Δευτέρα, 28 Δεκεμβρίου 2020 10:18

We Got Game - 1: "Παράλογο" ξεκίνημα.

Aπό :
We Got Game - 1: "Παράλογο" ξεκίνημα.

Η πολυπόθητη επιστροφή στα (με εξαίρεση το Orlando) άδεια γήπεδα του “Μαγικού Κόσμου” του ΝΒΑ είναι γεγονός, το ίδιο και η αμηχανία, που είναι πιο εμφατική σε σχέση με τα γήπεδα του Bubble, ιδίως σε συνδυασμό με τον χαμηλότερο βαθμό έντασης σε σχέση με τα playoffs.Με νερόβραστα ή μη παιχνίδια ωστόσο, το NBA επέστρεψε και μαζί του τόσο οι πρωταγωνιστές που περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό, όσο και οι ομάδες που είναι αγνώριστες σε σχέση με τα τελευταία τους ίχνη. Καλή σεζόν να ‘χουμε, ξεκινάμε με το πρώτο WeGotGame, από τις πένες των Νίκου Ραδικόπουλου, Pete Σεΐζη, Γιάννη Χάτσιου και Gus Χρυσοχού.

Οι Nets έδειξαν από νωρίς τις διαθέσεις και δυνατότητές τους

Μέσα σε όλη τη συζήτηση για τους τραυματισμούς του Durant και του Kyrie Irving, την προσωπικότητα και τη δημόσια εικόνα τους - δεν βοηθάει κι ο ίδιος ο Kyrie που κάνει τον καντηλανάφτη, αλλά δεν λέμε και τίποτα τόσα χρόνια για τον LeBron με το ταλκ πριν τα παιχνίδια - ξεχνάμε κάπου πόσο πηγαία ταλαντούχοι και τελειομανείς είναι.

Το άνοιγμα της σεζόν τους βρήκε απέναντι στο νέο release των Warriors, που με όλα του τα bugs, θεωρητικά θα επιφύλασσε ένα ντέρμπι. Ο Kevin Durant θα ξαναπατούσε παρκέ σε επίσημο παιχνίδι απέναντι στην ομάδα με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, πατημένα 32 πλέον και μετά από μια αγωνιστική απραξία 552 ημερών λόγω του -ίσως- δυσκολότερου τραυματισμού στο μπάσκετ. Τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία, ο KD είναι γεννημένος για να σκοράρει. Έβαλε δέκα γρήγορους πόντους και ήταν μια πραγματική οπτασία να ξαναβλέπει κανείς αυτόν τον πανύψηλο, αδύνατο τύπο με τα μακριά χέρια να κινείται με τέτοια αρμονία.

Δίπλα του, με άλλους δέκα γρήγορους πόντους και ο Kyrie Irving, ο οποίος έχοντας χάσει 88 παιχνίδια με χίλιους δυό τραυματισμούς την τελευταία τριετία, καταφέρνει και πάλι να κινείται με την μπάλα στα χέρια δύο ταχύτητες πάνω από υπεραθλητές όπως ο Wiggins και ο Oubre Jr., χωρίς καν να φαίνεται να πιέζεται.

Ίσως όλη η κουβέντα για την προσωπική και αγωνιστική χημεία του ρόστερ των Nets να ξαναέρθει στο προσκήνιο, όμως αν μια λέξη χαρακτηρίζει τα πρώτα δείγματα αυτών των Nets, είναι “αβίαστα” και αυτό ξεκινά από τη συνύπαρξη δύο μοναδικών μπασκετικών ταλέντων που παίζουν με ακριβώς αυτόν τον τρόπο. Κι αν οι 26 πόντοι στους μπερδεμένους ακόμα Warriors δεν λένε πολλά, οι 28 στο κεφάλι των Celtics στο Boston Garden είναι ένα ηχηρό μήνυμα, ιδίως για τους Κέλτες. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως το ερωτηματικό των φετινών Nets ήταν στην άμυνά τους και κατά πόσο διαθέτουν, πέρα του Brown Jr., παίκτες αμυντικού προσανατολισμού. Αυτή την έλλειψη 2-way παικτών θέλησε να απαντήσει και πάλι πρώτος και καλύτερος ο Durant, που όχι απλά μάρκαρε τον Tatum, αλλά τον μάρκαρε αποτελεσματικά. Τον ακολουθούσε στα πόδια, τον ακολουθούσε ψηλά, τον προσπερνούσε με άνεση στην απέναντι πλευρά.

Αντίθετα στους Celtics, μετά από χρόνια συλλογής picks και assets με προθυμία φιλοτελιστή, ο Danny Ainge έχει μεν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους του franchise, ωστόσο μετά από όλο αυτό το πανηγύρι ο πάγκος αποτελείται από τους δύο Williams, τον Ojeleye, τον Pritchard και λοιπές δυνάμεις. Είτε είναι συγκυρία, είτε κακός σχεδιασμός, είτε αντίδραση στην ανερυθρίαστα εργαλειακή αντιμετώπιση παικτών και συναδέλφων, το μοντέλο Ainge δείχνει τα μειονεκτήματά του, ασχέτως όποιας επιτυχίας μπορεί να έχουν από εδώ και στο εξής. Και αυτό είναι επίκαιρο ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον πάγκο των Nets: Shamet, LeVert, Prince, Jeff Green και Allen, πλαισιώνουν μια πεντάδα που όχι απλά δεν έχει αδύναμο κρίκο, μα θα διεκδικούσε και τα play-ins της Ανατολής και δη εύκολα. Με δύο και τρεις starting level παίκτες σε κάθε θέση, και συνδυασμό παικτών που οδεύουν στο peak της καριέρας τους και playoff experience, οι Nets έχουν στηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιράσουν το βάρος στην κανονική περίοδο και να προφυλάξουν τους δύο superstars τους, δίνοντας παράλληλα χώρο δράσης σε παίκτες που τον αξίζουν.

