Στα υπόλοιπα, τρομερό θρίλερ στο Αστρομπάλ με υπογραφή Κλάιμπερν, που επιτρέπει στην Εφές να αισιοδοξεί, συνέχεια της καθίζησης του Αστέρα και νίκες για τις σταθερά ασταθείς Μακάμπι και Μπολόνια. Το ντεμπούτο του Σερέλη στον πάγκο του Παναθηναϊκού κρίνεται θετικό. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Η πρώτη πεντάδα

1. Η επιστροφή του Λορένζο Μπράουν μετά από τέσσερα (πρακτικά πέντε) χαμένα παιχνίδια, συνδυάστηκε με ένα ακόμη ντεμαραζ της Μακάμπι σε τέταρτη περίοδο στο γήπεδό της και με μία ακόμη πολύτιμη νίκη, στο δρόμο για τα playoffs. Η συνεργασία του με τον Μπάλντγουιν υπήρξε θεσπέσια, με τον Γουέιντ να πηγαίνει κάπως πιο πίσω σε προσπάθειες, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της δευτερογενούς απειλής και της pick n roll δημιουργίας. Έμοιαζε λίγο "σειρά μου, σειρά σου", θα αναρωτηθείτε... Καθόλου και αυτό για τη Μακάμπι στην τελική ευθεία είναι σημαντικό. 27 π., 4 ριμπ, 6 ασ, 2 κλεψ. για τον Μπράουν, 15-8-8 και τρεις τάπες για τον Μπάλντγουιν, όλες στην πρώτη περίοδο, σε μία ομολογουμένως wtf συγκυρία. Η Μπάγερν μένει πάντα πίσω αν τα παιχνίδια σφίξουν, διότι οι point guard της έχουν πολύ συγκεκριμένα όρια. Πώς χάνεις με 19 επιθετικά ριμπάουντ;

2. Οι Βαυαροί θα ήταν ευτυχισμένοι αν είχαν ακόμη στις τάξεις τους τον Μαόντο Λο. Είναι ο περιφερειακός που τους λείπει, εκείνος που μπορεί να κάνει τα συστήματα στην άκρη και να δώσει ρυθμό μέσα από το προσωπικό του σκορ. Αυτό έκανε απέναντι στον Αστέρα στο δεύτερο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να μετατρέψει ένα άκρως σφιχτό παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο για την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας, Άλμπα. Ο Λο δεν έχασε ούτε ένα σουτ σε αυτό το διάστημα. Είχε 7/7 και συνολικά 24 πόντους, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα. Βέβαια, η Άλμπα λειτούργησε συνολικά εξαιρετικά στην τέταρτη περίοδο, βγάζοντας στο παρκέ μπάσκετ συνεργασιών σχεδόν σε κάθε δεύτερη επίθεση.

3. Αληθινά διαστημικός, ο Μάρκο Γκούντουριτς πήρε στην πλάτη του τη Φενέρ στην υπερματσάρα του Βελιγραδίου, διαλύοντας κάθε αμυντικό σχέδιο του Ομπράντοβιτς. Η Παρτίζαν είχε τον τελευταίο καιρό σερί 9-2 και 4-0, στο οποίο σερί η άμυνά της είχε παρουσιαστεί βελτιωμένη. Απέναντι όμως στην διπλή απειλή του Σέρβου και του Γουίλμπεκιν, δεν διέθετε τα αμυντικά όπλα, αφήνοντας τους Πάντερ και Μαντάρ συχνά εκτεθειμένους. Ο Γκούντουριτς πήρε μάλιστα το τέταρτο φάουλ του πρώτου, σε στιγμή που οι δύο τους αντάλλαζαν κανονιοβολισμούς στην τέταρτη περίοδο. Μετά από αυτή την κομβική φάση, συνέχισε ουσιαστικά μόνος του μέχρι το τέλος, ολοκληρώνοντας με 25 πόντους, 4/5 τρίποντα και 7 ασίστ. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει επίσης στον Νταϊσόν Πιερ, που με 5/5 τρίποντα άνοιξε τους χώρους για τον συμπαίκτη του.

Ας γυρίσουμε σε αυτό το σημείο τον χρόνο επτά χρόνια πίσω. Συγκεκριμένα, στους τελικούς του σέρβικου πρωταθλήματος το 2016. Η Παρτίζαν είναι έτοιμη να ισοφαρίσει τη σειρά σε 1-1, αλλά ο Αστέρας κάνει comeback από το -20, το οποίο κορυφώνεται ακριβώς με την κόρνα της λήξης. Δράστης ο γνωστός κύριος και απόλυτη πρωταγωνίστρια η ατμόσφαιρα του γηπέδου. Της μουρλής!

4. Ο Κώστας Παπανικολάου κράτησε ζωντανό τον Ολυμπιακό στο κακό πρώτο ημίχρονο και πέτυχε επιπλέον μερικά κρίσιμα καλάθια αργότερα, για να γράψει μία ακόμη ολοκληρωμένη εμφάνιση στο φετινό βιογραφικό του. Το ματς θα το είδατε, συνεπώς δεν θα επεκταθώ τόσο σε αυτό, όσο στη συνολική φετινή του παρουσία. Με τα 4/6 χθεσινά τρίποντα, ο Παπ διατηρεί ένα φανταστικό ποσοστό πίσω από τη γραμμή (46,8%), το οποίο είναι το δεύτερο καλύτερο στην καριέρα του. Μαζί, έχει 52% συνολικά στα σουτ, επίδοση κορυφής στα χρόνια του στην Ευρωλίγκα. Η μόνη σεζόν που συγκρίνεται με τη φετινή είναι η σεζόν 2012-13, στην οποία προπονητής του Ολυμπιακού ήταν... γκουχ γκουχ. Φαίνεται ξεκάθαρα η ευεργετική επίδραση του συστήματος στον Παπ, ο οποίος έτσι κι αλλιώς παραμένει συνεπής στους υπόλοιπους τομείς της συνεισφοράς του.

5. Όπως αναμενόταν, Μπαρτσελόνα και Μονακό πρόσφεραν θέαμα λασπομαχίας στο Παλάου Μπλαουγκράνα, με τις άμυνες σε πρώτο πλάνο, τον εκνευρισμό σε δεύτερο και με τον Μάικ Τζέιμς μάλιστα να τα χώνει διαρκώς σε συμπαίκτες και προπονητή - έτσι φάνηκε. Σε τέτοιου είδους παιχνίδια, μια παρουσία σαν του Βέσελι κάνει τη διαφορά, άσχετα αν ο Σάρας επέλεξε για την τελική ευθεία τον Σανλί. Τι κόλλημα και τούτο, πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, ο Τσέχος είχε 12-7-3 σε ένα άκρως κλειστό ματς (15-13 η τέταρτη περίοδος με τούβλα εκατέρωθεν) και ήταν ο κύριος υπεύθυνος της επιθετικής δυστοκίας των Μονεγάσκων, που για ακόμη μία φορά τα έσπασαν από το τρίποντο. Αν δεν το είδατε, δεν χάσατε απολύτως τίποτα και εγώ έχασα την ώρα μου με τα extended highlights.

X factor

Θα μπορούσε εδώ να μπει ο γνωστός Μίλος, που ήταν ο κορυφαίος της επικράτησης της Μπολόνια επί της Μπασκόνια και έβαζε τρίποντα όποτε χρειαζόταν. Όμως στην οικονομία του πρωταθλήματος, οι πέντε συνεχόμενοι πόντοι του Σάσα Βεζένκοφ μετά τη μείωση των πορτοκαλί σε 69-75, φαντάζουν σημαντικότεροι. Μετά τη δύσκολη νίκη επί της Εφές, στην οποία ο Βεζένκοφ διέπρεψε στην crunch time, η στήλη είχε αναρωτηθεί αν η απόδοση του θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο, προκειμένου να ξεκλειδώσει την τελευταία πίστα που του απομένει: Να είναι επιδραστικός στα κρίσιμα σημεία με το σκορ του. Ε, φαίνεται πως ο MVP της φετινής Ευρωλίγκα πλέον νιώθει σαφώς πιο άνετα και πως αναζητά τις ευκαιρίες να πάρει εκείνος την ομάδα στις πλάτες του, όταν η μπάλα καίει. Για το δίποντο στο 69-75, μάλιστα, θα μπορούσα να γράψω διατριβή. Πόσοι και πόσοι φόργουορντ δεν υπάρχουν, που κερδίζουν ένα switch στο mid post και το πάνε κώλο κώλο, αντί να σηκωθούν για ένα απλό σουτάκι; Μάλλον η πλειοψηφία. Πάρτο.

