Δευτέρα, 15 Μαρτίου 2021 18:25

We got Game - 11: Atypical

Aπό :
We got Game - 11: Atypical

Το πιο αδιάφορο All-Star Game βρίσκεται στα βιβλία της ιστορίας και η σεζόν ξαναξεκίνησε, για να δούμε ποια θα είναι τα πλασαρίσματα των playoffs, αλλά και πως το play-in tournament θα επηρεάσει τη στρατηγική των ομάδων στα χαμηλότερα κλιμάκια της βαθμολογίας. Καθώς βρισκόμαστε εν μέσω ανακατατάξεων στα ρόστερ των ομάδων ενόψει του trade deadline, οι Gus Χρυσοχού, Γιάννης Χάτσιος και Νίκος Ραδικόπουλος προσφέρουν μια γεύση από τη δράση των τελευταίων ημερών.

Ο Κύκλος του Aldridge Έκλεισε

Όχι ο LaMarcus Aldridge δεν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αλλά η αλήθεια είναι πως η φετινή του χρονιά δείχνει μάλλον τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Ο 36χρονος forward είναι από τους καλύτερους παίκτες που έχουμε δει να πατάνε το παρκέ τα τελευταία 14 χρόνια. Ένας παίκτης ύψους 2,11, ο οποίος -μαζί με τον Dirk Nowitzki- μας έκανε να σκεφτόμαστε τους ψηλούς ως περιπτώσεις που μπορούν να σουτάρουν- και να σουτάρουν καλά. Από τις 12 Νοεμβρίου 2006, οπότε και έκανε το ντεμπούτο του με το Portland κόντρα στο Dallas (της γενέτειράς του), ο Aldridge αγωνίστηκε σε 1.024 παιχνίδια, με το τελευταίο του ως μέλος των Spurs να είναι αυτό απέναντι στους Nets, αφού οι Spurs και ο ίδιος συμφώνησαν σε ένα κοινό διαζύγιο.

Ακόμα και για τους Spurs του Gregg Popovich που επιδίδονται σε ένα πιο “κοντρολαρισμένο” μπάσκετ -αλλά σε καμία περίπτωση αργό- ο LMA φέτος μοιάζει -και είναι- αργός. Τα πόδια του έχουν βαρύνει από τα 15 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο υψηλότερο επίπεδο και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που καλείται φέτος να καλύψει τα pick ‘n rolls των αντιπάλων. Σύμφωνοι, η ταχύτητα δεν ήταν ποτέ το ατού του, αλλά ειδικά τη φετινή χρονιά η κατάσταση μάλλον είναι η χειρότερη από ποτέ.

Τα νούμερα στο κομμάτι της άμυνας είναι αμείλικτα. Οι Spurs δέχονται κατά μέσο όρο πάνω από 116 πόντους ανά 100 κατοχές με τον Aldridge στο παρκέ, στοιχείο που τους φέρνει στην προτελευταία θέση στο NBA. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα -όπως φαίνεται και στο παραπάνω βίντεο- είναι η άμυνα κοντά στο καλάθι, καθώς οι αντίπαλοι των Spurs σουτάρουν με 65% από το ζωγραφιστό όταν ο Aldridge βρίσκεται στην πεντάδα. Εξαιτίας της μειωμένης, πλέον, ταχύτητας και κινητικότητάς του, ο Aldridge δεν μπορεί να ακολουθήσει τα drives των αντίπαλων guards, αλλά ούτε και να ανακόψει τις λόμπες τους. Ακόμα και όταν οι αντίπαλοι κοντοί πραγματοποιούν κάποιο drive και ο Aldridge πηγαίνει προς τα πίσω, ώστε να προστατέψει την στεφάνη, εκείνοι είτε εκτελούν από την κορυφή της ρακέτας, είτε πηγαίνουν κατά μετώπου του, τελειώνοντας τις φάσεις κυριολεκτικά από πάνω του.

Προφανώς όλα τα παραπάνω ξεκίνησαν από το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στον γοφό του, αλλά το αποτέλεσμα είναι πως οι Spurs δεν μπορούν να βασίζονται πια πάνω του. Η απόφαση να αποχωρήσει από το San Antonio είναι η σωστή και για τις δύο πλευρές. Μην έχοντας την παραμικρή ιδέα το που θα καταλήξει -είτε ως αντάλλαγμα, είτε ως ελεύθερος μετά από buy-out που θα κάνουν οι Spurs-, ο Aldridge θα αποτελέσει μια πολύ καλή back-up επιλογή για κάποια ομάδα που έχει θέμα στους ψηλούς του πάγκου της. Ωστόσο, βλέποντας την εικόνα του LMA φέτος, η απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ, μάλλον δεν αργεί.

