USC
Γιατί θα κερδίσει:
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την καλύτερη άμυνα που συμμετέχει στο Final 4, αλλά αντί αυτού ως άλλος γεροπαράξενος θα το ρίξω στις αναμνήσεις. Η πορεία του USC μου θυμίζει αρκετά την πορεία του Connecticut το 2014 όταν και οι Huskies κατέκτησαν το πρωτάθλημα. Πάρτε χαρτί και μολύβι και σημειώστε ομοιότητες:
- Μπήκαν στο τουρνουά ως #7 στην Ανατολή
- Και οι δύο ομάδες ήταν το αουτσάιντερ στο Final 4
- Παίξανε και οι δυο Sweet Sixteen και Elite Eight στο Madison Square Garden
- Και οι δύο στην πορεία τους νίκησαν τους Florida Gators (η South Carolina στους 8, ενώ οι Huskies στον ημιτελικό)
- Ο Sindarius Thornwell είναι ο καλύτερος παίκτης της τελικής φάσης μέχρι τώρα με MO 25,8 πόντους (50/42/82 τα ποσοστά του σε FG/3P/FT), 7,5 rebounds, 1,5 τάπα και αναδείχτηκε ο καλύτερος παίκτης της SEC! Το 2014 ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά ήταν ο Shabazz Napier του Uconn με ΜΟ 21,2 πόντους (46/47/94 τα ποσοστά του σε FG/3P/FT), 4,5 assists, 2,5 κλεψίματα και αναδείχτηκε ο καλύτερος παίκτης της ΑΑC!
Αρκετές οι ομοιότητες δεν βρίσκετε;
Γνωρίζατε ότι...
Ο προπονητής του USC, Frank Martin είχε ζητήσει την νυν γυναίκα του επτά φορές να βγούνε μέχρι αυτή να δεχτεί και να πει το ναι και στη συνέχεια να παντρευτούν; Ναι, το ξέρω δεν λέει και πολλά πέρα από την επιμονή του ως προπονητή, αλλά είναι μια καλή πάσα για μένα για να στάξω λίγο χολή απέναντι σε έναν προπονητή που αντιπαθώ. Βλέπετε μετά το κατόρθωμα να οδηγήσει την ομάδα στο Final 4 για πρώτη φορά στην ιστορία της, διαπιστώνω μια αλλαγή της στάσης των ΜΜΕ απέναντι στο πρόσωπό του. Μιλάμε για τον προπονητή o οποίος το 2014 αποβλήθηκε από ένα παιχνίδι λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς απέναντι στον νυν παίκτη του Duane Notice, όπως επίσης παλιότερα είχε συμπεριφερθεί με τον αντίστοιχο τρόπο στον τότε παίκτη του Angel Rodriguez. Αν αντιπαθώ μια φορά τους προπονητές της σχολής Ιωαννίδη, όταν τους βλέπω σε επαγγελματικές ομάδες, μου φαίνεται αδιανόητο ένας προπονητής να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε παιδιά 18-21 χρονών που δεν είναι επαγγελματίες αθλητές και ακόμα μαθαίνουν το άθλημα. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν στιγμές έντασης και δεν είναι εύκολο κάποιος πάντα να συγκρατεί τα νεύρα του, αλλά διάολε και στα 2 βίντεο παραπάνω ο συγκεκριμένος φαίνεται έτοιμος να δείρει τους παίκτες του και τα περιστατικά αυτά δεν είναι εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας. Παρόλα αυτά, δεν παύω να εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι τα ΜΜΕ που κάποτε των κατηγορούσαν για τις μεθόδους του αποκαλώντας τον τον πιο τρομακτικό προπονητή στον κόσμο, τώρα τον εκθειάζουν ως έναν μεγάλο αγωνιστή της ζωής που μέσα από κακουχίες και αφού έκανε πολλές δουλειές (πχ μπράβος σε νυχτερινό μαγαζί), χάρη στην επιμονή του (αυτή που τελικά έκανε και την γυναίκα του να υποκύψει) κατόρθωσε να οδηγήσει την ομάδα του στο Final 4 και παράλληλα μας εξηγούν το πόσο αγαπητός είναι από τους παίκτες του!
