Σε άλλα νεάκια, διαφαίνεται στον ορίζοντα άλλη μία χρονιά-μαρτύριο για την πολυτελή Μιλάνο, ενώ η Εφές συνεχίζει να τεμπελιάζει απτόητη, όπως έκανε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Εμείς λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από το σύνολο που είτε χάνει, είτε κερδίζει, δεν σε αφήνει με τίποτα να χασμουρηθείς ή να χαλαρώσεις...

Η πρώτη πεντάδα

1. Φρενήρες μπάσκετ από τη Μπασκόνια, με 35 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και γκάζι στο πάτωμα καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, με το τελικό σκορ να σταματά στο 116-87 και τη Μακάμπι να ψάχνει τι την χτύπησε. Μετά την απρόσμενη συντριβή από τη Βιλερμπάν, οι Βάσκοι ανασυντάχτηκαν και παρουσίασαν την πιο εντυπωσιακή ομαδική προσπάθεια της σεζόν. Έβγαλαν 30 ασίστ, σούταραν με 45,5% από το τρίποντο και πήραν 16 επιθετικά ριμπάουντ, εξουθενώνοντας τους Ισραηλινούς. Ενορχηστρωτής των πάντων, ο (ξανά) τρομερός Ντάριους Τόμπσον, ή αλλιώς ο καλύτερος πόιντ γκαρντ μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα. 15 πόντοι, 3/5 τρίποντα, 8 ασίστ, 2 λαθάκια. Στη σεζόν σουτάρει με 54,5% (!) από το τρίποντο και βγάζει 7,2 ασίστ. Όλα τα μάτια πάνω του.

2. Φοβερή βραδιά για τον Νίκο Λαπροβίτολα στο ντέρμπι της Βαρκελώνης, με 26 πόντους και 7 ασίστ. Ο Αργεντίνος είναι ο κύριος υπεύθυνος για την πρώτη ήττα της Φενέρ, αφού συν τοις άλλοις ανάγκασε την άμυνα της να κλείσει μέσα στην πιο κρίσιμη κατοχή του παιχνιδιού (ή μάλλον στη δεύτερη πιο κρίσιμη, βλ. τέλος). Η Φενέρ, που λέτε, είχε καταφέρει να επιστρέψει από διψήφια διαφορά, χάρη στα δεύτερα βιολιά της και βγάζοντας αξιοθαύμαστη μαχητικότητα. Όμως αν έχεις δει όλο το βράδυ έναν παίκτη να τα βάζει, τον προσέχεις διπλά και τριπλά, ακόμη και αν στο συγκεκριμένο σημείο μπορεί να μη χρειάζεται.

Αν δεν δινόταν βοήθεια, ο Λάπρο μάλον θα μπουρδουκλωνόταν...

3. Εντγκάρας Ουλάνοβας, εσύ, σούπερσταρ. Μέχρι και circus shots από τις γωνίες είχε αυτή τη φορά το μενού για τον Λιθουανό βετεράνο, που σκόραρε 21 πόντους με 4/5 τρίποντα και αποτελείωσε την Άλμπα στην crunch time ενός πολύ συναρπαστικού αγώνα στο Κάουνας. Οι Γερμανοί έπαιζαν σαφώς καλύτερα για τρία δεκάλεπτα, αλλά τότε ... άνοιξαν οι ουρανοί. Στα τελευταία 11 λεπτά του αγώνα, οι παίκτες του Μακσβίτις πέτυχαν 11 τρίποντα, με τους αντιπάλους τους να τους κοιτάν σαστισμένοι και τον απολογισμό να φτάνει στο 16/30 (53,3%). Ο Ουλάνοβας ήταν ξεκάθαρα ο κορυφαίος της αντεπίθεσης, αν και για ένα διάστημα του έκλεψε τη δόξα ένας συμπαίκτης του, ο X factor των ημερών - cliffhanger σε αυτό το σημείο και συνεχίζουμε αργότερα.

4. H παρανοϊκή στατιστική της Μιλάνο στο ημίχρονο, που κατέγραφε 12/16 τρίποντα για προβάδισμα 50-47, πολύ λογικά ισορρόπησε στη συνέχεια με τούβλα - 3/15. Οι Μιλανέζοι έβγαλαν στο παρκέ όλες τις αδυναμίες τους, με κύρια τη στατική επίθεση, την ώρα που απέναντι τους η Ρεάλ έπαιζε ελεύθερα, μετατρέποντας πανεύκολα την πιεστική της άμυνα σε επίθεση. Μπροστάρης σε αυτό το διάστημα, ο εξαιρετικός Τζάναν Μούσα, που στο δεύτερο μέρος σκόραρε ακατάπαυστα, εμπνέοντας μάλιστα το προσπέρασμα των Μαδριλένων στην τρίτη περίοδο. 25 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 5 ασίστ, για τον ξεκάθαρο διάδοχο του Ρούντι στα φτερά της Ρεάλ. Κάτι μου λέει ότι θα μείνει για χρόνια. Μέτριο ματς, δεν είναι να ασχοληθούμε παραπάνω.

