H πολύτιμη νίκη της αγωνιστικής ανήκει στη Μπασκόνια, που πέταγε φωτιές στην επίθεση στη Stark Arena. Σταθερότητα από τον Παναθηναϊκό στις υψηλές πτήσεις και ανάκαμψη με ωραίο μπάσκετ από τον Ολυμπιακό, ενώ συνέπεια στην πορεία τους συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι Μπολόνια, Βαλένθια και Μπάγερν, στο επίπεδο της η καθε μία. Πάμε στα κύρια γεγονότα του Ευρωλιγκάτου διημέρου που ολοκληρώθηκε και είχε για πρωταγωνιστές τους σέντερ (τρεις στην πεντάδα μας και ένας X factor).

H πρώτη πεντάδα

1. Μάλλον θα πρέπει να ρωτάμε τι έχει το μενού κάθε εβδομάδα για τον Μάικ Τζέιμς, που βρήκε απέναντι του την ελλειπέστατη - σχεδόν αποδεκατισμένη Ρεάλ - και της έδωσε και κατάλαβε. 15 πόντοι, 12 ασίστ, 6 ριμπάουντ, 5 κλεψίματα, arguably η πληρέστερη εμφάνιση από οποιονδήποτε παίκτη φέτος. Όπως είπαμε, βρήκε και τα έκανε, αλλά τι να γίνει τώρα... Το ματς στο πριγκηπάτο δεν αντέχει σε κριτική. Στα αξιοσημείωτα η απόδοση του Τζόρνταν Λόιντ, που έχει παίξει ελάχιστα ματς φέτος και έδειξε να βρίσκει καλό ρυθμό, με 19 πόντους σε 18 λεπτά. Αν με ρωτάτε, εν δυνάμει θα ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της περιφέρειας, διότι στους Γουόκερ και Οκόμπο δεν μπορείς να βασιστείς, για διαφορετικούς λόγους στον καθένα.

2. Η φράση "τους κέρδισε μόνος του" θεωρείτε ευφημισμός και σωστά. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, όπως ο Μάρκους Χάουαρντ στο Βελιγράδι, που στην τρίτη περίοδο ανέτρεψε το σκηνικό του Αστέρας - Μπασκόνια με απανωτά τρίποντα (τέσσερα) και κερδισμένα φάουλ για βολές. Ο τελικός λογαριασμός του έγραψε 32 με 7/10 πίσω από τη γραμμή και γενικώς μια ισοπεδωτική παρουσία στο δεύτερο μισό. Τα κάνει αυτά ο Χάουαρντ κατά καιρούς βέβαια, όμως η συγκεκριμένη τούρτα είχε και ένα κερασάκι. Στο τελευταίο δίλεπτο, όταν ο Αστέρας είχε ισορροπήσει ξανά, ο Χάουαρντ άφησε στην άκρη τα τρίποντα, εκμεταλλεύτηκε την, πολύ κοντινή στο σώμα, άμυνα των αντιπάλων και τους πέρασε στα πόδια, για να ευστοχήσει στα τρία μοναδικά του δίποντα στον αγώνα, που καθόρισαν και το τελικό αποτέλεσμα (90-91). Ευφυής προσέγγιση από τον γκαρντ της Μπασκόνια, που φημίζεται κυρίως για τα σερί του, όχι για το καθαρό μυαλό.

3. Περίεργη πεντάδα αυτή την αγωνιστική, καθώς διάφοροι σέντερ κυριάρχησαν. Ας ξεκινήσουμε από την Μπάγερν και τον Ντάνκο Μπράνκοβιτς, που είχε ήδη δείξει σημάδια της επιρροής του σε προηγούμενα ματς. Δεν παίρνει πολύ χρόνο γενικά, αλλά αυτή τη φορά αγωνίστηκε για 17 λεπτά, προλαβαίνοντας να πετύχει 14 πόντους με 7/9 και να κατεβάσει έξι επιθετικά ριμπάουντ (+3 αμυντικά). Επιπλέον, ευθύνεται εν πολλοίς και για τη χαμηλή απόδοση του Γιοχάνες Τίμαν, που δεν μπόρεσε να πλησιάσει το καλάθι στο γερμανικό ντέρμπι. Α, έκανε και 2 μπλοκ ο Ντάνκο.

