Η πρώτη πεντάδα

1. Πρώτη σούπερ εμφάνιση για τον Μάρτιν Χέρμανσον στη σεζόν, η οποία οδήγησε τη Βαλένθια σε μία μετρίας δυσκολίας νίκη απέναντι στο αποκριάτικο πάρτι του Κουρτινάιτις. Θα μου πείτε τώρα: Aν ο Ολυμπιακός χάσει από αυτούς; Ε, αν χάσει, έχασε, it is what it is. 16 πόντοι και 9 ασίστ πάντως για τον Ισλανδό, για τον οποίο βάζω υπογραφή ότι θα κάνει ανάλογα ματς και στο μέλλον.

2. Τα επτά λάθη του Πιέρια Χένρι αυτή τη φορά συγχωρούνται, διότι και ασίστ έβγαλε (8) και σκόραρε (15) και έπαιξε άμυνα σε διάσημους αντιπάλους. Επίσης, το σημαντικότερο, έδωσε πολύ σωστό ρυθμό στη Μπασκόνια, εκείνον που δεν βολεύει τη Μιλάνο. Οι Βάσκοι ήταν σαφώς καλύτεροι και ισορρόπησαν μετά από μία περίοδο κακών εμφανίσεων και ντεφορμαρίσματος. Το θεωρώ δύσκολο αυτή η ομάδα, έτσι όπως είναι δομημένη, να μην διεκδικήσει την οκτάδα μέχρι τέλους.

3. Βρε καλώς τον. Πρώτη σπέσιαλ εμφάνιση από τον Σέιν Λάρκιν στη σεζόν, με 23 πόντους, 7 ριμπάουντ, 8 ασίστ και ένα μόνιμο αναμπουμπούλιασμα (sic) της άμυνας της Μπαρτσελόνα. Καιρός ήταν, αν και οι Καταλανοί τελευταία προσφέρονται μόνο για πλήρως λανθασμένα συμπεράσματα. Το να τους κερδίσεις, δεν σημαίνει ότι έχεις βελτιωθεί, το μόνο που σημαίνει είναι ότι έχεις καταφέρει να σταματήσει τον Ντέιβις ή ότι ο Ντέιβις δεν αγωνίστηκε, όπως προχθές.

4. 8/8 σουτ και άμυνα-σκίαστρο για τον Γιαν Βέσελι στη νίκη της Φενέρ επί του Ολυμπιακού. Ο Τσέχος μπλόκαρε την επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, έτρεξε πρώτος στον αιφνιδιασμό και μοίρασε σπάνιο αριθμό ασίστ για τα δεδομένα του (5), δείχνοντας πού βρίσκεται ο πήχης της κορυφής για τους άπειρους σέντερ των ερυθρόλευκων. Δεν διάγει την καλύτερη του περίοδο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν παιχνίδια που θα είναι ανίκητος.

5. Μετά από μία μουδιασμένη εκκίνηση στη διοργάνωση, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ασκεί όλο και μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, αποτελώντας σταθερό σημείο αναφοράς στην επίθεση, ειδικά στις αρχές των παιχνιδιών. Οι Ρώσοι αποκτούν χημεία σιγά σιγά και φαίνεται πως "βλέπουν" περισσότερο τον βασικό ψηλό τους, συχνά μάλιστα μέσα από συνεργασίες με τον Σενγκέλια. Επόμενη πίστα η αυτοματοποίηση και η απεξάρτηση από τον Τζέιμς στην crunch time - όχι ότι είναι κακό να αναλαμβάνει μεγάλο μέρος των προσπαθειών. 17 πόντοι και 14 ριμπάουντ για τον Νικόλα, που τελευταία παίζει εξαιρετικά.

The X Factor

O σημερινός X factor δεν αφορά ακριβώς την αγωνιστική που ολοκληρώθηκε. Πρόκειται για τον Ουσμάν Γκαρούμπα, οι 15 πόντοι και τα 6 ριμπάουντ του οποίου, κάθε άλλο παρά συνιστούν καθοριστική συμβολή στη νίκη 30 πόντων της Ρεάλ επί της Άλμπα. Το παιχνίδι κρίθηκε άλλωστε από πολύ νωρίς.

Την ώρα που οι Μαδριλένοι φαίνεται να μην ψάχνουν ντε και καλά αντικαταστάτη του Καμπάτσο, κάτω από τα ραντάρ ο Πάμπλο Λάσο επιχειρεί μία σταδιακή μεταμόρφωση. Εκείνη του 18χρονου σε έναν πληρέστατο stretch forward, που θα μπορεί μάλιστα να καλύπτει και τη θέση του σέντερ, όταν αυτό απαιτηθεί. Ο νεαρός σιγά σιγά παίρνει λίγες περισσότερες μπάλες και λίγα περισσότερα σουτ και προχθές τα πήγε περίφημα ως "διπλανός" του Ταβάρες, τελειώνοντας ιδανικά τις φάσεις που προήλθαν από τη βαρυτική έλξη του πανύψηλου σέντερ. Καθώς η άμυνα της Άλμπα συνέκλινε στη ρακέτα, εκμεταλλεύτηκε πλήρως το πεδίο δράσης που του δόθηκε. Έχει τόσα πολλά πράγματα να βελτιώσει ακόμη, όμως καθώς η Ρεάλ θα βασιστεί στο άπλωμα του ρόστερ για να ανταπεξέλθει, θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες τέτοιες guest παρουσίες από εκείνον. Εντός της φετινής σεζόν, όχι από του χρόνου. 

O Ολυμπιακός

Δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφούν οι επιστροφές του Ολυμπιακού στην άμυνα μετά από λάθη ή χαμένα σουτ στη δεύτερη περίοδο. Σε εκείνο το διάστημα οι ερυθρόλευκοι έπαθαν ολικό μπλακ άουτ στην επιθετική λειτουργία τους (Σλούκας και Χάρισον παραέκατσαν στον πάγκο), με αποτέλεσμα οι παίκτες της Φενέρμπαχτσε να βρουν πανεύκολους πόντους, περνώντας τους πάντες σαν σταματημένους. Εδώ ένα mixtape με τα καλύτερα.

Δεν είναι παράλογο μία ομάδα να έχει ένα κακό επιθετικό διάστημα, συμβαίνει σε όλες. Όμως το να μην έχει στον νου της να ανακόψει τον αιφνιδιασμό του αντιπάλου ούτε καν με φάουλ, αυτό μαρτυρά έλλειψη συγκέντρωσης, ου μην και διάθεσης. Δεν έχω ιδέα αν το κλίμα έχει χαλάσει, αυτά είναι για τους ινσάιντερς και για τους κακιασμένους δημοσιογράφους, που έχουν την ατζέντα και τις φιλίες τους.

Ό,τι και να συμβαίνει, φαίνεται πως υπάρχουν συγκεκριμένες τρύπες. Ας τις δούμε επιγραμματικά.

• Όταν λείπει ο Πρίντεζης, η μπάλα ακουμπάει ελάχιστα ή καθόλου στο χαμηλό ποστ στη ροή της επίθεσης. Δεδομένου πως ο Σπανούλης δεν περνάει εύκολα αντιπάλους και ο Σλούκας δεν διακρίνεται ιδιαίτερα στο drive, το inside out παιχνίδι υποφέρει και τα σημεία αναφοράς/εκκίνησης της κυκλοφορίας λιγοστεύουν.
• Ο Μάρτιν είναι λαυράκι, αλλά φυσικά έχει περιορισμούς απέναντι σε αντιπάλους όπως οι Βέσελι/Ταβάρες. Το πρόβλημα δεν είναι αυτός, ούτε καλά καλά ο Έλις, που παίζει δεν παίζει. Το πρόβλημα είναι πως η στελέχωση διαθέτει αυτά τα στοιχεία και δεν θα αποκτήσει ξαφνικά διαφορετικά.
• Η συνύπαρξη των Σπανούλη και Σλούκα στην ίδια πεντάδα, που έφερε ένα 8-0 της Φενέρ σε δυο λεπτάκια στη δεύτερη περίοδο, μάλλον είναι μη εφαρμόσιμη. Ειδικα ο πρώτος στοχεύθηκε και στοχεύεται ανηλεώς.

Πάμε τώρα στην ουσία. Καλύπτονται αυτά; Ναι, με ομαδική προσπάθεια και υπό την προϋπόθεση πως η διάθεση και η συγκέντρωση θα είναι σταθερά υψηλές. Ο Ολυμπιακός λογικά θα ανακάμψει από το κακό διάστημα και θα διεκδικήσει την οκτάδα, αλλά έτσι όπως είναι η φετινή διοργάνωση μπορεί να μην την πετύχει, ακόμη και αν είναι καλύτερος από πέρυσι. Κάτι ουρανομήκεις αηδίες, πως δήθεν η διεκδίκηση των πλέι οφ αποτελεί χαμηλό στόχο, φανερώνουν παντελή έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας και το μόνο που εξυπηρετούν είναι στο να δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες, συνεπώς εκνευρισμό και φανατισμό.

Ο Παναθηναϊκός (και ο Μήτογλου).

Ανταγωνιστικοί παρουσιάστηκαν οι πράσινοι στο Τελ Αβίβ, κάτι που το χρωστούν πρωτίστως στην τρομερή εμφάνιση του Νεμάνια Νέντοβιτς, που βέβαια κατέδειξε για ακόμη μια φορά την ένδεια στην οργάνωση της επίθεσης του Παναθηναϊκού. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν έφυγε η μπάλα από τα χέρια του σε δύο από τις τελευταίες επιθέσεις, κατέληξε στα χέρια του Μπέντιλ για side pick n pop. Για κάποιο λόγο, οι πράσινοι δεν φρόντισαν να διευρύνουν με ηρεμία τις επιλογές τους, αγνοώντας το ενδεχόμενο ενός κλασικού pick n roll από τον άξονα.

Γενικά, χωρίς ανάλογα σόου, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα πάρει νίκες που δεν του αναλογούν στη θεωρία. Θα παίρνει απλώς τα παιχνίδια που μπορεί. Στο μεταξύ, δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να βελτιώσει τους ελπιδοφόρους παίκτες του, ενόψει του μέλλοντος. Ο Παπαγιάννης παίρνει χρόνο και τα πηγαίνει καλά, όμως ο Μήτογλου μοιάζει χαμένος στο διάστημα, ρουφηγμένος από τη μαύρη τρύπα που δημιουργεί η διαρκής εναλλαγή ρόλων (αρκετά με τα διαστημικά). Τα νούμερα και ο χρόνος του είναι στα ιστορικά υψηλά, η απόδοση του σίγουρα όχι. 'Ηταν κάπως περίεργο να τον περνάει στα πόδια ο 32χρονος και σακαταμένος Όμρι Κάσπι. Ακόμη πιο περίεργο είναι πως ο Παναθηναϊκός, σε μία τέτοια χρονιά, δεν του κρατάει ρεζερβέ θέση στο ρόστερ.

Ποια να είναι άραγε αυτή, θα μου πείτε... Προσωπικά πιστεύω ότι με τη σωματοδομή που έχει, εάν μπορούσε να αγωνιστεί με συνέπεια στη θέση 4, θα δημιουργούσε τεράστιους πονοκεφάλους σε κάθε αντίπαλο. Από εκεί και πέρα όμως, το θέμα δεν αφορά τόσο την θέση, όσο τον ρόλο. Ας παίζει και στο 5, αρκεί η ομάδα να ξέρει ακριβώς πότε τον χρειάζεται και γιατί και να το ξέρει και ο ίδιος. Τη δεδομένη στιγμή, φαίνεται πως του έχει ανατεθεί απλώς να κλείνει τρύπες, την ώρα που ο Αρον Γουάιτ ετοιμάζεται να σπαταλήσει τζάμπα τον χρόνο όλων μας με διάφορα αχρείαστα αεροπλανικά. Πολλές φορές θα πετύχουν μεν, πρέπει να διευρύνουμε το κάδρο δε. Βελτιώσου βέβαια και εσύ, αγαπητέ Ντίνο Μήτογλου.

Η τακτική

Η ζωνη που επιχείρησε να εφαρμόσει ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο τρίτο δεκάλεπτο εναντίον της Εφές, προκειμένου να ανατρέψει το σκορ, είχε ακόμη χειρότερα αποτελέσματα, με δύο γρήγορα τρίποντα που εκτόξευσαν τη διαφορά στο +16. Όχι ότι δεν θα πήγαινε εκεί έτσι κι αλλιώς, έτσι όπως εξελισσόταν το παιχνίδι, απλώς τότε η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ των Τούρκων, που έκαναν εώς και συντήρηση μέχρι το τέλος.

Ο Σάρας έχει προσπαθήσει να εφαρμόσει στους Καταλανούς τη συνταγή της Ζαλγκίρις. Πολύ σφιχτή άμυνα, πέρασμα της μπάλας διαρκώς στη ρακέτα, λίγα περιθώρια για αυτοχεδιασμούς, σχετικά ελεγχόμενο τέμπο. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να πιάνει και φυσικά ο Ερτέλ δεν αποτελεί τον υπαίτιο. Είναι κάπως περίεργο η ομάδα με την καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση να μην προσπαθεί να τρέξει παραπάνω, ειδικά όταν ο βασικός της πλέι μέικερ είναι ο Καλάθης. Μάλλον χρειάζεται μια κάποια αναπροσαρμογή, αντί για καταφυγή σε αλχημείες. Ο κόουτς των Καταλανών τρελαίνεται να μπερδεύει τους αντιπάλους με διαφορετικές άμυνες (ζώνες μετά από τάιμ άουτ, πρες και παγίδες σε όλο το γήπεδο στις επαναφορές μετά από καλάθι), αλλά για να καρπωθεί η Μπαρτσελόνα τα οφέλη τους, οι παίκτες ίσως πρέπει να αφεθούν κάπως πιο ελεύθεροι.

Το avatar

Η Μιλάνο βρισκεται στο 9-6, κερδίζοντας (ή χανοντας) ματς λόγω της αδιαμφισβήτητης αξίας των παικτών της. Όπως και η Μπαρτσελόνα, δεν παίζει όμορφα και το ρόστερ της θυσιάζεται στον βωμό του αποτελέσματος. Πρώτη μεταξύ ίσων θυσιών ξεχωρίζει εκείνη του Τζεφ Μπρουκς, δηλαδή του πιο καθαρού stretch 4 της στελέχωσης. Non factor και στην ήττα από τη Μπασκόνια (2 πόντοι σε 13', 0 ριμπάουντ), ο Μπρουκς παίζει φέτος σκάρτα 12 λεπτά και έχει 2,1(!) πόντους με 2/10 τρίποντα στο σύνολο. Ο Λεντέι του έχει φάει τη θέση εσχάτως, καθώς ο Μεσίνα έχει αναβαθμίσει τον Ταρζέφσκι στο 5 και έτσι ένα σημαντικό όπλο των Μιλανέζων μένει ανενενεργό. Είναι βέβαια 33 και πού να χωρέσουν όλοι αυτοί...

H φάση

Ο Μάριους Γκριγκόνις δίνει τη νίκη στη Ζαλγκίρις με σουτ σε νεκρό χρόνο. Δείτε το στιγμιότυπο σε ένα βίντεο από το επίσημο σάιτ της ομάδας.

Η υπέροχη φάση, όπως βλέπετε, συνέβη σε ένα άδειο γήπεδο. Οι παίκτες της Ζαλγκίρις πανηγύρισαν σε μία γωνιά μόνοι τους, κρατώντας την μοιρασιά της χαράς μιας μαγικής στιγμής του μπάσκετ μεταξύ τους. Πόσο μας έχει λείψει να είμαστε δίπλα τους...

Ο αθλητισμός δεν έχει σχέση με τέτοια χάλια.  Ακόμη και στην πιο αλλοιωμένη μορφή του, εκείνη του επαγγελματισμού, δεν παύει να αποτελεί μία εμπειρία που βιώνεται συλλογικά, από πολύ περισσότερους και πολύ περισσότερες από όσους και όσες αγωνίζονται. Μην δίνετε σημασία στο ποιος κερδίζει ή ποιος χάνει. Σημασία έχει να ξαναβρεθούμε.

Το σάιτ πάει διακοπές μέχρι τις 2 Ιανουαρίου. Στο μεσοδιάστημα θα δημοσιευτεί μόνο το We Got Game της Δευτέρας και το Μακρινό Ριμπάουντ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, με προτάσεις για κρασί. Καλά χριστούγεννα!