Η πρώτη πεντάδα
1. Φακούντο Καμπάτσο: Λείπουν οι γάτες και χορεύει το "ποντίκι". Γιατί περί "ποντικιού" πρόκειται! Ο ίσως πιο "βρώμικος" παίκτης της φετινής διοργάνωσης εκμεταλλεύεται στο έπακρο την απουσία των δύο σταρ - γκαρντς της Ρεάλ, για να "κλέψει" τα λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν και να δείξει ότι εκτός από το κατς και το σπάσιμο νεύρων, έχει και ορισμένα αμιγώς "μπασκετικά" προτερήματα. Απέναντι στην Αρμάνι έπαιξε 32:30 και δυστυχώς ήταν καταπληκτικός πολύ καλός. Πέτυχε 14 πόντους με 2/3διπ, 3/5τρ, 1/2β, 6ριμπ, 11ασ, 2 λάθη και 27 μονάδες στην κλίμακα αξιολόγησης.
2. Aλεξέι Σβεντ: Ο μόνος πιθανότατα παίκτης της διοργάνωσης που μπορεί να μπει στην πεντάδα της αγωνιστικής, έχοντας 1/9 τρίποντα. Πολλή κουβέντα έχει γίνει για τα τρίποντα που επιχειρεί ανά παιχνίδι ο Ρώσος, όμως όταν παίζει όπως χθες, προσωπικά δε με ενοχλούν καθόλου. Η ύπαρξη του Σβεντ στο παρκέ τον ανάγει στο κέντρο του σύμπαντος για τον αντίπαλο προπονητή κι ο Μπαρτζώκας δείχνει να βρίσκει τον τρόπο να χρησιμοποιήσει αυτή τη συνθήκη υπέρ του. Το παιχνίδι με τη Μακάμπι ήταν μία καλή απόδειξη. Με το παιχνίδι στο 86-86 και 37'' για τη λήξη, ο Σβεντ εκμεταλλεύεται άριστα το νταμπλ τιμ που προέκυψε πάνω του όταν βγήκε από το σκριν και πήρε τη μπάλα και αντί να τη "μπουμπουνίσει" αβλεπί, την έδωσε στον "καυτό" Γκιλ, ο οποίος ευστόχησε σε ελεύθερο τρίποντο, δίνοντας μεγάλο προβάδισμα νίκης στην ομάδα του. Κοινώς, ο Σβεντ ξεχώρισε χωρίς να κάνει τίποτα περισσότερο από το να πάρει την απλούστερη επιλογή. Αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο όταν μιλάμε για τον Ρώσο παικταρά. Για το συγκεκριμένο παιχνίδι, θα επανέλθουμε παρακάτω. Σε 36:37'' ο Σβεντ πέτυχε 22π, 6/8διπ, 1/9τρ, 7/8β, 5ριμπ, 12ασ, 3κλ, 4λάθη και 29 μονάδες αξιολόγησης. Aκολουθούν highlights, στο 1.30 η απόφαση του Σβεντ.
3. Κέι Σι Ρίβερς: Απόντος του Λοτζέσκι ο "καλός" Ρίβερς είναι εκ των ουκ άνευ για την "τριφυλλάρα". Το ματς στη Μάλαγα ξεκίνησε θεόστραβα και ο Παναθηναϊκός μπορεί να νιώθει ότι πήγε στο ημίχρονο όντας ακόμα στη διεκδίκηση της νίκης, μεταξύ άλλων λόγω της τρομερής άμυνας στη μπάλα του Κέι Σι. Στο δεύτερο ημίχρονο "ζεστάθηκε" και από την περιφέρεια και συντέλεσε αποφασιστικά στη νίκη του Παναθηναϊκού, κάνοντας ίσως το καλύτερο φετινό του παιχνίδι στη διοργάνωση. Τελείωσε με 24π, 3/3διπ, 6/10τρ, 3ριμπ, 2ασ, 5κλ(!), 27PIR σε 30:30''.
4. Άντονι Γκιλ: Σε δαιμονιώδη φόρμα ο Αμερικανός φόργουορντ της Χίμκι, αποτελεί βασικό λόγο της ανάκαμψης των Ρωσων τις τελευταίες εβδομάδες. Κόντρα στη Μακάμπι έκανε ένα φοβερό ματς, το οποίο τελείωσε με μπάζερ μπίτερ κάρφωμα. Ο απολογισμός του, 24π, 8/12διπ, 2/3τρ, 2/3β, 7ριμπ, 1κλ, 1λ, 25PIR σε 31:44. Ίσως ο πιο "μπαρτζωκικός" παίκτης της ομάδας του coach B.
