Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της 11ης αγωνιστικής πάντως, δεν αφορά το ματς στο ΟΑΚΑ. Η ταλαιπωρημένη και άτυχη (βλ. ήττα από την Άλμπα) Βιλερμπάν, κέρδισε κατά κράτος την Μπαρτσελόνα, αναδεικνύοντας πολύ συγκεκριμένα μειονεκτήματα των Καταλανών. Σε άλλα σημαντικά, η Μακάμπι έχασε για ακόμη μια φορά ένα κλειστό παιχνίδι, η Βαλένθια πιστοποίησε την φετινή της ραγδαία βελτίωση και η ΤΣΣΚΑ ανέβηκε όλη στις πλάτες του Μάικ Τζέιμς. Από εκεί, ή που θα πέσεις με κρότο ή που θα εκτοξευθείς. Πάμε στις κατηγορίες μας, για να κάνουμε αναφορά στην ταλαιπωρία του Ολυμπιακού και σε όλα τα υπόλοιπα.

Η πρώτη πεντάδα

1. Ο πιο υποτιμημένος παίκτης της Ευρωλίγκα, Σαμ Βαν Ρόσομ, αναδείχτηκε για δεύτερη φορά φέτος ηγέτης σε νίκη της Βαλένθια - η πρώτη ήταν πριν μερικές εβδομάδες εναντίον της Μιλάνο. 20 πόντοι και 5 ασίστ για τον Βέλγο, που κέρδισε στα ίσα τη μάχη με τον Λορένζο Μπράουν, παίρνοντας πολύ σωστότερες αποφάσεις σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Στην crunch time δε, οι επιλογές των δύο γκαρντ ήταν μέρα με τη νύχτα. Ο Βαν Ρόσομ έχει φτάσει τα 34 (!), βρίσκεται για έβδομο χρόνο στους πορτοκαλί και παίζει με την ενέργεια πιτσιρικά.

2. Ο πρωταγωνιστής της νίκης-έκπληξης της Βιλερμπάν επί της Μπαρτσελόνα δεν είναι άλλος από τον Ντέβιντ Λάιτι. Εξαιρετικός και στις δύο άκρες του παρκέ, σκόραρε όταν έπρεπε (17 πόντοι), δεν έκανε λάθη και έπαιξε τρομερή άμυνα στους off guards των Καταλανών, ακόμη και στον Ντέιβις σε διάφορα switches. Ο Πάρκερ δεν δίστασε να τον φέρει αντιμέτωπο μέχρι και με τον σέντερ των αντιπάλων του, πηγαίνοντας σε αθλητικά σχήματα χωρίς τον Μουσταφά Φολ (σούπερ οι Γιαμπουσέλε-Καχούντι), προκειμένου να μην αφήσει χώρους για passing game. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως από τη στιγμή που η δράση του Ντέιβις εξουδετερώθηκε, δεν υπήρχε καμία σοβαρή εναλλακτική αντιμετώπισης μιας τόσο αθλητικής άμυνας. Όσο πλήρες και αν δείχνει το ρόστερ της Μπάρσα, στη θέση 5 έχει κενό, κακά τα ψέμματα.

3. Τέρας ο Χάουαρντ Σαντ Ρόος στο ΟΑΚΑ. Ανέλαβε το μαρκάρισμα των point guards της Μπάγερν και τους έφερε αντιμέτωπους με έναν ωκεανό υπαρξιακών ερωτημάτων. Πού πάω; Τι να κάνω από εδώ και πέρα; Γιατί νιώθω τόσο μόνος; Αν ο Μπάλντγουιν είναι έξυπνος, θα πάρει το βίντεο του παιχνιδιού και θα το μελετάει για ώρες. Θα πούμε περισσότερα παρακάτω, πάντως η εμφάνιση του Κουβανού ήταν από κάθε άποψη πληρέστατη. 14 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 4 κλεψίματα! Δεν θα βγάλει ποτέ από την καρδιά του την ΑΕΚ πάντως, στην οποία κάποια στιγμή θέλει να ξαναγυρίσει, συνεπώς μη χαίρεστε οι βάζελοι.

4. Σχεδόν το τέλειο παιχνίδι έκανε η Άλμπα απέναντι στη Χίμκι, ξεδιπλώνοντας όλες τις πτυχές της φιλοσοφίας του Ρενέσες, με αδιάκοπη κίνηση και συνεργασίες μακριά από τη μπάλα. Οι διακριθέντες των Γερμανών σε αυτό το ματς ήταν πάρα πολλοί και έτσι ο πρώτος μεταξύ ίσων ξεχωρίζει με βαριά καρδιά, που λέει ο λόγος. Ο Λουκ Σίκμα πάντως, γέμισε τη στατιστική του με σπάνιο τρόπο. 20 πόντοι, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα για τον 31χρονο, που αποτελεί σημείο αναφοράς της ομάδας του και στις δύο άκρες του παρκέ. Έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων για την Άλμπα, 29 ασίστ, 12 επιθετικά ριμπάουντ και ολική επικράτηση επί της ομάδας-ανέκδοτο της διοργάνωσης, Χίμκι Μόσκοου.

5. Ο προπονητής της Ζενίτ παίρνει θέση στην πεντάδα μας, διότι εχει φτιάξει ένα καθόλα ανταγωνιστικό σύνολο, με παίκτες που έχουν φάει πόρτα από τα κλαμπ της κορυφής (Πάνγκος, Ρίβερς, Τόμας, Γκουντάιτις, Μπάρον). Ποιος υπολόγιζε άραγε στο ξεκίνημα πως όλοι αυτοί θα συνεργάζονταν τόσο άψογα και θα έφερναν την Ζενίτ σε τόσο πλεονεκτική θέση για πρόκριση στην οκτάδα; Μάλλον κανείς. Η ομάδα δέχεται τους δεύτερους λιγότερους πόντους ανά παιχνίδι (μετά την Μπαρτσελόνα) και παρότι στην επίθεση έχει κάποια προβλήματα στο οργανωτικό κομμάτι, η συνολική της λειτουργία φέρνει στον νου μία λέξη: Ισορροπία. Τα σκαμπανεβέσματα της Ζαλγκίρις εντός των παιχνιδιών, δεν τα συναντάς ποτέ στη Ζενίτ, η οποία δείχνει πως θα αποτελέσει την καλύτερη δουλειά του Τσάβι μετά την Μπαρτσελόνα. Όχι ότι στον Παναθηναϊκό πήγε άσχημα, λέμε τώρα.

The X factor

Περίπου 25 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του ντέρμπι στο Τελ Αβίβ, η Μακάμπι ήταν μπροστά με τέσσερις πόντους, 70-66. Ένα back screen του Σέρχι στον Χάινς στο ύψος του high post όμως, αποδείχτηκε ικανό να κάνει την άμυνα των Ισραηλινών μπάχαλο και να βοηθήσει την μπάλα να καταλήξει στα χέρια του Κέβιν Πάντερ. Τρίποντο και φάουλ, ισοφάριση, παράταση και τελικά έκτη ήττα με διαφορά ίση ή μικρότερη των τεσσάρων πόντων για το σύνολο του Σφαιρόπουλου.

Oι περιστροφές των Ισραηλινών σε αυτό το σημείο ήταν το λιγότερο τραγικές. Ο Ελάιτζα Μπράιαντ ειδικότερα, μάλλον είχε μετακομίσει σε άλλο σύμπαν. Έστω κι έτσι ομως, ο Πάντερ τη δουλειά του την έκανε, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα 18 προσωπικών πόντων. Έτσι όπως τον χρησιμοποιεί ο Μεσίνα στα μόλις τρία παιχνίδια που έχει αγωνισεί, φαίνεται πως τον υπολογίζει ως τον αστάθμητο παράγοντα στα πλάγια της επίθεσης, που θα αποφορτίζει το δίδυμο των Ντιλέινι-Σέρχι και θα ανοίγει χώρους για τις δράσεις των ψηλών. Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού είναι μέχρι στιγμής θετικότατος, ανεβάζοντας σε δύο των αριθμό των πρώην ¨Πειραιωτών", που δεν αξιολογήθηκαν σωστά πέρυσι - ο άλλος είναι ο Μπάλντγουιν. Θα μου πείτε: Κάτσε ρε δάσκαλε, ο Μπλατ δεν τους έβαζε, μαζί του έπαιζαν σκατα, τι ήθελες να γίνει; Εμ, για αυτό υποτίθεται πως σε πιο προηγμένα πρωταθλήματα (ή και σε άλλους οργανισμούς στην Ευρώπη) υπάρχει η θέση του GM. Ένας προπονητής, όσο μπορεί να βελτιώσει έναν παίκτη, άλλο τόσο μπορεί να προτιμήσει να ασχοληθεί με άλλους. Δεν έχει το αλάθητο. Μιας και τα λέμε σχετικά πάντως...

Ο Ολυμπιακός

Τίποτα για να δεις εδώ - nothing to see here. Οι ερυθρόλευκοι, εμφανώς εκτός ρυθμού και με γεμάτο απουσιολόγιο, δεν γινόταν να κοντράρουν την Μπασκόνια. Οι Βάσκοι βρίσκονται σε πολύ καλό φεγγάρι και φαίνεται να αποκτούν χημεία, καθοδηγούμενοι από τον εξαιρετικό φέτος Χένρι (7,1 ασίστ μέσο όρο) και τον σεληνιασμένο Αλεκ Πίτερς. Το παιχνίδι τους έχει κίνηση και βγάζει μία διαρκή ένταση, την οποία δεν μπορεί να την ακολουθήσει αντίπαλος, αν δεν είναι απόλυτα υγιής.

Οι παίκτες του Μπαρτζώκα έφτασαν σχετικά κοντά σε ένα σημείο, όμως το αντιαθλητικό φάουλ του Σπανούλη σήμανε την κατάρρευση, η οποία έτσι κι αλλιώς ήταν αναπόφευκτη. Πριν δύο εβδομάδες, μία ανάλογη συνθήκη τους είχε ευνοήσει (Ζενίτ), τώρα την βίωσαν από την ανάποδη και ελπίζουν πως τα covid games της Δευτέρας θα βοηθήσουν στην απόκτηση ρυθμού. Προφανώς, η διοίκηση συννενοήθηκε με τον προπονητή και έκριναν ως απαραίτητη την θεσμοθέτηση εμβόλιμων αγώνων, διότι έτσι όπως διαμορφώνεται το σκηνικό στην Ευρωλίγκα (αναβολές κλπ), χρειάζεται μία κάποια περιοδικότητα στην αγωνιστική δράση. Βρέθηκε και το πρόσχημα, όλα οκ, προχωράμε. Ή μήπως όχι; Α δεν ξέρω, είναι Σάββατο, έχει ωραίο καιρό για βόλτα και βαριέμαι να τσακώνομαι.

Ο Παναθηναϊκός

Ακρογωνιαίος λίθος για την εμφατική νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπάγερν στάθηκε η αμυντική του στόχευση. Ο Βόβορας πόνταρε επάνω στην απειρία των Μπάλντγουιν και Σίσκο και τους άλλαξε τα φώτα στην πίεση, οδηγώντας τον πρώτο σε κάκιστες επιλογές και τον δεύτερο στην αφάνεια. Προκειμένου να πετύχει το σχέδιο, ο κόουτς του τριφυλλιού ανέβασε την άμυνα κοντά στο κέντρο του γηπέδου και έφερνε συνεχώς νταμπλ τιμ. Επειδή όμως αυτή είναι μία τακτική που σπάνια μπορεί να εφαρμοστεί σε διάρκεια (οι παίκτες κουράζονται), στη συνέχεια ανέλαβε δράση κυρίως ένας παίκτης: Ο Χάουαρντ Σαντ Ρόος, που δεν έμεινε πίσω καλά καλά ούτε σε ένα σκριν. Παραπάνω από τη μισή δουλειά έγινε εκεί, διότι μέσα από τις επιτυχημένες άμυνες, ο Παναθηναϊκός κατάφερε επιτέλους να ελέγξει τον ρυθμό ενός αγώνα. Συνήθως ήταν οι αντίπαλοι που επέλεγαν πώς θέλουν να κερδίσουν, όχι εκείνος.

Από εκεί και πέρα, αξίζει να σταθούμε στον X factor, Μπεν Μπέντιλ. Η επιλογή του Ζακ Όγκαστ δεν βγαίνει και νέα προσθήκη δεν φαίνεται στον ορίζοντα, συνεπώς ο Μπέντιλ καλείται να παίζει συχνά ως σέντερ και να καλύπτει τα κενά. Όταν το καταφέρνει, το σύνολο αποκτά οντότητα, σε διάρκεια. Είναι αλλιώς να παίζουν τέσσερις και ένας κώνος (4+1 konos) και αλλιώς να αγωνίζονται πέντε και κανένας κώνος (5+0 konos). Ο Μπέντιλ στις καλές του βραδιές θα ανοίξει το γήπεδο με σουτάκια, θα αναχαιτίσει τον αντίπαλο ψηλό (καθόλου άσχημα στο πρώτο μέρος χθες) και θα συμμετέχει στη ροή της επίθεσης. Δείτε παρακάτω τι όμορφη πάσα βγάζει στον Παπαγιάννη, όχι στο ξεκάρφωτο, αλλά εντός σχεδιασμένου play.

Όμορφο σετ από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι αρκετά καλός σήμερα, για κάρφωμα του Παπαγιάννη, ο οποίος, ερμ, είναι επίσης αρκετά καλός σήμερα. pic.twitter.com/CfAl5kSvHM

— Bballguru (@wiseballgurus) November 27, 2020

Γενικώς, παρά το γεγονός ότι το τριφύλλι έχει ενδιαφέροντα half court sets, με καλή κίνηση μακριά από τη μπάλα και όλα τα συναφή, πιστεύω πως οδηγός της πορείας του από εδώ και πέρα, θα είναι εμφανίσεις σαν τη χθεσινή. Με την υποχώρηση του Φόστερ στο rotation και τον τραυματισμό του, θα είναι δύσκολο για τους πράσινους να κερδίζουν παιχνίδια που πάνε στην ταχύτητα, στο υψηλο σκορ ή στην εκατέρωθεν ευστοχία (14oι οι πράσινοι στον τομέα - στοιχεία από Real GM). Αντίθετα, το να σταματούν τους αντιπάλους τους, με την αρωγή μονάδων όπως οι Μπέντιλ, Παπαπέτρου, Σαντ Ρόος, Μποχωρίδης και Μακ δεν μοιάζει καθόλου απίθανο. Το ταβάνι δεν ψήλωσε μέσα σε μία νύχτα.

Το avatar

Ο Μπάλντγουιν έπαιξε χάλια, πάμε παρακάτω. Τι γίνεται με τον Αρτούρας Μιλάκνις; Χωρίς να παίρνει λίγα λεπτά στο rotation, ο τρομερός σουτέρ είναι φέτος απλώς περαστικός από τα μισά παιχνίδια της Ζαλγκίρις, με τον πιο πρόσφατο περίπατο του να τελειώνει με 0/3 τρίποντα, κανένα ριμπάουντ και .. τίποτα άλλο. Τα ποσοστά του πίσω από τα 6,75 παραμένουν υψηλότατα, άνω του 40%, όμως η παραγωγή του έχει πέσει γύρω στους 5,5 πόντους. Είναι λες και ο Σμιτ δεν έχει πολυασχοληθεί με το τι μπορεί να προσφέρει. Για τον ρόλο του, όπως και για το γεγονός ότι η Ζαλγκίρις ακροβατεί ανάμεσα σε μπασκετικές ταυτότητες, η ηλικία κάθε άλλο παρά είναι τροχοπέδη. Α, στην ίδια ομάδα ο Βαστούρια είναι για τα πανηγύρια, τι πράγματα είναι αυτά...

H φάση.

Το circus τετράποντο (sic) του Μάικ Τζέιμς από τη γωνία, έδωσε την πολύτιμη νίκη στην ΤΣΣΚΑ στο θρίλερ της Μόσχας. Θα το δούμε ευθύς αμέσως, συμπληρωμένο από ένα στιγμιότυπο που υπήρξε εξίσου καθοριστικό. Ποιο είναι αυτό; To κόλλημα που έφαγε ο Τάβαρες, όταν βρέθηκε αναπάντεχα σε θέση που του επέτρεπε να ισοφαρίσει. Ιδού. 

Φυσικά, όταν λέμε "να ισοφαρίσει", εννοούμε να δώσει πάσα στον ελεύθερο Τρέι Τόμπκινς. Τα 2,5 δεύτερα που απέμεναν στο ρολόι ήταν υπεραρκετά για να επιχειρηθεί τόσο η μεταφορά της μπάλας στην περίμετρο, όσο και το σουτ, αλλά εν τέλει η κατάληξη ήταν ένα δίποντο και πολλά απορημένα βλέμματα. Ας μείνουμε στη Μόσχα λίγο ακόμη, πριν κλείσουμε.

Η τακτική

Ο Λάσο ξεκίνησε χωρίς τον Ταβάρες και πήρε πολλά από τη δράση του Τόμπκινς ως stretch-5, τακτική που εφαρμόζει συχνά πυκνά φέτος απέναντι σε βαρύτερους αντιπάλους. Η ΤΣΣΚΑ από ένα σημείο και ύστερα βρήκε την άκρη, ωφελούμενη από το αναπόφευκτο rotation και τελικά κέρδισε με το τρόπο που μόλις είδαμε, αλλά και με έναν ακόμη: Μοιράζοντας μόλις τέσσερις τελικές πάσες. Το post play του Σενγκέλια αρχικά, τα επιθετικά ριμπάουντ του Μιλουτίνοφ στη συνέχεια, μαζί με τις δεδομένες iso κατοχές των Κλάιμπερν και Τζέιμς, συνέθεσαν μία ομολογουμένως σπάνια στατιστική εικόνα επικράτησης. Ο Ιτούδης σίγουρα στηρίζεται πολύ στις ικανότητες των δύο πιο ταλαντούχων παικτών του και δεν επιδιώκει απαραίτητα διαρκείς συνεργασίες. Από εκείνο το σημείο όμως, μέχρι του να μην υπάρχουν καθόλου, υπάρχει τεράστια απόσταση, για αυτό και ο προπονητής των Ρώσων τόνισε την ανάγκη αναβάθμισης του ομαδικού παιχνιδιού, στη συνέντευξη του ημιχρόνου. Δεν συνέβη, αλλά και πάλι το επιθυμητό αποτέλεσμα ήρθε.

Θα έρχεται όμως σε συνέχεια; Δεν έχω ιδέα και κατά τη γνώμη μου ένα σύνολο μπορεί να πάει μακριά, ακόμη και με χαμηλό assist ratio. Από την άλλη, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση πως κάποια όπλα μένουν ανεκμετάλλευτα και πως όταν τα πράγματα ζορίζουν, δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές, πέραν του hero ball. Θα δείξει, το δείγμα πρέπει να μεγαλώσει. Δεν αλλάζω bet by the way, η ΤΣΣΚΑ θα κερδίσει τη φετινή Ευρωλίγκα.

Υπέροχος καιρός όπως προείπαμε, καλό Σαββατοκύριακο.