Πάμε παρακάτω: Η επικράτηση της Μακάμπι επί της Μπασκόνια ήρθε ως αποτέλεσμα της ανανεωμένης αμυντικής προσήλωσης των Ισραηλινών και έδειξε πως αποκτούν εκ νέου χημεία. Ακόμη, το γεγονός πως η Βαλένθια εξακολουθεί να κερδίζει, άσχετα με το αν παίζει καλά ή όχι, προδιαθέτει για την μακροημέρευση της στη φετινή διοργάνωση, κάτι που μάλλον πρέπει να πάρουμε ως δεδομένο και για την Μπάγερν. Στα υπόλοιπα, ουδέν συναρπαστικότερο της Άλμπα Βερολίνου, που ή θα πηγαίνει στα παιχνίδια ως πρόβατο επί σφαγή ή ως αδίστακτος σφαγέας. Fun, fun, fun!

H πρώτη πεντάδα

1. Η ΤΣΣΚΑ θα κέρδιζε την ομάδα-παρωδία του Κουρτινάιτις, το γνωρίζαμε από πριν. Εκείνο που δεν περιμέναμε, ήταν πως ο Μάικ Τζέιμς θα έκανε σε αυτό το παιχνίδι την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του, και μάλιστα ήδη από το πρώτο ημίχρονο, στο οποίο έγραψε 20-8-6. Ολοκλήρωσε τελικά με 36-9-10, μισή ανάσα από το triple double, συνεχίζοντας το σερί των τελευταίων τρομακτικών εμφανίσεων. Ο Τζέιμς είναι αυτή τη στιγμή ο πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκα με 20,6 πόντους, τους οποίους πετυχαίνει με πολύ καλά ποσοστά (44,3% από το τρίποντο) και μοιράζοντας τις προσπάθειες του ισόποσα μεταξύ τριπόντου και ρακέτας. Δείχνει έτοιμος για αυτό που τον περιμένει την άνοιξη, δηλαδή έναν ημιτελικό σε final four. Δείχνει. Είναι;

2. O Γιοκουμπάιτις έδωσε ώθηση στη Ζαλγκίρις όταν χρειαζόταν, παρόλα αυτά ο καλύτερος παίκτης των Λιθουανών συνολικά δεν ήταν άλλος από τον Μάριους Γκριγκόνις, που διέλυσε τον Παναθηναϊκό με 24 ποντους και 6/8 τρίποντα (θα πούμε για αυτό παρακάτω). Ο Γκριγκόνις έχει ανέβει επίπεδο φέτος, καθυστερώντας έναν χρόνο λόγω του τραυματισμού του. Ήταν αναμενόμενο, καθώς διαθέτει στοιχεία μεγάλου σκόρερ, ικανού για καριέρα-διαρκείας στην Ευρωλίγκα. Φέτος έχει πάνω από 15 πόντους ανά ματς και 56,4% στα τρίποντα. Επόμενος στόχος να βελτιώσει την πάσα του σε συνέχεια, διότι στη φάση που βρίσκεται οι άμυνες θα προσαρμόζονται επάνω του όλο και περισσότερο.

3. Η πιο φαντεζί ομάδα του τελευταίου μήνα είναι αναμφίβολα η Άλμπα Βερολίνου. Τις δύο κατοστάρες απέναντι σε Βαλένθια και Χίμκι, διαδέχτηκε άλλο ένα επιθετικό κρεσέντο γεμάτο πάσες, κίνηση και ευφάνταστους συνδυασμούς. Πρόκειται για το γκρουπ παικτών που πρωτεύει σε ποσοστό ασίστ στη διοργάνωση και επίσης πρόκειται για ένα ξεκάθαρο προπονητικό επίτευγμα. Πολλοί/ες πίστευαν πως φέτος η Άλμπα θα είναι χειρότερη και οι συντριβές από Μπάρσα, Μιλάνο, Εφές και Μπάγερν προϊδέασαν για δικαίωση. Αμ δε... Μπορεί ο Αϊτο να μην προκριθεί στα πλέι οφ, αλλά θα ευχαριστηθούμε μπάσκετ. 

4. O αφανής ήρωας της Βαλένθια, Μάικ Τόμπεϊ, έβαλε στα καλάθια την Εφές μέσα από την απλή δράση του πικ εν ρολ, σημειώνοντας 21 πόντους με 9/10 σουτ και μαζεύοντας 8 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα τέσσερα επιθετικά. Οι συνδυασμοί του με τον Χέρμανσον ήταν άψογοι, σχεδόν όλοι στην πλάτη του Μπράιαντ Ντάνστον, που έμεινε να ψάχνει τις ευφάνταστες γωνίες πάσας του Ισλανδού.

Ναι, ήταν μια βραδιά δευτεραγωνιστών (sic) για τους πορτοκαλί, που πιστοποίησαν την δίκαιη κατάταξη τους στις καλές ομάδες της διοργάνωσης. Μιας και αναφέραμε πως η Άλμπα μοιράζει αφειδώς ασίστ πάντως, ας πούμε εδώ πως η δεύτερη πιο διαμοιραστική ομάδα είναι η Βαλένθια, η οποία - όπως και οι Γερμανοί - δεν διαθέτει γκαρντ-κίλερ. Δεν υπάρχει κανόνας στο μπάσκετ που να λέει "πολλές ασίστ=επιτυχία", όμως πρόκειται για την ασφαλέστερη δυνατή συνταγή για ρόστερ δομημένα με λιγότερο ακριβά υλικά. Ας μείνουν οι άλλοι με τους διάφορους Λορένζο Μπράουν...

5. Με τον γνωστό φετινό της χαρακτήρα (ασφυκτική άμυνα και φουλ hustle), η Μπάγερν ξεπέρασε το εμπόδιο της Βιλερμπάν, σταματώντας στους Γάλλους στους 62 πόντους, σε μία χρονική περίοδο που σκόραραν πολύ. Προκειμένου ο Τρινκιέρι να εξασφαλίσει την μίνιμουμ επιθετική αποτελεσματικότητα και να στεφθεί νικητής, στράφηκε εκ νέου στον Τζέιλεν Ρέινολντς, τον οποίο οι κοντοί τροφοδότησαν μετά μανίας. Πήραν εν τέλει από εκείνον 17 πόντους,11 ριμπάουντ και απενεργοποίηση του Μουσταφά Φαλ. Η σταθερότητα του σέντερ των Βαυαρών είναι παροιμιώδης φέτος.

Χ factor

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης αποτελεί τον "12ο παίκτη" του Ολυμπιακού, επιφορτισμένος κυρίως με αμυντικές αποστολές, όπως π.χ. το σταμάτημα των Γουόλντεν και Λόιντ. Μια χαρά ως εδώ. Το να κάνει τη διαφορά στην επίθεση όμως, είναι κάτι σχετικά απροσδόκητο και αυτή τη φορά πιθανώς καθοριστικό, προκειμένου οι Πειραιώτες να πάρουν την πολύτιμη εκτός έδρας νίκη στο Βελιγράδι.

Eδώ να θυμίσουμε πως η πρώτη προσπάθεια τριών πόντων του Λαρι ήταν εντελώς ελεύθερη και κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπές airball. Άλλος προπονητής ίσως να μην τον περίμενε, όμως ο Μπαρτζώκας επανειλλημένως θα ψάξει την ωφέλιμη συνεισφορά με υπομονή. Θυμηθείτε π.χ. τον Χάρισον τρία βράδια πριν, που έκρινε το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα ή δείτε την περίπτωση του Έλις προχθες. Μοιραία, η συζήτηση στρέφεται στο rotation του Ολυμπιακού.

To rotation του Ολυμπιακού.

Πολύς λόγος γίνεται - και δίκαια - για το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν στο προσκήνιο διαφορετικούς πρωταγωνιστές στα δύο νικηφόρα αποτελέσματα της εβδομάδας. Οι Σπανούλης, Πρίντεζης και Λαρεντζάκης δεν είχαν σημαντική συνεισφορά στον θρίαμβο της Βαρκελώνης, ενώ οι Μακίσικ και Μάρτιν πέρασαν σε δεύτερο πλάνο στην επικράτηση του Βελιγραδίου.

Δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο σχέδιο κατά τη γνώμη μου σε όλα αυτά. Το μόνο που υπάρχει είναι ανοιχτό μυαλό. Ο Μπαρτζώκας, αν έβλεπε τον Τζένκινς στην ίδια κατάσταση που ήταν στο Παλάου Μπλαουγκράνα, θα τον είχε χρησιμοποιήσει εξίσου και απέναντι στον Αστέρα. Αν παρατηρούσε πως οι δύο βετεράνοι σταρ μπορούσαν να κερδίσουν εκείνοι την Μπαρτσελόνα, θα τους είχε δώσει τη μερίδα του λέοντος σε προσπάθειες και λεπτά ήδη από την Τρίτη. Δεν θα περίμενε την Πέμπτη. Ούτε φυσικά θα άφηνε στον πάγκο τον Βεζένκοφ, εάν έκρινε πως είχε ποιοτικό χρόνο στο ρεζερβουάρ.

Για να πάει καλά μία τέτοια, ασαφής αλλαγή αρμοδιοτήτων, η περισσότερη δουλειά συμβαίνει στα αποδυτήρια και στις προπονήσεις. Προφανώς, στον Ολυμπιακό η διαδικασία απόκτησης χημείας έχει περάσει από συζητήσεις και οι πάντες έχουν πειστεί για το σχέδιο. Το credit πρέπει να αποδοθεί στον προπονητή φυσικά, δεν τίθεται αμφιβολία περί αυτού. Ωστόσο, για να το αποδώσουμε πλήρως, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην διαδικασία στελέχωσης του καλοκαιριού και να παρατηρήσουμε πως οι αντί-σταρ επιλογές έχουν παίξει τον ρόλο τους. Καμμία ομάδα δεν πέτυχε με 12 αστέρια.

Ο Παναθηναϊκός

Για ένα ακόμη βράδυ, ομάδα που αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό έστησε πάρτι από την περιφέρεια, φτάνοντας τα ποσοστά της από το τρίποντο στα ύψη. Η Ζαλγκίρις σούταρε από το τόξο με 65%, για να συμπληρώσει έτσι ένα κουαρτέτο ηττών του τριφυλλιού, στο οποίο οι αντίπαλοι πετάνε χαλίκια σε πηγάδι. Θυμίζω: 54,2% η Βαλένθια, πάνω από 70% η Βιλερμπάν, 45% η Μπασκόνια. Τι γίνεται; Η κλασική και σωστή εξήγηση είναι η στελέχωση της περιφέρειας με μέτριους ή απλώς καλούς αμυντικούς, όπως επίσης και η έλλειψη ενός ψηλού, που να υποστηρίζει τις αλλαγές στην άμυνα. Οι συγκεκριμένες συνθήκες επιπλέον, συχνά αφαιρούν τον Σαντ Ρόος από τις βοήθειες δεξιά και αριστερά.

Από εκεί και πέρα όμως, συμβαίνουν και μερικά έξτρα πραγματάκια. Ένα από αυτά είναι η αμυντική συμπεριφορά του Νέντοβιτς, ο οποίος σε περιστάσεις είναι λες και δεν προσπαθεί. Δύο τρίποντα του Γκριγκόνις επιτεύχθησαν στο πρόσωπο του, με την ασίστ να έρχεται από τον διπλανό παίκτη και χωρίς τίποτα να δικαιολογεί την ολιγωρία. 

Το ίδιο ισχύει και για τις περιστροφές ή τις επιστροφές στην άμυνα του Άρον Γουάιτ, παρεμπιπτόντως. Eίναι πια κάμποσα τα παιχνίδια στα οποία οι παίκτες του τριφυλλιού παρασύρονται από τον ρυθμό του αντιπάλου και μοιάζουν να παρατάνε την προσπάθεια εντός του ματς. Δεν είπε κανείς πως οι πράσινοι είναι φέτος φαβορί για οτιδήποτε, όμως από αυτό το σημείο μέχρι την εικόνα αδιαφορίας, υπάρχει τεράστια απόσταση. Ο Νέντο - no offense - αν θέλει να γίνει Φρεντέτ, μπορεί πολύ εύκολα να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση, η επιμονή στην παρούσα στελέχωση στην περιφέρεια και στο συγκεριμένο πλάνο, περισσότερο φανερώνει πείσμα, παρά γνώση. Λάθη κάνουν όλοι, δεν έγινε και τίποτα.