Η πρώτη πεντάδα
1. O πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του θεσμού έκανε τρομερή δουλειά στο φορμάρισμα, και προφανώς και στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας του, σε όλη την διάρκεια του τελευταιου διμήνου. Η Φενέρ που παρουσιάστηκε στα πλέι οφ και στο φάιναλ φορ ήταν μακράν το καλύτερο σύνολο, με ξεκάθαρους ρόλους και αναπάντεχους πρωταγωνιστές, όπως ο Νίκολα Κάλινιτς. Επαιξε τρομερή άμυνα και έβγαλε εξαιρετικά σουτ στην επίθεση, παίζοντας το παιχνίδι στην πληρότητα του. Στην εποχή που τα stretch fours και το άνοιγμα των αποστάσεων κυριαρχούν, ο Ζοτς δόμησε την Φενέρ γύρω από δυο ψηλούς που συνήθως παίζουν μαζί γύρω από την στεφάνη και πολύ κοντά μεταξύ τους. Και οι δυο όμως είναι τόσο καλοί σκρίνερ και τόσο δυνατοί κοντά στο καλάθι, ώστε τελικά οι χώροι βρίσκονται, καθώς επιπλέον καλοί σουτέρ υπάρχουν πολλοί. Εξάλλου, το μεγάλο κόλπο βρίσκεται στην άμυνα, εκεί όπου το δίδυμο Ούντο-Βέσελι κάνει απλώς τα πάντα. Γνωστά αυτά, μην σας πρήζω.
Ο Ομπράντοβις έφτασε την ένατη κούπα, όσες έχει και η Ρεάλ. Στην πορεία αυτή βελτίωσε, όπως κάνει συνήθως, πολύ ταλαντούχους παίκτες. Ο Κάλινιτς είναι το πιο τρανό παράδειγμα, με τον Κώστα Σλούκα να ακολουθεί σε κοντινή απόσταση. Για τον πρώην άσο του Ολυμπιακού θα μιλήσουμε σύντομα.
2. Ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης ήταν ο απόλυτος ηγέτης του Ολυμπιακού στα κρίσιμα σημεία του ημιτελικού, παίρνοντας όλες τις σωστές αποφάσεις στο τέταρτο δεκάλεπτο. Δεν κατάφερε να σηκώσει ένα ακόμη τρόπαιο, στον τέταρτο ευρωπαϊκό τελικό του με τους ερυθρόλευκους. Ο Εκπε Ούντο και οι υπόλοιποι της Φενέρ τον σημάδεψαν στην άμυνα και ύψωσαν μπροστά του τείχος, όντας ταυτόχρονα πολύ προσεκτικοί στο να μην αφήνουν κενά στο πλάι. Χωρίς το σκορ του αρχηγού του, ο Ολυμπιακός από ένα σημείο και ύστερα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει. Ο Σπανούλης, πάντως, έγραψε μία ακόμη σπουδαία σελίδα στην καριέρα του, κερδίζοντας την αναγνώριση από όλους. Στα πλέι οφ και στο φάιναλ φορ, ήταν συνολικά ο καλύτερος παίκτης των Πειραιωτών.
3. Η προσπάθεια του Σέρχιο Γιουλ να κερδίσει μόνος του την Φενέρ στον ημιτελικό ηταν συγκλονιστική. Εβαλε 28 πόντους , μοίρασε 8 ασίστ και κέρδισε 12 φάουλ. Δεν έφταναν αυτά, καθώς ο έτερος παίκτης μεγάλης κλάσης της Ρεάλ, Αντονι Ράντολφ , έχασε κατά κράτος την μάχη από τους Βέσελι - Ούντο. Ο Γιουλ αναδείχθηκε στο αστείο γκαλά της Ευρωλίγκα MVP , και μάλλον δίκαια. Εκανε χρονιά καριέρας, πήρε στην πλάτη του όλο τον σεχδιασμό του Λάσο, και έφερε εις πέρας την αποστολή του. Για να μείνει στην ιστορία ως ισάξιος των μεγάλων γκαρντ, χρειάζεται ακόμη 1-2 τρόπαια. Θα μείνει στην Ρεάλ και την επόμενη χρονιά.
4. Οι Κεμ Μπιρτς και Νίκολα Μιλουτίνοφ έβαλαν στα καλάθια όποιον τους μάρκαρε στον τελικό. Ειχαν μαζί 24 πόντους με 9/9 δίποντα, κερδίζοντας μάλιστα και διάφορες μάχες στα ίσα με τα δυο θηρία. Οι δυο τους είναι νεαροί, και ουσιαστικά φέτος ψήθηκαν στην διοργάνωση. Εχουν συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό και για την επόμενη χρονιά και είναι πολύ ισχυρή η πιθανότητα του χρόνου να είναι πολύ καλύτεροι. Αν κάτι δεν πάει στραβά θα μείνουν στο λιμάνι και ο Σφαιρόπουλος θα βρει σε αυτούς όχι απλά δυο καλές λύσεις, αλλά δυο ακρογωνιαίους λίθους. Αν θα προσπαθούσα να δώσω ένα χρησμό για την επόμενη σεζόν, αυτός είναι πως ο Ολυμπιακός θα έχει μία πραγματικά ισχυρή φροντ λάιν, βασιζόμενους σε δυο αληθινά καλούς παίκτες. Θα είμαστε σε αναμονή.
5. Ο μέγαλος πρωταγωνιστής των τεσσάρων γραμμών στο φάιναλ φορ ήταν ο Εκπε Ούντο. Πρέπει να πάει κανείς πολλά χρόνια πίσω για να βρει μία τόσο πληθωρική παρουσία σέντερ (ή τεσσαριού) στην διοργάνωση. Ο Ούντο έχει ως μεγάλο του προσόν τις αμυντικές του αποφάσεις, κατέχοντας την απόλυτη αντίληψη για το πού πρέπει να κινείται στο γήπεδο. Επίσης, είναι ένα τέρας στις μονομαχίες και απροσπέλαστος σε αέρα και πόδια. Ο Ομπράντοβιτς τον εκθείασε απόλυτα δίκαια. Στον τελικό δεν σκόραρε πολύ , αλλά είχε 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 5 (!) μπλοκ. Μιας και ο λόγος για τάπες, ιδού...
Η φάση
Στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου του τελικού, ο Ολυμπιακός επιχειρεί να κλείσει την διαφορά στους 10 πόντους και μετά.. ποιος ξέρει, ίσως να βάλει άγχος στους αντιπάλους του. Ο Εκπε Ούντο μαρκάρει στην κορυφή τον Σπανούλη, και έπειτα αστραπιαία καλύπτει την απόσταση για να κόψει το λέι απ του Κώστα Παπανικολάου. Είναι το φάιναλ φορ στην πιο περιεκτική του στιγμή, το στιγμιότυπο που θα βάζαμε αν κάποιος μας ζητούσε να περιγράψουμε το τριήμερο σε μία και μόνο πρόταση.
Δυο λόγια ακόμη για τον τελικό
Ο Ολυμπιακός είχε εκπονήσει ένα πλάνο διπλής περιστροφής μετά το αρχικό πικ της Φενέρ, το οποίο έφερνε τον Κώστα Παπανικολάου να αμύνεται στο ποστ επάνω στον Ούντο και τον Σπανούλη να καλύπτει την αδύνατη πλευρά. Δεν λειτούργησε, καθώς γενικά ο Ολυμπιακός άφησε πολλά ελεύθερα σουτ και έδωσε στους αντιπάλους του τον ρυθμό που χρειάζονταν για να βάλουν στο παιχνίδι και την έδρα. Στην οικονομία του αγώνα, το πρώτο δεκάλεπτο ήταν απόλυτα καθοριστικό. Ο Σφαιρόπουλος χτύπησε σωστά μέσα στην ρακέτα τις αλλαγές, έβγαλε και από το μανίκι έναν άσο στο πρόσωπο μιας ζώνης 2-1-2 και ενός πρες. Δεν έφτανα αυτά, καθώς ο Σπανούλης και οι πλάγιοι ήταν σε κάθε στιγμή μαρκαρισμένοι, με τον Ούντο να πετάγεται σε οποιοδήποτε κενό, να παρενοχλεί και να κόβει σουτ.
Πλην των Μπιρτς - Μιλού, κανείς άλλος δεν μπόρεσε να απειλήσει από κοντά, καθώς ο φόβος των χεριών έκανε τα λέι απ και τα σουτ κοντινής απόστασης να εκτοξεύονται βιαστικά και με λάθος μηχανική. Ηταν λες και οι παίκτες των ερυθρόλευκων ζούσαν διαρκώς υπό τον φόβο μιας αόρατης απειλής. Στα αγγλικά λέγεται intimidation. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν ουσιαστικά στο δεύτερο μισό του τρίτου δεκαλέπτου, όταν μπήκε ο Σλούκας και χάθηκαν κάποια καλά σουτ από πλευράς Ολυμπιακού, με χαρακτηριστικότερα δυο λέι απ των Πρίντεζη - Παπαπέτρου.
X factors
Nίκολα Κάλινιτς και Κώστας Σλούκας ήρθαν από την δεύτερη γραμμή της Φενέρ για να συμβάλουν καθοριστικά στην κατάκτηση του τροπαίου. Ο πρώτος είχε στα δυο παιχνίδια 14,5 πόντους , 5,5 ριμπάουντ, 5,5 ασίστ. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αναδειχθεί και MVP του φάιναλ φορ. Ηταν το κρυφό χαρτί του Ζοτς καθ'ολη την διάρκεια της άνοιξης, καθώς συνόδευσε τα γνωστά αμυντικά του χαρίσματα με αναπάντεχο σκορ. Το πιο εντυπωσιακό ήταν η βελτίωση του στα σουτ τριών πόντων. Είχε μόλις 25% στην κανονική περίοδο, 66,7% στα πλέι οφ και 54,5% στο φάιναλ φορ. Κανείς δεν μπορούσε να το προβλέψει.
Ο δε Σλούκας ήταν αυτός που ξεκόλλησε την ομάδα του στον τελικό, όταν στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έδειχνε πως μπορεί να απιελήσει πραγματικά. Ο Ομπράντοβιτς άλλαξε τους χρόνους στο rotation, έβγαλε νωρίς νωρίς τον Ντίξον έξω και είδε τον Σλούκα να οργανώνει υποδειγματικά, προσθέτοντας το kick out παιχνιδι στο ρεπερτόριο των Τούρκων. Η στεγνή ανάγνωση των αριθμών δεν βοηθά, αλλά το μπασκετικό μάτι αναγνωρίζει πως η Φενέρ ξαναπήρε μπρος πίσω από τα 6,75 χάρη σε εκείνον. Θα έχουμε τις επόμενες μέρες κάτι επάνω στο θέμα.
Το άβαταρ
Η παρουσία του Γκουστάβο Αγιόν στα 17 λεπτά που αγωνίστηκε στον ημιτελικό ήταν απογοητευτική, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Ο Λάσο σίγουρα περίμενε πολλά παραπάνω από εκείνον απέναντι στους ψηλούς του Ομπράντοβιτς. Πέραν του ότι έγινε έρμαιο στις ορέξεις των κοντών, ο Μεξικάνος είχε μόλις 2 πόντους στην επίθεση με 1/5 σουτ. Ένα μαύρο χάλι.
Και κάτι ακόμη.
Ο Δημήτρης Ιτούδης ζήτησε την αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής μετά την λήξη του ημιτελικού, δείχνοντας προτίμηση στα πλέι οφ μέχρι τέλους και απορώντας για την παρουσία του πέμπτου και του τρίτου της κανονικής περιόδου στον τελικό. Ο κόουτς της ΤΣΣΚΑ ευαγγελίζεται μια άποψη, η οποία ουσιαστικά θα βάλει ταφόπλακα στις όποιες ελπίδες των λιγότερο οικονομικά ισχυρών να φτάσουν στην κορυφή. Η αλήθεια είναι πως στην ευρωλίγκα της ανεξέλεγκτης σπατάλης και της απουσίας όρων στο οικονομικό παιχνίδι, ένα συστημα πλέι οφ θα ευνοεί συστηματικά τους πιο πλούσιους. Αυτό είναι το παιχνίδι μεσιέ, deal with it.
Οι αεριτζήδες της ευρωλίγκα δεν καταλαβαίνουν πάντως τίποτα και το μόνο που τους νοιάζει είναι το εύκολο χρήμα. Η οικονομική ψαλίδα τα επόμενα χρόνια θα ανοίξει κι άλλο και ο Δημητης Γιαννακόπουλος με τους Αγγελόπουλος δεν πρέπει να συναινέσουν χωρίς αντίρρηση σε όλα τα σχέδια. Είναι μερος και εκείνοι μιας συντεχνίας, η οποία κοιτάζει πώς θα λυμαίνεται κέρδη και τρόπαια, και όχι πώς θα αυξήσει την δημοφιλία του αθλήματος. Οφείλουν να υψώσουν ανάστημα στα σχέδια ιδιοκτητών που ζουν σε άλλες χώρες, υπό άλλα φορολογικά καθεστώτα. Αν η ευρωλίγκα δεν μπορεί (που δεν μπορει) να βάλει φρένο στις οικονομικές ανισότητες, τότε οφείλει να υποχρεώσει τις ομάδες να δουλέψουν σκληρά στα εθνικά τους πρωταθλήματα, προκειμένου να εξασφαλίζουν την συμμετοχή τους.
Μέσα στο υπάρχον καθεστώς, ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει απερίσπαστος να δουλεύει επάνω στο μοντέλο των τελευταίων χρόνων. Το ότι Σπανούλης και Πρίντεζης μεγαλώνουν, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα κλείσει ο κύκλος των επιτυχιών. Χρειάζεται όμως ακόμη συστηματικότερη δουλειά στην ανάπτυξη νέων παικτών, ώστε να εξασφαλιστεί η συνέχεια. Η απόλυτη δικαίωση του φετινού πλάνου έρχεται άλλωστε από την συμβολή των Παπαπέτρου και Αγραβάνη στην επιτυχία. Ναι, ίσως να περιμέναμε και από τους δυο κάτι περισσότερο, όμως πιστέψτε με, δεν υπάρχει άλλη διαθέσιμη επιλογή. Του χρόνου πιθανώς να είναι καλύτεροι, και πίσω τους πρέπει να έρθουν κι αλλοι.
Για όλα αυτά υπάρχει καιρός. Το "μακρινό ριμπάουντ" θα επανέλθει την πρώτη αγωνιστική της ευρωλίγκα της περιόδου 2017-18.