5. Άλλη μία σούπερ βραδιά για τον αναγεννημένο Ματίας Λεσόρ, που στα χέρια του Ομπράντοβιτς ανταποκρίνεται επιτέλους στις παλιότερες προσδοκίες. 15 πόντοι, 11 ριμπάουντ στην πλάτη του Παναθηναϊκού, κυρίως μέσα από το απλό πικ εν ρολ. Έξι ματς έχει δώσει η Παρτίζαν, σε όλα ο Λεσόρ κατατάχτηκε στους δύο-τρεις κορυφαίους παίκτης της. Δεν έχει υστερήσει καλά καλά σε ένα συνεχόμενο πεντάλεπτο, παίζοντας με τρομερή αυτοπεποίθηση και ορμή. Ειδικά απέναντι στον Γκουντάιτις προχθές, η φάση ήταν λιοντάρια-χριστιανοί.

X factor

Λοιπόν, κοιτώντας τη στατιστική του Κίναν Έβανς στο Ζαλγκίρις-Άλμπα, παρατηρούμε πως είχε 5/8 τρίποντα. Εκείνο που δεν βλέπουμε φυσικά, είναι πως το πρώτο από τα πέντε μπήκε με τη λήξη της τρίτης περιόδου, μειώνοντας για την ομάδα του σε 54-61. Και πάλι, σε εκείνο το σημείο η Άλμπα έπαιζε καλύτερα. Λίγο αργότερα όμως, τα πάντα ήρθαν τελείως τούμπα, καθώς ο Έβανς ευστόχησε σε άλλα τέσσερα συνεχόμενα τρίποντα στο πρώτο πεντάλεπτο της τελευταίας περιόδου! Το τελευταίο εξ αυτών, έφερε επιτέλους και την ισοφάριση (69-69) των Λιθουανών, για να αναλάβουν αργότερα να καθαρίσουν ο Ουλάνοβας και η φανταστική εξέδρα. Το one man show του αναγεννημένου point guard είναι ίσως το εντυπωσιακότερο μέχρι τώρα.

Ο απροσδόκητος ήρωας

Σαν το παλιό καλό κρασί (γιατί υπάρχει και παλιό, κακό κρασί), ο 34χρονος Ντέιβιντ Λάιτι αναδείχτηκε ο κορυφαίος της εκτός έδρας νίκης της Βιλερμπάν επί της Μπολόνια, που προερχόταν από θρίαμβο στη Μαδρίτη. Δεν ξέρω αν όσες ομάδες κερδίζουν εκτός έδρας την Ρεάλ χάνουν τον προσανατολισμό τους, πάντως οι Μπολονέζοι απώλεσαν προβάδισμα 17 πόντων (50-33), το οποίο είχαν πάρει λίγο πριν βγει το ημίχρονο.

Κοιτάξτε τώρα εμφάνιση-ορχήστρα που έκανε ο Λάιτι. 16 πόντοι, με 6/7 σουτ, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα, μακράν ο καθοριστικότερος παίκτης στο β' μέρος, στο οποίο πέτυχε τρία τρίποντα από το ίδιο ακριβώς σημείο. Στην απέναντι όχθη, ο Τεόντοσιτς τα έβαζε με τον Σκαριόλο, που τον απέσυρε στην τέταρτη περίοδο, μήπως και καταφέρει η ομάδα του να παίξει στοιχειώδη άμυνα στο transition της Βιλερμπάν. Όσο σκέφτομαι πάντως ότι ο Ολυμπιακός υπήρχε περίπτωση να είχε τον Λάιτι πίσω από τον Παπ... οκ, σταματάω, δεν έχει νόημα.

Το avatar

Για μία ακόμη αγωνιστική, ο Ακίλε Πολονάρα παρέμεινε ο "αόρατος άνθρωπος" στο rotation της Εφές, επιχειρώντας μόλις ένα σουτ σε 15 λεπτά συμμετοχής. Και αυτό δίποντο. Υποτίθεται πως ο Ιταλός θα άπλωνε τις αποστάσεις και θα κάλυπτε κάτι από το κενό του Σίγκλετον, όμως ως τώρα δεν έχει καταφέρει να εγκλιματιστεί ούτε στο ελάχιστο. Ο Αταμάν ούτε του δίνει τρομερές ευκαιρίες, ούτε όμως του τις στερεί. Ίσως φταίει η γενικότερη αλλαγή στο παιχνίδι της Εφές, που ελέω Κλάιμπερν ξεκινά πολλές επιθέσεις από το πλάι, δεν ξέρω. Σε κάθε περίπτωση, τα μόλις 12.30 λεπτά συμμετοχής που αγωνίζεται ο Πολονάρα και οι συνολικοί μέσοι όροι του, συνιστούν μία πρώιμη απογοήτευση. Κακό παιχνίδι πάντως στο Μόναχο, με άτσαλες επιθέσεις στο φινάλε και παρ'ολίγον "αυτοκτονία" της Μπάγερν, που έφτασε παρόλα αυτά στην πρώτη της νίκη.

 Η τακτική

Mία άκρως ενδιαφέρουσα και πολύ επικίνδυνη σύνθεση είδαμε κατά περιόδους από τον προπονητή της Μπασκόνια, Χοάν Πεναρόγια. Ντάριους Τόμπσον στον άσο (1,92), Μάικ Κότσαρ στο 5 και στις ενδιάμεσες θέσεις οι Ντάλτον Χομς (2,03), Ρόκας Γκιεντράιτις (2,00) και Σάντερ Ραϊέστε (2,04), με τον τελευταίο να αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του Μπάλντγουιν. Με λίγα λόγια, τι θέσεις και αηδίες, απλώς ο καθένας όφειλε να κάνει ό,τι του είχε ανατεθεί και κυρίως να παίξει άμυνα. Ναι, η επίδοση της Μπασκόνια στην επίθεση είναι αδιανόητη. Όμως αυτό το σχήμα έθεσε τις βάσεις, σταματώντας πλήρως τη Μακάμπι και επιβάλλοντας το transition, ως συνέπεια του καταπληκτικού συντονισμού όλου αυτού του "μάκρους". Τι ωραία που συμβαίνει το switch εδώ παρακάτω...

Ο Παναθηναϊκός

Η Παρτίζαν ήταν καλύτερη, όμως ο Παναθηναϊκός δημιούργησε συμπληγάδες και από μόνος του. Ο προπονητής του, Ντέγιαν Ράντονιτς, απέσυρε στα μέσα της τρίτης περιόδου τους Παπαγιάννη και Γουόλτερς, δηλαδή τους πυλώνες της δυναμικής αντεπίθεσης που πέτυχε το τριφύλλι, γυρίζοντας από το 41-54 του ημιχρόνου. Προφανής λόγος για το ανακάτεμα του rotation δεν υπήρχε. Ειδικά ο Παπαγιάννης, στα πικ εν ρολ και στα switch ήταν σε εκείνα τα λεπτά καταπληκτικός, υπενθυμίζοντάς μας τις αρετές του. Ο Γκουντάιτις, που μπήκε στη θέση του, κάθε άλλο παρά κατάφερε να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό και η Παρτίζαν βρήκε την ευκαιρία να συνέλθει, να ξαναπάρει διαφορά και να απειληθεί σαφώς λιγότερο στη συνέχεια.

Δεν είναι η μόνη επιλογή του Ράντονιτς που προκαλεί απορία. Το κυνήγι του - κακού σουτέρ - Εξουμ πάνω από το σκριν π.χ., πρόσφερε στην Παρτίζαν απρόσμενες ευκαιρίες στην επίθεση. Ακόμη, η υπερβολική ελευθερία στον Μπέικον, τόσο νωρίς μετά την ένταξη του, μάλλον ζημίωσε συνολικά τους πράσινους, ενώ στην περίπτωση του Γουίλιαμς, μπορούμε να μιλήσουμε μέχρι και για ασυδοσία. Τέλος, φαίνεται πως ο Γκριγκόνις ψάχνεται να βρει τη θέση του στο σύστημα και είναι κρίμα, διότι πρόκειται για αληθινά καλό παίκτη. Ο Λιθουανός, μέσα σε ένα βράδυ πέρασε από ρόλο Μάικ Τζέιμς (που δεν του ταιριάζει), σε ρόλο κομπάρσου (που επίσης δεν του πάει καθόλου). Το να συνυπάρξει στην ίδια πεντάδα με τον Μπέικον, μόνο καλό θα κάνει στην προβληματική επίθεση, αλλά όπως φαίνεται θα χρειαστεί πολλή δουλειά προς την επίτευξη αυτού του στόχου.

