πραγματικά πιστεύω όμως πως είναι εκεί ο διακόπτης αν θελήσουν να τον πατήσουν και ν’ ανοίξουν το μπασκετικό φως, όπως ίσως συνέβη και πέρυσι στη σειρά με τους Warriors, άσχετα που τελικά δεν κατάφεραν να βγουν από πάνω. Περιμένω το δεύτερο παιχνίδι με αγωνία.

Είναι ένα παιχνίδι, αλλά…

…ο Nikola Jokic δεν πρόκειται να χάσει απ’ αυτούς τους Timberwolves παραπάνω από ένα, άντε βαριά δύο ματς. Πόσο μάλλον αν προσθέσουμε και το σύνολο των Nuggets που μοιάζει ξανά να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, με τον Murray να έχει ξανά τα πόδια ώστε να προσφέρει 20+ πόντους και τους υπόλοιπους να κινούνται αδιάκοπα γύρω από τον Σέρβικο Ήλιο. Ίσως πέσω έξω, ποιος ξέρει, οι Timberwolves κουβαλάνε και σερί παιχνίδια από τα Play-ins, με όλη την ιδιαιτερότητα και τον κόπο που απαιτεί το συγκεκριμένο μίνι τουρνουά.

Από την άλλη ρε παιδιά έβαλαν 80 πόντους, λες και παίζουν στην Ευρωλίγκα. Από τη σειρά της Ανατολής ανάμεσα σε Knicks και Cavs περιμέναμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ‘’Ιωαννίδειο’’ σκορ, οι Wolves μας το έδωσαν, με την παρουσία του Gobert να προκαλεί το γνωστό μπέρδεμα και την έλλειψη χώρου (όσο ο ίδιος μάλιστα παίρνει μόνο 5 σουτ) και με τους Towns και Edwards να τουβλάρουν. Μοιάζει λες κι έχουν βρεθεί στα Playoffs από σπόντα, ας τους δώσουμε ωστόσο το δικαίωμα της αμφιβολίας.

Αντίστοιχα, όλα στη σειρά ανάμεσα σε Bucks και Heat κρίνονται από την υγεία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος χτύπησε στη μέση σε μία φάση που άνοιξε πάλι τον ασκό του αιόλου που λέγεται ‘’charging fouls, αυτός ο φίλος και εχθρός’’. Δεν είναι περίεργο να πούμε πως ναι, είναι ένα παιχνίδι, όμως το Milwaukee έμπλεξε, τουλάχιστον σε μία πιο ζόρικη σειρά απ’ ότι ήλπιζαν για τον πρώτο γύρο. Οι Heat βρήκαν την ευκαιρία και έσπασαν την έδρα τους, μ’ ένα μεγάλο παιχνίδι από τον Jimmy Butler (35 πόντοι, 11 ασίστ, 3 κλεψίματα) που φαίνεται να ψοφάει για τέτοιες καταστάσεις, σε μία βραδιά που σούταραν με το εξωφρενικό 60% από την περιφέρεια. Κωλοπετσωμένη ομάδα, ο ορισμός, κι έχουν μυρίσει την ευκαιρία, με τον Αντετοκούνμπο να είναι αμφίβολος και για το δεύτερο παιχνίδι. Αξίζει να συζητήσουμε περισσότερα μ’ εκείνον παρόντα στο παρκέ, ακόμη κι αν αυτό δε συμβεί στο Game 2, ακόμη κι αν οι Heat κάνουν έξτρα μπρέικ. Είναι άλλη ομάδα με τον έλληνα σταρ, ίσως η καλύτερη της φετινής χρονιάς.

Ξέχασα το Celtics - Hawks ε; Για να δούμε…2-0 μέσα στη Βοστώνη για τους Celtics, 74-44 επιμέρους σκορ στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, χωρίς να έχει απαιτηθεί από τους Jayson Tatum και Jaylen Brown να βγάλουν σπουδαίες βραδιές, αλλά με τον Derrick White να βρίσκει μπόσικη την περιφέρεια της Atlanta και να σκοράρει επάνω τους 24 και 26 πόντους αντίστοιχα. Ναι, δε σουτάρουν σπουδαία από την περιφέρεια ακόμη, υπάρχει ίσως μία παρατήρηση εκεί αλλά μάλλον για εσωτερική κατανάλωση, για δικές τους αναζητήσεις. Ξέρετε ποιος δε σουτάρει καλά από την περιφέρεια; Οι Hawks του Trae Young, που είχαν 17,2% στο πρώτο παιχνίδι, και ταυτόχρονα δεν κερδίζουν και ‘’τη μάχη των ριμπάουντ’’ σε βαθμό που να ανανεώνουν άπειρες κατοχές και να τρέχουν τους Celtics. Οι οποίοι Celtics αντέχουν μια χαρά στο τρέξιμο. Μακάρι να πέσω έξω για να δούμε και σπουδαία σειρά στην τελική, αλλά μου φαίνεται πως πάμε καρφί για Gentlemen's Sweep και 4-1.