Είναι πολύ νωρίς ακόμη, ναι, η ήττα από τους Hornets στο τρίτο παιχνίδια αυτό ακριβώς υποδεικνύει άλλωστε, αλλά αυτή τη στιγμή οι Nets φαίνονται δυνατότεροι τόσο από τους επίδοξους πρωταθλητές Ανατολής πέρσι (Bucks, Celtics) όσο και από τους πραγματικούς (Heat). Kyrie και Durant βρίσκονται για διαφορετικούς λόγους στη σκιά του LeBron James και μια συνάντηση στους τελικούς φαντάζει το πιο συναρπαστικό σενάριο εδώ και χρόνια, αλλά ας μην προτρέχουμε κι ας απολαύσουμε την επιστροφή αυτών και των Nets γενικότερα τώρα, χωρίς πολλές-πολλές σκέψεις για το μέλλον. Enjoy it while it lasts, it can all go away so fast.

Η “αγνή σλοβένικη καύλα” έχει prequel

Ο παραπάνω όρος έχει δοθεί -δικαίως- στον Luka Doncic από τον Νίκο (τον) Ραδικόπουλο εδώ και αρκετά χρόνια. Ωστόσο, αν ψάχναμε με το ζόρι για μια προηγούμενη έκδοση αυτού σε αγωνιστικό επίπεδο, τότε ο Goran Dragic είναι εκείνη η “ταινία” που αντιλαμβάνεται ο θεατής από που ξεκίνησαν όλα. Ο βετεράνος guard των Heat, έχει ξεκάθαρο ρόλο ρεζέρβας πια και αυτό είναι κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα στο οπλοστάσιο του Erik Spoelstra. Δεν είναι πολλές οι φορές άλλωστε που μπορεί να καυχηθεί κάποιος ότι διαθέτει έναν από τους καλύτερους point guards της Λίγκας γενικά και μάλλον τον καλύτερο, όσον αφορά τις second units.

Το παιχνίδι με τη Νέα Ορλεάνη, κυρίως, είναι η καλύτερη απόδειξη της σημασίας του Dragic για τους Heat, στα 34 του. Οι Pelicans ξεκίνησαν με μια ομοβροντία τριπόντων το παιχνίδι (τους κρατούσε μόνος του από πλευράς Heat ο Robinson στον τομέα αυτό -έβαλε έξι μόνο αυτός στο πρώτο ημίχρονο) και οι Heat - ανόητα - έπεσαν στην παγίδα ενός “run ‘n’ gun” παιχνιδιού. Με το πάτησε ο Dragic το παρκέ, τα πάντα άλλαξαν. Έδωσε την υπομονή που χρειάστηκε στην ομάδα του, κάθε pick ‘n roll που έστηνε, ήταν μαχαιριά στην άμυνα των Pelicans, ενώ με τα hesitation moves στα οποία επιδόθηκε διέλυε κάθε προσπάθεια των αμυνόμενων να τον μαρκάρουν με επιτυχία. Το δε coast-to-coast το οποίο έκανε σχεδόν πέντε λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού αποτέλεσε και το highlight του.

O Dragic μάλιστα ανέλαβε να οδηγήσει τους Heat σε αυτή τη νίκη μετά τον τραυματισμό που είχε ο Butler στον αστράγαλο. Φυσικά οι Pelicans δεν μπορούν να μπουν στην ίδια κατηγορία με Lakers, Bucks και απ’ ό,τι φαίνεται Nets. Χωρίς τον Butler, οι ομάδες αυτές μάλλον θα κέρδιζαν τους Heat, ωστόσο όταν λείπει ο καλύτερός σου παίκτης και έχεις την αγωνιστική και ψυχική ηρεμία να καθαρίσεις ένα παιχνίδι, τότε κερδίζεις πολλά σε ψυχολογία - ειδικά όσον αφορά τους νεαρούς παίκτες. Σε αυτήν την -πολύ- πρώιμη φάση της σεζόν, ο Dragic είναι ένας “βασιλιάς” του plus/minus, με τον ίδιο να καταγράφει ένα εντυπωσιακό +21 απέναντι στους Pelicans, και έναν μέσο όρο που φτάνει στο +14. Πέραν των εξαιρετικών μέσων όρων του και στα δύο παιχνίδια (19 πόντοι, οχτώ assists, 2,5 κλεψίματα, 58,3% ευστοχία), η παρουσία του είναι σημαντική για τους Heat και σε πνευματικό επίπεδο. Είναι σαφές, τόσο από το bubble, όσο και στο ξεκίνημα αυτής της σεζόν, πως ο βετεράνος guard είναι εκείνος ο “σοφός γέροντας” που ηρεμεί τους πάντες στο ρόστερ, δίνοντας τις κατάλληλες συμβουλές, την κατάλληλη στιγμή.

