Το δεύτερο ντέρμπι ανάμεσα στους δύο αιωνίους είναι και τυπικά παρελθόν με τους ερυθρόλευκους να βγαίνουν κερδισμένοι σε αυτή τη μονομαχία. Μπορεί το ματς να μην διεκδικεί δάφνες ποιότητας, αλλά ήταν τρομερά ενδιαφέρον από την αρχή με τους αντιπάλους να συμβαδίζουν στο σκορ και καμία να μην καταφέρνει να ξεφύγει. Το τελικό αποτέλεσμα βρήκε τους ερυθρόλευκους να χαμογελάνε και να ατενίζουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία τη συνέχεια της διοργάνωσης και τους πράσινους να αφήνουν γρήγορα το παιχνίδι πίσω, γιατί ακολουθεί η κρίσιμη αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ με την ΤΣΣΚΑ, που μπορεί να κρίνει πολλά για τη συνέχεια.

Μετά την ανακοίνωση του τραυματισμού του αρχηγού Βασίλη Σπανούλη, ο Ολυμπιακός έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και έκλεισε τον Αμερικάνο wing Σακίλ Μακίσικ, ο οποίος έμεινε ελεύθερος από τη Μπεσίκτας, λόγω οικονομικών οφειλών στο πρόσωπο του. Η ανάγκη για απόκτηση παίχτη στην περιφέρεια ήταν επιτακτική και οι πρόσφατοι τραυματισμοί επέσπευσαν τη διαδικασία κάλυψης των κενών, προκειμένου η προπόνηση να γίνεται με την ένταση που θέλει ο κόουτς Μπαρτζώκας. Στο πρόσφατο παιχνίδι με τη ΤΣΣΚΑ, ο Ολυμπιακός στην περιφέρεια παρέταξε τους Κόνιαρη, Μπάλντγουιν, Πολ και τον ταλαντούχο νέο Νικολαΐδη και σε αυτούς έρχεται να προστεθεί πλέον ο Σακίλ Μακίσικ, για τον οποίο ευθύς αμέσως θα μιλήσουμε αναλυτικότερα.

Σε ο,τι αφορά το χθεσινό παιχνίδι στο ΣΕΦ, αξίζει περισσότερο να σταθούμε στην άμυνα του Ολυμπιακού στο τρίτο δεκάλεπτο, καθώς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη από την εικόνα-θάλασσας του Κάουνας. Δύο μέρες μετά, οι ερυθρόλευκοι έριξαν στα σκοινιά τους Ρώσους, παρουσιάζοντας υψηλά επίπεδα ενέργειας, hustle plays, ένταση και πάθος στις δύο μεριές του παρκέ.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει μια παροιμία και νομίζω ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την εικόνα που δείχνει ο Ολυμπιακός στο παρκέ. Τα σκαμπανεβάσματα κάθε εβδομάδα αποτελούν τη μόνη σταθερά και η ήττα με κάτω τα χέρια από τη Ζάλγκιρις ήταν πιθανώς το κύκνειο άσμα στην προσπάθεια της οκτάδας για φέτος, αν και μεταξύ μας ουσιαστικά δεν υπήρχαν αυτές οι δυνατότητες μετά από τόσες αλλαγές σε τεχνικό επιτελείο και ρόστερ. Ετσι κι αλλιώς ο ίδιος ο οργανισμός μέσα από τις ενέργειες του ήδη κατευθύνεται προς τη δημιουργία μιας νέας ομάδας για τη νέα χρονιά.

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως περίεργο να ασχολείται κανείς αναλυτικά με τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, υπό την έννοια πως μάλλον ο,τι ήταν να γίνει έγινε, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά την επίτευξη των στόχων. Με την πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οργανισμός ομολόγησε την έναρξη των εργασιών οικοδόμησης μίας νέας ομάδας και από εδώ και πέρα ο,τι βλέπουμε σχετίζεται περισσότερο με την αναγνώριση των αναγκών, παρά με την βελτίωση του υπάρχοντος εγχειρήματος. Οκ, φυσικά δεν μπαίνει κανένας για να χάσει μέσα στο γήπεδο και η όποια προσπάθεια για την οκτάδα θα συνεχιστεί, όμως οι ρεαλιστικές προσδοκίες αφορούν την επόμενη σεζόν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σύνολο που ψάχνεται για το πώς θα γίνει καλύτερο αργότερα, πολύ αργότερα.

Η πρώτη εβδομάδα του κόουτς Μπαρτζώκα στον πάγκο των ερυθρολεύκων ολοκληρώθηκε και τα σκαμπανεβάσματα των ερυθρόλευκων παραμένουν. Ο Ολυμπιακός οφείλει να σταθεροποιήσει την απόδοση του όσο το δυνατόν περισσότερο, αν θέλει να διατηρήσει τις λίγες ελπίδες πρόκρισης για την οκτάδα. Παρότι είμαι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της επιλογής του κόουτς Μπαρτζώκα, κατανοώ ότι δεν είναι μάγος για να αλλάξει τα πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το δείγμα δυο παιχνιδιών που έχουμε είναι ελάχιστο, αλλά θα εστιάσουμε σε μικρές λεπτομέρειες που προσπαθεί να εισάγει ο νέος τεχνικός των Πειραιωτών.

Αν υποθέσουμε πως κάπου υπάρχει ένα μπαούλο, όπου ασφυκτιούν στριμωγμένες όλες οι μαλακίες που έχουν κατά καιρούς ειπωθεί γύρω από το μπάσκετ, τότε με το άνοιγμα του μία από τις πρώτες που θα ελευθερωθεί θα είναι πιθανότατα η εξής: "O Μπαρτζώκας πήρε την Ευρωλίγκα με την ομάδα του Ίβκοβιτς". O πιο εμφατικός τίτλος της πρόσφατης ιστορίας της διοργάνωσης είχε την υπογραφή του νέου (και παλιού) κόουτς ζωγραφισμένη παντού στο παρκέ της Ο2 του Λονδίνου, για τον απλούστατο λόγο πως εκείνος ήταν ο προπονητής του Ολυμπιακού τότε. Ήταν εκείνος που μπαινόβγαινε κάθε μέρα στα αποδυτήρια, εκείνος που έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες εντός τους, να αναθέσει τους ρόλους στο παρκέ, να αντικαταστήσει τους τραυματίες και τους περίεργους (Ντόρσεϊ), να προετοιμάσει το πλάνο ενόψει του επόμενου αντιπάλου και φυσικά ενόψει του φάιναλ φορ.

Θα μπορούσε κάποιος/κάποια να πει πως βλέπει μπάσκετ στην εποχή του Σπανούλη. Δεν ξεκινά απαραίτητα από ένα χρονικό σημείο, αλλά αν θα έπρεπε ντε και καλά να βάλουμε ένα στίγμα εκκίνησης, αυτό θα ήταν ... δύο. Πρώτα (χρονικά) η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου με την εθινική στην Πολωνία το 2009 και δύο χρόνια αργότερα η αποψίλωση του ρόστερ του Ολυμπιακού και η σπορά της νέας ομάδας γύρω από εκείνον.

Αφού την προηγούμενη εβδομάδα γράψαμε για τη χειρότερη και πιο αδιάφορη εμφάνιση της χρονιάς για τον Ολυμπιακό, ήρθε το χτεσινό παιχνίδι στο Βελιγράδι για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε την άποψη μας κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Το δεύτερο ημίχρονο των Πειραιωτών ανέβηκε στην κορυφή της κατάταξης με τα χειρότερα παιχνίδια στη σεζόν. Βλέποντας το πρώτο μέρος του αγώνα άλλωστε, κανείς δεν περίμενε αυτή την ανατροπή του σκορ. Το ματς μας προϊδέαζε για μια εύκολη επικράτηση, αντί αυτού όμως είδαμε μια κατάρρευση μετά την ανάπαυλα για τον Ολυμπιακό, που έπαθε ολικό μπλακ άουτ. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν οι παίχτες επαναπαύτηκαν στο πολύ καλό πρώτο μέρος, να ένιωσαν σίγουροι με τον εαυτό τους, ωστόσο με την εμφάνιση τους στο δεύτερο ημίχρονο απογοήτευσαν. Θεωρούσα ότι ο Ολυμπιακός θα παλέψει στην κούρσα της φετινής Euroleague, αλλά μάλλον έκανα λάθος.

Το χτεσινό παιχνίδι στη Μαδρίτη μας έδειξε για ακόμη μια φορά χαρακτηριστικά, πόσο ασταθής είναι η ομάδα του Ολυμπιακού. Η εμφάνιση του ίσως ήταν η χειρότερη και πιο αδιάφορη της φετινής χρονιάς. Βλέποντας τους παίχτες στο πρώτο ημίχρονο, ήταν σαν να ήταν συμβιβασμένοι με την ήττα εξαρχής και το ματς ήταν αγγαρεία για εκείνους. Η Ρεάλ μπορεί να έπαιζε με σβηστές μηχανές, αλλά από την πλευρά τους οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν διάθεση να παίξουν, λογικά πήγαν για εκδρομή στην όμορφη Μαδρίτη, δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς οσα είδαμε. Πιθανολογώ ότι η απουσία του Σπανούλη έδωσε ένα μεγάλο άλλοθι στους παίχτες, αλλά και πάλι θεωρώ αδιανόητη την εικόνα μες στο παρκέ.