Για τα τυπικά, ας θυμίσουμε και το φορμάτ: Οι ομάδες με το 7ο και 8ο καλύτερο ρεκόρ στην Ανατολή (και αντίστοιχα φυσικά στη Δύση) παίζουν έναν μόνο νοκ-άουτ αγώνα στην έδρα της πρώτης και ο νικητής του ζευγαριού καταλαμβάνει την 7η θέση στα Playoffs. Ο χαμένος έχει μία ακόμη ευκαιρία, στη δική του έδρα αυτή τη φορά, απέναντι στον νικητή του ζευγαριού των θέσεων #9 και #10. Όπως αντιλαμβάνεστε, εκείνος που κερδίζει αυτό το απόλυτο ‘’win-or-go-home’’ παιχνίδι, παίρνει την 8η θέση της εκάστοτε περιφέρειας στα Playoffs, και ασφαλώς το αναφαίρετο δικαίωμα να συναντήσει στον πρώτο γύρο τους Bucks του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τους Nuggets του Nikola Jokic αντίστοιχα. Ευτυχία δηλαδή. Πάμε στα ζευγάρια.
Ανατολή (γράφει ο Δημήτρης Χ.)
Miami Heat - Atlanta Hawks
Κάποια από τις ανώτερες μπασκετικές δυνάμεις πρέπει να γουστάρει πάρα πολύ το συγκεκριμένο matchup, να βλέπει τους Jimmy Butler και Trae Young να τρώγονται σαν τα κοκόρια, δεν εξηγείται αλλιώς. Εμείς μαζί της, για το δράμα, που φυσικά είχε ξεκινήσει από το ακόλουθο συμβάν:
‘’Tελείωσε’’ είχε είπε ο Trae Young, σ’ εκείνο το ματς 3+ χρόνια πριν με το σκορ στο 117-111 και λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει. ‘’Όχι, δε νομίζω’’ του απάντησε ο Butler και άφησε το σκορ στο 135-121 υπέρ των Heat (!) στην παράταση. Ψοφάω για κάτι τέτοια. Από τότε οι δύο ομάδες έχουν χτίσει μία ιδιόμορφη σχέση αγάπης, με αποκορύφωμα τη συνάντησή τους στον πρώτο γύρο των περσινών Playoffs, όπου οι Ηeat ψιλο-καθάρισαν σαν αυγό και τον Trae, αλλά και όλο το υπόλοιπο σύνολο της Atlanta με 4-1, σε μία διαδρομή που αρκετοί πλέον ξεχνούν, όμως είχε φέρει το Miami ένα σουτ από τους τελικούς του ΝΒΑ. Το έβαζε ο Butler και έκανε την απόλυτη κηδεία στην περσινή ομαδάρα των Celtics. Δε συνέβη, αλλά η πορεία τους ήταν εκεί.
Ένας από τους λόγους που οι Heat έχουν περάσει σε μία μίνι μπασκετική λήθη είναι ασφαλώς η εικόνα τους. Αρκετά μακριά από το σύνολο που έπιασε την 1η θέση στην περσινή regular season, ασφαλώς με μία τοπ-10 άμυνα γιατί…Spoelstra, με όλα τα σχήματα που εμφανίζει κατα καιρούς, αλλά με αχαρακτήριστη για εκείνους μετριότητα στο επιθετικό κομμάτι. Οι Heat πολύ απλά δε ρολάρουν με τον ίδιο τρόπο πλέον, έχουν απομακρυνθεί από το διαρκές τρύπημα του αντίπαλου καλαθιού, που πετύχαιναν με τις off-ball κινήσεις των παικτών που συνόδευαν τους Butler και Adebayo, έχουν μετατοπίσει την ποσότητα των προσπαθειών τους στην περιφέρεια και εκεί…τουβλάρουν, με ποσοστό λίγο μικρότερο του 35%. Σημείο ευτυχίας αποτελεί μόνο το short mid-range, με τις ικανότητες των Butler, Herro και Adebayo να έχουν τον πρώτο λόγο (όλοι με 20+ πόντους μέσο όρο στη σεζόν), όμως οι σουτέρ του ρόστερ, τόσο απαραίτητοι για τη δημοκρατική λειτουργία της επίθεσης του Miami, δεν εκτελούν με τη χαρακτηριστική τους ποιότητα (ακόμη και ο Max Strus έχει 35%) και παράλληλα ζούμε το φυσικό decline τόσο του Kyle Lowry, όσο μάλλον και του Victor Oladipo. Aς δούμε τη θετική πλευρά όμως, το συγκεκριμένο σύνολο προτιμά να ξυπνά στην postseason, με σκληρό πετσί μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Και για δείτε εδώ, έκανε προχθές το βράδυ ο Udonis Haslem 24 πόντους στο τελευταίο παιχνίδι του πριν τη σύνταξη, ας περάσουμε λίγο καλά.