Ο Ολυμπιακός

Το απίθανο clusterfuck του Φαλήρου κάθε άλλο παρά προσφέρεται για υπερανάλυση. Ο Ολυμπιακός έκανε βλακείες, για αυτό και έχασε ένα παιχνίδι που έλεγχε απόλυτα, αναχαιτίζοντας μάλιστα επιτυχημένα μία πρώτη αντεπίθεση της Βαλένθια στην τρίτη περίοδο. Όχι, ουσιαστικό πρόβλημα δεν είχαν οι ερυθρόλευκοι μέχρι το τέλος του 30λεπτου, μη σας πω μέχρι και το 35 (79-70, σιγά πια). Τι συνέβη λοιπόν;

Πρώτον, για κάποιο λόγο η μπάλα στην επίθεση έπαψε να γυρίζει, σταματώντας διαδοχικά σε όποιον από τους Σλούκα, Βεζένκοφ και Λαρεντζάκη την έπαιρνε στα χέρια του. Δεύτερον, και κυριότερο, οι βασικές του μονάδες τα έφτυσαν από τη συνεχόμενη χρήση, κάτι που κόστισε σε stops στην άμυνα. Ο Βεζένκοφ και ο Γουόκαπ αγωνίστηκαν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, χωρίς μισή ανάσα. Ο Σλούκας, από τη στιγμή που μπήκε, ανέλαβε εξ ολοκλήρου το κουμάντο, χωρίς να μοιράζει αρμοδιότητες. Το καθαρό μυαλό χάθηκε, ως συνέπεια του κουρασμένου σώματος. Τι εμπόδισε ένα κάποιο rotation στις αρχές της τέταρτης περιόδου, στην οποία οι Πειραιώτες μπήκαν με προβάδισμα 13 ολόκληρων πόντων; Οι συνθήκες δεν ήταν ίδιες με εκείνες σε Μαδρίτη και Βιτόρια και σίγουρα, έστω ο Μακίσικ, θα μπορούσε να δώσει κάποιες έξτρα λύσεις, όπως έχει κάνει τόσες και τόσες φορές στα διάφορα κολλήματα.

Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό ο Ολυμπιακός αφορά τους ρόλους ή την απόδοση των νεοφερμένων, την ομαλή ένταξη τους σε μία κατά τα άλλα καλοσχεδιασμένη και καλοπροπονημένη ομάδα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τον Ολυμπιακό να αποκτήσει στοιχεία που δεν έχει, όπως το να αναχαιτίζει πλήρως δύο scoring guards με ταυτόχρονη παρουσία στο παρκέ ή το να ανακαλύψει συνεπές σκορ από το απλό πικ εν ρολ. Μπορούμε όμως να περιμένουμε μεγαλύτερη συμμετοχικότητα, καλύτερη αμυντική λειτουργία εν γένει και λιγότερα λάθη, ώστε να μην καταλήγουν εύκολες αναμετρήσεις σε οριακό σημείο.

20 λάθη έγραψε η στατιστική, όμως ήταν το 21ο το μοιραίο, εκείνο που δεν καταγράφηκε πουθενά. Αν το ξαναδείτε (που εδώ δεν πρόκειται), θα διαπιστώσετε πως Σλούκας και Βεζένκοφ είχαν τη δυνατότητα να κάνουν φάουλ νωρίτερα...

H φάση

Μιζεριάσαμε, ας τελειώσουμε με μία εύθυμη νότα ή αλλιώς με την κρισιμότερη κατοχή της αναμέτρησης Μπαρτσελόνα - Φενέρ. Οι Τούρκοι βρίσκονται πίσω με τρεις και έχουν την τύχη να μην δεχτούν φάουλ από τους αντιπάλους τους στην τελευταία κατοχή. Το δώρο του Σάρας όμως, πετάει στα σουπίδια μεγαλοπρεπώς ο (εξαιρετικός) Μότλεϊ, ο οποίος πηγαίνει σε ... θριαμβευτικό κάρφωμα με τη λήξη. Λεπτομέρεια; Το κάρφωμα μετράει για δύο πόντους.

Αυτό που έκανε ο Μότλει, δεν έχει προηγούμενο pic.twitter.com/H4y07qsWcH

— dimitris v. (@dimitris1395) November 4, 2022

Με τα σαστισμένα βλέμματα των συμπαικτών του στη Φενέρμπαχτσε, πάμε για ένα βροχερό Σαββατοκύριακο.