Οι Pelicans που Ψάχνονται

Ο Brandon Ingram συνεχίζει να αγωνίζεται σε all-star επίπεδο ακόμη και με την άνοδο του Zion Williamson και τις συνακόλουθες κατοχές που έχει διεκδικήσει ως χειριστής. Ο τελευταίος, όχι μόνο τα καταφέρνει σε αυτόν τον ρόλο χωρίς τρίποντο, αλλά βγάζει μέσους όρους 25,5/7/3,3, δείχνοντας σιγά-σιγά και κάποια ψήγματα βελτίωσης ως δημιουργός, ένας τομέας που μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει όσο κάνει επαναλήψεις και μαθαίνει να επιλέγει πότε θα τα δίνει όλα πηγαίνοντας προς το καλάθι και πότε θα βάζει τις μηχανές στο 80% της απόδοσης, σκανάροντας τη δράση γύρω από αυτόν. Γιατί λοιπόν οι Pelicans βρίσκονται στο 16-22, πέντε νίκες μακριά από το play-in tournament, στο ίδιο ρεκόρ με τους Oklahoma City Thunder (ΠΩΣ;!;).

Τα ερωτηματικά γύρω από το στήσιμο του ρόστερ επισημάνθηκαν από το καλοκαίρι, με κεντρικότερο ζήτημα την πλαισίωση των Ingram (θέλει την μπάλα στα χέρια) και Williamson (είναι πολιορκητικός κριός) στην πεντάδα από τον Lonzo Ball, ασταθή σουτέρ, έναν από τους λιγότερο αξιόπιστους starting point guards στη λίγκα από το τρίποντο στο πρόσωπο του Eric Bledsoe και έναν σέντερ που δεν σουτάρει, τον Steven Adams. Και όμως, η επίθεση δουλεύει απροβλημάτιστα, σε μεγάλο βαθμό επειδή ο Lonzo Ball έγινε εν μια νυκτί ένας από τους καλύτερους σουτέρ του πρωταθλήματος μετά το κρύο ξεκίνημά του και η αντίληψή τον βοηθά να βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Το γεγονός πως δεν είναι κλασικός guard που θέλει την μπάλα στα χέρια, είναι bonus.

Παραδόξως, εκεί που αντιμετωπίζουν τρομακτικά προβλήματα είναι στην άμυνα, παρότι θεωρητικά οι παραπάνω κινήσεις είχαν σκοπό να θωρακίσουν την πλευρά αυτή. Το γήπεδο έχει ανοίξει όσο ποτέ άλλοτε με τα τρίποντα που για άλλη μια χρονιά γίνονται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, όπως έγραψε και ο Kevin Arnovitz σε πρόσφατο κείμενό του, και έτσι ο δυναμισμός του Steven Adams, ο οποίος έχει χάσει την όποια ταχύτητα μπορεί να είχε, πάει στράφι. Ο Brandon Ingram είναι αναιμικός στην άμυνα παρά το μάκρος του, ενώ ο Zion Williamson υποφέρει από την κακή τεχνική του και τον νόμο της αδράνειας όταν καλείται να μαρκάρει στην περιφέρεια. Ο Lonzo Ball είναι περισσότερο αμυντικός ομάδας παρά αποτελεσματικός στο ένας εναντίον ενός. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τους αναπληρωματικούς ψηλούς της ομάδας, Hayes, Hernangomez, Melli, που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας είναι αρνητικοί αμυντικοί, η 29η θέση τους στον πίνακα του Defensive Rating φαίνεται πιο δικαιολογημένη και εξηγεί τη θέση τους στη βαθμολογία.

Ο Josh Hart θα ήταν μια άμεση βελτίωση στην πεντάδα, αλλά είναι μεγάλη απόφαση να αφαιρεθεί από αυτήν οποιοδήποτε από τα φετινά αποκτήματά τους. Ακόμα και ο Nickeil Alexander-Walker ενδεχομένως να είναι αυτή την στιγμή πιο ταιριαστός από τον Bledsoe -στην επίθεση αυτή τη φορά.

Τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται φέτος, και το καλύτερο που οι Pelicans μπορούν να ελπίζουν είναι το play-in tournament. Ως τότε, ο Stan Van Gundy θα αρκεστεί να βασίζεται σε έναν άλλο νόμο της φυσικής, αυτόν που λέει “ορμή ίσον ταχύτητα επί μάζα” και θα εύχεται τα γόνατα του Zion να τους αψηφούν.

Oι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

... από εντυπωσιασμό.

Κυριακή βράδυ είχαμε δύο εντυπωσιακά καρφώματα από τους Jackson Hayes και Anthony Edwards, ωστόσο εμείς θα πάμε μια βόλτα μια βδομάδα πίσω, στο All-Star Game, στο οποίο είδαμε κάτι που δεν θα βλέπαμε ποτέ σε κανονικό παιχνίδι: Τον Steph Curry και τον Chris Paul να είναι όχι δημιουργοί, αλλά αποδέκτες alley-oops.

... και από τα γέλια.

Ποίηση:

Η γωνιά του Geek

➢ Ο Jonas Valanciunas πραγματοποίησε μία ακραία εμφάνιση κόντρα στους Wizards, τελειώνοντας το παιχνίδι με 29 πόντους και 20 rebounds. Αυτό ήταν το τέταρτο παιχνίδι που έχει τουλάχιστον 20/20 στις δύο κατηγορίες, με τη φανέλα των Grizzlies. Τα περισσότερα τέτοια παιχνίδια στην ιστορία της ομάδας τα έχει ο Zach Randolph με 10.

➢ Ένα γρήγορο quiz για τους αναγνώστες μας. Που παίζει ο Tony Snell; Συγχωρήστε να μην ξέρετε την απάντηση, γιατί εδώ και χρόνια ο Tony Snell είναι η απάντηση στο ερώτημα “ποιος είναι ο πιο άχρωμος μπασκετμπολίστας στο NBA”. Μετά από κάτι μαγικά ρεκόρ χρόνου συμμετοχής χωρίς καμία στατιστική συνεισφορά, το τελευταίο του κατόρθωμα ήταν το παρακάτω:

Τι άλλο ξεχωρίζει από αυτή τη φωτογραφία; Το γεγονός πως ο Damjan o Rudez έπαιξε τόσα λεπτά στο NBA.

➢ Στην κατηγορία “φτάνει πια τρίποντα”, οι Clippers είναι αθόρυβα φονικοί από το τρίποντο. Πόσο φονικοί; Σαν ομάδα σουτάρουν με 41,9% και μόνο τρεις ομάδες στην ιστορία του NBA έχουν τελειώσει σεζόν με πάνω από το 41% από το τρίποντο. Οι άλλες τρεις; Οι Warriors το 15/16 (γεια σου Curry), οι Suns το 09/10 (γεια σου Nash) και οι Hornets το 96/97 (γεια σου Curry, πατέρα). Σε ατομικό επίπεδο, ο Lonzo Ball που αναφέραμε και παραπάνω είναι ο μόνος παίκτης αυτή τη στιγμή στη λίγκα που σουτάρει από την πρώτη Φεβρουαρίου και έπειτα με πάνω από 45% σε πάνω από οκτώ προσπάθειες. Ο Lonzo o Ball. Μήπως ήρθε η ώρα να τον ονομάσουμε Lonzo 3Ball;

(Όχι, δεν είναι.)

➢ Για όλη τη συζήτηση και τις μεταρρυθμίσεις που γίνονται γύρω από το tanking και την επιβράβευση της ήττας, για όλα όσα μπορούμε να πούμε για το μειονέκτημα των small markets και ούτω καθεξής, το σύστημα σε μεγάλο βαθμό δουλεύει. Nets, Knicks, 76ers και Bucks ήταν στον πάτο της Ανατολής το 2016. Μια πενταετία μετά, οι τρεις είναι στην κορυφή της περιφέρειας και η τέταρτη στις παρυφές της τετράδας.

Να πάμε λίγο και στην εβδομαδιαία καταγραφή των triple doubles, όπου με την σχετική του επίδοση το βράδυ της Κυριακής ο Draymond Green βοήθησε τους Warriors να κερδίσουν τους πρωτοπόρους Jazz. Το εντυπωσιακό είναι πως το ρεκόρ του Golden State είναι στο 25-1 όταν ο Draymond πετυχαίνει triple double. Ωστόσο, ιστορικό ήταν και το προηγούμενο βράδυ, του Σαββάτου 13 Μάρτη, όπου για πρώτη φορά πέντε διαφορετικές παίκτες, οι Westbrook, Giannis, Sabonis, Randle και Harden, πέτυχαν triple doubles, το ίδιο βράδυ.

Ups and Downs

⬆ Κάτι πολύ ενδιαφέρον μαγειρεύεται στο Phoenix, που βρίσκονται στη δεύτερη θέση της Δύσης, πάνω από τις ομάδες του L.A. Ακόμα δεν έχουν λύσει όλα τους τα ερωτηματικά, ο Chris Paul και o Devin Booker δεν έχουν συγκλίνει σε μια κοινή πορεία, με τον δεύτερο να μην έχει πιάσει ακόμα τα περσινά standards απόδοσης, ο Ayton ζορίζεται, αλλά ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες έχουν το τρίτο καλύτερο point differential στη λίγκα, καθώς και το καλύτερο ρεκόρ απέναντι σε ομάδες με .500 και πάνω, μαζί με Jazz και Nets.

Τα εύσημα εδώ πρέπει να δοθούν σε James Jones και Monty Williams που πήραν την ομάδα από τα τάρταρα και την έφεραν κοντά στην κορυφή μέσα σε μια διετία, ακόμη και με τις μεγάλες αστοχίες με Kokoskov και Ayton. To ρεκόρ τους ξεκίνησε από το 19-63, έγινε 34-39 πέρυσι και φέτος είναι στο 23-12. Μιλάμε για αλματώδη πρόοδο, και τα πρώτα δείγματα από το αμφιλεγόμενο trade του Chris Paul είναι τόσο θετικά που θα πρέπει να αμφότεροι οι Jones και Williams να συμπεριλγθήνουν σοβαρά στη συζήτηση για τα βραβεία του coach και executive of the year αντίστοιχα.

⬆ O Kevin Porter Jr. έχει μέχρι στιγμής χρωματίσει την καριέρα του περισσότερο με προβλήματα συμπεριφοράς και μπλεξίματα με τον νόμο, παρά με αγωνιστικά κατορθώματα. Σε βαθμό που οι Cavaliers, μια ομάδα που έχει βαθιά ανάγκη από καλούς νέους παίκτες και ιδίως στο 2-3 αποφάσισε να ξεμπερδεύει μαζί του, χαρίζοντάς τον για το τίποτα (ένα protected pick στα βάθη του δεύτερου γύρου), παρά το πηγαίο και αδιαμφισβήτητο μπασκετικό ταλέντο του.

Βρέθηκε το Houston να τον μαζέψει από το πανέρι, και ο Porter απάντησε με 40 πόντους και 18 assists σε δύο παιχνίδια. Δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι να δει κανείς Rockets, πάντως ο Porter είναι ένας από αυτούς. Παράλληλα, δεύτερο quiz της ημέρας. 21 παίκτες έχουν ήδη φορέσει τη φανέλα των Rockets φέτος. Προσπαθήστε να τους ονοματίσετε από μνήμης. Αν βρείτε πάνω από δεκαπέντε, συνιστάται δεκαήμερη αποχή από το internet, αυτό δεν είναι υγιές.

⬆ Ο Caris LeVert είναι υγιής και πίσω στα παρκέ. Αυτό από μόνο του αξίζει μια θέση στα θετικά της εβδομάδας. Η νίκη των Pacers απέναντι στους καυτούς Suns είναι έξτρα και κατ’ εμέ ένδειξη των προβλημάτων που λύνει ο LeVert για τους Pacers, από τους οποίους περιμένω ένα πολύ δυναμικότερο δεύτερο μισό, που θα τους φέρει στις απευθείας θέσεις των playoffs.

⬆ Ο απροσδόκητος πρωταγωνιστής αυτής της ενότητας δεν είναι άλλος από τον Aleksej Pokusevski. Ο πιτσιρικάς που πέρσι έπαιζε στην Α2 αρχικά είχε θέση στο κείμενο για το γεγονός πως επιτέλους εκτέλεσε βολή μετά από περίπου 300 αγωνιστικά λεπτά, στην επιστροφή του στους “μεγάλους” μετά το αγροτικό του στην G-League. Μια επιστροφή που ήταν εντυπωσιακή, όντας από τους καλύτερους κοντριμπιουτορζ στην επικράτηση έναντι των Spurs, με plays σε άμυνα και επίθεση.

Ο Σέρβος όμως δεν σταμάτησε εκεί, και χτες βράδυ, απέναντι στους Memphis Grizzlies έκανε μια ιστορική εμφάνιση με 23/10/4 και ⅝ τρίποντα.

 

Δεν είναι μόνο η στατιστική συνεισφορά όμως. Είναι απίστευτο πώς ξαφνικά μοιάζει να “ανήκει” στο NBA και πόσο γρήγορα το παιχνίδι έχει πάψει να είναι υπερβολικά γρήγορο γι’ αυτόν. Δεν είναι υπερβολή ότι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου, μέχρι τουλάχιστον να αρχίσει στο τελευταίο τετράλεπτο τις ακρότητες ο Shai. Πάντως με τους Thunder πίσω στο σκορ, ήταν αυτός που με τρίποντο στην μια πλευρά του παρκέ και εξαιρετική άμυνα ψηλά που έφερε άλλο ένα τρίποντο στον αιφνιδιασμό, ηγήθηκε της αντεπίθεσης. Πιθανότατα δεν θα πάει όλη η χρονιά έτσι, αλλά αν τα τρία παιχνίδια μετά το All-Star Game είναι πραγματικά, ο Poku είναι πολύ, πολύ πιο μπροστά από το πρόγραμμα.

⬇ O Joel Embiid μας τρόμαξε όλους με την άτσαλη προσγείωση και τον τραυματισμό του το Σάββατο απέναντι στους Wizards. Η μαγνητική δεν έδειξε ζημιά σε μηνίσκο ή χιαστούς, ευτυχώς, αλλά γαμώτο, όχι άλλα προβλήματα στα γόνατα για τον παιχταρά. Ελπίζουμε να γυρίσω στην ίδια δαιμονιώδη κατάσταση που βρισκόταν μέχρι τώρα.

⬇ Ο Meyers Leonard, γνωστός για το ότι είναι αθλητικός, χτιστός και 2,10φεύγα χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα κοντά στο καλάθι, για τα ξεκαρδιστικά δυσανάλογα μεγάλα συμβόλαια που συνεχίζει να παίρνει και για το να ξεκινάει παιχνίδια και να παρακολουθεί το υπόλοιπό τους από τον πάγκο άπαξ και γίνει αλλαγή, πήρε το φετινό Spencer Hawes award για την μεγαλύτερη ανθρώπινη βουβουζέλα. Απολαμβάνοντας τη φάση του παίζοντας Call of Duty καθώς είναι τραυματίας μέχρι το τέλος της σεζόν, έβγαλε τα νευράκια του με ένα βρισίδι σε livestream το οποίο διάνθισε με αντισημιτικές εκφράσεις. Τώρα αν θέλετε τη δική μου άποψη, δεν μου φαίνεται απίθανο να μην ήξερε τι έλεγε, καθώς από τα όσα έχουμε ακούσει από αυτόν είναι μάλλον το πρότυπο του μπετόβλακα jock, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Προς το παρόν το NBA ερευνά την υπόθεση, τo clan και οι εταιρίες που συνεργάζονταν μαζί του στο χώρο του gaming κόβουν λάσπη, και μάλλον θα αποτελέσει παρελθόν από τους Heat με κάποιον τρόπο.

⬇ Καλή η επίθεση, αλλά να παίξουμε και λίγη άμυνα ε;

⬇ Όχι κι άλλες εμφανίσεις! Δηλαδή, στις 120 ήδη υπάρχουσες, ποιο το νόημα να προστεθούν άλλες 16, εκ των οποίων οι 12 είναι και πάλι άθλιες;!

Atypical

Σε αυτό το πρώτο μισό της σεζόν έχουμε δει δύο περιπτώσεις guards που, αψηφώντας τους παραδοσιακούς ρόλους, καταφέρνουν να είναι εξαιρετικά σημαντικοί σε καλές ομάδες με πρωτότυπους τρόπους. Δεν πρόκειται για παίκτες που δημιουργούν νέα καλούπια, όπως έγινε τα προηγούμενα χρόνια με τους rim runners, τους 3&D παίκτες και ούτω καθεξής, όσο για παίκτες που φάνταζαν γρίφοι για την προσαρμογή τους στην πεντάδα, που τελικά βρήκαν τον τρόπο να αποτελέσουν γρίφους για τον αντίπαλο. Παίκτες που δεν μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο, είτε λόγω των πολύ ιδιαίτερων σωματικών και τεχνικών χαρακτηριστικών τους, είτε λόγω του πολύ συγκεκριμένου ταλέντου που υπάρχει γύρω τους.

Ο πρώτος είναι ο Dejounte Murray στους Spurs. O Gregg Popovich έκανε υπομονή στην περίπτωσή του και στην πέμπτη του σεζόν του παίκτη στο NBA δρέπει τους καρπούς της. Ο Dejounte είναι πλέον ο βασικός point guard των Spurs, ακόμα κι αν δεν έχει γίνει κάποιος φοβερός χειριστής στο pick and roll, δεν μπουκάρει με δυναμισμό στο καλάθι και συνεχίζει να μην απειλεί από μακριά. Παραδόξως, ξεκλείδωσε το επιθετικό του παιχνίδι παλιομοδίτικα, χρησιμοποιώντας την μέση απόσταση. Περισσότερο από το 50% των προσπαθειών του έρχεται από το floater και το midrange και τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά, ιδίως από την “μια ντρίμπλα μέσα από το τρίποντο” περιοχή, από όπου σουτάρει με το Nowitzkικό 48%.

(shotchart δανεισμένο από το stats.nba.com)

Κατά πάσα πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ υψηλού επιπέδου δημιουργός στο pick and roll, ούτε 20ppg σκόρερ, ωστόσο έχει βρει λύσεις ώστε να μην είναι αρνητικός στην επίθεση και η άμυνά του είναι ως γνωστόν καταπληκτική και σε πολλές θέσεις. Προς το παρόν, αρκεί.

Η άλλη περίπτωση είναι αυτή του Bruce Brown, τον οποίο οι Nets τσίμπησαν για το τίποτα από τους Pistons σαν μέρος του trade… τελοσπάντων αυτού του trade που ήταν και ο Kennard και ο Shamet και διάφορα picks, μην το ψάχνετε τώρα. Ο Bruce Brown ήρθε ως ένας guard που είναι αξιοπρεπής χειριστής, κακός σουτέρ και σκόρερ, μα εξαιρετικός αμυντικός (εδώ μια γεύση απέναντι στους Nuggets) -με το τελευταίο χαρακτηριστικό να είναι αυτό στο οποίο πόνταραν οι Nets. Πράγματι, στην αρχή της σεζόν, τον χαρακτήριζαν αυτά που δεν μπορεί να κάνει, και γι’ αυτό βρισκόταν στις παρυφές του rotation. Η έλευση όμως του James Harden, και δη ενός James Harden που θέλει να δημιουργήσει για άλλους, άλλαξαν τα δεδομένα. Ο Bruce Brown είναι πλέον…ένας rim runner; Ένας τύπος που κόβει; Δεν ξέρω πως ακριβώς να τον χαρακτηρίσω, ούτε αν τα δύσκολα τελειώματα κοντά στο καλάθι θα συνεχίσουν να πέφτουν μέσα, όμως προς το παρόν παίζει σαν ευέλικτος ψηλός με τελειώματα guard, σχεδόν αποκλειστικά μακριά από την μπάλα, και αυτό, για κάποιο λόγο δουλεύει, παρά το μικρό του ύψος. Δεν μπορώ να φανταστώ πολλούς παίκτες να μπορούν να δημιουργήσουν αυτό το two man game που έχουν αναπτύξει με τον James Harden, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε στο career high του Brown:

Προσεχώς

Πάμε να δούμε τα τρία παιχνίδια που ξεχωρίσαμε για αυτή την εβδομάδα, ελπίζοντας ότι ο covid θα μας επιτρέψει α) να τα δούμε, β) να τα δούμε χωρίς σημαντικές απουσίες, και, γ) να δούμε καλό θέαμα:

