Έπειτα από μια χρονιά στις Ηνωμένες Πολιτείες δίχως να μας απασχολήσει το όνομα του, ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού, Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος, περνά και πάλι τον Ατλαντικό, προκειμένου να ενισχύσει τις προσπάθειες της Λοκομοτίβ Κουμπάν στο δεύτερο μισό της σεζόν. Το ρωσικό κλαμπ βάζει στη μηχανή του έναν γκαρντ, ο οποίος για τα δεδομένα του EuroCup αποτελεί ομολογουμένως σπουδαία προσθήκη και σίγουρα έχει πράγματα να δώσει. Ο 26χρονος παίκτης ξεκινά και πάλι την ευρωπαϊκή του καριέρα από χαμηλότερα στρώμα, συγκριτικά με εκείνο που βρισκόταν όταν έφυγε για την πατρίδα του, και αναμφίβολα θα έχει ενδιαφέρον το αν θα καταφέρει, αργά ή γρήγορα, να επιστρέψει στα παρκέ της Ευρωλίγκα.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της περσινής Euroleague -εξ ημισείας με το καμάρι της Βασκονίας- δεν υπάρχει πια, καθώς έχοντας χάσει σχεδόν ότι αξιόλογο υπήρχε στο ρόστερ της, άφησε τους φίλους της να παρακαλούν τον τελευταίο αποχωρήσαντα να μην κλείσει την πόρτα, μπας και έρθει κανείς να γεμίσει τις περσινές, σουρεάλ, κοκκινοπράσινες φανέλες της.

Η ΤΣΣΚΑ ήρθε αντιμέτωπη με τους εφιάλτες της κι όμως επιβίωσε, με τον Nando De Colo να της δίνει το... φιλί της ζωής και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής.
Αλήθεια, πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, είχα αρκετές απορίες για το πως θα επιλέξουν οι δύο προπονητές να παραταχθούν αυτή τη φορά. Εξάλλου, ΤΣΣΚΑ και Λοκομοτίβ είναι αντίπαλες και στη VTB league και πάνω κάτω ξέρει καλά η μία το παιχνίδι της άλλης. Είναι δύο διαφορετικές ομάδες κι ας ανήκουν στη "Ρωσική σχολή" (που μάλλον δεν υπάρχει). Όπως ήταν λογικό, δεν εξεπλάγην και πολύ, με την ΤΣΣΚΑ να ακολουθεί πιστά ένα πλάνο που εξουθένωσε την ομάδα του Μπαρτζώκα.

Μετά από μια μεγάλη και εξουθενωτική σεζόν για τις ομάδες, επιτέλους φτάσαμε στην τελική ευθεία. Σε λίγες μέρες ξεκινάει το Final Four της Ευρωλίγκα στο Βερολίνο και πλέον οι τέσσερις μονομάχοι κάνουν τα σχέδιά τους για τους ημιτελκούς. Οι προπονητές ψάχνουν να βρουν τρόπους για να νικήσει η ομάδα τους αναλύοντας τους αντιπάλους και ετοιμάζοντας ψυχολογικά τους παίκτες. Εγώ από τη μεριά μου, λίγες μέρες πριν μπω στο αεροπλάνο για Βερολίνο, θα κάνω μια απόπειρα να αποκρυπτογραφήσω το τι μας λένε τα νούμερα για εκείνους.

Η ομάδα του BG "συνεδριάζει" για να αναδείξει τον προπονητή της χρονιάς, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο Τρινκιέρι. Επειδή όμως τα διλήμματα ενέχουν πάντα μία ίντριγκα παραπάνω, το ερώτημα Περάσοβιτς ή Μπαρτζώκας είναι ακριβώς αυτό που αξίζει να τεθεί προς μία δημιουργική διαφωνία. Οι δυο τους άλλωστε πήγαν τις ομάδες τους στο final four, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις προσδοκίες. Ιδού πώς στέκονται ανάμεσα στις δύο επιλογές τέσσερις από τους κειμενογράφους μας.

Στο τρίτο δεκάλεπτο του 5ου παιχνιδιού μεταξύ Λοκομοτίβ και Μπαρτσελόνα , ο Τσάβι Πασκουάλ έκανε κάτι που στο παρελθόν του έχει χαρίσει πρόκριση σε final four. Επιστράτευσε μία ζώνη 3-2 , πολύ ανοιχτή και με έμφαση στην περιφερειακή πίεση και στην κάλυψη του high post. Στην πίσω γραμμή και κοντά στο καλάθι ήταν ευάλωτη, αλλά ο κοουτς των Καταλανών είχε διαγνώσει σωστά πως οι ψηλοί της Κουμπάν δεν θα έπαιρναν εύκολα θέσεις τόσο χαμηλά. Αρέσκονται κυρίως στο παιχνίδι γύρω από τη ρακέτα και όχι σε αυτό μέσα σε αυτή.

Η 2η εβδομάδα των Play Off της Ευρωλίγκας ξεκίνησε με τις 3 ομάδες που είχαν το πλεονέκτημα έδρας να κάνουν το 3-0 μέσα στην έδρα των αντιπάλων τους και μάλιστα Μπασκόνια και Φενέρμπαχτσε με εκωφαντικό τρόπο. Στο τέταρτο ζευγάρι όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο απλά. Ήδη η Αντιγόνη μας είχε αναλύσει από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο τα πεπραγμένα των 2 πρώτων αγώνων όπου η Λόκο πήρε το πρώτο ματς επειδή η άμυνά της την επέτρεψε να είναι στη διεκδίκηση του παιχνιδιού μέχρι τέλους, ενώ η Μπαρτσελόνα πήρε το δεύτερο εκμεταλλευόμενη κυρίως τη μεγάλη βραδιά πίσω από τα 6.75! Πλέον ολοκληρώθηκε και η δεύτερη πράξη του έργου στη Βαρκελώνη με την Καταλανική ομάδα να κερδίζει τον τρίτο αγώνα με 82 - 70 και το τέταρτο ματς να το παίρνει η ομάδα του Γ. Μπαρτζώκα με 80 - 92. Μετά από αυτά τα αποτελέσματα η σειρά θα επιστρέψει για ένα πέμπτο παιχνίδι στο μακρινό Κράσνονταρ¹!

Ξέρω γω; Μπορεί να πάρει και το διαπλανητικό, δεν αποκλείεται. Το τρίποντο δίνει περισσότερους πόντους από το δίποντο και αυτό στην εποχή των analytics μετράει και μετράει πολύ. Υπάρχουν ομάδες (όπως π.χ. στο ΝΒΑ οι Χιούστον Ρόκετς) , οι οποίες συνειδητά προσπαθούν να μοιράζουν τις προσπάθειες τους ανάμεσα σε σουτ πολύ κοντά στο καλάθι και σε σουτ έξω από τη γραμμή των 6,75 ή 7,25. Η ιδέα είναι φυσικά πως αν η προσπάθεια δεν είναι εγγυημένα υψηλών ποσοστών (όπως είναι τα λέι απ ή τα καρφώματα), τότε καλύτερα το ρίσκο να αποδίδει παραπάνω πόντους. Ή, όπως το θέτει πολύ ωραία ένα άρθρο που διάβασα, "τα σουτ [μέσης απόστασης] είναι πολύ μακριά από τη στεφάνη για να θεωρηθούν υψηλής πιθανότητας ευκαιρίες για σκορ,  αλλά και πάλι όχι τόσο ώστε το ρίσκο να ανταμειφθεί με έναν έξτρα πόντο".