Η Μακάμπι κέρδισε εύκολα τον, επίσης κουρασμένο, Παναθηναϊκό και διατηρήθηκε ψηλά. Το ίδιο ισχύει και για την ανανεωμένη Φενέρ, που ξεπέρασε άνετα τις σημαντικές απουσίες και την Μπολόνια. Σαν να μοιάζει επισφαλής η θέση στην τετράδα για τους Ιταλούς τελευταία. Τέλος, κηδείες από τις Βιλερμπάν και Άλμπα, που μάλλον διέγραψαν τις όποιες πιθανότητες της Μπάγερν και του Αστέρα να διεκδικήσουν τα play in. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Η πρώτη πεντάδα

1. 22 πόντοι, 8/11 σουτ, 8 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα. Με τον Γκραντ κουρασμενο και συχνά πάνω στον Μπράουν και έχοντας απέναντι του τον Καλαϊτζάκη σε διαστήματα, ο Γουέιντ Μπάλντγουιν ήταν ασταμάτητος σε ολους τους χώρους του γηπέδου, προσγειώνοντας τον Παναθηναϊκό. Ο Μπάλντγουιν βρήκε πεδίο δράσης κυρίως μετά το σκριν στη μπάλα και προς την καρδιά της ρακέτας, εκμεταλλευόμενος και τις αργές περιστροφές των Λεσόρ-Μήτογλου. Η ήττα λογικά δεν θα στοιχίσει στους πράσινους, που κάποια στιγμή θα έχαναν - περισσότερα παρακάτω.

2. Να και κάτι που δεν το περιμέναμε. Ο Ματ Τόμας, που βρήκε δουλειά στην Άλμπα εύκολα, μετά την πρόσθεση της λέξης "Παναθηναϊκός" στο βιογραφικό του, ήταν ο κορυφαίος της σπάνιας, όσο και σπουδαίας νίκης-έκπληξης της ομάδας του επί του Αστέρα, που τελευταία δεν μπορεί να μαρκάρει κανέναν και τίποτα. 19 πόντοι και 5/9 τρίποντα δεν είναι αμελητέος απολογισμός, ειδικά αν βάλουμε μαζί και 5 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα. Μαζί με τον Τόμας, για να λέμε την αλήθεια, πήγε πολύ καλά και ο νεαρός πλάγιος, Γκαμπριέλε Πρόσιντα, με 17 πόντους σε 17 λεπτά συμμετοχής και ένα εντυπωσιακό τρίτο δεκάλεπτο.

3. Ολοένα και πιο μέσα στο κλίμα μιας ομάδας του Ομπράντοβιτς, ο Πι Τζέι Ντόζιερ πέτυχε 23 πόντους στη νίκη-ανατροπή της Παρτίζαν επί της Ζαλγκίρις, αποτελώντας τον βασικό, αν όχι μοναδικό, πυλώνα σωτηρίας του Ζοτς στο κάκιστο πρώτο δεκάλεπτο. Σε αυτό το εναρκτήριο διάστημα, ο Ντόζιερ έπαιζε για πέντε, σκοράροντας σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα τους πόντους των ασπρόμαυρων - 15 από τους 22. Η Παρτίζαν δεν βλεπόταν και θα έμενε πίσω με πολύ παραπάνω από τέσσερις (22-26) αν δεν ήταν εκείνος, αφού στα μετόπισθεν ο Καμπόκλο τα έτρωγε όλα όρθιος. Ο Βραζιλιάνος είχε έναν πόντο και ένα ριμπάουντ σε 17 λεπτά συμμετοχής, έλεος. Οι Σέρβοι πάντως, δεν αγχώθηκαν και ιδιαίτερα στο φινάλε, όταν εμφανίστηκε επιτέλους και ο Καμίνσκι, που υποθέτω για κάποιες βδομάδες βρισκόταν σε σαμπάτικαλ.

4. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας προπονητής από το τριάρι του, στο πλαίσιο του μπάσκετ που παίζεται στην Ευρωλίγκα. Ο Αλφα Ντιαλό αντιμετώπισε πολλές φορές τον Κλάιμπερν, τον έβγαλε εκτός ρυθμού και παράλληλα σκόραρε (11 πόντοι) και κατέβασε ένα σωρό ριμπάουντ (εννιά, τα τέσσερα επιθετικά), αποτελώντας το Α και το Ω της σημαντικής εκτός έδρας νίκης της Μονακό επί της Εφές με 78-80. Α, μοίρασε και τρεις ασίστ. Οι Μονεγάσκοι δείχνουν να ανακάμπτουν τελευταία και σίγουρα στην βελτιωμένη εικόνα τους έχει συμβάλει η επαναφορά του Τζόρνταν Λόιντ στο rotation της περιφέρειας. Πλέον οι ρόλοι μοιάζουν πολύ σωστά μοιρασμένοι και η πίεση στους αντιπάλους χειριστές διατηρείται σε υψηλά επίπεδα διαρκώς.

