Α, είχαμε και το γαλλικό ντέρμπι, που για τρία δεκάλεπτα ήταν ισόπαλο στο 60-60. Τότε ο Σάσα Ομπράντοβιτς έβγαλε τον Μάικ Τζέιμς και το δίδυμο Οκόμπο-Λόιντ λειτούργησε άψογα, με αποτέλεσμα την εύκολη νίκη των Μονεγάσκων, που εδραιώθηκαν στα ψηλά πατώματα. Ο βαθμολογικός πίνακας προμηνύει συναρπαστικές μονομαχίες για τη συνέχεια.

Η πρώτη πεντάδα

1. Τρομερή εμφάνιση από τον Ισπανό διεθνή Τσάβι Λόπεζ Αροστέγκι στη νίκη-θρίλερ της Βαλένθια επί της Παρτίζαν στο Βελιγράδι. 17 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα για τον πόιντ γκαρντ των πορτοκαλί, που έδειξε στους Γιαμ Μαντάρ και Ντάντε Έξουμ τα ζητούμενα της θέσης. Το παιχνίδι πήγε στην παράταση διά χειρός του συμπαίκτη του, Τζάρεντ Χάρπερ, αλλά ήταν ο Αροστέγκι που ενορχήστρωσε το παιχνίδι των Βαλενθιάνων στο σύνολο του, κατευθύνοντας το εκεί που η άμυνα των Σέρβων έχει σχετικά περιορισμένες λύσεις, δηλαδή στη ρακέτα. Το αντιπαλο δίδυμο, δηλαδή οι Μαντάρ και Έξουμ, ναι μεν έγραψε καλά νούμερα, αλλά εγκλωβίστηκε ο καθένας στα ντεφό του: Στον ατομισμό του ο πρώτος και στην εκτελεστική αδυναμία του ο δεύτερος. Η Παρτίζαν, ενώ γενικά αποτελεί μία καλοκουρδισμένη ομάδα βάσει δυνατοτήτων του ρόστερ, προδίδεται σε πολλά παιχνίδια από αυτές ακριβώς τις δυνατότητες, αναζητώντας διαρκώς το χέρι του Πάντερ στα κρίσιμα. Kαι πες αυτό πάει στο διάολο, το ότι η άμυνα είναι η χειρότερη της διοργάνωσης, πώς να το καταπιεί ο Ομπράντοβιτς; Πρώτη της χρονιά βέβαια εδώ (ξανά) στην Ευρωλίγκα, θα προοδεύει σιγά σιγά. 

2. O Tζάναν Μούσα ίσως να είναι το καλύτερο δυαροτριάρι του τουρνουά μέχρι στιγμής. Εκεί που η Ρεάλ κατέφευγε διαρκώς στα κότσια του Ρούντι, πλέον έχει έναν παίκτη απολύτως σύγχρονο, που κάνει τα πάντα. Βάζει τη μπάλα στο παρκέ, απειλεί εξίσου από κοντά και από μακριά (63,8% - 42,2%), συμμετέχει ισάξια στην άμυνα και στο hustle. Ακόμη σημαντικότερο; Ο Μούσα αποτελεί την επιτομή της σταθερότητας. Έχει σκοράρει μονοψήφια μόλις δύο φορές, έχει μοιράσει ασίστ σε κάθε αγώνα, πλην ενός. Ο μέσος όρος του σε τελικές πάσες είναι τρεις, εξαιρετικά. Απέναντι δε στη Φενέρ, έδωσε έξι, για να συνοδεύσει τους 18 πόντους του. Έλειπε ο Πιερ, οκ, παρόλα αυτά η διαρκής προσφορά του προβάλει σημαντικότερη.

3. Υπάρχει εξήγηση για τους 20 πόντους του Όγκνιεν Ντόμπριτς, εκ των οποίων οι περισσότεροι επετεύχθησαν στο β' ημίχρονο. Τον μάρκαρε για πολλά λεπτά ο Μάρκο Μπελινέλι, που μοιάζει με παλαίμαχο. Έτσι, ο Αστεριώτης (sic) πήρε φόρα και ανέτρεψε τα αμυντικά σχέδια του Σκαριόλο, που ελλείψει Τεόντοσιτς, επικεντρώθηκε στα ματς απ των Νέντοβιτς και Βιλντόζα. Ίσως αν έπαιζε ο Ογιελέγιε τα πράγματα να ήταν αλλιώς, ποιος ξέρει. Γενικότερα πάντως, η έλευση Ιβάνοβιτς έχει σφίξει πολύ την αμυντική λειτουργία των Σέρβων, που βγάζουν κανονικά το λάδι στους αντιπάλους τους. Αν τύχει και τους δείτε, προσέξτε επίσης τον Πετρούσεφ ως help defender. Θα κλείσουμε το σημερινό ριμπάουντ με εκείνον.

