(Tο κείμενο είναι σε παράλληλη δημοσίευση με τον ιστότοπο eurohoops.net)

Μετά από μία ακόμα σπουδαία χρονιά, το κολεγιακό πρωτάθλημα φτάνει στην κορύφωση του αυτό το Σαββατοκύριακο, όπως παραδοσιακά συμβαίνει κάθε πρώτο Σαββατοκύριακο του Απριλίου. Το Final 4 είναι προ των πυλών για να κλείσει ιδανικά μία ακόμα March Madness που επιφύλαξε πολύ δράμα, αγωνία και εκπλήξεις στους θιασώτες της. Όπως λένε και οι Αμερικανοί, οι ομάδες πλέον έφτασαν στο τέλος του δρόμου και αυτό που μένει είναι να δούμε ποιος θα επιβιώσει και θα βγει νικητής, στο δεύτερο μεγαλύτερο, μετά το Superbowl, αθλητικό γεγονός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μάτια όλου του μπασκετικού πλανήτη θα είναι στραμμένα στο Glendale της Αριζόνα και πιο συγκεκριμένα στο γήπεδο του πανεπιστημίου του Φοίνιξ, γήπεδο που θα λάβει η χώρα η φετινή μυσταγωγία του Κολεγιακού μπάσκετ.

Σήμερα το βράδυ ξεκινάει το Final 4 του NCAA με το οποίο θα ολοκληρωθεί μία ακόμα χρονιά στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Μπορεί να μην είχαμε πολλές εκπλήξεις στην πρώτη φάση, αλλά από τους 32 και μετά είδαμε και εκπλήξεις (πχ η πορεία της South Carolina) και δραματικά φινάλε (το UNC Vs Kentucky πχ) και τους καλούς παίκτες να κουβαλάνε τις ομάδες τους. Καθώς πλησιάζουμε στο φινάλε, στο Basketballguru κάνουμε μαζί με τον Πάνο ένα αφιέρωμα στις ομάδες που έφτασαν ως εδώ, τα στοιχεία που τις έκαναν να ξεχωρίσουν, άγνωστες πληροφορίες γύρω από τους αστέρες τους και όλα αυτά με αρκετή συνωμοσιολογία που πάντα ιντριγκάρει και μερικά video για το κλείσιμο. Mετά το πρωινό πρώτο μέρος, στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε με την ... μεταφυσική, και όσα όμορφα χρωματίζουν το αγωνιστικό κομμάτι και συμπληρώνουν την κολεγιακή εμπειρία.

Η τρέλα του Μαρτίου για μία ακόμα φορά είναι εδώ για να μας πάρει τα μυαλά για τις επόμενες τρεις εβδομάδες. Τα βλέμματα όλου του μπασκετικού κόσμου στρέφονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου μετά από μία χρονιά με πολλές ανακατατάξεις ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουν οι καλύτεροι.

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ξεκίνησε μετά από σχεδόν 6 μήνες το κολεγιακό πρωτάθλημα στις ΗΠΑ. Αν σας έλεγα ότι βλέπω πολλούς αγώνες μέσα στη χρονιά, θα ήταν ψέμα. Οι ακατάλληλες ώρες των παιχνιδιών σε συνδυασμό με το ΝΒΑ, που παίζει τις ίδιες ώρες, με οδηγούν συνήθως στην απόφαση να δω το δεύτερο όταν αποφασίζω να ξενυχτίσω. Οι μόνες φορές που βλέπω κανέναν αγώνα κατά τη διάρκεια της κανονικής σεζόν (γιατί η March Madness είναι άλλη περίπτωση), είναι όταν έχω την περιέργεια να παρακολουθήσω κανέναν πιτσιρικά για τον οποίο οι πληροφορίες είναι θετικές ή έχει τύχει να τον δω κάπου νωρίτερα. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Lauri Markkanen, o νέος Forward των Arizona Wildcats, τον οποίο για πρώτη φορά είδα φέτος το καλοκαίρι σε ένα παιχνίδι της εθνικής Φινλανδίας.

Μία εκ των τεσσάρων ομάδων που έφτασαν στο final four του NCAA έχει διψήφια κατάταξη (Νο 10), κέρδισε το Νο 1 της περιφέρειας της, φοράει πορτοκαλί , αφήνει τους αντιπάλους να σκοράρουν περίπου και μόλις 55 πόντους ανά παιχνίδι στο τουρνουά, και παίζει ασταμάτητα ζώνη. Αυτό το τελευταίο, οχι φέτος , αλλά εδώ και 40 χρόνια.

Καθώς όλα τα bracket του NCAA πήγαν ήδη στο βρόντο, οι συζητήσεις στην Αμερική δίνουν και παίρνουν για το έαν η πρόκριση του Middle Tennessee (Νο 15 στη Midwest) εις βάρος του Michigan State (Νο2) του εμβληματικού Tom Izzo είναι μία από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών στο τελικό τουρνουά του κολεγιακού πρωταθλήματος. Σύμφωνα μάλιστα με το Basketball Reference, οι Spartans είναι διαχρονικά η δεύτερη δυνατότερη ομάδα που αποκλείεται τόσο νωρίς. Για τέτοιο αποτέλεσμα μιλάμε.

Παραφράζοντας το γνωστό άσμα, για πολλούς από τους συντάκτες της σελίδας ο Μάρτιος είναι ο μήνας που χορταίνουμε μπάσκετ. Η Eυρωλίγκα σου δίνει ματσάρες όπως αυτές που είδαμε τις τελευταίες 2 μέρες, καθώς ακόμα πολλές ομάδες είναι μέσα στη διεκδίκηση μίας θέσης στα play off, στο ΝΒΑ ομάδες παλεύουν για να μπουν στα play off ή για να αποφύγουν τους Warriors, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ματς όπως το GSW @ OKC¹, που είδαμε πρίν από κάποιες μέρες και την μεγάλη ανατροπή των Clippers με τους Thunder². Όμως για τους πραγματικά άρρωστους ο Μάρτιος είναι η περίοδος της March Madness. Ξεκίνησε την Τετάρτη με την Champions Week και από την άλλη βδομάδα ξεκινάει το βασικό μενού! 

Αγαπητέ αναγνώστη,

Πριν ξεκινήσω να γράφω, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γκουρού, για την ευκαιρία που μου δίνει να βάλω σε χαρτί τις όποιες σκέψεις μου γύρω από το άθλημα που ερωτεύτηκα το 87 και από τότε το παρακολουθώ ανελλιπώς. Ελπίζω στο μέλλον να τα λέμε πιο συχνα (σημ. Giorgos P. : θα τα λέτε). Στο σημερινό κείμενο θέλω βάλω στο χαρτί κάποιες σκέψεις μου για τον Παπαγιάννη του Παναθηναϊκού και την εξέλιξη των παικτών γενικότερα.