Μαζί με τον Jimmy Butler αποτελούν τους ηγέτες των Heat, με τον Dragic ωστόσο να φαίνεται πως έχει πάρει κάτω από τις φτερούγες του τους πιτσιρικάδες της ομάδας και να τους καθοδηγεί πνευματικά. Όπως φάνηκε στο bubble, ο συνδυασμός αυτών των δύο ήταν αρκετός για να φτάσουν μακριά οι Heat. Ακόμα και σε αυτή τη φάση της σεζόν και βλέποντας τι αυτοματισμοί υπάρχουν στον οργανισμό της Florida, όποιος βιαστεί να τους ξεγράψει, τότε μάλλον θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Για εμάς τους υπόλοιπους, ας εκτιμήσουμε απλά τον χρόνο που απομένει να θαυμάζουμε τον Dragic να κάνει τα δικά του στο παρκέ.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό

 H πρώτη σκέψη, και η εύκολη επιλογή κακά τα ψέματα για εδώ, ήταν το τρίποντο-νίκης του Jasum Tatum πάνω στον back-2-back MVP Giannis Antetokounmpo στην πρεμιέρα. 

 Ωστόσο εμείς θα σταθούμε σε άλλο παιχνίδι της συγκεκριμένης ημέρας και συγκεκριμένα στο Nuggets - Kings και 

α) στην “zero fox are given” τάπα του Fox στον Barton:

β) στη χορογραφία που έκρινε το παιχνίδι:

και από τα γέλια...

 Εδώ και αν είχαμε επιλογές!

α) Το αέναο “you spin me round-round” στο Suns - Mavs

β) To put back κάρφωμα του Thomas Bryant στο καλάθι της ομάδας του

γ) Αλλά και τους Knicks “just being Knicks”...

Η γωνιά του Geek

➢ Kαι αφού περάσαμε πάνω από 847 ώρες από τη ζωή μας την τελευταία διετία να διαβάζουμε για την super nova free agency του 2021 που θα την καθορίσει κυρίως ο Giannis, αλλά και η πλειάδα των υπόλοιπων free agents που θα βγουν τότε στην αγορά, ήρθε ο Δεκέμβρης του 2020 κρατώντας καρφίτσα και έσκασε με κρότο μεν, αλλά πολύ απλά και εύκολα δε, το συγκεκριμένο μπαλόνι, 

Συγκεκριμένα, στην offseason που μόλις τελείωσε ανανέωσαν πρόωρα οι Giannis Antetokounmpo ($228,2 εκατ./5 χρόνια), LeBron James ($86 εκατ./2), Paul George ($176,2 εκατ./4), Rudy Gobert (($205 εκατ./5), Steven Adams ($35 εκατ/2), υπέγραψε νέο μακροχρόνια (και όχι ετησίως ανανεούμενο ο AD ($190 εκατ./5), ενώ υπέγραψαν τα rookie scale extensions τους και μία σειρά από παίκτες της draft class του 2017: Tatum, Mitchell, Adebayo, Fox πήραν από $163 εκατ για πέντε χρόνια (με διαφορετικά incentives ωστόσο σε players’ options και bonuses ο καθένας), ενώ επέκτειναν τα συμβόλαιά τους με τις ομάδες και οι OG Anunoby ($72 εκατ./4), Derrick White ($70 εκατ./4), Jonathan Isaac ($69,6 εκατ. που φτάνουν και τα $80 εκατ. ανάλογα την υγεία του για τέσσερα χρόνια), Luke Kennard ($56 εκατ., που μπορούν να φτάσουν τα $64 εκατ./4), Markelle Fultz ($50 εκατ./3), Kyle Kuzma ($40 εκατ./3). Δεν ανανέωσαν οι Lonzo Ball και John Collins από τα “βαριά” ονόματα της συγκεκριμένης draft class. 

Πρακτικά ωστόσο, οι παραπάνω ανανεώσεις έδειξαν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτο είναι μάλλον τον φόβο και την ανασφάλεια που έχει δημιουργήσει η πανδημία του covid, με τους παίκτες (και τους αντζέντηδές τους) να παίρνουν ό,τι διαθέσιμα λεφτά υπήρχαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε λογική “πέντε και στο χέρι”. Ένα δεύτερο είναι ο πληθωρισμός που θα δημιουργηθεί για τους λίγους πια αξιόλογους free agents του καλοκαιριού του 2021, που ίσως καταφέρουν να βρουν πια καλύτερα χρήματα από ό,τι αρχικά υπολόγιζαν. Τέλος, ένα τρίτο συμπέρασμα είναι πως μπορούμε να περιμένουμε πια περισσότερα trades. Όχι απαραίτητα με τους παίκτες που ανανέωσαν (μιας και τα δικά τους συμβόλαια μέχρι το επόμενο καλοκαίρι είναι “poison pills”), αλλά γενικότερα στη Λίγκα, που έχει ήδη πάνω από το 70% των συμβολαίων της υπογεγραμμένα και πέρα της τρέχουσας σεζόν πλέον.