4. Απίθανη ανατροπή απέναντι στη Μπαρτσελόνα πήγε να πετύχει η Άλμπα, επιστρέφοντας από το -15 και βγάζοντας ευρηματικά plays στην crunch time. Εχασε τελικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο, όταν οι παίκτες της μπερδεύτηκαν στην επίθεση νίκης (ολίγων δευτερολέπτων) και έτσι έμεινε πίσω στη βαθμολογία, σε θέση που μάλλον δεν αξίζει στο μπάσκετ που παίζει. Ενδεχομένως η Μπάρσα να ήταν δικαιότερο να χάσει, έτσι όπως αμύνθηκε στην τέταρτη περίοδο, αλλά ο Μίροτιτς φρόντισε να ευστοχήσει στις κρίσιμες βολές που ήρθαν στα χέρια του, πηγαίνοντας έστω και λίγο κόντρα στο αφήγημα περί chocking στα δύσκολα. Σε κάθε περίπτωση, είναι τόσο απαραίτητος σε αυτή την ομάδα, όσο μία Ρομπόλα δίπλα από τηγανητό μπακαλιάρο. Φρέσκο, όχι παστό. Στην επιστροφή του ο Μίροτιτς είχε 19 πόντους, 4/5 τρίποντα, 6 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα.

5. Ο αγαπημένος παίκτης του Ντέγιαν Ράντονιτς είναι ο Ντέρικ Γουίλιαμς και δεν τον αδικώ τον κόουτς, άσχετα αν θρυμματίζει τα όνειρα του Μαντζούκα. Ο Γουίλιαμς για ένα ακόμη παιχνίδι δεν είχε αντίπαλο, με 25 πόντους και μερικά σερί, για τα οποία η άμυνα δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Για τον Παναθηναϊκό θα διαβάσετε παρακάτω, προς το παρόν ας καταγράψουμε τις φετινές επιδόσεις του αναντικατάστατου power forward. 15,7 πόντοι, 44% στα τρίποντα, δηλαδή μακράν το καλύτερο ποσοστό της καριέρας του πίσω από τα 6,75. Στην άμυνα δεν τον λες ακριβώς ογκόλιθο, ούτε αποτελεί και πρόβλημα όμως.

Χ factor

Χίλια συγγνώμη τώρα φίλοι του θρύλου (μας), αλλά θα πρέπει να ρίξουμε λίγο αλάτι στις πληγές που άνοιξε ο Ροντρίγκ Μπομπουά. 19 πόντοι, 5/6 τρίποντα, 6 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και - το κυριότερο - χτυπήματα κόμπρας (σόρι Λάρι), όταν η άμυνα των ερυθρόλευκων πρόσεχε τους Κλάιμπερν και Μίτσιτς. Βασικά, ο Μπομπουά παίζει καλύτερα από κάθε άλλον στη διοργάνωση τον ρόλο του off guard. Δεν χρειάζεται πολλές μπάλες, δεν καταφεύγει σε τρίπλες, σκίζεται στην άμυνα, κινείται όσο αντέχουν τα χρόνια του. Αποτελεί μακράν του δευτέρου τη μεγαλύτερη πολυτέλεια στο ρόστερ του Αταμάν. Υποψιάζομαι πως όταν ο Μπαρτζώκας πήρε τον Κανααν κάτι ανάλογο είχε στο μυαλό του, αλλά δεν ξέρω αν το είχε και ο Κανααν. Δεν βάζω ποτέ τόνο στο "Κανααν", γιατί μας έχουν πρήξει τον έρωτα....

