Ενιγουέι, με μεγάλες κερδισμένες τις Βαλένθια και Φενέρμπαχτσε, η πέμπτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα ήταν η καλύτερη εώς τώρα. Τέσσερα παιχνίδια ολοκληρώθηκαν με συναρπαστικά φινάλε και σε διάφορα άλλα παίχτηκε όμορφο μπάσκετ, δείγμα του ότι η διοργάνωση σιγά σιγά αποκτά ρυθμό. Το ίδιο διαφαίνεται και για τις ελληνικές ομάδες, που ικανοποίησαν με την απόδοσή τους τούς φιλάθλους τους, άσχετα αν ο Παναθηναϊκός ψιλοζορίστηκε από τη Μπασκόνια. Πάμε στις κατηγορίες μας.
Η πρώτη πεντάδα.
1. Η Μακάμπι δείχνει να βρίσκεται σε αποσύνθεση και ο αγώνας στο Μονακό δεν αντέχει σε κριτική, παρόλα αυτά θα βάλω τον Μάικ Τζέιμς στην πεντάδα, τόσο για την εμφάνιση του (24 πόντοι σε 21', πέντε ασίστ), όσο και για τη συνολική φέτος παρουσία του, που είναι ακόμη καλύτερη εκείνης των προηγούμενων χρόνων (μέχρι στιγμής έστω). Ο James έχει σε πέντε παιχνίδια 18,8 πόντους, 42,4% στα τρίποντα και 6,6 ασίστ κατά μέσο όρο και αν πάτε τον χρόνο πίσω, θα διαπιστώσετε ότι τέτοιον στατιστικό συνδυασμό δεν παρουσίασε ποτέ. Η Μονακό φαίνεται να ισορροπεί πλήρως μετά το κακό της ξεκίνημα.
2. Ο Σκότι Γουίλμπεκιν θύμισε μεγάλα μυαλά του ευρωπαϊκού μπάσκετ με τον τρόπο που αγωνίστηκε στην εκτός έδρας νίκη της Φενέρ επί της Μπάγερν. Χωρίς κατάχρηση προσπαθειών ήταν σχεδόν άχαστος στο πρώτο μέρος (12 πόντοι, 3/3 τρίποντα) και έπειτα χρησιμοποίησε τη βαρυτική του δύναμη, μοιράζοντας ιδανικά το παιχνίδι στο επόμενο εικοσάλεπτο. Ολοκλήρωσε με 17 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ, εκ των οποίων η τελευταία έπιασε τους πάντες στον ύπνο. Μετά από ένα πικ στα 50'', όλη η Μπάγερν, όλο το γήπεδο και όλοι/ες όσοι/ες βρισκόμασταν μπροστά από την οθόνη, περιμέναμε ότι θα σουτάρει. Αντί αυτού, έδωσε την τελική πάσα στον Μότλεϊ, αλλάζοντας απόφαση πάνω στην άνοδο, για το καλάθι που ουσιαστικά έδωσε τη νίκη στη Φενέρ. Ας το δούμε.
3. O ορμητικός και παρορμητικός Ιζάια Κορντινιέ ήταν ο κορυφαίος στη δύσκολη εκτός έδρας νίκη της Μπολόνια επί της Βιλερμπάν, η οποία ήρθε στα τελευταία δευτερόλεπτα, από ένα αεροπλανικό λέι απ του Γάλλου. Θα ήταν άδικο βέβαια να χάσουν οι Μπολονέζοι αυτό το ματς, διότι το έλεγχαν διαρκώς, άσχετα αν οι διαφορές ήταν μικρές. Ο Ποτζέκο έδωσε μία εσάνς μαχητικότητας στη Βιλερμπάν, η οποία την πήγε μέχρι ένα καλό σημείο, αλλά και πάλι έχασε, διότι οι δυνατότητες του ρόστερ της είναι συγκεκριμένες. Πίσω στον πρωταγωνιστή μας, 20 πόντοι, 7/8 σουτ, τρία κλεψίματα και δύο-τρεις φάσεις για τα highlights της χρονιάς. Μου αρέσει πολύ ο Κορντινιέ και φέτος που η Μπολόνια παίζει σαφώς πιο δομημένα, οι δυνατότητες του αναδεικνύονται.
