Η πρώτη πεντάδα
16 πόντοι (3/6 δίποντα, 3/7 τρίποντα) και 9 ασίστ για τον ηγέτη της περιφέρειας του Ολυμπιακού, ο οποίος είναι στο σημείο που πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Ενδεχομένως η διαχείριση του Μπαρτζώκα στο βάθος της σεζόν να έχει παίξει τον -σωστό- ρόλο της.
Σαν ένα προσωπικό σχόλιο, καθώς θα ακολουθήσει ανάλυση του ντέρμπι από τον Άλεξ παρακάτω στη στήλη: Αν βγάλουμε τις ιδιαιτερότητες ενός ντέρμπι ‘’αιωνίων’’, το βράδυ της Πέμπτης έπαιζε μία ομάδα που κατέχει την τρίτη θέση στην Ευρωλίγκα (ή τέταρτη, ανάλογα ποια βαθμολογία ακολουθείτε, με ρωσικές ομάδες ή χωρίς) και οφείλει να βρίσκεται σε ρυθμό πλέι-οφς, απέναντι σε μία που αυτή τη στιγμή δεν έχει σαφή στόχο στη διοργάνωση. Οι τελικοί της Basket League (θα) είναι μία διαφορετική συνθήκη, ως τότε δε χρειάζεται υπερβολή στις κρίσεις από καμιά πλευρά για τον αγώνα, τη διαφορά στο σκορ κτλ.
2. Μία ακόμη μεγάλη εμφάνιση από τον Βασίλιε Μίτσιτς, ο οποίος για τέταρτη σερί αγωνιστική βρήκε 20+ πόντους, οδηγώντας την Εφές σ’ ένα σημαντικό διπλό στην έδρα της Ζαλγκίρις που κρατά το σύνολο του Αταμάν στην πέμπτη θέση. O Σέρβος πόιντ γκαρντ εξέθεσε με την ταχύτητά του τους περιφερειακούς των Λιθουανών (κυρίως τον Στρέλνιεκς, ο οποίος χαροπάλευε κυνηγώντας τον μετά τα σκριν), δεν είχε κανένα ζήτημα να εκτελεί άμεσα από την περιφέρεια στις αλλαγές που έφεραν ψηλούς επάνω του, ενώ ήταν ο βασικός δημιουργός για τους ακροβολισμένους σουτέρ και κυρίως τους Μοερμάν και Μπράιαντ, με την ασίστ στο τρίποντο του τελευταίου, στις αρχές της τέταρτης περιόδου, να φέρνει το ματς στο 40-68, σκορ από το οποίο ουσιαστικά δεν υπήρξε επιστροφή. 20 πόντοι για τον Μίτσιτς (3/6 δίποντα, 3/6 τρίποντα, 5/6 βολές) και 7 ασίστ, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται εκείνος, αλλά και οι Λάρκιν-Μπομπουά, μετατρέπουν την Εφές στο χειρότερο δυνατό ματσάρισμα, ακόμη και αν έχεις πλεονέκτημα έδρας.
3. Ο Ρόκας Γκιεντράιτις διαθέτει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα (και όμορφα στο μάτι) off-ball παιχνίδια σ’ όλη την Ευρωλίγκα, με διαρκή κίνηση και κοψίματα προς το καλάθι, αλλά και ένα από τα πιο γρήγορα και γλυκά release σε σουτ από την περιφέρεια. Αυτό το μπασκετικό πακέτο μπήκε σε δράση απέναντι στην Άλμπα το βράδυ της Παρασκευής, με τον Λιθουανό φόργουορντ να χτυπά συχνά μακριά από την μπάλα την ξεχασμένη άμυνα των Γερμανών, προσφέροντας παράλληλα στον Γουέιντ Μπόλντγουιν (16 πόντοι, 10 ασίστ, 7 ριμπάουντ) ένα από τα πιο εύκολα δημιουργικά βράδια. Η βαρύτητα δε, που δημιουργεί το σουτ του, αλλά και η ταχύτητα που διαθέτει παρά το ύψος του έφεραν εύκολους πόντους σε close out καταστάσεις, ενώ όταν χρειάστηκε άρχισε να πυροβολεί από το τρίποντο, παγώνοντας επί της ουσίας την όποια επιστροφή της Άλμπα. Ο Γκιεντράιτις τελείωσε τον αγώνα με 22 πόντους (6/8 δίποντα, 3/8 τρίποντα, 1/2 βολές), 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 3 κλεψίματα και 1 μπλοκ σε 31’ συμμετοχής.