➢  Μένοντας λίγο παραπάνω στην ανανέωση του Giannis με τους Bucks, αυτή αποτέλεσε την έκτη υπογραφή supermax contract παίκτη με την ομάδα που τον draftάρε, μετά την υπογραφή του σχετικού όρου στην 2017 CBA, ύστερα από τους Curry (GSW), Lillard (Blazers), Harden (Rockets), Westbrook (OKC) και John Wall (Wizards), ενώ δύο είναι και οι πλέον διάσημες αρνήσεις υπογραφής του supermax, από Kawhi και Davis, αρνήσεις που αμφότερες οδήγησαν σε κατάκτηση πρωταθλήματος. Με τους Wall, Westbrook δε να έχουν ήδη αλλάξει ομάδα, και τον Harden να έχει ήδη πακετάρει για να φύγει από του Houston η υπογραφή του Giannis κατ’ εμέ δεν αλλάζει τα δεδομένα: όπως αναλυτικά και παλαιότερα μέσα από την στήλη Moneyball που διατηρούσα στο Ball Hog είχα γράψει η αποτυχία της λογικής των supermax είναι δεδομένη και επιβεβαιωμένη εδώ και πάνω από δύο χρόνια. Και τούτο καθώς, όπως κάθε NBA την τελευταία 30ετία, κοιτούσε πίσω αντί για μπροστά (αναλυτικότερα σχετικά εδώ). Έτσι και η λογική του supermax, κοιτούσε στη φυγή Durant από τους Thunder, και θεωρούσε πως τα παραπάνω λεφτά θα κρατούσαν τους superstars στις μικρές αγορές που τους draftαραν. Tέσσερις offseasons μετά, τα έξι supermax που υπογράφτηκαν, τα τρία που ανταλλάχτηκαν και τα δύο που δεν υπογράφτηκαν επιβεβαιώνουν την αδυναμία του συγκεκριμένου μέτρου να λειτουργήσει. Ο Giannis δεδομένα παρέμεινε στο Milwaukee περισσότερο επειδή η μητέρα του δεν ήθελε να μετακομίσει, παρά λόγω του supermax. 

 ➢ Αναφέραμε τον Curry ανωτέρω και θα μείνουμε και σε αυτόν λίγο παραπάνω.

Συγκεκριμένα, τις τελευταίες ημέρες έγινε viral ένα video που τον δείχνει να ευστοχεί 105 σερί τρίποντα στην προπόνηση. Πέντε σερί λεπτά χωρίς κανένα σουτ του να μην περάσει από το διχτάκι. 

Πάμε ανάποδα όμως. Παιδιά είναι ο Curry. Είναι ο παίκτης που άλλαξε το σύγχρονο NBA. Που άπλωσε το γήπεδο, ανάγκασε τις άμυνες να πρέπει να καλύψουν περισσότερα τετραγωνικά στην άμυνα, ανοίγοντας έτσι περισσότερους διαδρόμους για να κινείται μπάλα και συμπαίκτες. Είναι back to back MVP και μοναδικός ομόφωνα τέτοιος στην Ιστορία. Δεν καταλαβαίνω συνεπώς γιατί ένα τέτοιο video από τον Curry θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση. Αντίθετα ακριβώς, αυτό που θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση είναι πως ακριβώς ο Curry, ακόμα και με a bunch of nobodies δίπλα του, έχει από το τρίποντο 9/35 (25,7%) στα πρώτα του τρία παιχνίδια φέτος και 12/49 (24,5%) στα πέντε περσινά του. Ακόμα και στη νίκη κόντρα στους Bulls, το buzzer beater το πήρε ο γαμπρός του και όχι ο ίδιος. Φοβάμαι δηλαδή, πως σε μια ομάδα που πληρώνει $146 εκατ. σε φόρο πολυτελείας για χάρη των Wiggins και Oubre, η παρουσία του Curry ως τώρα βοηθά αποκλειστικά στην κατανόηση της μπασκετικής αξίας του Klay Thompson ακόμα και από τον τελευταίο αμπάσκετο. 

 ➢ Στου οποίου Klay τα βήματα, που μακάρι γερός να επιστρέψει ο άνθρωπος, να τον ξαναματααπολαύσουμε, βαδίζει εντυπωσιακά ο Duncan Robinson.

Ο Kirk Goldsberry τεκμηριώνει το πως και το γιατί:

 ➢ Ο McCollum πέτυχε 44 πόντους στη νίκη στην παράταση των Blazers επί των Rockets (των οχτώ παιχτών όλων κι όλων...), και το κατάφερε αυτό εκτελώντας μόνο μια βολή, κάτι που είχε να συμβεί από τον Klay και το 2019. 

Παράλληλα έγινε ο δεύτερο παίκτης των Blazers μετά τον Lillard που πετυχαίνει σε παιχνίδι 40+ πόντους, 8+ assists, 8+ τρίποντα.

➢ Θα πει κάποιος βέβαια “8/16 τρίποντα είχε το βράδυ του Σαββάτου ο Blake o Griffin, με του McCollum θα ασχολούμαστε;!”. E δίκιο θα έχει ο άνθρωπος.
2020 και είδαμε τον Blake spot shooter στις γωνίες, ούτε drive, ούτε τίποτα, να τελειώνει με 8/16 τρίποντα και μας φαντάζει οριακά φυσιολογικό όλο αυτό πλέον. Τι να πεις...

 ➢ Sixers - Wizards στην πρεμιέρα και νίκη έξι πόντων για την ομάδα της Philly. 

Ωστόσο!

Danny Green -27 στο plus/minus σε 18’, Shake Milton +33 σε 30’!

Εντυπωσιακότατο!

➢ Αναρωτιέστε ποιοι παίκτες έχουν τα περισσότερα double-double στο NBA, έχοντας πετύχει τουλάχιστον 40 πόντους; Ιδού η λίστα.

➢ 77-27 ήταν το ημίχρονο στο Mavericks - Clippers. Ναι, ναι, σωστά διαβάσατε, 77-27! Προφανώς και μιλάμε για τη μεγαλύτερη διαφορά ημιχρόνου της ιστορίας της Λίγκας.
Το εντυπωσιακότερο φυσικά είναι πως ακόμα και αν οι Mavericks δεν έβαζαν ούτε έναν πόστο στο δεύτερο, πάλι θα κέρδιζαν τον αγώνα με τέσσερις!