4. Κορυφαίος στο clasico ήταν χωρίς αμφιβολία ο Γκάμπριελ Ντεκ, που ανέλαβε το μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων της Ρεάλ, όταν η Μπαρτσελόνα υπερίσχυε στα αρχικά στάδια του αγώνα (16-30). Ο Ντεκ έβαλε 20 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά, σε παιχνίδι που κρίθηκε στους 65, αναγκάζοντας τον Γκριμάου να εγκαταλείψει τις προτιμήσεις του στο rotation, προκειμένου να τον αντιμετωπίσει. Τα λεπτά του Τζαμπάρι Πάρκερ μειώθηκαν, εκείνα του Πάρα αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα η επιθετική λειτουργία της Μπαρτσελόνα να βραχυκυκλώσει. Κι έτσι πάντως, οι Καταλανοί θα μπορούσαν να είχαν φύγει νικητές, καθώς η άμυνα τους συνολικά τα πήγε περίφημα. Αν ο Λάπρο αγωνιζόταν, μάλλον θα τα είχαν καταφέρει. Κατά τα λοιπά, παίχτηκε κακό μπάσκετ, με το φεστιβάλ τούβλων από το τρίποντο να είναι φαντασμαγορικό. 5/20 η Μπάρσα, 2/22 η Ρεάλ, στο σύνολο 7/42. Δεν νομίζω να ξαναδούμε κάτι ανάλογο φέτος.
5. Εμφάνιση σουπερ σταρ από τον Γιοχάνες Τίμαν, που οδήγησε την Άλμπα σε ένα comeback της τελευταίας στιγμής απέναντι στην απρόσεκτη Μιλάνο (αρκεί δηλαδή να δείτε το πεμπτο φάουλ του Μέλι, έλεος). Οι Ιταλοί έλεγχαν το παιχνίδι στη μεγαλύτερη διάρκεια του, αλλά σαν να χάζεψαν και τα περίμεναν όλα από τον Νίκολα Μίροτιτς. Ο Τίμαν, βλέποντας πως οι αντίπαλοι του χάνουν τη συγκέντρωση τους, επιτέθηκε με μανία στη ρακέτα και διεκδίκησε όλα τα επιθετικά ριμπάουντ, παίρνοντας τρία στην τελευταία περίοδο, μαζί και το πιο κρίσιμο όλων, περίπου ένα λεπτό πριν τη λήξη. Το μετέτρεψε σε έμμεσο τρίποντο, ισοφαρίζοντας σε 82-82 και μετά o Στέρλινγκ Μπράουν ολοκλήρωσε την ανατροπή, ύστερα από λάθος του Χολ. Η στατιστική του Τίμαν ήταν το κάτι άλλο: 22 πόντοι, 3/5 τρίποντα, 7/9 βολές, 6 ριμπάουντ. Μεγάλη νίκη για την Άλμπα, που έστω κάτι προσπαθεί σε σχέση με Βιλερμπάν και Μπασκόνια.
X factor
Από το 68-75 του 36', μέχρι το 77-79 του 38', οι εννέα πόντοι της Παρτίζαν ήρθαν εξ ολοκλήρου από τον Αλέξα Αβράμοβιτς. Ακολούθησε ένα τρίποντο του Ντόζιερ και μία βολή του Τεόντοσιτς για το 80-80, κι έπειτα ο Αλέξα (ή Αλέκσα;) έπιασε δουλειά ξανά, για να πετάξει τη μπάλα σαν πεπόνι και να προσγειωθεί εκ νέου μέσα στο διχτάκι του Αστέρα. 83-80, 1.15' πριν τη λήξη και πλήρης απογοήτευση στις τάξεις των ερυθρόλευκων, που απώλεσαν ένα προβάδισμα 12 πόντων στην τελευταία περίοδο. Δώδεκα είναι και οι πόντοι που δέχτηκαν από τον Αβράμοβιτς μέσα σε ένα σκάρτο τρίλεπτο, στο οποίο ο παθιασμένος πόιντ γκαρντ έκλεψε και δύο μπάλες. Ας αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει.
Όπα μισό λεπτό, η εικόνα δεν μιλάει. Ας βάλουμε ένα βίντεο, που συμπυκνώνει τα πάντα.
29 χρονών έγινε ο Αβράμοβιτς, που είχε γενέθλια προχθές, μία μέρα πριν από το προσωπικό του κρεσέντο. Πρόκειται σχεδόν σίγουρα για τον πιο άξιο late bloomer της διοργάνωσης, που πλέον κουμαντάρει ένα σύνολο του Ζοτς, με βλέψεις για φάιναλ φορ. Θα είναι βέβαια σχεδόν απίθανο να επιτύχει έναν τέτοιο στόχο η Παρτίζαν, αν δεν βρει κάποιον να συνοδεύσει τον Αλέκσ(ξ)α στην περιφέρεια. Ιδανικά, αυτός ο "κάποιος" θα διακρινόταν και στην πίεση στη μπάλα, τομέας στον οποίον οι ασπρόμαυροι υστερούν σημαντικά χωρίς τον Αβράμοβιτς στη σύνθεση.
To avatar
Δύο αχρείαστα φάουλ στο τελευταίο ενάμιση λεπτό, που έδωσαν στη Ρεάλ εύκολο σκορ και δύο ελεύθερα τρίποντα στο σίδερο ήταν ο απολογισμός του Νίκολα Κάλινιτς στην crunch time του ντέρμπι της Μαδρίτης. Η στατιστική του δεν είναι για να τον κρεμάσεις στα μανταλάκια, η εικόνα του σίγουρα. Μαζί με τον Σατοράνσκι επιδόθηκαν σε ένα μπαράζ λάθος επιλογών, στερώντας από τη σφιχτή Μπαρτσελόνα την ευκαιρία για μία μεγάλη εκτός έδρας νίκη και την εδραίωση της στην κορυφή. Βέβαια, ο Γκριμάου ίσως χαμογελάει. Χωρίς τον Λαπροβίτολα, παραλίγο να κερδίσει το πιο δύσκολο ματς που υπάρχει να κερδηθεί. Από την άλλη, η δυστοκία της ομάδας του ήταν φανερή χωρίς τον καλύτερο φετινό της παίκτη.
To play
Η εκπληκτική Βαλένθια συνεχίζει! Στο ντέρμπι των καλύτερων της μέσης ταχύτητας δεν κέρδισε απλώς τη Ζαλγκίρις εκτός έδρας. Τη διέλυσε. Άλλωστε πιο γρήγορα περνάς με το πορτοκαλί, παρά με το πράσινο.
Το σκορ στο ημίχρονο ήταν 30-52 (με τρίποντο του Γιόβιτς από τη σέντρα) και στη συνέχεια το μόνο που κατάφεραν οι Λιθουανοί ήταν να μετριάσουν το εύρος της συντριβής. Οι παίκτες του Μουμπρού μοιράστηκαν τις ευθύνες και το σκορ σε τέτοιο βαθμό, που η στατιστική δεν αναδεικνύει πρωταγωνιστή. Χαρακτηριστικά, κανένας δεν αγωνίστηκε πάνω από 23 λεπτά και το ματς ήταν υποτίθεται κρίσιμο. Κι όμως, πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η ομαδικότητα, η εναλλαγή στις συνθέσεις, οι αυτοματισμοί ανεξαρτήτως προσώπων. Δείτε π.χ. πώς άνοιξε τη δεύτερη περίοδο η "second unit" των πορτοκαλί, εμπλέκοντας όλους τους παίκτες και θυμίζοντας τη weave του Ολυμπιακού.
Θα με πείτε γαύρο τώρα, που οκ είμαι, αλλά πιστεύω ότι όσα είδαμε πέρυσι από τον Ολυμπιακό, δεν τα είδαμε μόνο εμείς. Τα είδαν και οι άλλες ομάδες, τα είδαν και οι προπονητές. Δεν είναι κάτι παράλογο, αντίθετα πρόκειται για κάτι συνηθισμένο. Η Βαλένθια, παρεμπιπτόντως, την επόμενη εβδομάδα υποδέχεται την Άλμπα και έχει μεγάλη ευκαιρία να κάνει το 5-1.
Ο Ολυμπιακός
Με ξεκάθαρη στόχευση να οδηγηθούν οι γκαρντ της Εφές στη μέση απόσταση ή σε πιεσμένα ντράιβ και πάντως όχι να μοιράσουν τη μπάλα στο τρίποντο ή να σουτάρουν οι ίδιοι, ο Ολυμπιακός κράτησε την Εφές πολύ χαμηλά στο σκορ και εξισορρόπησε τις δικές του επιθετικές αδυναμίες. Η νίκη ήρθε χωρίς πολύ κόπο και ταυτόχρονα με μπάσκετ ελκυστικό για το μάτι για περίπου είκοσι λεπτά στον αγώνα. Ειδικά στην τρίτη περίοδο και μέχρι την αρχή της τέταρτης, οι ερυθρόλευκοι θύμισαν για πρώτη φορά φέτος το εξαιρετικό, περσινό σύνολο, με όμορφους συνδυασμούς, τρέξιμο, κοψίματα προς τη στεφάνη και ελεύθερα τρίποντα μέσα από το passing game. Τα τελευταία 7-8 λεπτά του αγώνα εξελίχθηκαν σε τυπική διαδικασία και το σκορ δεν ξεπέρασε τους 80 πόντους, επειδή και οι δέκα παίκτες που αγωνίζονταν είχαν πάρει την απόφαση τους για το τελικό αποτέλεσμα.
Για το σημερινό "ριμπάουντ", θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στον Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος. Πρόκειται για τον παίκτη που έχει αγωνιστεί αποκλειστικά στις νίκες των ερυθρόλευκων (ήταν απών στις δύο ήττες) και που καλείται να καθοδηγήσει τη second unit και να πάρει κρίσιμες προσπάθειες - αν ο ρόλος του σας θυμίζει κάποιον, είναι εκείνον που έφυγε. Ο Γκος λοιπόν, μέχρι στιγμής τα έχει πάει περίφημα σχεδόν σε όλα. Έχει σκοράρει κρίσιμα καλάθια απέναντι στην Παρτίζαν και τον Παναθηναϊκό σε παρατάσεις, έχει μέσο όρο 13 πόντους στις τρεις νίκες, με 46,2% στα τρίποντα (6/13). Επίσης, έχει ένα λάθος. Όχι σε μέσο όρο, αλλά συνολικά, σε 82 λεπτά συμμετοχής. Δεν είναι καθόλου αστείο, για ομάδα που ψάχνει να επανακτήσει την ισορροπία και την ταυτότητά της. Ο Γκος της προσδίσει ηρεμία και σωστές επιλογές, κάνοντας ταυτόχρονα στην άκρη για τους υπόλοιπους, όσες φορές χρειαστεί.
Οκ, δεν είναι ο Στεφ Κάρι ο γκαρντ του Ολυμπιακού, ούτε ο Κρις Πολ. Υστερεί στο ντράιβ και δεν έχει βρει ρυθμό από τη μέση απόσταση, περιοχή από την οποία διακρινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι θα καλιμπραριστούν τα ποσοστά του (36% στα δίποντα) και πως το όφελος που έχει ήδη αποκομίσει η ομάδα στην ανασταλτική της λειτουργία δεν έχει γίνει ακόμη φανερό. Μικρό δείγμα, μεγάλη συνεισφορά, για τον παίκτη που μέχρι τώρα αποτελεί το βαρόμετρο του φετινού συνόλου.
Ο Παναθηναϊκός
Ας ξεκινήσουμε και εδώ από έναν παίκτη - που δεν τον έβαλα στην πρωτη πεντάδα, ενώ θα το άξιζε. Ο Ντίνος Μήτογλου έχει εκτοπίσει από το rotation του Παναθηναϊκού τον Χουάντσο, δίνοντας από τη θέση 4 όλη την ενέργεια που χρειάζονταν οι πράσινοι τις τελευταίες δύο εβδομάδες, προκειμένου να συνέλθουν από το κακό ξεκίνημα. Ο Μήτογλου δεν κάθεται σε μία γωνιά να περιμένει μπάλες, αλλά διεκδικεί το μερίδιο του στην επίθεση με σουτ από τις 45 μοίρες, με ποσταρίσματα, με εκτελέσεις από τα πέριξ της ρακέτας και με διαρκή κίνηση. Ο Αταμάν έχει καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει και για αυτό του δίνει πολλές κατοχές, προφανώς βλέποντας και διαφορετική νοοτροπία εντός των προπονήσεων - δεν συμβαίνουν έτσι απλά οι αλλαγές στην ιεραρχία. Εξάλλου, ο Μήτογλου μπορεί να προσφέρει περιοδικά και στη θέση 5, ενώ ο Χουάντσο κάνει τουρισμό.
Μαζί με το ΕΛΛΗΝΑ (μέρα που είναι...) πάουερ φόργουορντ, ανεβαίνει επίσης ο Κάιλ Γκάι και μάλιστα με τρόπο εξίσου δυναμικό. Χθες έβγαινε πίσω από τα σκριν και δεν σούταρε αποκλειστικά τρίποντα, αντίθετα ακολουθούσε τη ροή του σώματος του για συχνά drives και σκορ γύρω από τη στεφάνη. Η παρουσία του έδωσε στον Παναθηναϊκό φαντασία και έξτρα ελεύθερα σουτ. Ίσως βοήθησε και ότι τον μάρκαρε ο τραγικός Μακιντάιρ, δεν αντιλέγω, όμως όπως και να χει ο Γκάι έδωσε flow και άνοιξε χώρους. Παρακάτω ένα ωραίο play με clear out για τον Γκραντ, όπου η κίνηση του τραβάει τον αμυντικό και ανοίγει τον χώρο για την τελική δράση.
Τέτοια πραγματάκια τα χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, που ως τώρα έπαιζε (και παίζει) χωρίς ιδιαίτερη ποικιλία στην επίθεση. Ο περιορισμένος χρόνος του Βιλντόζα δημιούργησε κάποιες διαφορετικές συνθήκες, που αν μη τι άλλο οι υπόλοιποι εκμεταλλεύτηκαν. Έστω κι έτσι, βέβαια, η Μπασκόνια ήταν μάλλον εύκολη αντίπαλος για οριστικά συμπεράσματα, για αυτό και από την επόμενη εβδομάδα θα πούμε περισσότερα.
Άντε, καλό Σαββατο.
