H πρώτη πεντάδα
1. Μοχάμεντ Αλί: Ο Αμερικανός με το πιασάρικο όνομα βγήκε μπροστά όταν τα πράγματα ζόρισαν. Οκ, πλάκα κάνουμε. Πάντως την Πέμπτη ήταν ο κορυφαίος της Φενέρ στην επικράτηση επί του Ερυθρού Αστέρα, δείχνοντας ότι παραμένει μια λύση στα χέρια του Ομπράντοβιτς. Για την ακρίβεια, ο Αλί έκανε μια εμφάνιση σχεδόν βγαλμένη από το NBA Jam, καθώς κατάφερε σε 18:49 να πετύχει 28 πόντους με 2/2διπ, 7/10τρ, 3ριμπ, 1ασ, 1κλ, 28PIR. Μπορεί να επρόκειτο για ένα ματς στο οποίο η Φενέρ θα έβρισκε ούτως ή άλλως τον τρόπο να φτάσει στη νίκη, αλλά όσο να 'ναι η απόδοση του πρώην Μπόμπι, έχει την αξία της ερχόμενη σε μία κακή βραδιά του Κώστα Σλούκα.
2. Μάικ Τζέιμς: Ο βασικός λόγος της νίκης του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ, ήταν ο πολυσυζητημένος Αμερικανός. Όταν το "κάρο" έδειχνε να έχει κολλήσει, τα σουτ - προσευχές του Μάικ εισακούστηκαν και ο Παναθηναϊκός πήρε την πολύ δύσκολη όσο και οριακή νίκη στο Ισραήλ. Βαριέμαι να ξαναμπώ στη συζήτηση για τον Μάικ, ο οποίος έδειξε για άλλη μια φορά ότι μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς όταν δεν "τραβάνε" οι υπόλοιποι. Όσοι παίζετε Risk, θα μπορούσατε υποθέτω να δεχθείτε μια παρομοίωση του Τζέιμς με τον Nuclear Commander του παιχνιδιού, τον οποίο επιστρατεύεις όταν οι λιγοστές ελπίδες σου να κερδίσεις σε κάνουν να θέλεις να κάνεις το παιχνίδι ροντέο, τζογάροντας να αφανίσουν εσένα τον ίδιο οι επιθέσεις του ίδιου σου του Commander. Στην σπουδαιότερη εμφάνιση από την επιστροφή του, ο Τζέιμς πέτυχε 27π, 9/11διπ, 2/8τρ, 1ριμπ, 4ασ, 4κλ, 2 λάθη και 26PIR. Σε όλα αυτά προσθέστε μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του, την οποία πήρε δώρο, λόγω των ημερών, από τον Νίκκο Παππά.
3. ΝτιΆντρε Κέιν: O Αμερικανο-ούγγρος γκαρντ έκανε το ματς της ζωής του κόντρα στον Παναθηναϊκό, χωρίς ωστόσο να ευτυχήσει να κερδίσει τίποτα παραπάνω από μία καλή προσωπική βραδιά. Η συγκυρία αυτή, ωστόσο, δε θα μπορούσε να του στερήσει την τιμή της παρουσίας στην καλύτερη πεντάδα του Μακρινού Ριμπάουντ. Ο Κέιν ισοσκέλισε το κακό παιχνίδι του Τζάκσον και αποτέλεσε άλυτο γρίφο για την αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, πετυχαίνοντας 19 πόντους με 6/7διπ, 1/2τρ, 4/6β, 9ριμπ, 5ασ, 3κλ, 4 λάθη. Έπαιξε πολύ χρόνο, 33:37'' και μάζεψε 34 μονάδες αξιολόγησης.
4. Βλάντιμιρ Μίτσοφ: Ονειρική βραδιά για τον Σέρβο φόργουορντ, ο οποίος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να κερδίσει η Αρμάνι, όμως σε μια ομάδα που είτε χάσεις είτε κερδίσεις είναι το ίδιο και το αυτό, μερικές φορές όλα αυτά φαντάζουν μικρής σημασίας. Εμείς πάντως δε μπορούμε να του γυρίσουμε την πλάτη, ο Βλάντο τέλειωσε το παιχνίδι απέναντι στη Βαλένθια με 27π, 3/5διπ, 7/9τρ, 0/1β, 5ριμπ, 4ασ, 1κλ, 2λ, 34PIR σε 32:49''.
5. Νίκολα Μιλουτίνοφ: Ο σέντερ του Ολυμπιακού είχε μία από τις πιο ξεκούραστες mvp βραδιές της καριέρας του, με την φρόντλάιν της Εφές να αδυνατεί όχι να τον αντιμετωπίσει, αλλά ακόμα και να προσπαθήσει να τον περιορίσει, με αποτέλεσμα ο Νίκολα να πετύχει 20 εύκολους πόντους, σχεδόν αποκλειστικά μέσω αμαρκάριστων καρφωμάτων μέσα σε μια ρακέτα που έμοιαζε βομβαρδισμένο τοπίο. Σε αυτό μεγάλο μερίδιο έχει και ο Σπανούλης, ο οποίος έβγαλε μερικές εξαιρετικές πικ εν ρολ συνεργασίες με τον Σέρβο, σερβίροντάς του το φαγητό στο στόμα. Κόντρα στην Εφές ο Μιλουτίνοφ τελείωσε το παιχνίδι με 8/9διπ, 4/5β, 8ριμπ, 2ασ, 1κλ, 2λ, 29PIR σε 27:22''. Παικτούρα!
Δείτε λίγο παρακάτω, παρεμπιπτόντως. Ο Ολυμπιακός επιμένει τόσο πολύ στην συνεργασία των δύο παικτών, που έχει την διαύγεια να την κυνηγήσει επίμονα ακόμη και σε θεωρητικά "χαμένη" επίθεση. Στα 5'' λίγοι θα πήγαιναν με τόση ψυχραιμία σε τέτοια επιλογή.
Το ματς της αγωνιστικής:
Μακάμπι - Παναθηναϊκός. Ένα από τα παιχνίδια της αγωνιστικής με σημασία και για τις δύο ομάδες, καθώς οι μεν "κίτρινοι" έπαιζαν για τη διατήρηση των πιθανοτήτων πρόκρισης, οι δε "πράσινοι" για να μείνουν ζωντανοί στο κυνήγι του πλεονεκτήματος. Οι "πράσινοι" ξεκίνησαν καλά και πήραν το προβάδισμα, το οποίο διατήρησαν μέχρι ν' αλλάξουν την πρώτη πεντάδα τους, οπότε και οι Ισραηλινοί επανήλθαν και πήραν το προβάδισμα στο σκορ. Αν δεν ξέραμε το τελικό αποτέλεσμα, θα υποθέταμε ότι ο Παναθηναϊκός αποκλείεται να πήρε τη νίκη με 55% στις βολές, 21% στα τρίποντα και το δίδυμο - βαρόμετρο Καλάθη - Γκιστ να συγκεντρώνει συνολικό PIR 9 μονάδες. Το γεγονός ότι η νίκη μπήκε στη βαλίτσα για Αθήνα παρά τα παραπάνω, είναι αν μη τι άλλο παρήγορο, καθώς για πρώτη φορά φέτος η ομάδα κατάφερε να κερδίσει κόντρα σε όλα όσα θεωρούνται προαπαιτούμενα νίκης γι'αυτόν τον Παναθηναϊκό. Ο iso-Mike έκανε όργια, ο Βουγιούκας έκανε ένα φοβερά μεστό παιχνίδι, η ομάδα έτρεξε αρκετά απέναντι σε ένα πολύ αθλητικό σύνολο και κατάφερε να ελέγξει τα ριμπάουντ παίρνοντας 10 περισσότερα. Στην τελευταία περίοδο με τα κυρίως όπλα της ομάδας μπλοκαρισμένα, το πλάνο "Τζέιμς" μπήκε συνειδητά μπροστά, το οποίο δεν είναι καθόλου κακό να συμβαίνει, όταν συμβαίνει μεθοδευμένα και κατόπιν επιλογής του πάγκου, όπως την Πέμπτη. Ίσως η πρώτη φορά φέτος που ο ΠΑΟ έβγαλε τόση σκληράδα και βρήκε λύσεις όταν όλα έμοιαζαν στραβά.
