Στα δικά μας, στις διάφορες συντριβές των ημερών ανήκει και ο Παναθηναϊκός (με Άλμπα, Βαλένθια), που εξαφανίστηκε μετά το πρώτο δεκάλεπτο στην Κωνσταντινούπολη και μάλιστα σε αγώνα που δεν είχε απουσίες. Πόσο αυστηρά πρέπει να σταθούμε απέναντι του; Πολύ, αν και όχι για το συγκεκριμένο βράδυ. Cliffhanger σε αυτό το σημείο, για να περάσουμε στις κατηγορίες του "Μακρινού Ριμπάουντ".

Η πρώτη πεντάδα

1. Γερό ντέρμπι στο πριγκηπάτο, εκεί όπου οι ντόπιοι κέρδισαν τους Βάσκους ίσα ίσα στο τελευταίο λεπτό, χάρη στις εντυπωσιακές προσπάθειες του Έλι Οκόμπο (22 πόντοι). Ο Μάικ Τζέιμς δεν ήταν σε καλή μέρα, παρόλα αυτά η Μονακό βρήκε σκορ την κρίσιμη στιγμή, φανερώνοντας τις δυνατότητες του οπλοστασίου της. Από την άλλη, η Μπασκόνια τα πήγε περίφημα αμυντικά και δικαιούται να αισιοδοξεί, καθώς στάθηκε ανταγωνιστικά σε μία δύσκολη έδρα και φανέρωσε βάθος, καθώς ο Πιέρια Χένρι δείχνει να εγκλιματίζεται.

2. Σοβαρή δήλωση υπεροχής από τον Βασίλιε Μίτσιτς, που άγγιξε το τέλειο στην απόδοση του απέναντι στη Μπαρτσελόνα, με 22 πόντους (6/11), 3 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 4 κλεψίματα, 10 κερδισμένα φάουλ και ... ένα (!) λάθος 32 λεπτά συμμετοχής. Ο καλύτερος παίκτης της Ευρωλίγκα έχει κερδίσει με το σπαθί του το ελεύθερο από τον προπονητή του (βλ. ενότητα "τακτική") και όταν παίζει ισορροπημένα είναι αληθινή απόλαυση. Η Μπαρτσελόνα δοκίμασε διάφορα πάνω του (Χίγκινς, Αμπρίνες!!!) και απέτυχαν όλα. Χαρακτηριστικά, δείτε πώς στην παρακάτω φάση διαβάζει το βύθισμα στην πίσω ζώνη και περνάει μια εκπληκτική πάσα στον Μπομπουά για ελεύθερο τρίποντο, ακριβώς την ώρα του πικ. Αριστούργημα!

3. Καταπληκτικός ο Ντάντε Έξουμ στο Βελιγράδι, κατεύθυνε το παιχνίδι της Παρτίζαν στην εντέλεια στο δεύτερο ημίχρονο και σκόραρε και ο ίδιος κατά ριπάς, ειδικά όταν έπρεπε. Ο τρομερός τύπος στον πάγκο έχει καταφέρει να φτιάξει μία άκρως αποτελεσματική επίθεση, που ακουμπά πολύ στον Λεσόρ και στον Πάντερ, όχι μόνο για δικό τους σκορ, αλλά και για δημιουργία. Ο εκάστοτε point guard οφείλει να φροντίζει να φτάνει η μπαλα σε εκείνους με σωστό τρόπο και τη σωστή ώρα (μετά από switch, μετά από pin down), όπως και να διαχειρίζεται σωστά το άπλωμα στο transition. Ο Έξουμ αυτές τις δουλειές μπορεί να τις κάνει καλά και από εκεί και πέρα το δικό του σκορ είναι bonus. Επίσης, είναι πολύ καλός αμυντικός. 21 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κλεψίματα.

4. Στην πιο σιωπηρή μεγάλη εμφάνιση που θυμάμαι, ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν "διαρκώς εκεί" για τον Ολυμπιακό. Κάθε φορά που χρειάζονταν το οτιδήποτε από εκείνον οι συμπαίκτες του, εκείνος το έδινε απλόχερα, χωρίς να καταχραστεί μπάλα και κατοχές ούτε μισή φορά. Στην cunch time, ένα δικό του επιθετικό ριμπάουντ και μία καλή άμυνα, που κατέληξε σε επιθετικό φάουλ του Μπονγκά, έφεραν ξανά την ηρεμία, που είχε προς στιγμήν διαταραχθεί από τις καλές άμυνες της Μπάγερν. Ας καταγράψουμε τη συνεισφορά του. 20 πόντοι, 13 ριμπάουντ, 4 ασίστ και το αγαπημένο μου νούμερο ... 10/10 βολές.

Μία στάση εδώ...

Πριν από το προχθεσινό ματς, ο Βεζένκοφ είχε πάει στη γραμμή των βολών μόλις 18 φορές, δηλαδή λιγότερες από τρεις φορές ανά παιχνίδι, κάτι που ίσχυε και πέρυσι. Με τα ποσοστά που έχει, αν αυτό το νούμερο μπορούσε με κάποιο τρόπο να αυξηθεί, ο Σάσα θα ανέβαινε ακόμη ένα επίπεδο, προβάλοντας πλέον ως το πιο πλήρες επιθετικό όπλο του τουρνουά.

5. Άλλη μία νίκη για τη θαυμάσια Ζαλγκίρις, στην οποία ο Μακσβίτις έχει στύψει μέχρι και τις μύγες. Η άμυνα των Λιθουανών αρκούσε για να κάνει τη δουλειά απέναντι στην - πολύ αργή στη σκέψη - Μιλάνο, στην οποία πρώτος στις ασίστ ήταν ... ο Κάιλ Χάινς. Στο τέλος, ο Μεσίνα τα έχωσε δημόσια στους Πάνγκος και Μπράντον Ντέιβις, που έχασαν κατά κράτος τις επιμέρους μονομαχίες στις θέσεις τους. Ειδικά για τον δεύτερο, η σύγκριση με τον συνεπέστατο Ρόλαντς Σμιτς κάθε άλλο παρά είναι κολακευτική. Ο Λετονός αγωνίστηκε ξανά και στις δύο θέσεις του χαμηλού ποστ, έχοντας νταμπλ νταμπλ (10-10) και μακράν την πιο μεστή παρουσία κοντά στα καλάθια. Σε ένα παιχνίδι που καταλήγει τόσο κλειστό, η οντότητα στη ρακέτα πιθανώς αποτελεί τον καθοριστικότερο παράγοντα επικράτησης.

X factor

Πάμε να δούμε τον Ματίας Λεσόρ να συμμετέχει στο επιθετικό παιχνίδι της Παρτίζαν, για να κατανοήσουμε την επιρροή του στην πολύ λειτουργική επίθεση της.

Πριν από τον Ομπράντοβιτς ο Γάλλος ήταν ένας απλός finisher. Πλέον έχει οργανικό ρόλο στη ροή στο πέντε εναντίον πέντε, μοιράζοντας χθες βράδυ 4 ασίστ. Φέτος πασάρει πολύ περισσότερο. Μην ξεχνιόμαστε βέβαια, η ορμή του στη στεφάνη παραμένει ασυγκράτητη, αποφέροντας αυτή τη φορά 7 επιθετικά ριμπάουντ. Βάλτε και 16 πόντους και έχετε μπροστά σας τον X factor της σημαντικής νίκης των Σέρβων.

Το avatar

Η Μπασκόνια έχει προοπτική, όπως αναφέραμε και προηγουμένως. Είναι πολύ σημαντικό για τους Βάσκους πως έχουν βρει ένα δίδυμο εξαιρετικών πόιντ γκαρντ (Τόμπσον, Χένρι), οι οποίοι μπορούν άνετα να διαδέχονται ο ένας τον άλλον στη σύνθεση, χωρίς να διαταράσσεται το στυλ παιχνιδιού και ο ρυθμός της ομάδας. Τολμώ να πω ότι κανένα άλλο σύνολο δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, ενώ συν τοις άλλοις οι δυο τους μπορούν να αγωνιστούν και μαζί στην crunch time.

Τα ερωτηματικά στην περιφέρεια της ομάδας αφορούν κυρίως τον Μάρκους Χάουαρντ, ο οποίος μία παίζει σαν Στεφ Κάρι και μία σαν Νιλς Γκιφάι. Χθες είχε 1/6 τρίποντα, 3 πόντους και 4 φάουλ σε 19 λεπτά. Με τον Ολυμπιακό έπαιξε χάλια, με τη Βιλερμπάν το ίδιο. Σαφώς και η παρουσία του κρατάει την άμυνα απασχολημένη, όμως εδώ είναι Ευρωλίγκα, δεν είναι ΝΒΑ. Οι χώροι ανοίγουν ως ένα βαθμό, όχι τελείως.

Η τακτική

Φεστιβάλ iso από την Εφές, η οποία πλήρως απενοχοποιημένα άφησε τους Μίτσιτς και Κλάιμπερν να πάρουν ό,τι πρωτοβουλία ήθελαν απέναντι στην άμυνα της Μπαρτσελόνα. Το προσωπικό τους σόου ήταν απολαυστικό και ειδικά στην τελευταία περίοδο έφερε τον Σάρας σε απελπισία, με κατάληξη κάποιους διαξιφισμούς περί κατασκοπίας με τους βοηθούς του Αταμάν.

Οι Τούρκοι έβαλαν 30 καλάθια, εκ των οποίων μόλις 12 προήλθαν από ασίστ, ήτοι το 40%. Βρίσκονται στις τρεις τελευταίες θέσεις σε ποσοστό τελικών πασών και έχουν πάρει απόφαση ότι θα πορευτούν έτσι για φέτος. Λεπτομέρεια; Η επίθεση τους είναι στις πέντε αποτελεσματικότερες ανά 100 κατοχές, αποδεικνύοντας πως αν έχεις ταλέντο, χρειάζεται απλώς να βρίσκεις τον τρόπο να το εκμεταλλεύεσαι, ασχετα αν το μπάσκετ του Αταμάν ήταν ομορφότερο, όταν ενέπλεκε περισσότερο τους πλάγιους παίκτες του.

Υποψιάζομαι βέβαια, ότι αυτό που καίει περισσότερο τον Τούρκο κόουτς είναι να αμυνθεί η ομάδα του καλύτερα.  Βρίσκεται στις τρεις χειρότερες άμυνες και έχει για βασικό σέντερ τον Ζίζιτς, που στη νίκη επί της Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε ελάχιστα...

O Ολυμπιακός

Εκμεταλλευόμενος και (κάποιες) απουσίες της αντιπάλου του, ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς με την Μπάγερν αμυντικά προσηλωμένος και με μπροστάρη τον εκπληκτικό Γουόκαπ δημιούργησε γρήγορα απόσταση ασφαλείας, την οποία διατήρησε μέχρι τέλους, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν όμορφα στο πρώτο ημίχρονο, μετατρέποντας τις άμυνες σε ωραία plays στην άλλη πλευρά του γηπέδου, περνώντας συχνά τη μπάλα στο χαμηλό ποστ. Ήταν μακράν η συνεπέστερη και πιο επίμονη προσπάθεια τους να εμπλέξουν τον βασικό ψηλό τους (Φαλ) στη ροή της επίθεσης, κάτι που μεταφράστηκε τόσο σε δική του παραγωγή, όσο και σε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας για τρία συνεχόμενα δεκάλεπτα. O Φαλ μάλιστα, αποτέλεσε και τη δικλείδα ασφαλείας, προκειμένου η Μπάγερν να μην μεταφέρει το μομέντουμ της δεύτερης περιόδου στην τρίτη. Τροφοδοτήθηκε άμεσα και σκόραρε με άνεση. 

Εκείνο που κάπως προβληματίζει, είναι πως στο τέταρτο δεκάλεπτο εμφανίστηκαν κάποια "σημάδια-Βαλένθια". Η επίθεση μπλόκαρε, η Μπάγερν πλησίασε κάμποσο και χρειάστηκαν ορισμένα hustle plays, προκειμένου να μην παρασυρθεί ο Ολυμπιακός σε μία επικίνδυνη αλληλλουχία. Θα μου πείτε, βέβαια, πως δεν είναι κακό να υπάρχει διαθέσιμος αυτός ο τρόπος να κερδίζεις. Δεν διαφωνώ, όμως εδώ υπάρχει ένα μοτίβο, που λέει πως ο πάγκος δεν κάνει rotation, ακόμη και αν η διαφορά είναι στο +13 (όπως και με τη Βαλένθια), με αποτέλεσμα από ένα σημείο και ύστερα κάποιες μονάδες να κουράζονται κάπως. Η δύστοκη (sic) ομάδα του Τρινκιέρι δεν εκμεταλλεύτηκε πλήρως τις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν για ανατροπή, παρόλα αυτά οι ευκαιρίες υπήρξαν. Το σκορ έφτασε στο 65-69, περίπου τεσσεράμιση λεπτά πριν το τέλος. Εκεί ξαναμπήκε ο Φαλ και οι ισορροπίες αποκαταστάθηκαν μερικώς, και πάντως όσο χρειαζόταν για να μην γίνει καμία στραβή. Αν ο Κανααν και ο Πίτερς μπορούσαν να προσφέρουν συστηματικά κάτι λίγο περισσότερο, δεν θα είχαμε τίποτα να μας προβληματίζει σήμερα.

O Παναθηναϊκός

Το βλέμμα ήδη στην επόμενη διπλή (εντός έδρας) αγωνιστική για το τριφύλλι, μήπως και σουλουπώσει το ρεκόρ του στο 4-6, κάτι που στα χαρτιά κάθε άλλο παρά μοιάζει ανέφικτο. Βέβαια αν παίξει όπως με τη Φενέρ, κλάφτα... Από την άλλη, η Φενέρ σκίζει γενικώς φέτος, οπότε ίσως δεν πρέπει να σταθούμε πολύ αυστηρά σε ό,τι είδαμε, εδώ η Βαλένθια έφαγε 30 από τη Βίρτους. Το λογικό είναι πως ο Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερος και θα διεκδικήσει το δύο στα δύο, εφόσον βέβαια η άμυνα του βελτιωθεί.

Το βασικό μου παράπονο από τον Παναθηναϊκό, είναι πως εξακολουθεί, ακόμη και σε ματς που κρίνονται νωρίς, να μην "ψήνει" παίκτες όπως ο Μαντζούκας ή ο Γιώργος Καλαϊτζάκης. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον πρώτο, η απουσία του από διαδοχικά ευρωλιγκάτα ραντεβού προβάλει σκανδαλώδης, διότι άλλο τεσσάρι πλην του Γουίλιαμς δεν υπάρχει εύκαιρο. Τι σκατά μου θέλουν εκεί στους πράσινους; Να διεκδικήσουν το φάιναλ φορ; Δεν πρόκειται. Και μη μου πείτε ότι δεν είμαι στις προπονήσεις, άλλη δουλειά δεν είχα να τρέχω κι εκεί.

Η φάση

Σε μία καταπληκτική λήψη, ο επίσημος λογαριασμός του Ερυθρού Αστέρα παρουσίασε δύο χορευτικές κινήσεις του Λούκα Βιλντόζα, οι οποίες από τη γενική κάμερα δείχνουν όσο να πεις λιγότερο εντυπωσιακές. Wait for it...

What a move from Luca Vildoza! 11:2 #kkcz #TogetherWeCan #WeAreTheTeam pic.twitter.com/WhBYnPlzGI

— KK Crvena zvezda mts (@kkcrvenazvezda) November 17, 2022

Βιλντόζα, Νέντοβιτς, Ιβάνοβιτς... Άραγε πώς θα πάει αυτό; Οι παίκτες του Αστέρα πάντως, μετά από ένα πρώτο ημίχρονο τρομερής ενέργειας και σπάνιας αμυντικής προσπάθειας (μόλις 23 πόντους η Βιλερμπάν), λίγο έλειψε να τα φτύσουν τελείως προς το τέλος. Χρειάστηκε τελικά μία ψιλοαπίθανη αλληλουχία φάσεων για να κερδίσουν, με επιθετικό ριμπάουντ του Μίτροβιτς, ηρωικά saves χιλιοστού των Μπέντιλ και Ιβάνοβιτς, καλαθάρες του Νέντοβιτς και δύο χαμένες βολές από τον Πονς, όλα μαζί 20'' πριν το φινάλε και έπειτα. Αν θέλει να σε πάει, θα σε πάει η κωλόμπαλα.

Καλό Σαββατοκύριακο.