Η πρώτη πεντάδα
1. Το κάτι άλλο για μία ακόμη φορά ήταν ο Νικ Καλάθης, ο οποίος συνόδευσε τους 17 πόντους με 5 ριμπάουντ, 10 ασίστ και 6(!) κλεψίματα, διαλύοντας τον Αστέρα σε κάθε πλευρά του γηπέδου. Ω του θαύματος, αυτό συνέβη σε παιχνίδι που αγωνίστηκε για κάμποσα λεπτά δίπλα στον Μάικ Τζέιμς. Πέταξα την εξυπνάδα μου, χοχοχο. Ο Τζέιμς αυτή την φορά ήταν κάμποσο μετρημένος (5 ασίστ, 1 λάθος) και ο Σίγκλετον πιο σοβαρός. Κακά τα ψέμματα, αν οι συμπαίκτες του παίζουν με το μυαλό στο κεφάλι, τότε και ο Καλάθης μπορεί να φανεί ακόμη περισσότερο. Είναι περισσότερο θέμα προπονητικής δουλειάς από εδώ και πέρα και όσο περνάνε τα παιχνίδια η κατάσταση θα εξομαλύνεται. Για την ιστορία, κάποια στατιστικά του Νικ: Πρώτος σε αναλογία ασίστ λαθών (3,77), πρώτος στις ασίστ (8,33), πρώτος στα κλεψίματα (1,71). Κατά την άποψη μου, ο Παναθηναϊκός θα κερδίσει και στο Τελ Αβίβ.
2. Ο Νάντο ντε Κολό βρήκε αρχικά απέναντι του τον Μπόμπι Μπράουν , σκόραρε εύκολα τους πρώτους 9 πόντους και από εκεί και έπειτα δεν αστοχούσε με τίποτα. Εκανε την μεγάλη ζημιά στον Ολυμπιακό, καθώς επάνω σε εκείνον στηρίχτηκε η αντεπίθεση της ΤΣΣΚΑ στο β δεκάλεπτο. Τελείωσε με 25 πόντους, μόλις ένα άστοχο σουτ εντός πεδιάς και 4 ασίστ. Ο Ντε Κολό πολλές φορές δεν φοβάται να κάνει πάσες μεγάλων αποστάσεων (skip passes), οι οποίες έχουν εξελιχθεί σε βασικό ατού των Ρώσων στο παιχνίδι μισού γηπέδου. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ αργές περιστροφές για να τις διαβάσει και η άμυνα του πλγώθηκε (εκτός από τον Μπράουν) και από αυτές. Κρίμα που ο Νάντο έχει μονίμως ξινισμένη φάτσα, πάντως.
3. Η άλλοτε μεγάλη ελπίδα του ισπανικού μπάσκετ, Ντάνι Ντίεθ, έχει εξελιχθεί σε έναν αξιόπιστο ρολίστα μεσαίας ομάδας, ο οποίος πού και πού κάνει και καμία παιχνιδάρα. Αυτή ήρθε χθες , καθώς ήταν ο κορυφαίος στην δύσκολη νίκης της Μάλαγα επί της Μπαρτσελόνα , με 21 πόντους , 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Στο τέλος δεν φάνηκε ιδιαίτερα , όμως ήταν ο βασικός υπεύθυνος που οι Ανδαλουσιάνοι άνοιξαν πολύ την διαφορά. Η αναττροπή δεν συνέβη τελικά και οι παίκτες του Πλάθα βγήκαν νικητές. Αν έστω και μία εκ των ομάδων είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον, θα ήταν το ματς της αγωνιστικής. Τώρα όχι.
4. Μόλις 24 πόντους δέχτηκε η άμυνα της Χίμκι σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, όταν στο πρώτο είχε φάει χαλαρα 49. Το rotation έκλεισε, οι αλλαγές έγιναν επίμονες, η Εφές δεν μπορούσε να βρει ανοιχτό σουτ με τίποτα και ο Σόνι Ουίμς άρχισε σιγά σιγά να τα σπάει. Οι Τούρκοι δεν έχουν ανεπτυγμένα ομαδικά ένστικτα και έτσι αν οι μάχες σώμα με σώμα ενταθούν, το ρίχνουν στο "γιούργια". Δεν έβαλαν ούτε ένα τρίποντο στα 20 λεπτά της καταστροφής. Στην άλλη πλευρά, η Χίμκι παραμένει πιστότατη στο πλάνο της (άμυνες, τρίποντα στο transition, αποστάσεις χωρίς πολλά πικ εν ρολ πλην Σβεντ) , το οποίο τελευταία δείχνει περισσότερο αποτελεσματικό.
5. To 31-4 είναι το επιμέρους σκορ που πέτυχαν οι δυο ψηλοί της Βαλένθια (Ντούμπλειβιτς-Πλάις) έναντι των άμεσων αντιπάλων τους (Αγιόν - Ταβάρες). Κέρδισαν κατά κράτος την μάχη, σκοράροντας με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους, με τον Γερμανό να έχει μάλιστα 2/2 τρίποντα, κάτι αληθινά σπάνιο. Ο Πλάις έχει σουτάρει μόλις 8 φορές πίσω από τα 6,75 καθόλη την διάρκεια της σεζόν. Να πω την αλήθεια, μου φαίνεται πως έχει την μηχανική να σουτάρει περισσότερο και να εξελιχθεί σε ένα πιο πλήρες stretch 5. Φέτος κάνει επιτέλους μία αληθινά καλή χρονιά, δείχνει βελτιωμένος στην άμυνα και με περισσότερη αυτοπεποίθηση, πλησιάζοντας την μπασκετική ωριμότητα.
Το ματς της αγωνιστικής
Βαλένθια και Ρεάλ δεν έδωσαν ακριβώς ντέρμπι, καθώς οι γηπεδούχοι δεν κοίταξαν ποτέ πίσω μετά από το ξέσπασμα στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, το οποίο τους έφερε μπροστά με 13 πόντους. Η Ρεάλ έφτασε μέχρι και στο -5 αν θυμάμαι καλά, αλλά μέχρις εκεί. Ήταν εντούτοις ένα πολύ όμορφο ματς, με υψηλό σκορ και ευστοχία (15/30 τριπ. η Βαλένθια) και με εναλλαγές πρωταγωνιστών. Ο πλουραλισμός και η κυριαρχία στη ρακέτα ήταν το κλειδί για την ομάδα του Βιντορέτα, η οποία στις τελευταίες 13 αγωνιστικές έχει ρεκόρ 7-6, επίδοση που ανήκει σε ομάδα πλέι οφ. Είχε όμως κάνει 10 συνεχόμενες ήττες πιο πριν, όταν έπαιζε αργά και τα πάντα περνούσαν από τα χέρια του Γκριν. Αυτό πλέον δεν συμβαίνει, αλλά είναι αργά. Δε γαμιέται... Σε ο,τι αφορά τους - no Doncic - Μαδριλένους, που είδαν τον Αγιόν να τραυματίζεται πάλι, είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς προβλέψεις. Αν κατέβουν με πλήρη σύνθεση στα πλέι οφ θα είναι το φαβορί σε οποιαδήποτε σειρά, όμως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την υγεία. Εχουν πάντως κερδίσει τον Φακούντο Καμπάτσο, πράγμα που θα δώσει βάθος στην συνέχεια.
Η φάση (και η τακτική)
Ο Νικ Καλάθης βγαίνει στον αιφνιδιασμό και δίνει μια no look pass στον Κρις Σίγκλετον, που καρφώνει την μπάλα στο καλάθι.
Σπέσιαλ. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει πάρα πολλά όταν ο Καλάθης μπορεί να πάει στο transition μόνος του, ειδικά μετά από δικό του ριμπάουντ. Τα 3,3 αμυντικά που έχει είναι πολύ καλό νούμερο και αν γινόταν να είναι και περισσότερα (δύσκολο) ακόμη καλύτερα. Ετσι θα μπορούσε να έχει ένα (τρόπον τινά) Westbrook effect. Για να συμβεί αυτό όμως, χρειάζεται τον δικό του Στίβεν Άνταμς, δηλαδή έναν ψηλό που να έχει το νου του κυρίως στα μπλοκ άουτ και να του παραχωρεί την κερδισμένη κατοχή. Ο Άνταμς έχει στους Θάντερ μόλις 4 αμυντικά ριμπάουντ ανά παιχνίδι (και 5,1 επιθετικά - πρώτος στο ΝΒΑ). Ανοίγει τον χώρο, ο Ουέστμπρουκ παίρνει την μπάλα μετά από άστοχο σουτ και ξεχύνεται στο transition με ταχύτητα και χωρίς πάσα. Ο,τι πρέπει το σχέδιο για την στελέχωση του τριφυλλιού όταν μέσα υπάρχουν σουτέρ, όχι τόσο εύκολο στην πράξη.
Ο απροσδόκητος ήρωας
Ο Ιγκόρ Βιάλτσεφ ήρθε περίπου από το πουθενά (τραυματίστηκε ο Αντερσον) και έδωσε στην Χίμκι την έξτρα σπίθα που χρειαζόταν για να πετύχει την ανατροπή στην Πόλη. Επαιξε άμυνα του κερατα και στην επίθεση έβαλε 13 πόντους, με τους 10 από αυτούς σε κρίσιμο σημείο στην τέταρτη περίοδο. Ήταν το δεύτερο συνεχόμενο καλό παιχνίδι για τον Ρώσο, ο οποίος αγωνίζεται στην σεζόν κατά μέσο όρο για 9 λεπτά και πετυχαίνει 2,7 πόντους. Ποιος να τον περίμενε... Η νεργοποίηση του κρίνεται σημαντική, καθώς από την ομάδα του Μπαρτζώκα απουσιάζει τόσο το βάθος, όσο και ο ... Τόμας Ρόμπινσον, που μετά τον τραυματισμό του είναι άλλος παίκτης.
Ο Ολυμπιακός
Αρχισαν πολύ καλά οι ερυθρόλευκοι στην Μόσχα, με άξονες το κλασικό πικ εν ρολ Σπανούλη - Μιλουτίνοφ, την "ανάπαυση" της μπάλας στα χέρια του Γιώργου Πρίντεζη και το επιθετικό transition. Ο Μιλού ειδικά δείχνει στην καλύτερη φόρμα της σεζόν από άποψη φυσικής κατάστασης. Καθώς όμως η σύνθεση άλλαξε βίαια στο δεύτερο δεκάλεπτο (4/5 της πεντάδας μαζί), ο Ντε Κολό βρήκε απέναντι του τον Μπράουν και ο Χάντερ κέρδισε τις μάχες της δύναμης απέναντι στον Μακλίν. Από εκείνο το σημείο και ύστερα η ΤΣΣΚΑ ουσιαστικά απειλήθηκε λίγο και άνοιγε την διαφορά βαθμιαία μέχρι το τέλος, βασιζόμενη ως συνήθως στις καίριες τοποθετήσεις και την ευστοχία. Το δίδυμο Ντε Κολό - Σερχι είναι πολύ δύσκολο να αναχαιτιστεί και η καλή χρονιά του Χίγκινς κάνει τα πράγματα ακόμη πιο ζόρικα, ειδικά αν στον αντίπαλο λείπουν βασικά αμυντικά όπλα.
Εκεί όσο να ναι εντοπίζεται και το μεγαλύτερο χθεσινό πρόβλημα. Οι απουσίες των Παπανικολάου (κυρίως) και Μάντζαρη στέρησαν από τον Ολυμπιακό διάφορες δυνατότητες, όπως π.χ. να τοποθετήσει τον πρώτο απέναντι σε κάποιο από τα γκαρντ. Επίσης, άξια προβληματισμού είναι και η εικόνα των περιφερειακών, εκ των οποίων ουδείς (πλην Σπανούλη) παρουσιάζει σταθερότητα στην απόδοση. Είναι λογικό η έλευση του Μπράουν να έχει φέρει κάποια ανακατοσούρα, παρόλα αυτά η επιθετική λειτουργία πολλές φορές δεν καταλήγει στην καλύτερη επιλογή. Διάφορες πάσες προς τον Στρέλνιεκς δεν πραγματοποιήθηκαν , σε στιγμές που εκείνος ήταν ελεύθερος στο τρίποντο. Ο Λετονός έχει εσχάτως χάσει κάμποσες από τις κατοχές που του αναλογούν, όντας και ο ίδιος κάπως διστακτικός είναι η αλήθεια. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ο ποιοτικότερος από τους περιφερειακούς συντρόφους του Σπανούλη, πάντως.