Μερικές λέξεις κι ένα βίντεο:
Ο Sindarius Thornwell είναι ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά μέχρι τώρα, αλλά παρόλα αυτά δύσκολα θα έχει μια καλή καριέρα στο ΝΒΑ. Σε μια εποχή που το άθλημα μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι ειδικών ρόλων, ο παίκτης του USC κάνει πολλά πράγματα καλά, αλλά ελάχιστα εξαιρετικά. Είναι ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, ενώ παράλληλα και ο πρώτος σκόρερ της, μπορεί να μαρκάρει τόσο τους αντίπαλους guard όσο και τους αντίπαλους forward, αλλά στο ΝΒΑ θα είναι δύσκολο να μακροημερεύσει, αφού φαίνεται αργός για SF και αδύναμος για τα στάνταρ των PF του ΝΒΑ. Παρόλα αυτά, προσέξτε στο βίντεο πώς κατορθώνει να φέρει το παίχνίδι στα μέτρα του και την ταχύτητα του. Μια προσποίηση στο κατάλληλο σημείο, είναι το μόνο που χρειάζεται ώστε να βρει τον απαραίτητο χώρο για να σκοράρει. Να είστε σίγουροι, ότι αν δεν βρει τρόπο να μείνει στο ΝΒΑ, σύντομα θα τον δούμε να κάνει μια πολύ καλή καριέρα στα μέρη μας!
Gonzaga
Γιατί θα κερδίσει:
Σε μια περίοδο που τα πιο γνωστά πανεπιστήμια βασίζονται στους παίκτες one done1, το Gonzaga έχει χτίσει ένα ανταγωνιστικό πρόγραμμα με διαφορετικούς άξονες επιτυχίας. O προπονητής Mark Few έχει βασίσει την επιτυχία της ομάδας του στις καλές μεταγραφές (πχ ο Nigel Williams-Goss, που είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας πέρυσι έπαιζε στο πανεπιστήμιο της Washington) και στην εξέλιξη των παικτών που επιλέγει. Ο Przemek Karnowski, ο Πολωνός σέντερ και παράλληλα ο δεύτερος καλύτερος παίκτης της ομάδας, έχει ήδη 5 χρόνια στην ομάδα (τεταρτοετής και παράλληλα πέρυσι δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού όποτε ήταν και red shirt) μέσα από την καθοδήγηση του μετατράπηκε σε πολύ καλό παίκτη που ήδη τον έχουμε δει να παίζει και με την εθνική ομάδα των ανδρών έχοντας πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτό όμως που θαυμάζω περισσότερο, είναι το τμήμα scouting της ομάδας. Όχι μόνο είναι ικανοί να βρίσκουν παίκτες που δεν είναι ευχαριστημένοι στα κολέγια τους και να τους φέρνουν να παίξουν για τον Few, αλλά παράλληλα έχουν τρομερό scouting εκτός των συνόρων. Οι δύο καλύτεροι παίκτες πέρυσι του Gonzaga ήταν οι Sabonis (γιος του Arvydas) και Wiltjer (γιος του πρώην παίκτη του Άρη) από την Λιθουανία και τον Καναδά αντίστοιχα, ενώ και φέτος στην ομάδα εκτός του Πολωνού Karnowski, έχουμε τον Γάλλο Tilie (αδερφός του παίκτη της Μπασκόνια), τον Ιάπωνα Hachimura, τον Δανό Larsen και τον Καναδό Triano. Και αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για να σας πείσουν ότι το Gonzaga μπορεί να κερδίσει τη διοργάνωση, τότε να σας ενημερώσω ότι ο πάνσοφος Guru (ναι ο δικός μας Γιώργος) τους έχει επιλέξει στο bracket του για κατάκτηση. Στον φετινό διαγωνισμό bracket έχει κατορθώσει να καπαρώσει την πρώτη θέση πριν καν ξεκινήσει το Final 4, αφού πέτυχε τρεις από τις τέσσερις ομάδες! Με τέτοια ρέντα, λέω να μην τον κοντράρω...
Γνωρίζατε ότι...
Αν σας ρωτούσαν στο δρόμο να πείτε έναν παίκτη του Gonzaga, τότε η προφανής απάντηση θα έπρεπε να είναι ο David Stockton. Ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ, γνωστός για τα pick and roll και τα ρεκόρ στις assist. Τι θα γινόταν όμως αν σας ρωτούσαν ποιος παίκτης έχει τα περισσότερα δαχτυλίδια πρωταθλητή στο ΝΒΑ από αυτούς που αγωνίστηκαν στο Gonzaga; Η αλήθεια είναι ότι το προηγούμενο Σάββατο που μου το ρώτησε ένας Αμερικανός φίλος και οπαδός του Gonzaga η αντίδραση μου ήταν ένα αμήχανο γέλιο. Επίσης αν σας έλεγα ότι δεν είχε μόνο ένα πρωτάθλημα, αλλά δύο, θα σας βοηθούσα; Ότι τα δύο πρωταθλήματα αυτά δεν ήταν την εποχή των δεινοσαύρων αλλά στα τελευταία 10 χρόνια; Ότι επίσης έχει παίξει και στην Ευρώπη; Για να μην σας κουράζω άλλο, η απάντηση είναι ο Adam Morrison! Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο Morrison ήταν ένας από τους καλύτερους πανεπιστημιακούς αθλητές στην δεκαετία των 00s και από τους καλύτερους που έχουν παίξει ποτέ στο Gonzaga. Την τελευταία χρονιά του στο πανεπιστήμιο είχε ΜΟ 28,1 πόντους (με 42,8% στα τρίποντα), ψηφίστηκε ο καλύτερος πανεπιστημιακός παίκτης και επιλέχτηκε στο draft από τους Bobcats. Καθόλου άσχημα, για ένα , παιδί που είχε διαγνωστεί στα 13 του με διαβήτη και κάθε φορά πριν τον αγώνα έπρεπε να ελέγχει τα επίπεδα ινσουλίνης και όταν χρειαζόταν να κάνει ένεση για να παίξει. Όπως είπε και ο ίδιος σε μια πρόσφατη συνεντευξη στο Bleacher report οι ρυθμοί στο ΝΒΑ ήταν εξουθενωτικοί και σε συνδυασμό με την ασθένεια του δεν μπόρεσε ποτέ να ανταπεξέλθει. Στην συνέχεια έκανε ένα μικρό πέρασμα από τον Ερυθρό Αστέρα και την Besiktas, αλλά στα 28 αποφάσισε να αποσυρθεί και να αφοσιωθεί στην οικογένεια του. Όπως είπε και ο ίδιος, όταν μεγαλώνεις γνωρίζοντας ότι έχεις μικρότερο προσδόκιμο ζωής από τους υπόλοιπους συνομίληκούς σου, τότε βιάζεσαι να τα κάνεις όλα πιο γρήγορα.
