Ας μη χρονοτριβούμε, έχουμε και δουλειές, τα παιδιά τελείωσαν το τένις.

Η πρώτη πεντάδα

1. O Kώστας Σλούκας έβαλε τα μεγάλα σουτ και ήταν εν γένει εξαιρετικός στη Μαδρίτη, αλλά ο Τόμας Γουόκαπ αποτέλεσε μία γραμμή γκαρντ μόνος του στο Κάουνας, ελλείψει Γκος και σε κακό βράδυ του Κάνααν. 22 πόντοι, 4/8 τρίποντα, 7 ασίστ, 2 κλεψίματα, 4 ριμπάουντ και η γνωστή αφοσίωση στην άμυνα. Σε δυο τρεις φάσεις ευστόχησε και από την αδύνατη πλευρά, διαλύοντας έτσι το αμυντικό σχέδιο του Τρινκιέρι, που περίμενε πως θα έχτιζε. Για να πω την αλήθεια, θα ήθελα το 35% που έχει ο Γουόκαπ πίσω από τα 6,75 να γινόταν 38%. Από την άλλη, έχει πάρει φέτος και τα δυσκολότερα σουτ, έχοντας ρόλο που δεν του ταιριάζει για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Τώρα που ο Ολυμπιακός έστρωσε, έχει αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή σε δύο από τις τρεις συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες του.

2. Λοιπόν δεν εξηγείται αλλιώς, κάποια/ος τοποθέτησε μία υπερσύγχρονη, hi tech, αόρατη, ηλεκτρονική ρουφήχτρα  στο καλάθι της Μπαρτσελόνα, την οποία χειριζόταν από το σπίτι μέσω δορυφόρου ορ σάμθινγκ, ανοίγοντας την κάθε φορά που ο Αλέξα Αβράμοβιτς πετούσε τη μπάλα προς τη στεφάνη. Το κουμπί δεν πατήθηκε, μάλλον από απροσεξία, μόνο τέσσερις φορές - ο Αλέξα είχε 12/16. Όλες τις άλλες, δεν είχε σημασία καν ο τρόπος, η κατάληξη ήταν μονίμως η ίδια. Χλααατς! 30 πόντοι σε 21 λεπτά, μαζί και όλα τα σουτ που έκοψαν τα πόδια των Τούρκων στην τέταρτη περίοδο. Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το βλέπετε. Μερικές από τις προσπάθειες δεν ήταν για να μπουν, τις έβλεπες και έλεγες ότι προορίζονται για το γιαπί. Κι όμως... Πάμε να δούμε τον Σέρβο να την πετάει και το διχτάκι να την πιάνει.

Τέλος πάντων, σχετικά άνετα επικράτησε η Παρτίζαν, παρότι δυσκολεύτηκε για 35 λεπτά και παρότι για ένα ακόμη βράδυ οι δύο σέντερ της τα έκαναν μαντάρα σε άμυνα (κυρίως) και επίθεση. Δύσκολο να χάσεις όμως, με 50% στα τρίποντα και 68% στα δίποντα. Το 100-90 αντιπροσωπεύει πλήρως την εικόνα ενός πανέμορφου αγώνα.

3. Δεν φαίνεται πουθενά στη στατιστική η προσφορά του Τζάρεν Μπλοσομγκέιμ στην αναχαίτιση των πλάγιων σουτέρ (η περίπου σουτέρ) της Μπαρτσελόνα. Παρόλα αυτά, ο φόργουορντ της Μονακό σταμάτησε όποιον βρήκε μπροστά του, πήρε 4 επιθετικά ριμπάουντ και έβαλε 10 πόντους για γαρνιτούρα, σε μία εμφάνιση α λα Τζέριαν Γκραντ, αν με εννοείτε τι εννοώ. Οι Μονεγάσκοι, με το πρόγραμμα που έχουν από εδώ και κάτω, το πιθανότερο είναι να βγουν δεύτεροι, οτιδήποτε άλλο θα είναι έκπληξη. Θα επανέλθουμε στη συνέχεια σε εκείνους. 