Η τακτική

Η χρήση των φάουλ αποδείχτηκε κομβικής σημασίας στην μπασκετική/προπονητική/φίλαθλη πανδαισία μεταξύ Παρτίζαν και Φενέρ. Η τούρκικη ομάδα (με ασπρόμαυρες εμφανίσεις σε ένδειξη πένθους) επικράτησε στα σημεία, παρόλα αυτά στο τελευταίο δίλεπτο ήταν φανερό πως οι Σέρβοι δεν μπορούσαν να βγάλουν καλά καλά μία άμυνα, προδομένοι από το φόρτωμα με φάουλ. Πέντε ο Μαντάρ, έξω, από τέσσερα οι αμυντικογενείς Έξουμ και Λεσόρ, με τον τελευταίο να τα έχει φτύσει. Το κυριότερο; Πέντε ο Κέβιν Πάντερ, που βρισκόταν σε εξαιρετικό βράδυ επιθετικά. Ο Ιτούδης στόχευσε πάνω του και τον έβγαλε από το παιχνίδι σε μία ανύποπτη φάση, όταν ο Μπούκερ κέρδισε ένα switch χαμηλά. Ο Γουίλμπεκιν είδε τον συμπαίκτη του, του πέρασε τη μπάλα στο post και ο Πάντερ ενστικτωδώς παρασύρθηκε. Θα ήταν σαφώς προτιμότερο να είχε φάει το καλάθι - που μπορεί και να μην το έτρωγε, μιας και ο Μπούκερ επιθετικά δεν προσέφερε και τίποτα. Το μικρό rotation της Παρτίζαν της κόστισε, καθώς δεν προστατεύτηκαν οι κομβικότερες μονάδες της. Πρόκειται για το βασικό ντεφό της καλοδουλεμένης ομάδας του Ζοτς.

H φάση

Γουίλ Κλάιμπερν εσύ, σούπερσταρ! Κουλουβάχατα χωρίς λόγο τα έκανε η Εφές μέσα σε δυο μόλις λεπτά στην τέταρτη περίοδο, χάνοντας προβάδισμα 9 πόντων από το 36' ως το 38'. Η Βιλερμπάν μάλιστα, πέρασε μπροστά με 89-86 στα 55 δευτερόλεπτα, αλλά οι Τούρκοι ευτύχησαν να έχουν τον Κλάιμπερν σε πολύ καλή μέρα και (κυριότερο) με απολύτως καθαρό μυαλό στην τελική ευθεία. Κέρδισε δύο φάουλ στο τελευταίο λεπτό, έβαλε και τις τέσσερις βολές για το 89-90 και κατόπι ήταν "μια άμυνα μόνος του" στην φάση που έκρινε το θρίλερ.

Συνολικά, ο Κλάιμπερν είχε 20 πόντους με καλά ποσοστά και 8/11 βολές. Η Εφές γλίτωσε από ένα σπάνιο κάζο, που θα την έφερνε σε μειονεκτική θέση στη μάχη της οκτάδας. Τώρα, αντίθετα, πλεονεκτεί, καθώς πέρα από τη βαθμολογία, έχει να κοιτάζει μπροστά της ένα απολύτως ευνοϊκό πρόγραμμα. Σαν να μοιάζει με σημείο καμπής η απόδρασή της.

Το avatar

Κι όμως, παρά τη μικρή διαφορά του 88-83, η Μπολόνια φαινόταν σαν να μην γινόταν να χάσει από τη Μπασκόνια, απέναντι στην οποία σκόραρε ουσιαστικά όποτε ήθελε. Οι παίκτες του Σκαριόλο στόχευσαν επίμονα τους αδύναμους αμυντικούς κρίκους του Πεναρόγια και ειδικότερα τον Μάρκους Χάουαρντ, τον οποίο ανάγκασαν σε πέντε φάουλ σε μόλις 11 λεπτά συμμετοχής. Δεδομένης και της πρόσφατης ένδειας των Βασκων στις θέσεις των γκαρντ, η παρουσία-απουσία του βασικού σουτέρ τους αποδείχτηκε καθοριστική, διότι συν τοις άλλοις επέτρεψε και περισσότερα άνετα λεπτά στον Τεόντοσιτς στην τελική ευθεία. Άντε τώρα να υπήρχε ο Χάουαρντ μαζί με τον Τόμπσον... Ο Μίλος θα ήταν σχεδόν unplayable.

Ο Ολυμπιακός

Οι προπονητικές προσαρμογές έρχονται στο επίκεντρο της ανάλυσης της απίθανης νίκης του Ολυμπιακού στη Βαλένθια. Μετά από ένα κακό πρώτο ημίχρονο, στο οποίο οι Ισπανοί αρνήθηκαν τις weave συνεργασίες των ερυθρόλευκων με τα πολλά handoffs και βρήκαν χώρους στην αδύνατη πλευρά, ο Μπαρτζώκας παρέταξε την ομάδα του με διαφορετικά πρόσωπα και διαφορετική φιλοσοφία. Πρώτη προσαρμογή, η συνύπαρξη των Γουόκαπ και Μακίσικ (αντί του Κάνααν),  οι οποίοι δεν έμειναν πίσω ούτε σε ένα πικ εν ρολ, με αποτέλεσμα η ρακέτα να μείνει γεμάτη. Δεύτερη, η σχεδόν αποκλειστική τοποθέτηση του Βεζένκοφ στην βασική γραμμή στην επίθεση και η αντικατάσταση του passing game με το απλό pick n roll. Η Βαλένθια έχασε τη μπάλα και την έχασε γρήγορα, μέσα από ένα επιβλητικό 30-13 στην τρίτη περίοδο, κατά την οποία οι δύο γκαρντ του Ολυμπιακού έκαναν κυριολεκτικά τα πάντα. Ίσως, λέω ίσως, να πρόκειται για το πιο πλήρες δεκάλεπτο από ένα δίδυμο περιφερειακών φέτος.

Συνολικά, η ικανότητα των παικτών του Ολυμπιακού να βρίσκουν καλά σουτ, τους έβγαλε για μία ακόμη φορά στον αφρό. Τα 20 λάθη σαν να σβήστηκαν μονοκοντυλιά από την ισχύ των ποσοστών: 46,4% στα τρίποντα, 76,9% (έλεος) στα δίποντα. Όταν ένα σύνολο είναι τόσο εύστοχο, τότε μπορεί να γλιτώσει από οποιοδήποτε άλλο κακό. Μην δίνετε παραπάνω προσοχή αλλού. Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη shooting team της διοργάνωσης, διαπρέπει δηλαδή στον σημαντικότερο τομέα του αθλήματος, κι ας έλεγε ο Γιαννάκης κάποτε ότι το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι λαθών. Δεν είναι.

O Παναθηναϊκός

Είμαι πολύ χαρούμενος από την πρόσληψη του Χρήστου Σερέλη. Πρόκειται για έναν άνθρωπο με συνολικότερη κατάρτιση, με αίσθημα της κοινότητας, που ξέρει να επικοινωνεί με τους παίκτες του και να στελεχώνει καλά ρόστερ. Το τελευταίο ίσως δεν κληθεί να το κάνει, αλλά η ευκαιρία του αξίζει και ελπίζω να τα πάει τόσο καλά, που να αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να σκεφτεί την παραμονή του, όταν έρθει η στιγμή. Άλλωστε όλοι από χαμηλότερα ξεκίνησαν.

Στα πιο άμεσα, η παρουσία του νέου κόουτς στον πάγκο έφερε κάποιες οφθαλμοφανείς αλλαγές, κάτι σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις. Σαφώς περισσότερη off ball κίνηση (cuts για άδειασμα της δυνατής πλευράς), όρεξη για passing game και τροφοδότηση του Παπαγιάννη, που όμως απογοήτευσε με την αμυντική παρουσία του. Ο Σερέλης τον απέσυρε στα μέσα της τέταρτης περιόδου, επιχειρώντας να παίξει small, αλλά η μάχη Ντέιβις - Γουίλιαμς ήταν άνιση. Ο Παπαγιάννης επανήλθε, έκανε τη γκάφα με το φάουλ και οι πράσινοι έχασαν μία μεγάλη ευκαιρία να πάρουν ψυχολογία για τη συνέχεια.

Η Μιλάνο μπορεί να σε ξεγελάσει. Η άμυνα της είναι τόσο καλή, που συχνά η επίθεση του αντιπάλου μοιάζει με έκτρωμα, χωρίς ντε και καλά να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα, η επίθεση της είναι τόσο χάλια, που η ανασταλτική λειτουργία όποιου την αντιμετωπίζει, μπορεί να φαίνεται υπέροχη, χωρίς να είναι. Δεν αποτελεί κριτήριο ένας αγώνας απέναντι της για οτιδήποτε, πέραν του να εντοπιστούν τάσεις. Θα συνεχίσει π.χ. ο Μαντζούκας να παίρνει χρόνο, όταν γυρίσει ο Γκουντάιτις; Πιστεύω πως ναι. Θα απολαμβάνει σε συνέχεια την ίδια ασυλία ο Μπέικον στην crunch time; Για λίγο καιρό ίσως, μετά μάλλον όχι. Προχθές πήρε πάλι εφτά τρίποντα και ευστόχησε μόλις σε ένα. Στα τελευταία έξι παιχνίδια, έχει 8/37, 21,6%!  Το ότι ο Γκριγκόνις αγωνίστηκε μόλις τέσσερα λεπτά σε τέτοιο βράδυ, υπό καθεστώς "προπονητικής πρεμιέρας", μας δείχνει το ύψος του βουνού που έχει μπροστά του ο κόουτς, προκειμένου να διορθώσει όλα αυτά τα κακώς κείμενα. Καλή του τύχη!

Και καλό τριήμερο σε όλες και όλους. Η Κεφαλονίτικη Ρομπόλα παραμένει σταθερή αξία για την Καθαρά Δευτέρα.