Πράξη πρώτη
Είναι απορίας άξιο πώς η Λοκομοτίβ κατάφερε να κερδίσει το πρώτο παιχνίδι παίζοντας όπως έπαιξε, μιας και καθόλη την διάρκεια δεν φάνηκε ιδιαίτερα πειστική. Σαφώς η βελτιωμένη της παρουσία τα τελευταία λεπτά βοήθησε, αλλά δεν εξολοθρεύτηκαν και οι αδυναμίες της... Το "κλειδί" της ομάδας του Μπαρτζώκα ήταν για άλλη μια φορά η ...σκυλίσια άμυνα και πίεση που άφησε την Μπάρτσα άποντη για παραπάνω από 4 λεπτά. Πληροφορίες ήθελαν τους παλμούς του Τσάβι Πασκουάλ να είχαν αγγίξει το ζενίθ τους.
Ευστοχία, η άγνωστη:
Επιθετικά η Λοκομοτίβ μόνο φόβητρο δεν ήταν. Το πλέον κλασικό της παιχνίδι με τα τρίποντα εφαρμόστηκε σαν να μην υπήρχε αύριο, όμως οι αριθμοί έδειξαν να την προδίδουν. Οι μόλις 5 στις 23 εύστοχες προσπάθειες από τα 6,75μ. δεν ήταν και ιδανική αρχή για μία ομάδα που βασίζει το παιχνίδι της εκεί. Από την άλλη, ούτε και η Μπαρτσελόνα βρήκε ιδιαίτερο στόχο από μακριά (5/20), χωρίς να ήταν φυσικά η βασική της επιθετική επιδίωξη. Ακόμα πιο δραματικά τα ποσοστά και των δύο ομάδων στα δίποντα, με τους μεν Ισπανούς να πηγαίνουν περισσότερες φορές κοντά στο καλάθι (21/43), αλλά του δε Ρώσους να είναι κατάτι πιο εύστοχοι (17/31).
Ποιος διάβασε καλύτερα το... μάθημά του;
Οι άνωθεν αριθμοί αποκαλύπτουν το παράδοξο της υπόθεσης. Πως γίνεται ο Πασκουάλ να ήξερε ακριβώς το στυλ της Λοκομοτίβ (δεν είναι δα και πολύ δύσκολο να το αποκρυπτογραφήσει κανείς) και να εγκλωβίστηκε στις επιλογές του; Προς υπεράσπισή του, το ροτέισιον που διαθέτει ο Καταλανός προπονητής φέτος είναι αρκετά περιορισμένο και δεν υπάρχει η άνεση για on game πειραματισμούς. Μετά το απρόσμενο με τον Ντόρσεϊ στο παρκέ, τα περιθώρια στένεψαν αρκετά στους ψηλούς. Ο Ράντολφ πραγματικά εξουδετέρωσε τόσο τον Τόμιτς όσο και τον Σάμιουελς, όντως πολύ πιο αθλητικός και από τους δύο.
Παρόλα αυτά, το ματς φάνηκε να είναι περισσότερο στα μέτρα της Μπαρτσελόνα από άποψη ρυθμού. Οι Ισπανοί το εκμεταλλεύτηκαν για 37 λεπτά, ώσπου η ομάδα του Μπαρτζώκα αποφάσισε να πατήσει γκάζι. Ένα κλέψιμο του Ράντολφ ήταν η αρχή του εφιάλτη της Μπαρτσελόνα. Κι ενώ χάθηκε εκείνη η επίθεση από μεριάς Ρώσων, η παρουσία του Ντρέιπερ στις επόμενες επιθέσεις ήταν ο καταλύτης που τους έδωσε τη νίκη. Κακά τα ψέματα, η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό πίεση, αφού ο Τσάβι πηγαίνει μέχρι εσχάτως by the book. Ό,τι έχει σχεδιάσει από την αρχή, αυτό θα εφαρμόσει! Αυτό φάνηκε να σώζει τον Μπαρτζώκα στο τέλος...
Αποτίμηση:
Μέτριο από μεριάς απόδοσης παιχνίδι και για τις 2 ομάδες. Η Λοκομοτίβ ξύπνησε εκεί που έπρεπε, πίεσε όπως έπρεπε. Αν το είχε εφαρμόσει από την αρχή, ίσως να έκανε τη ζωή της πιο εύκολη. Από την άλλη, η Μπαρτσα έχασε ένα δικό της παιχνίδι και άφησε πολλά ερωτηματικά για το πώς θα μπορούσε να γυρίσει τη σειρά.
Πράξη δεύτερη
Στο δεύτερο παιχνίδι είδαμε σχεδόν από την αρχή τις αλλαγές στη διάταξη της Μπαρτσελόνα. Ο Τόμιτς έπαιξε ελάχιστα στην αρχή και αντικαταστήθηκε από ένα πιο χαμηλό σχήμα με Περπέρογλου στο 4 και Σάμιουελς στο 5, το οποίο έδειξε να αποδίδει επιτέλους για τον Πασκουάλ.
Το άγχος φάνηκε να κυριεύει αυτή τη φορά την Λοκομοτίβ που αρχικά προσπάθησε να χτυπήσει κοντά στη ρακέτα, όμως η Μπαρτσελόνα σαν να της φύλαγε μία γεύση από το δικό της παιχνίδι, σαφώς πιο νόστιμη. Όταν οι αργές επιθέσεις φάνηκαν να μην αποδίδουν, ο Τσάβι Πασκουάλ αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα και να ανοίξει το ρυθμό του παιχνιδιού με τους παίκτες του να δίνουν ρεσιτάλ τριπόντων.
Οι Ρώσοι, πιστοί στο αγαπημένο τους παιχνίδι, δεν έπαψαν στιγμή να κυνηγάνε το τρίποντο, παρά την περιφερειακή πίεση της αντίπαλης ομάδας. Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ντρέιπερ έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια να "τρέξει" τον ρυθμό της ομάδας του που είχε μείνει 15 πόντους πίσω, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Η διαφορά του ημιχρόνου (31-48) έδειχνε πως αυτή τη φορά η Μπάρτσα δύσκολα θα έχανε πάλι δικό της παιχνίδι.
Ακόμα κι όταν η Λόκομοτίβ πήγε να αρχίσει αντεπίθεση, ο Ναβάρο (των 300 πλέον εμφανίσεων στη διοργάνωση) σαν πραγματικός ηγέτης της Μπάρτσα σίγασε κάθε ελπίδα για ανατροπή. Το χαμηλό σχήμα του Πασκουάλ αυτή τη φορά λειτούργησε ρολόι.
Ποιος έμαθε από τα λάθη του;
Στα μισά της τρίτης περιόδου οι Ισπανοί είχαν ήδη συμπληρώσει τους πόντους με τους οποίους έχασαν στο πρώτο παιχνίδι. Τελικά, ίσως ο γρήγορος ρυθμός να είναι πιο ευνοϊκός για το υλικό που διαθέτει ο Πασκουάλ στα χέρια του... Το παιχνίδι έγινε απλό. Ο Τόμιτς ξαναμπήκε, εξαργύρωσε τα "τούβλα" της Λοκομοτίβ σε ριμπάουντ, τα μοίρασε, κι έτσι Σατοράνσκι, Περπέρογλου κι Αμπρίνεθ σκόραραν κατά ριπάς. Η πίστη στο περιφερειακό σουτ ήταν αυτό που έλειψε από την Μπαρτσελόνα περισσότερο από οτιδήποτε στο πρώτο παιχνίδι.
Ο Μπαρτζώκας από την άλλη δεν κατάφερε να αλλάξει κατά πολύ τη φιλοσοφία της ομάδας του. Τα 4 τελευταία λεπτά του προηγούμενου παιχνιδιού θα μπορούσαν να είναι η πυξίδα της δεύτερης πράξης. Κι όμως, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Όσο καλός κι αν είναι ο Μπαρτζώκας, πάντα μα πάντα δυσκολεύεται όταν οι καταστάσεις πιέζουν. Το ταξίδι στην Ισπανία θα είναι δύσκολο κυρίως για εκείνον, καθώς πλέον θα πρέπει να βρει μη προβλέψιμα plays και να δώσει στους παίκτες του να καταλάβουν πως το ομαδικό παιχνίδι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά...
Τι λένε οι αριθμοί:
Μιλώντας για ομαδικότητα, η Μπαρτσελόνα στο δεύτερο παιχνίδι είχε 27 ασίστ, (έναντι μόλις 14 της Λοκομοτίβ), νούμερο εκπληκτικό αν αναλογιστεί κανείς ότι 5 παίκτες της σκόραραν διψήφιους αριθμούς πόντων.
Το τρομακτικό 61,5% στα τρίποντα (16/26) είναι λίγο-πολύ αυτόδηλο των... οργίων της Μπαρτσελόνα.
Μαγικός αριθμός: 10. Τόσες ήταν οι ασίστ του Σατοράνσκι και τα ριμπάουντ του Τόμιτς.
Αποτίμηση:
Αν και ήταν μακράν καλύτερο παιχνίδι σε σχέση με το πρώτο από πλευράς θεάματος, η Λοκομοτίβ δεν είχε ψυχή. Φάνηκε πως όλη της η ενέργεια ήταν το 4ο δεκάλεπτο του πρώτου αγώνα και οι αρχές του πρώτου ημιχρόνου του δεύτερου. Ηθικό δίδαγμα: ακόμα και οι πιο ικανοί σουτέρ στην Ευρώπη δεν είναι αρκετοί για να κερδίσεις μία ομάδα με συστήματα. Το να καταλήγει η μπάλα σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα σε Ντιλέινϊ και Ράντολφ, αν μη τι άλλο, δείχνει αδυναμίες...
Τι να περιμένουμε στην Ισπανία:
Η Μπαρτσελόνα έχει μια "χρυσή" ευκαιρία στα χέρια της. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να εφαρμόσει ό,τι έκανε στο δεύτερο παιχνίδι: να ανοίξει το ρυθμό. Από την άλλη, η Λοκομοτίβ αν θέλει να ελπίζει, θα πρέπει να εκμεταλλευτεί το κορμί του Ράντολφ περισσότερο από ποτέ και να τον βάλει μέσα στη ρακέτα εν απουσία Ντόρσεϊ. Αν ο Τόμιτς δείξει το καλό του πρόσωπο το έργο δεν θα είναι εύκολο, μα ο Αμερικανός είναι απίστευτα ποιοτικότερος φέτος.
Ευχή-Πρόβλεψη:
Μακάρι αυτή η σειρά να πάει στα 5 παιχνίδια.