Ποιοι δεν περνούν και τόσο καλά; Οι Atlanta Hawks. Δεν έχει κάνει το αναμενόμενο ξέσπασμα αυτό το σύνολο ρε γαμώτο. Ήρθε ο Dejounte Murray δίπλα στον Trae, να μοιραστούν οι ευθύνες, δεν είδαμε κάτι συγκλονιστικό τον πρώτο καιρό. Απολύθηκε ο head coach Nate McMillan, δίκαια για μένα, καθώς τους ταβάνιαζε ακόμη περισσότερο, ήρθε στη θέση του o γκουρού Quin Snyder. Οι Hawks τουλάχιστον βελτίωσαν την εικόνα της επίθεσής τους (119,3 πόντους / 100 κατοχές τις τελευταίες δύο εβδομάδες, σύμφωνα με το Cleaning The Glass), όμως είναι μάλλον νωρίς για να δείξει το έργο, αν αρκεί εκείνος ή χρειάζονται άλλες, μεγαλύτερες δομικές αλλαγές. Επί των ημερών του οι Hawks έτρεξαν ένα μέτριο ρεκόρ με 10-11, το οποίο αν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο σε κάνει να λες πως ‘’οκ, μπήκαν στα Play-ins τουλάχιστον’’, αν το βλέπεις μισοάδειο φωνάζεις ότι ‘’ε δεν υπήρχε και κανείς να τους βάλει ζόρια από πιο κάτω, Raptors και Bulls είχαν το ίδιο ρεκόρ περίπου, οι Pacers έχασαν στα κρίσιμα τον Haliburton και οι Wizards έχουν παρατήσει το ανταγωνιστικό μπάσκετ’’.
Προσπάθεια για τρανζίσιον παιχνίδι, αλλά όχι και σαρωτική αποτελεσματικότητα, χαμηλή τρίποντη παραγωγή (τελευταίοι σε frequency, λίγο καλύτερα σε ευστοχία αλλά και πάλι στο bottom-10) παρ’ ότι στο χαρτί έχουν τα διαθέσιμα όπλα. Για να μην περιττολογώ, ένα σύνολο που θα έπρεπε βάσει χρονοδιαγράμματος να πετάει, με νεανικό πυρήνα αποτελούμενο από τους Trae Young, Dejounte Murray, John Collins, Clint Capela, De’Andre Hunter, Bogdan Bogdanovic, Onyeka Okongwu και πλέον Saddiq Bey, ιδρώνει και πασχίζει να πιάσει κάποια από τις θέσεις των Play-ins.
Όπως μάλλον γίνεται αντιληπτό, θεωρώ τους Heat φαβορί στο συγκεκριμένο ζευγάρι. Έχουν την εμπειρία δύο τελικών τα τελευταία τρία χρόνια, πάντα ανοίγουν τον διακόπτη του πραγματικού μπάσκετμπολ τέτοια εποχή, είναι απλά ένα πιο στιβαρό σύνολο, με τοπ προπονητή ακόμη και για τις απαραίτητες μικροδιορθώσεις κατα τη διάρκεια του αγώνα και με το παιχνίδι στην έδρα τους. Εύκολα ή δύσκολα θα επικρατήσουν νομίζω, θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αν οι Hawks με τη φετινή τους εικόνα πετύχουν το μπρέικ, κερδίζοντας την 7η θέση για φέτος. Φυσικά, ακόμη κι αν χάσουν, έχουν την ευκαιρία τους μέσα στην Atlanta, με τον νικητή του επόμενου ματσαρίσματος.
