Δευτέρα, 22 Μαρτίου 2021 11:35

We Got Game -12: Ένας άγριος λύκος και ένας μαινόμενος ταύρος

Aπό :
We Got Game -12: Ένας άγριος λύκος και ένας μαινόμενος ταύρος

Οι Wolves δείχνουν επιτέλους σημάδια ζωής, με το #1 του φετινού draft, Anthony Edwards να αρχίζει να ξεδιπλώνει, έστω και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες το επιθετικό του ταλέντο. Αντίστοιχα, με τα μαγικά του Zach Lavine οι Bulls παλεύουν για μια θέση στα playoffs, παρά το τραγικό ρεκόρ τους στα τέταρτα 12λέπτα και κόντρα στις καλές ομάδες της λίγκας. Τα παραπάνω, καθώς και φάσεις, στατιστικά, όμορφες και δυσάρεστες ιστορίες από τον “Μαγικό Κόσμο” παρουσιάζουν σε ένα ακόμα “We Got Game” οι Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού.

 Ο Anthony Edwards και ο δρόμος των Timberwolves

Οι Minnesota Timberwolves παραμένουν στην τελευταία θέση της Δύσης και το 3-3 μετά το All-Star break δεν είναι καμιά ένδειξη ότι αυτό θα αλλάξει. Ωστόσο μετά από ένα σερί εννέα ηττών, μια αλλαγή προπονητή και την ευκαιρία που αυτός είχε να κάνει μερικές πραγματικές προπονήσεις με την ομάδα μετα το πιεσμένο πρόγραμμα που προηγήθηκε του All-Star, αξίζει να δούμε λίγο περισσότερο την περίπτωσή τους. 

Οι τρεις αυτές νίκες δεν ήρθαν σε “αδιάφορα” παιχνίδια, καθώς επικράτησαν κατά σειρά των New Orleans Pelicans, που τρέχουν για να προλάβουν το play in tournament, των Portland Blazers που προσπαθούν να το αποφύγουν, και των Phoenix Suns που κυνηγάνε -τρελό έτσι - την κορυφή της Δύσης. Οι τρεις αυτές νίκες παράλληλα, συνδυάστηκαν με τα τρία καλύτερα παιχνίδια της μέχρι τώρα καριέρας του Anthony Edwards. 

Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη τα ποσοστά του, άλλωστε μιλάμε για ένα παιδί που δεν έχει κλείσει τα 20 του χρόνια και αγωνίζεται σε μια τραγική μέχρι στιγμής ομάδα, για μεγάλο διάστημα χωρίς τους δύο καλύτερους παίκτες της. Όχι και το ιδανικότερο περιβάλλον προσαρμογής, πόσο δε μετά και από μια κουτσουρεμένη κολεγιακή σεζόν. Ωστόσο, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, ο Edwards, παιχνίδι με το παιχνίδι, παρουσιάζεται καλύτερος, ιδίως στο να εκμεταλλεύεται παραγωγικά τα αθλητικά του προσόντα. Ακόμη υπάρχει η λογική “θα ορμήσω και θα τα γαμήσω όλα”, ωστόσο όσο μπαίνουν τα τρίποντα (21/54, ήτοι 39% μετά το All-Star break) υπάρχει έξτρα χώρος και χρόνος για αυτές τις εφορμήσεις, καθώς όταν παίρνει και βάζει pull-ups από τα οκτώμισι μέτρα, όπως έκανε απέναντι σε Blazers και Suns, έχει σαφώς περισσότερο χώρο να κάνει μεγάλα βήματα και να απογειωθεί για highlights. Η δημιουργία δεν είναι ακόμα εδώ, ενώ τα ίδια αθλητικά προσόντα στην άμυνα τρακάρουν στην μέτρια αντίληψη και στο ότι δεν περνάει από σκριν ούτε με αίτηση. Ωστόσο, η φήμη του και ο δρόμος της άμεσης συνεισφοράς, είναι ως σκόρερ και ως τέτοιος αρχίζει σιγά-σιγά να είναι θετικός. 

Εννοείται πως βοηθάει σε αυτό και το γεγονός ότι σταδιακά με τον Towns μαθαίνουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου και ο τελευταίος φαίνεται να ξαναβρίσκει ρυθμό (με τι όρεξη άραγε;) μετά από μια δραματική χρονιά σε προσωπικό επίπεδο. Υπό αυτές τις συνθήκες και ο Rubio μπορεί να προσφέρει σε έναν ρόλο που γνωρίζει, χωρίς να πρέπει να είναι σκόρερ ή να έρχεται από τον πάγκο. 

