Την ανάλυση του αγώνα την πρόσφερε ήδη από το ημίχρονο ο προπονητής του Ολυμπιακού. Τα big (μακριά) σχήματα του Παναθηναϊκού (Σαντ Ρόος στον άσο, δίδυμο ψηλών, Παπαπέτρου και Γουάιτ) άλλαζαν διαρκώς στα σκριν, αναγκάζοντας τους ερυθρόλευκους να πηγαίνουν σε προσωπικά "χτυπήματα" των μις ματς, κάτι που για όλη τη σεζόν δεν είναι το φόρτε τους, το αντίθετο. Εκτος αυτού, τα ισοϋψή μεγέθη στις τρεις θέσεις της περιφέρειας, επέτρεψαν στο τριφύλλι να κερδίσει όλες τις μάχες των box out και να ανανεώσει αμέτρητες επιθέσεις, που με τη σειρά τους οδηγούσαν σε βολές, όλες εύστοχες. Και την πίτα ολόκληρη δηλαδή (switches) και τον σκύλο χορτάτο (επικράτηση στο ριμπάουντ).

Οι μόνες φορές που οι παίκτες του Μπαρτζώκα αναθάρρησαν στο ματς ήταν όταν το rotation έφερνε στο παρκέ τους Μακ και Φόστερ. Σε εκείνα τα μικρά διαστήματα η διαφορά μειωνόταν, όμως η πράσινη απάντηση άκουγε στο όνομα "Μποχωρίδης". Ο ανανεωμένος γκαρντ έδωσε την δυνατότητα εξορθολογισμού των σχημάτων όταν χρειάστηκε και εν τέλει αναδείχτηκε ως ο X factor, όχι μόνο του παιχνιδιού, αλλά και ολόκληρης της αγωνιστικής.

MVP πάντως ήταν ο Σαντ Ρόος. Δεν οργάνωσε τίποτε σπουδαίες επιθέσεις, αλλά ήταν εύστοχος και πήρε πρωτοβουλίες. Το κυριότερο, αφάνισε τον Κώστα Σλούκα από το παρκέ, παίζοντας πολύ συχνά το πιο δύσκολο είδος ατομικής άμυνας που (κατά τη γνώμη μου) υπάρχει στο μπάσκετ: Overplay. Υπήρξαν ένα σωρό κατοχές που ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε καν να περάσει τη μπάλα στα χέρια του καλύτερου φετινού παίκτη του, διότι ο Κουβανός τον είχε αποκόψει τελείως. Έτσι, καθώς η συνύπαρξη των Σλούκα και Σπανούλη είναι - σωστά- απαγορευτική, μόνη εναλλακτική επιλογή σε αυτές τις ασφυξίες ήταν να μεταφερθούν οι οργανωτικές ευθύνες στα χέρια των Μακίσικ και Χάρισον, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Για να γίνω και εγώ σκακιστής των παρκέ, θα έλεγα πως ο Κάτας έδινε ρουά (σαχ τέλος πάντων) και ο Σαντ Ρόος έκανε ματ. Ή το αντίθετο. Ή τέλος πάντων, το πιάνετε, γουατέβερ.

Οι δύο αντίπαλοι δείχνουν να διάγουν αντίθετες πορείες τελευταία, ας μην ασχοληθούμε με το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι πράσινοι από τη μία έχουν σφίξει αμυντικά, κάτι που υπήρξε ζητούμενο από την αρχή της σεζόν και καταφέρνουν να κερδίζουν ως αποτέλεσμα της ενέργειας, που εσχάτως καταθέτουν στο παρκέ. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στο τακτικό επίπεδο ακόμη, πέραν της εμφανούς αναβάθμισης των Μήτογλου και Μποχωρίδη. Η ειδική συνθήκη του ντέρμπι δύσκολα θα συνεχιστεί στις επόμενες προκλήσεις, όμως ίσως δημιουργούνται προϋποθέσεις σταθερότητας της απόδοσης παικτών, που προορίζονται για την παγίωση του λεγόμενου "κορμού". Θα δούμε.

