Λοιπόοοον....
Ο Ολυμπιακός πήγε εκδρομή στη Βαρκελώνη, πετυχαίνοντας με την αυλαία την πρώτη μεγάλη νίκη της σεζόν. Η περσινή του αντίπαλος στα πλέι οφ, Μονακό, κέρδισε επίσης εμφατικά εκτός έδρας την Βίρτους, πατώντας πάνω στο ίδιο στυλ μπάσκετ με πέρυσι, ενώ εντυπωσιακό κρίνεται το ντεμπούτο της Άλμπα και στιβαρότατο αυτό της Μπασκόνια. Για τους Βάσκους φέτος προσωπικά έχω προσδοκίες, καθώς φαίνεται να έχουν πλαισιώσει τον κορμό τους με πολύ εύστοχες προσθήκες, προορισμένες να ισορροπήσουν το συνήθως παρορμητικό παιχνίδι τους. Οι τρεις νεοφερμένες ομάδες τα βρήκαν σκούρα γενικώς, εδώ δεν είναι Eurocup. Πάμε να δούμε διάφορα πραγματάκια μέσα από τις κατηγορίες της στήλης, καταλήγοντας σε μία μίνι ανάλυση των αινίων.
Η πρώτη πεντάδα
1. Έχω αμφιβολίες για τις ισορροπίες στη φετινή Μονακό, αλλά αν είναι να συνεχίσει έτσι ο Τζέιμς και να αγκαλιάσουν τους ρόλους τους οι υπόλοιποι, τότε θα διαλυθούν σχετικά γρήγορα. Θα δείξει, πάντως ο Μάικ πέρασε σαν σίφουνας πάνω από την απορημένη Βίρτους, πετυχαίνοντας 26 πόντους και μοιράζοντας 6 ασίστ. Από τη στιγμή που εκείνος βρήκε ρυθμό, οι Ιταλοί δεν είχαν καμία απάντηση, προσπαθώντας μάταια να ακολουθήσουν τους Γάλλους σε punch to punch. Η άμυνα των Μονεγάσκων ήταν ασφυκτική στην περίμετρο, δεν έχασε μέτρο. Έτσι έγινε σαφώς πιο εύκολο για τον Τζέιμς να πάρει επάνω του τον καθορισμό του ρυθμού και να καθαρίσει σχετικά ξεκούραστα.
2. Σε ένα από τα πιο αναμενόμενα ντεμπούτα της διοργάνωσης, ο Νικ Καλάθης αναδείχτηκε αμέσως σε κυρίαρχο της επίθεσης της Φενέρ, δίνοντας διαρκώς τόνο στην επίθεση του νέου εγχειρήματος του Ιτούδη. Αν μάλιστα αναλογιστούμε πως απέναντι βρέθηκε η σφιχτή και δεμένη Μπάγερν, τότε οι 12 πόντοι, τα 2/4 τρίποντα και οι 5 ασίστ αποκτούν προστιθέμενη αξία. Η Φενέρ παρουσιάστηκε μεθοδική στις συνεργασίες της και καλή αμυντικά, προκαλώντας ερωτηματικά σχετικά με το αν ο Έλληνας κόουτς θα επιχειρήσει να παρουσιάσει φέτος κάτι διαφορετικό. Φαίνεται πάντως πως υπολογίζει πάρα πολύ στον point guard που έχει στα χέρια του, ο οποίος είναι ό,τι πρέπει για ομάδα που χτίζεται σχεδόν από το μηδέν.
3. Η στιβαρή άμυνα της Μιλάνο και ένας "'άχαστος" Μπίλι Μπάρον ήταν οι καθοριστικότεροι παράγοντες μίας χρήσιμης εκτός έδρας νίκης για το σύνολο του Μεσίνα. Η Βιλερμπάν, όσο ο Ντε Κολό σκόραρε, έβρισκε λύσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως, ο Γάλλος δεν πέτυχε ούτε ένα καλάθι εντός πεδιάς και οι υπόλοιποι δεν ήξεραν τι να κάνουν. Όχι ότι οι Μιλανέζοι θάμπωσαν, απλώς το βάθος του ρόστερ τούς επέτρεψε να βρουν τον παίκτη που βρισκόταν σε μέρα. 18 πόντοι, 4/4 τρίποντα, τέσσερα ριμπάουντ και πέντε ασίστ. Πρόκειται γενικά για παίκτη ημέρας, που όμως κατέχει κάποιες σπάνιες δεξιότητες. Π.χ. το να σουτάρεις από απόλυτη στάση, χωρίς ρυθμό από τρίπλα ή πάσα, αποτελεί προσόν που ανέκαθεν θαύμαζα. Ιδού.
4. 10 παίκτες χρησιμοποίησε ο προπονητής της Άλμπα στο πρώτο ημίχρονο, σκόραραν όλοι και το φωτεινό ταμπλό έγραψε ... 61, με ονειρώδη ποσοστά. Ομάδα-χιονοστιβάδα οι Γερμανοί σε αυτό το διάστημα, θα με κάνουν να καταπιώ τη γλώσσα μου που τους περίμενα χειρότερους. Μακάρι να χάσουν 15 ματς στη σειρά για να λέω ότι δικαιώθηκα. Η Παρτίζαν από την άλλη, χαμένη στη μετάφραση. Δεν προκαλεί έκπληξη η εικόνα της, διότι είναι νέα ομάδα, αλλά σίγουρα 100 πόντοι παθητικό μοιάζουν πολλοί για σύνολο του Ζοτς. Προβλέπεται πρώιμη κατσάδα, όχι μόνο για την ευστοχία των αντιπάλων, αλλά και για τα 14 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Ο Λιντέι μάζεψε ... ένα.
Ένα.
Ριμπάουντ.
Και ήταν και κοντινό, δηλαδή άχρηστο.
5. Τέσσερα χρόνια στο πρόγραμμα του South Carolina, άλλα δύο χρόνια στην μηχανή προόδου της Bundesliga (Hamburg Towers) και πλέον στα "μέρη μας" για το επόμενο βήμα στα 26 του. Ο Εσθονός Μάικ Κότσαρ (2.09) συστήθηκε με τον πιο ηχηρό τρόπο στο κοινό της Ευρωλίγκα ως παίκτης της Μπασκόνια, βάζοντας στα καλάθια τη φροντ λάιν της Βαλένθια. Στο πρώτο ημίχρονο ηγήθηκε ενός σερί 15-2 των Βάσκων, που ανάτρεψε το εις βάρος τους -9, πετυχαίνοντας σε αυτό το διάστημα 15 πόντους με 7/8 σουτ. Τελείωσε τον αγώνα με το κοντέρ να γράφει 21, 10/12 εντός πεδιάς, 9 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Έχει μάλιστα την πλάκα του το πώς οργίασε απέναντι στον σούπερ αθλητικό σέντερ Κάιλ Αλεξάντερ, που υποτίθεται έχει τα εργαλεία να τον αντιμετωπίσει. Τζίφος. Ο Κότσαρ πέρναγε από κάτω του, τον ζάλιζε με προσποιήσεις, στριφογύρναγε στο σώμα του, σε μία επίδειξη αληθινά υψηλής τεχνικής. Για την εμφάνιση του βέβαια, υπεύθυνος είναι και ένας συμπαίκτης του. Κάντε υπομονή, θα τα πούμε παρακάτω.
Χ factor
The inevitable - το αναπόφευκτο. Κάθε φορά που η Μπαρτσελόνα επιχειρούσε να ξαναμπει στο παιχνίδι στην τέταρτη περίοδο, ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης πετύχαινε ένα τρίποντο. Τέσσερις κατάρες του Τουταγχαμών έπεσαν επάνω στους εμβρόντητους παίκτες του Γιασικεβίτσιους, που μάταια επιχείρησαν να ξεφύγουν από τη μαύρη τρύπα με την κλασική συνταγή της σκληρής άμυνας. Όχι κύριοι. Ο killer shooter δεν συγχωρεί. Ας μιλήσει το βίντεο.
To avatar
Διάφοροι υποψήφιοι, με τον Μάριους Γκριγκόνις να ξεχωρίζει ανάμεσα τους και τον Τζέιλεν Άνταμς να ακολουθεί κατά πόδας. Ας το δώσουμε στον δεύτερο το βραβείο, διότι τα 2/10 σουτ και τα τέσσερα φάουλ συνόδεψαν την χειρότερη εμφάνιση ομάδας σε αυτή την πρώτη αγωνιστική. Στην αναμέτρηση Εφές-Αστέρα οι Τούρκοι αγωνίστηκαν σβηστά (ως συνήθως), οι Σέρβοι προσπαθούσαν, και το αποτέλεσμα ήταν ένα καθόλα προβλέψιμο, τεμπέλικο και βαρετό 72-59. Ειλικρινά, πάντως, θα ήθελα να μάθω κάποια στιγμή από τέτοιους παίκτες σαν τον Άνταμς, πώς είναι να βρίσκεσαι διαρκώς σε διαφορετικό αγωνιστικό περιβάλλον. Ψάξτε στα ρόστερ και θα βρείτε πολλούς, πάρα πολλούς παίκτες που δεν έχουν σταματήσει να γυρίζουν τον κόσμο.
Το σύστημα
Η Μπασκόνια δεν ήταν ποτέ η ομάδα που βασιζόταν στο κεντρικό πικ εν ρολ και στα παράγωγα του. Μήπως ήρθε η στιγμή της αλλαγής; Τα επτά καλάθια του σέντερ Μάικ Κότσαρ μέχρι το ημίχρονο, προήλθαν ως επί το πλείστον μέσα από την απλούστερη δράση που συναντάμε στο μπάσκετ. Ο Ντάριους Τόμπσον, μεταγραφή της Μπασκόνια από την Κουμπάν, πρόσφερε ιδανικό playmaking, αναγνωρίζοντας όλα τα κενά της πορτοκαλί άμυνας με ακρίβεια χειρουργού. Αν διαβάσατε το προχθεσινό preview, ίσως να προσέξατε ότι συμπεριλάβαμε τον 27χρονο στις πιο σπέσιαλ προσθήκες του πρωταθλήματος και υπάρχει λόγος για αυτό: Η Μπασκόνια, μετά την απαοχώρηση του Χένρι, βρέθηκε πέρυσι ακέφαλη στην οργάνωση της επίθεσης και τώρα είναι πιθανό να βρήκε τον ιδανικό κουμανταδόρο, που θα δει τους πλάγιους σε καίριο χρόνο και θα τροφοδοτήσει τους ψηλούς στις ιδανικές θέσεις. Το κοντέρ έγραψε 11 ασίστ και πάμε να τον δούμε αμέσως παρακάτω να κάνει τον Κότσαρ μάγκα, τύπου "γεια σου ρε μάγκα Κότσαρ."
Ο μοιραίος
Η πολύ καλή εμφάνιση του Κίναν Έβανς απέναντι στην πρώην ομάδα του πήγε στράφι, όταν βρέθηκε να κρατάει τις τύχες της Ζαλγκίρις στα χέρια του στην τελευταία επίθεση (Μακάμπι μπροστά με 84-83). Παρότι πήρε το switch που τον βόλευε, δεν επιτέθηκε στον Τζος Νέμπο, καθυστέρησε, μπερδεύτηκε και τελικά έδιωξε την μπάλα προς το μέρος του Μπουτκεβίτσιους, από τον οποίο δεν περιμένεις φυσικά να σου πάρει ένα ματς. Θα μπορούσε ο Έβανς να είχε γίνει ο ήρωας της βραδιάς, δεδομένου του ότι η Μακάμπι έθαψε πέρυσι τις δυνατότητες του. Αν έκανε κάτι καλύτερο στην τελευταία επίθεση, θα είχαμε ήδη το πρώτο στόρι εκδίκησης της σεζόν. Όμως, τα σύκα σκάφη και τα σκάφη σύκα, ο Νέμπο τα πήγε περίφημα στην επιτήρησή του και έτσι οι Λιθουανοί δεν ολοκλήρωσαν την ανατροπή από το -11, αφήνοντας τον Κάτας ευτυχισμένο που τη γλίτωσε φτηνά. Fun fact: Μόλις 8 ασίστ έβγαλε η Ζαλγκίρις σε όλο τον αγώνα, εκ των οποίων οι 7 στο πρώτο μέρος. Άρα στο δεύτερο έβγαλε ... μία. Να πώς μπορείς να χάσεις παιχνίδι που ο αντίπαλος έχει μπλοκάρει και που το κοντέρ στα ριμπάουντ έχει γράψει +17 υπέρ σου.
Η φάση
Φορώντας τσιρότο στο μάτι, για την έξτρα αλητεία, ο Κάιλ Χάινς διαλύει τον βραδινό ύπνο του Γιουσούφα Φαλ, που λογικά θα χρειάστηκε χάπια για να ηρεμήσει - κάτι όχι τόσο αρνητικό βέβαια, σαν το ζάναξ δεν έχει. Πίσω στο θέμα μας. Όλη η μπασκετική αντίληψη του κόσμου, στο σώμα και την κίνηση του Κάιλ, που θύμισε κάποιον γνωστό μας, όταν κατακτούσε το MVP των τελικών του ΝΒΑ.
O Παναθηναϊκός
Προδομένος από το ρηχό rotation, ο Παναθηναϊκός υπέκυψε στην πίεση της βαθύτερης Ρεάλ κοντά στη στεφάνη του και ξεκίνησε με μία ήττα από αυτές που αφήνουν πικρή γεύση. Οι πράσινοι έκαναν πολλά πράγματα σωστά για εναρκτήριο παιχνίδι καινούργιας ομάδας. Πρόσεξαν τον ρυθμό, δεν ψάρωσαν από την παρουσία του Ταβάρες στη ρακέτα, επιμένοντας στις αρχικές αμυντικές στοχεύσεις τους (προσοχή στους πλάγιους) και επιχείρησαν οι ίδιοι να εμπλέξουν τον ψηλό των Μαδριλένων σε αδιάκοπα πικ εν ρολ. Καθόλου κακό ως σχέδιο, απλώς η πράξη σκουντούφλησε στην πολύ κακή μέρα του Γκριγκόνις, που ανέλαβε να στήσει ένα σωρό επιθέσεις και στα απογυμνωμένα φτερά (wings) του τριφυλλιού.
Και τα δύο προβλήματα έχουν λύση, το ένα ευκολότερη και το άλλο δυσκολότερη. Ο Γκριγκόνις, από τη στιγμή που θα προσαρμοστεί και θα του ζητηθούν τα σωστά πράγματα, λογικά θα παίξει πάρα πολύ καλά. Δεν είναι εύκολη η μετάβαση από δέκατο παίκτη σε πρώτο, ακόμη και αν παλαιότερα στην Ζαλγκίρις είχε ρόλο δεινού σκόρερ. Νομίζω είναι κάπως παράταιρο να περνούν τα πάντα από τα χέρια του, όμως στην τελική ο Γουόλτερς έλειπε.
Σε ό,τι αφορά τις θέσεις των φόργουορντ και ειδικά πίσω από τον Γουίλιαμς, υπάρχουν εναλλακτικές εκδοχές. Σε όλες χρειάζεται η απόκτηση παίκτη, απλώς ίσως θα πρέπει να συζητηθεί το αν θα προορίζεται για κάμποσα λεπτά ή για ρόλο συμπληρωματικό. Η γνώμη μου δεν μετράει φυσικά, αλλά μιας και γράφω το "ριμπάουντ", ας την καταγράψω. Ένας απλώς καλούτσικος stretch four αρκεί, διότι οφείλουν να δοθούν κάμποσα λεπτά σε όσους νέους μπορούν να δώσουν κάτι στη συγκεκριμένη θέση (Μαν$#$^). Μπορούμε είτε να έχουμε αυταπάτες ότι ο Παναθηναϊκός θα γίνει από φέτος πλήρως ανταγωνιστικός, είτε να προτιμήσουμε την προετοιμασία της επόμενης ημέρας. Αλλιώς, τι νόημα έχει το μάζεμα του ταλέντου;
Δύο πράγματα ακόμη: Πολύ καλός και παθιασμένος ο Γιώργος Καλαϊτζάκης, αποτελεσματικότατος ο Γκουντάιτις. Κάνει εντύπωση πως ο Λιθουανός ψηλός είχε πολύ περισσότερο νεύρο στο παιχνίδι του από τον Παπαγιάννη, που σαν να φοβόταν να μπει γερά στις φάσεις.
O Oλυμπιακός
Η "είδηση" τακτικής στον Ολυμπιακό είναι φυσικά η συμπραξη στην πεντάδα των Βεζένκοφ και Πίτερς, δύο παικτών που όταν αγωνίζονται μαζί, οι χώροι ανοίγουν σαν τα ρουθούνια μετά το Dexarinaspray. Η άμυνα δεν ξέρει ποιον να πρωτοφυλάξει και ευκαιρίες παρουσιάζονται σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Δεν έχω ιδέα πόσο συχνά θα το βλέπουμε (ούτε πολύ, ούτε λίγο είναι η πρόβλεψή μου), πάντως στο δεύτερο δεκάλεπτο στη Βαρκελώνη ο Πίτερς απελευθερώθηκε άμεσα με την είσοδο του συμπαίκτη του, σκοράροντας 8 πόντους με 2/3 τρίποντα και τραβώντας ολόκληρη την επίθεση των ερυθρόλευκων. Ο Βεζένκοφ έβαλε κι εκείνος ένα τρίποντο (10 πόντοι με επίσης 2/3 στο ημίχρονο) και σχεδόν εν ριπή οφθαλμού ο Ολυμπιακός μπήκε στη θέση του οδηγού στο ντέρμπι. X factor σε αυτό το διάστημα, ο αποτελεσματικότατος αμυντικά Ταρίκ Μπλακ στην περίμετρο - να η έκπληξη.
Αργότερα, άρχισε η σκυταλοδρομία. Κανααν, Μπολομπόι και φυσικά Λαρεντζάκης τράβηξαν το σκορ, μεταβάλλοντας διαρκώς το κέντρο βάρους της επίθεσης των ερυθρόλευκων. Στο μισό γήπεδο το σύνολο έτσι κι αλλιώς πασάρει πολύ μέσω της weave, συνεπώς όταν καταφέρνει επιπλέον να εμπλέκει πολλούς στα τελειώματα, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο.
Στον Μπαρτζώκα αξίζουν εύσημα για διάφορα πραγματάκια.
- Πρώτον, για την αμυντική στόχευση, που έκλεισε τη ρακέτα (42% ποσοστό αντιπάλου στα 2π) και δεν επέτρεψε στη Μπαρτσελόνα να εκκινήσει δράσεις από χαμηλά, όπως προτιμά. Οι Καταλανοί δεν νιώθουν άνετα να τραβάνε αμέσως σκανδάλη οι περιφερειακοί τους, όμως συχνά αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε αυτό και μπερδεύτηκαν.
- Δεύτερον, για το rotation των ψηλών και τους ρόλους που τους ανέθεσε. Θα είναι μεγάλο κέρδος να διατηρηθούν οι ισορροπίες στη θέση, διότι πρακτικά ο Ολυμπιακός θα παίζει φέτος με +1 παίκτη.
- Τρίτον, για το ότι αναγνώρισε εγκαίρως τη φθίνουσα καμπύλη στην οργανωτική βραδιά του Σλούκα και τον απέσυρε στην crunch time.
Τώρα, μπορεί όλοι να παρέμειναν ταπεινοί (και σωστά), αλλά μία νίκη στο Παλάου πάντα μετράει και μετράει πολύ. Ονειρεμένο ντεμπούτο, προσδοκίες για τη συνέχεια.
Γενικά, η πρώτη αγωνιστική ήταν μια χαρά. Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους, φιλιά!