 ➢ Προηγούμενο παιχνίδι της ομάδας του Dallas ωστόσο, πάλι στο Staples, Lakers - Μavs τα Χριστούγεννα και οι second chance πόντοι ήταν 35-0 για τους Πρωταθλητές!

Τι κάνει ακόμα εντυπωσιακότερο αυτό το νούμερο; 

Όχι τόσο το γεγονός πως οι Mavericks πήραν όλα κι όλα τρία επιθετικά χωρίς να καταφέρουν ούτε αυτά να τα εκμεταλλευτούν, όσο ότι οι Lakers πέτυχαν 35 πόντους από τα 17 δικά τους, ήτοι σκόραραν σε κάθε ένα από αυτά. Και τούτο παρότι μόλις ένα ήταν put back. 

➢ Σκάρτη βδομάδα NBA και οι μόνες ομάδες στο 3-0 οι Cavaliers, οι Pacers και οι Magic, όπως ακριβώς άλλωστε κανένας απολύτως δεν είχε προβλέψει. 

Ups and Downs

⬆ Έναρξη της σεζόν με απονομή για τους Lakers (και την παραδοσιακή ήττα - γούρι από τους Clippers). Τα δαχτυλίδια που απονεμήθηκαν στους Πρωταθλητές ήταν κομψοτεχνήματα με όλη τη σημασία της λέξης ωστόσο:

Αυτό ήταν το τέταρτο δαχτυλίδι με την τρίτη διαφορετική ομάδα για τον LeBron James, που μεθαύριο, Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου, γίνεται 36 χρονών, παραμένοντας ωστόσο ο καλύτερος παίκτης μπάσκετ-μπολ στον κόσμο.

⬆ Η εικόνα των Warriors στα πρώτα τρία τους ως τώρα ματς είναι αρκετά αποκαρδιωτική, όμως, αυτό που μαλακώνει κάπως την εικόνα τους ήταν η εμφάνιση του #2 της τάξης του 2020, James Wiseman. Ο 19χρονος ψηλός αποτελούσε ένα από τα ερωτηματικά του draft καθώς μετά την τιμωρία του από το NCAA μετά από μόλις τρία παιχνίδια με το πανεπιστήμιο του Μέμφις αποφάσισε να μην ξαναγωνιστεί στο κολεγιακό κάνοντας μόνο προπονήσεις. Εν τέλει επιλέχτηκε από το Golden State, το οποίο στο πρόσωπό του φαίνεται να βρήκε τον μόνο λόγο να χαμογελάει τις πρώτες μέρες της σεζόν. Και τούτο καθώς, στο πρώτο, πολύ μικρό δείγμα των πρώτων του εμφανίσεων, ο Wiseman δείχνει να είναι ένας εκρηκτικός, μακρύς ψηλός με τρομερά αθλητικά προσόντα που μοιάζει ικανός να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στην πίσω ζώνη άμυνας της ομάδας του. Δεν αποτελεί μόνο έναν ικανότατο roller μετά τα screens που έστηνε με τον Curry, αλλά το ενδιαφέρον έγκειται και στην ικανότητα του να διαβάζει τις φάσεις  ενώ φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει έναν σύγχρονο shooting big. Δείχνει ακόμα ασυντόνιστος κάτω από το καλάθι, με άγαρμπες κινήσεις όταν δεν καρφώνει την μπάλα, όμως, η εικόνα του δείχνει πως μάλλον λογικά θεωρούνταν από πολλούς ως ο πιο πολυτάλαντος παίκτης της φουρνιάς του.

⬆ Μπορεί οι Grizzlies να έχασαν και τα δύο τους παιχνίδια μέχρι τώρα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι στερούνται τις υπηρεσίες του δεύτερου σημαντικότερου παίκτη τους Jaren Jackson Jr και του στοιχήματος Justise Winslow. Σε μια ομάδα γεμάτη από χειριστές και ψηλούς, χρειάζεται βοήθεια στις θέσεις από 2,5 έως 3,5 (τα big wings ας πούμε) και προς το παρόν φαίνεται αυτόν τον ρόλο να έρχεται να καλύψει ο Kyle Anderson. Οι αριθμοί του την περσινή σεζόν ήταν πεσμένοι και φαινόταν να περισσεύει έτσι όπως δομείται το ρόστερ - το συμπληρωματικό playmaking δεν ήταν τόσο χρήσιμο πλέον με την κυριαρχία του Morant στην μπάλα αλλά και το σημείο αναφοράς που λέγεται Valanciunas. 

 Στο ελάχιστο δείγμα που έχουμε φέτος όμως, ο Slo Mo φαίνεται να κινείται πολύ πιο γρήγορα στο παρκέ και να έχει το ελεύθερο να παίρνει προσπάθειες, δείχνοντας μια νέα πτυχή του παιχνιδιού του - μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον παίκτη που μοιάζει να σουτάρει από υποχρέωση. Σε έξι παιχνίδια, της preseason συμπεριλαμβανομένης, δεν πήρε ποτέ λιγότερα από τρία τρίποντα, και απέναντι στους Hawks πήρε έξι, σε πλήρη αντίστιξη με την εικόνα του να ψάχνει να ξεφορτωθεί την μπάλα όταν έρχεται σε αυτόν ελεύθερο έξω από τη γραμμή. Το κοπιώδες release του είναι παρελθόν καθώς πλέον σουτάρει σχετικά γρήγορα ελεύθερος, χωρίς να είναι το σουτ του “αφύσικο”. Το skillset του χρόνο με το χρόνο έμοιαζε όλο και πιο παλιομοδίτικο και δύσκολο να χωρέσει σε ένα ΝΒΑ όπου το σουτ και η ταχύτητα είναι προαπαιτούμενα, αλλά τα πρώτα δείγματα είναι πως, απρόσμενα, μπορεί να εκσυγχρονιστεί, για να χωρέσει στους Grizzlies αλλά και ώστε ο προπονητής του να κεφαλαιοποιήσει το μυαλό του σε άμυνα και επίθεση. 

