Αν η ΤΣΣΚΑ είχε το είδος των αδυναμιών της Ρεάλ , τότε θα υποστήριζα με θέρμη ένα πάρτι ρυθμού και ταχύτητας. Όμως φέτος ο Ιτούδης έχει επιπλέον βελτιώσει την δική του άμυνα, φέρνοντας την ανάμεσα στις 4-5 κορυφαίες του θεσμού, ανάλογα του πότε κοιτάζει κανείς προηγμένα στατιστικά. Σύμφωνα με το badbasket και τον Αντρέα Χριστοφόρου, η "αρκούδα" τελείωσε την κανονική διάρκεια με το τέταρτο καλύτερο defensive rating, δεχόταν 105,6 πόντους ανά 100 κατοχές. Πρακτικά, αν αυτή η επίδοση συνδυαστεί με την θαυμάσια επίθεση, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι οτι οι ερυθρόλευκοι δεν γίνεται να πάνε σε μία punch to punch μονομαχία ανταλλαγής καλαθιών. Το πιθανότερο είναι πως στο τέλος θα χάσουν, καθώς η ΤΣΣΚΑ θα βρει τις απαραίτητες άμυνες για να υποστηρίξουν το σκορ στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Οκ, να πέσει ο ρυθμός, αλλά πώς;

Η επιλογή του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαρη. Ο ρυθμός πρέπει να πέσει, αλλά ταυτόχρονα αυτό πρέπει να γίνει με τον σωστό τρόπο. Οι αργόσυρτες επιθέσεις το μόνο που θα καταφέρουν είναι να δώσουν ευκαιρίες στον αντίπαλο. Αντίθετα, εάν το παιχνίδι πάει στο σταμάτημα μέσω της άμυνας και στις διεκδικήσεις των επιθετικών ριμπάουντ (οι Πειραιώτες είναι η καλύτερη ομάδα στον τομέα μετά την Ρεάλ) , τότε το είδος αυτό της μείωσης του ρυθμού θα τους δώσει πολύ περισσότερες πιθανότητες. Με απλά λόγια: Οι ερυθρόλευκοι έχουν στην θεωρία το πλεονέκτημα της δύναμης, και πρέπει με αυτήν να φοβίσουν τους αντιπάλους τους, κάνοντας ένα είδος μπασκετικού εκφοβισμού. That;s the deal. Aπέναντι στην Εφές έπρεπε να ματσάρουν όσο γινόταν την δυναμη και την αθλητικότητα και μετά να κερδίσουν με μπάσκετ. Τώρα είναι εκείνοι οι δυνατοί και σκληροί και πρέπει αυτήν την υπεροχή να την δείξουν από την αρχή μεχρι το τέλος. Ελπίζω να γίνεται αντιληπτή η διαφορά.

Όσο απλό ακούγεται στην θεωρία, άλλο τόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα στην πράξη. Η ΤΣΣΚΑ , βλέπετε, έχει μεν ένα κοινό με την αντίπαλο των προημιτελικών, τα υπόλοιπα όμως διαφέρουν.

https://twitter.com/StatsLi/status/864166196215767044

Πηγαίνει τα παιχνίδια σε υψηλό ρυθμό , αλλά ταυτόχρονα το κάνει σχεδιασμένα και εμφανίζοντας περισσότερες απειλές. Η τετράδα των γκαρντ της, συν τον πασπαρτού Χίγκινς, απειλεί από όλες τις αποστάσεις και έχει μυαλό, παρουσιάζοντας άμεσα τον κίνδυνο στον αντίπαλο, επιδιδόμενη μάλιστα σε συνεργασίες μεταξύ των μελών της. Ο Ιτούδης δεν προτιμά τα σκριν χαμηλά για την απελευθέρωση των Ντε Κολό και Τεόντοσιτς, όπως κάνει ο Ολυμπιακός συχνά με τον Σπανούλη. Τους δίνει απ'ευθείας την μπάλα στα χέρια , με διάφορα σετ στην περίμετρο να στοχεύουν στην άμεση ανισορροπία της άμυνας και στους απαραίτητους χώρους για σουτ ή drive. Εάν συμβεί το δεύτερο, τότε οι ακροβολισμένοι πλάγιοι σουτέρ είναι έτοιμοι να κάνουν την ζημιά στο kick out παιχνία. Βοροντσέβιτς, Χίγκινς, Κουρμπάνοφ και Φριτζόν σουτάρουν μέσο όρο με 42,8%, και είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την πρωτιά σε ποσοστά τριπόντων που κατέχει η ομάδα τους στην Ευρωλίγκα. Οι 20 ασίστ μ.ο. της ΤΣΣΚΑ (με Μίλος και Ντε Κολό στην πρωτη γραμμή), φροντίζουν ώστε πολλά από αυτά τα σουτ να είναι ελευθερα.

Ας μην προτρέχουμε όμως. Το βασικό είναι πως οι συνθήκες για όλα τα παραπάνω δημιουργούνται άμεσα και γρήγορα, και παρακάτω έχω ξεχωρίσει τρία βασικά plays για το πώς συμβαίνει αυτό. Δείτε τα και νομίζω θα αντιληφθείτε την πρόκληση.  Κατά σειρά:

• To πρώτο είναι το (κατά τους Αμερικάνους) ένα Spain Pick n Roll, το οποίο βασικά εμπλέκει έναν δεύτερο γκαρντ σε αντίθετη κίνηση από τον cutter . Συχνά συμβαίνει και σκριν μεταξύ τους για υποβοηθηθεί το κόψιμο στην ρακέτα. Ο Τεόντοσιτς βγαίνει άμεσα για pop out.
• Το δεύτερο αφορά high post screens , προκειμένου η άμυνα να οδηγηθεί αναγκαστικά σε switch
• Το τρίτο εθα το βρείτε και ως weave σε διάφορες παραλλαγές. Ας μην κάνουμε φιγούρα, πρόκειται για hand offs μεταξύ περιφερειακών και σκριν από τους ψηλούς , μέχρι να δημιουργηθεί ο διάδρομος. Μπορεί να συμβεί πολλές φορές συνεχόμενες μεταξύ των θέσεων 1,2,3.

To δεύτερο δίλημμα και το παιχνίδι του ΣΕΦ

Αυτα δεν είναι τα μοναδικά που θα συναντήσει κανείς, αλλά δεν έχει νόημα να πάρουμε το playbook και να το βάλουμε κάτω. Τα επέλεξα απλώς διότι δείχνουν πως η άμυνα καλείται να πάρει αποφάσεις πάρα πολύ γρήγορα και να βάζει πόδια, χέρια και κορμιά σε μπάλα και παίχτες, έτσι ώστε να αποφύγει το εύκολο καλάθι και τα πολλά μις ματς. Εάν με κάποιο τρόπο τα καταφέρει, τότε στο δεύτερο στάδιο της επίθεσης (δηλαδή πλέον το κλασικό πικ εν ρολ και το drive) καλείται να διαλέξει ανάμεσα στις κλασικές και γνωστές σε όλους σας επιλογές. Να μείνει με τον γκαρντ σε δυο εναντίον δύο ή να δώσει βοήθειες ρισκάροντας το σουτ των υπολοίπων. Αυτό είναι το κλασικό δίλημμα που ομάδες σαν την ΤΣΣΚΑ (με πλήρεις γκαρντ) βάζουν στους αντιπάλους τους. Η Μπασκόνια στα πλέι οφ επέλεξε κυρίως την πρωτη επιλογή, και αφού Τεόντοσιτς και Ντε Κολό έκαναν πάρτι, μετά άλλαξε στην δεύτερη. Τότε εξερράγη ο Χίγκινς. Pick your poison.

Σωστή τακτική δεν υπάρχει και, κακά τα ψέμματα, ο προπονητής θα πρέπει να επιλέξει ανάλογα με το πώς παίζουν κάποιοι παίκτες την δεδομένη βραδυά. Ιδανικά, οι καλοί αμυντικά παίκτες (Μάντζαρης, Παπανικολάου, Μπιρτς) θα αποτελέσουν τα κλειδιά, ιδιαίτερα οι δυο πρώτοι. Ο Παπ π.χ. μπορεί να αναλάβει ειδική αποστολή σε γκαρντ για να κρυφτεί ο Σπανούλης, ενώ ο Μάντζαρης θα κληθεί να παλέψει πάνω και κάτω από τα σκριν για να μείνει κοντά στον προσωπικό του αντίπαλο. Ο,τι και να λέμε όμως, χρειάζεται προσπάθεια από όλους για τις λιγότερες δυνατές θυσίες. Εάν ο Ολυμπιακός καταφέρει να είναι κοντά στην crunch time ή να προηγείται, τότε το παιχνίδι των Ρώσων θα απλοποιηθεί, με τα σετάκια να πηγαίνουν στην άκρη και τους Τεόντοσιτς - Ντε Κολό να αναλαμβάνουν δράση. Όσοι θυμούνται το παιχνίδι των δυο ομάδων στο ΣΕΦ, ίσως ανακαλέσουν την εικόνα του Ντε Κολό να ψάχνει το μις ματς με τον Πρίντεζη και να σκοράρει σε κρίσιμα σημεία. Εκείνο το παιχνίδι, εξάλλου, ίσως είναι ένας καλύτερος μπούσουλας από αυτό που έδωσαν οι δυο ομάδες στην Μόσχα. Ο Ολυμπιακός έχανε και έχανε πολύ, μέχρι που έβαλε μέσα κοντό σχήμα, άλλαξε σε όλα τα σκριν, και πήγε την μάχη στο τρέξιμο στο transition και τα σπρωξίματα. Κόντεψε να κερδίσει από το πουθενά, απλά και μόνο από το περίσσευμα ενέργειας.

Μικρά

Σοβαρά, ίσως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο για αυτό το παιχνίδι που έρχεται. Είναι ένας ημιτελικός φάιναλ φορ, στον οποίο αστάθμητοι παράγοντες θα παίξουν τον ρόλο τους. Απλώς για το τέλος, ιδού μερικά ακόμη στοιχεία, σε μορφή μπούλετς.

• Ο Κουρμπάνοφ θα πέσει άραγε επάνω στον Σπανούλη; Ισως, αλλά οι Τζάκσον, Χίγκινις θα δοκιμαστούν πρώτοι. Αν συμβεί, ο Παπανικολάου θα βρεθεί ξαφνικά με κοντύτερο αντίπαλο, ίσως και ο Παπαπέτρου. Το πρόθεμα -παπ δείχνει στην οικονομία πολύ σημαντικό.
• Η άμυνα της ΤΣΣΚΑ άλλαζε σε σκριν μακριά από την μπάλα στον Λάρκιν, ειδικά όταν εκείνος έβγαινε στο πλάι. Ο Βοροντσέβιτς έχει βελτιωθεί πολύ αμυντικά, παίρνει κοντούς, αντέχει στις μονομαχίες, και αυτό είναι έργο Ιτούδη. Ο Μπομπουά πάντως, κατέστρεψε τον Τεόντοσιτς όταν τον βρήκε μπροστά του.
• Ο Χάινς βγαίνει σε hedge out, μια τακτική που εφαρμόζεται σε περιστάσεις από τον Ιτούδη. Δεν ξέρω αν θα το ρισκάρει με τον Σπανούλη πάντως, θα δούμε.
• Οι Ρώσοι, περαν των γρήγορων plays, βγάζουν και αιφνιδιασμούς σε πρώτο χρόνο, με τις συνεργασίες των κοντών να είναι και εδώ στην πρώτη γραμμή. Γενικά σκρινάρουν μεταξύ τους. Δεν τρέχει όπως να ναι η ΤΣΣΚΑ. https://twitter.com/b_ballguru/status/864798885771968513
• Εξτρα προσοχή στα κοψίματα από την base line του Ντε Κολό. Το κλασικό πικ εν ρολ με τον Χάινς ή τον Όγκουστιν, ίσως σε στιγμές να είναι μια αναγκαία θυσία.
• Η ΤΣΣΚΑ κερδίζει τις περισσότερες βολές στην διοργάνωση και παίρνει τους περισσότερους πόντους από την γραμμή.

Θα δούμε τον ημιτελικό και αν κερδίσει ο Ολυμπιακός θα τον αναλύσουμε. Αλλιώς, θα βγαλουμε την υποχρέωση που λένε.