Για τους Wolves όμως μέχρι στιγμής η ευχάριστη έκπληξη είναι ο πάγκος τους. Οι Jaden McDaniels, Naz Reid και Jaylen Nowell δεν είναι ακριβώς household names, και ίσως να ξεχνιούνταν σε ένα κουίζ με ζητούμενο τα φετινά ρόστερ των ομάδων, ωστόσο δίνουν σκορ και ένταση, ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κατά διαστήματα, που είναι απαραίτητο για μια ομάδα που δεν έχει και πολλά τέτοια. Ο McDaniels είναι αυτό που περιμένει κανείς από το fiddo diddo παρουσιαστικό του: πολύ ενέργεια, αμυντικά plays και ένα τρίποντο που βρίσκει στόχο συχνότερα από το αναμενόμενο. Από την άλλη, οι προσπάθειες που απαιτούν πάσα ή δεύτερη ντρίμπλα είναι μια περιπέτεια για κάθε εμπλεκόμενο, και συνήθως καταλήγουν σε αδέσποτες μπάλες και κορμιά στο έδαφος. Ο Naz Reid κινείται καλύτερα από πέρσι και, ευτυχώς, έχει γίνει πιο φειδωλός με τις προσπάθειες από τα 7,25, από το κακέκτυπο του Marreese Speights που παρουσιαζόταν κατά διαστήματα. Στον Nowell ίσως έχουν βρει τον αρχετυπικό sixth man και έναν παίκτη με πολύ όμορφο midrange game.

Είναι νωρίς για να αποδοθεί η όποια βελτίωση στον Chris Finch -άλλωστε μια αλλαγή προπονητή πάντοτε ταρακουνάει την ομάδα που αφορά- ωστόσο ανάμεσα στους παίκτες που αναφέρθηκαν παραπάνω, τον τραυματία Russell, τον μαλάκα Beasley, τον ακόμα να ψάχνεται Culver και την ιδεατή version του Josh Okogie (αν αυτή υπάρχει ακόμα) οι Timberwolves έχουν τη μαγιά για να κάνουν τα άλματα που έκαναν οι Suns (kudos στον Δημήτρη Χ. για την αναλογία) με μια κίνηση αντίστοιχη του Chris Paul. 

Lavine λαμπρός οδηγεί τους Bulls

Από το 8-13 που είχαν οι Bulls στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου, έχει περάσει ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Για τα μπασκετικά δεδομένα, έχουν περάσει αιώνες. Ο Billy Donovan έκανε τις αλχημείες του, αφού δεν υπήρξε αρκετός χρόνος για προετοιμασία (όπως για όλες τις ομάδες φυσικά), ενώ οι “Ταύροι” έμοιαζαν να μην κάνουν κλικ. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, το όνομα του Zach LaVine -αναπόφευκτα- μπήκε σε φήμες, αναφορικά με κάποια ανταλλαγή. Αυτός είναι, άλλωστε, ο παίκτης που αποτελεί το μεγαλύτερο asset του Chicago αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, σχεδόν δύο μήνες μετά, οι Bulls μοιάζουν να είναι άλλη ομάδα και ο LaVine συγκαταλέγεται μέσα στους top-10 σκόρερς της Λίγκας.

Το 19-22 που έχουν ως ρεκόρ αυτή τη στιγμή, τους φέρνει μεν στην ένατη θέση της Ανατολής, αλλά είναι μόλις μία νίκη μακριά από τους τέταρτους Atlanta Hakws που τρέχουν ένα 20-22. Για να φτάσουν εδώ οι Bulls, ο LaVine αναδείχθηκε ως ο ακρογωνιαίος λίθος τους. Έμαθε από νωρίς πως έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το παιχνίδι δε μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά στα -ακραία- αθλητικά του προσόντα, αλλά θα πρέπει να προσθέσει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του. Το σουτ ήταν το κυριότερο εξ αυτών και ο “Flight 8” όχι απλά το βελτίωσε, αλλά ενδεχομένως να γίνει το νεότερο μέλος του γκρουπ “50/40/90”, δηλαδή να τελειώσει τη σεζόν με 50%+ ποσοστό ευστοχίας, 40%+ στα τρίποντα και 90%+ στις βολές, αν βελτιώσει κι άλλο το ποσοστό του στο τελευταίο κομμάτι.  

