Από εκεί και πέρα, η φορμαρισμένη ΤΣΣΚΑ πέρασε ένα εύκολο απόγευμα απέναντι στον Ολυμπιακό, η Ρεάλ κατάφερε κι ανέκαμψε απέναντι στην πυρακτωμένη Βιλερμπάν, η Μακάμπι κατάφερε να μην αυτοκτονήσει και απέναντι στον Αστέρα, ενώ Μπασκόνια και Μπαρτσελόνα πήραν πολύ σημαντικά διπλά κι ανέβηκαν ξανά στη βαθμολογία. Ας τα δούμε όμως όλα πιο αναλυτικά, περνώντας στις συνηθισμένες κατηγορίες.

Η πρώτη πεντάδα

1. Για άλλη μία εβδομάδα, ο χαρισματικός γκαρ(sic) της ΤΣΣΚΑ φιγουράρει στην καλύτερη πεντάδα της αγωνιστικής. Μπορεί να έβαλε μόλις 16 πόντους με ψιλομέτρια ποσοστά, όμως είχε 7 ασίστ, άλλα τόσα ριμπαόυντ(!) και ήταν εκείνος που άλλαξε τον ρυθμό του παιχνιδιού μετά το πολύ κακό πρώτο πεντάλεπτο της ρωσικής ομάδας απέναντι στον Ολυμπιακό. Παρά το ντεφορμάρισμα του Κλάιμπερν και τις μέτριες βραδιές των πλάγιών της, η ΤΣΣΚΑ έχει επτά σερί νίκες και στα επόμενα τρία ματς δεν θα φύγει από τη Μόσχα. Καλά τα νέα γενικώς για τον κόουτς Ιτούδη, που δείχνει να προβληματίζεται περισσότερο από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων μετά το τέλος του αγώνα.

2. Εμφάνιση από τα όχι και τόσο παλιά για τον πρώην MVP της Ευρωλίγκας, Σέρχιο Γιουλ, ο οποίος ήταν καθοριστικός στην πολύ δύσκολη νίκη της Ρεάλ απέναντι στη Βιλερμπάν. Ο Ισπανός είχε 19 πόντους κι ευστόχησε στα πέντε πρώτα τρίποντα που επιχείρησε και κράτησε τη βάρκα για την ομάδα της Μαδρίτης, η οποία έβλεπε τον εφιάλτη που γνώρισαν Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκός να επαναλαμβάνεται. Οι Γάλλοι ξεκίνησαν με 9/10 τρίποντα, ήταν μπροστά, αλλά ο Γιουλ άρχισε να πετάει τα μανταρίνια του, είναι κι η εποχή τους άλλωστε. Πρώτα έβαλε τρία συνεχόμενα στο πρώτο ημίχρονο, μετά άλλο ένα στη λήξη της τρίτης περιόδου και ένα τελευταίο και καθοριστικό, το οποίο έδωσε για πρώτη φορά το προβάδισμα στη Ρεάλ.

3. 50 σε 35’. Απίθανη αμυντική προσήλωση από την Μπασκόνια, η οποία πραγματικά στραγγάλισε την Εφές, αφού κατάφερε να δεχθεί 50 πόντους σε 35 λεπτά παιχνιδιού από την θεωρητικά υπερηχητική επίθεση των Τούρκων. Με σαφείς κατευθύνσεις από τον κόουτς Ιβάνοβιτς, οι Βάσκοι έχουν βγάλει ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, ελέω Covid, με 6 ματς μέσα σε έναν μήνα, καταφέρνοντας να δεχθούν μόλις μία φορά πάνω από 80 πόντους, στην Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, όπου έχασαν μόλις με τρεις. Περισσότερα για την επίθεση αυτή τη φορά της Μπασκόνια, παρακάτω.

4. Ναι κι όμως. Ο Ντανίλο Μπάρτελ επέστρεψε και η Φενέρ κατόρθωσε να επιστρέψει με τη σειρά της, στις νίκες. Καιρός ήταν δηλαδή, γιατί η τουρκική ομάδα ήταν οικτρή τις τελευταίες εβδομάδες, όταν και δεχόταν τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη. Ο Μπάρτελ ήταν αλάνθαστος στην Αγία Πετρούπολη, έχοντας 15 πόντους με 7/7 σουτ, πήρε πέντε ριμπάουντ, έδωσε τέσσερις ασίστ και κράτησε όρθια την ομάδα του, με δύο κρίσιμα καλάθια, την στιγμή που η Ζενίτ πήγε να πάρει μία διαφορά στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου.

5. Η Άλμπα πετούσε φωτιές στην Φοντέτα και ως συνήθως όταν κερδίζει η Άλμπα: i) σκοράρει πολύ και ii) παίζει καλά ο Σίκμα. Ο Αμερικάνος ήταν σπουδαίος απέναντι στην θεωρητικά πληρέστατη γραμμή ψηλών της Βαλένθια και τελείωσε το ματς με 15 πόντους (7/10 σουτ), 12 ριμπάονυτ, 3 ασίστ και 4 κλεψίματα, 4 κερδισμένα φάουλ και το πορτοφόλι του Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς. Η ταύτιση της απόδοσης του Σίκμα με το αποτέλεσμα των αγώνων της Άλμπα εξακολουθεί να είναι συνεπής στη φετινή σεζόν, οπότε ξέρω γω, ας συνεχίσει έτσι, να δούμε και τίποτα.

To avatar

Κανονικά σε αυτήν την κατηγορία έπρεπε να μπει ο Ετόρε Μεσίνα, όμως επειδή στεκόμαστε στους παίκτες, θα βάλουμε τα δύο του τριάρια, που πραγματικά πέρασαν και δεν ακούμπησαν από το παρκέ του Φόρουμ. Βλάντιμιρ Μίτσοφ και Τζίτζι Ντατόμε ήταν ένα κλικ πιο απογοητευτικοί από τους συμπαίκτες τους, έχοντας συνολικά 2 πόντους με 1/6 σουτ, κάτι ψιλά σε ριμπάουντ κι ασίστ και γενικά κακή άμυνα. Η εικόνα τους είναι σε απευθείας συνάρτηση με την εικόνα της ομάδας. Αργοί, διστακτικοί και τα ακούνε κι από πάνω. Το ρόστερ στα χαρτιά είναι υπερπλήρες, η Αρμάνι είναι για την ώρα στην οκτάδα, εμείς όμως τι φταίμε να βγάζουμε τα μάτια μας σε κάθε αγωνιστική;

Ο Παναθηναϊκός (Giorgos B.)

Ομάδες σαν την Μιλάνο ταιριάζουν στον Παναθηναϊκό πάντως. Το σύνολο του Βόβορα δεν είναι παντώς καιρού, για να επιβάλλει το παιχνίδι του σε κάθε συνθήκη. Απέναντι σε σύνολα που δεν θα αρχίσουν ξαφνικά να σουτάρουν κατά ριπάς ή να τρέχουν σαν παλαβά, οι πράσινοι μπορούν να σταθούν και το έχουν αποδείξει. Μπάγερν, Φενέρμπαχτσε και Αρμάνι, δηλαδή τρεις από τους τέσσερις αντιπάλους που έχει κερδίσει ο Παναθηναϊκός, παίζουν σε ρυθμούς χαμηλότερους εκείνον και πλέον επιβεβαιώνεται μία τάση, την οποία είχαμε ψυλλιαστεί - όχι φυσικά μόνο εμείς, όλοι το ίδιο άθλημα βλέπουμε πιστεύω.

Δεν είναι κακά νέα αυτά, διότι παρέχουν την ελπίδα πως θα έρθουν αποτελέσματα όταν το ευνοούν οι συνθήκες. Προκειμένου όμως να μετατραπεί το τριφύλλι σε κάτι αληθινά διαφορετικό και να αποκτήσει σταθερότητα, χρειάζεται να γίνουν πολλά πράγματα μαζί. Ένα από αυτά δεν είναι να παίζει διαρκώς καλά ο Σαντ Ρόος σαν πλέι μέικερ, ευτυχώς. Η επιστροφή του Μακ, μαζί με την επαναφορά του Νέντοβιτς σε killer mode έδωσαν τα επιθυμητά στοιχεία. Προφανώς, για μένα τουλάχιστον, ο Σέρβος αποτελεί το απόλυτο βαρόμετρο αυτής της ομάδας, η οποία θα ανέβαινε ένα επίπεδο, αν το rotation στα γκαρντ ήταν πλουσιότερο. It is what it is όμως, κι έτσι τα σκαμπανεβάσματα σε βάθος χρόνου ίσως γίνουν συνήθεια, ειδικά αν ο Φόστερ δεν βρει τρόπους να συνεισφέρει ουσιαστικά. Πίσω στον Δημήτρη.

X-Factor

Πολλοί μπορούν να μπουν σε αυτήν την κατηγορία. Ο Έντι Ταβάρες σκέπασε τα δύο καλάθια στο τέλος της αναμέτρησης με την Βιλερμπάν, o Γουέιντ Μπόλντουιν καθάρισε την Χίμκι πριν την εκτελέσει ο προπονητής της και ο Ιωάννης Παπαπέτρου έβαλε όλα τα μεγάλα σουτ και πήρε όλα τα σημαντικά ριμπάουντ στο Μιλάνο. Ο τίτλος όμως θα πάει στον Ελάιζα Μπράιαντ, που πήρε φωτιά στο Τελ Αβίβ, όταν ο Αστέρας ολοκλήρωσε την ανατροπή του και με 12 σερί πόντους έκανε το 66-66, 78-71, υποσκιάζοντας τους Σκότι Γουίλμπεκιν και Τζόρνταν Λόιντ, που αλληλοσκοτώνονταν σχεδόν σε όλο το ματς.

Τo play

Εκτός από την καλή της άμυνα, η Μπασκόνια έχει εμφανίσει φέτος και πολλές αρετές στην επίθεση. Εδώ γίνεται του close out, με τελικό αποδέκτη τον Άλεκ Πίτερς, που ξαφνικά μετά από δύο κακές σεζόν σε ΤΣΣΚΑ κι Εφές, δείχνει τα στοιχεία που μας είχαν ζαλίσει πως είχε κι εμείς δεν τα βλέπαμε και μετά κοροϊδεύαμε αυτούς που μας ζάλιζαν κ.ο.κ. Τέλος πάντων δείτε εδώ χορογραφία, μιας και ο χορός αρέσει εσχάτως και στον αρχισυντάκτη μας:

Θεσπέσια πραγματικά.

 Α και κάτι ακόμη. Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο πως η «νταξ, θα ξεφουσκώσει η Μπασκόνια» είναι η τρίτη πιο παιγμένη ατάκα στην Ευρωλίγκα μετά το «διπλό για φάιναλ φορ» και το «εκφράζονται παράπονα από τη διαιτησία στη Μόσχα». Είναι επίσης γνωστό ότι ο Ιβάνοβιτς είναι ένας προπονητής που θέλει τους παίκτες του σε καλή φυσική κατάσταση, να τρέχουν συνέχεια, να κινούνται μέσα στο γήπεδο, να μαρκάρουν και να πιέζουν συνεχώς. Αυτά τα δύο, συνδυάζονται εύκολα, καθώς ήδη έχουν αρχίσει κάποιοι μικροτραυματισμοί στην ομάδα. Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες χρονιές, η Μπασκόνια έχει φέτος αρκετά βαθύ ρόστερ. Κανείς από τους συνολικά 12 παίκτες που έχουν βρεθεί στο παρκέ δεν έχει μέσο όρο πάνω από τα 27 λεπτά, ενώ εννέα εξ αυτών έχουν πάνω από 15. Το ροτέισον είναι αρκετά ανοιχτό, οι ρόλοι μοιάζουν διακριτοί μέσα στην ομάδα και τα αποτελέσματα για την ώρα είναι πολύ ικανοποιητικά. Χμμ.

Η φάση

Ο Ρόκας Γιοκουμπάιτις έφυγε μόνος του στον αιφνιδιασμό για να μειώσει στον πόντο το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα, όμως το κάρφωμα που επιχείρισε σταμάτησε στη στεφάνη. Στην επόμενη επίθεση ο Κούριτς σηκώθηκε ανενόχλητος και ευστόχησε σε τρίποντο.

Η διαφορά αντί να πάει στον πόντο, πήγε στους έξι και η Μπαρτσελόνα διαχειρίστηκε πολύ σωστά τα τελευταία λεπτά του αγώνα, για να πάρει την έβδομη φετινή της νίκη. Πολύ καλό ξεκίνημα και μπράβο τους, αν και το μπάσκετ που παίζουν οι Καταλανοί δεν εντυπωσιάζει, το αντίθετο μάλιστα. Ο Γιασικεβίτσιους εξακολουθεί να ακολουθεί τις τακτικές που ακολουθούσε και στην Ζαλγκίρις, με λίγα και καλά μακρινά σουτ, πολύ παιχνίδι στο ποστ και σκληρή άμυνα και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, μέχρι στιγμής. Συνήθως, οι ομάδες του βρίσκουν επιθετικό ρυθμό στο δεύτερο μισό της σεζόν, όμως καμία από τις προηγούμενες δεν είχε τον Ερτέλ και τον Οριόλα.

*Στην παραδοσιακή αρχαία κινέζικη κοινωνία τα μανταρίνια είναι σύμβολα καλής ζωής κι ευεξίας. Καθώς συλλέγονται τους δύσκολους χειμερινούς μήνες, όσο μεγαλύτερο είναι το απόθεμα των μανταρινιών, τόσο πιο εύκολη είναι η ζωή στο κρύο και την κακουχία που φέρνει μαζί του. Έτσι, η σωστή κατανάλωση τους και ο διαμοιρασμός τους με άλλα άτομα θεωρείται ότι συνεισφέρει στην ενεργειακή ισορροπία, πιο γνωστή κι ως τσι. Για αυτόν τον λόγο, μέχρι και σήμερα σε κάθε έναρξη μίας νέας χρονιάς στο Κινέζικο ημερολόγιο είναι πρακτικά απαραίτητο να δωρίσεις από ένα μανταρίνι σε κάθε άνθρωπο που θεωρείς σημαντικό. Εάν, την πρώτη ημέρα του νέου έτους, υπάρχουν στα χέρια σου πολλά μανταρίνια, τότε θα πρέπει να διαλέξεις το πιο μεγάλο από αυτά και να το πετάξεις στο χώμα. Τα κουκούτσια του θα απορροφηθούν από αυτό και η νέα μανταρινιά που θα φυτρώσει, θα φέρει ακόμη περισσότερη ισορροπία.

Παραμένει άγνωστο εάν στα αθλητικά σάιτ της Κίνας, η πρώτη νίκη μίας αθλητικής ομάδας στη σεζόν φέρνει τίτλους όπως «Έσπασαν το μανταρίνι οι Σανγκάι Σάρκς».