1. Το μις ματς Παπανικολάου - Σάμουελς από όπου και προήλθε το λέι απ μετά από ασίστ του Ντόρσει που ήταν με τον Πρίντεζη.
2. Το ελευθερο τρίποντο του Περπέρογλου.
Προτιμότερο θα ήταν ίσως να είχε παρθεί το ρίσκο ενός σουτ πίσω από σκριν του Ρίμπας, παρά να υπάρχουν δύο επιλογές υψηλών ποσοστών.
Αυτή δεν ήταν η μόνη φάση. Η Μπάρτσα πήρε πολλά από τετοιες, καθώς άνοιξε τις αποστάσεις, συγχρόνισε τους χρόνους πάσας με υπομονή, και έκανε τους παίκτες του Ολυμπιακού να τρέχουν μεγάλες διαδρομές στο μισό γήπεδο. Οι Καταλανοί κέρδισαν έτσι πολλά φάουλ απέναντι σε close out ή κακά hedge (Μιλου) που έβγαιναν ως το κέντρο, και στο καθοριστικό β' δεκάλεπτο πήγαν πάρα πολύ νωρίς σε βολές. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που ακολουθεί.

Εδώ το σκριν στήθηκε στο ύψος του τριπόντου. Ο Αρόγιο, βλέποντας τον Μιλουτίνοφ να επιμένει στην κάλυψη κινήθηκε έξυπνα πιο πίσω, μεγάλωσε την απόσταση επαναφοράς και ανάγκασε έτσι τον Πρίντεζη να μείνει βυθισμένος. Στην εξέλιξη της φάσης πάσαρε στον Περπέρογλου στη γωνία, ο οποίος με τη σειρά του κινήθηκε πάνω στο σώμα του πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού και του πήρε φάουλ και βολές πάνω στο close out. 

Oι αντίπαλοι είναι λογικό να έχουν διαβάσει πλέον τον τρόπο που αμύνονται οι ερυθρόλευκοι και ξέρουν πως το βασικό τους πλάνο είναι να επιμείνουν στην περιφερειακή κάλυψη , ακόμη και με παίκτες που δεν διακρίνονται στον τομέα. Η άμυνες της ομάδας έχουν πάψει να έχουν  την ίδια αποτελεσματικότητα , διότι συχνά δεν έχουν ευθεία σχέση με το υλικό που καλείται να τις υλοποιήσει. 

Ενας ακόμη λόγος για την αδρανοποιήση του πιο σημαντικού όπλου των Πειραιωτών είναι αυτό που ολόσωστα επεσήμανε ο προπονητής του στη συνέντευξη μετά το παιχνίδι. Οι επιθετικές επιλογές. Σε αυτό έτυχε να αναφερθεί το μπλογκ μας αμέσως μετά το θετικό αποτέλεσμα με τη Χίμκι. Εκείνο το κομμάτι ίσως μας συντροφεύει για κάποιο καιρό, μέχρι να γίνει ξεκάθαρο ότι για την γενικά κακή εικόνα δεν ευθύνεται πρώτιστα η έλλειψη μετάλλου, ψυχής ή οτιδήποτε άλλου συνώνυμου επιλέξετε, αλλά κυρίως η αναντιστοιχία μεταξύ του ρόστερ και της συνέπειας με την οποία παίζει το μπάσκετ που του αρμόζει. 

Για να το πούμε διαφορετικά: για να φτάσει κανείς στο σημείο στο οποίο ο χαρακτήρας θα κάνει τη διαφορά, πρέπει να παίζουν αντίπαλες δύο ισάξιες ομάδες, ή εν πάσει περιπτώσει δύο σύνολα κοντινά σε αγωνιστικές επιδόσεις. Τα προηγούμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός κέρδιζε ίσους ή λιγο καλύτερους αντιπάλους, κάνοντας τη διαφορά στους τομείς της συγκέντρωσης και της αποφασιστικότητας. Τη δεδομένη στιγμή, πρέπει απλά να παίξει καλύτερα. 

Θα ήθελα παρόλα αυτά να σας πω δυο-τρία σημαντικότερα πράγματα. 

Aυτή τη στιγμή βρίσκομαι μέσα σε ένα εργαστήριο στην κωμόπολη Pirmasens , κοντά στα σύνορα Γερμανίας - Γαλλίας και κάνω την ανάλυση πίνοντας ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί, από τη σπάνια τοπική ποικιλία Heroldrebe, η οποία δίνει μεταξύ άλλων και ένα σούπερ ροζέ, το Weissherbst. Για να είμαι ελικρινής, τα έχω τσούξει λιγάκι.

Στο πίσω μέρος του εργαστηρίου, ένα δωμάτιο που λειτουργεί σαν καπνιστήριο, βλέπει σε μία χαμηλή στέγη από ένα παράθυρο με μεταλλικά κάγκελα. Δεν είμαι συγγραφέας για να σας το περιγράψω, καλύτερα να το δείτε.

 Αναψα ένα μάλμπορο και άκουσα τον ιμάμη από το τζαμί στη μεσημεριανή προσευχή. Εδώ οι μουσουλμάνοι είναι καθώς φαίνεται ελεύθεροι να ασκήσουν τη θρησκευτική τους πράξη. Πρωτάκουστο αλήθεια, πώς είναι δυνατόν;

Χθες το απόγευμα, λίγο πριν κατέβουμε στη Φρανκφούρτη, ο πιλότος μας ανακοίνωσε πως θα γίνει έλεγχος διαβατηρίων. Στην έξοδο, οι Γερμανοί ελεγκτές σταμάτησαν όλους τους μαυριδερούς και οι υπόλοιποι περάσαμε κύριοι.
Ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος.