Δευτέρα, 04 Ιανουαρίου 2021 12:55

We Got Game - 2: Σαν παρατεταμένη pre-season

Aπό :
We Got Game - 2: Σαν παρατεταμένη pre-season

Δεύτερη εβδομάδα δράσης στον “Μαγικό Κόσμο” και βόλτα στην καταγραφή των όσων μας έκαναν εντύπωση, θετική ή αρνητική, σας πάνε οι Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού.

Βαρετά Ξενύχτια, για ανούσιους διασυρμούς, ως αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης preseason

Στο podcast του RealGM Radio με host τον Danny Leroux και καλεσμένο τον Seth Partnow, αμφότεροι αρθρογράφοι στο “The Athletic”, ανέλυαν πως στη φετινή σεζόν μέχρι στιγμής στο 13% των αγώνων η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων είναι πάνω των 20 πόντων, σημαντικότατα αυξημένη σε σχέση με το 8% της περσινής χρονιάς. Η εξήγηση που έδωσαν είναι πως αυτό οφείλεται στο πιεσμένο πρόγραμμα, την μικρότερη απόσταση μεταξύ των αγώνων, που ενδεχομένως κάνει τους προπονητές να αφήνουν πιο εύκολα φέτος τα παιχνίδια που ξεφεύγουν, αφήνοντας τους βασικούς να ξεκουραστούν αντί να διεκδικήσουν ενδεχόμενη ανατροπή. 

Ωστόσο, αυτό θα το πάμε εμείς ένα βήμα παραπάνω. Με ήδη καταγεγραμμένους σημαντικούς τραυματισμούς, μεταξύ των οποίων αυτούς των Dinwiddie και T.J. Warren, θεωρούμε πως οι περισσότερες ομάδες είναι ακόμα σε ρυθμούς preseason. Και οι λόγοι είναι σαφείς: δεν γίνεται να προετοιμαστείς για μαραθώνιο 7,5 μηνών σε τρεις όλες κι όλες εβδομάδες, δεν μπορείς να εντάξεις τους rookies σε ρυθμούς και επίπεδο NBA σε πέντε εβδομάδες (αντί για πέντε μήνες) και χωρίς summer camp και summer league, και όλα αυτά σε ένα πολύ πιο πιεσμένο πρόγραμμα αγώνων, με τέσσερις ανά εβδομάδα αντί για τρεις. Τα παραπάνω προφανώς και αυξάνουν τους κινδύνους τραυματισμού κάτι που εύλογα, με ελλιπέστατη προετοιμασία, κάνει αμφότερους παίκτες και προπονητές διστακτικούς στο να κυνηγήσουν παιχνίδια που δείχνουν από νωρίς χαμένα. Κάτι που νομοτελειακά προφανώς έχει επίπτωση στο θέαμα, κάνοντας πλείστα ξενύχτια μας εντελώς άσκοπα.  

Sacramento Kings, predictably unpredictable

Με τον ίδιο τρόπο που οι Blazers είναι μια ομάδα περίπου 46 νικών εδώ και αρκετά χρόνια, η οποία αρέσκεται στο να πηγαίνει αντίθετα με τις preseason προβλέψεις τις πεντέξι νίκες πάνω ή πεντέξι νίκες κάτω, κάνοντας μια regular season να φαντάζει μικρό δείγμα, μου φαίνεται πως οι Kings πάνε να γίνουν το ίδιο πράγμα με τις 35 νίκες. Κανείς δεν περίμενε να διεκδικήσουν τα playoffs πριν από δύο σεζόν, ούτε και να είναι τέτοιο δράμα πέρυσι. Φέτος φαίνονται καλοί, όμως έχουν δομικά προβλήματα και όχι τη μεγαλύτερη ευελιξία για να διορθώσουν όσα τους κρατάνε στάσιμους. 

Ο De’Aaron Fox είναι η σταθερά των Kings, όμως για να κάνει το επόμενο βήμα και να γίνει ο all-star που έδειξε ότι μπορεί πρόπερσι, θα πρέπει να βελτιώσει τα “ποσοστά Westbrook” που έχει από το τρίποντο. Όλα τα άλλα είναι εδώ. Οι Buddy Hield και Harrison Barnes είναι αυτοί που είναι, δεν περιμένει κανείς από εκεί την έκρηξη των Kings. Αυτοί που αποτελούν την προοπτική της ομάδας είναι ο Tyrese Haliburton και Richaun Holmes. 

