Πράγματι, τα τελευταία αρκετά χρόνια, από τότε που οι Heat κατέκτησαν τον πρώτο τους τίτλο το 2006, άρχισε να διαδίδεται απ’ άκρη σε άκρη των ΗΠΑ η λεγόμενη “Heat culture”. Η σκληρή δουλειά δηλαδή, που φέρνει και συνδυάζεται με τις νίκες. Από το πρώτο δαχτυλίδι του Dwyane Wade και έπειτα, μεσολάβησαν ακόμα δύο πρωταθλήματα (2012, 2013) και ένας ακόμα τελικός. Όχι κι άσχημα, ειδικά αν αναλογιστούμε πως στο κομμάτι της συμμετοχής του Miami στους περσινούς τελικούς, ήταν κάτι που ουδείς το περίμενε. Και όχι απλά συμμετείχε στους τελικούς του NBA, αλλά η πορεία του μέχρι εκεί ήταν εντυπωσιακή: 4-0 την Indiana, 4-1 το Milwaukee, 4-2 τη Βοστώνη. Τελικώς έπεσε ηρωικά απέναντι στους Lakers, λόγω και των τραυματισμών των Bam και Dragic, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους αφαιρέσει την εντυπωσιακή τους παρουσία στην postseason συνολικά.
Έχοντας όλα τα παραπάνω στο μυαλό μας, σκεφτήκαμε πως η φετινή αναμέτρηση μεταξύ των Bucks και των Heat θα ήταν, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα. Από τη μία υπήρχε αυτό που λέμε παραπάνω, το “Heat Culture” δηλαδή και από την άλλη η επιθυμία/ανάγκη των Bucks για εκδίκηση μετά την περσινή κατραπακιά. Αυτές μας οι σκέψεις κράτησαν μόλις για ένα παιχνίδι και πιο συγκεκριμένα το πρώτο, όταν και οι Bucks κατάφεραν να επικρατήσουν των Heat με δύο πόντους στην παράταση. “Τι σειρά θα έχουμε”, σκέφτηκε ο γράφων και φαντάζομαι αρκετοί άλλοι εκεί έξω. Φευ. Οι Bucks πάτησαν το γκάζι και μην τους είδατε. Και ενώ γνωρίζουμε πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό επιθετικό σύνολο, αφού μιλάμε για το έκτο καλύτερο offensive rating της Λίγκας, η σειρά κρίθηκε στην άμυνα την οποία έστησε ο Mike Budenholzer και το επιτελείο του.
Εκεί που θα πρέπει να σταθούμε όμως, είναι μάλλον σε δύο σημεία. Στην αντιμετώπιση του Butler, αλλά και του Adebayo. Στους δύο παίκτες, δηλαδή, για τους οποίους οι Bucks δεν είχαν απάντηση πέρυσι. Το “τρικ” φέτος ήταν απλό και ξεκάθαρο εξ αρχής: Όλα τα pick n’ rolls που έστηνε ο Butler στην περιφέρεια, να αντιμετωπίζονται με under. Αν ο “Jimmy Buckets” ήθελε να πάρει το σουτ από τα 7,25, οι Bucks ήταν έτοιμοι να ζήσουν και να πεθάνουν με το 24,5% του που είχε σαν μέσο όρο από εκεί. Πέρυσι, ένα από τα λάθη των Bucks ήταν αυτό ακριβώς. Έδιναν τον χώρο στον Butler να δημιουργεί από τα pick n’ rolls. Φέτος δεν υπέπεσαν στην ίδια παγίδα και το αποτέλεσμα ήταν δραματικά υπέρ τους. Όσον αφορά τον Adebayo, επίσης η οδηγία ήταν ξεκάθαρη: Αφήστε τον να σουτάρει. O Lopez έμενε δύο και τρία μέτρα μακριά του, ενώ οι υπόλοιποι έτρεχαν σαν λυσσασμένα σκυλιά για να καλύψουν τους ελεύθερους, σε μια εξαιρετική άμυνα off-ball. Κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων παιχνιδιών είδαμε αρκετές προσπάθειες να χαραμίζονται στα χέρια του νεαρού center του Miami, ακριβώς λόγω αυτής του της αντιμετώπισης.
Κι ενώ οι Heat φημίζονται για την καλή τους άμυνα, στην περίπτωση του match-up τους με τους Bucks, αυτό δεν είχε καμία σημασία. Η έκτη καλύτερη άμυνα του NBA κατατροπώθηκε από την παρέα του Giannis, η οποία επιδόθηκε σε μια άκρως εντυπωσιακή επιθετική παράσταση. Παράλληλα, αυτό που δίνει ελπίδα και πλημμυρίζει αισιοδοξία τις τάξεις των φίλων του Milwaukee είναι το γεγονός πως οι Bucks φάνηκαν έτοιμοι όσο ποτέ, από ψυχολογικής πλευράς, για την post-season. Αναμφίβολα, ο περσινός τους αποκλεισμός από τους Heat αποτελούσε ένα βαρίδι στα πόδια των παικτών του coach Bud, κάτι που στην έναρξη της φετινής μεταξύ τους σειράς πρόσθετε επιπλέον πίεση. Ακόμα και στο κομμάτι της διαχείρισης αυτής της πίεσης οι Bucks πήραν άριστα. Εμφανίστηκαν ήρεμοι - κυρίως στο πρώτο παιχνίδι που πήγε να στραβώσει - και κατάφεραν να βρουν πολλές λύσεις, όσο προχωρούσε η σειρά.
Μπορεί να είχαμε διαφορετική σειρά αν κέρδιζαν το πρώτο παιχνίδι οι Heat; Σαφώς. Ωστόσο, με τα “αν” και τα “μπορεί” κανείς δεν φτιάχνει ιστορία. Αντίθετα, τέτοιου είδους ματς, όπως το πρώτο, σφυρηλατούν τον χαρακτήρα μιας ομάδας και μακροπρόθεσμα μόνο καλό μπορούν να κάνουν. Καθώς πλησιάζει η αναμέτρησή τους με τους Nets, για μια θέση στους τελικούς της Ανατολής, οι Bucks αντιμετωπίζουν, μάλλον, την απόλυτη πρόκληση της περιφέρειάς τους: Να σταματήσουν τους Big-3 του Brooklyn, Durant, Harden και Irving. Στη σειρά αυτή θα φανεί και ο βαθμός ετοιμότητας του Milwaukee, τόσο από αγωνιστικής, όσο και από πνευματικής πλευράς. Όπως και επίσης πόσο μακριά βρισκόμαστε από τη θεσμοθέτηση της φράσης “Bucks culture”.