Μερικές λέξεις κι ένα βίντεο:
Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε μια περσινή μόδα στο πανεπιστήμιο του Gonzaga, όπου οι φοιτητές προσπαθούσαν να πανηγυρίσουν όπως ο θεούλης Mark Few μετά τη νίκη της ομάδας του. Βάλτε το να το δείτε, έχει την πλάκα του. Προσωπικά το επέλεξα γιατί χτες ανακοινώθηκε ότι ο προπονητής του Gonzaga ψηφίστηκες ο καλύτερος της χρονιάς και έτσι θα έχω την αφορμή να αναδημοσιεύσω (εκτός από το βίντεο) και την καταπληκτική περιγραφή του Mark Few από τον Μαντζούκα του ballhog:
“Ο Μark Few είναι ένας από τους πιο παρεξηγημένους προπονητές στο NCAA. Επίσης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους. Στην ουσία ήταν αυτός ο οποίος γιγάντωσε το Gonzaga, το οποίο μόλις είχε μπει στον χάρτη όταν το ανέλαβε, και υπό την φωτεινή καθοδήγησή του, το καθιέρωσε ως έναν μόνιμα προσκεκλημένο στα γήπεδα τον Μάρτη. Η αδυναμία του να φτάσει όμως στον Απρίλη, λόγω της εμμονής του να αποκλείεται στις πρώτες φάσεις του τουρνουά, του έχουν χρεώσει την ταμπέλα του loser. Εντελώς άδικο, ή έστω σχετικά άδικο. Ο Few είναι ένας προπονητής διαφορετικός από τους περισσότερους. Όχι τόσο στην μπασκετική φιλοσοφία, καθώς το επιθετικό και εξαιρετικά μοιρασμένο παιχνίδι του Gonzaga κερδίζει όλο και περισσότερους θαυμαστές. Περισσότερο σημαντική είναι η αύρα που βγάζει, η απόλυτη ηρεμία, η ταπεινότητα και η σεμνότητα που εκπέμπει και τα οποία τον χαρακτηρίζουν και τον κάνουν να είναι τόσο αγαπητός στους παίκτες του, και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικός με τα συνηθισμένα πρότυπα προπονητή με τα οποία έχει ταυτιστεί το επάγγελμα. Δεν πετάγονται πινακάκια, χριστοπαναγίες και κατάρες, υπάρχει μόνο δουλειά, συζήτηση και σαφής καταμερισμός των ρόλων. Ο Mark Few είναι δάσκαλος, και τον εμπιστευόμαστε για να οδηγήσει φέτος το Gonzaga στην γη της επαγγελίας. Όταν η πορεία αυτή βγει στους κινηματογράφους, με τον τίτλο “Who’s laughing now?” τον Few θα υποδυθεί ο William S. Macy, για να πάρει αυτό το βλέμμα ταπεινότητας και απλότητας που κάνει τον Few τον αγαπημένο μας προπονητή. Τελικά δεν τα κατάφερε πέρσι, και δεν θα τα καταφέρει ούτε φέτος, αλλά προς τιμή μας συνεχίζουμε να τον εμπιστευόμαστε.”
UNC
Γιατί θα κερδίσει:
Είναι η πιο μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα του, αφού πέρυσι κατόρθωσε να φτάσει στον τελικό (περισσότερα σε λίγο) απέναντι στη Vilanova, όπου και έχασε με το τρίποντο στη λήξη του Kris Jenkins. Οι περισσότεροι παίκτες του κορμού έχουν μείνει, ο Justin Jackson είναι ο παίκτης που θα επιλεχτεί ψηλότερα στο ερχόμενο draft (μέσα στη λοταρία) από όσους έχουν απομείνει, έχουν την καλύτερη γραμμή ψηλών και ο δευτεροετής Luke Maye έχει τον απαραίτητο χαρακτήρα για να τραβήξει την ομάδα στα δύσκολα, ακόμα κι αν δεν είναι μέσα στους τρεις καλύτερους παίκτες της. Επειδή φαντάζομαι ότι όλα αυτά τα έχετε διαβάσει και στο πρώτο μέρος του Πάνου και ως αντιδραστικό στοιχείο, θα κάνω την εξαίρεση και θα σας πω γιατί ΔΕΝ θα το πάρουν το πρωτάθλημα. Από την αρχή της χρονιάς το πανεπιστήμιο είναι σε έλεγχο καθότι υπάρχουν κατηγορίες ότι αλλοίωσαν τα αποτελέσματα των τεστ ώστε οι αθλητές τους να μπορούν να συμμετέχουν στην ομάδα (βλέπεται για να παίξει ένας αθλητής, πρέπει παράλληλα να περνάει και τα μαθήματα). Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό για το πανεπιστήμιο του UNC, αφού και πέρυσι υπήρχαν οι ίδιες υποψίες και μάλιστα αρκετά σάιτ θεωρούσαν άδικο το γεγονός ότι δεν τιμωρήθηκε και η περσινή ομάδα του πανεπιστημίου με τα στοιχεία που μέχρι τότε υπήρχαν. Βλέπεται υπάρχει το δεδικασμένο με το πανεπιστήμιο του Memphis, το οποίο έφτασε μέχρι τον τελικό το 2008 έχοντας προπονητή τον John Calipari και παίκτες όπως ο Derrick Rose και ο Joey Dorsey και στη συνέχεια τους αφαίρεσαν τις νίκες από το ρεκόρ τους ως τιμωρία! Όπως σχολίαζαν και στο podcast του The Ringer για το κολεγιακό πρωτάθλημα, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γινόταν αν εκείνη τη χρονιά η ομάδα του Memphis κατακτούσε το πρωτάθλημα2, αφού είναι πιο δύσκολο να αφαιρέσεις ένα πρωτάθλημα από το να αφαιρέσεις μια δεύτερη θέση. Σύμφωνα με αυτή την θεωρία συνομωσίας η επιτροπή του NCAA θα θελήσει να αποφύγει ένα τέτοιο ρίσκο (να αφαιρέσει πρωτάθλημα για ακαδημαϊκούς λόγους ή να αναγκαστεί ακόμα μια φορά να κάνει τα στραβά μάτια για χάρη του UNC), οπότε δεν θα τους "αφήσουν" να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Προς το παρόν πάντως αυτή η θεωρία δεν επιβεβαιώνεται, αφού στον ημιτελικό απέναντι στο Kentucky, αν μία ομάδα θα μπορούσε να έχει παράπονα από τη διαιτησία, αυτή δεν είναι το UNC.
Γνωρίζατε ότι...
Ή αλλιώς, τι σχέση μπορεί να έχει ο Justin Jackson και μια παλιά διαφήμιση μπύρας που ο ήρωας ρωτούσα σε ένα μπαρ μια όμορφη κοπέλα και αφού έκανε μια γυροβολιά στο σκαμπό που καθόταν, "Πιστεύεις στον έρωτα με τη δεύτερη ματιά";
Πέρυσι για πρώτη φορά το NCAA αποφάσισε ότι μπορούν οι παίκτες που θέλουν να δηλώσουν συμμετοχή στο draft, να πάρουν μέρος στο draft combine και τις διάφορες άλλες δραστηριότητες και εφόσον δεν προσλάβουν ατζέντη θα μπορούσαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους από αυτό και να επιστρέψουν στο κολέγιο. Ο Justin Jackson3 ήταν ένας από τους παίκτες που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη διαδικασία και μετα το draft combine όπου είχε τη δυνατότητα να μιλήσει με διευθυντές και προπονητές ομάδων, αποφάσισε να επιστρέψει στο κολέγιο. Αυτό που του είπαν ήταν ότι για να καταφέρει να μπει στο ΝΒΑ και να κάνει καριέρα εκεί, θα έπρεπε να βελτιώσει άμεσα το σουτ του από τη περιφέρεια, πράγμα και που έκανε αφού φέτος σουτάρει με 38% σε εφτά προσπάθειες ανά παιχνίδι, ενώ τα αντίστοιχα νούμερά του πέρυσι ήταν 29% σε τρεις προσπάθειες. Πιο εύστοχος σε διπλάσιες προσπάθειες είναι πολύ μεγάλη βελτίωση, όμως παρόλα αυτά δεν είμαι σίγουρος ότι η επίδοση αυτή θα είναι αρκετή για να τον βάλει στη λοταρία. Ο λόγος που έχω την αμφιβολία μου είναι ότι η δουλειά των