4. 10’ - Μοιρασμένο σαν αγώνας σκυταλοδρομίας ήταν το σκοράρισμα για την Μπαρτσελόνα στη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα, μ’ έναν παίκτη να αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου κάθε δεκάλεπτο, σαν προσωπικό σόου. Το ξεκίνημα έκανε ο Νίκολα Μίροτιτς (19 πόντοι με 7/7 δίποντα, 1/3 τρίποντα, 2/2 βολές) ο οποίος σκόραρε τους 13 από τους 22 πόντους των Καταλανών στην πρώτη περίοδο, εκμεταλλευόμενος και τις ασίστ του Νικ Καλάθη, ενώ ο Μπράντον Ντέιβις (12 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ) ήταν εκείνος που με 10 πόντους στο πρώτο μισό του δεύτερου δεκαλέπτου έφερε τη διαφορά κοντά στο +20. Και αν το δεύτερο ημίχρονο βρήκε το παιχνίδι να κυμαίνεται σε πιο νορμάλ πλαίσια και χωρίς σαφή πρωταγωνιστή (με τον Ερυθρό μάλιστα να μειώνει σχετικά μέχρι και τα πρώτα λεπτά της τέταρτης), ο Ντάντε Έξουμ (13 πόντους συνολικά) φρόντισε να τελειώσει τον αγώνα για την Μπάρτσα, με 11 πόντους στα τελευταία λεπτά, βασιζόμενος στα εύκολα ντράιβ που μπορεί να βρίσκει εδώ στην Ευρώπη μετά από ένα απλό κεντρικό σκριν, μέχρι το τελικό 82-70. Εξακολουθώ να πιστεύω πως το σύνολο του κόουτς Σάρας δεν παίζει κάποιο εξαιρετικό μπάσκετ, όμως έχει τις μονάδες, έναν δημιουργό όπως ο Καλάθης και έναν σταρ όπως ο Μίροτιτς και στο τέλος της ημέρας ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: Κερδίζει. Με το φάιναλ-4 να πλησιάζει, ίσως αυτό μετρά περισσότερο.
5. Παρ’ ότι βρέθηκε στην πλευρά των ηττημένων, ο Γιώργος Παπαγιάννης έκανε ακόμη μία σημαντική εμφάνιση στη φετινή σεζόν με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο Έλληνας σέντερ ζορίστηκε όπως όλοι στην αρχή από το ‘’τρένο’’ του Μουσταφά Φαλ, ήταν όμως ο μοναδικός που μπόρεσε να περιορίσει τη ζημιά αργότερα στον αγώνα. Στα πρώτα λεπτά της τρίτης περιόδου έλεγξε την κατάσταση κοντά στο ζωγραφιστό και στα ριμπάουντ με τη γνωστή του συνεισφορά στον επιθετικό τομέα, βοηθώντας τους πράσινους να φέρουν τη διαφορά στο -14, με το παιχνίδι βέβαια να ξεφεύγει εκ νέου από εκείνο το σημείο κι έπειτα. 18 πόντοι, 9 ριμπάουντ (τα 4 επιθετικά), 3 ασίστ, 1 κλέψιμο και 2 τάπες για τον Παπαγιάννη, με δείκτη 26 στο σύστημα αξιολόγησης.
Ο x-factor
Αυτή τη φορά η βίντατζ Μαδριλένικη εμφάνιση άνηκε στον Ρούντι Φερνάντεθ, ο οποίος γύρισε για ένα βράδυ στο 2016, ή περίπου μία πενταετία πίσω τέλος πάντων. Τρίποντα μετά από ντρίμπλα, mid-range εκτελέσεις χωρίς ισορροπία, ‘’φάνσι’’ περάσματα στους ψηλούς ως δευτερεύοντας δημιουργός από τα φτερά, ο Ρούντι για ένα βράδυ θύμισε τον πλήρη παικταρά που θαυμάσαμε (ή γεμίζαμε με μπινελίκια) τα περασμένα χρόνια, με 17 πόντους (4/6 τρίποντα), 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 0 λάθη σε 20 λεπτά. To γεγονός πως η Ρεάλ μπορεί να φέρνει στα σημαντικά παιχνίδια έναν τέτοιον αθλητή ως ‘’έξτρα’’ δημιουργό αποτελεί πρόβλημα για οποιονδήποτε βρεθεί απέναντί της στα πλέι-οφς και το φάιναλ-4, αλλά και ωδή στο πώς ο κόουτς Λάσο διαχειρίζεται τη ‘’δύση’’ των σταρ της ομάδας που κυριάρχησε την προηγούμενη δεκαετία.
Μιλώντας για φάνσι πάσες του Ρούντι προς τους ψηλούς της Ρεάλ νωρίτερα, ακολουθεί ‘’κανονιά’’ μιας επαφής προς τον Πουαριέ, ενώ όλη η άμυνα κοιτάζει τον Γιαμπουσέλε και παρ’ ότι ο Ρούντι δευτερόλεπτα πριν αράζει στο φτερό πιάνοντας τα γόνατά του.
Το avatar
Η ίδια η διοργάνωση: Ακυρώσεις στους αγώνες με τις ρωσικές ομάδες, που ακόμη δε γνωρίζουμε αν θα μείνουν οριστικά εκτός διοργάνωσης, αλλά και αγωνιστικές που ακόμη σέρνονται ως χρέος από προηγούμενες αναβολές λόγω κορονοϊού. Μέσα σ’ όλα αυτά, κυρίως λόγω των -μη οριστικών αποβολών- των ΤΣΣΚΑ, Ούνιξ και Ζενίτ, τρέχουν άτυπα και παράλληλα δύο βαθμολογίες, ανάλογα δηλαδή με το αν θα προσμετρηθούν στις υπόλοιπες δεκαπέντε ομάδες οι έξι αγώνες με τους Ρώσους. Στη μία απ’ αυτές ο Ολυμπιακός είναι τρίτος και στην άλλη τέταρτος, η Μπάγερν με πλήρη 18αδα έχει τη δωδέκατη θέση και (προς ώρας) δεν είναι στην postseason οκτάδα, ενώ στη βαθμολογία των αποβολών είναι έκτη και παίζει στα ίσια την Εφές για παραπάνω. Σόου κανονικό, ελάχιστο καιρό πριν τα πλέι-οφς, για τα οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε καν την κατάταξη, επομένως και τα ζευγαρώματα. Και εντάξει, Μπάρτσα και Ρεάλ θα είναι πρωτοδεύτερες, παρακάτω;
Το ντέρμπι
Γράφει ο Ερωτόκριτος Αλέξανδρος Σεΐζης
Το παιχνίδι της Πέμπτης εξελίχθηκε σε παράσταση για έναν ρόλο. Ο Ολυμπιακός με απόλυτα πειστικό τρόπο, ίσως για πρώτη φορά σ’ αυτή την τέταρτη φετινή συνάντηση των δύο αιωνίων, ανέδειξε την δεδομένη διαφορά ποιότητας των δύο ρόστερ. Στο παιχνίδι του ΣΕΦ ήταν τέτοια η δυναμική του Ολυμπιακού από το πρώτο λεπτό της συνάντησης που ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό. Η κατάκτηση του κυπέλλου από τους κόκκινους ήταν πολύ σημαντική (ειδικά με τον τρόπο που ήρθε) γιατί τους απελευθέρωσε από την πίεση και την εσωστρέφεια που θα αντιμετώπιζαν αν δεν είχαν πάρει το τρόπαιο στα Δύο Αοράκια. Αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως και στο πρώτο δεκάλεπτο. Όπως συνηθίζει σε κάθε ματς του, ειδικά στο ΣΕΦ, ο κόουτς Μπαρτζώκας ακούμπησε την μπάλα στο Φαλ στο low post. Με δεδομένη την έλλειψη ψηλών από τους πράσινους, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κουράσει και να φθείρει τον Παπαγιάννη από την εκκίνηση του αγώνα, γνωρίζοντας ότι χωρίς αυτόν μειώνεται δραματικά η δυναμική των αντιπάλων. Η επιρροή του Γάλλου σέντερ είναι τεράστια στο παιχνίδι των κόκκινων και οι αριθμοί το αποδεικνύουν. Στους πρώτους 12 πόντους είχε πετύχει τους 8 και είχε μοιράσει ήδη 2 ασίστ, σε baseline cut του Παπανικολάου και στο ελεύθερο τρίποντο του Γουόκαπ.
Πέρα από την δεδομένη ικανότητα του να κάνει το λεγόμενο seal (κλείδωμα πάνω στον αντίπαλο) και να πασάρει σωστά, ο Φαλ είναι εξαιρετικός και στο αμυντικό μισό. Με τα μακριά του χέρια αλλοιώνει πολλά σουτ των αντιπάλων και απαγορεύει με αυτόν τον τρόπο την είσοδο στο ζωγραφιστό.
Από την άλλη μεριά ο κόουτς Πρίφτης επέλεξε μια άμυνα ζώνης με προσαρμογές, που ουσιαστικά οι παίκτες μάτσαραν τους αντιπάλους μετά τα πρώτα κοψίματα, προσπάθησε να ποντάρει στο στοιχείο της έκπληξης και κράτησε στον πάγκο το βαρύ πυροβολικό της ομάδας, τον Νέντοβιτς. Εκ του αποτελέσματος η κίνηση αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη, αλλά συνηθίζεται όταν δύο ομάδες έχουν μια διαφορά ποιότητας, οι προπονητές να ψάχνουν μια κίνηση που θα αποπροσανατολίσει τον αντίπαλο τεχνικό από την τακτική του. Ωστόσο όταν ένα σύνολο όπως ο Ολυμπιακός βρίσκει ρυθμό από την άμυνα του, είναι πρακτικά πολύ δύσκολο να επιστρέψεις στο παιχνίδι. Η second unit των γηπεδούχων, με κατεύθυνση τα κεντρικά pick and roll του Μάρτιν, συνέχισε να δουλεύει και το ημίχρονο έκλεισε στο +25. Η μόνη ουσιαστικά αντίδραση των πρασίνων ήταν στην τρίτη περίοδο, όταν ο κόουτς Πρίφτης χαμήλωσε το σχήμα με τρία γκαρντ και τον Κασελάκη στο 4 και έβγαλε μια ένταση στην άμυνα, χτυπώντας παράλληλα στην αδυναμία του Ολυμπιακού στο αμυντικό τρανζίσιον και συγκεκριμένα στα πρώτα 8’’, μειώνοντας την διαφορά στους 14 πόντους. Εκεί η είσοδος τον Σλούκα και ΜακΚίσικ στη θέση του Γουόκαπ-Ντόρσεϊ επανέφερε την εικόνα του πρώτου δεκαλέπτου. Ασφυκτική πίεση στην περιφέρεια, κλείσιμο των χώρων από τα φτερά των κόκκινων και ανοιχτό γήπεδο. Η διαφορά άρχισε και πάλι να παίρνει διαστάσεις και το μόνο αξιοσημείωτο στο τέλος ήταν που θα σταματήσει.
Μια μικρή σκέψη για τις δύο ομάδες, καθώς λογικά θα αναμετρηθούν άλλες 4 φορές τουλάχιστον. Το φαβορί είναι ο Ολυμπιακός δεδομένα, υπερέχει σε μεγάλο βαθμό όπως προαναφέραμε σε ποιότητα. Παίζει σταθερά καλά, βασίζεται στις αποστάσεις, στην γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, σουτάρει με αυτοπεποίθηση και γενικά όλα λειτουργούν όπως τα θέλει ο κόουτς Μπαρτζώκας. Για να αποκτήσει ελπίδες σε σειρά αγώνων ο Παναθηναϊκός, ο κόουτς Πρίφτης πέρα από το να έχει υγιής όλους τους παίκτες, πρέπει να βρει μερικά ζευγάρια και σταθερές στις πεντάδες του. Ίσως πρέπει να εστιάσει στο πώς θα ‘’παντρέψει’’ μερικούς παίχτες στο παρκέ για να αποκτήσει η ομάδα του μεγαλύτερη ομοιογένεια και να βάλει δύσκολα στους απέναντι. Τα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα ενδείκνυνται για τέτοια πειράματα άλλωστε.