Στον Ολυμπιακό από την άλλη, η μη ενίσχυση με έναν ή δύο παίκτες, έχει αφήσει την ομάδα στάσιμη. Δεν είναι χειρότεροι οι ερυθρόλευκοι από ό,τι ήταν στις αρχές του Δεκέμβρη. Απλώς οι αντίπαλοι έχουν εντοπίσει τις αδυναμίες τους και πλέον τις χτυπάνε, την ίδια ώρα που φροντίζουν είτε να ενισχύονται (βλ. Μπάγερν, Φενέρ), είτε να βελτιώνονται (Ζαλγκίρις, Εφές). Στον Πειραιά δεν κουνιέται φύλλο, εξίσου μέσα και έξω από το παρκέ.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις εξαιρέσεις του ντέρμπι. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα για ακόμη μια φορά έκαναν κρίσιμα αμυντικά λάθη στην τέταρτη περίοδο, δίνοντας εύκολα σουτ. Για τη μη βελτίωση στον τομέα, μάλλον ευθύνεται ο προπονητής. Επίσης, για πολλοστή βραδιά, οι δυο σέντερ αποδείχτηκαν ανεπαρκείς αμυντικά, χάνοντας μάχες σε αλλαγές (βλ. Μποχωρίδης) και φυσικά στα ριμπάουντ. Για την διαρκή αναξιοπιστία τους, μάλλον ευθύνονται οι ίδιοι. Τέλος, στην διοίκηση αναλογούν οι περισσότερες ευθύνες για το ότι ο Ολυμπιακός αναζητά διαρκώς έναν έξτρα πόλο για σκορ και οργάνωση στην περιφέρεια, όπως και έναν ακόμη αξιόπιστο ψηλό. Οκ, για το πρώτο ίσως φταίει και ο Χάρισον...

Point is, στον Ολυμπιακό τα διάφορα στραβά, προκειμένου να διορθωθούν, χρειάζεται κόπος από όλους και αναθεώρηση από την πλειοψηφία. Για κάτι άλλο, πιο γκράντε, δεν είναι η στιγμή να μιλήσουμε, όχι γιατί η Ευρωλίγκα συνεχίζεται και όλα είναι πιθανά (sic), αλλά διότι γύρω μας συμβαίνουν πολύ σοβαρότερα πράγματα. Δεν κάνω πλάκα, πόσο να ασχοληθείς με πάθος με την ομάδα σου στο ζόφο που βρισκόμαστε...

Η πρώτη πεντάδα.

1. Σε έναν αγώνα για γερά νεύρα, δηλαδή όχι για τα δικά μας, η Βαλένθια επικράτησε στην δεύτερη παράταση της ΤΣΣΚΑ με 105-103 και ο βασικός λόγος είναι πως υπήρξαν παραπάνω από ένας παίκτες για να σύρουν το κάρο από τη λάσπη. Και τώρα που φανταστήκατε τους Πρέπελιτς και Κάλινιτς να σέρνουν ένα κάρο σε ένα λασμπωμένο χωράφι, φανταστείτε τον Μάικ Τζέιμς να σέρνει το ίδιο ακριβώς κάρο μόνος του. Στο ίδιο χωράφι, που είναι σκατά, τελείως σύχρηστο. Έ, πόσο να αντέξει; Δεν άντεξε, αν και και έβαλε 37. Οι Ρώσοι είναι τίγκα γκαντέμηδες πάντως και έτσι ό,τι και να δούμε από εδώ και πέρα από τον Μάικ, όσο να ναι δικαιολογείται.

2. Βελτιώνοντας έστω και προσωρινά την ποιότητα ζωής μου, η Βιλερμπάν κέρδισε τη Μιλάνο με αμυντική αντεπίθεση στο β' μέρος, αναγκάζοντας τους Ιταλούς σε 29 πόντους ενεργητικό και τούβλα διαρκείας. Ο υποτιμημένος αμυντικός Ντέιβιντ Λάιτι ηγήθηκε της προσπάθειας (2/12 ο Ντιλέινι by the way), ενώ στην άλλη άκρη του παρκέ σημείωσε 16 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά. Η σεζόν του διέπεται από σταθερότητα και συνοδεύεται από νούμερα καριέρας σε πόντους, ριμπάουντ, ασίστ και ευστοχία. Well done!

3. Παραμένοντας σε λάιτ διάθεση (μπουχαχα), περνάμε στον Μάρκο Γκούντουριτς. Δεν ήταν ο κορυφαίος της εθιμοτυπικής πλέον νίκης της Φενέρ, ήταν όμως για πρώτη φορά από τον γυρισμό του απολαυστικός. 5/7 τρίποντα, τέσσερα από αυτά στο πρώτο μέρος, 19 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ, ανάμεσα τους και αυτή που βλέπετε. 

Ο Γκούντουριτς έχει γυρίσει παιχταράς. Έχει ψυχραιμία, διορατικότητα, καθαρό μυαλό και αφήνει τις προσπάθειες να του έρχονται φυσικά, μέσα από την επίθεση. Αξίζει να δείτε ματς της Φενέρ (και) για εκείνον. Στα αξιοσημείωτα, το γεγονός ότι έχει σουτάρει μόλις 7 βολές. H Zενίτ έχει κάνει συνεχόμενες ήττες btw, όμως έχοντας τρομερά δύσκολο πρόγραμμα εσχάτως. Σε όλα τα παιχνίδια διατηρείται ανταγωνιστικότατη.

4. Ή του ύψους ή του βάθους και γενικώς αδικώντας τις δυνατότητες της, η Μπασκόνια στην 24η αγωνιστική παρουσιάστηκε ως η υπερηχητική ομαδάρα που (δεν) θα μπορούσε να είναι. Με βασικό όπλο το παιχνίδι των πλαγίων - όπως συμβαίνει στις καλές εμφανίσεις της - δεν άφησε τη Ρεάλ καλά καλά να πάρει άνασα, πνίγοντας τους Μαδριλενους με το τρίπτυχο άμυνα-ρυθμός-σουτ. Οι Βάσκοι είχαν 59,1% στα τρίποντα (13/22), εκ των οποίων τα 10 επετεύχθησαν από τους φόργουορντ Γκεντράιτις, Πίτερς και Πολονάρα.

5. Aκόμη μία καταπληκτική εμφάνιση από τον Τζέιλεν Ρέινολντς, ακόμη μία νίκη για την Μπάγερν, που πλέον πατάει με μεγάλη ασφάλεια στην οκτάδα, ύστερα από κάποια σκαμπανεβάσματα. Αυτή τη φορά μάλιστα οι Γερμανοί επικράτησαν με τρόπο ασυνήθιστο για φέτος, σκοράροντας κατά ριπάς στο β΄μέρος κατά των Γερμανών. Και να φανταστείτε έπαιζαν ελάχιστοι Γερμανοί. Ενιγουέι, 25 πόντοι, 10/14 σουτ για τον τρομερό Ρέινολντς, που τα δίνει μονίμως όλα στο γήπεδο και είχε καλή παρουσία στο τέταρτο δεκάλεπτο και στην παράταση.

Η φάση

Μιας και είμαστε εδώ, ας μην παραλείψουμε να αναφερθούμε στον παίκτη που ολοκλήρωσε το comeback ... των Γερμανών. Ο ασταθής clutch player, Γουέιντ Μπάλντγουιν ΙV, αυτή τη φορά βρέθηκε στη σωστή πλευρά του φεγγαριού και οδήγησε ένα συναρπαστικό ντέρμπι σε δίκαιη κατάληξη. Παράταση και εύκολη επικράτηση της Μπάγερν εκεί.

Ο απροσδόκητος ήρωας

Ο Τιμπόρ Πλάις ήταν εκτός και ο Ντάνστον φορτώθηκε γρήγορα με φάουλ. No problem για την Εφές, που είχε στις τάξεις της τον Σερτάκ Σανλί. Ο 29χρονος Τούρκος έπαιξε στα ίσα τους Μπράντον Ντέιβις και Πιερ Οριόλα, σημειώνοντας 12 πόντους και μαζεύοντας 8 ριμπάουντ. Το κυριότερο; Είχε αληθινά άψογη συμπεριφορά στα πικ εν ρολ, ζυγίζοντας στην εντέλεια τις κινήσεις του Νικ Καλάθη, ο οποίος δεν σκόραρε παρά μόνο με τρίποντα - αλλο και τούτο. Το καλοκαίρι βέβαια που ο Σανλί ήταν φρι έιτζεντ ή τέλος πάντων αν θέλαμε τον παίρναμε, δεν τον πήραμε και να τα χάλια.

Ποιοι είμαστε εμείς, θα μου πείτε. Όποιοι να ναι, ανάλογα την ημέρα. 

X Factor

Είπαμε, ο Μποχωρίδης.

Το avatar

103 πόντους έβαλε η ΤΣΣΚΑ, από αυτούς ο Χίλιαρντ πέτυχε τους ... δύο, αγωνιζόμενος μόνο για 6 λεπτά σε αγώνα που διήρκεσε 50. Ο Χίλιαρντ δεν είναι ακριβώς απογήτευση φέτος, όμως έχει μέτρια ποσοστά από το τρίποντο (35,5%), ακόμη πιο μέτρια στα σουτ δύο πόντων και εμφανίζεται γενικά ασταθής. Η ομάδα του τον χρειάζεται περισσότερο απο ποτέ από εδώ και στο εξής, καθώς θα παίζει για καιρό ακόμη αποδεκατισμένη και κάποια στιγμή ίσως κλατάρουν και άλλοι. Δείτε τους χρόνους συμμετοχής και θα διαπιστώσετε πως τα πράγματα είναι σχεδόν οριακά για το σύνολο του Ιτούδη.

Το play

Λατρεύω τις ενέργειες που αδειάζουν χώρους με εξυπνάδα και παρακάτω η Μπασκόνια κάνει ακριβώς αυτό, στοχεύοντας μάλιστα στον Ταβάρες, κάτι που φέτος δεν είναι και τόσο εύκολο. Δείτε όμως πώς όλοι οι φόργουορντ την έχουν κοπανήσει και πώς ο Βιλντόζα δεν πηγαίνει για το hand-off και ψαρώνει τον Ρούντι, για να εκμεταλλευτεί το κενό. Το τελείωμα δε, είναι απλώς φανταστικό.

Κάτι ακόμη για την Εφές

Βλέποντας την κατάληξη του Μπαρτσελόνα-Εφές, δεν συμμερίζομαι ακριβώς την αισιοδοξία του Αταμάν, ότι φέτος η ομάδα του θα πάρει ό,τι δικαιούταν πέρυσι (σ.σ. ανάλογα πώς το βλέπει κανείς βέβαια). Στα τελευταία τρία-τέσσερα λεπτά η Εφές απώλεσε σημαντική διαφορά και λίγο έλειψε να χάσει δικό της παιχνίδι, για έναν και μοναδικό λόγο: οι Μίτσιτς και Λάρκιν έκαναν ό,τι τους κατέβαινε.

Το spread pick n roll της Αναντολού δεν αποδίδει φέτος τα ίδια οφέλη, ίσως διότι οι ψηλοί γίνονται ολοένα και ταχύτεροι στα πόδια, όπως π.χ. ο Μπράντον Ντέιβις. Ίσως επίσης, ο Λάρκιν να μην μπορεί να επαναλάβει τα ίδια περυσινά κατορθώματα, που όσο να πεις δεν τα συναντάμε και συχνά. Με κάποιο τρόπο ο Αταμάν θα χρειαστεί να εμπλέξει περισσότερους παίκτες και ιδιαίτερα τον Μπομπουά. Προχθές έπαιξε ως ο τρίτος γκαρντ στο κοντό σχήμα που επέλεξε ο προπονητής του, προκειμένου να διατηρήσει το προβάδισμα, και δεν έπιασε καλά καλά μπάλα. Παρότι μάλιστα ήταν ελεύθερος σε αρκετές περιπτώσεις, το hero ball των συμπαικτών του δεν άφησε περιθώρια για συνεισφορά. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Εφές θα διεκδικήσει επί ίσοις όροις τη θέση της στο φάιναλ φορ της Κολωνίας, παρόλα αυτά μία νίκη επί της Μπαρτσελόνα έχει αποδειχτεί πως δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.

Καλή σας ημέρα, μέχρι τις έξι όμως, γιατί μετά κολλάει ο ιός τέτοιες ώρες τα Σαββατοκύριακα.