Toronto Raptors - Chicago Bulls
Στην πραγματικότητα, αμφότερες οι ομάδες δε δικαίωσαν είτε τις προσδοκίες (Raptors) είτε τις ελπίδες (Bulls) για μία πιο δυναμική regular season, έστω στα περσινά επίπεδα, όταν και οι δύο είχαν περάσει απευθείας στα playoffs, κατακτώντας την 5η και 6η θέση αντίστοιχα.
Το franchise του Toronto δεν έλυσε ποτέ το αυτο-δημιούργητο πρόβλημα γιγαντισμού και το περίεργο γέμισμα στις θέσεις των forwards (Siakam, Scottie Barnes, Anunoby και παράλληλα περίπου 37 ρολίστες από πίσω τους), σε σημείο που αγωνίζονταν τέσσερις απ’ αυτούς ταυτόχρονα, με μοναδικό guard τον Fred VanVleet. Προσθέστε τους μικροτραυματισμούς από εδώ κι από ‘κει, ή την κακή φόρμα που εναλλάχθηκε σ’ όλους τους σταρ τους συνόλου και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι ακόμη χειρότερα. Ένας από τους λόγους που διατήρησαν έστω μία από τις θέσεις για τα play-ins είναι η προσθήκη του Jakob Poeltl στο ‘5’.
Τα σχήματα έγιναν πιο ορθολογικά (οι Raptors έχουν +14,1 differential ανα 100 κατοχές όταν ο Poeltl βρίσκεται στο παρκέ), η μπάλα κυκλοφόρησε καλύτερα, λόγω της ικανότητας του Αυστριακού ψηλού στη διατήρηση της επιθετικής ροής, έστω με απλές πάσες και hand-offs και κάπως κρυφά, ή τέλος πάντων χωρίς να το διατυμπανίζουν, οι Raptors έκλεισαν την κανονική σεζόν ως η 12η καλύτερη επίθεση και 14η καλύτερη άμυνα. Μέτρια αν κυνηγάς το πρωτάθλημα, που δεν το κάνουν, αλλά μια χαρά για είσοδο στα playoffs. Μελανό σημείο προφανώς η πολύ μέτρια σεζόν από το τρίποντο, με μόλις 34,1% ευστοχία απ’ όλα τα σημεία της περιφέρειας, με σχετικά μικρό frequency προσπαθειών μάλιστα, γεγονός που κλείνει ακόμη περισσότερο τους χώρους για τους δεινόσαυρους στα φτερά. Όμως: α. Είναι ένα παιχνίδι μέσα στο Toronto, δε χρειάζεται να αναπαραστήσουν τους Warriors για να περάσουν και β. Μήπως το Chicago σουτάρει δραματικά καλύτερα; 36% είχαν, περίπου στα μέσα της λίγκας.
Κάπως έτσι αναλώθηκαν σε μία στατική επίθεση προσωπικής ικανότητας των DeMar, LaVine και Vucevic, με μόλις 113,8 πόντους ανα 100 κατοχές, στα χαμηλά του πρωταθλήματος. Δεν τράβηξαν κάποια από τις διαθέσιμες σκανδάλες στην trade deadline, δεν είδαν κάποιον εκ των Dosumnu, Pat Williams και Coby White να κάνει ουσιαστικό ξεπέταγμα, ‘’μία από τα ίδια’’ δηλαδή και μάλιστα χειρότερα, καθώς η Ανατολή δημιούργησε ομάδες (Knicks, Cavs, ακόμη και οι Nets που διαλύθηκαν και ξαναμονταρίστηκαν με Mikal Bridges) που πέταξαν τους Bulls μακριά απ’ την απευθείας πρόκριση στην postseason.
Στο δια ταύτα, γιατί έχουμε και παιχνίδι που έρχεται: Οι Raptors έχουν το μέγεθος να ματσάρουν τους DeRozan και LaVine για 48’, με συχνές αλλαγές και αμυντική ικανότητα απ’ όλους τους σταρ και κυρίως τους Siakam-Anunoby, με τον δεύτερο να έχει μάλλον το μεγαλύτερο φορτίο. Έχουν συνολικά την πιο δυνατή άμυνα, έχουν off-ball παιχνίδι που μπορεί να φθείρει τους Bulls σε θέμα δυνάμεων και τελικά έχουν και την έδρα, που μάλιστα είναι και μία από τις πιο ένθερμες στο ΝΒΑ. Εδώ υπάρχει και ο μοναδικός παράγοντας Χ, που ίσως στείλει το ματς στην αμφιβολία: Η διαχρονική επιθυμία, αλλά και ικανότητα, του DeMar DeRozan να κοντράρει και να κερδίσει τους Raptors μέσα στο Toronto, μετά την ανταλλαγή του το 2018. Δεν ξέρω αν γίνεται εκδικητικά, δε νομίζω δηλαδή, καθώς έχει ακόμη μεγάλη αγάπη για το franchise, εκεί μέσα έκανε όμως το πρώτο triple-double της καριέρας του, με τη φανέλα των Spurs, εκεί γέννησε και μία από τις πρώτες clutch εμφανίσεις του με τους Bulls με 26 πόντους, καλάθια σε κρίσιμα σημεία και μόλις τρία χαμένα σουτ.Η λογική λέει Raptors και θα πάω μ’ εκείνους, παραμένουν στο μυαλό μου το καλύτερο σύνολο παρά τις δυσλειτουργίες τους. Στην τελική, έχουν μία ντουζίνα αμυντικούς να πετάξουν πάνω στον DeRozan και να πειράξουν τόσο το δικό του μυαλό, όσο και του LaVine. Δε θα με χαλάσει καθόλου όμως μία winning 40αρα του DeMar. Να δούμε και την αντίδραση του Toronto δηλαδή, χάι ντράμα.
Δύση (γράφει ο Alexandros Mitsiou)
Los Angeles Lakers - Minnesota Timberwolves
Ήταν μία σεζόν γεμάτη σκαμπανεβάσματα για τους Los Angeles Lakers, που έγιναν μόλις η τέταρτη ομάδα από το 1981 που ξεκίνησε τη χρονιά με 2-10 ή χειρότερο και την έκλεισε με PCT άνω του 0.500. Φυσικά σε αυτό συντέλεσε και το 17-9 που έγραψαν μετά την trade deadline, δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στη Δύση σε αυτό το διάστημα, με κάπως πιο ευνοϊκό πρόγραμμα, αλλά χωρίς τον LeBron James για τέσσερις ολόκληρες εβδομάδες. Στόχος επετεύχθη επομένως; Εν μέρει ναι, αλλά εν τέλει όχι.
Η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι Lakers ήταν μαχαίρι-τσεκούρι. Από τη μία θα ήθελαν να έχουν βρεθεί στην 6η θέση, που θα τους έβγαζε από την ψυχοφθόρα διαδικασία των Play-ins και ταυτόχρονα θα τους εξασφάλιζε μια ολόκληρη εβδομάδα ξεκούρασης. Ειδικά το τελευταίο ήταν ζωτικής σημασίας για τους James και Davis, που όπως μας ανέλυσε κι ο Νικόλας μερικές βδομάδες νωρίτερα, έχουν ανάγκη όσα περισσότερα ρεπό γίνεται. Βέβαια, η 6η θέση θα τους έστελνε πάνω στους καλοδουλεμένους Kings ένα ματσάρισμα μάλλον κακό στην παρούσα φάση, κι αυτό ήταν το μαχαίρι. Το τσεκούρι είναι η ισχύουσα κατάσταση, με ένα ματς τελικό απέναντι στους Timberwolves, όπου πιθανή αποτυχία σημαίνει άλλο ένα do-or-die σε δυο μέρες, για να πάνε ή πάνω στους Nuggets ή για ψάρεμα. Κι όσο να ναι, οι Grizzlies των πολλών εξωαγωνιστικών θεμάτων είναι ασυγκρίτως καλύτερη επιλογή από τον Nikola Jokic.