⬇ Αντιγράφω αυτούσιο το post του HUMBA! από τη σελίδα του στο facebook, το οποίο προσυπογράφω:

 “Kι όσο εμείς σας...προτρέπουμε να στηρίξετε το #HUMBA38 που διατρέχεται από το πνεύμα του #BLACKLIVESMATTER, στις ΗΠΑ ελάχιστες ώρες πριν την έναρξη της σεζόν 20-21 του ΝΒΑ, ήδη άρχισαν να βαράνε τα βιολιά.

Διότι μπορεί ο ΛεΜπρόν κι οι συν αυτώ να θεωρούν πως με την άνοδο Μπάιντεν/Χάρρις θα...βελτιωθούνε τα πράγματα, αλλά η πραγματικότητα διαψεύδει προσδοκίες, πολιτικές ατζέντες κι ονειρώξεις (να μας επιτραπεί το provo ύφος).

Ο 55χρονος ιδιοκτήτης των Detroit Pistons ο Τοm Gores, σύμφωνα με δημοσίευμα των Los Angeles Times  μέσω της εταιρείας του Platinum Equity αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της Securus Technologies, εταιρεία πάροχο τηλεπικοινωνιών σε κρατούμενους με 1,6 Δισεκατομμύρια.

Η  οργάνωση για τα δικαιώματα των φυλακισμένων Worth Rises ήδη έχει ξεκινήσει μια καμπάνια εκστρατείας - με αφετηρία το προχθεσινό φύλλο των The New York Times - ώστε το ΝΒΑ ν΄αποβάλλει τον ιδιοκτήτη των Πίστονς, εκτός των δικαιωμάτων του στην ομάδα ή έστω ν΄αποσυρθεί η εταιρία του από τη Securus.

Ποιο το πρόβλημα με την εν λόγω εταιρεία;

 Είναι μέρος αυτού που κορυφαίες διανοήτριες , όπως η Άντζελα Ντέηβις αποκαλούν, "φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα" δηλαδή η κορυφή καταστολής, πειθάρχησης και καταπίεσης στα πιο αδύναμα στρώματα των ΗΠΑ.

Η εν λόγω εταιρεία χρεώνει με 15 δολάρια μια 15λεπτη τηλεφωνική συνομιλία κι έχει υπέρογκες χρεώσεις. Λόγω των χρεώσεων αυτών φυσικά μπορεί και πληρώνει υψηλά ποσά σε μέλη του συμπλέγματος, σερίφηδες και " διαχειριστές σωφρονισμού" (που οι αποδοχές του φτάνουν τα 100 χιλιάδες δολάρια). Αποτέλεσμα των χρεώσεων είναι η Μια Στις Τρεις οικογένειες με φυλακισμένους να έχει υψηλά χρέη ανάμεσά τους, να βρίσκεται 87% γυναικών , μειοψηφιών και μη λευκών.

Σύμφωνα με τους ακτιβιστές, που προσπαθούνε να σπάσουν το τείχος της μετεκλογικής και μετά Bubble ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ o Gores πρέπει να αποχωρήσει ΑΜΕΣΑ από την ιδιοκτησία των Pistons, σε μια ταλαιπωρημένη από το νεοφιλελευθερισμό πόλη, με ψηλά νούμερα σε μαύρους κατοίκους.

Η σελίδα της καμπάνιας: https://worthrises.org/nbagores”

⬇ Το pick δεύτερου γύρου τους έχασαν ως τιμωρία από τη Λίγκα οι Milwaukee Bucks, για τον τρόπο που προσέγγισαν παράνομα (tampering) τον Bogdan Bogdanovic. H αλήθεια είναι πως η ποινή φαντάζει ιδιαίτερα μικρή για το πόσο χοντροκομμένα χειρίστηκαν την υπόθεση στο front office των Bucks. Η ποινή μπορεί να είναι μικρή, αφού το sign and trade δεν ολοκληρώθηκε, πιθανότατα επειδή η πλευρά του παίκτη έκανε πίσω όταν συνειδητοποίησε πως όχι μόνο κινδυνεύει να τιμωρηθεί, αλλά θα έπαιρνε και λιγότερα χρήματα από όσα αρχικά είχαν συμφωνήσει, ωστόσο η ντροπή για ένα front office τέτοιου επιπέδου είναι μεγάλη. 

Γιατί αυτό όμως; 

Ας το δούμε λίγο αναλυτικότερα: Το NBA γενικά λειτουργεί με soft cap, δηλαδή κάθε ομάδα μπορεί να περάσει (με μία σειρά από συγκεκριμένους τρόπους/περιορισμούς ωστόσο) το όριο του salary cap ($109,14 εκατ. για τη σεζόν 2020-21), με τη δικλείδα πως αν περάσει και το όριο του tax line ($132,6 εκατ. αντίστοιχα για φέτος) τότε πληρώνουν αναλογικά φόρο (δηλαδή όσο βαθύτερα πηγαίνουν πέρα από τη γραμμή του φόρου, τόσο ο συντελεστής αυτού αυξάνεται). Ωστόσο, υπάρχουν τρεις περιπτώσεις που μια ομάδα γίνεται “hard capped”, δηλαδή δεν μπορεί για κανέναν λόγο να περάσει ένα συγκεκριμένο όριο μισθών, που αυτό έχει οριστεί να είναι συνήθως στα $ 6 εκατ. πάνω από το όριο της tax line ($6,3 εκατ. για την τρέχουσα σεζόν λόγω των ιδιαιτεροτήτων της), με το ποσό αυτό να ονομάζεται apron. 

Οι τρεις περιπτώσεις είναι:

  • Αν μία ομάδα υπογράψει παίκτη μέσω sign and trade
  • Αν πληρώσει παίκτη με ποσό μεγαλύτερο από το non-taxpayer mid-level exception ενώ είναι (ή πάει στη συνέχεια) πέρα του tax-line
  • Αν κάνει χρήση της bi-anual exception

H ιδιαιτερότητα που υπάρχει όταν μια ομάδα γίνεται hard-capped, με όποια από τις ανωτέρω περιπτώσεις, είναι πως αυτόματα για τον υπολογισμό του salary της προϋπολογίζονται όλα τα bonuses των παικτών, ανεξαρτήτως αν στο τέλος της χρονιάς αυτοί θα πετύχουν τους προβλεπόμενους στόχους που έχουν οριστεί στα συμβόλαιά τους για να τα πληρωθούν. Kαι αυτή ακριβώς τη λεπτομέρεια φαίνεται πως αγνόησε το front office των Bucks. Συγκεκριμένα το συμβόλαιο του Holiday είχε μία σειρά από incentives, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο πιθανά να τα πληρωθεί. Μα με το που θα έκαναν το sign and trade του Bogdanovic με τους Kings το σύνολο των bonuses του Jrue θα έπρεπε να υπολογιστούν. Όντας όμως πλέον hard capped δεν μπορούσαν με τίποτα να περάσουν σε μισθολόγιο τα $139 εκατ. του hard cap. Άρα έπρεπε να μειώσουν το συμφωνημένο συμβόλαιο του Bogdanovic για να μην ξεπεράσουν αυτό το όριο. Το οποίο όμως το είχαν ήδη εμμέσως ανακοινώσει, τρεις μάλιστα μέρες πριν θεωρητικά είχαν δικαίωμα καν να μιλήσουν μαζί του. Άρα γελοιότητα!

Ο Σέρβος και ο manager του έκαναν εύλογα πίσω, για να γλιτώσουν το πρόστιμο και να μην λάβουν μειωμένες αποδοχές από μαλακία των Bucks, κάτι που αυτόματα έκανε την τιμή που έδωσαν οι Bucks για τον Jrue να φαντάζει εξωφρενική. Το πρόστιμο από τη Λίγκα ήταν πια δεδομένο και το franchise του Milwaukee πρέπει να αισθάνεται τυχερό που ήταν τόσο μικρό. 

“Ναι αλλά ο Giannis υπέγραψε το supermax του, οπότε εσύ τι γκρινιάζεις;!”

Δεν γκρινιάζω. Απλά περιγράφω. Τους λόγους που σε λίγα χρόνια δεν θα έχουν οι Bucks το παραμικρό asset να αναβαθμίσουν την ομάδα γύρω από τον Giannis και θα γκρινιάζει τότε εκείνος.  

 ⬇. Η Nike παρουσίασε σε ένα post όλες τις City εμφανίσεις που έχει κυκλοφορήσει από τότε που ανέλαβε την ένδυση των ομάδων του NBA. Έχοντας πάει σε μία στρατηγική να ντύνει με πέντε διαφορετικές εμφανίσεις κάθε χρόνο κάθε ομάδα, ήτοι 150 διαφορετικές εμφανίσεις “προς αγορά”, άρα και προς επίδειξη στα παιχνίδια, εύκολα έχει συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος θεατής πως α) είναι αστείο να βλέπουμε Kings - Bulls, με τους Bulls να φοράνε μπλέ και τους Kings κόκκινα όπως συνέβη πέρσι, β) δεν είναι δυνατόν να σχεδιάσεις 150 γαμάτες εμφανίσεις, νομοτελειακά πολλές, αν όχι οι περισσότερες θα είναι άσχημες.

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το NBA όρισε την 26η Δεκεμβρίου ως “Jersey Day”. Την ίδια μέρα που τα Lego έχουν ορίσει ως “LEGO Build Day”. 

“Είναι ο Καπιταλισμός αγάπη μου”...

Expansion plans

Στην ετήσια συνέντευξή του στα Μέσα πριν την έναρξη της σεζόν, ο commissioner Adam Silver μίλησε για πρώτη φορά από την ημέρα που ανέλαβε τη διοίκηση της Λίγκας για το ενδεχόμενο  το NBA να προχωρήσει σε επέκταση τα επόμενα χρόνια Προφανώς και τόνισε πως το συγκεκριμένο ενδεχόμενο υπάρχει αποκλειστικά ως σκέψη προς ώρας και η όποια υλοποίησή του δεν θα πρέπει να αναμένεται σύντομα. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε λίγο τις λεπτομέρειες αυτής της πιθανότητας, αλλά και την χρονική συγκυρία της ανακοίνωσής της. 

Συγκεκριμένα, το NBA, όντας μία κλειστού τύπου Λίγκα, για να δώσει άδεια σε μια νέα ομάδα να ενταχθεί στο πρωτάθλημά της, αυτή πρέπει να πληρώσει ένα ποσό στις υπάρχουσες ομάδες. Με τους Jazz, μια ομάδα μικρής αγοράς, στα βουνά της Utah, να αλλάζουν ιδιοκτήτη προ λίγων μηνών έναντι $1,66 δισ. δεν είναι παράλογη μια αποτίμηση της τιμής εισόδου νέου franchise στα $1,5 δισ. Σε περίπτωση δηλαδή που η Λίγκα αποφασίσει να πάει από τις 30 υπάρχουσες ομάδες στις 32, τότε κάθε ιδιοκτήτης τρέχουσας ΝΒΑ ομάδας θα έχει λαμβάνειν περίπου $100 εκατ.Ένα ποσό που στην εποχή των μειωμένων εσόδων λόγω πανδημίας είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο. Κοντολογίς, το γεγονός πως φέτος γίνεται για πρώτη φορά σχετική αναφορά από τον Silver κάθε άλλο παρά άσχετο γεγονός δεν είναι ως προς την πανδημία. Την στιγμή που η Λίγκα ψάχνει να αντικαταστήσει τα μειωμένα της έσοδα χαλαρώνοντας ακόμα και τους ίδιους της τους κανόνες ως προς τον τζόγο και το αλκοόλ, είναι απόλυτα λογική η σκέψη να στραφεί σε κάτι που θα της φέρει έσοδα, ταυτόχρονα με θετική προβολή. 

Και η θετική προβολή προδικάζεται μιας και η μία ομάδα δεδομένα θα πρέπει να θεωρείται πως θα είναι οι λατρεμένοι Seattle Supersonics, με τη δεύτερη να πρέπει να αναζητείται είτε στο Μεξικό, όπου ήδη εδρεύει G-League ομάδα, είτε,στη λογική πως το NBA αρέσκεται να έχει ομάδες σε πόλεις όπου είναι η μοναδική αθλητική αγορά (δεν υπάρχει δηλαδή άλλη ομάδα από NFL, MLB ή NHL) στο Louisville, είτε στο -αντίστοιχα με το Seattle- αδικημένο Vancouver (συνυπολογίζοντας την καναδική επιτυχία των Raptors). 

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο βέβαια θα έφερνε αναγκαστικές ανακατατάξεις τόσο στο πρόγραμμα των αγώνων, όσο και στη δομή των divisions και των περιφερειών. Τη δική μου ολοκληρωμένη πρόταση την έχω αναπτύξει από το πρώτο μου κείμενο στο BBall Guru, με τίτλο: “Load Management και θεσμικές προκλήσεις για το ΝΒΑ”. Eπιγραμματικά, στο ανωτέρω κείμενο παρουσιάζεται ένα σχέδιο για Λίγκα 32 ομάδων, 62 αγωνιστικών, όπου κάθε ομάδα αντιμετωπίζει κάθε αντίπαλο δύο φορές, μία εντός, μία εκτός, με play in tournament, αλλά και νέο θεσμό τύπου κυπέλου. 

Άρα προσωπικά καταλαβαίνετε πως και υπέρ της επέκτασης της Λίγκας είμαι, μιας και το υπάρχον ταλέντο το επιτρέπει, χωρίς να υπάρχει φόβος πως κάτι τέτοιο θα μειώσει την ανταγωνιστικότητα των ομάδων, οι συνθήκες το ευνοούν, και υπέρ των δομικών αλλαγών σε divisions και πρόγραμμα. Μα πάνω από όλα #BringBackOurSonics. 

Προσεχώς

Το ΝΒΑ ξεκίνησε και την κατάλληλη περίοδο, αφού οι διακοπές μας επιτρέπουν να κάνουμε μερικά ξενύχτια παραπάνω για χάρη του θεάματος. Την επόμενη εβδομάδα τα παιχνίδια που θα ξενυχτήσουμε για να δούμε είναι τα παρακάτω:

  1. MIL @ MIA, 30/12, 02:30 και 31/12 στις 02:30: Μετά την αναμέτρηση των δύο ομάδων στα play off όπου η ομάδα του Spoelstra κέρδισε σχετικά εύκολα τους Bucks, θα έχουμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τις δύο ομάδες αντιμέτωπες. Πολύ καλό τεστ για την ομάδα του Milwaukee για να δούμε αν οι κινήσεις του καλοκαιριού και η απόκτηση βασικά του Jrue Holiday θα αλλάξει κάτι στην ισορροπία του ζευγαριού. Μακάρι ο Butler που τραυματίστηκε, να είναι διαθέσιμος.
  2. PHO @ UTA, 1/1, 04:00: Καλή χρονιά, χρόνια πολλά κτλ. Μετά την αλλαγή του έτους και με τα μπαρ κλειστά, έχουμε μια καλή αφορμή για να δούμε πόσο έχουν βελτιωθεί οι Suns και από την άλλη αν οι Jazz είναι έτοιμοι για να κυνηγήσουν το πλεονέκτημα έδρας. Η αναμέτρηση του Mitchell με τον Booker πάντα έχει ενδιαφέρον, όντας δύο από τους πιο χαρισματικούς SG της νέας γενιάς. Chris Paul, Mike Conley, Rudy Gobert, Deandre Ayton, Mikal Bridges και Bojan Bogdanovic είναι εγγύηση για να δούμε ένα πολύ καλό παιχνίδι.
  3. DEN @ MIN, 4/1, 02:00: Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολύ ωραία παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες με αποκορύφωμα το παιχνίδι του 2018 που ο νικητής του θα έμπαινε στα play off. Οι Nuggets θέλουν να παλέψουν για το πλεονέκτημα της έδρας

 Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

 

 

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game - 3: No Game. We Got Game - 2: Σαν παρατεταμένη pre-season »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely