Contending επιστροφές και Fast Five

Καταλαβαίνω πως όταν χτίζεται ένα αφήγημα, είναι δύσκολο η ματιά του κόσμου να ξεφύγει απ’ αυτό, ειδικά όταν επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Ναι, οι Timberwolves έχασαν με σκληρό τρόπο’ τις διαφορές που οι ίδιοι έχτιζαν μέσα στα παιχνίδια, δημιουργώντας το εξωφρενικό σενάριο στο οποίο είχαν +29 σε πόντους ανάμεσα σε πρώτη και τρίτη περίοδο και -62 (!) στην τέταρτη. Απέτυχαν να κλείσουν σχεδόν κάθε αγώνα (πλην του πρώτου) λειτουργικά. Μάλλον όμως έκαναν κάτι καλά και οι απέναντι:

Ο coach Jenkins, rookie επί της ουσίας και αυτός στις σειρές playoffs που η ομάδα του είναι το φαβορί, δε φοβήθηκε να παίξει με τα σχήματα. Έδωσε πρωτοβουλίες στον Tyus Jones στα λεπτά που ο Morant ήταν εκτός παρκέ, πάρκαρε τον βαρύ Steven Adams που δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Towns, έστρωσε τα σχήματα ψηλών με τη χρήση του υβριδικού Brandon Clarke, ο οποίος έκανε μία εξαιρετική σειρά, με 16,5p/9r/2,7a κατά μέσο όρο. Φυσικά φρόντισαν να βγάλουν ό,τι διαθέσιμο ελεύθερο σουτ υπήρχε για τον Desmond Bane, o οποίος είχε 24 πόντους μ.ό με ευστοχίες 50/48/90 (για όνομα του θεού, λες και σουτάρει ο prime Steve Nash), ενώ και ο Morant μπορούσε να αναγνωρίσει πολύ καλύτερα προς το φινάλε της σειράς, πότε έπρεπε να βγει μπροστά ο ίδιος και πότε να επιτρέψει στους πιο καυτούς συμπαίκτες του να οδηγήσουν το σκορ για τους Grizzlies. Οι επιστροφές στα παιχνίδια και το γεγονός ότι πέρασαν χωρίς να χρειαστεί game 7, ίσως μοιάζει προαπαιτούμενο για σύνολο που κατέκτησε τη δεύτερη θέση, στην πραγματικότητα όμως αποτελεί ισχυρό check πρωταθληματικού χαρακτήρα για μία από τις νεότερες ομάδες των φετινών playoffs. Οι Grizzlies άντεξαν τις παγίδες των T-Wolves και τον περιορισμό των επιθέσεων προς το καλάθι του Morant και πλέον πάνε να συναντήσουν τους Warriors, οι οποίοι στην προσπάθεια να κάνουν το δικό τους παιχνίδι (και με τη στάμπα του φαβορί στη δική τους πλευρά, αν αυτό παίζει οποιονδήποτε ρόλο), επιτρέπουν αρκετά περισσότερο transition παιχνίδι στον αντίπαλο και ανοιχτό χώρο. Ό,τι ακριβώς ψάχνει ο Morant δηλαδή. 

Ναι, μόνο που σε πρώτη φάση πρέπει να δουν τι θα κάνουν με τη νέα death lineup των Warriors, που αυτή τη φορά διαλύει τα πάντα στο επιθετικό κομμάτι. Ο coach Kerr είχε τη χαρά να βλέπει τον (πραγματικό Most Improved, αφού ο Ja είναι ήδη σουπερσταρ) Jordan Poole να πιάνει απόδοση παίκτη σε επίπεδα all-star (21p/5,4a στη σειρά με τους Nuggets, με σχεδόν 49% από το τρίποντο) και σκέφτηκε: ‘’Πολύ ωραία, τι θα γίνει αν τον φέρνω σταθερά μαζί με τους Steph και Klay, σε σχήμα με Wiggins ως off-ball forward και μοναδικό ψηλό τον Dray;’’ Όμορφο χάος, συνεχής ροή και ένα shot creation που προβληματίζει οποιαδήποτε άμυνα βρίσκεται απέναντι:

Με την μπάλα στα χέρια του Poole και τον σούπερ αθλητή Wiggins στην απέναντι γωνία, η άμυνα των Nuggets πρέπει να διαχειριστεί 2-man game των Steph και Klay, με τον έναν να δίνει screen στον άλλον, όλα πολύ ψηλά στο γήπεδο. Και αν κάτι πάει στραβά, ο Green είναι στην κορυφή, έτοιμος να δημιουργήσει κάτι εκ νέου. Πόσο να το μαρκάρεις αυτό το πράγμα, δέκα λεπτά; Δεκαπέντε; Σε μία σειρά που οι Warriors εύκολα ή δύσκολα θα περνούσαν, καθώς και οι Nuggets παραείχαν πολλές απουσίες, κατάφεραν να τεστάρουν σε επίπεδο postseason τη δυναμική της περιφερειακής τριάδας σ’ ένα πλήρως ελαφρύ σχήμα. 147,8 πόντοι ανά 100 κατοχές, ένα ασύλληπτο 70+ eFG% στα λεπτά που αυτή η πεντάδα βρέθηκε μαζί στο παρκέ, ένα δίκαιο αίσθημα πως όση ζημιά και να δεχθούν αμυντικά, μπορούν να κάνουν τεράστια φθορά σε κάθε αντίπαλο που θα βρουν στον δρόμο τους. Οριακά τρομακτικό.

Ερωτηματικά και X - Factors

Θα βρει τον χώρο του ο Ja Morant;

Για να πω την αλήθεια, θεωρώ υπερβολική όλη αυτή τη συζήτηση για τη ‘’σκληρή’’ σειρά του Ja, που δεν απέδωσε στο επίπεδο που θα έπρεπε. Ακόμη και στο closing game 6, πλην ενός βιαστικού τριπόντου, ο Ja είχε συμμετοχή παντού στην τέταρτη περίοδο. Ασίστ σε Jones και Bane, επιθετικά ριμπάουντ, προσπάθεια για έλεγχο του ρυθμού, εκείνο το drive που τους κράτησε μπροστά και τις βολές στο φινάλε. Έβαλε το game winner που τους έδωσε προβάδισμα στη σειρά με 3-2, εξαφάνισε τον κακομοίρη τον Malik Beasley από τη συλλογική μπασκετική μνήμη μ’ ένα από τα καλύτερα καρφώματα σε playoffs ever, σπαθιά να καταπιεί;  Γενικώς ήταν εκεί, ανέλαβε τις πρωτοβουλίες και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οδήγησε την ομάδα του σε έναν δεύτερο γύρο postseason. Η αλήθεια είναι όμως πως πρέπει να γίνει μέλημα για τους Grizzlies το πόσο χώρο θα βρει ο Morant στη σειρά με τους Warriors. Από τη στιγμή που διαθέτουν τα κορμιά (Bane, Brooks, Williams, ακόμη και τους ψηλούς Clarke και Jackson Jr) να πιέσουν τη συνεχή κυκλοφορία των Warriors και την τριάδα Steph-Klay-Poole, πρέπει να εξασφαλίσουν στον Ja όσο περισσότερο transition παιχνίδι γίνεται, όπως και οποιοδήποτε 1v1 isolation απέναντι στη περιφερειακή γραμμή των Warriors. O Morant είχε τους περισσότερους πόντους στο ζωγραφιστό με 16,6 μέσα στη σεζόν, νούμερο εξωφρενικό για point guard ακόμη και μ’ αυτά τα χαρίσματα, αλλά και ένα όπλο που οι Grizzlies δεν μπορούν να αφήσουν ανεκμετάλλευτο στην προσπάθειά τους να πάρουν με κάποιον τρόπο τη σειρά από τους πολύ πιο έμπειρους Warriors. O Ja άλλωστε δε βλέπει κανέναν μπροστά του όσον αφορά την ‘’εγώ κι εσύ’’ μονομαχία. Περίπου.

Το κρυφό αμυντικό όπλο…

…που λέγεται Gary Payton II. ‘’Είναι χτισμένος για τα playoffs’’ δήλωσε μετά το τέλος της σειράς με τους Nuggets o coach Steve Kerr. Σίγουρα είναι χτισμένος για να μαρκάρει τον Morant. Σε οποιοδήποτε break της fast five πεντάδας υπάρξει διαθέσιμο, ο Payton μπορεί να αναλάβει τη ζόρικη αποστολή του να κρατήσει χαμηλά παραγωγικά τον σταρ των Grizzlies. Διαθέτει πολύ δύνατο κορμό και γρήγορα πόδια ώστε να αντέξει τα ‘’ντου’’ του Ja προς την μπασκέτα, ενώ είναι οικονομικός στην επίθεση. Σίγουρα μη ζημιογόνος όπως αντίστοιχοι αμυντικοί ρολίστες στο παρελθόν, οι Tony Allen και Andre Roberson του κόσμου τούτου. Nαι, δοκίμασε μόλις 8 τρίποντα και 17 σουτ συνολικά απέναντι στο Denver, όμως ευστόχησε με 70% συνολικά και με 76% από το τρίποντο συγκεκριμένα. Αρκετά καλή απόδοση και μικρό κόστος στη σχηματική ροή του Golden State, αν είναι να υπάρξει κάποιος που μπορεί να φθείρει το κορμί του Morant και να τον οδηγήσει σε πιο ζόρικες εκτελέσεις. 

…και ο Jaren Jackson Jr

Πραγματικά ελπίζω πως ο JJJ θα δει απέναντί του τον Green και θα θελήσει να επηρεάσει το παιχνίδι με αντίστοιχο τρόπο, τουλάχιστον όσον αφορά το αμυντικό σκέλος. Ο ημι-ψηλος των Grizzlies δεν έτρεξε σπουδαία σειρά εκτελεστικά απέναντι στους Wolves, όμως ήταν menace -που λέμε και στο χωριό μου- στην πίσω πλευρά του παρκέ, ειδικά όταν κούμπωνε σε σχήματα με τον εξαιρετικό rebounder Brandon Clarke. O Jackson Jr έχει τα πόδια ν’ αλλάξει επάνω στον οποιονδήποτε, προστατεύει σημαντικά το καλάθι αλλοιώνοντας αρκετά σουτ γύρω απ’ αυτό, ενώ επιθετικά μπορεί να μην είναι ο δημιουργός χώρου (όπως για παράδειγμα ο Draymond), πόσοι ψηλοί ωστόσο μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; 

Το 2-way παιχνίδι του, σε συνδυασμό με τον έξτρα χώρο του Morant και τις εκτελέσεις των Bane και Brooks, είναι too much για οποιονδήποτε αντίπαλο προσπαθεί να τα βάλει με τον ρυθμό τους. Το πρόβλημα είναι η συνέπεια και η παραμονή του Jackson στο παρκέ για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθότι στον πρώτο γύρο έκανε 26 φάουλ στα πρώτα πέντε παιχνίδια και πολύ συχνά αγγίζει τα όρια του fouled-out λόγω βιασύνης και αφελών επαφών μετά τη διεκδίκηση του ριμπάουντ. 

Πρόβλεψη

Θέλω πάρα πολύ να πιστέψω στους Grizzlies, είμαι οριακά ερωτευμένος με το παιχνίδι τους τα τελευταία δύο χρόνια και πραγματικά πιστεύω πως η σειρά αυτή είναι τελείως διαφορετική. Τα ζόρια απέναντι στους Wolves δε σημαίνουν σκούπισμα από τους καλύτερους Warriors, περιέργως αυτό το ματσάρισμα τους βολεύει περισσότερο. Όμως…Αν βρει χώρο ο Morant, αν οι Bane-Brooks συνεχίζουν να σουτάρουν έτσι, αν ο Tyus Jones συνεχίζει να αποδίδει εξαιρετικά ως δευτερεύοντας δημιουργός, αν ο Jackson Jr μένει στο παρκέ χωρίς πολλά φάουλ. Πάρα πολλά ‘’αν’’ για να έχεις απέναντι τους πιο λειτουργικούς Warriors εδώ και πολύ, πολύ καιρό, με έναν νέο έξτρα ήρωα στον Poole και με τον Klay να έχει πλησιάσει επικίνδυνα το επίπεδο που μας έχει συνηθίσει. 4-2 για τους Warriors και μακάρι να πέσω πραγματικά έξω. Ή και όχι, γιατί κάθε επικράτηση του Golden State και του Steph Curry, αποτελεί νίκη για το άθλημα.