Το Final Four της εφετινής Euroleague είναι προ των πυλών με την απουσία των ελληνικών ομάδων να είναι αισθητή. Δεν θα το κρύψουμε, ο αποκλεισμός τους από τη συνέχεια της διοργάνωσης μας μείωσε λίγο το ενδιαφέρον. Ωστόσο, δεν θα μπορούσαμε να μην συμφωνήσουμε ότι στο Βελιγράδι έφτασαν οι κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες της σεζόν, οι ομάδες που έπαιξαν το πιο όμορφο και συνάμα πιο αποτελεσματικό μπάσκετ. Σε αυτό το σημείωμα θα επικεντρωθούμε στον πρώτο ημιτελικό χρονικά, ανάμεσα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρ και στη μεγάλη έκπληξη της χρονιάς, Ζάλγκιρις, όπως την αναφέρουν οι ίδιοι οι Λιθουανοί.

Κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι κατά πόσο είχε δίκιο ο Καβάφης για την αξία του ταξιδιού και του προορισμού. Σημασία τι έχει τελικά; Το ταξίδι; Ο προορισμός; Στη συγκεκριμένη περίπτωση η απάντηση αλλάζει. Ο προορισμός, το Βελιγράδι, είναι τρεις νίκες μακριά από τις οκτώ ομάδες των προημιτελικών. Στο τέλος της ημέρας - πλην ελαχίστων περιπτώσεων - κανείς δε θα θυμάται το ταξίδι, όσο την αποτυχία να φτάσουν οι ομάδες στον προορισμό. Στο τελευταίο μας preview θα ασχοληθούμε με τις αναμετρήσεις των πρωταθλητών Ευρώπης με τους Βάσκους της Μπασκόνια και την προσδοκία αυτών να φτάσουν στη δικιά τους Ιθάκη. Μια αναμέτρηση που έχει μεγάλο φαβορί αλλά και ένα δυνατό αουτσάιντερ κατά την ταπεινή μου άποψη. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

To προηγούμενο καλοκαίρι ο 23χρονος Μάρκο Γκούντουριτς μετεγγράφηκε στην Φενέρμπαχτσε ως ένα αξιόλογο επιθετικό ταλέντο, το οποίο θα χρειαζόταν σίγουρα μια κάποια κατεργασία. Στον Ερυθρό Αστέρα είχε φανεί ήδη δύο σεζόν πριν, πως επρόκειτο για έναν νεαρό που δεν φοβόταν να βάλει χέρια και πόδια στην φωτιά και που είχε σίγουρα καλό σουτ και το σωστό ύψος για πλάγιο παίκτη (1,96) στις χαμηλές θέσεις. Από την άλλη , το ταμπεραμέντο του οδηγούσε συχνά σε εξεζητημένες επιλογές, με πολλά τρίποντα μετά από τρίπλα ή επάνω σε άμυνα και σκοτωμένες προσπάθειες ανάμεσα σε ένα σωρό κόσμο. Ενίοτε, ο Γκούντουριτς έδινε με αυτό τον τρόπο νίκες στον Ντέγιαν Ράντονιτς, όμως στο μεταξύ τα Gloška planina¹ είχαν γεμίσει από μπάλες. Mε 30% από το τρίποντο σούταρε στην τελευταία του χρονιά ο Μάρκο , ο οποίος έδειχνε ξαφνικά στάσιμος, με τις εμφανίσεις του στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να συμπληρώνουν ένα παζλ , πάνω στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρα η φράση: "πόσο θα τον αντέξει αυτόν ο Ομπράντοβιτς;".

Η Ευρωλίγκα για τους ξένους παίκτες αποτελεί ένα πέρασμα, ή αν θέλετε έναν σταθμό σε κάποια επαρχία, μακριά από την φασαρία της πόλης. Οι περισσότεροι θέλουν κάποια στιγμή να γυρίσουν πίσω ή να ταξιδέψουν για πρώτη φορά στα μεγάλα φώτα , αλλά όπως και να χει κάθε τόπος έχει την χάρη του. Για τον Τζέισον Τόμπσον και τον Τόμας Ρόμπινσον το μεγάλο αστικό κέντρο του μπάσκετ στάθηκε κάπως αφιλόξενο , παρά την σοβαρή προσπάθεια των δύο παικτών να γίνουν (έστω και αφανή) μέλη της μεγάλης κοινότητας των εκλεκτών. Η παραμονή τους στο ΝΒΑ διακόπηκε κάπως απότομα, για να καταλήξουν τελικά στο περιβάλλον δυο κόσμων που τους έχουν απόλυτη ανάγκη.

Η Φενέρμπαχτσε κατάφερε τη περασμένη χρονιά να κατακτήσει το τίτλο για πρώτη φορά τόσο στην ιστορία της, όσο και να γίνει η πρωτη πρωταθλήτρια Ευρώπης του Τούρκικου μπάσκετ. Παρότι τερμάτισε στην πέμπτη θέση της κανονικής περιόδου, με την επιστροφή του Μπογκντανοβιτς κατάφερε να αλλάξει πρόσωπο, να παίξει το καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση και να κατακτήσει δίκαια τον τίτλο. Το καλοκαίρι έχασε τους δύο καλύτερους της παίκτες, αλλά κινήθηκε προσεκτικά και με επιτυχία στο μεταγραφικό παζάρι στην προσπάθεια για Back To Back.

Όπως όλοι οι φανζ μας γνωρίζετε, το σάιτ είναι μια ωδή στο μπάσκετ, στον έρωτα και στο κρασί. Έτσι θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον Τούρκο παίχτη με ένα κρασί που ωριμάζει καθώς περνάνε τα χρόνια, έως ότου βρεθεί στο ποτήρι ενός έμπειρου ουρανίσκου, όπου θα απογειωθεί γευστικά με τη συνοδεία ωραίου φαγητού. Επειδή όμως από κρασί δε γνωρίζω τίποτα (συγγνώμη Guru, προσπάθησα να σε εντυπωσιάσω με την εισαγωγή) θα ασχοληθώ καθαρά με το μπάσκετ και τον κύριο της φωτογραφίας. Ομοιότητες με το κρασί μπορούμε να βρούμε πάντως. Εξάλλου, πόσο συχνό είναι το φαινόμενο για ένα παίχτη να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του στην ηλικία των 33 ετών; Να εξελιχθεί μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αγάπη του για το άθλημα, από ένα παίχτη-ρολίστα «ειδικών» αποστολών, στον ηγέτη μιας ομάδας ή στο πολυτιμότερο στέλχεος της, και εν συνεχεία να πάρει μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Ευρώπης; Ο Γκιουλέρ τη χρονιά που τελείωσε καταξιώθηκε στη συνείδηση πολλών ως ένας από τους καλύτερους combo guard της Ευρωλίγκας, με αποτέλεσμα την υπογραφή συμβολαίου, πριν λίγες ημέρες, με τη Φενέρ του.Ομπράντοβιτς.

Σε ένα φάιναλ φορ που έβγαλε τελικά μόλις ένα πολύ συναρπαστικό παιχνίδι, η Φενερμπαχτσέ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανέβηκε για πρώτη φορά στον θρόνο, υπό τις ιαχές του δικού της κοινού. Η έδρα έπαιξε καταλυτικό ρόλο, όχι όμως μεγαλύτερο από την απόδοση των ουσιαστικά γηπεδούχων, οι οποίοι την άνοιξη ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Τα δύο τέρατα της ρακέτας κυριάρχησαν πλήρως και ο τίτλος κατέληξε στα χέρια τους απόλυτα δίκαια. Ας συνοψίσουμε ο,τι είδαμε το τριήμερο, αφήνοντας έξω για λόγους αισθητικής το ανεκδιήγητο γκαλά της Ευρωλίγκα, η οποία προκαλεί το γέλιο κάθε φορά που αναφέρεται σε συγκρίσεις με το ΝΒΑ. Ιδού οι κατηγορίες της τρομερής στήλης "το μακρινό ριμπάουντ".

Η ώρα του μεγάλου τελικού έφτασε. Ο βασιλιάς «πέθανε» (ΤΣΣΚΑ) και οι επίδοξοι μνηστήρες θα δώσουν τη μεγάλη τους μάχη σε λίγες ώρες για το ποιος θα κάτσει στο θρόνο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πιο ιντριγκαδόρικο τελικό δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε στην αρχή της χρονιάς. Ελληνοτουρκικός τελικός στην Κωνσταντινούπολη, Ολυμπιακός εναντίον Φενερμπάχτσε, Σπανούλης εναντίον Ομπράντοβιτς, ο Τομ Κρουζ και οι όρχεις του σε άλλη μία mission... (im)possible. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά στον πρόλογο, ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο σχολιάζοντας κάποια πράγματα για το μεγάλο τελικό. Φύγαμε!!!

Σε ο,τι αφορά τον δεύτερο ημιτελικό (ο πρώτος εδώ), αρχικά να αναφέρουμε ότι στις δύο αναμετρήσεις που συναντήθηκαν οι δυο ομάδες μες στη σεζόν οι νίκες μοιράστηκαν. Στην Κωνσταντινούπολη, με ένα αμφιλεγόμενο σφύριγμα στο τέλος πάνω στον Κάρολ, η Φενέρ έκαμψε δύσκολα την αντίσταση των Ισπανών με 78-77, με τον Νάναλι και τον Ούντοχ να πραγματοποιούν εξαιρετική εμφάνιση με 18 και 14 πόντους αντίστοιχα. Στον δεύτερο γύρο αντίστοιχα, οι Ισπανοί πήραν τη νίκη με ένα πολύ χαμηλό σκορ 61-56, με τον Γιουλ να καθαρίζει τη μπουγάδα και με καταπληκτική άμυνα στο τέλος να δίνει τη μεγάλη νίκη.

Μετά το τέλος του πρώτου αγώνα και το αποκαρδιωτικό πρόσωπο που επέδειξε στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός, όλος ο κόσμος περίμενε με αγωνία τα διάφορα τρικ που θα είχε προετοιμάσει ο Πσκουάλ. Η κριτική που δέχθηκε μπορεί να χαρακτηριστεί σκληρή, αλλά μια ευκαιρία να αποδείξει ότι δίκαια συγκαταλέγεται στους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης ήταν και ο αγώνας αυτός. Οι πρώτες αλλαγές που είχαν ετοιμαστεί φάνηκαν πριν καν αρχίσει ο αγώνας, στο άκουσμα της πεντάδας. Σχήμα με Καλάθη-Παππά- Ρίβερς- Σίνγκλετον- Μπουρούση για να αντιμετωπιστούν καλύτερα τα μαρκαρίσματα. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά στη σεζόν που χρησιμοποιήθηκε αυτή η πεντάδα στο αρχικό σχήμα.