Τι λένε οι αριθμοί:
Όπως πάντα, για να κάνω την ανάλυση θα βασιστώ στους 4 παράγοντες του Dean Oliver που είχαμε αναπτύξει παλιότερα. Πιο συγκεκριμένα, ο πίνακας με τα ποσοστά και πως αυτά μεταφράζονται, είχε επεξηγηθεί επίσης παλιότερα με αφορμή έναν άλλο αγώνα του Παναθηναϊκού, αυτόν κόντρα στη Νταρουσάφακα. Στον παρακάτω πίνακα έχουμε την στατιστική ανάλυση και των 2 αγώνων το οποίο θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τι άλλαξε από το ένα παιχνίδι στο άλλο.

Επιθέσεις (Plays):
Βλέποντας τα 2 παιχνίδια, διαπιστώνουμε ότι και στις 2 περιπτώσεις η Μπαρτσελόνα έκανε 1 επίθεση παραπάνω από τη Λοκομοτίβ. Αν και τις 2 φορές κυριάρχησε στα επιθετικά ριμπάουντ η Λοκομοτίβ, η διαφορά από τα λάθη ήταν αρκετή ώστε η Μπαρτσελόνα να εκδηλώσει μια επίθεση παραπάνω σε κάθε έναν αγώνα. 
ΝΙΚΗΤΗΣ: Μπαρτσελόνα (και στα 2 παιχνίδια)

Ρυθμός (Pace):
Πριν ξεκινήσουν οι αγώνες της σειράς είχαμε πει ότι και οι 2 ομάδες αρέσκονται στο χαμηλό ρυθμό και πηγαίνουν τα παιχνίδια τους σε μικρό νούμερο κατοχών. Το συγκεκριμένο επαληθεύτηκε και με το παραπάνω, αφού στον πρώτο αγώνα είχαμε το χαμηλότατο νούμερο κατοχών 65.3, ενώ στον δεύτερο αγώνα το ακόμη χαληλότερο 72.2! Μην ξεχνάς φίλε ότι ο δεύτερος αγώνας είχε και παράταση εκτός των 40 λεπτών της κανονικής διάρκειας. Ο Πασκουάλ που στο δεύτερο παιχνίδι είχε ανοίξει το ρυθμό και η ομάδα του έκανε αρκετές γρήγορες επιθέσεις, στα συγκεκριμένα 2 ματς προτίμησε η ομάδα του να πάει στο στυλ παιχνιδιού που ξέρει και έπαιξε όλη τη χρονιά.
ΙΣΣΟΠΑΛΙΑ: Και οι 2 θέλησαν να χαμηλώσουν το ρυθμό²

Four Factor Analysis:
Συγκρίνοντας τους 2 πίνακες για το πρώτο και το δεύτερο ματς, βλέπουμε ότι η μεγάλη διαφορά των 2 παιχνιδιών και ο παράγοντας που έκρινε την νίκη ήταν η ευστοχία. Αν και τα ποσοστά της Λοκομοτίβ ήταν σχετικά παρόμοια (51.6% και 54.3%), το ποσοστό της Μπάρτσα στο δεύτερο αγώνα έπεσε στο πολύ χαμηλό 42.9% σε σχέση με το 62.5%(!) του πρώτου αγώνα. Με 20/31 δίποντα και 10/25 τρίποντα (6/10 ο Αμπρίνες) θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Καταλανούς να χάσουν. Στο δεύτερο ματς η μεγάλη βραδιά του Ράντολφ με 11/17 εντός παιδιάς ήταν ένας από τους παράγοντες  που βελτίωσαν ευστοχία της Λόκο σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι (7/17 είχε την Τρίτη). 
ΝΙΚΗΤΗΣ: Μπαρτσελόνα (στο 1^ο) και Λοκομοτίβ (στο 2^ο)