5. Άντε Τόμιτς: Η "ανάσταση" του Άντε Τόμιτς ήρθε λίγο νωρίτερα από την Κυριακή του Πάσχα, όμως η βιασύνη του δικαιολογείται, καθώς έμεινε στο "σταυρό" κάτι χρονάκια ολόκληρα. Ο Κροάτης σέντερ υπήρξε ένα τεράστιο ταλέντο της γενιάς του, αλλά γρήγορα- γρήγορα το άθλημα έδειξε να "ξεβράζει" παίκτες με τα χαρακτηριστικά του. Ο Άντε δεν φημίζεται για τα mental attributes του, ούτε για την σκληράδα του και τις τελευταίες χρονιές έδειχνε μοιρολατρικά παραδομένος στην παρακμή. Το βράδυ της Πέμπτη στο ΣΕΦ, θύμισε κάτι από τον παλιό Τόμιτς, κάνοντας μαζί με τον Μοερμάν "σμπαράλια" τους μόνους διασωθέντες του ΟΣΦΠ, Μιλουτίνοφ και Μακλίν, σε ένα περίεργο twist της ιστορίας του αγώνα. Ο Τόμιτς τελείωσε το παιχνίδι με 19π, 8/13διπ, 3/3β, 10ριμπ, 2ασ, 1κλ, 26PIR σε μόλις 22:30'' συμμετοχής. Ίσως είναι πρόωρο, αλλά ακόμα και ο Ράις λέει ότι "Pesic is doing Pesic things οver there". Σύμφωνα με τον σπίκερ της euroleague tv τα πράγματα με τους ψηλούς είναι απλά: "Αν τους πετάξεις ένα κόκκαλο, θα τρέχουν όλη νύχτα για πάρτη σου". Όσοι παρακολουθείτε τα παιχνίδια από την συγκεκριμένη πλατφόρμα, σίγουρα θα έχετε χορτάσει μαλακιούλες σε προφορά Σιλβέστερ Σταλόνε.
MVP
Τζέιμς Φελντέιν: Τον είχαμε μέσα στα πόδια μας, αλλά στο ίδιο παρτέρι με ψηλότερα φυτά συνήθως δυσκολευόταν κι έμενε στη σκιά τους. Χωρίς ήλιο, πως να φωτοσυνθέσει και ν' ανθίσει ο -συμπαθής και συνηθισμένος σε εύκρατα κλίματα- Δομινικανός; Συνεχίζει να είναι ασταθής, συνεχίζει να είναι αναξιόπιστος για τον ρόλο του απόλυτου go-to guy, καθώς συχνά στα δύσκολα εξαφανίζεται, αλλά φέτος αποδεικνύει περίτρανα ότι στην καλή του βραδιά μπορεί να "γράφει" όλη νύχτα. Ο Φελντέιν σκόραρε σαν παλαβός: σε 28' πρόλαβε να πετύχει 30π, 4/8διπ, 4/6τρ, 10/11β, 3ριμπ, 2κλ, 1λ, 32PIR.