Τhe X Factor
Ο Γκούντουριτς ήταν γενικά καταπληκτικός στην νίκη της Φενέρ επί της Μακάμπι, αλλά το χέρι αλφάδι του Τζίτζι Ντατόμε ήταν εκείνο που πρωταγωνίστησε την στιγμή που το παιχνίδι γύρισε στο δεύτερο δεκάλεπτο. Ο Ιταλός πέτυχε 13 από τους 16 πόντους του σε αυτό το διάστημα, μανίφικο, σπετάκολο, φαντάστικο. Η Μακάμπι μέχρι ένα σημείο έβαζε τα πάντα και έδειχνε ικανή για μια μεγάλη έκπληξη, αλλά η πίεση της Φενέρ και ο Τζίτζι την αποδιοργάνωσαν πλήρως μέσα σε 3-4 λεπτάκια. Το ένα λάθος έφερε το άλλο, οι Τούρκοι δεν ξανακοίταξαν πίσω, που λέει ο λόγος. Ενα σερί 10-0 ήταν απλώς η αρχή της εύκολης επικράτησης, δείτε το.
The 10-0 that turned the game in @FBBasketbol favour! pic.twitter.com/6aJS8oV4dO
— EuroLeague (@EuroLeague) March 20, 2018
Το άβαταρ
Καλά πήρε το μάτι μου τον Αντριου Γκάουντλοκ προχθές στην Γλυφάδα , γιατί στην Λιθουανία δεν πάτησε το πόδι του, αυτό είναι σίγουρο. Το άβαταρ του Αμερικάνου είχε 0 πόντους, 0/8 σουτ , 0 ασίστ και 4 φάουλ σε 25 ολόκληρα λεπτά συμμετοχής στην Ζαλγκίριο Αρίνα. Αν έμενε παραπάνω, ποιος ξέρει, ίσως να έχανε κι άλλα. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Iδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει πάντως και σε αυτόν που τον έβγαλε εκτός ρυθμού από την αρχή, δηλαδή τον Εντγκάρας Ουλάνοβας. Ο Σάρας έβαλε τον νο 1 εργάτη του να κυνηγάει τον Γκάουντλοκ παντού, από τα off ball screens μέχρι και σε άμυνες πρες σε όλο το γήπεδο, και εκείνος τα πήγε περίφημα. Τον έπνιξε ο μπαγάσας.
Kαι κάτι ακόμη
Η δίκη στο εφετείο για την Ηριάννα και τον Περικλή συνεχίστηκε εχθές. Εκείνοι που καλούνται να αποφασίσουν για την τύχη δυο ατόμων έκαναν πλακίτσα με την καταγωγή του ενός εξ αυτών και πετούσαν επίμονα σποντίτσες για τις ιδεολογικές πεποιθήσεις και των δυο. Οι διάλογοι ήταν από γελοίοι εώς ανατριχιαστικοί και απόλυτα δικαιολογημένα προκαλούν οργή. Την ώρα που η κυβέρνηση οραματίζεται ταξίδια στο διάστημα , η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να μας πείσει ότι στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στην φυλακή για τα πιστεύω ή τις σχέσεις τους. Προσωπικά, δεν θα με πείσει ποτέ, όπως και δεν θα πείσει ένα σωρό άλλους φίλους και φίλες, καθώς πέραν των νομικών επιχειρημάτων υπάρχει και η ελεύθερη κρίση. "Ε, λοιπόν, ο,τι και να είναι τα άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω".
