Δύο από τους κορυφαίους προπονητές της Ευρωλίγκα, o Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, βγήκαν αυτό το καλοκαίρι στο ψάξιμο , προκειμένου να γεμίσουν εμφανέστατα κενά. Ο πρώτος έψαχνε έναν ψηλό για να φτιάξει ένα δίδυμο σέντερ όπως το θέλει, δηλαδή κατά προτίμηση χωρίς την παρουσία ενοχλητικών δεινοσαυρων όπως ο Τόμιτς. Ο δεύτερος βγήκε στην αγορά για να αντικαταστήσει έναν εκ των δύο βασικών πυλώνων της περσινής του επιτυχίας, τον Έκπε Ούντο. Τα δύο νέα τέρατα του ευρωπαϊκού μπάσκετ βρέθηκαν στον δρόμο τους και εκείνοι δεν έχασαν την ευκαιρία να τα ρίξουν στον χορό. Το αν θα μάθουν τα βηματα θα εξαρτηθεί από πολλά, όμως ενδεχομένως όχι από εκείνα που τους στέρησαν μια θέση στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Τόσο ο Τόμπσον, όσο και ο Ρόμπινσον, έπεσαν μάλλον θύματα του καιρού και λιγότερο του εαυτού τους. Καθώς το μπάσκετ δεν μένει εσαεί το ίδιο, οι δύο ταλαντούχοι παίκτες βρέθηκαν στο μεταίχμιο των θέσεων. Είναι ψηλοί και αθλητικοί, αλλά δεν έχουν τα χαρίσματα που κάνουν την διαφορά, τόσο σε δημιουργία όσο και σε σουτ από - έστω κάποια - απόσταση. Ούτε τεσσάρια, ούτε πεντάρια, ούτε tweeners. Οι μπασκετμπολίστες του ενδιαμέσου χώρου, αλλά όχι ο Ντρέιμοντ Γκριν.
Τζέισον Τόμπσον
Ο Τζέισον Τόμπσον , για παράδειγμα, ξεκίνησε την καριέρα του υποσχόμενα, τελειώνοντας ασταμάτητα φάσεις κάτω από το καλάθι στους Σακραμέντο Κινγκς. Σούταρε σουτ μέσης απόστασης μία στο τόσο και πριν την χρονιά της κρίσης ήταν σέντερ, ο βασικός των Σακραμέντο Κινγκς, οι οποίοι τον επέλεξαν στο νο 12 του ντραφτ του 2008. Την σεζόν 2009 - 10, μόλις την δεύτερη του στο πρωτάθλημα, είχε 12,5 πόντους και 8,5 ριμπάουντ, νουμερα πολλά υποσχόμενα για δευτεροετή. Την αμέσως επόμενη όμως (αυτή της κρίσης ντε), αφίχθη στην πόλη ο "πολύς" Ντε Μάρκους Κάζινς, κάνοντας αμέσως κατάληψη στην περιοχή γύρω από την στεφάνη. Ο Τόμπσον δεν έχασε την φανέλα του βασικού, την κράτησε για πάντα, όμως κατέβηκε αμέσως από την καμπύλη προόδου. Παρά την μεγάλη αθλητική ικανότητα, την αυταπάρνηση και το ίσο ύψος με τον Κάζινς (2,11) , η πληρότητα του post παιχνιδιού του συμπαίκτη του τον εκτόπισε σε δεύτερο ρόλο και στην εφ'εξής μόνιμη θέση του, εκείνη του πάουερ φόργουορντ.
Τα ποσοστά του δεν μειώθηκαν, αλλά μειώθηκε η επίδραση του στο παιχνίδι, με τα σουτ από μέση απόσταση να αυξάνονται διαχρονικά και την χρηση (usage) του να φθίνει, με μια μικρή αναλαμπή την σεζόν 12-13 , την μοναδική δηλαδή στην οποία ο Κάζινς έμεινε στάσιμος. Κατά τα λοιπά όμως, ο Τόμπσον ήταν ο πιο "ξεκάρφωτος" παίκτης σε όλες αυτές τις κακές ομάδες της πρόσφατης ιστορίας των Κινγκς, στις οποίες γνώρισε 180 συμπαίκτες και επτά διαφορετικούς προπονητές σε 7 χρονια! Τρέχα γύρευε. Όπως είπε και εκείνος όταν (μέσω της Φιλαντέλφια) κατέληξε στους Ουόριορς το 2015, "αυτό δεν οδηγεί σε νίκες. Το να έρθω σε μία ομάδα που μόλις κέρδισε ένα πρωτάθλημα, αυτό είναι σπουδαίο για μένα".
Μόνο που δεν ήταν, διότι ως γνωστόν οι Ουόριορς ήταν μια ιστορικά καλή ομάδα , η οποία δεν πολυασχολούνταν με σέντερ. Αν δεν έπαιζε ο Μπόγκουτ , η βασική επιλογή ήταν το smallball και η μεθύστερη ο Έζελι, κι όλα αυτά εν μέσω της βαθειάς πεποίθησης ότι η κίνηση της μπάλας, οι τεντωμένες αποστάσεις και τα τρίποντα είναι "το νέο μαύρο" στην πασαρέλα του μπάσκετ. Πού χώρος για ψηλούς, αθλητικούς και "ασουτους". Ενα πέρασμα από το Τορόντο την ίδια χρονιά δεν είχε καλύτερη τύχη και έτσι ο Τόμπσον έφτασε την περσινή σεζόν στην λογική επιλογή για κάθε απόκληρο ΝΒΑερ. Κίνα, ερχόμαστε. Εκεί έκανε αυτά που κάνουν συνήθως οι ΝΒΑers, για να καταλήξει στην ζεστασιά του μεγάλου Ομπράντοβιτς ως διάδοχος του, κατά ένα χρόνο νεότερου του, Εκπε Ούντο.
Σατ 31 του πλέον, ο Τζέισον Τόμπσον καλείται να μπει στα παπούτσια που φορούσε ένας πρωταγωνιστής. Δεν έχει ενδεχομένως το πλάτος και το άνοιγμα του προκατόχου του, ούτε την αντίληψη και την αξιοπίστία του στα όρια της ρακέτας. Παραμένει όμως ένα τέρας των 2,11, με τρομερή προσήλωση στα ζητούμενα του προπονητή, αξιοπρεπές για την Ευρώπη σουτ από μέση απόσταση, ένα γύρισμα με δεξί χουκ και αθλητικότητα πολύ πάνω του μέσου όρου. Ο Ζοτς μάλλον δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, καθώς η δομή της Φενέρ δεν στηριχθηκε περυσι ούτε στο σκορ του Μπογκντάνοβιτς , ούτε στα κατoρθώματα του overachiever Ούντο, όσο σπουδαία και αν ήταν αυτά (που ήταν). Δομικά πάντα, η επιτυχία των Τούρκων εκμεταλλεύτηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός διδύμου ψηλών που σκέπαζε τα πάντα, και που παράλληλα έθετε εαυτόν στην υπηρεσία της επίθεσης, μέσω της βρώμικης δουλειάς των σκριν και της πλάνης. Οι αποστάσεις δημιουργούνταν για τους άλλους και σίγουρα δεν τις βοηθούσε η συνύπαρξη των Ούντο και Βέσελι. Στο ΝΒΑ ένα τετοιο πλάνο ίσως ήταν για τα σκουπίδια, αλλά για την Φενέρ ήταν το απόλυτο όπλο μιας ακαταμάχητης αποτελεσματικότητας και στις δυο πλευρές του γηπέδου.
Στο πλαίσιο αυτό η γριά αλεπού σίγουρα θα ζητήσει από τον νέο αστέρα της να μαρκάρει όποιον παίκτη έχει μπάλα , ανεξαρτήτως ύψους, καθώς και να πεταχτεί πάνω από τη στεφάνη, να κόψει σουτ και να πάρει ριμπάουντ. Το μεγαλύτερο ερώτημα δεν είναι αν ο Τόμπσον θα ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα, αλλά αν θα καταφέρει να ενταχθεί στην υψηλών απαιτήσεων (από πλευράς σκέψης) επιθετική μηχανή της Φενέρ. Ο Ομπράντοβιτς θα του δώσει μπάλες στο χαμηλό ποστ, αυτό είναι σίγουρο, όμως το θέμα είναι αν ο πρώην σέντερ των Κινγκς θα εξυπηρετήσει τις υπόλοιπες "πονηριές" του προπονητή. Η εργατικότητα του, μαζί με τα πρώτα δείγματα, δείχνουν πως τουλάχιστον υπάρχει η προοπτική. Ιδού ένα μικρό αριστούργημα, όπου σε πρώτο πλάνο έρχονται τα ... σκριν. Πρώτο για ένα zipper cut του Γκουλιέρ, και ύστερα δύο απανωτά flare μακριά από τον χώρο της μπάλας. Και στα τρία, ο παίκτης που το δεχεται αποτελεί εν δυνάμει απειλή.
Mις ματς, φυσικά. Η δράση είναι σχεδόν χορογραφημένη και η σπίθα που την κινεί είναι οι τοποθετήσεις του ψηλού για τους συμπαίκτες του, εν μέσω του Ομπραντοβιτσικού (sic) σύμπαντος. Καμμία σχέση με την αλλοπρόσαλη επτάχρονη εμπειρία του Σακραμέντο.
Σε αυτό το πρωτόγνωρο περιβάλλον ο Τόμπσον καλείται να γίνεται πολύτιμο γρανάζι και να ξαναβρεί στα 31 του μια καριέρα, που αρχικά φαινόταν - αν όχι λαμπρή - τουλάχιστον αξιοσημείωτη. Θα κληθεί φυσικά να κάνει και τα πιο απλά (κλασικό πικ εν ρολ, putbacks κλπ), όμως η πρωταθλήτρια Ευρώπης κινείται κυρίως στους ρυθμούς ενός σύνθετου μυαλού και απαιτεί ανάλογα πράγματα από τα υπόλοιπα μέλη του σώματος. Σκέψη, αναγνώριση, απόφαση. Το νέο τέρας των Τούρκων είναι εδώ, έτοιμο να ανταποκριθεί σε προκλήσεις και αντιπάλους. Εναν από αυτούς, τον είχε κάποτε αφήσει πίσω στην κούρσα για μία εκ των θέσεων στην πεντάδα των Σακραμέντο Κινγκς. Τώρα θα τον βρει μπροστά του ξανά με την φανέλα της Χίμκι, και ο Τόμας Ρόμπινσον θα είναι - κατά πως φάνηκε ήδη - κάμποσο αγριεμένος.
Tόμας Ρόμπινσον
Το πιο πρόσφατο απόκτημα του Γιώργου Μπαρτζώκα στην Χίμκι ξεκίνησε δυναμικά, προσφέροντας στον Ελληνα προπονητή το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν για να καταβάλει την αντίσταση του Ερικ Γκριν και της Βαλένθια την πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα. 16 πόντοι και 6 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα τρία επιθετικά, σε μόλις 15 λεπτά συμμετοχής, μαζί με τρομερή άμυνα σε ποστ και μπάλα ήταν ένας απολογισμός που δεν θα περασε απαρατήρητος ούτε από τον Ομπράνοβιτς, ο οποίος τον είχε ως πρώτη επιλογή στην καλοκαιρινή λίστα του. Λογικό, καθώς ο "εκλεκτός" κατέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που ο Ζοτς ζητούσε ως συμπληρωματικά του Βέσελι, προκειμένου να φτιάξει το ατρόμητο αμυντικό δίδυμο , στο οποίο πλέον συμμετέχει ο... Τόμπσον.
Ο Ρόμπινσον όμως ήθελε να επιμείνει να βρει θέση σε ένα ρόστερ του ΝΒΑ , και έτσι ανταμείφθηκε ο πιο υπομονετικός. Μέχρι και τον Σεπτέμβρη ο δυναμικός γυρολόγος (6 ομάδες σε 5 χρόνια) συμμετείχε σε διάφορα workouts, με τελευταίο εκείνο των Τίμπεργουλβς, για να το πάρει τελικά απόφαση πως καμία ομάδα δεν ήταν διατεθιμένη να του δώσει αυτό που ζητούσε. Ειπαμε, οι εποχές δεν ευνοούν παίκτες 2,08 που δεν πολυσουτάρουν , και ας αλλάζουν στα σκριν σαν δαίμονες ή καλύπτουν χώρους αστραπιαία. Ακόμη και αν εκείνος είναι μόλις 26, το skill set (σόρι) που κατέχει δεν γράφει επάνω "μπασκετ των Ουόριορς", παρά την περσινή του βελτίωση σε τομείς που θεωρητικά πονούσε.
Στους Λέικερς, ο Λουκ Ουόλτον δούλεψε μαζί του κυρίως στην mid range εκτέλεση και στην δημιουργία, επιθυμώντας να βελτιώσει το μπασκετικό του IQ, που λένε. Η δουλειά αυτή είχε αποτελεσματα (ο παίκτης σούταρε με το υψηλότερο ποσοστό της καριέρας του από την συγκεκριμένη απόσταση - 46,3% - και βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας με 2.0 ασίστ ανά 36 λεπτά), όμως αυτά δεν ήταν αρκετά για να παραμείνει. Οι Λιμνάνθρωποι έχουν γεμάτη φροντ λάιν και ποντάρουν πλέον πολύ στον ρούκι Κάιλ Κούζμα, ο οποίος συνδυάζει το ύψος με το παιχνίδι από απόσταση . Ετσι τα ωφέλη θα τα καρπωθεί άλλος, και συγκεκριμένα ένας Ελληνας προπονητής που προτιμά οι ψηλοί του να κινούνται σωστά σε χώρους μακριά από το καλάθι. Ο Ρόμπινσον σε αυτό έχει προοδεύσει, πράγμα που φάνηκε απέναντι στην Βαλένθια. Αν βρεθεί στον χώρο πίσω από τα σκριν, εκεί που συχνά δεν κινείται κανείς, μπορεί να βάλει την μπάλα κάτω και να πάρει επαφές ή να κοιτάξει καλάθι και πάσα. Ορίστε, ρίξτε μια ματιά.
To middle post θα είναι κλειδί για την φετινή συνεισφορά του παίκτη στην μπαρτζωκική (sic) επίθεση, η οποία ασχολείται κάμποσο με εναλλαγές της μπάλας σε γεωμετρικά καθορισμένες αποστάσεις. Από αυτόν τον χώρο περνάνε πολλά και ήδη τα pick n pop δίνουν και παίρνουν στο παιχνίδι των Ρώσων. Η προσαρμογή του νέου αποκτήματος θα είναι μάλλον δυσκολότερη σε αυτό τον τομέα, παρά στην άμυνα ή στο ριμπάουντ, τομείς στους οποίους ο Ρόμπινσον δύσκολα θα αποτύχει. Δεν θα βρει μπροστά του τους τρομερούς γκαρντ του ΝΒΑ και είναι έτσι κι αλλιώς ένας καταπληκτικός ριμπάουντερ. Για την ακρίβεια, και χωρίς ίχνος υπερβολής, ίσως είναι ένας από τους καλύτερους ριμπάουντερ του κόσμου, καθώς πέρυσι ήταν πέμπτος (!) στη λίγκα σε ποσοστό ριμπάουντ (TRB%) , κατεβάζοντας 14,3 ανά 36 λεπτά! Αυτά είναι νούμερα τέρατος, όχι αστεία, και αν συνυπολογίστε την παρουσία του (πρώην συμπαίκτη του στους Κινγκς) Χάνικατ, η Χίμκι έχει όλα τα φόντα να φεύγει στο transition ή να ανανεώνει ένα σωρό κατοχές. Ασχετα με το συνέβη στον άλλο πλανήτη, ο παίκτης δείχνει να ταιριάζει ταμάμ στα σχέδια του νέου του προπονητή, ο οποίος πάντα επιζητά μαχητικότητα και ενέργεια.
Ο ίδιος, στις πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης της Χίμκι έδειξε να ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση. "Ηρθα εδώ για κερδίζω. [...] Θα μάθω νέα πράγματα στην άμυνα και θα παίξω με αλλαγές, στις οποίες έτσι κι αλλιώς μπορώ να ανταποκριθώ σε υψηλό επίπεδο". Ναι , μπορεί.
H όρεξη του για δουλειά και (μπασκετική) μόρφωση είναι εξάλλου εμφανής και σε κάποιες -περσινές - δηλώσεις του στο Hoopshype, όπου περιγράφει πώς μαθαίνει παρακολουθώντας (αν είναι δυνατόν) τον Τρίσταν Τόμπσον. Ναι, κάτι μπορεί να πάρει κανείς και από εκεί. "Αυτό που όλοι αγαπάνε σε εκείνον, είναι ότι θα πάρει το ριμπάουντ και μετά αμέσως θα ψάξει για έναν από τους σουτέρ ή θα φτιάξει ένα σωστό hand off για την τρίπλα των γκαρντ. Εκεί είναι που νομίζω ότι έχω βελτιωθεί περισσότερο, στο τι κάνω αφού πάρω το ριμπάουντ". Δεν ακούγεται καθόλου ασχημο αυτό για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, έτσι δεν είναι; Το pace and space που εν πολλοίς εκπροσωπεί εξυπηρετείται απόλυτα από τέτοιου είδους νοοτροπία.
Για τον Ρόμπινσον, το νο 5 του ντραφτ του 2012, ήρθε η ώρα της ρεβάνς. Κάποτε εκτοπιζόταν από το βασικό rotation των Κινγκς για χάρη των Κάζινς και ... Τζέισον Τόμπσον. Καθώς ο πρώτος έχει εκτοξευθεί στην στρατόσφαιρα, η μονομαχία με τον πρώην συμπαίκτη του είναι η μόνη που έχουμε, και την περιμένουμε πώς και πώς.