Απέναντι τους η κατά τη γνώμη μου πιο αλλοπρόσαλλη ομάδα της φετινής σεζόν ως τώρα, enter Minnesota Timberwolves. Το φθινόπωρο, δεν ήξεραν πού παν τα τέσσερα και πώς να δέσουν τους ΚΑΤ, Edwards και Gobert. Μετά τραυματίστηκε ο ΚΑΤ, η ομάδα βρήκε λίγο ρυθμό με το νέο έτος και ανέβηκε στην κατάταξη. Ακολούθησε σκαμπανέβασμα διαρκείας, έφτασαν μέχρι την 6η θέση, για να πέσουν εν τέλει στις θέσεις των Play-In. Μάλιστα στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου είχαμε τις παρακάτω ομορφιές.
OH SHIThttps://t.co/XuvuQcaDCd pic.twitter.com/8WemP25anD
— Rob Perez (@WorldWideWob) April 9, 2023
Jaden McDaniels punched a wall so hard he put himself out of the game pic.twitter.com/QJQFoMI1i2
— Pelicans Film Room (@PelsFilmRoom) April 9, 2023
Ο Gobert στάλθηκε σπίτι του μετά το συμβάν και τελικά δεν θα αγωνιστεί κόντρα στους Lakers, κι ο McDaniels έσπασε (!) το χέρι του και φυσικά τέθηκε εκτός δράσης. Άρα έχουμε μια ομάδα, με τον James να κυνηγά μια ακόμη ευκαιρία να προχωρήσει στην postseason μαζί με τον Davis κι ένα ικανό υποστηρικτικό σύνολο, κόντρα σε μια άλλη που απλά δεν φαίνεται να είναι ομάδα.
Πάμε να δούμε και μερικά στατιστικά του ζευγαριού. Στα τελευταία 20 ματς της κανονικής περιόδου, οι «Λιμνάνθρωποι» έχουν 118.6 OffRtg, το 6ο καλύτερο και DefRtg 112.9, το 8ο καλύτερο σε αυτό το διάστημα. Αυτά τα νούμερα απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που βλέπαμε κι εμείς. Οι Lakers βελτιώθηκαν, παίζουν ως εν δυνάμει ομάδα 8δας, αλλά ταυτόχρονα κάπου εκεί είναι και το ταβάνι τους. Αντίστοιχα αποδοτικοί στην άμυνα παρουσιάζονται και οι Timberwolves με 9ο DefRtg, που βρίσκονται μόλις στις παρυφές της 20δας όσον αφορά την παραγωγικότητα. Μετά την τιμωρία του Gobert, θεωρώ δεδομένο ότι ο κόουτς Finch θα έχει τον ΚΑΤ σχεδόν παρκαρισμένο στην περιφέρεια, για να παρασύρει τον AD και να ακυρώσει την προστασία που προσφέρει κοντά στη ρακέτα, αλλά και στα ριμπάουντ, κάτι που θα δώσει χώρους και στον Anthony Edwards για να εφορμά στο καλάθι. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή οι Lakers, πέρα από τους superstars, φαίνται να έχουν περισσότερες λύσεις από τους «Λύκους» (κι αυτός είναι ένας γρίφος που δύσκολα θα λυθεί), όπως και το κατάλληλο mindset που το ορίζει ένας τοπ 3 παίκτης όλων των εποχών στο λυκόφως της καριέρας του. Γίνεται να μην τον ακολουθήσεις;
Για την ιστορία, η σειρά ως τώρα είναι στο 2-1 υπέρ της Minnesota, με το πιο πρόσφατο ματς να πηγαίνει στους Lakers.
New Orleans Pelicans - Oklahoma City Thunder
Είμαι ένας από αυτούς που το καλοκαίρι, βλέποντας στα χαρτιά τι παίκτες έχει μαζέψει η Νέα Ορλεάνη, θεωρούσε ότι θα ήταν δυνητικά ομάδα τετράδας, ή έστω θα τη διεκδικούσε επάξια. Αυτή η πεποίθηση δεν γέρασε καθόλου καλά. Για άλλη μια φορά οι τραυματισμοί, κυρίως του Zion, αλλά και του Ingram, αφαίρεσαν από την ομάδα οποιαδήποτε ελπίδα να βρει χημεία και ρυθμό σε μια άκρως ανταγωνιστική Δυτική Περιφέρεια.
