Σε άλλα νεάκια, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε τροχιά ανόδου, Μπολόνια και Βαλένθια προσγειώθηκαν απότομα με συντριβές από Ρεάλ και Μιλάνο αντίστοιχα, ενώ η Μονακό οδεύει αθόρυβα προς την κορυφαία τριάδα, μετά το κακό ξεκίνημα. Στη μέση της βαθμολογίας γίνεται χαμός. Πάμε να ξεκινήσουμε.
Η πρώτη πεντάδα
1. 18 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 11 ασίστ, 3 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος για τον Φακούντο Καμπάτσο σε σχεδόν 29 λεπτά συμμετοχής. Η Ρεάλ διέλυσε συνοπτικά την Μπολόνια με 100-74 και τρομάζει με την πληρότητά της, καθώς ο Αργεντίνος ήταν ό,τι ακριβώς έλειπε από το περσινό σύνολο, το οποίο ... κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι τέτοια πληρότητα στα πρόσφατα χρόνια, ίσως πρέπει να πάμε πίσω στο 2009 και τον Παναθηναϊκό. Σε αυτό το απλωμένο ρόστερ, ο Καμπάτσο δεν παίζει πάνω από 24 λεπτά κι όμως προλαβαίνει να μοιράζει 8,7 ασίστ ανά παιχνίδι! Πόσα λάθη κάνει; Δύο!
2. Η συνέπεια του Άλφα Ντιαλό στην τριετία εδραίωσης της Μονακό είναι άξια επαίνων. Μπράβο σου, Άλφα! Με καθήκοντα κυρίως αμυντικά και ρόλο συνδετικού κρίκου, ο γκαρντ-φόργουορντ των Γάλλων στα τελευταία τρία παιχνίδια έχει σημαντική επιθετική παρουσία, η οποία κορυφώθηκε με τους 21 πόντους και τα 6/9 τρίποντα απέναντι στη Βιλερμπάν. Οι Μονεγάσκοι το πήραν εύκολα όταν σοβαρεύτηκαν, αλλά πριν σοβαρευτούν ο Ντιαλό τους υπενθύμιζε πως κανένα παιχνίδι δεν είναι εύκολο. Πήρε και 9 ριμπάουντ, έκανε και τρία κλεψίματα, για να υπενθυμίσει και τον κλασικό χαρακτηρισμό ως "πολυεργαλείο".
3. Ο Τζαμπάρι Πάρκερ προσαρμόζεται. 20 πόντοι, 9/12 σουτ, ένα φανταστικό coast to coast στο τέλος της τρίτης περιόδου και ένα circus τρίποντο της τελευταίας στιγμής, που κέρδισε τον αγώνα για τη Μπαρτσελόνα απέναντι στον Αστέρα. Ας το δούμε.
Το παιχνίδι ήταν απρόσμενα ανταγωνιστικό, διότι οι γκαρντ των Σέρβων δεν φοβήθηκαν να τρέξουν μέσα στο Παλάου και περιόρισαν σημαντικά τον ανέτοιμο Λαπροβίτολα. Η Μπάρσα προβληματίστηκε επίσης από την παρουσία του Μίτροβιτς ως "κολλητού" του εκάστοτε σέντερ - ένα blueprint, που ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν κι άλλοι προπονητές, τώρα που το είδαν. Αξιολογώντας την εξέλιξη, ο Γκριμάου απέσυρε τον βασικό του power forward, Ντα Σίλβα, επαναφέροντας στην crunch time τον Πάρκερ, για την απόλυτη δικαίωση.
4. Η επάνοδος του Γουέιντ Μπάλντγουιν και η συνύπαρξη του για κάμποσα λεπτά στο παρκέ με τον Λορένζο Μπράουν δημιουργούν πολλές ευκαιρίες για τους συμπαίκτες τους και ο πρώτος που τις εκματελλεύεται είναι ο Μπόνζι Κόλσον. 19 πόντοι, με 2/4 τρίποντα και 5 ριμπάουντ για το τεσσάρι της Μακάμπι, που δήλωσε παρών και στην crunch time ενός άκρως τρελού 86-82 επί της Μπάγερν. Το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πολλή πλάκα, άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε. Ήταν λες και είχε πατήσει κάποιος το fast forward, καθώς Κάρσεν Εντουαρντς, Σιλβέν Φρανσίσκο, Μπράουν και Μπάλντγουιν έτρεχαν ασταμάτητα, παράγοντας ταυτόχρονα σκορ και ... λάθη. 23 η Μπάγερν, 17 η Μακάμπι, σε ένα φεστιβάλ άναρχου μπάσκετ, στο οποίο ο Κόλσον ξεχώρισε εύκολα για τις μετρημένες επιλογές του. Η Μπάγερν εξακολουθεί να ψάχνεται, πράγμα εν μέρει λογικό με τόσες αλλαγές.
5. Ο σούπερσταρ του Παναθηναϊκού εδώ και δύο εβδομάδες λέγεται Ντίνος Μήτογλου. 24 πόντοι, 11/15 σουτ (!) και 10 ριμπάουντ, το γνωστό hustle σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα και απόλυτος δυναμισμός στις επαφές στην επίθεση. Στο τέλος των 36 λεπτών συμμετοχής του, έμοιαζε να έχει ενέργεια για άλλα τόσα. Νομίζω πως ήδη πρέπει να τον θεωρούμε ως τον αγαπημένο του Αταμάν, που άλλωστε πρόσφατα είχε "σεντράρει" τον Χουάντσο για τις επιδόσεις του. Ο Ισπανός, όταν με το καλό επιστρέψει στην αγωνιστική δράση, θα κληθεί να κλείνει τρύπες στο rotation, αντί να γίνει πρωταγωνιστής. Περισσότερα για τον Παναθηναϊκό στο τέλος της στήλης.
Χ factor
Δύσκολη επικράτηση για την Εφές απέναντι στη μαχητική Ζαλγκίρις στην παράταση με 86-82 την Πέμπτη το απογευματάκι. Κορυφαίος των Τούρκων ήταν στα νούμερα ο Κλάιμπερν, αλλά ο Λάρκιν στην παράταση έκανε τα πάντα, παίζοντας και για τον αποβληθέντα με πέντε φάουλ Ντάριους Τόμπσον. 76-79 προηγήθηκαν οι Λιθουανοί, για τους οποίους ο Έβανς ήταν εκ νέου συγκλονιστικός. Από εκεί και πέρα ανέλαβε ο Λάρκιν, με δύο ασίστ και δύο καλάθια, εκ των οποίων το ένα ήταν τρίποντο-λόμπα πάνω σε άμυνα. Η μπάλα δεν άγγιξε καλά καλά το διχτάκι.
Στο υπόλοιπο ματς ο γκαρντ της Εφές ήταν μέτριος, χάνοντας μάλιστα και προσπάθεια με την εκπνοή της κανονικής διάρκειας. Προβληματίζει κάπως οτι εκείνος και ο Κλάιμπερν δεν εντάσσονται εύκολα σε ένα πιο κινητικό παιχνίδι μισού γηπέδου, όπως αυτό που θέλει ο Τσαν Ερντέμ, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν προβληματίζει εμάς, εμείς καλά περάσαμε. Η Ζαλγκίρις παραμένει υπολογίσιμη
Η τακτική
Το μεγάλο στοίχημα του Ομπράντοβιτς στο ημίχρονο της ματσάρας Παρτίζαν-Φενέρ ήταν πώς θα απομακρύνει τη μπάλα από τα χέρια του Νάιτζελ Χέις-Ντέιβις, ο οποίος μέχρι εκείνο το σημείο είχε διαλύσει τα πάντα, με 21 πόντους. Ο Ζοτς το κατάφερε, δίνοντας εντολή στον Ζακ Λεντέι να γίνει σκιά του, ακόμη και όταν τα pick n roll εκτελούνταν σε τελείως άλλο σημείο του γηπέδου. Ο Λεντέι δεν έδωσε για περίπου ένα ημίχρονο σχεδόν καμμία βοήθεια πουθενά, ακόμη και αν αυτό σήμαινε πως οι Γουίλμπεκιν και Ντόρσεϊ θα έβρισκαν διαδρόμους ή πεδίο για μακρινά σουτ. Ευτυχώς για την Παρτίζαν, η Φενέρ τσίμπησε. Ο Χέιζ-Ντέιβις περίμενε μάταια τη μπάλα και για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν ενεπλάκη στην επίθεση ποτέ ως screener. Ο Γουίλμπεκιν το πήρε αδικαιολόγητα επάνω του, χάνοντας κάθε μάχη από τον Ντόζιερ και αίφνης η επίθεση των Τούρκων έγινε προβλέψιμη - η απουσία του καθαρού μυαλού του Καλάθη εμφανής.
Στην άλλη άκρη του παρκέ, ο Ζοτς άλλαξε επίσης πολλά, ειδικά μετά το 47-61 των αρχών της τρίτης περιόδου. Πρακτικά, εξαφάνισε τελείως τον υπερβολικά φιλόδοξο Αβράμοβιτς (μόλις 13 λεπτά) και έπαιξε με δημιουργούς τους Νάναλι, Άντζουσιτς και Ντόζιερ, παρουσιάζοντας τη νέα τάση του "lead guard" και στα δικά μας, ευρωπαϊκά μέρη. Είναι κάτι που το δουλεύει από πέρυσι συστηματικά ο Σέρβος υπερκόουτς και νομίζω για αυτό δεν έχει φέρει κάτι το εξαιρετικό στη θέση 1. Ο Ντόζιερ, πάντως, στον ρόλο που είχε πέρυσι ο Έξουμ προσαρμόζεται όλο και περισσότερο, μοιράζοντας προχθές τρεις ασίστ σε πολύ κρίσιμα σημεία, την ώρα που η άμυνα φερόταν στον Άντζουσιτς σαν point. Ιδού.
Αναμένουμε να πάει ακόμη καλύτερα ο Αμερικάνος, όπως και η Παρτίζαν, που σίγουρα θα κερδίσει πολλά από τον Καμπόκλο σε ριμπάουντ και ευελιξία σχημάτων.
Το avatar
Όχι φίλες και φίλοι φανζ! Δεν θα φύγω έτσι εύκολα από το συγκεκριμένο ματς, διότι ο Ομπράντοβιτς πανηγύρισε ιδιαιτέρως τη νίκη, εικάζω για έναν ακόμη λόγο: Πως από πλευράς Φενέρ, τις καθοριστικές βλακείες στο τέλος τις έκανε ο Γιαμ Μαντάρ. "Τα έκανε μαντάρ(α)" ο Ισραηλινός, όπως λέει ο φίλος μου ο Γιάννης, που μετά από αυτό δεν ξέρω πόσο φίλος μου είναι πια.
Ενιγουέι, λίγο context. To καλοκαίρι, ο Ζοτς θύμωσε κάμποσο με τον τρόπο που ο Μαντάρ έφυγε από την Παρτίζαν. Ο λόγος ήταν πως παρότι ο νεαρός είχε σαφώς υπαινιχθεί πως τα χρήματα δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την ανανέωση του συμβολαίου του, αργότερα, μετά τη συνάντηση με τον πρώην (πλέον) προπονητή του, άλλαξε τελείως τη στάση του. Ο Σέρβος φρόντισε να δημοσιοποιήσει τη γνώμη του για το θέμα σε συνέντευξη του. Σκέφτομαι, λοιπόν, πως μετά το λάθος του Μαντάρ στο 81-`82 και μετά το άστοχο, ελεύθερο σουτ στην εκπνοή, δυο-τρία "πίτσκου" θα τα είπε από μέσα του. Και συνολικά πάντως να το πάρεις, 27 λεπτά συμμετοχής, με 1/5 σουτ και με τον Γουίλμπεκιν επίσης να παραπατάει, ε... δεν το λες ακριβώς και step up.
Η φάση
Στο θρίλερ Εφές - Ζαλγκίρις, πέραν των όσων είπαμε παραπάνω, συνέβη και η εντυπωσιακότερη φάση που θυμάμαι στην Ευρωλίγκα εδώ και πολλά χρόνια. Μέσα από το weave της Εφές (νέα πράγματα από τον Τσαν), ο ευφυής Ντάριους Τόμπσον βγάζει στον Ταϊρίκ Τζόουνς μία no look πάσα ακριβείας, που καταλήγει σε alley oop. Σοβαρά τώρα, μιλάμε για μπασκετική ποίηση, που κορυφώνεται και λόγω του βαθμού δυσκολίας.
? Mais c'est quoi cette sorcellerie de passe ???@AnadoluEfesSK x @EuroLeague#SKWEEKLive #EveryGameMatters pic.twitter.com/4ZdV5t0Jvu
— SKWEEK (@skweektv) November 9, 2023
Ο Ολυμπιακός
Ο Ολυμπιακός κλυδωνίζεται, αντιμετωπίζοντας ένα σοβαρότατο ποσοτικό ζήτημα. Οι τραυματισμοί στις θέσεις των ψηλών είναι αλλεπάλληλοι και φανερώνουν υποστελέχωση. Κατά τα ρεπορτάζ, ο Φαλ και την επόμενη εβδομάδα είναι πιθανό να αγωνιστεί μόνος του στη θέση 5, εκτός αν ο Μιλουτίνοφ γίνει ξαφνικά θεαματικά καλύτερα ή εκτός αν το κενό καλύψει ο Σίκμα, σε περίπτωση που έχει καταφέρει να επανέλθει... Δηλαδή, πιάσε το αυγό κλπ κλπ. Το πρόβλημα ήταν τόσο καιρό μπροστά στα μάτια όλων. Ο Γάλλος σέντερ ήταν τραυματίας στις αρχές της σεζόν, ο Σίκμα το ίδιο και ως συνέπεια οι Πίτερς και Μιλουτίνοφ έπαιζαν ένα σωρό λεπτά, με λίγο από Παπ ως λύση ανάγκης. Πρόσφατα οι ρόλοι άλλαξαν και πλέον καταπονείται ο Φαλ, που αγωνίστηκε 37 λεπτά απέναντι στη Μπασκόνια και δεν θα αποτελέσει καμμία έκπληξη εάν τραυματιστεί εκ νέου.
Φυσικά, παίκτες που αγωνίζονται διαρκώς παραπάνω από τον προβλεπόμενο χρόνο, δεν μπορεί να είναι απολύτως αποδοτικοί. Μπορεί π.χ. ο Πίτερς να τα πήγε για ακόμη μια φορά περίφημα στο εκτελεστικό κομμάτι, αλλά δεν είχε την παραμικρή ενέργεια να μαρκάρει τον Μονέκε. Αντίστοιχα ο Φαλ, αληθινά σκασμένος από τα συνεχόμενα λεπτά, αποτέλεσε στόχο της επίθεσης των Βάσκων στην οργιαστική τους δεύτερη περίοδο. Υπέπεσε επίσης στα λάθη στο τέλος.
Οι ερυθρόλευκοι, καταθέτω μία γνώμη, οφείλουν να ενισχυθούν στις θέσεις 4 και 5 και μάλιστα με παίκτη που να μπορεί ιδανικά να προσφέρει και στις δύο. Πέρυσι τα λεπτά μοιράζονταν μεταξύ πέντε παικτών, το ίδιο θα πρέπει να γίνει και φέτος, έστω διορθωτικά. Καταλαβαίνω πως μία τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε τον Μπραζντέικις ενδεχομένως περιττό (πόσους ξένους να βάλεις πια;), παρόλα αυτά η επιστροφή στις ισορροπίες των δύο τελευταίων χρόνων δεν είναι πια και τόσο extreme, ούτε στρέφει τον Μπαρτζώκα προς κάποιου είδους καταπάτηση των αρχών του.
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός έχει να προσδοκά στην άνοδο του Γουόκαπ, του οποίου η απόδοση αποτελεί κλειδί για την ομαδική λειτουργία. Η επίθεση αυτή τη στιγμή βρίσκεται κάτω από τη μέση του σχετικού πίνακα αποδοτικότητας και ο Γουόκαπ είναι εκείνος που την κατευθύνει στο αρχικό σχήμα, το οποίο σαν στελέχωση είναι ίδιο με το περσινό κατά τα τέσσερα πέμπτα (4/5). Οι Κανααν και Πίτερς σε γενικές γραμμές πηγαίνουν καλά, άρα για την χαμηλή επίδοση θα πρέπει να κοιτάμε τους υπόλοιπους, όπερ σημαίνει εκείνον και τους Φαλ, Παπανικολάου. Τι κοινό έχουν οι τρεις τους; Hello... Για αυτό ακριβώς τον λόγο όμως, το τεχνικό επιτελείο θα έπρεπε να είναι καλύτερα προετοιμασμένο και ίσως να είχε καταφύγει σε διαφορετική διαχείριση σε κάποια παιχνίδια, όπως ο τελικός του σούπερ καπ και ο αγώνας με τον Άρη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τόσο πρόβλημα αυτοματισμών, όσο πρόβλημα δυνάμεων.
Ο Παναθηναϊκός
17 ασιστ στο ημιχρονο, 17.50 ο χρονος του Μπαλτσερόφσκι (11 πόντοι σε αυτό το διάστημα), 8/12 τρίποντα, 4/4 ο Βιλντόζα. Ό,τι δεν είχαμε δει μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό, τα είδαμε μαζεμένα στα πρώτα 20 λεπτά. Στη συνέχεια, μέσα στην απελπισία του, ο Γκονζάλεθ επιστράτευσε μία ζώνη 2-3 και το παιχνίδι κάπως ισορρόπησε, αλλά και πάλι οι πράσινοι κράτησαν με άνεση προβάδισμα ασφαλείας, χωρίς να προβληματιστούν ιδιαίτερα και φτάνοντας τελικά τους 99 πόντους, παραγωγή υψηλή, που αφήνει υποσχέσεις.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Αταμάν ίσως είδε για πρώτη φορά να πραγματώνεται το σχέδιο που έχει στο μυαλό του. Ας δούμε τα στοιχεία του.
- Μία γεμάτη περιφερειακή γραμμή, στην οποία κάθε ένας από τους τέσσερις κύριους γκαρντ θα έχει τη δυνατότητα να φέρει την άμυνα σε collapse και να φτιάξει φάση για τον εαυτό του - μέχρι και ο Γκραντ ως ένα σημείο το κάνει.
- Πλάγιοι με καλό επίπεδο εκτέλεσης.
- Ψηλοί που δρουν επικουρικά και έχουν υψηλό ποσοστό στα τελειώματα.
- Αμυντικές δυνατότητες στον μέσο όρο, προσπάθεια στην άμυνα σημαντική παρόλα αυτά.
Το σχέδιο που προκύπτει προϋποθέτει κυρίως καλή επικοινωνία μεταξύ των γκαρντ. Πότε είναι η σειρά σου; Πότε είναι η σειρά μου; Ποιοι προηγούμαστε σε κάθε κατοχή; Επίσης, προϋποθέτει πως οι πλάγιοι θα είναι έτοιμοι, χωρίς την παραμικρή κατάχρηση χρόνου. Μήτογλου και Γκριγκόνις φαίνεται να το κατανοούν, αλλά το πρόβλημα είναι πως προς το παρόν είναι μόνοι, μετά από τον πρόσφατο τραυματισμό του Χουάντσο. Ο Παναθηναϊκός, τώρα που ανεβαίνει, δεν θέλει να βρεθεί στη θέση του αιωνίου αντιπάλου του, που δεν βρίσκει έναν υγιή ψηλό να βάλει να παίξει. Τι θα κάνει άραγε ο Αταμάν; Ακόμη και αν προκρίνει σχήματα με τρεις γκαρντ, θα πρέπει για ένα δίμηνο να δίνει σε αυτά και ευκαιρίες, την ίδια στιγμή που το μέγεθος πολλών αντιπάλων δεν το επιτρέπει.
Άσχετο, αλλά ...
Δεν μπορώ ακόμη να κάνω πρόσες, θα γίνει κι αυτό.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε, να απολαύσετε τη γκρίζα αγκαλιά του φθινοπώρου.