Το ματς της αγωνιστικής
Μακάμπι - Χίμκι. Απολαυστική ματσάρα στο Τελ Αβίβ μεταξύ δύο ομάδων που συνεχίζουν να βρίσκονται εντός στόχου (πλέι οφς). Η Χίμκι ήταν μπροστά στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, αλλά η Μακάμπι ανέκαμψε στην τρίτη περίοδο και μπήκε στην τέταρτη έναν μόλις πόντο πίσω στο σκορ. Ένας "δαιμονισμένος" Πιερ Τζάκσον πέτυχε 8 συνεχόμενους πόντους (2τρ, 2β) για το 86-86, για να ακολουθήσει φάση του τριπόντου του Γκιλ από την ασίστ του Σβεντ, για την οποία μιλήσαμε παραπάνω. Στα 4'' για τη λήξη ο Ρολ ευστοχεί σε τρίποντο για το 91-92 και η Μακάμπι έχει 3.5'' για ένα γρήγορο κλέψιμο η φάουλ. Έχει όμως και την ατυχία να έχει απέναντι της την καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στο επιθετικό τρανζίσιον (προσωπική άποψη) μετά από καλάθι, η οποία έσπασε για πλάκα την πίεση των Ισραηλινών στα 4/4. Ο Γκιλ σπριντάρει, ο Μάρκοβιτς τον βλέπει, οι παίκτες της Μακάμπι δεν προλαβαίνουν να δουν εκείνον και ο Αμερικανός φτάνει στο buzzer beater κάρφωμα για το 91-94. Εξαιρετικοί οι Τζάκσον, Τόμας, Κέιν, Τάιους από τους γηπεδούχους, ασταμάτητοι οι Σβεντ, Γκιλ και (ο αφυπνισμένος μετά το πρόσφατο περιστατικό με τον κόουτς) Μάλκολμ Τόμας για τους φιλοξενούμενους, μαζεύοντας μόνο οι τρεις τους 79 από τους 105 πόντους αξιολόγησης της Χίμκι. Τώρα αν εσείς επιλέξετε το ματς της Πόλης ή της Μάλαγα, ε, δε θα τα χαλάσουμε κιόλας.
Η φάση
Το νικητήριο καλάθι του Νάντο Ντε κολό στην Κωνσταντινούπολη. Η Φενέρ έχει χύσει αίμα και ιδρώτα για να καταφέρει να μπει στη διεκδίκηση της νίκης, όμως μετά το μπάζερ μπίτερ του Ντε Κολο, αυτά ξεχάστηκαν και έμειναν τα δάκρυα και ο αγαπημένος Ζοτς έμεινε να υπενθυμίζει "ηρεμήστε λίγο, πριν έρθω εδώ παίζατε μπροστά στους συγγενείς και τους φίλους σας". Ε, δεν έχει κι άδικο εδώ που τα λέμε. Στο δια ταύτα, μετά την ισοφάριση σε 79-79 δια χειρός Σλούκα, η μπάλα πήγε στα χέρια του Γάλλου για την τελευταία επίθεση, ο οποίος βρέθηκε μετά την αλλαγή να μαρκάρεται από τον Κάλινιτς. Κερδίζοντας με ένα στεπ μπακ τον λίγο χώρο που χρειαζόταν, βρήκε το σουτ από τα 6.5μ και έδωσε τη νίκη στους πρωτοπόρους της βαθμολογίας μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς.
Και μία ακόμα: Στην κατηγορία μπαίνει σφήνα κι ο Νόρις Κόουλ, ο οποίος χρειάστηκε 4 δευτερόλεπτα για να πάρει το αμυντικό ριμπάουντ στη baseline, να κάνει ένα απίστευτο coast to coast με τέσσερις τρίπλες αλλάζοντας χέρι σε κάθε μία από αυτές, να περάσει ανάμεσα από όλη την Χίμκι και να καρφώσει στον αιφνιδιασμό για το 70-70. Όσοι δεν είδατε το συγκεκριμένο παιχνίδι, αξίζει να το δείτε, έστω και το τέταρτο δεκάλεπτο και έστω και σε επανάληψη.
Το άβαταρ
Βαγγέλης Μάντζαρης. Πιθανότατα ο χειρότερος παίκτης, της χειρότερης βραδιάς για τον Ολυμπιακό εδώ και καιρό. Ο πλέι μέικερ των "ερυθρολεύκων" ήταν ωσεί παρών στο ματς με τη Μπαρτσελόνα, χωρίς να καταφέρει να βοηθήσει την ομάδα του σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού. Σε 17:04 παιχνιδιού ο Μάντζαρης προσέφερε 2/2β, 1ασίστ και 1 ριμπάουντ, αστοχώντας σε τέσσερις προσπάθειες για τρίποντο και τελείωσε το ματς με αρνητική αξιολόγηση (-3). Την πολύ κακή εμφάνιση του Έλληνα γκαρντ δε μετρίασαν ούτε οι δύο Αμερικανοί "ομόλογοί" του Ρόμπερτς και Μπράουν, οι οποίοι έμειναν επίσης στα πολύ ρηχά.
Mισό λεπτό, μην φεύγετε απο εδώ (Giorgos B.).
Λοιπόν δεν ξέρω τι ακριβώς έχει πάθει ο Μάντζαρης φέτος, αλλά λέω να το βγάλω από μέσα μου. Καμία φορά παρασυρόμαστε και εδώ από το "politically correct" της δημοφιλούς αρθογραφίας και καθόμαστε και φτιάχνουμε εκδοχές για το τι μπορεί να συμβαίνει στα αλήθεια με το Α ή το Β ή και γω δεν ξερω τι. Ήρθε η ώρα πιστεύω να είμαστε θαρραλέοι και να αναφωνήσουμε: "Όχι άλλο Μάντζαρη!" με τις γροθιές υψωμένες , το σώμα να γέρνει μία δεξιά και μία αριστερά και ενδεχομένως με το άναμμα ενός καπνογόνου or something. Δεν είναι μομφή προς τον χαρακτήρα του ανθρώπου - Μαντζαρη, είναι ένα ξέσπασμα από τα βάθη της ψυχής, μία κραυγή που βγαίνει για να καταπολεμηθεί το σαράκι, που τρώει τα σωθικά. Αχ και βαχ. Ο Μάντζαρης έχει να ευστοχήσει σε τρίποντο στα τελευταία τρία παιχνίδια, έχει 1/11 στα τελευταία πέντε, 22,6% στην σεζόν. Eleoc kapu. Ο Σπανούλης υποτίθεται πως θέλει δίπλα του έναν off guard που να κουβαλά την μπάλα και να είναι έτοιμος να εκτελέσει αν του δοθεί ή ευκαιρία, αλλά έτσι δεν γίνεται. Οι άμυνες που κλείνουν δεν θα τιμωρούνται ποτέ. Δεν αμφισβητεί κανείς τι έχει προσφέρει ο παίκτης στην ομάδα ανά τα χρόνια, όμως απορώ για ποιο λόγο πρέπει μονίμως να το υπενθυμίζουμε. Ο Μάντζαρης παίζει σκατά, τι να κάνουμε τώρα. Μακάρι να παίξει καλύτερα.
Ο Ολυμπιακός λογικά θα είναι έτοιμος στα πλέι οφ. Το γιατί σε διάφορα παιχνίδια χάνει με κάτω τα χέρια και δεν τα διεκδικεί ή χάνει το μυαλό του, ίσως έχει να κάνει και λίγο με το "ειναι ένα παιχνίδι κανονικής περιόδου, η θέση μας είναι καλή". Γεγονός είναι πάντως πως οι αρχή του τρίτου δεκαλέπτου στο ΣΕΦ ήταν άθλια, ειδικά σε ο,τι αφορά την συμπεριφορά μετά από άστοχο σουτ. Η transition άμυνα απέτυχε να αναγνωρίσει πού έπρεπε να δώσει βάση, και έτσι τα σουτ από το πλάι έρχονταν βροχή. Γενικώς, κουλουβάχατα, αλλά ευτυχώς στο τέλος ο κόσμος αποθέωσε και έβαλε στη θέση του τους πατατακιαδες, λες και αν φύγει κανείς από μια ταινία που δεν του αρέσει συνιστά κάποιου είδους προσβολή προς τον σκηνοθέτη. Δεν μου άρεσε ρε φίλε, τι να γίνει τώρα. Προσωπικά έμεινα πάντως, να αναγνωριστεί παρακαλω, back to Petros.
X-Factor
Λούκας Λεκαβίτσιους. Ο Λιθουανός γκαρντ λειτούργησε θαυμάσια ως δεύτερο γκαρντ στο πλευρό του Καλάθη στο δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού με τη Μάλαγα. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να κατεβάζει συστηματικά τη μπάλα και βρήκε χώρους για ελεύθερα σουτ στην αδύνατη πλευρά, τα οποία και έβαλε. Η ιδέα του Πασκουάλ (έστω και εξ ανάγκης με τους Παππά και Ντένμον εκτός) λειτούργησε εξαιρετικά και ο "Λέκα" κέρδισε πόντους σε ένα σημαντικό σημείο της σεζόν, όπου η περιφέρεια της ομάδας φαντάζει βομβαρδισμένο τοπίο. Τελείωσε το παιχνίδι με 10π, 2/4διπ, 2/3τρ, 4ριμπ, 1ασ, 1κλ, 12PIR σε 22:24'' παιχνιδιού.
Για το τέλος, Τριφυλλάρα
Η ομάδα έκανε επιτέλους "διπλό", ο Πασκουάλ έγινε πάλι προπονηταράς, ο Λεκαβίτσιους "σφαίρα" κλπ. Για να ακριβολογούμε, αυτά συνέβησαν στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς στο πρώτο ήταν ακόμα "μυρωδιάδες". Η αλήθεια (μου) είναι ότι ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στο παιχνίδι της Ανδαλουσίας, ή μάλλον, ελάχιστα πράγματα άλλαξαν κατ' επιλογή, γιατί κατ' ανάγκη άλλαξαν πράγματι αρκετά. Ο Παναθηναϊκός εφάρμοσε εξαιρετικά το πλάνο του για αστραπιαίο επιθετικό τρανζίσιον μετά από αμυντικό ριμπάουντ, γεγονός που πλήγωσε ανεπανόρθωτα τη Μάλαγα, η οποία στέλνει σχεδόν όλους τους παίκτες της στο επιθετικό ριμπάουντ (πρώτη στη διοργάνωση). Το γεγονός αυτό ήταν ξεκάθαρα τακτική επιλογή και πιστώνεται στον Τσάβι, πάμε παρακάτω. Ο Παναθηναικός πέτυχε 58 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, οι οποίοι μάλιστα πρέπει να ήταν οι ευκολότεροι 58 πόντοι που έχει πετύχει ομάδα τη φετινή σεζόν, καθώς σχεδόν όλοι προέκυψαν είτε από λέι απ, είτε από ελεύθερα τρίποντα, με τον Πλάθα να παρουσιάζει μία απίστευτη τακτική δυσκαμψία στην αντιμετώπιση των όσων συνέβαιναν επί ένα ημίχρονο μπροστά στα μάτια του.
Όταν μπήκαν τα πρώτα τρίποντα, το παιχνίδι έγινε παιχνιδάκι για τον ΠΑΟ, ο οποίος δούλεψε εξαιρετικά τις αποστάσεις του, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά εδώ και καιρό τόσο σωστά και τόσο γρήγορα τη μπάλα και επίσης για πρώτη φορά εδώ και καιρό, έδειξε τόση διάθεση και αποφασιστικότητα να ψάξει την σωστή επιλογή στην επίθεση. Οι συνεργασίες του Ρίβερς με τον Γκιστ στο φτερό ήταν εξαιρετικές και ο Σίνγκλετον λειτούργησε (επιτέλους) αποτελεσματικά ως ο "ενδιάμεσος", που υποδεχόμενος τη μπάλα στον κεντρικό διάδρομο την μεταβίβαζε στην αδύνατη πλευρά για ελεύθερο σουτ. Ακούγεται απλό, όμως για τον Κρις δεν είναι. Οι Αμερικανοί λειτουργούν συχνά με ''trigger point'', ένα σημείο μέσα στη χρονιά που τους κάνει να νιώσουν ότι ήρθε η ώρα να γυρίσουν τον διακόπτη και δε μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι για κάποιους εξ' αυτών, ο διακόπτης γύρισε στο ημίχρονο της Μάλαγα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο κέρδος για την ομάδα, απ' ότι η ίδια η νίκη, η οποία αν ερχόταν λίγο νωρίτερα (πχ Μπάμπεργκ, θα είχε μεγαλύτερη αξία). Ο ίδιος ο Σίνγκλετον υπέδειξε ως trigger point της περσινής σεζόν τον χαμένο τελικό πρωταθλήματος από την ΑΕΚ.
Εδώ θα μου επιτρέψετε μια κουβέντα για τον Λαμόνικα, αγαπημένο των φίλων του ΠΑΟ. Το χθεσινό του σφύριγμα της τεχνικής ποινής στον Σίνγκλετον, είναι πραγματικά φανταστικό και αποδεικνύει διαιτητή μεγάλης κλάσης. Σε μία φάση που κανείς δεν ήξερε τι θα έπρεπε να σφυριχτεί, ο ίδιος εξήγησε εν ριπή οφθαλμού στους απορημένους συναδέλφους του που είχαν ύφος αδιάβαστων μαθητουδιών, ότι το κρέμασμα από το στεφάνι τιμωρείται με τεχνική ποινή, συνεπώς ό,τι ακολούθησε θεωρείται ως μη γενόμενο. Σφύριγμα κλάσης!
