Για το διήμερο που πέρασε, ξεχωρίζουμε τη νίκη των ερυθρόλευκων, όπως επίσης και την επικράτηση της Μιλάνο στο Μπερναμπέο (sic), η οποία ήρθε με μία αναπάντεχη ευκολία. Πάμε όμως στις κατηγορίες μας, για να δούμε τα πράγματα περισσότερο αναλυτικά.

Η πρώτη πεντάδα

1. Δεύτερη συνεχόμενη εξαιρετική εμφάνιση από τον Κώστα Σλούκα, που αναδείχτηκε άκοπα νικητής στην μάχη με τον Γουέιντ Μπάλντγουιν και κατεύθυνε σωστά τον Ολυμπιακό σε μία πολύ σημαντική νίκη ενόψει συνέχειας. 24 πόντοι, 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα για τον καλύτερο παίκτη των ερυθρόλευκων, που αγωνίστηκε για 35 ολόκληρα λεπτά, καθώς ο Μακίσικ έλειπε και ο Τζένκινς έκανε τέσσερα φάουλ σε μικρό χρονικό διάστημα. Του ξέφυγε ο Σίλεϊ κάποιες φορές, αλλά εδώ υπήρξε στρατηγική επιλογή από τον Μπαρτζώκα, για την οποία θα μιλήσουμε στην ενότητα "τακτική".

2. Εμφάνιση αντάξια των απαιτήσεων του ρόλου του για τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, που βέβαια βρήκε και τα έκανε απέναντι στην Άλμπα. Οι Γερμανοί συνεχίζουν να είναι ή του ύψους ή του βάθους και αυτή τη φορά δεν αντιστάθηκαν σχεδόν καθόλου στη Μακάμπι, που τους έπνιξε με την άμυνα και ανέβηκε στη βαθμολογία.  O Nτόρσεϊ είχε 25 πόντους με 5/7 τρίποντα και ως συνήθως δεν ασχολήθηκε με κανέναν συμπαίκτη του. Η συνεισφορά του στην ομάδα θα εξαρτάται μονίμως από την ευστοχία του, συνεπώς θα πρέπει να βρίσκει κι άλλους τρόπους να απειλεί, πέρα από pull up σουτάκια. Κρίνεται απαραίτητο να γίνει πιο επικίνδυνος στο drive για αρχή και μετά βλέπουμε.

3. Για τον φοβερό Πιερια Χένρι τα είπαμε χθες σε αναλυτικό άρθρο, που σας συνιστώ να διαβάσετε, για να πάρουμε clicks. 18 πόντοι, 10 ασίστ και γενικά άψογη καθοδήγηση σε ρυθμό και transition. Διψήφιο αριθμό τελικών πασών δεν είχε βγάλει ποτέ στην καριέρα του σε Eurocup και Ευρωλίγκα και φέτος το έχει κάνει ήδη έξι φορές! Ο Χένρι δεν παίζει καλύτερα επειδή έχουν ανοίξει οι χώροι, οι 11 πόντοι ανά ματς δεν είναι κάτι εντυπωσιακό. Παίζει καλύτερα επειδή κάτι έχει στρίψει στο κεφάλι του, πρώτο και κύριο. Βρίσκεται πάντως στην ηλικία που οι περισσότεροι παίκτες ακουμπούν το peak τους.

4. Ποιον να πρωτοξεχωρίσεις από τους Πάνγκος και Γκουντάιτς στον αγώνα του ΟΑΚΑ... Θα πάω με τον δεύτερο, καθώς η στελέχωση του Παναθηναϊκού στα γκαρντ δεν δημιουργεί ακριβώς αδιαπέραστο τείχος για τους αντιπάλους. 25 πόντοι για τον Λιθουανό, που προσφέρει πολύ ποιοτικά λεπτά φέτος στη Ζενίτ και κέρδισε κατά κράτος τον Παπαγιάννη στη μεταξύ τους μονομαχία (βλ. παρακάτω). 

5. Η καλύτερη εμφάνιση του διημέρου ήρθε βέβαια από τον Ζόφρι/Τζέφρι Λοβέρν, που στο δεύτερο και στο τρίτο  δεκάλεπτο της Ζαλγκίρις απέναντι στους Κουρτινάιτις τα έκανε λίμπα. Ο Γάλλος τελείωσε με 29 πόντους σε 22 λεπτά και σκόραρε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, από alley oops, μέχρι σουτάκια και putbacks. Τώρα βέβαια, δεν ξέρω αν ήταν αυτός το "νέο" σε αυτό το παιχνίδι ή η ανεπανάληπτη τρίτη περίοδος, κατά την οποία οι Λιθουανοί σκόραραν 39 πόντους, μετατρέποντας το 39-48 σε 78-61! Βέβαια με την Χίμκι έπαιζαν, άρα θα μπορούσαν να είχαν σκοράρει και περισσότερους.

X factor

O Mάλκολμ Ντιλέινι πήρε από το χέρι τη Μιλάνο και την τράβηξε τρία βήματα μπροστά από τη Ρεάλ στην τρίτη περίοδο, μέχρι το σημείο που δεν υπάρχει γυρισμός. Διάβασε τέλεια τις προθέσεις του Ταβάρες στην άμυνα και τον χτύπησε (έστω για λίγο) με τρόπο που ελάχιστοι έχουν κάνει φέτος. Οι Μαδριλένοι δεν συνήλθαν ποτέ από το κρεσέντο του Αμερικάνου σε εκείνο το διάστημα και παρά τα ηρωικά καλάθια του Κάρολ προς το τέλος, δεν απείλησαν ουσιαστικά. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως η Μιλάνο αμύνθηκε καταπληκτικά στα off ball screens της Ρεάλ, λες και δούλευε πάνω σε αυτή τη συνθήκη 10 μέρες τώρα. Πολύ καλή δουλειά από τους Πάντερ και Μορασκίνι στον τομέα αυτό, που ίσως εξηγεί και τα πολλά λεπτά που πήραν, ενώ ήταν άστοχοι. 

Η τακτική

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Γιώργος Μπαρτζώκας κάλυψε το κενό των Μακίσικ και Τζένκινς στην περιφερειακή άμυνα. Ο πρώτος έλειπε και ο δεύτερος χρεώθηκε με τέσσερα φάουλ, με αποτέλεσμα να πρέπει να αναζητηθούν λύσεις. Ο κόουτς του Ολυμπιακού δεν τρελάθηκε να σταματησει τον Σίλεϊ, του οποίου τα καλάθια ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολα. Επικεντρώθηκε στο να απορρυθμίσει πλήρως το ευθραυστο μυαλό του Μπάλντγουιν, με ψηλά σχήματα και τον Βεζένκοφ στο τρία. Για να είμαι ειλικρινής, το ψυλλιάστηκα απλώς βλέποντας τον αγώνα και το σχηματοποίησα πολύ αργότερα, όταν είδα ένα σχετικό tweet του Κωνσταντίνου Πανά, του οποίου οι τακτικές παρατηρήσεις είναι ως επί το πλείστον πολύ εύστοχες. Το βάζω συνεπώς εδώ, δείτε το βίντεο.

Ο Ολυμπιακός "γύρισε" το διακόπτη με τη παρουσία του Αλέξανδρου Βεζένκοφ στη θέση "3", όπου έλυσε το πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και παράλληλα έπαιξε εξαιρετικές άμυνες πάνω στο Baldwin ?⚪️ pic.twitter.com/Bj9qfVd0RI

— Konstantinos Panas (@Scouting_View) January 8, 2021

Θα μου πουν βέβαια τώρα ότι αβαντάρω τον Μπαρτζώκα επειδή τον πάω γενικά. Παιδιά, δίκιο έχετε, σοβαρά τώρα. Απλώς θα ήθελα να υπενθυμίσω πως το σάιτ αυτό είναι καταδικασμένο από την υποκειμενικότητα και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αν κάνει καμία χοντρή μαλακία ο κόουτς στο μέλλον, θα την επισημάνουμε διακριτικά, σαν άνθρωποι.

Το avatar

Δεν ήταν να γράψω για τον Γουέιντ Μπάλντγουιν μέσα στην εβδομάδα πάντως και τα έκανε κουλουβάχατα απέναντι στην πρώην ομάδα του, παρασυρόμενος ίσως από μία υπέρμετρη θέληση να αποδείξει πως άξιζε μία θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Η μία κακή επιλογή διαδεχόταν την άλλη, με αποκορύφωμα το αμίμητο blooper ένα λεπτό πριν το τέλος και με την Μπάγερν στο -3. Ο Μπάλντγουιν έκανε παρατηρήσεις σε συμπαικτη ή διαιτητή (δεν κατάλαβα ακριβώς) εντός της κατοχής, με αποτέλεσμα να του γλιστρήσει η μπάλα μέσα από τα χέρια και να ακούσει ένα μεγαλοπρεπές "you are done" από τον έξαλλο Τρινκιέρι.

Δεν έχω ιδέα φυσικά αν είναι όντως τελειωμένος για τον προπονητή του, υποθέτω όχι. Το σίγουρο είναι πως με κάτι τέτοια αδικεί τον εαυτό του, τις δυνατότητες του να γίνει ένας πολύ καλός παίκτης και φυσικά την εξαιρετική φετινή προσπάθεια της ομάδας του. Η Μπάγερν τον εμπιστεύεται και δεν της έχει βγει σε κακό (το αντίθετο), την επόμενη αγωνιστική όμως έρχεται ένα ματς-ορόσημο, απέναντι στην Ζενίτ και τον τρομερά φορμαρισμένο Κέβιν Πάνγκος. Πάνω πάνω στην ατζέντα παρακολούθησης βρίσκεται η αναμέτρηση αυτή, αίμα και άμμος θα είναι.

Η φάση

Συνεχίζουμε τις βιντεοπροβολές με το winning shot του Λορένζο Μπράουν, που εξιλεώθηκε κάπως για τις κακές εμφανίσεις των τελευταίων δύο μηνών. Η μπάλα, όπως θα δείτε, έφυγε από τα χέρια του κυριολεκτικά στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου και αφού πρώτα πρέπει να πέρασαν από το μυαλό του καμμία εκατοστή υπαρξιακά διλήμματα. Παρατηρήστε τον δισταγμό...

Έχει πάντως αξία να επισημάνουμε το πόσο πίσω έχει πάει ο Ντε Κολό σε ευθύνες. Το θεωρώ αδιανόητο να μην ξεκινούν τα πάντα από εκείνον σε αυτή την ομάδα, από την άλλη είναι λες και δεν θέλει και ο ίδιος. Ο Γάλλος βρέθηκε στην πεντάδα στην crunch time, αλλά καλά καλά δεν ακούμπησε τη μπάλα, με τους Μπράουν και Γκούντουριτς να μοιράζονται τις κατοχές. Τα πρώτα δείγματα μετά την επαναφορά του Σέρβου στη Φενέρ, είναι πως ο Κοκόσκοφ σκοπεύει να του δώσει μεγάλες ελευθερίες στην οργανωση του παιχνιδιού και στην εκτέλεση, ακόμη και όταν η μπάλα ζεματάει. Προχθές παραλίγο να τα γκρεμίσει όλα με κάτι αψυχολόγητα, απολύτως συναφή με την προϊστορία του. Ο Ομπράντοβιτς τον είχε στρώσει ένα φεγγάρι, τώρα φαίνεται πως θα χρειαστεί μία ανάλογη διαδικασία.  Η Φενέρ πάντως δείχνει να ανακάμπτει, καθώς έχει βελτιώσει κατά πολύ την αμυντική λειτουργία της.

Περί Παπαγιάννη

Οι περισσότερες επισημάνσεις γύρω από τον Παπαγιάννη φέτος αφορούν τη βελτίωση του και είναι σωστές. Παρόλα αυτά, καθώς αγωνίζεται για ελληνική ομάδα, τον Παναθηναϊκό, η υπερβολή είναι ανάλογη της περίστασης. Ο Παπαγιάννης ναι μεν πηγαίνει φέτος καλύτερα, εξακολουθεί όμως να χάνει πολλές μονομαχίες με εμπειρότερους αντιπάλους και να βρίσκεται συχνά χαμένος στην αμυντική τακτική, ιδιαίτερα εκείνη των double teams (στιγμαία ή μη) στην περιφέρεια. Οι έξοδοι του θυμίζουν τον τερματοφύλακα Ελευθερόπουλο, που σφράγισε τα χρόνια κυριαρχίας της ποδοσφαιρικής δυναστείας του Κοκαλιστάν Ολυμπιακού τη δεκαετία του '90. Να φύγει το βίντεο.

Εχμ... το νόημα του να βγει ο ψηλός στην περιφέρεια είναι να κάνει κάτι. Είτε να πιέσει κάμποσο τον κοντό (αν μπορεί), είτε να απλώσει χέρια και να παρεμποδίσει την πάσα, είτε να σπρώξει προς μία κατεύθυνση την τρίπλα του χειριστή. Τίποτε από αυτά δεν συνέβη, ούτε συμβαίνει και άσχετα αν η μισή ντροπή ανήκει στα γκαρντ, πρέπει να δούμε πώς θα αποφευχθεί η άλλη μισή. Ο Παπαγιάννης έχει χάσει κατά κράτος στην άμυνα από τον Ταβάρες και τον Γκουντάιτις πρόσφατα και γενικώς στο πικ εν ρολ χρειάζεται πολλή βελτίωση ακόμη. Τα καλά νέα είναι πως έχει μπροστά του πολλά παιχνίδια χωρίς πίεση για φέτος και φυσικά πως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η καμπύλη προόδου ως σήμερα.

Aυτά για σήμερα, δεν είχα χρόνο για κάτι εκτενέστερο, σόρι. Ήταν που Εφές και Μπαρτσελόνα παραεπικράτησαν εύκολα, συνεπώς καλό Σου Κου.