5. Χωρίς να κινδυνέψει καθόλου στο β' ημίχρονο, η Φενέρ επικράτησε με 88-75 της Μπολόνια. Οι δυο ομάδες είχαν σημαντικές ελλείψεις, με αποτέλεσμα να δούμε προπονητικές αλχημείες, με κυριότερη τη συνύπαρξη των Παπαγιάννη-Μότλεϊ στο βασικό σχήμα των Τούρκων. Το θέαμα ήταν τράτζικ και ο Παπαγιάννης αποσύρθηκε γρήγορα, με τον Μότλεϊ να γίνεται το σημείο αναφοράς στη ρακέτα και να παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του. Εκτός από τα γλυκούτσικα, συμπαθέστατα ζωάκια, ο Μότλεϊ παρέσυρε και τον Ντάνστον, τον οποίο "κλείδωσε" σε τρεις-τέσσερις φάσεις με πλάτη, old school. Ολοκλήρωσε με 23 πόντους, 9/12 σουτ και 9 ριμπάουντ, αν και μόλις ένα +4 στο plus minus. Γιατί; Διότι έβαλε τα περισσότερα καλάθια του όταν ο Σάρας ψαχνόταν με το ελλειπές ρόστερ. Μετά, τη σκυτάλη πήραν οι κοντοί.

X factor

Σε κάθε ερώτηση της Εφές, ο Ντονάτας Μεταογιούνας ήταν η απάντηση. Το καλύτερο ματς της αγωνιστικής τελείωσε με τον Λιθουανό στο +15 στο plus/minus, όταν ο αμέσως επόμενος συμπαίκτης του, Έλι Οκόμπο, βρέθηκε στο +7. Σημειωτέον, η Μονακό κέρδισε με μόλις δύο πόντους, αλλά παρουσίαζε τρομερή υπεροχή για τα σκάρτα 17 λεπτά που ο Μοτεγιούνας ήταν στο παρκέ. Τράβηξε έξω από τη ρακέτα τους ψηλούς της Εφές με εύστοχα σουτ και παρείχε εξαιρετική προστασία της στεφάνης στην crunch time, κάτι που ομολογουμένως δεν είναι πάντα το ατού του. Στον ίδιο αγώνα, οι άλλοι δύο σέντερ της Μονακό ήταν ανύπαρκτοι και έτσι ο Ομπράντοβιτς τον προτίμησε για το κλείσιμο, παίρνοντας από εκείνον και τη μεγάλη φάση, δηλαδή ένα επιθετικό ριμπάουντ στα 14'' πριν τη λήξη, μετά από άστοχη ποικιλία του Μάικ Τζέιμς κι ενώ η ομάδα του ήταν μπροστά με 76-77. Μετά, ο Οκόμπο κέρδισε φάουλ και όλα τελείωσαν.

Το avatar

12.41 χρόνος συμμετοχής, 0/4 σουτ, 3 λάθη και ... 5 φάουλ. Η επιστροφή του Νίκο Λαπροβίτολα στη σύνθεση της Μπαρτσελόνα αποσυντόνισε πλήρως το σύνολο του Γκριμάου, που συνολικά πήρε μόλις 12 πόντους από όλους τους υπόλοιπους γκαρντ, απέναντι στη σφιχτή άμυνα της Μιλάνο. Συγκυριακά η Μπαρτσελόνα πήγε να επιστρέψει, αλλά δεν τα κατάφερε και εξακολουθεί να παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα, όχι μόνο μεταξύ των παιχνιδιών, αλλά και εντός τους. Είναι άλλη ομάδα με τον Βέσελι (28 πόντοι, 10/14 σουτ, +13 σε 27 λεπτά) και άλλη με τον Γουίλι (10 πόντοι, 2/6, -17 σε 13 λεπτά, αν είναι δυνατόν). Ο άπειρος προπονητής της έχει δύσκολα μπροστά του, παρά την κατάθεση νέων ιδεών.

To νούμερο

Περνάει στα ψιλά, αλλά η Βαλένθια έχει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης μετά τη Ρεάλ. Ο Μουμπρού δεν φαίνεται διατεθειμένος να τη θυσιάσει, απλά και μόνο για να βάζει τον Πάνγκος, που πήρε μόλις 11 λεπτά απέναντι στη Μπασκόνια στη Βιτόρια. Το νούμερο του αγώνα δεν είναι αυτό(ς) βέβαια, αλλά τα μόλις 13 φάουλ που έκαναν οι Βάσκοι, σαν να λέμε τρία σε κάθε περίοδο και κάτι ψιλά. Την ώρα που οι πορτοκαλί έπαιζαν με τις γνωστές τανάλιες (Ινγκλις, Ντέιβις, Ογελιέγε, Αροστέγκι κλπ κλπ), οι παίκτες του Ιβάνοβιτς βρίσκονταν διαρκώς μία ταχύτητα κάτω σε αντιδράσεις και μονομαχίες, δείχνοντας πιο κουρασμένοι και από δέκα Λεσόρ. Το 62-77 της Βαλένθια διαμορφώθηκε διά περιπάτου, χωρίς καμμία απολύτως αντίσταση.

O μοιραίος

Ένα υπέροχο play (hammer set) που δεν βγήκε, εμπόδισε τον Ερυθρό Αστέρα να φτάσει στην απόλυτη ανατροπή απέναντι στην Άλμπα στο Βερολίνο (η διαφορά είχε φτάσει τους 20). O Σφαιρόπουλος το αποφάσισε, οι παίκτες του το εκτέλεσαν στην εντέλεια, αλλά ο Τζαβόντε Σμαρτ βρήκε σίδερο, γράφοντας το δεύτερο συνεχόμενο 1/6 από τη γραμμή του τριπόντου, σε ισάριθμες εμφανίσεις με τη φανέλα του Αστέρα. Αν η διαφορά σε εκείνο το σημείο είχε πάει στο -2, τότε όλο το μομέντουμ θα ήταν με την πλευρά των ερυθρόλευκων. Τώρα βέβαια, ο άνθρωπος από τη G League ήρθε ξαφνικά, ποσοστά καλά εκεί δεν είχε, τι να σου κάνει... Το ξεκίνημα του κρίνεται γενικώς θετικό, το βασικό πρόβλημα είναι η ομαδική άμυνα. 

Η φάση

Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για τη Βιλερμπάν, που χρησιμοποίησε τον μικρότερο δυνατό χώρο για την πιο συντονισμένη δράση. Σε δύο μέτρα όλα κι όλα, μέσα σε συνωστισμό, ο Μάικ Σκοτ πόσταρε, ο Ν'ντιαγέ πάσαρε και ο Γιούσουφα Φαλ εκτέλεσε. Το βάζω από το replay της κοντινής κάμερας, έχει πολλή πλάκα το όλο μπουρδούκλωμα.

Aπόλυτο μπασκετικό καλτ στο Μόναχο πάντως, εκεί που η Βιλερμπάν πήρε ακόμη μία νίκη επί της παραπαίουσας Μπάγερν. Παρις Λι, Έντουιν Τζάκσον, Ντεσόν Τόμας (!) μαζί στην ίδια πεντάδα από τη μία, Ελίας Χάρις, Ντέβιν Μπούκερ από την άλλη, όλοι τους εγγυήσεις vintage θεάματος, σε ένα ματς που ίσως ήταν και το χειρότερο της διοργάνωσης φέτος. Ο Πάμπλο Λάσο θα χρειαστεί καλύτερο ρόστερ, δεν είναι ο χριστός να γεμίσει τα καλάθια με ψάρια, ψωμιά και ζαρζαβατικά (κάτι τέτοιο δεν είχε κάνει;). Μαντέψτε ποιος δεν γίνεται να χάσει στο Μόναχο την άλλη εβδομάδα. Ποιος;

Ο Ολυμπιακός

Δύο στα δύο σε παρολίγον ανατροπές για τον Ολυμπιακό αυτή την εβδομάδα, αν βάλουμε μέσα και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό για το πρωτάθλημα. Κοινά στοιχεία; Το όμορφο μπάσκετ, οι πιο γρήγορες επιθέσεις και φυσικά η απουσία βαρύ σέντερ. Το καλοκαίρι ο Μπαρτζώκας επέλεξε να αλλάξει το μοτίβο της στελέχωσης στη θέση 5, προφανώς προσδοκώντας σε νέα σημεία αναφοράς στην επίθεση, μετά τη φυγή του Βεζένκοφ για τις ΗΠΑ. Όμως ο Ολυμπιακός δεν ήταν παραγωγικός και ταυτόχρονα έριξε τον ρυθμό του σε χαράδρα, μέχρι την τελευταία θέση της Ευρωλίγκα στη σχετική κατηγορία. Από μόνο του δεν είναι κάτι κακό, όμως αν οι αυτοματισμοί και οι μεγάλες κατοχές φτάνουν συχνά σε μέτριους σουτέρ, τότε πολύ λογικά η αποτελεσματικότητα πέφτει. Η ταχύτητα, από την άλλη, δίνει περισσότερες ευκαιρίες σε παίχτες που φανερά τη χρειάζονται, όπως οι Μακίσικ, Πετρούσεφ και Παπανικολάου. Μοιάζει λοιπόν πολύ λογικό πως στην πρώτη "ευκαιρία", ο προπονητής επέλεξε τον αντικαταστάτη των Φαλ και Μιλού από άλλη δεξαμενή.

Ο Μόουζες Ράιτ είναι κοντύτερος (2,06), νεαρότερος (25) και πιο αθλητικός. Φυσικά, δεν ξέρουμε αν είναι καλός παίκτης, διότι δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με το σκάουτινγκ και ο Αμερικάνος έχει θητεία εκτός ΗΠΑ μόνο στην Κίνα. Τα πέντε ματς που έπαιξε στη Μερκεζεφέντι δεν αποτελούν και το πιο αξιόπιστο δείγμα, διότι η συγκεκριμένη ομάδα είναι σαν σκουλικότρυπα. Το ένα ματς δε, ήταν απέναντι στην ... Μπουντρούμπσορ - ποιος δίνει τέτοιο όνομα σε σύλλογο, ας ήξερα. Τώρα, το γεγονός ότι το συμβόλαιό του Ράιτ έχει διάρκεια ενάμιση χρόνο, δεν ξέρω πόσο σοβαρά να το πάρω. Υποθέτω θα περιμένουμε για να δούμε και ύστερα θα πάμε βήμα-βήμα, όπως τα φέρει ο καιρός. Μήπως έτσι δεν έχει πάει και η σεζόν έτσι κι αλλιώς;

Ο Παναθηναϊκός

Κούραση. Η λέξη συμπυκνώνει την εικόνα των πράσινων απέναντι στη Μακάμπι, η οποία από ένα σημείο και ύστερα είχε πολλαπλά αποθέματα ενέργειας. Τους Ισραηλινούς βοήθησε σαφώς και η επιστροφή του Λορένζο Μπράουν, που αναπάντεχα έχει αναπτύξει τρομερή χημεία με τον Μπάλντγουιν. Οι δυο τους μοίρασαν μαζί 15 ασίστ και υπέπεσαν μόλις σε τρία λάθη, αγωνιζόμενοι έκαστος πάνω από 32 λεπτά. Πρόκειται για θαυμαστή επίδοση, η οποία ταυτόχρονα είναι και ενδεικτική της απουσίας σοβαρής πίεσης από τα γκαρντ του Παναθηναϊκού. Ο Γκραντ, από ένα σημείο και ύστερα ήταν non-factor, εξαντλημένος από τα συνεχόμενα 35λεπτα, ενώ οι ηρωισμοί του Καλαϊτζάκη περιορίστηκαν στην επίθεση. Ευχάριστη νότα πάντως η παρουσία του, που ίσως να του δώσει περαιτέρω ευκαιρίες.

Γενικά, ο Παναθηναϊκός συντήρησε ένα ντέρμπι για 35 λεπτά, χάρη στις τεχνητές αναπνοές που του έδωσαν ο Καλαϊτζάκης και τα επιθετικά ριμπάουντ - 20 τον αριθμό. Δεν είναι όμως ο τρόπος που προτιμά να κερδίζει ο Αταμάν. Ο κόουτς έχει δομήσει μία άμυνα που ρίχνει τα ποσοστά των αντιπάλων και παράγει πόντους μέσα από τα σκριν στη μπάλα και μέσα από ταλέντο των γκαρντ. Ε, η Μακάμπι είχε 10/20 τρίποντα, ο Ναν 4/14 σουτ και ο Λεσόρ, αποκαμωμένος κι εκείνος, έχασε τις μονομαχίες από τον Νίμπο. Οι συνθήκες για επικράτηση δεν υπήρξαν ποτέ στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Σταθερός πάντως ο Χουάντσο, πήρε μόλις δυο σουτ σε 16,5 λεπτά συμμετοχής. Κάτι πρέπει να γίνει εκεί, η τελική ευθεία της σεζόν πλησιάζει.

Πάω για μπραντς.