  1. UTA @ BOS, 17/3, 01:30: Οι Jazz περνούν μία περίοδο αρνητικών αποτελεσμάτων, κάτι που φαίνεται και από τα τελευταία παιχνίδια τους. Η ομάδα του Quin Snyder “τρέχει” ένα επί μέρους ρεκόρ 2-6 και επισκέπτεται τους φορμαρισμένους Celtics, οι οποίοι στα αντίστοιχα παιχνίδια έχουν 5-1. Αυτή η ήττα της Βοστώνης ήρθε από τους Nets, ωστόσο ο Brad Stevens είδε με χαρά την επιστροφή του Marcus Smart στην αγωνιστική δράση. Ο guard των Celtics, ο οποίος είχε να αγωνιστεί από τις 2 Φεβρουαρίου, πραγματοποίησε μια εξαιρετική εμφάνιση τελειώνοντας το ματς με 19 πόντους και εξαιρετικά ποσοστά (4/6 σουτ, 8/9 βολές). Η αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων τις πετυχαίνει σε εκ διαμέτρου αντίθετα momentums, με τους μεν Jazz να ψάχνουν να βρουν μια νίκη κόντρα σε μια καλή ομάδα, που θα τους δώσει μια ψυχολογική ανάταση για τη συνέχεια. Από την άλλη οι Celtics θέλουν να συνεχίσουν αυτό το καλό τους διάστημα και μια νίκη κόντρα στην ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ του NBA θα αποτελέσει statement για εκείνους.
  2. MIL @ PHI, 18/3, 01:00: Τι κι αν λείπει (ευτυχώς με όχι σοβαρό τραυματισμό όπως αποδείχθηκε) ο Joel Embiid; Οι Sixers βρίσκουν τις απαραίτητες λύσεις για να κερδίζουν τα παιχνίδια τους χωρίς εκείνον. Ωστόσο, το πραγματικό τεστ για τη Philly έρχεται τα ξημερώματα της ερχόμενης Πέμπτης, όταν και θα υποδεχτούν τους Bucks. Το Milwaukee βρίσκεται σε καλή κατάσταση, γεγονός που αποτυπώνεται στο επί μέρους 4-0 που έχουν και μια νίκη κόντρα στους Sixers θα τους φέρει πιο κοντά στη διεκδίκηση της κορυφής της Ανατολής. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Giannis Antetokounmpo είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετική (σημείωσε δύο συνεχόμενα triple-double απέναντι σε Knicks και Wizards) και αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε με ποιον τρόπο θα τον σταματήσει η τρίτη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, χωρίς τον JoJo.
  3. ATL @ LAL, 20/3, 21:30: Υπό κανονικές συνθήκες το συγκεκριμένο matchup δεν θα μας απασχολούσε. Ωστόσο, οι Hawks με την ανάληψη των τεχνικών καθηκόντων -προσωρινά- από τον Nate McMillan δείχνουν να είναι άλλη ομάδα. Έχουν καταφέρει να κερδίσουν πέντε συνεχόμενα παιχνίδια, κάτι που τους έφερε στην όγδοη θέση της Ανατολής, ενώ μέχρι το παιχνίδι τους με τους Lakers θα αντιμετωπίσουν Rockets και Thunder. Είναι σαφές πως ο McMillan έχει μεταδώσει μια διαφορετική φιλοσοφία που είδαμε στους Pacers τα τελευταία χρόνια, εκείνη που ήθελε τους παίκτες του να παίζουν άμυνα με μεγαλύτερο physicality. Αν συνεχιστούν, δε, τα θετικά αποτελέσματα μέχρι το τέλος της σεζόν, δεν αποκλείεται να δούμε τον John Collins να ανανεώσει μαζί τους. Από την άλλη οι Lakers έχουν μάθει να ζουν με την απουσία του Anthony Davis και μέχρι στιγμής οι απώλειες δεν είναι πολλές. Κόντρα σε μια ανεβασμένη ομάδα όπως είναι οι Hawks έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσει ο “Βασιλιάς” James και η παρέα του. 

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

“NBA insiders say all these 3s are reaching a critical mass”, του Kevin Arnovitz στο ESPN+

“The Athletes Have More to Say”, του Will Leitch, στο New York Magazine

“An NBA double standard is hindering Black head coach candidates”, του Kevin Pelton στο ESPN+

“In quest to go global, NBA has long eyed India. Is this player from a village in Punjab the key?”, του Michael Lee στη Washington Post

“Aging Gracefully in the NBA Has Never Been Harder”, του Chris Herring στο Sports Illustrated

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game -12: Ένας άγριος λύκος και ένας μαινόμενος ταύρος We Got Game - 10: Άλλα προβλήματα οι Celtics, άλλα οι Lakers »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely