Ας πάμε στα αγωνιστικά...

Το τελευταίο χρονικά παιχνίδι, μεταξύ Παναθηναϊκού και Βαλένθια, ήταν εκείνο με το συναρπαστικότερο φινάλε. Το "πορτοκάλι" που πέταξε ο Κρις Τζόουνς στο καλάθι των πράσινων έδωσε πολύ σημαντική νίκη στην ομάδα του, που πάτησε πιο σίγουρα στην οκτάδα και αναμένει τα αποτελέσματα της Εφές. Η Παρτίζαν συνέχισε την ανοδική της πορεία και η Ζαλγκίρις επέστρεψε στις νίκες, δια χειρός ... Κεβάριους Χέιζ (βλ. παρακάτω). Σε λιγότερο συναρπαστικά νέα, ο Ολυμπιακός γοήτευσε εκ νέου, η Μπαρτσελόνα πήρε κανονική εκδίκηση από τη Βίρτους και το γαλλικό ντέρμπι ήταν πιο βαρετό και από ταινία Χάρι Πότερ. Ας δούμε διάφορα πραγματάκια.

Η πρώτη πεντάδα

1. Μετά από τη χειρότερη εβδομάδα του στην Ευρωλίγκα, ο Νεμάνια Νέντοβιτς επανήλθε δριμύτερος, διαλύοντας με τα τρίποντα του τα αμυντικά σχέδια της Μακάμπι για περίπου 35 λεπτά. Στα τελευταία πέντε έκανε κάποιες πατάτες, αλλά η ουσία είναι πως ο Αστέρας δεν θα έβρισκε ποτέ αυτή τη νίκη, αν ο Νέντοβιτς δεν τον είχε φτάσει σε ένα επιβλητικό 53-69, λίγο πριν το τέλος της τρίτης περιόδου. Η Μακάμπι αντέδρασε μέσα από τα switch στην περίμετρο, ο Μπάλντγουιν έκανε ρεκόρ καριέρας, ευστοχώντας σε κάθε πιθανό και απίθανο σουτ, παρόλα αυτά το μαξιλάρι αποδείχτηκε αρκετό για τον Αστέρα στο σφύριγμα της λήξης. Απολογισμός του Νέντο: 28 πόντοι, 6/9 τρίποντα. Ο Μπάλντγουιν είχε 38 (!), με 6/10.

2. Τώρα σόρι, it is what it is, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να παίξουμε το νικητήριο buzzer beater του Τζόουνς.

Chris Jones FOR THE WIIIIN against Panathinaikos???@valenciabasket pic.twitter.com/udEnNr5uWz

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) February 10, 2023

Μεγαλειώδης, όσο και οικονομική, η εμφάνιση του βασικού point guard της Βαλένθια, που ειδικά στην crunch time ήταν ασταμάτητος, κερδίζοντας κάθε πιθανή και απίθανη μονομαχία από την άμυνα του Παναθηναϊκού. Λίγο πριν από το φοβερό αυτό τρίποντο, είχε σηκωθεί για λέι απ στο πρόσωπο του Γκουντάιτις και όταν είδε ότι ο Λιθουανός είχε πηδήξει σωστά, στάθηκε στον αέρα και άλλαξε χέρι, για να βάλει τη Βαλένθια μπροστά με +1 (86-87). Ήταν ένα κανονικό ποίημα αυτό το λέι απ. Στο ενδιάμεσο των δύο προσπαθειών δε, ευστόχησε και σε δύο βολές, για να συμπληρώσει ένα κρεσέντο, στο οποίο οι 11 τελευταίοι πόντοι της ομάδας του προήλθαν από τα χέρια του. Ε, χέσε μας ρε Κρις Τζόουνς. 24 πόντοι με δύο χαμένα σουτ, 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ και μόλις ένα λάθος.

3. Ισως ο συχνότερος επισκέπτης της πεντάδας μας φέτος (μαζί με τον επόμενο), ο σούπερ αρχηγός της Ζαλγκίρις, Εντγκάρας Ουλάνοβας, έφερε εις πέρας στο ακέραιο μία ακόμη αποστολή του, που αυτή τη φορά είχε ως ζητούμενο κυρίως το playmaking. Η Ζαλγκίρις, έχοντας μείνει με έναν μόνο point guard, μοιράζει ευθύνες οργάνωσης σε εκείνον και στον Μπραζντέικις και έτσι προέκυψαν 5 ασίστ, μαζί με 16 πόντους και άλλα 5 ριμπάουντ. Προσοχή τώρα: Ο Ουλάνοβας, που δρα κυρίως από το middle post, έχει μέσο όρο 4,8 ασίστ στα τελευταία πέντε παιχνίδια, πολύ πιο πάνω από τα νούμερα του στη σεζόν και σε ολόκληρη την καριέρα του. Να τι εννοούμε με τον όρο step up.

4. Κι όμως, δεν είναι σαν οι 28 πόντοι και τα 13 ριμπάουντ του Σάσα Βεζένκοφ να πέρασαν στα ψιλά, μπροστά στην ομαδική επίδοση του Ολυμπιακού στο Βερολίνο; Μία από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις της σεζόν, δεδομένου του μικρού όγκου των σουτ (μόλις 13), μοιάζει σαν να ήρθε ως φυσική απόρροια των υπολοίπων δρώμενων στο ερυθρόλευκο παιχνίδι. Με άλλα λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε πως όσο ο Ολυμπιακός παίζει έτσι, τότε ανάλογα βράδια του Βεζένκοφ μπορούν να θεωρούνται δεδομένα. Φαίνεται πως μετά το ματς με την Εφές, το οποίο έκρινε με προσωπικό σκορ, ο Σάσα παίζει με ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση, παίρνοντας πλέον στα ίσια προσπάθειες απέναντι σε προσωπικό αντίπαλο που βρίσκεται κολλημένος στο σώμα του. Ενα γρήγορο release και η μπάλα πάει μέσα, ανεξαρτήτως απόστασης του αμυντικού. Πολύ σπάνιο πράγμα, σχεδόν μοναδικό στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

5. Ο Αρτούρας Γκουντάιτις, με την επιβλητική του παρουσία, σχεδόν ξεγύμνωσε τις πρότερες επιλογές του προπονητή του, που σε ό,τι αφορά την επίθεση, αντιλαμβάνεται τους σέντερ περίπου ως κινούμενα κομοδίνα. Πόσες και πόσες φορές δεν έχει φανεί προβλέψιμη η λειτουργία του Παναθηναϊκού, με το overdribbling του Μπέικον και τις υπερβολικές ευθύνες του μέτριου Γουίλιαμς; Οι πράσινοι σε κανένα σημείο της σεζόν δεν έχουν επιμείνει ουσιαστικά στον άξονα τους, ούτε έχουν προσπαθήσει να βρουν τους ψηλούς τους βαθειά στη ρακέτα, εξ ου και η χαμηλή τους παραγωγικότητα. Πρέπει πάντως να αναγνωρίσουμε και στον Γκουντάτις, πως γενικά φαίνεται σαφώς πιο ορεξάτος από τον Παπαγιάννη, ίσως γιατί η δική του θέση είναι εκ των πραγμάτων πιο επισφαλής. 23 πόντοι, 7/11 σουτ και 9/11 βολές με παιχνίδισμα του αριστερού ώμου. Να έβγαζε και μία δυο καλύτερες άμυνες...