Ακόμα κι έτσι, οι Pelicans έχουν μια ευκαιρία να σώσουν κάπως τα προσχήματα και να γράψουν άλλη μια συμμετοχή στα playoffs. Εφαλτήριο αυτής της προσπάθειας θα είναι η αξιόπιστη άμυνα τους, που στα τελευταία 15 παιχνίδια δίνει ρέστα, έχοντας το 2ο DefRtg με 109.3, ενώ κατέχουν στο ίδιο χρονικό διάστημα και το 2ο NetRtg. Ο Willie Green ήταν στην ευχάριστη θέση να βλέπει τους νεαρούς του παίκτες να ανεβάζουν τα επίπεδα ενέργειας τους, με τον Herb Jones να είναι πραγματικός ηγέτης, ειδικά στο δικό τους μισό του γηπέδου, και ρεκόρ 10 νικών και 5 ηττών για να κλείσουν τη regular.
Οι Oklahoma City Thunder μπήκαν ως 11οι σε αυτή τη διαδικασία, αν και δεν αγχώθηκαν τελικά περί τούτου. Οι μεν Blazers τα παράτησαν νωρίς, κυνηγώντας το ενδεχόμενο ενός top 6 pick στο επερχόμενο Draft, οι δε Mavericks που τα έκαναν όλα λάθος, αποφάσισαν τελικά ότι δεν ψήνονται για Play-In και τα παράτησαν. Δεδομένου ότι οι Thunder δεν είχαν συγκεκριμένο στόχο στη φετινή σεζόν, ακόμα κι εδώ που έφτασαν είναι μια σχετική επιτυχία, άλλωστε το ίδιο το ρόστερ είχε αρκετές δυνατότητες, και δεν άφησε πολλά περιθώρια για tanking.
Οι Pelicans έχουν σαφές πλεονέκτημα όσον αφορά το ζωγραφιστό, λόγω υπεροπλίας στο 4-5, που σε συνδυασμό με την 4η χειρότερη άμυνα στο low post, αυτή των Thunder, τους δίνει προβάδισμα. Παράλληλα, η ομάδα του Green αμύνεται πολύ καλά στα σουτ μέσης απόστασης, κι έχει τους απαραίτητους wings για να κόψει τα φτερά του SGA, που θριαμβεύει στο mid-range και κοντά στο καλάθι. Τα ριμπάουντ είναι ένας ακόμα τομέας που οι Thunder υπολείπονται των Pelicans, που με το μέγεθος και την αθλητικότητα τους μπορούν να χτυπήσουν και στους πόντους δεύτερης ευκαιρίας.
Το ευτύχημα για τον Mark Daigneault και το επιτελείο του, είναι πως έχει ένα ρόστερ πολύ πιο γεμάτο από αυτό του Willie Green. Η δυνατότητα του να ανοίξει το ροτέισον, και να ψάξει για λύσεις στην άκρη του πάγκου είναι κάτι που δεν κατέχει ο ομόλογος του στους Pelicans. Αυτό μπορεί να στοιχίσει αν ένας δύο από τους πρωταγωνιστές του, όπως οι Ingram, Valanciunas ή McCollum βρεθούν σε κακή μέρα, όπως έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές φέτος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός πως οι δύο ομάδες δεν αγωνίζονται σε τρελό τέμπο, όπως και το ότι είναι αρκετά χαμηλά σε ποσοστά σουτ τριών πόντων. Αναμένεται μάλλον χαμηλότερο σκορ, με έμφαση στην άμυνα και το παιχνίδι ένας εναντίον ενός, ειδικά για τους Thunder. Θέλω να χρίσω φαβορί τους Pelicans, αλλά η φετινή εικόνα τους με αποτρέπει, σε αντίθεση με τους ελπιδοφόρους Thunder που επιπρόσθετα κουβαλούν μηδενικό άγχος. Η σειρά στην κανονική περίοδο έληξε 2-1 για τους Pels, δύο πολύ κλειστές νίκες.
