Προχωρώντας μετά από ένα λάθος
Οι ημιτελικοί της Δύσης φέρνουν αντιμέτωπες δύο ομάδες οι οποίες, αν και δεν έχουν την μεγαλύτερη ιστορία αντιπαλότητας στα Playoffs, παραμένουν ωστόσο συνδεδεμένες ιστορικά για τις επιλογές στην στελέχωσή τους, γύρω από δύο παίκτες που αμφότεροι έχουν το δικό τους κεφάλαιο στο στην ιστορία της εξέλιξης του NBA.
Το καλοκαίρι του 2004 οι Dallas Mavericks επιλέγουν να αποχωριστούν τον Steve Nash μετά από έξι σεζόν, δύο παρουσίες σε All-Star Games και ένα ισόβιο bromance με τον Dirk Nowitzki, ύστερα από έναν απογοητευτικό αποκλεισμό στον πρώτο γύρο από τους Sacramento Kings (<3). Αυτός υπογράφει στην ομάδα που τον επέλεξε στο draft και όπου πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της καριέρας του, στους Phoenix Suns όπου βρίσκει τον Mike D’ Antoni και κατακτά αμέσως δύο διαδοχικούς τίτλους MVP, ηγούμενος της ομορφότερης επίθεσης που είχε δει το μπάσκετ μέχρι τότε. Λάθος των Mavericks. Ναι, αλλά και όχι. Ο αποχωρισμός από τον Nash θα φέρει στο Dallas τον θρύλο του franchise Jason Terry, ο Nowitzki θα εκτοξευθεί στα στρατοσφαιρικά επίπεδα όπου θα παραμείνει μέχρι να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο (Σημείωση 1), και οι Mavericks θα διάγουν την καλύτερη τριετία στην ιστορία του franchise στη regular season φτάνοντας και στους τελικούς το 2006.
Μερικά χρόνια μετά, οι Suns έχουν το πρώτο pick στο draft του 2018, Σλοβένο προπονητή και την ευκαιρία να επιλέξουν το φαινόμενο Luka Doncic. Δεν το κάνουν, επιλέγοντας τον DeAndre Ayton και πυροδοτώντας έτσι δύο από τα μεγαλύτερα debates των τελευταίων χρόνων, καθώς ο Doncic επιλέχθηκε στο #3 από τους Hawks και ανταλλάχθηκε στους Mavericks έναντι του Trae Young και ενός pick πρώτου γύρου της επόμενης σεζόν που μετουσιώθηκε στον Cam Reddish. Ήταν λάθος των Suns; Δύσκολα μπορούμε να υποστηρίξουμε το αντίθετο. Ωστόσο μεγαλύτερη σημασία από τα χαρτιά που θα μοιραστούν, έχει το πώς παίζει κανείς με αυτά που τελικά έχει στο χέρι του. Οι Suns δεν αναλώθηκαν σε μάταια “what-ifs” σενάρια και τρία χρόνια μετά βρέθηκαν στους Tελικούς του NBA με τον DeAndre Ayton να είναι καθοριστικός στα Playoffs, κατόρθωμα που ευελπιστούν να επαναλάβουν και φέτος.
Για την ιστορία, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στα Playoffs στις δύο MVP σεζόν του Steve Nash. Στην πρώτη οι Suns επικράτησαν με 4-2 στους ημιτελικούς της Δύσης ενώ στην επόμενη αναμετρήθηκαν για μια θέση στους Tελικούς του NBA, με τους Mavericks να κερδίζουν το εισιτήριο να γίνουν μέρος του θρύλου του Dwyane Wade.
Ο πρώτος γύρος και δύο πολύ διαφορετικά ρόστερ
Οι Dallas Mavericks βρέθηκαν φαινομενικά με την πλάτη στον τοίχο με τον Luka Doncic τραυματία απέναντι στην καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος. Ο Jalen Brunson όμως εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των guards της Utah να κλείσουν τις πύλες προς τα ενδότερα της ρακέτας, ενώ παράλληλα τους ζόρισε με την compact δύναμή του, όσο κι αν ο Royce O’Neale ασχολιόταν κυρίως με το να τον σπρώχνει αντί, επί παραδείγματι, να πάρει κάποιο σουτ. Με 72 πόντους, εννιά rebounds και 11 assists στα παιχνίδια υπ’ αριθμόν 2 και 3 της σειράς μετέφερε όλη την πίεση στην Utah, φέρνοντας στην επιφάνεια όλα τα προβλήματά της και προλείανε το έδαφος για την ομαλή επιστροφή του Luka Doncic που τους αποτελείωσε μετά το μεταβατικό Game-4.
Σαφώς υπάρχει μια αλληλοεπικάλυψη μεταξύ Doncic και Brunson, ωστόσο σε ένα ρόστερ που δεν βρίθει scorers, αυτό το σκαρφάλωμα του Brunson στο επίπεδο του star scorer είναι χρήσιμο και μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για να δούμε έναν λιγότερο σκασμένο Luka Doncic στην πορεία των παιχνιδιών. Δεν θα γίνει ξαφνικά off-ball παίκτης o Σλοβένος, αν και έχει παίξει τον ρόλο αυτό στο παρελθόν, αλλά θα έχει την ευκαιρία να ξεκινήσει προσπάθειες με την άμυνα να βρίσκεται ήδη σε κατάσταση αντίδρασης.
Φυσικά οι Suns δεν είναι οι Jazz. Και η διαφορά των δύο δεν σταματά στις 15 περισσότερες νίκες της ομάδας της Arizona στην κανονική περίοδο. Πρώτα από όλα έχουν να αντιπαρατάξουν μέγεθος σε κάθε θέση. Aς το πούμε positional size. Για να μιλήσουμε για αυτό ας δούμε πρώτα πως κάτι τέτοιο αποτέλεσε τη σφήνα που αφαιρέθηκε από το οικοδόμημα των Utah Jazz και τους οδήγησε στην κατάρρευση. Η επιλογή του Quin Snyder να αγωνίζεται με τρεις παίκτες κάτω των δύο μέτρων (πολύ κάτω στην περίπτωση των Conley και Mitchell) και τον Bojan Bogdanovic δίπλα στον Gobert, προσφέρει μια έτοιμη στρατηγική στον αντίπαλο. Με το να αναγκάζει τον Gobert να βγει ψηλά σε κάθε screen και να τον απασχολεί εκεί καθώς οι guards που τον πλαισιώνουν δεν είναι καλοί on-ball defenders, τον αφαιρεί προσωρινά από την αμυντική εξίσωση κοντά στο καλάθι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα και ο Γάλλος κάνει πολύ καλή δουλειά και εκεί έξω. Το ζήτημα όμως είναι πως κανείς εκ των συμπαικτών του δεν μπορούσε να προσφέρει την παραμικρή αντίσταση κοντά στο ζωγραφιστό, είτε αποσοβώντας κάποιο καλάθι, είτε δίνοντας λίγο περισσότερο χρόνο στον πύργο να επιστρέψει στον χώρο επιρροής του. Φυσικά οι Jazz αποκλείστηκαν επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τα σουτ που είχαν συνηθίσει στην κανονική περίοδο, ούτε να τα βάλουν όταν τα έβρισκαν -πόντοι εδώ υπέρ του Jason Kidd που μεταμόρφωσε την άμυνα των Mavericks. Ωστόσο η κατάρρευση της άμυνας τους σε ένα παιχνίδι και η αδυναμία τους να βρουν stops στα κλειστά παιχνίδια της σειράς, τους κόστισε έναν ακόμη απογοητευτικό αποκλεισμό στη συλλογή τους.
Πίσω στο match-up που βρίσκεται ενώπιόν μας, οι Phoenix Suns έχουν μέγεθος σε κάθε θέση, ακόμα και σε αυτή του point guard καθώς ο Chris Paul είναι μεν κοντός, καλή τύχη όμως σε όποιον προσπαθήσει να τον κουνήσει. Ο Jalen Brunson επιστράτευσε τη δύναμη του κορμιού του και την πονηριά του για να βρεθεί στα αγαπημένα του σημεία στο παρκέ στον πρώτο γύρο, αλλά ποιον θα βάλει στην πλάτη του τώρα; Τον Booker ή τον Paul; Και αν το κάνει, πάντα ελλοχεύουν τα χέρια του Mikal Bridges για να αφαιρέσουν λίγα ακόμα δέκατα του δευτερολέπτου από τον χρόνο που έχει για να χτυπήσει από την μέση απόσταση.
Στα Playoffs το μπάσκετ γίνεται ακόμη περισσότερο ένα παιχνίδι που τη διαφορά κάνουν δέκατα του δευτερολέπτου. Οι προσπάθειες μπορεί να αποτρέπονται ή να γίνονται δυσκολότερες από διαφορές που δεν είναι εύκολα ορατές στη ροή του αγώνα -πόσο προσεκτικά μπορεί άραγε κανείς να παρατηρεί τα contests σε κάθε σουτ; Είναι κάτι που είδαμε να συμβαίνει με την άμυνα του Jones και του Alvarad+o στον Chris Paul, ο οποίος έχασε αρκετά από τα πατενταρισμένα πέναλτι μέσης απόστασης εξαιτίας τους -πριν τουλάχιστον βάλει την στολή του terminator και τους καθαρίσει με 14/14 στον έκτο παιχνίδι. Μπορεί ο Brunson και οι σουτέρ των Mavericks να παραμείνουν το ίδιο αποτελεσματικοί σε πιο πιεσμένες χρονικά καταστάσεις;
Για τους Phoenix Suns, ο “Point God” είναι ακόμα εδώ στα 37 του χρόνια και αυτό το 14/14 ήταν ακριβώς η σχετική δημόσια δήλωση. Οι Mavericks φυσικά δεν θα τον αφήσουν να ξεκουραστεί, διαθέτοντας τους Dinwiddie, Finney-Smith και Bullock και τα έξι χέρια αυτωνών να ρίξουν πάνω του. Όμως τα έξι παιχνίδια της σειράς με τους Pelicans έδωσαν ικανό χρόνο στον Booker να επιστρέψει και στον Mikal Bridges να δώσει εν τη απουσία αυτού τα διαπιστευτήρια του ως άλλη μια επιλογή με την μπάλα στα χέρια, οπότε οι εύκολες λύσεις για την άμυνα των Mavericks μειώνονται. Οι οποίοι Mavericks ελπίζουν πως τουλάχιστον ο Booker θα χρειαστεί χρόνο για να επανέλθει πλήρως.
Οι γρίφοι για τον Jason Kidd αυξάνονται με την εικόνα του DeAndre Ayton. Το δεξί του hook και το σουτάκι του είναι λεφτά στην τράπεζα και στα φετινά Playoffs (64% σε 55 hooks και jump shots στην postseason μέχρι τώρα) και ουδείς εκ των Kleber και Powell δεν είναι ακριβώς φόβητρο στην άμυνα στο post. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχει και ο McGee που στην ώριμη φάση της καριέρας του μπορεί να μπει και να βάλει 12 πόντους σε ισάριθμα λεπτά. Ζόρικα τα πράγματα γενικώς απέναντι στους Suns για ομάδες που δεν έχουν το απαιτούμενο βάθος και ποικιλία λύσεων στην άμυνα.
Φυσικά οι Mavericks θα έχουν στο παρκέ τον καλύτερο παίκτης της σειράς, ο οποίος έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του και στα Playoffs. Παράλληλα, έχουν την ιδιαιτερότητα πως οι τρεις καλύτεροι τους παίκτες επιθετικά αγωνίζονται ουσιαστικά στην ίδια θέση, ή, τέλος πάντων, στον ίδιο ρόλο, λειτουργικά. Είναι αδύνατον να απολαύσουν το άθροισμα του ταλέντου των Doncic, Brunson και Dinwiddie, και πολύ δύσκολο να τους χωρέσουν στην ίδια πεντάδα. Αυτό όμως διαβάζεται και αντίστροφα: με τον Dinwiddie να έρχεται από τον πάγκο, έχουν στη second unit τους έναν παίκτη ο οποίος επίσης μπορεί να είναι ο καλύτερος του παρκέ στα λεπτά που αγωνίζεται. Ο guard των Mavericks μπορεί να αποτελέσει τον x-factor και το να κερδίζουν τα λεπτά που οι βασικοί ξεκουράζονται, κάτι που θα είναι πολύ σημαντικό για τους Mavericks στο βάθος της σειράς.
To pick
Αν και το 3-0 των Suns στις αναμετρήσεις της κανονικής περιόδου δεν είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό και τα τρία παιχνίδια έλαβαν χώρα πριν το trade deadline που μεταμόρφωσε τους Mavericks, με τα δύο πρώτα από αυτά να παίζονται χωρίς τον Luka Doncic, είναι παρόλαυτα ενδεικτικό της διαφοράς των δύο ομάδων. Οι Suns έχουν πληθώρα λύσεων και ο Monty Williams έχει την ευχέρεια να επιστρατεύει αυτές που το παιχνίδι απαιτεί κάθε φορά, δοκιμάζοντας ακόμα και σχήματα με Ayton και McGee απέναντι στους Pelicans. Οι Mavericks είναι αναγκασμένοι να σκάψουν για κάθε ικμάδα του επιθετικού ταλέντου κάθε παίκτη τους που δεν είναι point guard. Το πρόβλημα όμως είναι πως παρότι τα όργια του Brunson κατ’ ουσίαν τους έδωσαν ήδη μια πρόκριση, είναι δύσκολο να επαναληφθούν με την επιστροφή του Doncic στον ball dominant ρόλο του. To ίδιο δύσκολο είναι να ξαναντυθεί ο Maxi Kleber, Ray Allen, καθώς τα 12/16 τρίποντα του στο δεύτερο και το τρίτο παιχνίδι της σειράς ήταν καθοριστικά για την έκβασή της.
Οι Mavericks έχουν το πλεονέκτημα του Luka Doncic και το γεγονός πως οι Suns δεν έχουν ακριβώς λύση για το συνδυασμό εκτελεστικής δεινότητας, δημιουργίας και όγκου που διαθέτει - όχι οι Suns συγκεκριμένα δηλαδή, σχεδόν κανείς. Μπορούμε να ποντάρουμε σε μερικές συγκλονιστικές εμφανίσεις του, αλλά κατά τη γνώμη μου μπορεί να πάρει ένα-δύο παιχνίδια έτσι, αλλά όχι παραπάνω. Πιστεύω λοιπόν πως θα είναι μια δύσκολη σειρά με μικρές διαφορές, αλλά οι Suns θα επικρατήσουν με 4-2 -αναγκάζοντας ελπίζω τους Dallas Mavericks να βρουν λειτουργικές λύσεις και στις υπόλοιπες θέσεις, για να μην συζητάμε τα ίδια και την επόμενη χρονιά.
Σημειώσεις:
- Με τον τωρινό προπονητή τους, Jason Kidd, στο ρόστερ, άλλον έναν παίκτη που ξεκίνησε την καριέρα του από τη μια ομάδα, αναδείχθηκε στην άλλη και επέστρεψε για να δοξαστεί εκεί από όπου ξεκίνησε.