σκάουτερ είναι απαιτητική αφού πρέπει να παρακολουθήσουν μεγάλο αριθμό παικτών, να τους αναλύσουν και να τους βάλουν σε κατηγορίες και αυτό κάνει πολλές φορές την πρώτη εντύπωση να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα. Μετά την πρώτη ανάλυση, αν ο παίκτης δεν τους τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή, πάνε στον επόμενο αφού οι διαθέσιμοι παίκτες είναι αμέτρητοι, ο χρόνος που έχουν περιορισμένος και σε κανένα δεν αρέσει το ξαναζεσταμένο φαγητό. Η απορία μου λοιπόν, είναι κατά πόσο οι υπεύθυνοι των ομάδων που κάνανε πέρυσι τη γνωμάτευση τους για το ταλέντο του Jackson, φέτος στην κρίση τους θα είναι αμερόληπτοι από την προηγούμενη άποψη που είχαν. Ειδικά η αλλαγή της συλλογικής σύμβασης στο ΝΒΑ, που δίνει το δικαίωμα στις ομάδες να έχουν δύο επιπλέον συμβόλαια στην ομάδα τους για παίκτες που θα τους μοιράζονται με μια ομάδα του NBDL4, θεωρώ ότι θα κάνει τις ομάδες να ψάχνουν στο draft ακόμα περισσότερο παίκτες με μεγάλο "ταβάνι" στην εξέλιξη τους, παρά παίκτες που είναι πιο έτοιμοι να προσφέρουν άμεσα. Ο Jackson είναι ήδη 22 χρονών και σε σχέση με τους 19χρονους που μπαίνουν στο draft μετά από μια χρονιά στο κολέγια μπορεί να είναι πιο έτοιμος, αλλά η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι μάλλον θα εξελίξει το παιχνίδι του λιγότερο. Το που θα καταλήξουν στο draft φέτος οι Swanigan και Jackson είναι κάτι που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, καθώς πιστεύω ότι θα επηρεάσουν στο μέλλον αρκετά τις αποφάσεις των νεαρών παικτών.
Μερικές λέξεις κι ένα βίντεο:
Karma
Oregon
Γιατί θα κερδίσει:
Λόγω της παρουσίας του "δικού μας" Tyler Dorsey, το Oregon είναι η ομάδα από το φετινό πρωτάθλημα με την, μεγαλύτερη προβολή στην Ελλάδα. Φαντάζομαι ότι λίγο ως πολύ όλοι έχετε δει τα κατορθώματα του Έλληνα διεθνή φέτος στο τουρνουά όπου και είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και τους οδήγησε μέχρι το Final 4. Όμως για να πάρουν το πρωτάθλημα θα πρέπει να εμφανιστεί στο Final 4 o Dillon Brooks της κανονικής περιόδου. O Καναδός forward είναι τα δύο τελευταία χρόνια ο καλύτερος παίκτης της ομάδας όμως στους τέσσερις αγώνες του τουρνουά δεν έχει πάρει πολλές πρωτοβουλίες και η επίδοσή του έχει επισκιαστεί από τους Dorsey και Jordan Bell. Για να περάσουν από το UNC και να κατακτήσουν το πρωτάθλημα όμως, θα χρειαστούν κάτι παραπάνω από τον αστέρα της ομάδας τους. Επίσης, αν και δεν αναφέρονται πολλοί σε αυτήν, η άμυνα του Oregon είναι πάρα πολύ καλή. Όσοι από εσάς ξενυχτίσετε για να δείτε το παιχνίδι, προσέξτε πως ξεκινάει ως μια άμυνα zone press στα 3/4 του γηπέδου, μεταμορφώνεται σε μία ζώνη match up στο μισό γήπεδο και στα τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης σου δίνει την εντύπωση ότι είναι κανονικό man to man. Προπονητής δεν είμαι, αλλά πραγματικά η άμυνα του Oregon είναι μια άμυνα που ως θεατή με δυσκολεύει να την κατανοήσω, αλλά από την άλλη μου φαίνεται πολύ ωραία στο μάτι και αρκετά αποτελεσματική.
Γνωρίζατε ότι...
Πριν το πανεπιστήμιο του Oregon καταλήξει στον David Altman για τη θέση του προπονητή το 2009, είχε προτείνει τη θέση στον Μark Few του Gonzaga. Ο γενικός διευθυντής του Oregon Pat Kilkenny, είναι φίλος με τον Mark Few οπότε θεώρησε καλό να του προτείνει τη θέση. Τελικά οι δύο δεν κατέληξαν σε συμφωνία και από ότι μπορείτε να διαβάσετε στο πολύ ωραίο άρθρο της Usatoday οι σχέσεις τους ψυχράθηκαν αφού ο Kilkenny στην προσπάθειά του να τον πείσει να πάει στο Oregon του είπε ότι ποτέ δεν πρόκειται (ο Mark Few) να κατορθώσει να πάει σε ένα Final 4 με ένα πανεπιστήμιο όπως το Gonzaga. Τελικά η τύχη τα έφερε έτσι ώστε και οι δύο ομάδες να πάνε στο Final 4 την ίδια χρονιά και είναι πιθανό το ενδεχόμενο να τις δούμε και τις δύο στον τελικό. Τελικά όπως λέει και το άρθρο η ιστορία δικαίωσε τόσο τον Few και την επιμονή του να μείνει στο Gonzaga όσο και τον Kilkenny που επέλεξε τον Altman και κατόρθωσε να ξανακάνει το Oregon μία από τις σημαντικές ομάδες στο κολεγιακό πρωτάθλημα.
Μερικές λέξεις κι ένα βίντεο:
Ο Tyler Dorsey κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις και δεν ξέρω αν θα μπορέσει να παίξει ποτέ στο ΝΒΑ ή αν θα έρθει σε κάποιον ελληνικό σύλλογο, αλλά αν ποτέ θελήσει να παίξει στην εθνική δίπλα στον Αντετοκούνμπο, τότε σίγουρα θα κάνει τη διαφορά. Καλός σουτέρ, με καλές επιλογές στην επίθεση θα μπορούσε να είναι άνετα ο δεύτερος χειριστής της μπάλας δίπλα στον Γιάννη και παράλληλα να μαρκάρει τον αντίπαλο άσσο στην άμυνα. Μπορεί η ελληνική παραγωγή να είναι πεσμένη τα τελευταία χρόνια (με εξαίρεση τον Γιάννη), αλλά οι ομογενείς στην άλλη μεριά του Ατλαντικού συνεχίζουν να μας τροφοδοτούν με αρκετούς ταλαντούχους παίκτες. To βίντεο που ακολουθεί λοιπόν, είναι για τον Mr March
Σημειώσεις:
- Όρος που χρησιμοποιείται για τους πολύ καλούς πρωτοετείς που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο για ένα χρόνο, προκειμένου να φτάσουν στο ηλικιακό όριο που απαιτείται για να συμμετάσχουν στο draft.
- Mε τρίποντο του Chalmers, σχεδόν με τη λήξη του αγώνα, το ματς πάει σε παράταση όπου και κερδίζει η ομάδα του Kansas.
- Ο Caleb Swanigan είναι επίσης ένα ακόμα παράδειγμα, που ήταν φέτος ένας από τους παίκτες που είδα περισσότερο μέσα στη χρονιά. Για αυτόν θα τα πούμε κάποια στιγμή αναλυτικότερα στο μέλλον.
- Γνωστά και ως two way contracts