Όσο αφορά τα επιθετικά ριμπάουντ, και στα 2 παιχνίδια η Λοκομοτιβ είχε το πάνω χέρι αν και στο δεύτερο η διαφορά που είχε υπερ της ήταν λίγο μεγαλύτερη. Προσωπικά, εντύπωση μου προκάλεσε το πόσο καλά υπερασπίστηκαν στο δεύτερο ματς και οι 2 ομάδες τα αμυντικά  τους ριμπάουντ. Το 21.2% της Λοκομοτιβ και το 14.3% της Μπαρτσελόνα είναι νούμερα πολύ μικρά άμα τα συγκρίνουμε με τα 31.9% και 30% που έπαιρναν αντίστοιχα οι 2 ομάδες στη φαση του Top 16.
ΝΙΚΗΤΗΣ: Λοκομοτίβ (και στα 2 παιχνίδια)

Στον τομέα των λαθών βλέπουμε ότι και στα 2 παιχνίδια επικράτησε η Μπαρτσελόνα κάνοντας πολύ λίγα (9 και 11 αντίστοιχα), ειδικά άμα αναλογιστούμε την κρισιμότητα του αγώνα. Η Λοκο, ίσως επηρεασμένη από την έδρα και με τον Ντιλέινι σε αρκετά σημεία των αγώνων επηρεασμένο από τη διαιτησία, υπέπεσε και στα 2 ματς σε 13 λάθη, νούμερο που δεν είναι μεγάλο, αλλά λόγω των λίγων κατοχών μεταφράζεται στα παρακάτω ποσοστά (19.9% και 18%).
ΝΙΚΗΤΗΣ: Μπαρτσελόνα (και στα 2 παιχνίδια)  

Τέλος, στον τομέα των βολών η Μπαρτσελόνα επικράτησε ολοκληρωτικα έχοντας τον Τόμιτς πρωταγονιστή στο δεύτερο παιχνίδι με 11 κερδισμένα φάουλ και 10/12 βολές, πράγμα που βοήθησε την ομάδα του να έχει FTMrate 41.3%. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η άμυνα με αλλαγές της Λόκο που είχε σαν αποτέλεσμα πολλές φορές ο Τόμιτς να βρίσκεται στην ρακέτα με κάποιον γκάρντ των Ρώσων να τον μαρκάρει, όπου ο δεύτερος για να αποφύγει το σχεδόν σίγουρο καλάθι, αναγκαζόνταν να κάνει αμέσως φάουλ.
ΝΙΚΗΤΗΣ: Μπαρτσελόνα (και στα 2 παιχνίδια)

Συμπερασματικά:
Στο πρώτο παιχνίδι οι δύο ομάδες ξεκίνησαν εναλάσσοντας καλάθια. Και ενώ από τη μεριά της Μπαρτσελόνα υπήρχε πολυφωνία, στην αντίπερα όχθη Ράντολφ και Ντιλέινι τράβηξαν όλο το κουπί. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, το γεγονός ότι και οι 2 αστέρες των Ρώσων χρεώθηκαν με 2 φάουλ στο πρώτο δεκάλεπτο και ο Ντιλέινι με τρίτο στα μισά του δευτέρου δεκαλέπτου, είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν και οι 2 την ψυχραιμία τους και να κάνουν αρκετές τραβηγμένες επιλογές. Όπως είχε πει προχτές ο guest μας Τόλης Λεούσης, μια ομάδα πρέπει να στοχεύει και να φθείρει τους σημαντικούς παίκτες των αντιπάλων της. Η αλήθεια είναι ότι, με 1:40 να απομένουν για τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου και τον Ράντολφ μόλις να έχει κάνει το 2^ο φάουλ, περίμενα ότι ο Πασκουάλ θα έδινε τις επόμενες επιθέσεις στον Σάμουελς ώστε να τον ποστάρει σε μια προσπάθεια να εκμαιεύσει και το 3ο. Τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε αφού στις επόμενες 4 επιθέσεις η μπάλα λίγο ακούμπησε στον Σάμουελς.

Γενικά στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα του Πασκουάλ έψαχνε αρκετά τις συνεργασίες με σκριν ανάμεσα σε Τόμιτς και Ναβάρρο, μέχρι να δημιουργηθεί κάποιο mismatch το οποίο θα εκμεταλλευόταν στη συνέχεια. Η δε άμυνα στο πικ εν ρολ ήταν για σεμινάριο! Ανάλογα με το ποιος ήταν ο χειριστής της μπάλας και με το αν το πικ εν ρολ ήταν κεντρικό ή πλαϊνό οι παίκτες του Πασκουάλ το αντιμετωπίζανε είτε με under, είτε με hedge το οποίο μεταμορφωνόταν σε double team³, είτε κάνοντας αλλαγές στα σκριν χτυπώντας τη Λόκο με το βασικό της όπλο. Αυτές οι εναλλαγές στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ ήταν πολύ αποτελεσματικές και ανάγκασαν τους παίκτες του Μπαρτζώκα να πάνε σε πολλά iso plays (παιχνίδια απομόνωσης) χάνοντας την κυκλοφορία της μπάλας που τους χαρακτήριζε μέχρι τώρα. Τέλος στην επίθεση ξεχωρισε ο επιθετικός οίστρος του Αμπρίνες (25 Pts, 6/10 3pt) ο οποίος ξεκινούσε πολλές από τις προσπάθειες του από την αδύνατη πλευρά και μετά από διαδοχικά σκριν έπαιρνε την μπάλα για να εκτελέσει.

Στο δεύτερο παιχνίδι όμως η κατάσταση άλλαξε. Σε μια σειρά αγώνων δίνεται η ευκαιρία στους προπονητές να κάνουν προσαρμογές στην τακτική τους με βάση τα προηγούμενα παιχνίδια με στόχο να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες νίκης της ομάδας τους. Μια από αυτές τις προσαρμογές που έκανε ο Μπαρτζώκας ήταν ότι πλέον στα πικ εν ρολ όπου ο χειριστής ήταν ο Σατοράνσκι οι παίκτες παίζαν ξεκάθαρα under ενώ στην περίπτωση που ο χειριστής της μπάλας στο πικ εν ρολ ήταν ο Ναβάρο, ο εκάστοτε ψηλός της Λόκο έκανε ένα μικρό hedge για να δωσει το χρόνο στο συμπαίκτη του να ξαναπρολάβει τον Ναβάρο.

Η δε επίθεση στηρίχτηκε σε ένα προσόν που εκμεταλλέυτηκαν ιδιαίτερα οι Σίνγκλετον, Κλαβέρ και Ράντολφ (ήδη το είχαν κανει με επιτυχία και στο 3^ο παιχνίδι) : την ταχύτητά τους και την ικανότητα τους στο ένας εναντίον ενός, όταν παίζουν με πρόσωπο στο καλάθι. Ούτε ο Τόμιτς, αλλά ούτε και οι Σάμουελς και Ντόελμαν μπόρεσαν να αμυνθούν ιδιαίτερα καλά σε αυτές τις καταστάσεις. Οι 3 ψηλοί είχαν συνολικά 59 πόντους και 20 ριμπάουντ και μαζί με τον Ντιλέινι που είχε 15 πόντους με 7 ασίστ και 7 ριμπάουντ ήταν οι καλύτεροι παίκτες των Ρώσων. Το ματς είχε δραματικό φινάλε με τον Ναβάρο να ισοφαρίζει με fade away μπροστά στον Ράντολφ (όποίος είχε χάσει μία βολή λίγα δευτερόλεπτα πριν) και τον Ντιλέινι να αστοχεί  απελπιστικά στο τελευταίο σούτ της κανονικής διάρκειας. Στην παράταση έλαμψε το άστρο του Ράντολφ, όπου με 11 πόντους και 1 ασίστ είχε συμμετοχή στους 13 από τους 16 πόντους της Λόκο στην παράταση (τους άλλους 3 με βολές ο Ντιλέινι). Πλέον η σειρά θα ολοκληρωθεί την επόμενη Τρίτη όποτε και θα μάθουμε ποια ομάδα θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ στον δεύτερο ημιτελικό της διοργάνωσης.

Μέχρι την επόμενη φορά σας αφήνω με μερικές ακόμα παρατηρήσεις:

• Σε 2 συνεχόμενες φάσεις όπου ο Ντρέιπερ πηγε σε πλαϊνό πικ εν ρολ με τον Σίγκλετον, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα παίξανε ICE³. Τη μία φορά κέρδισε φάουλ ο Ντρέιπερ ενώ τη δεύτερη πέρασε σαν σταματημένο τον Τόμιτς αν και στη συνέχεια έχασε ένα σχετικά εύκολο ντράιβ
• Μεγάλη εμφάνιση στο 4^ο παιχνίδι από τον Ναβάρο! Μετά και την αποχώρηση του Διαμαντίδη, είναι ένας από τους επόμενους θρύλους της Ευρωλίγκας που πλησιάζει στο τέλος της καριέρας του.
• Όσο δεν μου άρεσε ο Κλαβέρ στον 3^ο αγώνα (0pts, 4rebs) τόσο με ενθουσίασε με τη συνολική προσφορά του σε άμυνα και επίθεση στον 4^ο(17pts, 10rebd και πολύ καλή άμυνα από την αδύνατη πλευρά, στον Αμπρίνες όταν χρειάστηκε, στις αλλαγές στα σκριν, δεν ξέρω και αν καθάρισε και τα αποδυτήρια πριν φύγει). Αυτές οι μεταπτώσεις είναι που έχουν κάνει τους φίλους μου εδώ να μην το γουστάρουν σαν παίκτη, σε συνδιασμό με το γεγονός ότι όταν ξεκινούσε τη καριέρα του οι προσδοκίες για το ταλέντο τοποθετήθηκαν πολύ ψηλότερα από ό,τι έπρεπε.
• Λόγω των τραυματισμών η Μπάρτσα και στα 2 ματς έπαιξε για λίγα λεπτά με small ball κατεβάζοντας τον Περπέρογλου στο 4
• Ο Τομιτς δεν είναι σε καλή κατάσταση σχεδόν από τον Δεκέμβρη και μετά. Εκτός από τα εύκολα σουτ που χάνει όλο και πιο συχνά, όπως λέγαμε και με τον Πάνο η άμυνα του έχει χειροτερέψει, στα hedge βγαίνει πολύ αργά και γενικά οι αντίπαλοι γκάρντ τον χτυπάνε στην ταχύτητα. Ίσως αν η Μπαρτσα αποφασίσει να παίξει όλο και πιο πολύ το ICE, να μπορέσει να μακιγιάρει αυτή του την αδυναμία.

Σημειώσεις:

1. Πόσο πολύ μου αρέσουν αυτά τα κλισέ. Το Κράσνονταρ είναι πάντα μακρινό όπως το Μεστάγια κολασμένο.
2. Πιστεύω ότι αν η Μπαρτσελόνα άνοιγε το ρυθμό, το μεγαλύτερο ροτέισον που έχει θα της έδινε ένα πλεονέκτημα. Βέβαια, η παρουσία και ο τρόπος που η Φενέρ νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης με 3 - 0 αν και έπαιζε μόνο με 7.5 παίκτες, με κάνουν να κρατάω και μια πισινή (για όσους παίζουν βίδα/μπουρλότ, κρατάω απλά ένα ταπεινό "κόζι" για το 10αρικο στο τέλος ;) ) 
3. Κυρίως στα κεντρικά πικ εν ρολ όπου εμπλεκόταν ο Λίλαρντ Ντιλέινι, με σκοπό να πασάρει την μπάλα γρήγορα και από κει και μετά deny για να μην τη ξαναπάρει. Κάτι παραπλήσιο κάνανε και οι Κλίπερς στο πρώτο ματς των Play Off του ΝΒΑ, απέναντι στον Λίλαρντ.
4. Ο Τιμ Τιμποντό είναι ο "πατέρας" ή καλύτερα αυτός που τελειοποίησε αυτή τον τρόπο άμυνας του πικ εν ρολ (έπρεπε να βάλω κάτι από Τίμπεργουλβς, αλλιώς θα έσκαγα).