Η φάση
Oι "πράσινοι" είναι μπροστά με 72-74, έχουν την κατοχή και απομένουν 30''. Ο Παππάς χάνει τη μπάλα απερίσκεπτα και ο Ρολ ευστοχεί σε ελεύθερο τρίποντο για το 75-74 αφήνοντας 26'' στο ρολόι. Η μπάλα πηγαίνει στον Τζέιμς, ο οποίος βάζει μέσα στο καλάθι τους Μπόλντεν και Τάιους ευστοχώντας σε λέι απ και βάζοντας ξανά μπροστά τον ΠΑΟ. Με κάτι πάνω από 5'' στο ρολόι και επαναφορά μισού γηπέδου, ο Γκιστ έπαιξε πολύ καλή άμυνα στον Ντεσόν Τόμας, ο οποίος πήρε το τελευταίο σουτ και το έχασε. Ως το μόνο παιχνίδι που κρίθηκε στην τελευταία φάση, κερδίζει την θέση του και σε αυτήν την κατηγορία.
MVP
Ρίκι Χίκμαν: Έχω μια μανία με τις πολύ παλιές φωτογραφίες, μπορώ να κάτσω με τις ώρες να κοιτάω φάτσες και να φτιάχνω αυθαίρετες ιστορίες γύρω από αυτές. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που λατρεύω τον Ρίκι Χίκμαν, το ότι δηλαδή φυσιογνωμικά μου θυμίζει ρεμπέτη που μόλις βγήκε από τον τεκέ του Σάλωνα. Η μετενσάρκωση του ρεμπέτη Χίκμαν στον 21ο αιώνα, είναι ένας εξαιρετικός παίκτης του μπάσκετμπολ, που αυτή την περίοδο βγάζει το μεροκάματο στη Βαμβέργη της Γερμανίας. Μάλιστα στο αδιάφορο παιχνίδι απέναντι στη Μάλαγα ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου βοηθώντας καθοριστικά την ομάδα του να πάρει τη νίκη. Τα στατιστικά του έγραψαν 28π, 3/5διπ, 3/4τρ, 13/15β, 1ριμπ, 2ασ, 2κλ, 2 λάθη και 29PIR σε μόλις 22' συμμετοχής. Ανάλογα τα γούστα, κανείς δε θα θεωρούσε άδικο την επιλογή του "Μίλου" για την συγκεκριμένη κατηγορία.
X-factor
Ίαν Βουγιούκας. Ο αρχηγός (ψοφάω, λατρεύω τον τίτλο) ήταν πραγματικά συγκλονιστικός απέναντι στη Μακάμπι. Ότι ακούμπησε, μπήκε καλάθι. Σε 14:35 είχε 16π, 6/6διπ, 4/4β, 5ριμπ, 1ασ, 1κλ, 1 λάθος. Ο Ίαν είναι παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκα και ελάχιστα με ενδιαφέρει αν κάποιος γουστάρει τη φάτσα του ή όχι. Δεν είναι "εμπορικός" και αν κανείς ήθελε για τρίτο σέντερ τον Χάινς, είναι δικό του πρόβλημα, όχι του Βουγιούκα. Αυτά ως προς την υπεράσπιση του Ίαν. Στο παιχνίδι της Πέμπτης υπήρξε ο X-Factor του Παναθηναϊκού, σε ένα παιχνίδι μάλιστα τα ματς-απ του οποίου φαινομενικά δεν του ταίριαζαν και τόσο (εξαιρουμένου του Παραχούσκι).
Το avatar
Κέι Σι Ρίβερς. Ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού βρίσκεται σε τέλμα και θα πρέπει να αντιστρέψει την ψυχολογία του για να βγει από αυτό. Τα ελεύθερα σουτ του στο ματς του Τελ Αβίβ ήταν όχι απλώς άστοχα, αλλά πολλές φορές εντυπωσιακά κακά, δείγμα ότι το άγχος του να ξαναβρεί τη φόρμα του είναι μεγάλο. Η δεδομένη αδυναμία του Παναθηναϊκού στις βολές δε σηκώνει ταυτόχρονο ντεφορμάρισμα της μεγαλύτερης απειλής από την περιφέρεια και ελπίζουμε ο Κέι Σι να επανέλθει με κάποια μεγάλα παιχνίδια στα πλει οφς. Στο παιχνίδι του Τελ Αβίβ έμεινε άποντος, έχοντας 0/3διπ, 0/5τρ, 0/2β, 4ριμπ, 2λ, σε μόλις 12:33' συμμετοχής. Από κοντά και ο επίσης άφαντος κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, Άντονι Γκιλ.
O κόουτς (Giorgos B.)
Χρειάζεται νομίζω ειδική αναφορά στον εξαιρετικό προπονητή Πάμπλο Λάσο για αυτά που έχει πετύχει φέτος. Τελευταίο κατόρθωμα, η μεθοδική νίκη απέναντι στην επικίνδυνη Ζαλγκίρις, που φανέρωσε για ακόμη μία φορά την χειρουργική ακρίβεια με την οποία ο Ισπανός διαχειρίζεται το rotation του συνόλου του. Προσεξτε: με Γιουλ και Αγιόν πάλι εκτός, η Ρεάλ άπλωσε τον χρόνο σε 10 παίκτες, πήρε ασίστ από τους 7 εξ αυτών και τελείωσε ένα τόσο κομβικό παιχνίδι με 27 τελικές πάσες και σημαντική δημιουργία από Ταβάρες και Τόμπκινς (4 έκαστος). Λερναία Ύδρα θα έλεγε κανείς, ή Αίγινα αν ήταν τελείως κρύος. Δείτε λίγο τον παρακάτω πίνακα, τον οποίο (πως το παθε) έβγαλε η ίδια η Ευρωλίγκα.
Χωρίς να προσπαθήσετε να βγάλετε ιδιαίτερα άκρη, παρατηρήστε απλώς πως οι Μαδριλένοι είναι η ομάδα με τις λιγότερες πικ εν ρολ κατοχές. Το παιχνίδι της εμπλέκει περισσότερο από όλα τα σύνολα τους παίκτες που κινούνται μακριά από την μπάλα (το flex είναι στο προσκήνιο) , ενώ η ικανότητα του Ντόντσιτς να αλλάζει θέσεις (παίζει από 1 εως 3) , αυξάνει κάμποσο τις διαδρομές από μέσα προς τα έξω. Τολμώ να πω, πως αν η Ρεάλ είχε στις τάξεις της συστηματικά τα αστέρια που της λείπουν, τότε η επιθετική της ποικιλία δεν θα έβρισκε ταίρι σε κανέναν αντίπαλο. Παρεμπιπτόντως, όπως αναφέρεται στον ίδιο σύνδεσμο, χρόνο με τον χρόνο οι συνολικές πικ εν ρολ κατοχές μειώνονται στην διοργάνωση, πράγμα που όσο να ναι φέρνει τον Λάσο και μισό βήμα μπροστά. Η δική του Ρεάλ πάντα έπαιζε έτσι.