Η τακτική

Η Ρεάλ βρήκε και τα έκανε στην έδρα της Φενέρ, καθώς οι αντίπαλοι της αγωνίζονταν χωρίς τα δύο ισχυρότερα επιθετικά όπλα τους, Γουίλμπεκιν και Γκούντουριτς. Αυτή η συνθήκη επέτρεψε στους Μαδριλένους να πιέσουν πολύ τον Καλάθη με τον Γκος, να μην αλλάξουν παρά σε ελάχιστα σκριν και να ψιλοαγνοήσουν τους σουτέρ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Μπούκερ και Μότλεϊ σούταραν μαζί εννιά τρίποντα, κάτι ομολογουμένως σπάνιο, εώς πρωτοφανές. Και μπορεί ο πρώτος να ήταν γενικά σε καλή μέρα, όμως πήρε σουτ που η άμυνα του έδωσε σκόπιμα. Σίγουρα δεν πρόκειται για το είδος της επίθεσης που προτιμά ο Ιτούδης και η Ρεάλ το προκάλεσε όλο αυτό μαεστρικά, έχοντας εκείνη την πολυτέλεια του απλωμένου (και άρα φρέσκου) rotation. Στην άλλη άκρη του παρκέ, οι Μαδριλένοι γύρισαν τη μπάλα, μοίρασαν 22 ασίστ και σούταραν με καταπληκτικά ποσοστά, 70% - 44%.

Παρακάτω θέλω να σας παρουσιάσω ένα play πολύ χαρακτηριστικό, που αφορά τα post ups και τη δημιουργία του Γκάμπριελ Ντεκ. Πρώτο back screen και cut, slip και δεύτερο cut για την πάσα στον Μούσα και λέι απ. Βάλε σε μία επίθεση τέτοια πράγματα και άσε την άμυνα να μαντεύει. Α, δείτε και στο τέλος από πού αρχίζει να μαρκάρει ο Γκος τον Καλάθη και έχετε μία καλή εικόνα του τι συνέβη στην Πόλη.

Ο απροσδόκητος ήρωας

Τα έβαλε με το θηρίο (Λεσόρ), ο 29χρονος Κουβανός Χασιέλ Ριβέρο και μπορεί να μη βγήκε ακριβώς νικητής, αλλά δικαιούται να λέει πως ήρθαν ισοπαλία. Όχι μόνο σκόραρε 22 πόντους με 9/14 σουτ, αλλά και ανανέωσε έξι επιθέσεις, εκμεταλλευόμενος την έξοδο του σέντερ της Παρτίζαν στην περίμετρο, όπου μάρκαρε τους κοντούς της Βαλένθια. Ο Ριβέρο μάλιστα, βρέθηκε στο παρκέ και στην παράταση, ευστοχώντας σε ένα ζευγάρι κρίσιμων βολών. Όλα ίσως τα περίμενε ο Ομπράντοβιτς, εκτός από αυτόν. Στην οικονομία του τρομερού ντέρμπι του Βελιγραδίου, ο Ριβέρο ήταν μάλλον ο σημαντικότερος παίκτης.

Η φάση

Ας μείνουμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μιας και ήταν αγωνιώδες, και ας πάρουμε μία αγνή γεύση κλασικού Ομπράντοβιτς. Οι Πάντερ, Λεντέι φεύγουν στον αιφνιδιασμό και ο πρώτος, σε προσπάθεια για άλει ουπ, εκτοξεύει τη μπάλα στo Άβαλα (σα να λέμε όρος Αιγάλεω στο Βελιγράδι ένα πράγμα). Ο Ζοτς γυρίζει την πλάτη, εκτοξεύει διακριτικά μερικά μπινελίκια και τελικά αποσύρει συνοπτικά ... τον δεύτερο, τον Λεντέι. Γιατί; Διότι, αν προσέξετε καλύτερα, εκείνος είναι που έχει ζητήσει τη μπάλα ψηλά. Τέτοιες αηδίες δεν περνάνε στον δάσκαλο.

Τώρα, τι να σας πω, μπορεί η αλλαγή να ήταν δρομολογημένη, αλλά έτσι στήλη δεν βγαίνει Σαββατιάτικα, σόρι.

Το avatar

Δεν υπάρχει ασφαλέστερο μέρος να βρεις τον παίκτη που δεν εμφανίστηκε, από το να κοιτάξεις το ρόστερ της Μιλάνο. Επιχείρησα να δω λίγα λεπτάκια, για να γράψω τη στήλη, και μπούκωσε η μύτη μου. Για αυτή την εβδομάδα, κατακτά επάξια τον τίτλο του avatar o Nαζ Μήτρου Λονγκ, ο οποίος έχει χρεωθεί με την αντικατάσταση του (μετριότατου) Πάνγκος. 24 λεπτά συμμετοχής, 0/10 σουτ, έλεος πραγματικά. Όλη η Μιλάνο; 12/30 δίποντα, εκ των οποίων τα επτά πέτυχε ο Ντέιβις. No further comment.

O Oλυμπιακός

Η ήττα από την Εφές ήταν στο πρόγραμμα, δεν λέει κανείς τίποτα. Παρόλα αυτά, δεν γίνεται να μην σταθούμε εκ νέου στο γεγονός πως για ένα ακόμη β' ημίχρονο, η απόδοση των ερυθρόλευκων έπεσε αισθητά, με κούραση, συσσωρευμένα λάθη και πολλά, πάρα πολλά κακά σουτ. Δεν είναι λίγα αυτά τα παιχνίδια πλέον. Μετρήστε: Μονακό, Βαλένθια, Μακάμπι, Εφές και ... Μπάγερν, την οποία ο Ολυμπιακός κέρδισε. Κοινοί παρονομαστές, ειδικά στα τελευταία; Πως οι Πίτερς, Κανααν δεν πατάνε καλά καλά παρκέ στο δεύτερο μέρος, ο Βεζένκοφ παίζει ασταμάτητα και τα λεπτά των υπόλοιπων δευτερων ρόλων είναι ευκαιριακά. Δεν πρόκειται για προσέγγιση παιχνιδιών του πρώτου τρίτου της κανονικής περιόδου, πρόκειται για προσέγγιση ημιτελικού του φάιναλ φορ.

Προφανώς, ο Μπαρτζώκας ψάχνει λύση σε υπαρκτά προβλήματα διά μέσου της συγκεκριμένης διαχείρισης. Δεν ξέρω ποια είναι αυτά ακριβώς. Είναι το πρόβλημα του Πίτερς η άμυνα ή είναι το ότι δεν λειτουργεί σωστά στην επίθεση; Είναι το θέμα του Κανααν η διστακτικότητα ή αφορά το γεγονός ότι δεν παίρνει πολύ τη μπάλα στα χέρια του; Η ουσία είναι πως σε μέρες που κάποιο από τα βαριά χαρτιά δεν αποδίδει, όπως π.χ. προχθές ο Γουόκαπ οργανωτικά ή ο Παπ εκτελεστικά, το δίδυμο των νεοαποκτηθέντων δεν επιλέγεται για να καλύψει τα κενά. Στην τρίτη περίοδο, όταν οι ερυθρόλευκοι δεν μπορούσαν να σκοράρουν παρά από συμπτώσεις, ούτε ο Κανααν εμφανίστηκε, ούτε ο Πίτερς πήρε θέση δίπλα στον Βεζένκοφ - κάτι που το έχουμε δει σε δυο-τρία ματς.

Τα μεγάλα διαστήματα ταυτόχρονης συμμετοχής πολλών μονάδων, επηρεάζουν και την αμυντική απόδοση (που βέβαια τελευταία είναι γενικώς βελτιωμένη). Δείτε μερικές φάσεις από την τέταρτη περίοδο, στις οποίες εμπλέκονται οι Βεζένκοφ και Φαλ, που αγωνίστηκαν συνεχόμενα από το ξεκίνημα του β' μέρους. Οι αντιδράσεις τους είναι αργές, οι θέσεις τους όχι ακριβώς αυτές που πρέπει. Αποτέλεσαν τον λογικό στόχο των σκριν των Τούρκων και ειδικά του Μίτσιτς, που αναγνωρίζει εύκολα τις ευκαιρίες.

Τέλος πάντων, αυτά, δεν υπάρχει λόγος να φέρουμε την καταστροφή, ας δώσουμε τη σκυτάλη στον Δημήτρη για την τριφυλλάρα (σας).

Ο Παναθηναϊκός (γράφει ο Δημήτρης Βούρδας, που τον υποστηρίζει)

Η αποστολή του Παναθηναϊκού στη Λιθουανία για το ματς με την Ζαλγκίρις ήταν πολύ διαφορετική από τα προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια. Για πρώτη φορά φέτος, μια καλή εμφάνιση δεν ήταν στόχος, αλλά απαίτηση, κι η νίκη στην απόρθητη έδρα των πράσινων του Κάουνας ήταν ένα αποτέλεσμα που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κυνηγήσει, εάν ήθελε να συμπεριλαμβάνεται στις ομάδες που διεκδικούν μια θέση στα πλέι-οφ την άνοιξη. Και πράγματι, η φόρμα επιβεβαιώθηκε κι η νίκη ήρθε, μετά από ίσως την καλύτερη φετινή εμφάνιση της ομάδας. 

Η πιεστική άμυνα στο πρώτο ημίχρονο αφαίρεσε τη γρήγορη μεταφορά της μπάλας από την Ζαλγκίρις, η οποία υποχρεώθηκε σε κακά σουτ στο ξεκίνημα του αγώνα, ενώ ο Παναθηναϊκός βρήκε εύκολους πόντους με γρήγορες επιθέσεις. Σε αντίθεση με αρκετά φετινά παιχνίδια, η διαφορά στο τέλος της πρώτης περιόδου ήταν μεγάλη υπέρ του τριφυλλιού και επίσης σε μια διαφορετική εικόνα, μπόρεσε να αντισταθεί σε αρκετές επαναφορές των Λιθουανών, οι οποίοι κατάφεραν να βρουν ρυθμό, παρά το παγωμένο ξεκίνημά τους.

Ο Παναθηναϊκός, μετά την εμφάνιση των πρώτων 15 λεπτών, πέρασε περισσότερο σε ατομικές ενέργειες και βασίστηκε στην πολύ καλή κατάσταση, αρχικά του Μπέικον κι εν συνεχεία του Γουίλιαμς, οι οποίοι έβαλαν 45 από τους 81 πόντους της ομάδας. Η στατιστική απεικόνιση ταιριάζει περισσότερο στις παλαιότερες ομάδες του Ράντονιτς, με πολλά κλεψίματα στο πρώτο μέρος (6), περιορισμό των λαθών, ειδικά στα κρίσιμα σημεία της επιστροφής της Ζαλγκίρις, και ελάχιστα μακρινά σουτ. Οι πράσινοι εκτέλεσαν 45 δίποντα για 16 τρίποντα και σε συνδυασμό με την άμυνα, που έβγαλε από το παιχνίδι σημαντικές μονάδες, όπως ο Μπραζντέικις κι Ουλανόβας, έλεγξαν έναν αγώνα, που στο παρελθόν υπό αντίστοιχες συνθήκες θα είχαν χάσει.

Πέρα από την εμφάνιση των δύο Αμερικανών, αλλά και του Γουόλτερς, που ήταν ίσως ο πιο σταθερός παίκτης του Παναθηναϊκού, αξίζει να αναφερθεί η συνεισφορά του Παπαγιάννη στο φινάλε. Ο πύργος των πράσινων έπαιξε συνεχόμενα όλο το τελευταίο δεκάλεπτο, έκλεισε τους ορίζοντες τόσο κοντά στο καλάθι, όσο και στο τρίποντο, πήρε τις μάζες των ριμπάουντ απέναντι σε μια ομάδα που παίρνει πολλές ανανεώσεις κατόχων και επέτρεψε την επαναφορά του ρυθμού στα πλαίσια που ευνοούσαν τον Παναθηναϊκό, για να κλειδώσει το πιο σημαντικό διπλό των τελευταίων ετών.

Πλέον, οι στόχοι για τη συνέχεια της χρονιάς μπορούν να αλλάξουν προς τα πάνω, ειδικά στην Ευρώπη. Το ματς της επόμενης εβδομάδας απέναντι στην Μιλάνο ίσως αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για συνέχιση αυτού του κύματος. Πίσω στον Γιώργο...

Το play

Ας κλείσουμε με κάτι όμορφο φίλες και φίλοι. Μόλις 0,7'' για το ρολόι της πρώτης περιόδου και οι παίκτες του Αστέρα στήνουν απανωτά σκριν για τον αλτικό, ύψους 2,11 Φίλιπ Πετρούσεφ, ο οποίος χαϊδεύει τη μπάλα και τη ρίχνει στο καλάθι. Άριστα δέκα σε πάγκο και αθλητές. Καλό Σαββατοκύριακο.