4. O Ντέβιν Μπούκερ σπανίως διακρίνεται στο σκορ (και γενικά) στην Ευρωλίγκα, συνεπώς ας του αποδώσουμε όσα του αναλογούν σήμερα. Σε ένα μέτριο, κλειστό, σχεδόν κακοφορμισμένο ματς από άλλες εποχές, οι 22 πόντοι του κράτησαν την Μπαγερν σχετικά άνετα μπροστά για τρεις περιόδους, μέχρι την οριστική επικράτηση στο τέλος, η οποία θεωρητικά διατηρεί τους Βαυαρούς στην κούρσα των play in. Ο Αστέρας είχε άλλο ένα non show εκτός έδρας, όπου πάντα μοιάζει λίγος στην τέταρτη περίοδο των αγώνων. Τίποτε παραπάνω δεν χρειάζεται να ξέρετε. Επίσης, όπως προείπα, από αντίδραση δεν θα γράψω κάτι για το Βιλερμπάν-Μιλάνο, κάπου φτάνει πια με αυτή την κατάσταση (των Ιταλών).

5. Ο Ματίας Λεσόρ, μετά την περσινή κατάφωρη αδικία που υπέστη η Παρτίζαν στις ποινές του καβγά με τη Ρεάλ, πήρε μία μίνι-εκδίκηση, κυριαρχώντας πλήρως έναντι των ψηλών, αλλά και όλης της ομάδας των Μαδριλένων. Στην πιο άφοβη, άνιωθη εμφάνιση σέντερ στη σεζόν (μαζί με εκείνη του Βέσελι με τη Μπασκόνια), ο Λεσόρ πρέπει να κρεμάστηκε στο αντίπαλο καλάθι 6-7 φορές μετά από καρφώματα. Σίγουρα κάποιοι/ες από εσάς τις έχουν ήδη μετρήσει ακριβώς, τώρα το μόνο που έχω πρόχειρο είναι τα highlights, που βασικά τα highlights είναι και ολόκληρη η παρουσία του. 26 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα. Να φύγει το βίντεο και θα πούμε περισσότερα παρακάτω.

Χ factor

Χρειάζεται να ψάξουμε στα παρασκήνια, για να βρούμε τον καλύτερο σουτέρ της φετινής Ευρωλίγκα. Πίσω από την εκθαμβωτική εμφάνιση του Νικ Καλάθη (12 ασίστ) και την πολύπλευρη παρουσία του Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις, ο Ταρίκ Μπιμπέροβιτς έβγαλε για ακόμη ένα βράδυ τα μοιρογνωμόνια και ευστόχησε σε πέντε από τα έξι τρίποντα που επιχείρησε, ακριβώς στο σημείο που η Φενέρμπαχτσε το είχε ανάγκη. Στην τρίτη περίοδο η Μπασκόνια έδειχνε να ελέγχει το ματς, έχοντας πάρει διαφορά έξι πόντων και τα "μέτρα" των αντιπάλων της. Τι έκανε λοιπόν ο Μπίμπερ; Ε, είπε να τα βάλει και τα πέντε μαζεμένα, ίσα ίσα σε διάστημα έξι λεπτών και σχεδόν όλα (τέσσερα) από το ίδιο σημείο. Να δώσουμε βέβαια credit και στην τελείως αστοιχείωτη άμυνα των Βάσκων, που μάλλον θεώρησαν ασήμαντο να μαρκάρουν έναν sniper του 60%. Ναι, καλά διαβάζετε, 60%!

Το avatar

Aπό τις μεγάλες απογοητεύσεις της φετινής σεζόν, ο Μάικ Τόμπι πρόσθεσε άλλη μία τραγωδία στη φετινή αρχαιοελληνική συλλογή του, με μόλις τρεις πόντους και 1/4 σουτ σε 12 λεπτά, σε βραδιά που η ομάδα του χρειαζόταν επειγόντως βοήθεια κάτω από το καλάθι. Ο Τόμπι έχει πάει εμφανώς πολύ πίσω μετά τη θητεία του στην Καταλονία και από όσο φαίνεται δεν θα επανέλθει εύκολα στο επίπεδο που ήταν. Στη Βαλένθια, αν θυμάστε, ήταν εξαιρετικός diver στο παιχνίδι δύο εναντίον δύο, αλλά μετά τραβήχτηκε περισσότερο στην περιφέρεια, διάγοντας ανεπιτυχώς θητείες ως stretch. Τώρα, είναι λες και έχει ξεχάσει τα βασικά του πλεονεκτήματα και σαν να έχει απωλέσει τη σβελτάδα στα πόδια.

Η τακτική

Πολύ ζουμί είχε το (υποτιθέμενο) ντέρμπι μεταξύ Μπαρτσελόνα και Μονακό, το οποίο οι φιλοξενούμενοι πήραν εύκολα με 67-77. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς και ο Μάικ Τζέιμς, καθένας από το πόστο του, διάβασαν το παιχνίδι στην εντέλεια. Ο κόουτς έφερε από τον πάγκο τον ξεχασμένο Ντόνταε Χολ, τοποθετώντας τον ευθέως απέναντι στον Γουίλι Ερνανγκόμεθ, ακριβώς για όσα λεπτά αγωνιζόταν ο Ισπανός. Ο Χολ, που διανύει μία σεζόν κοντά στον πάτο του βαρελιού, κέρδισε από τον διάσημο αντίπαλο του κάθε πιθανή και απίθανη μονομαχία, σε σημεία που ο Βέσελι δεν γινόταν να μπει στο παιχνίδι στην τρίτη περίοδο (είχε τρία φάουλ). Πήδηξε ψηλά στις διεκδικήσεις, έκοψε σουτ (2 τάπες), κυριάρχησε στα τελειώματα πάνω από τη στεφάνη, έχοντας 10 πόντους με 5/5 δίποντα, όλα πάνω από το κεφάλι του Γουίλι. Αρωγός του στην προσπάθεια, ο πανέξυπνος Μάικ Τζέιμς, που μόλις είδε τη Μπάρσα να παίζει με διπλανό του Ισπανού τον Πάρκερ, έβαλε το πόδι στο γκάζι και δεν το άφησε ποτέ, σε μία από τις πιο εμφανείς αλλαγές ρυθμού που θυμάμαι σε αγώνα Ευρωλίγκα. Με το "ξαφνικό" τρέξιμο του Τζέιμς και τον Χολ να μαζεύει τα πάντα, η Μονακό ξεμάκρυνε από το 25' μέχρι το 30' με δέκα πόντους διαφορά, την οποία η Μπάρσα δεν κατάφερε να καλύψει ποτέ, πνιγμένη σε μία δίνη ατομιστίας. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε.

Δεν ήταν όμως μόνο το χάλι της επίθεσης του Γκριμάου, που καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα. Η περιφερειακή άμυνα των Μονεγάσκων ήταν αληθινά ασφυκτική, κρατώντας τους Καταλανούς σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Ας δούμε μία επίθεση, στην οποία αλλεπάλληλα double teams κρύβουν τη θέα τριών διαφορετικών σουτέρ (μετά από επιθετικό ριμπάουντ μάλιστα, που υποτίθεται η άμυνα δεν έχει ισορροπία). Μιλάμε για τανάλια.

Το νούμερο

23 ασίστ από 10 διαφορετικούς παίκτες για τη Μπολόνια, αν είναι δυνατόν! Οι Μπολονέζοι ξεπέρασαν το σοκ της πρόωρης αποχώρησης του Σενγκέλια μέσα από διαρκή κίνηση και τα γνωστά συστατικά της φετινής συνταγής του Μπάνκι, ο οποίος έχει ανάγει τα off balls screens (cross, pin downs, flares) σε απόλυτο must των κατοχών της ομάδας του. Είναι κάπως ρισκαδόρικο το επιθετικό του παιχνίδι, αλλά τι α κανς; Α κάιτς να σκάις; Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ο γκαρντ-κίλερ, το σωστό είναι αυτό και η Μπολόνια είναι γενικά με αξιόπιστη ομάδα, που δεν κάνει πολλά λάθη και σουτάρει καλά πίσω από το τρίποντο (37,2%). Το ότι αντέδρασε τόσο καλά στον τραυματισμό του καλύτερου παίκτη της, σε παιχνίδι που οι αντίπαλοι τα έπαιζαν (σχεδόν) όλα για όλα, αν μη τι άλλο χτυπάει δυνατά καμπανάκια για τον επόμενο της αντίπαλο - γκουχ γκουχ.

Ο Παναθηναϊκός

Η μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη έδειξε για πρώτη φέτος πως η Ρεάλ είναι "θνητή". Η Ευρωλίγκα είναι μία διοργάνωση που κρίνεται σε φάιναλ φορ και η επιβλητική εμφάνιση των πρασίνων είχε όλα εκείνα τα επιμέρους στοιχεία που απαιτούνται, προκειμένου να κερδηθεί η μάχη της μίας βραδιάς.

Βασικότερο όλων, η τόλμη. Οι περισσότεροι αντίπαλοι όχι μόνο δεν σκοράρουν απέναντι στον Ταβάρες, αλλά πολλές φορές φοβούνται να κινηθούν γύρω του. Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, έστησε pick n roll γρήγορα στον χρόνο επίθεσης και όρμησε κατά μέτωπο, με πολιορκητικό κριό τον καταπληκτικό Ματίας Λεσόρ. Δεύτερη απόδειξη τόλμης ήταν το παιχνίδι στο γρήγορο transition, το οποίο οι πράσινοι επεδίωξαν μανιασμένα μετά από κερδισμένες κατοχές. Δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν παρά μόνο μερικώς την επίθεση της Ρεάλ. Όμως όσες φορές το κατάφερναν, έτρεχαν σα βέλη, πράγμα που οι Μαδριλένοι δεν το περίμεναν, ούτε ένιωθαν άνετα με αυτό. Αιχμή του δόρατος ήταν και πάλι ο Γάλλος, που άφηνε πολλά μέτρα πίσω τον πανύψηλο σέντερ των Μαδριλένων, όπως και τον Πουαριέ σε όσα λεπτά αγωνίστηκε (ειδικά στο α' μέρος).

Με τους Ναν και Σλούκα ξεκούραστους στο μυαλό, μετά την πρόσφατη διακοπή, το τριφύλλι εκτέλεσε το συγκεκριμένο πλάνο στην εντέλεια. Μάλιστα ήταν τέτοια τα ποσοστά επιτυχίας των συγκεκριμένων plays (αιφνιδιασμοί, eraly drags), που από ένα σημείο και ύστερα ο Ματέο δεν είχε άλλη επιλογή, από το να κρατήσει τον Ταβάρες κοντά στη στεφάνη, για να μη δεχτεί η ομάδα του άλλα καρφώματα και περισσότερα λέι απ. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, ο Σλούκας αναγνώρισε την ευκαιρία και καθάρισε το ματς σχετικά εύκολα, ευστοχώντας σε κάθε τρίποντο που επιχείρησε και ολοκληρώνοντας ιδανικά την καλύτερη φετινή του εμφάνιση. Πάμε να δούμε το λεγόμενο και "dagger", για να επιβεβαιώσουμε τα οφέλη της τακτικής των τριών δεκαλέπτων που προηγήθηκαν. 

Ο Λεσόρ βγαίνει για πικ σχεδόν στο κέντρο και ο Γκραντ είναι ευφυώς τοποθετημένος, ώστε να μπερδέψει τα switches και τις αμυντικές αντιδράσεις γενικότερα. Πού είναι ο Ταβάρες; Τον έχει ρουφήξει το βάθος της ρακέτας, όπως και η σκέψη ότι θα πρέπει να αμυνθεί σε spain pick n roll.

Πρόκειται για play μεγάλης κλάσης από τον Αταμάν, απόδειξη του ότι έλεγχε 100% όσα συνέβαιναν στο παρκέ. Το ίδιο φάνηκε άλλωστε και από το rotation της βραδιάς, για το οποίο ο Τούρκος κόουτς πήρε ρίσκα, θυσιάζοντας το πλαϊνό σουτ για καλύτερη άμυνα - βλ. Παπαπέτρου. Ούτε τα συνήθη κοντά σχήματα με τον Γκριγκόνις στο 3 παρουσίασε, ούτε το σερί του Καλαϊτζάκη υπολόγισε. Ακόμη, του βγήκε πλήρως η επιλογή να διατηρήσει τον Μπαλτσερόφσκι για σχεδόν ατόφια την πρώτη περίοδο εντός παρκέ, αφού στη συνέχεια ο Λεσόρ μπήκε σαν σίφουνας και βρήκε ως αρχικό του αντίπαλο τον Πουαριέ.

Δύο πραγματάκια ακόμη, πριν κλείσουμε την ενότητα: Α. Πώς σας φάνηκε ο "Χουάντσο ως cutter" εν συγκρίσει με τον "Χουάντσο ως spot shooter"; Οκ, δεν είναι ή το ένα ή το άλλο, όμως μέχρι τώρα οι off ball κινήσεις - κάθετα ή οριζόντια - του Ισπανού ήταν ελάχιστες. Επιτέλους, τον είδαμε πιο θαρραλέο και πιο σβέλτο. Β. Ένα μεγάλο μέρος του θριάμβου του Παναθηναϊκού οφείλεται στο ότι η ομάδα ξεκουράστηκε. Δεν είχε καμία σχέση το προσχθεσινό σύνολο με εκείνο που παρουσιάστηκε κατάκοπο στον τελικό κυπέλλου. Βλέποντας την πανδαισία της Μαδρίτης, αναρωτιέμαι πόσο πιο φρέσκος θα μπορούσε να διατηρείται ο Λεσόρ, αν είχε έναν καλύτερο δεύτερο σέντερ να έρχεται από πίσω του. Τουλάχιστον, ο επόμενος αγώνας είναι με τη Βιλερμπάν στο ΟΑΚΑ, συνεπώς είναι στο χέρι των παικτών να παρατείνουν την περίοδο ξεκούρασης για τον πολυτιμότερο, εώς αναντικατάστατο, συμπαίκτη τους. 

Ο Ολυμπιακός

Τρίτη συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού, που πλέον κερδίζει με μοτίβα. Παίζει συγκεκριμένη άμυνα, συγκεκριμένη επίθεση και έχει σχηματοποιημένο rotation, το οποίο ως πρώτο χαρακτηριστικό έχει τη διατήρηση της ταχύτητας και της ενέργειας. Όταν βγαίνουν οι "βασικοί", μπαίνουν μαζί οι Μακίσικ-Πετρούσεφ-Ράιτ και βγάζουν τη γλώσσα των αντιπάλων τους με κίνηση, τρέξιμο και χέρια πάνω στη μπάλα. Εχουν πολύ μικρότερη την πίεση των φάουλ και έτσι του δίνουν και καταλαβαίνει, χωρίς φόβο και με μπόλικο πάθος. Η Ζαλγκίρις, παρότι ήταν φορμαρισμένη, υπέκυψε σχεδόν αμαχητί ήδη από την τρίτη περίοδο.

Μοναδικό μελανό διάστημα στην ισοπεδωτική εμφάνιση των ερυθρόλευκων στάθηκε η β' περίοδος, κατά την οποία ο Ράιτ μπήκε υπνωτισμένος, χάνοντας αμυντικά ριμπάουντ, όπως και τον προσωπικό του αντίπαλο στις περιστροφές. Οι ατομικές ενέργειες του ακάματου Μακίσικ κράτησαν όρθιο το οικοδόμημα, τόσο απέναντι στα αλλεπάληλα επιθετικά ριμπάουντ των Λιθουανών, όσο και απέναντι σε μερικά κουφά σουτ - όχι άλλο Λεκαβίτσιους, έλεος! Με το που τελείωσε η ανάπαυλα βέβαια, ο Ολυμπιακός επέστρεψε με όλο το οπλοστάσιο ενεργό. Άμεσα back screens για τους Πίτερς και Παπανικολάου, κυριαρχία του Φαλ στο αμυντικό μισό και ένας Γουόκαπ ... για τον οποίο ήδη τα είπαμε.

Τα τρία συνεχόμενα διπλά βάζουν ξανά την ομάδα στο παιχνίδι του πλεονεκτήματος, κάτι που μέχρι πριν από ενάμιση μήνα έμοιαζε ουτοπικό. Δεδομένου ότι η Μονακό θα βρίσκεται σίγουρα στη δεύτερη ή την τρίτη θέση (μάλλον στη δεύτερη), τότε Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Φενέρ, Μπάρσα και Μπολόνια θα παλέψουν για τις υπόλοιπα προνομιούχα slots. Μαντέψτε τώρα ποια από αυτές είναι η καλύτερη ομάδα στη χρονική συγκυρία που διανύουμε. Η Μπαρτσελόνα δεν είναι, η Μπολόνια δεν είναι, η Φενέρ ... εχμ ... έχει εκτός έδρας τη Ρεάλ και τον Ολυμπιακό την τελευταία αγωνιστική. Είστε έτοιμοι/ες για το ντέρμπι που έρχεται σε δύο εβδομάδες;

Και κάτι ακόμη ...

Για το τέλος, η πιο όμορφη εικόνα του διημέρου. Ο Ρίκι Ρούμπιο επιστρέφει στο Παλάου Μπλαουγκράνα, μέσα σε standing ovation. Όχι μόνο, επιστρέφει στο μπάσκετ! Τον χειροκροτούμε όλοι και όλες από απόσταση. Καλώς ήρθες πίσω, παιχταρά!

Ricky Rubio is officially back on court with @FCBbasket

Standing ovation ? pic.twitter.com/IVNGUjXxbO

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 1, 2024