Σε ότι αφορά τον πρώτο, που έπεσε στην αγκαλιά τους στο #12, είναι, όπως αναμενόταν, από τους σπάνιους rookies που μπορούν να κάνουν άμεσα την ομάδα τους καλύτερη. Έχει 10/20 τρίποντα μέχρι στιγμής, δεν εκβιάζει προσπάθειες και προσφέρει έναν τρίτο playmaker πίσω ή δίπλα στους Fox και Joseph - όντας μάλλον ο φυσικός floor general της ομάδας. Ξεχωρίζει και για το γεγονός πως έχει “μύτη” για την μπάλα και βρίσκεται μέσα σε κάθε φάση στην άμυνα, ξεκινώντας συχνά αιφνιδιασμούς.

Ο δεύτερος, φεύγοντας από το ανοσιούργημα των Sixers όπου και αναδείχθηκε, σιγά σιγά αποδεικνύει ότι είναι κανονικός παίκτης, θυμίζοντας σε αυτό κάτι από Jerami Grant, καθώς διορθώνει τις ανορθογραφίες του παιχνιδιού του, ιδίως στην άμυνα, καθώς μπροστά ήταν ανέκαθεν εκρηκτικός στον ρόλο του. Αυτή τη στιγμή είναι ο βασιλιάς των on/off στατιστικών, όση σημασία μπορούμε να τους δώσουμε τόσο νωρίς, με τους Kings να “χάνουν” 11 πόντους στην επίθεση και άλλους πέντε στην άμυνα όταν λείπει από το παρκέ (το net rating τους με αυτόν μέσα στο παρκέ είναι περίπου στο +5 ενώ όταν είναι εκτός στο -11). Δεύτερος σε αυτό το στατιστικό; Ο Tyrese Haliburton. 

Βέβαια, επειδή Kings είναι, ο Haliburton χτύπησε στον αριστερό καρπό και θα χάσει μερικά παιχνίδια.

Εν ολίγοις, παίκτες όπως ο Barnes, o Hield, o Whiteside, εξασφαλίζουν τη μετριότητα των Kings, κι αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Ναι μεν φρουρούν απέναντι στο χάλι, αλλά αντιπροσωπεύουν και τα όρια της τωρινής τους σύνθεσης.

Oι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό

Ναι, ok, o Curry έκανε τα όργια των οργίων, αλλά επειδή πολύ Wiseman δεν είχαμε δει, ο μικρός, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο WGG, μας αρέσει πολύ:

... και από τα γέλια.

Αναμφισβήτητα η φάση που μας γονάτισε την εβδομάδα που προηγήθηκε ήταν η ακόλουθη:

Ωστόσο δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε αυτή την ωδή στους Monty Python 

Η γωνιά του Geek

➢ Ήταν Γενάρης του 2007 η τελευταία φορά που ο LeBron σημείωσε λιγότερους από 10 πόντους σε παιχνίδι regular. Έκτοτε μετράει 1.000 παιχνίδια regular με 10+, προφανώς το μεγαλύτερο σχετικό στην Ιστορία, έχοντας παράλληλα το εξίσου εντυπωσιακό των μόνο έξι παιχνιδιών με μονοψήφιο αριθμό πόντων στα πάνω από 1.270 παιχνίδια της καριέρας του. Μελανό σημείο ωστόσο στο μεσοδιάστημα ο Ιούνης του 2011 και οι οκτώ πόντοι του στους Τελικούς κόντρα στους Mavericks.

➢ Νέο ρεκόρ τριπόντων είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα σε έναν αγώνα με τους Bucks να ευστοχούν σε 29 τρίποντα κόντρα στους Heat την προηγούμενη Τρίτη. Κάθε “Ελάφι” που πάτησε παρκέ ευστόχησε και σε τουλάχιστον ένα σουτ, πίσω από τα 7.25. Όλα, εκτός από ένα.

➢ Ο μέσος όρος νικών των εντός έδρας ομάδων στο ΝΒΑ είναι μεσοσταθμικά από το 2010 λίγο κάτω από το 60%. Όπως ακριβώς το είχαμε παρατηρήσει και στο Bubble (We Got Playoffs ep.4), όπου το ποσοστό ήταν περίπου στο 45%, έτσι και στα (σχεδόν) άδεια γήπεδα της φετινής παρατείνεται η σημαντική αλλαγή του συγκεκριμένου ποσοστού, με το ρεκόρ των εντός έδρας ομάδων να είναι μετά και τα παιχνίδια της Κυριακής στο 44-49 (47%).

➢ Η αλήθεια είναι πως περιμέναμε το breakout του, αλλά να τον βλέπουμε μετά από έξι παιχνίδια να έχει 71,4% σε True Shooting και μηδέν (μ η δ έ ν) λάθη, ξεπερνά κάθε μας προσδοκία, για αυτόν τον άνθρωπο με τα χέρια κουπιά, το πιο κοντινό σε τιραμόλα που έχουμε δει εδώ και χρόνια. Ο λόγος για τον Mikal Bridges των Suns σε περίπτωση που οι περιγραφή δεν σας βοήθησε ήδη αρκετά. 

➢ “Είναι ο κορυφαίος passing ψηλός της Ιστορίας ή ο κορυφαίος passer σήμερα στη Λίγκα, και τι από τα δύο είναι σημαντικότερο ως επίτευγμα, σε μία Λίγκα με τον LeBron και τον Chris Paul;”  Aυτό ήταν το ερώτημα αναφορικά με το status του Nikola Jokic που έθεσαν στο podcast του Open Floor οι Golliver και Pina. Όχι παράλογο. Ο Jokic αυτή την στιγμή έχει 13 assists ανά παιχνίδι, πρώτος σε όλο το NBA. 

Παράλληλα, με το 44ο triple double του πέρασε στην πρώτη θέση στην ιστορία των Nuggets, προσπερνώντας τον Fat Lever στη σχετική λίστα, σκαρφαλώνοντας μάλιστα στην ένατη θέση της συνολικής σχετικής κατάταξης:

Ξημερώματα Δευτέρας, έγραψε ένα ακόμα. Επειδή μπορεί. 

➢ Η φετινή σεζόν του ΝΒΑ έχει ξεκινήσει με 107 μη αμερικάνους παίκτες, ήτοι με το 24% της Λίγκας (107 από τα 441 συμβόλαια των ομάδων -μη περιλαμβανομένων των 2-ways). Είναι η έβδομη συνεχή χρονιά που πάνω από 107 παίκτες εκτός US συμμετέχουν στον “Μαγικό Κόσμο”, κατά έξι ωστόσο λιγότεροι από τους 113 που συμμετείχαν στην έναρξη της σεζόν 2016-17 Οι περισσότεροι είναι από τον γειτονικό Καναδά (17), εννιά από τη Γαλλια, οχτώ Αυστραλοί, και έξι Σέρβοι και Γερμανοί.Τέλος, ρεκόρ καταγράφει φέτος η Μαύρη Ήπειρος, με 14 Αφρικάνους παίκτες να συμμετέχουν στον “Μαγικό Κόσμο”.

Ups & Downs

⬆ Με ρεκόρ τηλεθέασης άνοιξε η Λίγκα τη σεζόν, με 81,5 εκατ. θεατές και αύξηση 95% σε σχέση με πέρσι, σημειώνοντας παράλληλα το υψηλότερο ποσοστό τηλεθεατών σε έναρξη από το 2012, όταν και πάλι είχε ξεκινήσει Δεκέμβρη, λόγω του τότε lock out. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω ωστόσο, πως όσο σημαντικά πιο ξενέρωτη και αν είναι η παρακολούθηση ενός αγώνα χωρίς φιλάθλους, εν προκειμένω στο ΝΒΑ έχει και μερικά θετικά: συγκεκριμένα δεν αναλώνεται ο σκηνοθέτης στα time outs να βρει ποιον/α θα κάνει το μεγαλύτερο καραγκιοζιλίκι για να κερδίσει τα 15 δεύτερα δημοσιότητάς του, δεν έχουμε γελοίους διαγωνισμούς μωρών στα παρκέ, αλλά αντ’ αυτού έχουμε περισσότερο χρόνο στα προπονητικά επιτελεία και τους παίκτες και τις οδηγίες που εκεί δίνονται. Να μην φορούσαν και μάσκες οι προπονητές να μπορούσαμε να διαβάσουμε και το τι λένε και όλα θα ήταν άψογα!

Παρόλα αυτά, δίνουμε και εμείς με τη σειρά μας credit, σε όσους το παλεύουν σαν να μην τρέχει τίποτα:

⬆ H Becky Hammon έγινε η πρώτη γυναίκα που κοούτσαρε ομάδα ΝΒΑ σε επίσημο αγώνα, συγκεκριμένα τους San Antonio Spurs στην (πρώτη από τις δύο συνεχόμενες) ήττα από τους Lakers. Εδώ και χρόνια υπάρχουν οι υποστηρικτές πως η Hammon έχει θέση πρώτου προπονητή στη Λίγκα, οπότε η συγκεκριμένη κατάσταση δεν αποτέλεσε κάποιου είδους τιμή για αυτήν, αλλά αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας και διαδρομής της (αναλυτικά αυτή η διαδρομή στο σχετικό άρθρο του Πέτρου Kαούνη στο Ball Hog). Κερδισμένο απόλυτα λοιπόν, τίποτα χαρισμένο εν προκειμένω. 

⬆ Ο John Wall είναι καλά. Κατ’ αρχάς σωματικά, κι αυτό είναι εντυπωσιακό γιατί επανήλθε στα γήπεδα μετά από δύο χρόνια και κάτι ψιλά, μετά από έναν κομμένο αχίλλειο και μια σοβαρή μόλυνση και ελπιδοφόρο γενικώς, καθώς βλέπουμε και τον Durant να πατάει γερά και περιμένουμε τον Klay Thompson του χρόνου. Δεν είναι οι 50 πόντοι, 15 assist και δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Είναι ότι μου έλειψε να τον βλέπω να πασάρει ακριβώς στο shot pocket του συμπαίκτη του, από οποιαδήποτε γωνία και σε όσο δύσκολη κατάσταση κι αν βρεθεί.

⬇ Οι Rockets και οι πεντάδες με Sterling Brown, Eric Gordon, Ja’Sean Tate, PJ Tucker. Μοιάζουν με έκθεση για θερμοσίφωνες με τη σωματική κατατομή τους και έπαιξαν δυναμικά απέναντι στους Kings, σε ένα tribute στο centerless basketball της τελευταίας διετίας, αλλά μέχρι στιγμής τα καλύτερα διαστήματα των Rockets έχουν έρθει με τον Wood στο παρκέ, και το small-ball έχει λιγότερο νόημα χωρίς τον Harden στα καλύτερά του. Επίσης, ο DeMarcus Cousins μοιάζει μέχρι στιγμής σκιά του εαυτού του. Μακάρι να αλλάξει αυτό.

⬇ Έχει πιάσει την αντίπαλη άμυνα στον ύπνο, έχει κλέψει την μπάλα, πάει να οριστικοποιήσει την κατοχή και ενδεχομένως να σκοράρει, εσύ σαν διαιτητής είσαι σαν μαλάκας μες στη μέση γιατί δεν έχεις πάρει χαμπάρι τι γίνεται δίπλα σου ακριβώς, και επειδή πέφτει πάνω σου και κάνει μία εντελώς αντανακλαστική κίνηση, του ρίχνεις και “Τ” από πάνω. Ε, είσαι μαλάκας. 

Και μετά παίρνει για αυτό και $25 χιλιάδες πρόστιμο από τη Λίγκα, Ε, (ας μην το πούμε ξανά).

⬇ In Memoriam - KC Jones, Paul Westphal

Σε μπασκετικό επίπεδο, το 2020 δεν έκλεισε με ωραίο τρόπο, καθώς ο θρύλος των Celtics, KC Jones πέθανε ανήμερα των Χριστουγέννων σε ηλικία 88 ετών από Αλτσχάιμερ. Μέλος της μυθικής ομάδας της Βοστώνης, ο Jones κατέκτησε οχτώ συνεχόμενα πρωταθλήματα, δίπλα στον Bill Russell, όντας μάλλον ο ιδανικός συμπαίκτης για εκείνον. Όσον αφορά τα νούμερα, ο Jones δεν ήταν αυτός που προσέφερε πολλά: 7,4 πόντοι και 4,3 assists ήταν ο απολογισμός της καριέρας του. H αμυντική του ικανότητα όμως, καθώς και η προσήλωσή του να δουλεύει πάνω σε αυτή ήταν το στοιχείο που κέρδισε τον Red Auerbach, ο οποίος του εμπιστεύθηκε τυφλά τη θέση του point guard. Ως προπονητής, κατάφερε να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα με -ποιους άλλους;- τους Celtics το 1984 και το 1986, αντικαθιστώντας τον Bill Fitch στον πάγκο και έχοντας την ευτυχία να προπονεί παίκτες όπως ο Larry Bird και ο Robert Parish. O Jones έκανε ένα προπονητικό πέρασμα και από τους Seattle Supersonics, ενώ διετέλεσε βοηθός προπονητή των Pistons το 1994 και των Celtics το 1996. 

Ωστόσο και το 2021 δεν μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθώς ο πρώην παίκτης και προπονητής Paul Westphal “έφυγε” σε ηλικία 70 ετών, σχεδόν πέντε μήνες μετά τη διάγνωση πως έπασχε από καρκίνο του εγκεφάλου. Ο Westphal κατάφερε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα στην καριέρα του, όντας παίκτης των Celtics το 1974, με την καριέρα του να εκτινάσσεται στα ύψη όταν πήρε ανταλλαγή για τους Suns. Το Phoenix αποτέλεσε, επί της ουσίας το δεύτερο σπίτι του, καθώς πέρασε εκεί 15 χρόνια της αγωνιστικής και προπονητικής του καριέρας. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως ο Westphal θα κατακτούσε και ένα δεύτερο δαχτυλίδι στην καριέρα του, ως προπονητής αυτή τη φορά των Suns, το 1993, αν δεν υπήρχαν οι Bulls και ο Michael Jordan. Πέραν των Suns, ο Westphal υπήρξε προπονητής των Sonics και Kings, ενώ εργάστηκε και ως βοηθός σε Mavericks και Nets.  

“Είναι foul κύριε Πάνου Μου;!”
“Ο ορισμός του foul κυρία μου!”

Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας ο Rob Mahoney του The Ringer τόνισε πρώτος ένα ενδιαφέρον στατιστικό: ο Trae Young πήγαινε στις γραμμές των βολών περισσότερες φορές ανά παιχνίδι από ό,τι η ομάδα των Raptors συνολικά. Παρότι στις μέρες που ακολούθησαν υπήρξε κανονικοποίηση στην συγκεκριμένη κανονική ανωμαλία, με τον Young να εκτελεί κατά μέσο όρο πλέον στη σεζόν 11,7 βολές και τους Raptors 17,8 ανά παιχνίδι, η σχετική συζήτηση για τις βολές του Young και πως αυτός τις κερδίζει, είχε μπει για τα καλά στη δημόσια συζήτηση. 

Σημαντικό ρόλο σχετικά έπαιξε και το παιχνίδι κόντρα στους Nets και οι έντονες διαμαρτυρίες του coach Nash (το γράφουμε για να το συνηθίσουμε), με το χαρακτηριστικό απόφθεγμα “this is not basketball”.

“Isn’t it though Steve?!”

Ρωτάμε επειδή είναι εντελώς διαφορετικό το “δεν είναι όμορφο” με το “δεν είναι λάθος”. Και εξηγούμαστε: H συνηθισμένη κατάσταση για την οποία διαμαρτύρεται (και) ο Nash έχει τον Young να παίρνει screen από συμπαίκτη του, τον αμυντικό του να μην μπορεί να πάει under λόγω του σου του Trae, με αποτέλεσμα να τον ακολουθεί πίσω από τον screen. Με το που συμβεί αυτό και ο Young νιώσει τον αμυντικό στην πλάτη του, τραβάει χειρόφρενο απότομα και σηκώνεται για να σουτάρει. Εκβιάζει το φάουλ; Σαφώς! Είναι άσχημο στο μάτι. Σαφέστατα. Είναι κουραστικό στις τόσες επαναλήψεις του μέσα στο παιχνίδι. Το δίχως άλλο! Είναι φάουλ; Σαφώς και είναι.

Άλλωστε, είναι μια τακτική που την βλέπουμε για χρόνια στη Λίγκα, ιδίως με τον Chris Paul. Απλά ο Young την εξέλιξε σε νέο βαθμό. Εκνευριστικότερο βαθμό; Ναι, εκνευριστικότερο. Αλλά όπως και με τα τεντωμένα πόδια του Harden και του κάθε Harden, μέχρι η Λίγκα να αλλάξει τους κανονισμούς ως προς και αυτή την τακτική -καθαρά για λόγους θεάματος, αν και εφόσον το κάνει-, η φάση αυτή ορθώς θα καταλογίζεται ως foul.

Προσεχώς

Την εβδομάδα που έρχεται θα έχουμε πολλές αναμετρήσεις με ενδιαφέρον, ιδιαίτερα στην Ανατολή. Οι τρεις αναμετρήσεις που ξεχωρίσαμε είναι οι εξής:

  1. BOS @ MIA, 7/1, 02:30: Η πρώτη αναμέτρηση των δύο ομάδων μετά τους τελικούς της Ανατολής. Το Miami δεν έχει ξεκινήσει ιδιαίτερα καλά και έχουν ήδη μια βαριά ήττα (αν και έπαιζαν χωρίς Butler) απέναντι στους Bucks. Οι Celtics δυσκολεύονται στις νίκες και φαίνεται έντονα η απουσία του Kemba. Παρόλα αυτά, το ματς ανάμεσα στις δύο ομάδες και δύο από τους καλύτερους προπονητές, θα έχει πολύ ενδιαφέρον
  2. PHI @ BKN, 8/1, 02:30: Οι Sixers έχουν ξεκινήσει καταπληκτικά και η ιδέα να βάλουν σουτέρ γύρω από τους Simmons και Embiid αποδίδει. Oι Nets έχουν τον τραυματισμό του Dinwiddie που τους αποσυντόνισε και θα πρέπει να ξαναδουλέψουν τα σχήματα τους. Durant και Irving απέναντι σε Simmons και Embiid. Μια χαρά μου φαίνεται για βράδυ Πέμπτης.
  3. DEN @ PHI, 9/1, 22:00: Σε καλή ώρα για εμάς στην Ευρώπη και εν μέσω lock down, Embiid εναντίων Jokic. Μια από τις δύο αναμετρήσεις των δύο ομάδων φέτος και μια ευκαιρία για να συζητάμε ποιος είναι ο καλύτερος ψηλός της λίγκας εκ των δύο

 Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Το συγκεκριμένο κομμάτι της στήλης μας δυστυχώς αντιμετωπίζει διαρκώς προβλήματα για να παράσχει το υλικό και τις προτάσεις που θα ήθελε, μιας και όλο και μεγαλύτερο μέρος της αρθρογραφίας που διαβάζουμε είναι πλέον πίσω από paywalls. ESPN+, The Athletic, TrueHoops, είναι όλα τους συνδρομητικά, πράγμα που μάλλον ετοιμάζεται να γεννήσει ένα στοχευμένο άρθρο του Χάτσιου, αλλά, παράλληλα, στερεύει σημαντικά τις (ελεύθερες) προτάσεις μας προς ανάγνωση…

“Timberwolves Film Room: Anthony Edwards And Attacking The Rim”, του Jake Paynting στο Canis Hoopus

“NBA to require players to wear sensors as part of contact tracing”, του Baxter Holmes, στο ESPN

           

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game - 1: "Παράλογο" ξεκίνημα. We got playoffs - 4: AD for the win! »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely