Σε κάθε αλλαγή προπονητή που συμβαίνει, η προσμονή είναι πάντοτε μεγάλη. Ειδικά όταν συμβαίνει σε μια από τις παραδοσιακά καλές ομάδες της Λίγκας, όπως είναι οι Blazers. Ο Terry Stotts δεν κατοικοεδρεύει πια στην πολιτεία του Oregon και πλέον ο διάδοχός του, Chauncey Billups επωμίζεται το δύσκολο έργο της διάκρισης του οργανισμού. Και όταν λέμε “διάκρισης” δεν εννοούμε την παρουσία του Portland στους τελικούς της Δύσης αλλά το να διεκδικήσουν ένα δαχτυλίδι. Στην Δύση αυτών των Lakers, των Clippers που ψάχνουν απεγνωσμένα την πρώτη τους παρουσία σε Τελικούς, των Warriors που αποτελούν ερωτηματικό και των ανερχόμενων Mavericks του Luka Doncic, η αποστολή είναι εξ ορισμού δύσκολη. Το όλο εγχείρημα γίνεται μάλλον δυσκολότερο αν αναλογιστεί κανείς πως για μια ακόμη χρονιά ο Lillard δεν έλαβε την βοήθεια που θα περίμενε στην off season - τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές. Και αυτό ίσως προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στις τάξεις του οργανισμού στο τέλος της αγωνιστικής σεζόν 2021-22 - αν όχι νωρίτερα. 

Το τρέχον ρόστερ

Είναι σαφές πως οι υποσχέσεις του General Manager της ομάδας, Neil Olshey, δεν υλοποιήθηκαν όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Ούτε ο Larry Nance Jr., ούτε ο Norman Powell, ούτε ο Cody Zeller μπορούν να θεωρηθούν πως μετακόμισαν στο Portland για να βοηθήσουν τον Lillard στην αναζήτηση του πρώτου του δαχτυλιδιού. Ωστόσο, είναι προφανής η προτεραιότητα που έθεσε ο Billups -σε συνεργασία με τον Olshey- στο αγωνιστικό κομμάτι και αυτό είναι η άμυνα. Οι Zeller και Nance Jr. θα δώσουν μια πιο physical προσέγγιση στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, ενώ όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ο Powell είναι καλύτερος αμυντικός από τον Gary Trent Jr. Παρότι ωστόσο είναι δεδομένο πως οι προαναφερθέντες παίζουν άμυνα και μάλλον δίνουν καλύτερη αμυντική ισορροπία στην ομάδα, είναι ξεκάθαρο πως δεν αποτελούν τους παίκτες που θα προσδώσουν το “step-up” που ψάχνει το Portland στην postseason. Για να υπάρξει, όμως, μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι έκαναν οι Blazers μέχρι στιγμής, ιδού το υλικό τους και κινήσεις τους συγκεντρωτικά:

Στους point guards, εκεί όπου δεσπόζει η παρουσία του Dame, αποκτήθηκε ο Dennis Smith Jr., σε μια προσπάθεια ενίσχυσης των Blazers στην εν λόγω θέση. Το γεγονός πως ο Smith δεν έχει δικαιώσει ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των περισσοτέρων (μας) σε συνδυασμό με τον ερχομό του στο Oregon, αποτελεί ίσως μια τελευταία ευκαιρία στην καριέρα του για να αποκτήσει έναν σημαντικό ρόλο σε μια καλή ομάδα του NBA και ενδεχομένως έναν πρωταγωνιστικό σε κάποια άλλη ομάδα του NBA, σε περίπτωση που κάνει μια καλή χρονιά και να την “κεφαλαιοποιήσει” το Portland με κάποιο trade. Ωστόσο, βλέποντας την ως τώρα πορεία του, πιο πιθανό είναι να τον δούμε στα λημέρια μας και σε κάποια ομάδα της Ευρωλίγκα, παρά να συμβεί το παραπάνω σενάριο. Σε κάθε περίπτωση, η απόκτηση ενός τρίτου point guard βοηθάει τους Blazers, καθώς πέρυσι εκτός του Lillard υπήρχε μόνο ο Anfernee Simons - ο οποίος μάλλον ξεκινάει με προβάδισμα έναντι του Smith στο rotation. To γεγονός, πάντως, πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και μεγάλη εμπιστοσύνη στα backups του Lillard, φαίνεται και από την πρόσκληση που δόθηκε για το training camp στον Quinn Cook, τίμια ρεζέρβα στους Πρωταθλητές Warriors και Lakers των πρόσφατων ετών. 

Στα “φτερά”, η κατάσταση επίσης δεν βελτιώθηκε στα χαρτιά. CJ McCollum, Norman Powell και Nassir Little παραμένουν κάτοικοι Portland, με την ομάδα του Oregon να προσφέρει στον Powell πενταετές συμβόλαιο αξίας $90 εκατ. Η κίνηση αυτή μάλλον ήταν μονόδρομος για το Portland, καθώς η παρουσία ενός τρίτου παίκτη που να μπορεί να σκοράρει με ευκολία και κατ’ επέκταση να αποφορτίζει τους Lillard και McCollum ήταν επιτακτική. Επιπλέον, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για καλύτερο αμυντικό από τον Trent Jr, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Είναι πιο αθλητικός, έχει καλύτερο footwork, ενώ το upper body του, του επιτρέπει να μαρκάρει και πιο ογκώδεις αντιπάλους από τον ίδιο. Ωστόσο, εδώ πρέπει να μπει και ένας επιπλέον παράγοντας που με κάνει να κρατάω μια επιφυλακτική στάση ως προς την επιλογή αυτή των Blazers. Ο Powell στα 28 του χρόνια αποτελεί μία από τις περιπτώσεις που εξαρτάται εν πολλοίς από την αθλητικότητά του. Δεν ξέρω λοιπόν για πόσο μπορεί να συνεχιστεί ακόμα αυτό και φοβάμαι πως οι Blazers έδεσαν από μόνοι τους χειροπόδαρα στον εαυτό τους. Μακάρι να διαψευστώ, φυσικά, πρωτίστως για την υγεία του ίδιου του παίκτη. 

Από εκεί και πέρα, το Portland απέκτησε τον Ben McLemore αλλά και τον Tony Snell, δίνοντας έτσι περισσότερο βάθος στον πάγκο. Η φυγή του Derrick Jones Jr. μάλλον δε θα τους κοστίσει, καθώς οι δύο προαναφερθέντες είναι σε θέση να προσφέρουν όσα έδινε και εκείνος. Τέλος, στην ομάδα παρέμειναν και οι Nassir Little και CJ Elleby, με τον πρώτο ίσως να έχει την ευκαιρία του φέτος για κάτι καλύτερο. Όσο δε για τον νεαρό Elleby η υπομονή μάλλον πρέπει να γίνει η αρετή του (και) φέτος.   

Στα “τεσσάρια” η φυγή του Carmelo Anthony για τους Lakers ήταν η είδηση. Και όχι τόσο ως φυγή αυτή καθ’ αυτή, αλλά γιατί οι Blazers δεν επικοινώνησαν σε καμία φάση της free agency με τον παίκτη. Μετά τα όσα προσέφερε ο “Melo” τις τελευταίες δύο χρονιές στην Rip City, θα περίμενε κανείς μια διαφορετική προσέγγιση από το franchise. Φευ. Ο Anthony πια φοράει τα χρυσά-μωβ των Lakers δίπλα στον LeBron, σε μια προσπάθεια να κατακτήσει, επιτέλους, ένα δαχτυλίδι. Τη θέση του Anthony στο ροστερ του Portland πήρε ο Larry Nance Jr., ο οποίος κατέληξε στη δυτική ακτή μετά από ένα τριπλό trade που έλαβε χώρα μεταξύ Portland, Chicago και Cleveland. Η περίπτωση του Nance είναι ίσως η μοναδική που μπορεί να εκληφθεί ως “βελτίωση” στο έμψυχο δυναμικό των Blazers. Ο 28χρονος forward έχει αποδείξει πως πρόκειται για μια εξαιρετική αμυντική παρουσία, γεγονός που χρειάζονται απεγνωσμένα οι Blazers -κυρίως σε καταστάσεις playoffs. Ο Nance θα αποτελεί αναμφίβολα το σημείο αναφοράς στην αμυντική λειτουργία της second unit, αλλά θεωρητικά μπορεί να “κολλήσει” εύκολα και με την πρώτη πεντάδα, σε περίπτωση που λείψει ο Robert Covington. Για να τονιστεί το πόσο σημαντική είναι η παρουσία του Nance σε αυτούς τους Blazers, αρκεί να αναφέρω πως πρόκειται για τον 21ο παίκτη της Λίγκας, όσον αφορά το defensive win shares, για την περασμένη σεζόν. Μοιάζει αυτονόητο λοιπόν, πως ο Nance θα βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την άμυνα της νέας του ομάδας. 

Τέλος, στους centers, σε μια πολύπαθη θέση για την ομάδα από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, οι Blazers ελπίζουν πως ο Cody Zeller θα συνεχίσει σε αυτούς την σταθερή πορεία που έχει χαράξει τα τελευταία χρόνια. Η αποχώρηση του Zach Collins ήταν ένα γεγονός που δεν άρεσε ιδιαίτερα στους φίλους της ομάδας, καθώς ο νεαρός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις τους, ωστόσο τα πολλά προβλήματα τραυματισμού ανάγκασαν τους Blazers να στραφούν αλλού. Στο πρόσωπο του Zeller το Portland βρίσκει έναν ψηλό που είναι πολύ πιο physical σε σχέση με τον Collins, αλλά και τον Kanter, που είχε τη θέση του αναπληρωματικού center πέρσι, ενώ θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στο αμυντικό rebound, κατηγορία στην οποία η ομάδα βρέθηκε στην 20ή θέση της Λίγκας. Μένοντας λίγο παραπάνω στους centers, αξίζει να αναφερθεί πως η περίπτωση του Nurkic απασχολήσε αρκετά το προπονητικό επιτελείο αλλά και τα αμερικανικά ΜΜΕ. Ο λόγος; Οι βολές του Βόσνιου προς τον Stotts, πως δεν μεγιστοποιούσε το παιχνίδι του και τον ρόλο του εν γένει στο rotation. Όπως αποκάλυψε ο νέος προπονητής του, ο Billups, μιλώντας με τον παίκτη του του έκανε σαφές πως περιμένει πολλά από τον ίδιο. Ας μην ξεχνάμε πως ο Nurkic θα είναι free agent στο τέλος της ερχόμενης σεζόν και όπως τόνισε ο 44χρονος προπονητής “χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να έχουμε μια καλή χρονιά”.

Η ερώτηση λοιπόν, που πρέπει να γίνει στο τέλος της μέρας και που τελικά είναι αυτή μου μετράει, είναι η εξής: Βελτιώθηκαν οι Blazers; Στα μάτια μου όχι στον επιθυμητό βαθμό. Ναι μεν οι παρουσίες των Nance και Zeller θα δώσουν ένα καλύτερο αμυντικό πρόσωπο στην ομάδα, αλλά επουδενί δεν είναι οι παίκτες που θα δώσουν την ώθηση που χρειάζεται το Portland για τη διεκδίκηση ενός πρωταθλήματος. Ωστόσο, το παραπάνω ερώτημα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό σε δύο υποερωτήματα: 1) Είναι ο Chauncey Billups ο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνει τους Blazers ένα ανταγωνιστικό σύνολο στην postseason; και 2) Θα καταφέρει να πείσει τον Lillard ότι υπό την ηγεσία του οι Blazers θα εμφανιστούν πολύ καλύτεροι τα επόμενα χρόνια; Ίδωμεν.

Η υποθήκευση του μέλλοντος και ο Lillard

Έχοντας τον Lillard πλέον να διανύει το 32ο έτος της ηλικίας του, αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη του “win now”. Ο Dame αποτελεί το πρόσωπο των Blazers, όπως το αποτελούσε κάποτε ο Clyde Drexler και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μάλλον σε μεγαλύτερο βαθμό πια από τον μεγάλο “Glide”. Δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει για κάποιο ενδεχόμενο rebuild που μπορεί να έχουν οι ιθύνοντες της ομάδας στο μυαλό τους, συνεπώς πρέπει να βρεθούν εκείνα τα κομμάτια που θα του επιτρέψουν να κυνηγήσει ένα δαχτυλίδι. Ο Lillard είναι από τους λίγους παίκτες στο NBA που έχει παραμείνει στην ομάδα που τον επέλεξε στο draft, μαζί με την τριάδα του Golden State και αυτό από μόνο του λέει κάτι, τόσο για τον χαρακτήρα του, όσο και το πόσο θέλει να κερδίσει με αυτήν την ομάδα. Ωστόσο, κάθε οργανισμός στο NBA οφείλει να προστατεύει το μέλλον του και να μην “πετάει” αριστερά και δεξιά μελλοντικά picks. Για να αποκτήσουν τον Nance, οι Blazers έδωσαν στους Bulls ένα μελλοντικό pick πρώτου γύρου, κάτι το οποίο είχε γίνει και κατά τη διάρκεια της περασμένη σεζόν, όταν έκαναν το ίδιο για να αποκτήσουν τον Covington. 

Αν εμβαθύνει κανείς δε, και στον δεύτερο γύρο θα δει πως οι Blazers δεν έχουν στα χέρια τους κανένα pick δεύτερου γύρου μέχρι το 2026. Όλα αυτά, για ένα franchise που εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από έναν παίκτη και που πλέον είναι σαφές πως “κοιτάει” και αλλού. Ο ίδιος εμφανίστηκε ως πιστός στην ομάδα, σε ένα post στο instagram που σκόρπισε κύμα ενθουσιασμού στις τάξεις των φίλων της ομάδας, ωστόσο θα ήταν αφελές να πει υποστηρίξει κανείς πως “οκ, θα μείνει για πάντα ο Dame εδώ”. Οι κακές γλώσσες από την άλλη, λένε πως απλά τον κράτησαν προς ώρας στο Portland ο γάμος του, που έλαβε χώρα το καλοκαίρι, και η ηχογράφηση του επόμενου album του, και όχι αγωνιστικοί λόγοι. Τα δύο παραπάνω όμως δεν θα ισχύουν ξανά στο άμεσο μέλλον. 

Ο Lillard σαφώς θα δώσει μια ευκαιρία στο τρέχον υλικό της ομάδας, καθώς και στον Billups. Ο ίδιος, άλλωστε τον συμπεριέλαβε μεταξύ των επιλογών που θα ήθελε να δει στον πάγκο των Blazers, εφόσον αποχωρούσε ο Stotts. Ο Dame αυτή την στιγμή μου θυμίζει κάποιον που ναι μεν θέλει να χωρίσει από την πρώτη του σχέση που είναι παράλληλα και ο πρώτος του έρωτας, αλλά δεν ξέρει ακριβώς με ποιον τρόπο να το κάνει. Είναι λες και περιμένει το “τελειωτικό λάθος” της άλλης πλευράς ώστε να το βρει ως -καλή- δικαιολογία προκειμένου να αποχωρήσει από τη σχέση και οι δύο πλευρές να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Μη γελιέστε, το δράμα του “μένω - φεύγω” του Lillard θα διαρκέσει σίγουρα μέχρι το trade deadline. Αν δε, οι Blazers μέχρι τότε βρίσκονται οριακά εντός playoffs, εκτιμώ πως θα δούμε τον Dame να απασφαλίζει και να ζητάει trade. Ή ακόμα και στο πιο απαισιόδοξο σενάριο, να υπάρξει κάποιος τραυματισμός των McCollum, Nurkic και να βρίσκονται ακόμα πιο κάτω, ενδεχόμενα που ίσως επισπεύσουν την εν λόγω διαδικασία.

Έχοντας αυτό υπόψη, δεν μπορώ να κατανοήσω λοιπόν γιατί οι Blazers μοιράζουν αριστερά και δεξιά picks. Μία εύκολη απάντηση είναι ότι εφόσον υπάρξει ρήγμα μεταξύ των ίδιων και του Lillard, μπορούν να πάρουν πίσω αρκετά μελλοντικά picks από άλλες ομάδες. Ως ένα σημείο το ακούω το επιχείρημα. Ωστόσο, αυτό που ξεχνάει ο περισσότερος κόσμος είναι πως τη δύναμη την έχουν πια οι παίκτες. Και επειδή μιλάμε για ένα από τα πρόσωπα της Λίγκας, εκτιμώ πως είναι δεδομένο πως οι Blazers δεν θα “ανοίξουν” πόλεμο με τον Dame. Αν ο παίκτης για παράδειγμα θέλει να πάει σε μια ομάδα που δεν έχει στην κατοχή της picks πρώτου γύρου, τότε η κατάσταση θα δυσκολέψει πολύ για την ομάδα του Oregon και είναι πιθανό να αναγκαστεί να δώσει τη σημαία του για πολύ λιγότερα ανταλλάγματα, απ’ όσα πραγματικά αξίζει. Σημειωτέον, το τρέχον συμβόλαιο του Lillard λήγει το 2025. Έτσι για την ίντριγκα πάντως, σημειώστε πως οι Warriors διαθέτουν τα picks τους για τα επόμενα δύο χρόνια.    

Αντί επιλόγου

Είναι ξεκάθαρο πια πως οι Blazers μπαίνουν στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της σύγχρονης ιστορίας τους. Κάθε μέρα που θα περνάει θα είναι ανάλογη με το “οι επόμενες δύο βδομάδες θα είναι κρίσιμες” και αυτό μάλλον θα αναγκάσει τους φίλους του franchise να υπομείνουν το “μαρτύριο της σταγόνας”. Με επιλογές που από εδώ και πέρα θα καθορίσουν όχι απλώς τη φετινή σεζόν, αλλά πιθανόν και τα επόμενα πολλά χρόνια. Για το Portland ο Lillard δεν είναι απλά ένας ηγέτης. Είναι ο παίκτης που τους ξαναέβαλε στον χάρτη της postseason, ο παίκτης που το 2014 τους χάρισε μια πρόκριση στον δεύτερο γύρο των playoffs μετά από 14 χρόνια, όταν και συνέβη αυτό το έπος: 

Αυτή την στιγμή δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως καμία άλλη ομάδα δεν στηρίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό σε έναν παίκτη, όσο οι Blazers στον Dame. Οι νίκες θα αποτελούν πάντα μια εφήμερη ένεση ανακούφισης και θα επαναφέρουν την ηρεμία σε πολλές περιπτώσεις, όμως οι ήττες και οι τραυματισμοί πάντα θα είναι εκεί για να προκαλούν τριγμούς. Όπως συμβαίνει σε μια εξελισσόμενη κακή σχέση που η μία πλευρά υπόσχεται συνεχώς πως θα βελτιωθεί αλλά επί της ουσίας δεν κάνει τίποτα για αυτό (ό,τι ακριβώς έκανε δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα υποσχόμενη προς τον Dame πως θα ενισχυθεί και θα έχει βοήθειες) και τελικά έρχεται η ρήξη,  έτσι και στην περίπτωση του Portland με τον Lillard το τέλος μάλλον είναι προδιαγεγραμμένο.