4. Kάτι βαθύ, κάτι ζωώδες ξυπνάει μέσα στον Λαουρίνας Μπιρούτις, όταν αντιμετωπίζει τη Φενέρμπαχτσε. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι πέρυσι έκανε απέναντι της ρεκόρ καριέρας και ότι φέτος αφηνίασε εκ νέου, με 16 πόντους, 8/9 σουτ και 10 ριμπάουντ. To ίδιο ισχύει και για την ομάδα του, υποθέτω. 20 πόντοι διαφορά πέρυσι, 23 φέτος, με 10/19 τρίποντα και γενικώς πολύ καλύτερη κυκλοφορία από ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι στιγμής στη σεζόν (τελικό σκορ 98-75). Να το πάρουμε σοβαρά; Μάλλον, διότι η αλλαγή προπονητή δίνει κίνητρο και οι Λιθουανοί, παίζοντας διαρκώς σε γεμάτο γήπεδο, αγωνίζονται διαρκώς σε υψηλή ένταση, είτε πάνε για φάιναλ φορ - που δεν πάνε- , είτε είναι τελευταίοι - που δεν είναι. Μάλλον δεν προλαβαίνουν τα play in, αλλά θα το παλέψουν.

5. Εδώ θα βάλω τον Μιλουτίνοφ, αυτό έλειπε. Το σχετικό σχόλιο στην ενότητα "ο Ολυμπιακός".

X factor

Ας συμπληρώσουμε το κουαρτέτο των διακριθέντων σέντερ με τον Μπράντον Ντέιβις της Βαλένθια, η οποία πήγαινε δαχτυλάκι δαχτυλάκι με τη Μιλάνο (toe to toe), μέχρι ο σέντερ της να ρίξει μία κρίσιμη τάπα, να μοιράσει την καθοριστικότερη ασίστ και γενικώς να κυριαρχήσει πλήρως στα καλάθια στο τελευταίο πεντάλεπτο της αναμέτρησης. Έβαλε και 15 πόντους, με 5/12 σουτ, χωρίς όμως αυτοί να μετρήσουν ιδιαιτέρως στην οικονομία του αγώνα. Το σημαντικότερο είναι ότι πρόσφερε στη Βαλένθια ό,τι δεν είχε η Μιλάνο - έναν ψηλό της προκοπής, που να μην κινείται στην περίμετρο, αλλά να ασκεί σοβαρή επιρροή γύρω από τη στεφάνη και στην άμυνα. Ο Κάιλ φανερά δεν αντέχει πλέον, ενώ οι Φόιγκτμαν και Μέλι είναι τεσσάρια και σπανίως κερδίζουν μονομαχίες εκτός της συνηθισμένης τους θέσης.

Το avatar

Μακράν χωρίς συναγωνισμό, τα τρία λάθη (δυο φορές βήματα, μία φορά πλάγια γραμμή) του Μπρούνο Καμπόκλο στην crunch time στο ΟΑΚΑ τον αναδεικνύουν στο avatar της αγωνιστικής. Την έχει πατήσει ο Ζοτς στη θέση του σέντερ, με εκείνον και τον Καμίνσκι, που δεν βλέπεται. Ο Καμπόκλο δεν είναι παλτό βέβαια, όμως δεν έχει καταφέρει να προσφέρει ούτε το 50% όσων έδινε πέρυσι ο Λεσόρ. Η δε σύγκριση μεταξύ τους χθες βράδυ μάλλον θα ήταν απογοητευτική για τους φίλους της Παρτίζαν. Ο Λεσόρ έπαιζε και τραυματίας FFS.

To play

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να επιστρέψουμε στην παράσταση του Μάρκους Χάουαρντ στο Βελιγράδι, αλλά για άλλο λόγο. Παρακάτω βλέπουμε τον Τσίμα Μονέκε να τριπλάρει στην περιφέρεια, να τραβάει έξω τον αντίπαλο ψηλό και έπειτα να πασάρει στη γωνία για ελεύθερο σουτ.

Δικαιολογούνται πλέον οι άμυνες να αντιμετωπίζουν έτσι τον Μονέκε; Πιστεύω ότι παραπάει το ρίσκο, παρόλα αυτά δεν είναι και κάτι αστήρικτο, με τη βελτίωση που έχει παρουσιάσει ο παίκτης στον χειρισμό της μπάλας και στην εκτέλεση από απόσταση (42% στα τρίποντα). 13 πόντους και 12 ριμπάουντ είχε πάλι, όχι αστεία. Κάπου εδώ να δώσουμε credit στον Ιβάνοβιτς, που ποτέ δεν είχε πρόβλημα να εμπιστεύεται τις five out δράσεις και να ενθαρρύνει το ατομικό ταλέντο αθλητικών παικτών.

H τακτική

Καταιγιστική στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στη Μπαρτσελόνα, η Εφές πέτυχε δεύτερη συνεχόμενη εμφατική νίκη επί "υψηλόβαθμου" αντιπάλου, με επιμέρους σκορ 56-35 σε αυτό το διάστημα. Το μεγαλύτερο μέρος της διαφοράς, μην πω όλο, επετεύχθη με την είσοδο του τρομερού Ροντρίγκ Μπομπουά, που είχε 21 πόντους με 8/9 σουτ. Ο Ερντέμ Τσαν σχεδίασε (ή έδωσε εντολή για) συνεχόμενα off ball plays με διπλά (staggered και pin down) screens για τον Γάλλο, υπό διαφορετικές γωνίες και με διαφορετικές απαιτήσεις κινήσεων από εκείνον. Σε έναν τόσο κινητικό ρόλο, ο Μπομπουά έκανε πάρτι, δείχνοντας πόσο χρήσιμος μπορεί να γίνει, όταν δεν στήνει περίπτερο στη weak side. Σίγουρα πρόκειται για μία χρήση τρόπον τινά νεωτεριστική, σε σχέση με τη θητεία του Αταμάν, η οποία χρήση βέβαια δεν έχει αφομοιωθεί και σπουδαία από το φετινό σύνολο. Σε βραδιές όπως η προχθεσινή όμως, αναδεικνύεται και η αξία της. Αξιοσημείωτη επίσης η προθυμία του πασέρ Λάρκιν να βοηθήσει. Πάμε να δούμε πολλές διαφορετικές φάσεις, αν έχετε όρεξη. 

Σε αυτό το σημείο να εκφράσω για ακόμη μία φορά την απορία μου για τη βαθμολογική θέση της Εφές.

O Ολυμπιακός

Βρήκε αντίπαλο χωρίς ψηλούς του μεγέθους του και ξεσάλωσε ο Μιλουτίνοφ, ωφελημένος επίσης από τον μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Το 20 + 20 είχε να εμφανιστεί από το 2007 και τον Αντώνη Φώτση και αποτελεί από μόνο του την σημαντικότερη "ειδηση" της κυριαρχικής εμφάνισης των ερυθρόλευκων απέναντι στη Μακάμπι. Άραγε βρίσκει ο Σέρβος ρυθμό, μετά από μία μακρά περίοδο αστάθειας; Δεν μπορούμε να το πούμε, αν δεν τον δούμε απέναντι σε βαρείς σέντερ, τόσο σε κιλά, όσο και σε όνομα. Δικαιούμαστε παρόλα αυτά να αισιοδοξούμε. Σοβαρός αστερίσκος βέβαια, στέκεται η αυξημένη χρήση, η οποία εγκυμονεί κινδύνους. Η θέση, ακόμη και τώρα που λείπει ο Φαλ, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μοιραστεί, διότι ο Μιλού θα χρειαστεί φρέσκος και υγιής, όχι τη Δευτέρα, όχι την Παρασκευή, όχι την άλλη Τρίτη, αλλά από την πρώτη Φεβρουαρίου και έπειτα, όταν ξεκινούν τα αληθινά κρίσιμα εκτός έδρας παιχνίδια. Μπάγερν, Βαλένθια, Ζαλγκίρις, με το τελευταίο να έρχεται μετά τη διακοπή για τα κύπελλα και τις εθνικές.