Θα πρέπει να σημειώσουμε, ωστόσο, πως ο LaVine ανακαλύπτει φέτος και την all-around διάσταση που έχει ως παίκτης, καθώς σε rebounds και assists ο μ.ο. του είναι 5,1 και 5, αντίστοιχα, με αμφότερα τα νούμερα να αποτελούν υψηλά καριέρας. Στην επίθεση, οι 28,5 πόντοι που πετυχαίνει μέχρι στιγμής ο LaVine κατά μ.ο. Αποτελούν επίσης υψηλό καριέρας, με τον ίδιο να έχει εκθειάσει τον νέο του προπονητή για τις προσαρμογές που έκανε από τότε που ανέλαβε τους Bulls.

Πράγματι, οι αλλαγές που έφερε ο coach Dοnovan φαίνονται από χιλιόμετρα μακριά. Φτάνει να αναφέρουμε πως κατά τη διάρκεια της σεζόν 2019 - 20, οι Bulls σούταραν με 44,7% εντός πεδιάς, ποσοστό που τους έφερνε στις πέντε χειρότερες ομάδες της Λίγκας, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα. Φέτος το Chicago σουτάρει με το εξαιρετικό 48,2%, κάτι που τους φέρνει στην όγδοη θέση της σχετικής λίστας. Επιπλέον, οι Bulls είναι μία από τις μόλις τέσσερις ομάδες που βρίσκονται στο top-4 σε ποσοστό ευστοχίας, ποσοστό τριπόντων, ποσοστό ελευθέρων βολών, effective field goal percentage και true shooting percentage. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ξεκάθαρη δουλειά του Donovan, αλλά και του step - up που έκανε ο LaVine επωμιζόμενος, επιτέλους, τον ρόλο του ηγέτη που προσδοκούσαμε τόσα χρόνια. Κι αν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του καταφέρουν να διατηρήσουν τα ίδια επίπεδα απόδοσης και τους επόμενους μήνες, τότε οι Bulls θα κερδίσουν με το σπαθί τους μια θέση στην post - season. 

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Τη λατρεία μας για την Αγνή Σλοβένικη Καύλα την ξέρετε και τη βδομάδα που μας πέρασε ο Luka μας χάρισε ιδιαίτερα πλούσιο υλικό: 

Από το Τη λίστα, την πρώτη και την δεύτερη μαγική του πάσα κόντρα στους Blazers, αλλά και αυτό το πανέμορφο τελείωμά του στο ίδιο παιχνίδι. 

... και από τα γέλια.

O καλύτερος σουτέρ της ομάδας εκτελεί τη βολή της τεχνικής ποινής:

Αν κάτι κάνει ακόμα καλύτερο το παραπάνω, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Kuzma έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Λίγκας που κάνει airball σε βολή τεχνικής ποινής, όσο το ότι για να δικαιολογηθεί για αυτήν την ντροπιαστική εκτέλεση επικαλέστηκε σεισμό κατά τη διάρκεια αυτής! 

Άσε μας ρε Kuzma…

Bonus: Kι άλλος Luka: “Foul-ing in love”

Bonus II: Ντεπούτο Griffin χτες βράδυ με τους Nets. Ο Blake είχε να καρφώσει από το 2019. Πρώτο του καλάθι; Κάρφωμα! Ρε παλιοτρολλ!!

Η γωνιά του Geek

➢ Και αν για την εξαιρετική χρονιά που κάνει ο Zach LaVine τα έγραψε πιο πάνω ο Gus, παίρνοντας τους Bulls από το χεράκι και κρατώντας του ετσιθελικά στο κυνήγι των playoffs, τα νούμερα της ομάδας συνολικά, τόσο στα τέταρτα 12λεπτα, όσο και κόντρα στις ομάδες με θετικό ρεκόρ γενικά, είναι παραπάνω από αποθαρρυντικά. 

Συγκεκριμένα, στα τελευταία 16 παιχνίδια τους έχουν κερδίσει μόλις δύο τελευταίες περιόδους, έχοντας χάσει τις υπόλοιπες 14!

Αν κάτι κάνει την όλη κατάσταση ωστόσο ακόμα χειρότερη, είναι η επίδοσή τους κόντρα στις ομάδες με θετικό ρεκόρ στη Λίγκα, όχι μόνο φέτος, μα από την αποχώρηση του Jimmy Butler από την ομάδα ως και σήμερα! 

Συγκεκριμένα, αυτές τις τέσσερις σεζόν χωρίς τον Jimmy, oι Bulls έχουν συνολικό ρεκόρ μόλις 23-120 απέναντι στους “καλούς”, και σπασμένο ανά σεζόν ως ακολούθως:

  • 9-41 το 2017-18,
  • 7-40 το 2018-19,
  • 2-23 το 2019-20 και
  • 5-16 φέτος

Αδιανόητο!

➢ Όπως κάθε βδομάδα, έτσι και αυτή που μας τελειωσε είχαμε μία σειρά από ιστορικά “triple doubles”. Συγκεκριμένα, ο LeBron με τα back2backs του κόντρα σε Warriors και Wolves, έφτασε τα 99 στην καριέρα του (πίσω από Oscar με 181, Westbrook με 158, Magic με 138 και Kidd με 107), ενώ έγινε ο μεγαλύτερος ηλικιακά παίκτης που έχει πετύχει triple double. Μιλώντας για τα περισσότερα τέτοια στην ιστορία της Λίγκας, ο Luka το βράδυ της Δευτέρας πέτυχε το 34ο του, περνώντας τον Bob Cousy στην 11η θέση όλων των εποχών και δη σε μόλις 2,5 σεζόν μέσα μάλιστα, οπότε όλα δείχνουν πως πάει καρφί για την κορυφή. Στην οποία λίστα ψηλά θα φτάσει και ο Jokic, που έχει ήδη φέτος 11 σε 42 παιχνίδια και με τα 52 στην καριέρα του είναι ήδη ένατος. 

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, παρότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε για πρώτη φορά το ίδιο βράδυ πέντε triple doubles, αυτή τη βδομάδα έσπασε ήδη το συγκεκριμένο ρεκόρ:

➢ H πρώτη assist στην καριέρα του Curry ήταν ως rookie προς στον Stephen Jackson το μακρινό πια 2009. 12 σεζόν μετά, με την ακόλουθη assist, ο Curry είναι πια πρώτος σε assists στην ιστορία των Warriors:

➢ Παραπάνω από τις διπλάσιες έφτασε τα ξημερώματα της Δευτέρας ο Chris Paul κόντρα στους Lakers, ξεπερνώντας το ορόσημο των 10 χιλιάδων assists στην καριέρα του, σταθερά στην έκτη θέση όλων των εποχών, πίσω από Stockton, Kidd, Nash, Mark Jackson και Magic Johnson, με την τρίτη θέση να είναι εφικτός στόχος κατά την επόμενη σεζόν.

➢ Μιλώντας για assists, 17 τέτοιες είχε ο Randle στη νίκη των Knicks κόντρα στους Magic. Το εντυπωσιακότερο ωστόσο με τον Randle, είναι πως κόντρα σε Magic, Sixers και Nets, παιχνίδια που κρίθηκαν στο +1, -3 και -5 αντίστοιχα για τους Knicks, ο Randle στα δεύτερα ημίχρονα έκατσε συνολικά 7,5 λεπτά στον πάγκο να πάρει ανάσες, σε μία εντελώς Thibodeau κίνηση. Το ενδιαφέρον είναι πως σε αυτά ακριβώς τα λεπτά οι Knicks τα έχασαν με 20-13.

➢ Μιλώντας για Knicks, με τις δύο ήττες τους μες στη βδομάδα από τους Sixers, έφτασαν τις 16 σερί από το franchise της Philadelphia! 

➢ Μιλώντας δε για αρνητικά σερί, αυτόματα η συζήτηση μεταφέρεται στους Rockets. O Wood γύρισε την Τετάρτη για τους Houston Rockets, την Παρασκευή αγωνίστηκε τόσο αυτός, όσο και οι Wall και Oladipo, όπως και την Κυριακή, απέναντι μάλιστα στους χωρίς Horford, Hill, SGA, Bazley Thunder, ωστόσο, η νίκη παραμένει μια άγνωστη κατάσταση για την ομάδα του Texas από την 5η Φλεβάρη! Έκτοτε οι Rockets μετράνε 20 σερί ήττες. Αυτό τους κατατάσσει ήδη στην ένατη χειρότερη επίδοση όλων των εποχών! Για την Ιστορία το χειρότερο σερί το έχουν οι Sixers του “the Process”, με 28 ήττες, σπασμένες ωστόσο σε δύο σεζόν (2014-15 και 2015-16), ενώ σε μια σεζόν, αμέσως μετά την πρώτη φυγή LeBron, το 2011, οι Cavaliers έκαναν 26 σερί ήττες.

➢ Σε (παρατεταμένη) φωτιά βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο Dame Lillard (δεύτερος στο MVP ladder του nba.com by the way), με αξιοσημείωτη την εμφάνισή του στον πρώτο από τους διπλούς αγώνες κόντρα στους Pelicans, όπου πέτυχε 50 σβηστούς πόντους (με μόλις 20 σουτ) και είχε και 10 assists. Η συγκεκριμένη επίδοση ήταν κάτι τρομακτικά σπάνιο ως το 2008, με μόλις τους Floyd (1987), MJ (1992), Stephon Marbury (2001) και LeBron να το έχουν καταφέρει ως τότε. Έκτοτε, μετά τον Parker (επίσης το 2008, οχτώ μέρες μετά τον LeBron) και άλλη μία φορά του James (2009), η συγκεκριμένη επίδοση “κανονικοποιηθήκε” και έγινε συνηθισμένη λόγω των Harden (οχτώ παιχνίδια 50/10!) και Westbrook (τέσσερα). Ακόμα και για τον Lillard ήταν το τρίτο σχετικό του παιχνίδι. Τη λίστα κλείνει ο Σέρβος Αρτίστας με μία δική του παρουσία (τον προηγούμενο μήνα).

Ups and Downs

⬆ Οι Atlanta Hawks και το 8-0 σερί τους μετά την αλλαγή προπονητή. Δηλαδή, αλήθεια, αν σε κάποιου τη θέση δεν θα θέλαμε να είμαστε αυτή την περίοδο είναι εκείνη του Lloyd Pierce. Και τούτο καθώς ο πρώην πλέον προπονητής των Hawks βλέπει την ομάδα της Atlanta να τρέχει ένα σερί 8-0 μετά τη διαδοχή του από τον Nate McMillan, έχοντας σκαρφαλώσει στην πέμπτη θέση της Ανατολής, μόλις ένα παιχνίδι πίσω από την τέταρτη και να έχει θετικό ρεκόρ πια. Αν κάτι κάνει μεγαλύτερο το “γαμώτο” του Pierce είναι πως απολύθηκε ακριβώς πριν επιστρέψουν όλοι οι παίκτες των Hawks από τραυματισμό και πριν το πρόγραμμα τους χαρίσει ένα εύκολο 10μερο, με αντιπάλους τους Rockets, του Thunder, του Cavaliers και τους Magic. Μόνες ομάδες με θετικό ρεκόρ που νίκησαν στο συγκεκριμένο σερί τους οι Heat, και αυτοί σε back to back παιχνίδια και δη αποδεκατισμένοι, και οι επίσης αποδεκατισμένοι, χωρίς LeBron, Davis και Gasol, Lakers. 

Ακόμα και έτσι ωστόσο, η κατάσταση και η ψυχολογία των Hawks έχει αλλάξει. Στα επιπλέον θετικά τους, ο undrafted rookie Nathan Knight, που κάνει μια εξαιρετική ως τώρα σεζόν.

Στα άξια αναφοράς του σε two-way συμβόλαιο Knight, το γεγονός πως προέρχεται από το κολέγιο του William & Mary, στο οποίο μάλιστα φοίτησε για τέσσερα χρόνια, το οποίο στο παρελθόν έχει στείλει στο NBA όλους κι όλους δύο παίκτες και δη κανέναν μετά το 1984!

⬆ Με τους εμβολιασμούς των παικτών να προχωρούν με γοργούς ρυθμούς στο NBA, τη βδομάδα που έκλεισε είχαμε και τις πρώτες αλλαγές/ελαφρύνσεις στα πρωτόκολλα υγείας και ασφάλειας της Λίγκας. Συγκεκριμένα, όπως ο Shams Charania του The Athletic ενημέρωσε, οι εμβολιασμένοι παίκτες δεν θα μπαίνουν σε καραντίνα ακόμα και αν έρχονται σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα, δεν θα υποχρεούνται σε υποβολή τεστ τις ημέρες των ρεπό τους, θα μπορούν να βλέπουν φίλους τους στο σπίτι τους (αλλά όχι ακόμα σε bars ή clubs), ενώ θα μπορούν να πηγαίνουν για φαγητό σε εστιατόρια. 

Άντε, και στα δικά μας...

⬆ Το είχε ο Ziller στο newsletter του, το είχαν σαν “tweet of the night” για την Πέμπτη οι No Dunks, και η αλήθεια είναι πως αν και φαινομενικά εντελώς άσχετο, είναι τόσο περίεργα πανέμορφο που θέλαμε και εμείς με τη σειρά μας να το αφήσουμε εδώ σε μια γωνίτσα. 

Σε τι αναφερόμαστε; Στον συγχωρεμένο πια Prince, ο οποίος στη μέση μιας συναυλίας, λογικά στα early ‘90s, πιάνει μια μπάλα, κάνει το κολπάκι που τη γυρίζει στο δάχτυλο, ρίχνει ένα σουτάκι σε μια κανονική  μπασκέτα, πριν συνεχίσει μετά το τραγούδι του. 

Επειδή “γιατί όχι”;!

⬇ Τέσσερις ήττες στα τελευταία τους έξι παιχνίδια τους για τους Celtics, σταθερά μέτριο ρεκόρ (21-21) και η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που όχι μόνο υπάρχουν φήμες για αποχώρηση του προπονητή τους Brad Stevens, μα αυτές ήταν τόσο διαδεμένες που χρειάστηκε ο ίδιος να βγει να τις διαψεύσει (συγκεκριμένα είχε κυκλοφορήσει πως ενδιαφερόταν για τη θέση του προπονητή στο κολέγιο της Indiana). 

Η κατάσταση είναι ωστόσο τόσο κακή που ήδη ακούγονται και έτερες φήμες, περί μη χρησιμοποίησης της τεράστιας trade exception που έχουν στην κατοχή τους από τη φυγή (trade τυπικά, εξ ου και το exception) του Hayward, με την αιτιολογία πως κανένας παίκτης που μπορούν να αποκτήσουν αυτή την στιγμή (όπως για παράδειγμα ο Harrison Barnes των Sacramento Kings, ομάδα από την οποία έχασαν στο Garden ξημέρωμα Σαββάτου, στην πρώτη ήττα τους από την ομάδα της πρωτεύουσας της California από το 2007) δεν μπορεί να τους κάνει διεκδικητές και να σώσουν τη σεζόν. 

Καλώς ή κακώς (που ναι, φετιχιστικά μας αρέσει να επανερχόμαστε σε αυτό ακριβώς το θέμα), η κατάσταση των σημερινών Celtics, με όλα τα assets που πέρασαν από τα χέρια του front office τους και πως αυτό απαξιώθηκαν, με το πώς κάθε παίκτης που δεν επιλέχθηκε από αυτούς στο draft, αλλά είχε και παραστάσεις από άλλες ομάδες NBA, επέλεξε στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε να φύγει (Horford, Irving, Hayward), αποτελεί τη διαρκή Νέμεσις για την Υβρη του αλαζόνα Ainge στο trade του Isaiah Thomas. 

⬇ Μάρτης και μετά από έναν χρόνο χωρίς, η Madness είναι και πάλι στην ώρα της. Για εμάς εδώ στο Guru κάλυψη και ανάλυση θα κάνει ο Δημήτρης, ωστόσο πίσω από το φανταχτερό μπασκετικό πλαίσιο του τουρνουά, δεν υπάρχει μόνο η διαρκής συζήτηση για το αν οι αθλητές πρέπει να πληρώνονται, ως οι παραγωγοί όλου του πλούτου του τουρνουά, ή είναι απλά “φοιτητές”. Ένα δεύτερο μελανό σημείο της διοργάνωσης ανέδειξε εμφατικά φέτος η αθλήτρια του κολεγίου της Arizona, Adia Barnes, και αυτό είναι η διάκριση στις παροχές μεταξύ ανδρών και γυναικών, ποστάροντας το πόσο ακραία διαφορετικές είναι οι παροχές στα γυμναστήρια των δύο φύλων. Με αφορμή το βίντεό της αναδείχθηκε η γενικότερη διάκριση που επικρατεί στο NCAA ανάμεσα στα δύο φύλα. 

⬇ Στα δυσάρεστα της εβδομάδας, η είδηση του σοβαροτατου ατυχήματος του Shawn Bradley. Συγκεκριμένα, ο ύψους 2,29 πρώην center των Sixers (#2 του draft του 1993 από την ομάδα της Philadelphia), Nets και Mavericks πριν από οχτώ εβδομάδες χτυπήθηκε από αυτοκίνητο την ώρα που έκανε ποδήλατο στη Utah, πόλη που διαμένει, με αποτέλεσμα παρά τις επεμβάσεις στις οποίες προέβη όλο αυτό το διάστημα να μείνει τελικά παράλυτος από τη μέση και κάτω. 

Lebron Down

Εκτός ο KD καιρό τώρα, εκτός ο frontrunner μέχρι να τραυματιστεί για το MVP Embiid, εκτός την ίδια μέρα μες στη βδομάδα τα αδέρφια Curry, εκτός όλη τη σεζόν ο Klay, εκτός καιρό τώρα και ο AD, εκτός για το υπόλοιπο της σεζόν μετά τον τραυματισμό του στον καρπό το Σάββατο και ο frontrunner για RoY, LaMelo Ball. Γενικά η χρονιά, στον συνδυασμό απουσία προετοιμασίας, αδυναμία σωστής εκγύμνασης/ενδυνάμωσης, τρομερά πιεσμένο και πιεστικό πρόγραμμα, επιβεβαιώνει τους φόβους που υπήρχαν για αυξημένο ποσοστό τραυματισμών. 

Ωστόσο, ακόμα και σε αυτές τις ιδιαίτερα απαιτητικές και δύσκολες συνθήκες, το να συζητάμε για τραυματισμό του LeBron είναι κάτι σπάνιο στην 18ετή -πια- καριέρα του. Και ενώ οι διαρκείς συζητήσεις αφορούσαν το κατά πόσο το σώμα αυτού του 36χρονου (plus) τανκ μπορεί να αντέξει αυτή τη διαρκή καταπόνηση, αυτό διαρκώς αποδεικνύει πως είναι τόσο καλοπροπονημένο που γενικά αντέχει. Σε αυτό που δεν άντεξε ήταν στην πτώση του γομαριού (με κάθε έννοια του όρου, μάλλον ιδίως ως προς την μπασκετική διάσταση αυτού) Solomon Hill στον αστράγαλό του το βράδυ του Σαββάτο. “Βαρύ διάστρεμμα” έδειξε η μαγνητική και άγνωστο το πόσο θα κάτσει έξω πλέον ο τεράστιος. 

Για σκονάκι ωστόσο απευθυνθήκαμε (μετά και την σχετική παραπομπή του Zach Lowe) ξανά στον Jeff Scotts του InStreetClothes (του οποιου τη μελέτη αναφορικά με τους τραυματισμούς σε αχίλλειο τένοντα στο NBA είχαμε παρουσιάσει δύο βδομάδες πίσω).

Κατά τον Scotts λοιπόν, ο συγκεκριμένος τραυματισμός έχει μέσο όρο απουσίας 10 παιχνίδια. Αν σε αυτό υπολογίζουμε το πιο πιεσμένο πρόγραμμα αυτής της σεζόν, αυτά θα είναι μάλλον 12-15. Αν ο LeBron, ακριβώς επειδή είναι ο μη γήινος LeBron, θελήσει να διεκδικήσει μέχρι τελευταίας πιθανότητας το φετινό MVP, τότε αυτά ξαναπέφτουν στα 10. Σε κάθε περίπτωση, κατά τον Scotts δύο με τρεις βδομάδες απαιτούνται για την αποθεραπεία από τον συγκεκριμένο τραυματισμό. 

Αξιο αναφοράς (και οριακά θαυμασμού ενδεχομένως), το γεγονός πως μετά τον τραυματισμό του, αγωνίστηκε για μία ακόμα φάση, ίσα-ίσα για να βάλει ένα τρίποντο, που θα τον έφτανε στους 10 πόντους στο παιχνίδι, διατηρώντας το μακροβιότερο σχετικό σερί της Λίγκας (παιχνίδια με over 10 πόντους) ζωντανό!

Στο έτερο θέμα ωστόσο, που ακριβώς ανωτέρω θίξαμε, του MVP της φετινής regular, θα επανέλθουμε σύντομα αναλυτικότερα, μιας και παρουσιάζει διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, ιδίως μετά τους τραυματισμούς Embiid και LeBron.

Προσεχώς

Πάμε να δούμε τα τρία παιχνίδια που ξεχωρίσαμε για αυτή την εβδομάδα, ελπίζοντας ότι ο covid θα μας επιτρέψει α) να τα δούμε, β) να τα δούμε χωρίς σημαντικές απουσίες, και, γ) να δούμε καλό θέαμα:

  1. ATL @ LAC, 23/3, 04:30: Η επέλαση των Hawks κάτω από τις οδηγίες του Nate McMillan συνεχίζεται, με πιο πρόσφατο θύμα τους, τους Los Angeles Lakers. Πλέον η Atlanta μετράει ένα σερί οχτώ νικών, επίδοση που τους έχει φέρει στην τέταρτη θέση της Ανατολής. Η κόντρα τους με τους Clippers αποτελεί ένα εξαιρετικά δυνατό τεστ για την καλή τους ψυχολογία, αλλά και το πως θα μπορέσουν να βρουν λύση για το δίδυμο Leonard - George. Από την άλλη η ομάδα του L.A. εξακολουθεί να επιδίδεται σε σκαμπανεβάσματα, ωστόσο παραμένει σταθερά στο top-4 της δυτικής περιφέρειας. Σε αυτή τη φάση, οι Clippers μοιάζουν ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο, κάτι που μάλλον λειτουργεί υπέρ των Hawks. Σε κάθε περίπτωση, η αναμέτρηση αυτή είναι ένας καλός λόγος να ξενυχτήσει κανείς.
  2. BRK @ UTA, 25/3, 04:00: Ξημερώματα 25ης Μαρτίου γίνεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ματς της εβδομάδας, με τους Jazz να φιλοξενούν τους Nets. Το Brooklyn πάνω που είχε βρει ρυθμό και μετρούσε έξι συνεχόμενες νίκες, ήρθε η απότομη προσγείωση από τους Magic, εξαιτίας μιας ομοβροντίας τριπόντων από την πλευρά του Orlando. Με δεδομένο πως οι Gordon, Fournier και Randle εκτέλεσαν 17 φορές το Brooklyn από τα 7,25, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε πως η άμυνά τους θα καταφέρει να περιορίσει την πρώτη ομάδα της Λίγκας, τόσο σε εκτελέσεις όσο και σε εύστοχα τρίποντα. Από την άλλη οι Jazz, μετά το ακραίο 20-1 ρεκόρ που έτρεξαν, πλέον φαίνονται πιο “ανθρώπινοι”. Η αναμέτρησή τους με τους Nets θα δώσει και ένα σημαντικό δείγμα του πως μπορούν οι παίκτες του Snyder να αντιμετωπίσουν τους Durant και Harden. 
  3. POR @ MIA, 26/3, 01:30: Δύο εκ των κορυφαίων alpha dogs θα τεθούν αντιμέτωποι τα ξημερώματα της Παρασκευής. Lillard και Butler είναι από τους πλέον επιδραστικούς παίκτες της Λίγκας και κάθε αναμέτρηση μεταξύ Heat και Blazers είναι ένα καλός λόγος για να ξενυχτήσει κανείς. Οι Blazers έχουν τη χαρά να βασίζονται ξανά στον CJ McCollum, κάτι που σαφώς θα βγάλει μεγάλο βάρος της επίθεσης από τον Dame. Η επιστροφή του, άλλωστε, έδειξε πως ο shooting guard των Blazers είναι πανέτοιμος να διατηρηθεί στα γνωστά αγωνιστικά του επίπεδα. Οι Heat, από τη μεριά τους, διανύουν μια κακή περίοδο τριών ηττών και μέχρι το παιχνίδι με τους Blazers θα μεσολαβήσει μια δύσκολη αναμέτρηση με τους ανεβασμένους Suns. Η ομάδα του Erik Spoelstra έχει αποδείξει πολλάκις πως διαθέτει τον χαρακτήρα να επιστρέφει από δύσκολες καταστάσεις και το παιχνίδι με τους Blazers είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναδειχθεί και πάλι αυτό το στοιχείο.  

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Μιας και είμαστε σε βδομάδα trade deadline, ας ξεκινήσουμε με ένα πολύ ωραίο άρθρο του Danny Chau στο The Ringer για το πως εξελίχθηκαν σε τόσο σημαντικά για κάθε trade τα protections στα picks “How the Pick Protection Took Over the NBA Transaction Game”.

Μένοντας στο The Ringer, o Kevin O’Connor δημοσίευσε την πρώτη έκδοση του φετινού Draft Guide του. Οι ενστάσεις του δικού μας Leon T. στο επόμενο Prodigy Report!

O κόσμος, αν και σε μικρά νούμερα ακόμα, έχει αρχίσει να επιστρέφει στα γήπεδα του NBA, και η Seerat Sohi στo Yahoo! Sports εξετάζει το πως η παρακολούθηση ενός αγώνα εχει αλλάξει λόγω της πανδημίας “How NBA fandom has changed due to COVID-19”.

Για κλείσιμο, μια πολύ ωραία ανάλυση του Owen Phillips στο The F5 αναφορικά με το πως το 60% true shooting δεν είναι πια όσο σπάνιο ήταν στο παρελθόν: “Efficiency Inflation”

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game -13: Σαμάνοι και σφήκες We got Game - 11: Atypical »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely