Τον καιρό που ο Σπανούλης έπαιρνε μεταγραφή στους ερυθρόλευκους π.χ., δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο Ολυμπιακός έκανε απλώς αναπροσαρμογή, χωρίς να υπήρχε αμφιβολία για το αν ανήκει ή όχι στην ελίτ της Ευρωλίγκα. Επίσης, δεν υπήρχε καμία αμφισβήτηση πως ο V Span ήταν ένας εκ των κορυφαίων τεσσάρων-πέντε παικτών της ηπείρου, κρατώντας ήδη ένα τρόπαιο MVP σε final four. Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ του τότε και του τώρα είναι μάλλον ανώφελη, κι ας υπάρχουν ερείσματα για το ότι "γύρω από τον Σλούκα θα χτιστεί η νέα ομάδα". Όχι, αυτό δεν γίνεται και οποιαδήποτε τέτοιου είδους νοηματοδήτηση θα πέσει γρήγορα γρήγορα στο κενό. Πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο να διακρίνουμε τους οιωνούς της συγκυρίας.

Νομίζω πως η επιστροφή του Σλούκα σημαίνει κυρίως επιστροφή στη σταθερότητα. Τα τελευταία δύο χρόνια η περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού στερούνταν σημείων αναφοράς, κι ας εμφανιζόταν σε εκείνη ο Σπανούλης. Ο αρχηγός έπαιζε υπό ένα καθεστώς μόνιμης συντήρησης και μειωμένου χρόνου (22.04' την πρωτη χρονιά του @!@$#0), έχοντας απωλέσει το δικαίωμα διαρκούς παρουσίας στην crunch time. Τα θυμάστε: Πολύ συχνά τελείωναν παιχνίδια κάτι Γκος και κάτι Στρέλνιεκς, που όσο και αν τους πήγαινα (ακόμη τους πάω), το γεγονός από μόνο του φώναζε πως έτσι μάλλον δεν πάμε πουθενά. Ούτε θα πηγαίναμε με τον συμπαθέστατο Μπάλντγουιν ή τον Κέβιν Πάντερ. Χρειαζόταν κάποιος να μπορείς να βασιστείς και να μην είναι 37 χρονών και επιτέλους βρέθηκε.

Ισορροπία

Πάντως δεν εννοώ επιπρόσθετα, πως βρέθηκε ο ηγέτης στα κρίσιμα. Αυτό μένει να φανεί. Ο Σλούκας στην Φενέρ διακρίθηκε κυρίως για ισόποση προσφορά σε σκοράρισμα και passing game, αλλά στα μεγάλα ματς ο Ομπράντοβιτς προτιμούσε να αλλάζει πρωταγωνιστές, ανάλογα με το ποιος έπαιζε καλά. Όταν δε η Φενέρ κατέκτησε την Ευρωλίγκα, οι ξεκάθαροι ηγέτες της ήταν οι Γιούντο, Βέσελι και φυσικά ο Μπογκντάνοβιτς. Ο Σλούκας ανέβηκε αργότερα στην ιεραρχία, χωρίς να αφήσει αποτύπωμα ζεν μάστερ στην crunch time. Μάλλον θα κληθεί να το πράξει στον Ολυμπιακό, όμως και πάλι who cares, το ζήτημα είναι να ξεδιπλωθεί το σχέδιο του Μπαρτζώκα, έτσι όπως το έχει ο Μπαρτζώκας στο κεφάλι του.

Εδώ είναι που ευτυχώς η επιστροφή του Σλούκα σημαίνει περισσότερα. Για να λειτουργήσει αυτό που έχει στο μυαλό του ο προπονητής (αθλητικοί ψηλοί, παιχνίδι με πρόσωπο, σουτέρ που ανοίγουν το γήπεδο και passing game χωρίς περίπλοκα plays τύπου Σάρας), χρειάζονται pass first guards, που να μπορούν να σκοράρουν σε ικανοποιητική συχνότητα, με ικανοποιητικά ποσοστά. Ο Σλούκας είναι από τα καλύτερα τέτοια (guards) που κυκλοφορούν στην Ευρώπη. Ειδικά από την στιγμή που αποχώρησε ο Μπογκντάνοβιτς και έπειτα, το παιχνίδι του έχει μεταφερθεί πολύ πιο έξω και το βεληνεκές της εκτέλεσης του έχει αυξηθεί σημαντικά. Για του λόγου το αληθές, ας δούμε την εξέλιξη μέσα από τρία charts.

Chart 1: Το πρώτο αφορά την τελευταία του σεζόν στον θρύλο (μας). Η αναλογία δίποντα/τρίποντα είναι περίπου στο 2 προς 1 και η αποτελεσματικότητα ... εχμ... ας το αφήσουμε καλύτερα.

Chart 2: Το δεύτερο είναι από τη σεζόν της κατάκτησης, όταν η Φενέρ ζούσε στον αστερισμό του Μπόγκνταν και ο Σλούκας ήταν το δεκανίκι του (όπως όλοι). Το πράγμα εδώ έχει αρχίσει να γέρνει, καθώς υπό τον Ζοτς και με τέτοια στελέχωση δεν χρειάζονταν ηρωισμοί και η ρακέτα ήταν γεμάτη. Σε σχέση με το πρώτο chart επίσης, τα long mid range εμφανίζονται μειωμένα και η αποτελεσματικότητα αυξημένη κατά πολύ, πάρα πολύ.

Chart 3: Η περσινή σεζόν, όπου ο Σλούκας μοιραζόταν αρμοδιότητες με τον Ντε Κολό και η Φενέρ είχε μεταφέρει το παιχνίδι στην περιφέρεια, καθώς η front line ήταν νοσοκομείο (όπως πρόπερσι) και ο Γουίλιαμς έπαιζε συχνά ως stretch five. Πολύ λίγα σουτ κοντά στο καλάθι, mid range στο ίδιο επίπεδο με πριν, περισσότερα τρίποντα. Αποτελεσματικότητα; Και γαμώ.

Τα τρία διαγράμματα επιβεβαιώνουν διάφορα άλλα στοιχεία, όπως το ότι ο Σλούκας προτιμά το δεξί χέρι στο pull up και το αριστερό για το drive, όμως θα προτιμούσα να μην πολυμπούμε σε αυτά, διότι προσφέρονται κυρίως για εξυπνακισμούς. Το βασικό είναι πως καθώς τα χρόνια πέρασαν, ο παίκτης προσαρμόστηκε στις τρίποντες απαιτήσεις του μπάσκετ και πως η προσαρμογή αύξησε την αποτελεσματικότητα, χωρίς να του αλλάξει "ταμπέλα" (δεν έγινε σκόρερ).

Αν τώρα προσθέσουμε τα προοδευτικά αυξημένα νούμερα σε τελικές πάσες (6,1 πέρυσι, ρεκόρ) μάλλον καταλήγουμε ασφαλώς πως ο αθλητής συνιστά μια ισορροπημένη απειλή, όπως αυτή χρειάζεται τη δεδομένη στιγμή στον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι δεν αναζητούν κοντούς που θριαμβεύουν στο ένας εναντίον ενός, τύπου Λάρκιν, αναζητούν χημεία. Ο Σλούκας, έτσι όπως έχει δομήσει το παιχνίδι του στο πέρασμα των χρόνων, μπορεί να προσφέρει αυτό ακριβώς σε συνέχεια, όπως κανένας άλλος τα τελευταία τρία χρόνια.

Ναι, αλλά...

Μα κάτσε, θα μου πείτε (ή και όχι). Δεν πήραμε τον ξεκάθαρο νέο ηγέτη, έστω διαφορετικό από τον Σπανούλη, που θα μας ξαναβάλει στην ελίτ; Και αν δεν τον πήραμε, δεν θα έπρεπε να κυνηγήσουμε έναν σβούρα-scoring guard, που γύρω του να μπορούν οι άλλοι να σουτάρουν;

Για το πρώτο δεν έχω απάντηση. Ο Σλούκας δεν πήρε ποτέ τον ρόλο του ηγέτη, κάτι που δεν είναι φυσικά δική του ευθύνη, αλλά των συνόλων στα οποία εντάχθηκε. Σε αυτά ήταν εσχάτως ο βασικός πλέι μέικερ, ξεκάθαρα και χωρίς αστερίσκους. Στον Ολυμπιακό θα κληθεί να πάρει παραπάνω πρωτοβουλίες εντός των χαρακτηριστικών του -κάτι πολύ βασικό- και πιστεύω πως θα τα καταφέρει, γιατί είναι εξαιρετικός παίκτης και δεν κωλώνει να επιχειρήσει δύσκολα σουτ σε κρίσιμα σημεία. Υποθέτω μάλιστα, πως το καινούριο job description θα τον ικανοποιεί σε τέτοιο βαθμό, που βρέξει χιονίσει θα καταθέτει στο παρκέ ενέργεια.

Μην το γελάτε καθόλου αυτό το τελευταίο. Πριν περίπου 1,5 χρόνο, στη μοναδική συνομιλία που είχα ποτέ μαζί του (δηλαδή δεν είμαστε φίλοι), μου είχε πει πως θέλει να τον θυμούνται κυρίως για τις συμμετοχές στα φάιναλ φορ και τους τίτλους. Με τον Ολυμπιακό ούτε σε φάιναλ φορ θα πάει, ούτε τίτλους θα πάρει, άρα ή μου έλεγε δράκους ή στο μεταξύ άλλαξε η προοπτική του. Δεν έχω ιδέα φυσικά, ούτε μπορώ να υποθέσω, παρόλα αυτά η εικόνα ενός παίκτη που ξέρει ακριβώς πού βρίσκεται και για ποιο σκοπό, είναι αν μη τι άλλο ελκυστική. Άραγε τι σκοπούς είχαν ο Μπάλντγουιν και ο Γκος, όταν συμφωνούσαν με τον Ντέιβιντ Μπ$#%$; Kαι πώς επικοινωνούσαν οι δικές τους επιδιώξεις με τους στόχους της ομάδας; Αν ο Σλούκας γυρίζει με την συνείδηση πως ο Ολυμπιακός απλώς ξαναχτίζεται και πως εκείνος θα κουβαλήσει τα περισσότερα υλικά, τότε η μεγαλύτερη απόσταση προς την εντός παρκέ ηγεσία, θα έχει ήδη γίνει διανυθεί από τα αποδυτήρια.

Πάμε και στο δεύτερο. Θέλει άραγε scoring guard ο Ολυμπιακός; Η Εφές έχει τον Λάρκιν, η ΤΣΣΚΑ τον Τζέιμς, η Χίμκι έχει τον Σβεντ και η Μπαρτσελόνα μπορεί να υπολογίζει σε περιστάσεις σε τέτοιο ρόλο τον Χίγκινς. Επίσης ο Πα(ν)αθηναϊκός πήρε αυτόν τον Φόστερ, η Φενέρ τον άλλον του Αστέρα, η Μιλάνο τον Ντιλέινι κ.ο.κ. Το μπάσκετ φαίνεται να απαιτεί τέτοιους παίκτες, όμως ειλικρινά, δεν θυμάμαι ούτε μισή σεζόν που η πορεία προς την επιτυχία περνούσε από ένα μονοπάτι και μόνο. Αντιλαμβάνομαι τις αναλύσεις τύπου "χρειαζόμαστε έναν defensive stopper στο δύο, ένα 3 and D wing στο 3-4 και έναν rim protector πίσω από τον οποιονδήποτε στο 5", παρόλα αυτά στην πραγματικότητα δεν χρειαζόμαστε τίποτα. Το μόνο που είναι απαραίτητο είναι το πλάνο να είναι σαφές και να γεννά δυνατότητες μέσα από τη στελέχωση, ανεξάρτητα από τους αναπόφευκτους περιορισμούς - κανένα ρόστερ δεν είναι τέλειο.

Ευτυχώς, στον Ολυμπιακό υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Με την υπογραφή των Βεζένκοφ-Χάρισον, το γήπεδο ανοίγει, ο δεύτερος είναι γεμάτος guts. Ο Σλούκας επίσης σουτάρει. Οι Μακίσικ και Τζένκινς απορροφούν επαφές, στην επίθεση κυρίως ο πρώτος και στην άμυνα κυρίως ο δεύτερος. Οι Παπανικολάου-Πρίντεζης είναι σταθερές, ο πρώτος με τον Μπαρτζώκα έχει κάνει την καλύτερη εκτελεστική χρονιά του. Ο Λαρι είναι για βρώμικες δουλειές, σουτάρει κιόλας, οι δύο βασικοί σέντερ θα σκίζονται σε κάθε διεκδίκηση και σε κάθε βήμα, κι ας είναι κάπως αμπάσκετοι. O Λιβιό κολλάει στεγανότερα από τον Ρούμπιτ. Τέλος, υπάρχουν νέα παιδιά και υστερόγραφο... δεν υπάρχουν οι απαιτήσεις όλοι αυτοί να πάνε την ομάδα στα αστέρια.

Πάρει δεν πάρει τον οποιονδήποτε από εδώ και πέρα ο θρύλος (μας), γενικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε καλύτερο. Αν ο στόχος με αυτό το ρόστερ, που έχει τα ντεφό του, είναι ο Ολυμπιακός να παίξει άμυνα, να πασάρει καλά και να παράγει ωραίο μπάσκετ, τότε η μεταγραφή του Σλούκα σημαίνει τελικά και κάτι ακόμη. Πως θα τα καταφέρει.

Υ.Γ. Μου έχει λείψει κάπως το γράψιμο για αυτές τις κουταμαρίτσες, αλλά τι να κάνω που κυνηγάω το ... Σάντανς. Εκεί μου ζήτησαν να συμπληρώσω φόρμα με τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό, διότι το diversity δεν είναι παίξε γέλασε, θέλει παραγγελία. Δεν με ικανοποιούσε κάποια από τις επιλογές και έτσι δήλωσα straightt, ο καθένας με τους συμβιβασμούς του υποθέτω.