Η διαχείριση του ρόστερ μοιάζει κομβική για τον Ολυμπιακό από εδώ και πέρα. Θα επιλέξει ο Μπαρτζώκας να σταθεροποιήσει ένα rotation 'ελληνικών πλέι-οφ', βάζοντας στην άκρη τους Μπραζντέικις-Σίκμα, που υποαποδίδουν; Θα ψάξει να δώσει πολλά λεπτά στους βασικούς σε ένα ελληνικό ντέρμπι, που ίσως δεν έχει και τόση σημασία σε αυτή τη φάση της σεζόν; Θα αγωνιστούν οι ερυθρόλευκοι με μικρό κορμό απέναντι στη Ρεάλ, μήπως διεκδικήσουν όντως το διπλό; Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις και γενικά κάνεις ό,τι σου δώσει και το παιχνίδι. Δεν υπάρχει κανείς που να υποχωρήσει στην πιθανότητα της νίκης, προκειμένου να ξεκουράσει κόσμο για το μέλλον. Aπό την άλλη, δεν είναι και μακρινή η ανάμνηση του αγώνα για το σούπερ καπ στην αρχή της σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός δεν κατέβασε ταχύτητα ποτέ, παρά το γεγονός ότι η επικράτηση ήταν δεδομένη. Και με μία πρόχειρη ματιά, μπροστά υπάρχουν τρία παιχνίδια που κυρίως προσφέρονται για πρόοδο: δύο εκτός έδρας, στα οποία η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός, άλλο ένα στην Ελλάδα και ύστερα εκείνο με την Άλμπα στο ΣΕΦ.

Σόρι τώρα που επέμεινα τόσο στο θέμα, αλλά έτσι όπως είναι πλέον η δομή της αγωνιστικής περιόδου, το θεωρώ εξίσου σημαντικό με το αν μία ομάδα έχει σουτ ή δεν έχει ή με το αν ακολουθεί τη σωστή τακτική κλπ κλπ. Για να μην μείνει κενό, nevertheless, να σας πω ότι λατρεύω να σκρινάρει ο Πίτερς για τον Κάνααν. Μέσα από τέτοιες δράσεις προκύπτουν θαύματα, καθώς είναι δύσκολο να μαρκαριστούν. Ιδού.

O Παναθηναϊκός

Δεν ξέρω για εσάς, είμαι εντυπωσιασμένος με τον Τζέριαν Γκραντ. Είναι ξεκάθαρα ο καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκα φέτος, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα ποσοστά του είναι καλά, δεν κάνει λάθη και το κυριότερο, έχει μνημειώδη αντοχή, που δίνει τη δυνατότητα στον Αταμάν να περνά το διάστημα της απουσίας του Βιλντόζα, χωρίς να επιβαρύνει ουσιαστικά τους Σλούκα και Ναν. Πάλι 36 λεπτά για τον Αμερικάνο, που δεν καταλαβαίνει τίποτα από την ποικιλία αρμοδιοτήτων ή από την καταπόνηση. Δεν έχω δε καμμία αμφιβολία πως αν ο Πάντερ αγωνιζόταν, θα τον είχε σβήσει, όπως έχει πρόσφατα κάνει με τους Λάρκιν και Τζέιμς.

Σε πιο γενικά, η άμυνα του Παναθηναϊκού, δομημένη γύρω από την τριπλέτα Γκραντ-Μήτογλου-Λεσόρ και με ωφέλιμα τα λεπτά του Χουάντσο στον ανασταλτικό τομέα, είναι ίσως η κορυφαία στη διοργάνωση αυτή τη στιγμή και στέκεται υπεραρκετή, ώστε η ball screen επίθεση να μη χρειάζεται να παράξει στο μέγιστο - όχι ότι πάει άσχημα. Μου άρεσε πολύ στο συγκεκριμένο ματς το ότι η μπάλα έφτανε στο χαμηλό ποστ με συνέπεια μετά τα switches, όπως και οι συνδυασμοί μεταξύ Λεσόρ και Μήτογλου. Έβαλαν μαζί 30 πόντους, πράγμα που δείχνει σωστό διάβασμα του αντιπάλου, καθώς η Παρτίζαν χωλαίνει στο χαμηλό ποστ. Μέχρι και τον Κοπρίβιτσα έβαλε ο Ζοτς, μήπως διορθώσει την κατάσταση, αλλά τζίφος. Μελανό σημείο τα λάθη των Σλούκα και Ναν, που σίγουρα προτιμούν πιο "ανοιχτά" ματς από το συγκεκριμένο.

Δεν υπάρχει κάτι άλλο, ας ελπίσουμε απλά το ντέρμπι να μην καταλήξει ροντέο, γιατί οι υποχρεώσεις των δύο αιωνίων στην Ευρωλίγκα οφείλουν να αποτελούν προτεραιότητα. Καλό Σου Κου.