Χ factor

Αν ο Αστέρας χρωστάει σε κάποιον το ότι δεν υπέκυψε στην πίεση της Μακάμπι, αυτός είναι ο Λούκα Μίτροβιτς. Διαγοντας μία σεζόν με μπόλικα σκαμπανεβάσματα, ο Μίτροβιτς παραμένει ο πιο αξιόπιστος σέντερ στη διάθεση του Ιβάνοβιτς και όταν είναι στα καλά του, τότε βγάζει πολλές γενναίες φάσεις σε άμυνα και επίθεση. Προχθές πήρε πέντε επιθετικά ριμπάουντ και αποτέλεσε τον go to guy της ομάδας του στην crunch time, όταν Βιλντόζα και Νέντοβιτς έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο. Το πιο κρίσιμο καλάθι το έβαλε ο Ντόμπριτς, αλλά ο Μίτροβιτς καθάρισε σε κάθε κρίσιμο σημείο ακριβώς πριν.

Το avatar

Mία από τις τραγικότερες ομαδικές παρουσίες στη σεζόν προήλθε από ομάδα που είχε 10/18 τρίποντα. Οκ, η Βίρτους έσωσε κάπως τα προσχήματα στην τελευταία περίοδο (36-18), για αυτό και το ποσοστό της από μακριά κατέληξε καλό, αλλά για τρία δεκάλεπτα ήταν σε έπαιζαν άντρες με έφηβους. Η Μπαρτσελόνα έπνιξε τους Μπολονέζους με την άμυνά της, υποχρεώνοντας τους σε μόλις 39 πόντους στα τρία πρώτα δεκάλεπτα (39-74). Μεγάλοι εξαφανισμένοι, οι δύο πολύπειροι Χάκετ και Τεόντοσιτς, που μαζί είχαν 1/9 σουτ και τρεις συνολικά πόντους. Σαν να το περίμεναν αυτό το παιχνίδι στη Μπάρσα, μετά το κάζο που έπαθαν στην έδρα τους από το σύνολο του Σκαριόλο. Σε καμία περίπτωση δεν ποντάρω σε πρόκριση των Ιταλών στην οκτάδα, παρακάτω θα σας αποκαλύψω ποια θα είναι η ομάδα που θα τα καταφέρει σχεδόν σίγουρα.

Η φάση

Χωρίς πλάκα, στη Ζαλγκίριο Αρίνα εκτυλίχθηκε ένα από τα πιο περίπλοκα δράματα της φετινής Ευρωλίγκα. Καμία εκ των Ζαλγκίρις και Μπασκόνια δεν πήρε προβάδισμα άνω των 5 πόντων. Aπό το 24' εώς το 39' δε, για 15 ολόκληρα λεπτά δηλαδή, η διαφορά μεταξύ τους ήταν μονίμως στο καλάθι, είτε τρίποντο, είτε δίποντο! Αν δεν με πιστεύετε, δείτε το διάγραμμα.

Kυριολεκτικά, παρανυχίδα με παρανυχίδα πήγαιναν Λιθουανοί και Βάσκοι και όπως αντιλαμβάνεστε, σε τέτοια παιχνίδια μία φάση αρκεί για να κάνει τη διαφορά.

Η φάση αυτή ήρθε λιγότερο από ενάμισι λεπτό πριν το τέλος, με τις δύο ομάδες ισόπαλες. Ο Σεντεκέρσκις ξέφυγε από την αδύνατη πλευρά και πήγε για το κάρφωμα με μανία, όμως στον αέρα τον συνάντησε ο Κεβάριους Χέιζ - ή άλλιώς, ο πιο ύπουλα χρήσιμος ψηλός της διοργάνωσης. Μάλιστα ο Χέιζ, δυο στιγμές πιο πριν, είχε βγει σε switch επάνω στον Τόμπσον, εμποδίζοντας drive και δημιουργία. Σαν σύνολο, ίσως τα 10 πιο εντυπωσιακά αμυντικά δευτερόλεπτα της σεζόν από έναν παίκτη.

Μετά από όσα είδατε, η Ζαλγκίρις σκόραρε και πήρε το ματς με τέσσερις πόντους διαφορά, σε ένα γεμάτο μπασκετικό βράδυ.

O Ολυμπιακός

Για μία ακόμη φορά, ο Ολυμπιακός πρόσφερε απλόχερα θεαματικά στιγμιότυπα, μέσα από το θαυμαστό ομαδικό μπάσκετ, που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα άλλα σύνολα της φετινής Ευρωλίγκα. Συνεργασίες υπέροχες, γρήγορες, με τη σκέψη πάντα στη συνέχεια του play, που αφήνουν στην άμυνα ελάχιστες επιλογές και την οδηγούν σε πολύ συγκεκριμένες αντιδράσεις. Nα εξηγήσω τι εννοώ, μην τα λέμε στον αέρα.

Ορμώμενη από την κακή transition άμυνα των ερυθρόλευκων στο τέλος της δεύτερης περιόδου, η Άλμπα μείωσε τη διαφορά των 21 πόντων στους 9, με τις αρχές της τρίτης. Τότε ο Ολυμπιακός στράφηκε στον Φαλ, κάτι που κάνει συχνά πυκνά για να ηρεμήσει τον ρυθμό και να ξαναβρεί την αυτοκυριαρχία του. Έτσι και συνέβη. Ο Γάλλος έβαλε τους Γερμανούς στα καλάθια, ακριβώς όπως σχεδίασε ο Μπαρτζώκας. Η Άλμπα δεν κατάφερε καλά καλά να του κάνει μισό double team, παραδίδοντας στη συνέχεια οριστικά το πνεύμα της στα χέρια των τρομερών αντιπάλων της.

Γιατί όμως δεν το κατάφερε; Ιδού μία φάση-επιτομή της φιλοσοφίας που έχει εμφυσήσει ο κόουτς. Ξεκινάμε από σκριν επιλογής (horns) και παίρνουμε το switch. Ο Φαλ ποστάρει. Το λογικό είναι κάποια στιγμή να έρθει μια βοήθεια, μήπως φύγει η μπάλα από τα χέρια του. Ιδανικά, από τους αντιπάλους των Γουόκαπ ή Παπανικολάου. Η βοήθεια δεν έρχεται, διότι... εχμ... μετά το post up και οι τέσσερις συμπαίκτες του Φαλ επιχειρούν κάποιου είδους cut. Μετρήστε: Πρώτα ο Κανααν στη γωνία, μετά οι Γουόκαπ και Παπανικολάου και τέλος ο Βεζένκοφ και ξανά ο Κανααν! Eίναι πολύ αργά για τον Σίκμα, από αυτή την τελική θέση να κάνει οτιδήποτε.

Τέτοια κίνηση συναντάται σπάνια. Συνήθως γίνονται ένα, άντε δυο cuts και μετά την ολοκλήρωση της αρχικής προσπάθειας. Στον Ολυμπιακό όμως, μέχρι να πετύχει κάτι, όλοι δουλεύουν για αυτό διαρκώς. Ένα handoff που δεν θα πραγματοποιηθεί, σημαίνει πως ο γκαρντ θα συνεχίσει την κίνηση και θα κόψει προς το καλάθι. Ένα flare που δεν θα οδηγήσει σε ελεύθερο σουτ, σημαίνει πως οι δύο παίκτες που εμπλέκονται σε αυτό, μετά θα παίξουν ένα side pick. Τίποτε δεν τελειώνει εκεί που συνήθως τελειώνουν τα πράγματα.

Αυτά φυσικά σε πλήρη ισχύ. Ο Ολυμπιακός θα παίξει και κλειστά παιχνίδια, όπου η επίθεση θα αποσυντονιστεί και θα αναζητηθούν προσωπικές υπογραφές. Η αισιοδοξία για αυτές τις στιγμές εδράζεται πάνω στην άμυνα. Ναι μεν το παιχνίδι με την Άλμπα ήταν το πιο πρόσφατο, αλλά εκείνο απέναντι στην Εφές έγινε ίσα ίσα μόλις πριν μία εβδομάδα.

Το play

Μία ομάδα που έχει επίθεση εφάμιλλη, αν και όχι ισοδύναμη του Ολυμπιακού, είναι η Παρτίζαν. Οι βασικές αρχές της είναι το να βρίσκει το σωστό ματς απ και να πηγαίνει από εκεί παραπέρα, με παράλληλη έμφαση στις θέσεις και στο read and react. Παρακάτω ένα μικρό αριστούργημα τριών παικτών της σε μικρό χώρο, χωρίς μετακίνηση της μπάλας από τη δυνατή πλευρά. Τρίγωνο, θέσεις, διάβασμα (η βοήθεια από τον κοντό).

Εύκολη επικράτηση στο δεύτερο ημίχρονο για τους παίκτες του Ζοτς στην έδρα της Μπάγερν, που έμοιαζε με τη δική τους έδρα, με τόσους Σέρβους ΠΑΟΚτσήδες που ήταν μέσα. Το σερί τους έφτασε αισίως στο 4-0 και το συνολικό τους ρεκόρ στο 13-11. Έχουν μάλιστα δώσει και δύο παραπάνω παιχνίδια εκτός έδρας από ό,τι εντός και κάτι μου λέει πως θα είναι στα πλέι οφ και πως θα θέλουμε να τους αποφύγουμε. Ποιοι είμαστε εμείς που θα θέλουμε να τους αποφύγουμε, θα μου πείτε... Ε, οι Ολυμπιακοί τέλος πάντων.

H τακτική

Στην τελευταία ενότητα του σημερινού Ριμπάουντ, ας ασχοληθούμε με το πώς επέλεξε να αμυνθεί ο Παναθηναϊκός στην τελευταία φάση. Πάμε να τη δούμε άλλη μία, χίλια συγγνώμη και πάλι.

Chris Jones FOR THE WIIIIN against Panathinaikos???@valenciabasket pic.twitter.com/udEnNr5uWz

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) February 10, 2023

Κατ'αρχήν, εδώ υπάρχει μία μαγκιά του Μουμπρού, της Βαλένθια, του Τζόουνς ή όποιου άλλου τέλος πάντων. Επιδιώκουν το switch μέσα από ένα elbow touch, δηλαδή την πάσα στον ψηλό στο πλάι. Δεν πρόκειται για ένα απλό πικ, το οποίο στην τελική μπορεί ο αντίπαλος να το παγώσει, να το σπάσει ή και εγώ δεν ξέρω τι... Ο Λι δεν περιμένει αυτή την πάσα και μένει πίσω, το σκριν του Αλεξάντερ είναι ιδανικό από γωνία και στήσιμο, άρα δεν υπάρχει επιλογή. Παρόλο που η δράση είναι κάμποσο μακριά, το switch είναι αναγκαστικό, το έχουν κερδίσει οι πορτοκαλί με το σπαθί τους.

Από εκεί και πέρα, η συζήτηση αφορά τη στελέχωση. Ο Γουίλιαμς προφανώς και υπήρξε στόχος του Μουμπρού, αλλά κάτι μου λέει πως η εντολή ήταν να πάνε οι παίκτες του να χτυπήσουν το 1-4, ανεξαρτήτως σύνθεσης. Θα τα πήγαινε καλύτερα εκεί ο νεόφερτος Αγραβάνης ή ο άπειρος Μαντζούκας; Well... μάλλον, ειδικά ο δεύτερος. Το ιστορικό του Γουίλιαμς είναι τόσο επιβαρυμένο, που ακόμη και αν το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με άλλο παίκτη, κανείς δεν θα είχε να καταλογίσει τίποτα σε κανέναν. Άσε που τα οφέλη θα ήταν πολύ περισσότερα, αν ο μικρός πρωταγωνιστούσε σε μία τόσο κρίσιμη φάση.

Τέλος πάντων, καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους.