Αξιοσημείωτη φυσικά και η νίκη της Μιλάνο στην έδρα της ΤΣΣΚΑ, αποτέλεσμα που λεει πολλά περισσότερα για την ομάδα του Μεσίνα, παρά για εκείνη του Ιτούδη. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως οι Ρώσοι θα είναι στην τετράδα και πως θα βελτιώνονται, απλώς τώρα ψάχνουν τη χαμένη τους χημεία. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρεάλ, μόνο που στη δική της περίπτωση τα κενά καλύπτονται δυσκολότερα. Πάμε στις κατηγορίες μας.
Η πρώτη πεντάδα
1. Ο ξεχασμένος Πέιτον Σίβα έκανε μία vintage εμφάνιση στην έδρα της Βιλερμπάν, οδηγώντας την Άλμπα σε ανατροπή και τελικά ψιλοάνετη επικράτηση. 21 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 2 κλεψίματα για τον βασικό point guard του Ρενέσες, που φέτος παίζει κάτω από 20 λεπτά μέσο όρο. Ο Σίβα ήταν κορυφαίος για τρία δεκάλεπτα, κρατώντας του Γερμανούς στη διεκδίκηση του αγώνα, παραδίδοντας σοφά τη σκυτάλη στους Λάμερς, Φοντέκιο και Τίμαν στην τέταρτη περίοδο. Ένα ωραίο χαρακτηριστικό της Άλμπα είναι πως οι πρωταγωνιστές της στις νίκες είναι απρόβλεπτοι.
2. Παιχνίδι-δυσφήμιση για το σπορ στη Βαλένθια, εκεί όπου οι πορτοκαλί επικράτησαν με τρόπο σπάνιο για τα δεδομένα τους, αναχαιτίζοντας πλήρως τη δράση της φορμαρισμένης Φενέρ. Οι παίκτες του Κοκόσκοφ σούταραν με ... 13% από το τρίποντο και έτσι το επίσης δυσάρεστο ποσοστό των αντιπάλων τους (20%), πέρασε στον βρόντο. Υπό τέτοιες συνθήκες αγώνα, πρωταγωνιστής αναδείχτηκε ο παίκτης που έχει τα μπάχαλα για ψωμοτύρι. Αναφέρομαι στον αειθαλή και αεικίνητο Σαμ Φαν Ρόσομ, που σε ένα παιχνίδι γεμάτο από τούβλα, κατάφερε να μην αστοχήσει καλά καλά. 17 πόντοι, 7/9 και ποδοσφαιρική διάταξη σε ριμπάουντ, ασίστ και κλεψίματα, 5-3-2.
3. Πάμε να πάρουμε μια γεύση από Κέβιν Πάντερ, δηλαδή τον απόλυτο μπόμπερ της αγωνιστικής. 32 πόντους σημείωσε ο γκαρντ της Μιλάνο, μοιράζοντας τους ανάμεσα σε drive, κερδισμένα φάουλ, pull up τρίποντα και εκτελέσεις από θέση, στην νίκη-σημαδούρα των Ιταλών στη Μόσχα. Ήταν καταπληκτικός, όμως για τα δύο πιο κρίσιμα καλάθια του, όταν η ΤΣΣΚΑ βρισκόταν σε απόσταση δύο κατοχών στην crunch time, ευθύνεται εξίσου ένας ακόμη, ιδιοφυής τύπος. Ιδού.
Δεν αφαιρεί κάτι από τη δόξα του Πάντερ το βίντεο, εννοείται. Ίσα ίσα που προσθέτει, μιας και ο Αμερικάνος είναι ένας παίκτης που έλειπε πολύ στον Μεσίνα. Αμεσος εκτελεστής, χωρίς να το πολυσκεφτεί, δίνει μία έξτρα ταχύτητα στο σύνολο, που φανερά του χρειαζόταν.
4. Το σημερινό "ριμπάουντ" προσπερνάει τη νέα εμφάνιση-οδοστρωτήρα της Εφές, αλλά δεν μπορεί να μη σταθεί στο σερί 24-2 των παικτών της Μπασκόνια, που μετέτρεψε το εύθραστο 33-33 του ημιχρόνου με την Μπάγερν, σε 57-35. Δαιμονισμένοι σε άμυνα και επίθεση σε εκείνο το σημείο οι Βάσκοι, πήραν παραμάζωμα τους αντιπάλους τους, εκμεταλλευόμενοι κυρίως το κλείδωμα του Γουέιντ Μπάλντγουιν από τον Χένρι και την ικανότητα του τελευταίου να δημιουργεί σε συνθήκες early offense. Η Μπάγερν, παρότι αντέδρασε στη συνέχεια, δεν κατάφερε να μειώσει ποτέ κάτω από τους 6 πόντους.
5. Θα πούμε μερικά πραγματάκια για την τακτική της Μπαρτσελόνα λίγο παρακάτω. Προς το παρόν, ας δώσουμε το credit που αναλογεί στον Πιερ Οριόλα, δηλαδή τον σημαντικότερο πρωταγωνιστή του κλάσικο και παράγοντα-αντίβαρο απέναντι στο δέος του Ταβάρες. Ο Οριόλα πέτυχε 18 πόντους, σκοράροντας τρεις φορές με τρίποντο, όταν σε όλη τη σεζόν μέχρι τώρα είχε πετύχει μόλις άλλο ένα. Δεν εκτελεί ποτέ πίσω από το 6,75 ο σέντερ της Μπάρσα, όμως προκειμένου να "πειστεί" ο Ταβάρες να αφήσει την ασφάλεια της ρακέτας, το έκανε, συμβάλλοντας έτσι στο εξαιρετικό 50% των Καταλανών από απόσταση.
Χ factor
Δεν θα μπορούσε να πάρει άλλος τον τίλο του X factor, από τoν καταλύτη της νίκης του Ολυμπιακού, Βασίλη Σπανούλη. Ο ολοζώντανος μύθος του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετέφερε τους ερυθρόλευκους από το μείον λίγα στο συν 9 (70-61), σκοράροντας μακριά από το πικ εν ρολ, λες και ήταν ντυμένος Κάιλ Κούριτς. Καθηλωτικό να το βλέπεις, ειδικά όταν γνωρίζεις πως η αυλαία σιγά σιγά πέφτει. 16 πόντοι, 6/7 σουτ, ποσοστό τρομερά σπάνιο για τον αρχηγό. Θέση για συζήτηση: Ο Σπανούλης του χρόνου πρέπει να είναι εκτός του βασικού rotation, θα είναι λάθος να έχει ρόλο ως ένας εκ των τεσσάρων πρώτων γκαρντ στην ιεραρχία. Θα πρέπει όμως να είναι εντός της ομάδας. Μιας και είμαστε εδώ, πάμε στον Αλεξ για τον Ολυμπιακό.
O Ολυμπιακός (Erotokritos Alexandros Seizis).
Το χτεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Ζενίτ ήταν η αντανάκλαση της εικόνας των γηπεδούχων όλη τη χρονιά. Σαν να βλέπει κάποιος σε déjà vu τα περισσότερα ματς των παιχτών του Coach B. Το φαινόμενο Ολυμπιακός μπορεί να αναλυθεί σε επιμέρους κομμάτια. Το κυριότερο όμως όλων, όπως τόνισε και ο ίδιος ο κόουτς, εντοπίζεται στην έλλειψη ρυθμού των παιχτών με την απουσία από την Α1 και στην προσπάθεια να ενταχθούν αγωνιστικά στο πνεύμα του αγώνα με λάθος τρόπο. Η χτεσινή αναμέτρηση δεν μας προσέφερε κατι διαφορετικό ως προς τη διακύμανση.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν μια συνέχεια του τελευταίου μήνα. Overdribbling στην επίθεση, με την μπάλα να μην μετακινείται αλλά να μένει στατική, πολλές κακές επιλογές, χωρίς σαφή στόχευση στα αδύνατα σημεία της άμυνας των Ρώσων, λάθη που προσέφεραν εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, με το αμυντικό transition να είναι για άλλη μια φορά απών. Η συγκέντρωση των παιχτών και ο εκνευρισμός του πάγκου φαίνονταν, με αποκορύφωμα μια φάση του Χάρισον με τον Ζαν Σαρλ, σε ένα μπρος-πίσω άνευ προηγουμένου. Το ημίχρονο έκλεισε στο -11, με την εικόνα της ομάδας να είναι μην είναι καθόλου θελκτική. Η high-flat άμυνα με τον Κουφό στα pick and roll ή η 2vs2 με τον Έλλις είχε τεράστια προβλήματα και στην ανάπαυλα η τακτική άλλαξε.
Στο δεύτερο ημίχρονο ίσως είδαμε την καλύτερη εκδοχή του Ολυμπιακού τη φετινή χρονιά. Σε 17΄αγωνιστικά λεπτά η ομάδα δέχθηκε μόλις 11 πόντους από τη Ζενίτ. Το σύνολο του Πασκουάλ αδυνατούσε να βρει καθαρό διάδρομο στη ρακέτα του Ολυμπιακού, με τον Λιβιό και τον Βεζένκοφ να κάνουν εξαιρετική δουλειά στην πρώτη γραμμή άμυνας και στη συνέχεια τα guards να βάζουν σωστά το κορμί τους. Τα floppy action plays που τρέχει ο Καταλανός τεχνικός της Ζενίτ ταιριάζουν στην άμυνα με αλλαγές και έτσι οι παίχτες των γηπεδούχων βρήκαν ρυθμό από την άμυνα. Το χαμηλό σχήμα απέδωσε και σε συνδυασμό με τα εύστοχα σουτ του Βεζένκοφ, η ψαλίδα έκλεισε. Στην τελευταία περίοδο ο Σπανούλης βγήκε μπροστά και έδωσε τη χαριστική βολή και ο Ολυμπιακός έφτασε σε μια νίκη ψυχολογίας. Πίσω στον Γιώργο.
Η τακτική
... ή αλλιώς, ο Παναθηναϊκός. Η πρώτη συνύπαρξη Παπαπέτρου και Χεζόνια υπήρξε άκρως αποτελεσματική για τον Παναθηναϊκό, με τον Κάτας να καταφεύγει εκ νέου σε σχήματα που μπερδεύουν τις θέσεις των φόργουορντ. Τα σχήματα αυτά προσφέρουν ένταση, μάκρος και άμυνα, αλλά κύριο χαρακτηριστικό τους είναι άλλο: Πως βάζουν τους καλύτερους παίκτες, ανεξαρτήτως θέσης, μαζί στην πεντάδα. Είναι άραγε μια τάση που θα αφήσει κληρονομιά ή πρόκειται για την ανάγκη της στιγμής, καθώς το ρόστερ έχει τις ελλείψεις του; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει, ούτε βέβαια ο Μάριο Χεζόνια, η παρουσία του οποίου στο ρόστερ της νέας σεζόν κάθε άλλο παρά είναι εξασφαλισμένη. Γεγονός παραμένει πάντως ότι ο Παναθηναϊκός έχει βρει μία συνταγή, η οποία συν τοις άλλοις επικοινωνεί ευθέως με την εξέλιξη του αθλήματος. Δείτε άλλωστε και τι κάνει ο Σάρας στην Μπαρτσελόνα, όταν ο Καλάθης κάθεται στον πάγκο. Αν δεν μπει ο Μπολμάρο, χρέη χειριστή αναλαμβάνει ο Χάνγκα και στην δημιουργία συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι παίκτες. Αν δεν έχεις point guard, αναζητάς point-οτιδήποτε, φροντίζοντας παράλληλα να υπερτερείς σε μέγεθος.
Το play
Σχετικά, πάμε σε μία χαρακτηριστική κίνηση από το παιχνίδι των Καταλανών, οι οποίοι βασίστηκαν πάρα πολύ στις συνεργασίες του διδύμου Μίροτιτς - Οριόλα και ξεκίνησαν πολλές επιθέσεις τους με post ups του πρώτου (ειδικά στο τέλος του αγώνα, αυτή η προσέγγιση έκανε τη διαφορά). To ενδιαφέρον twist εδώ βέβαια, είναι η διαδρομή της πάσας εισαγωγής. Πολύ σπέσιαλ.
Τι θα γινόταν αν...
... ο Πάμπλο Λάσο είχε κινηθεί για αντικαταστάτη του Φακούντο Καμπάτσο; Η Ρεάλ θα ήταν καλύτερη, δεν χωρά αμφιβολία. Στους Μαδριλένους λείπει φανερά μία ισχυρή παρουσία στην θέση του point guard, παρόλα αυτά, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτή γράφει ήδη την φετινή αποτυχία, όμως επάνω της προβάλουν χαραγμένα δύο έξτρα ονόματα: Κάρλος Αλοσέν και Αλμπέρτο Αμπάλδε. Θεωρητικά, ούτε ο 21χρονος, ούτε ο 26χρονος είναι πλέι μέικερ. Τα πολλά λεπτά που μοιράζονται στη θέση φαίνεται πως αποτελούν τροπον τινά μια προετοιμασία, προκειμένου από του χρόνου κιόλας, ο προπονητής τους να δρέψει τους καρπούς, χωρίς να χρειάζεται να ψαχουλεύει την αγορά. Αν το βιολί συνεχιστεί, τότε ίσως οι δυο τους φτάσουν μέχρι και για διευθυντές ορχήστρας. Θεωρώ ότι έχουμε μπροστά μας μία απόλυτα συνετή επιλογή λοιπόν, χώρια που στο σύνολο φυτεύεται για τα καλά ο σπόρος της αμυντικής προσπάθειας. Ξεχάστε τη φετινή Ρεάλ, θυμηθείτε εκείνη που έρχεται.
Το άβαταρ
Κλείνουμε με την ενότητα που είναι αφιερωμένη στο φιάσκο της εβδομάδας. 30 λεπτά έμεινε στο παρκέ ο Σεργκέι Μόνια της Χίμκι, στα οποία είχε 1/8 σουτ και πέντε λάθη. Θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο άνετα, αν τα αντίστοιχα 5 λάθη του Γουέιντ Μπάλντγουιν, δεν μετρούσαν περισσότερο στην οικονομία του αγώνα στη Βασκονία. Κοντά τους, σε αγαστό ταίριασμα, ο Λορένζο Μπράουν, που στη Βαλένθια είχε 2/8 σουτ και 3 λάθη σε 30 λεπτά συμμετοχής.
Ελπίζω να έχετε καλό Σαββατοκύριακο και να μην χρησιμοποιείτε πολύ τα social media οι νέοι, γιατί κάνουν κακό στη δημοκρατία. Στα social πάνε κάτι γελοίοι και ανεβάζουν βίντεο, που δείχνουν την αστυνομία να ξυλοκοπάει κόσμο. Αν δεν υπήρχαν τα στιγμιότυπα αυτά, είναι φανερό πως το πολίτευμα μας θα ήταν σαφώς πιο ελεύθερο, καθώς θα μπορούσε ο κάθε κομπλεξικός εξουσιαστής να κάνει ό,τι του κατέβει. Στα σοβαρά, αυτά που ακούστηκαν από το στόμα του πρωθυπουργού χθες, αποτελούν έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα δηλώσεων Ευρωπαίων (και άλλων) ηγετών και είναι ενδεικτικά της αντίληψης τους για την σχέση εξουσίας και κοινωνίας. Νομίζω οποιαδήποτε ανάλυση περαιτέρω είναι τουλάχιστον περιττή για νοήμονες ανθρώπους.
