Μετά το κείμενο των Γιάννη και Δημήτρη για τους λόγους που δυσκολεύονται οι Αμερικάνοι να επιλέξουν σε υψηλό νούμερο έναν ευρωπαίο μπασκετμπολίστα, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε – ξανά - με το «παιδί θαύμα» Λούκα Ντόντσιτς και την επιλογή του από τους Ντάλας Μάβερικς στο νούμερο τρία ( ή πέντε αν θέλετε ) του ντραφτ της περασμένης εβδομάδας. Ένα plot twist που είχαμε αναφέρει και στο προηγούμενο κείμενο για τον συγκεκριμένο παίχτη, δηλαδή να επιλεχτεί στην πρώτη τριάδα, αλλά από μια διαφορετική ομάδα. Μεταξύ μας, αφού γλύτωσε από την Ατλάντα, θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχισμένος που θα αγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να δούμε κατά πόσο ταιριάζει στην ομάδα του… εκκεντρικού Μαρκ Κούμπαν, όπου θα τεθεί υπό τις οδηγίες ενός εκ των κορυφαίων προπονητών του ΝΒΑ, του Ρικ Καρλάιλ.

Πρώτο κείμενο. Να ξεκινήσω με κάτι χαλαρό; Ένα κείμενο για τους Knicks, εύκολο, σε όλους αρέσει να ασχολούνται (και κυρίως να γελάνε) με την ομάδα της Νέας Υόρκης. Όμως όχι, το μυαλό θέλει να κάνει κείμενο τη σκέψη που ως τώρα έχει γίνει ένα απλό tweet. Τι στίγμα έχει αφήσει το draft του 2009 στη λίγκα; Μπορεί να σταθεί και να κοιτάξει στα μάτια το draft που στη συλλογική μνήμη έχει μείνει καλύτερο των τελευταίων ετών, εκείνο του 2003; Ποιος ο λόγος να το κάνω αυτό άραγε; Απλός. Καθώς οι κουβέντες (και οι ... γραφές) γύρω από την εξέλιξη του αθλήματος είναι συνεχείς, είναι πολύ φυσιολογικό να συνδέεται εκείνη με τους καλύτερους εκπροσώπους του. Το μπάσκετ παίρνει στροφές (και) από το ταλέντο και έχει σίγουρα ενδιαφέρον πώς αυτό έχει συμβάλει στις κλίσεις των στροφών αυτών.

Όπως λέει ένα όχι και τόσο γνωστό ρητό: “Succeess doesn’t just come out and find you, you have to go out and get it”. Even if you have to look very deeply into the second round of the draft, επιτρέψτε μου να συμπληρώσω εγώ.

Το draft του NBA πλησιάζει, η συζήτηση για τα επόμενα μεγάλα prospect έχει ξεκινήσει και το debate για το #1 φετινό πικ συνεχίζεται. Την δική μας οπτική θα έχετε την ευκαιρια να την απολαυσετε στο καθιερωμένο πλέον bguru Mock Draft όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο (κι ένα μικρό κείμενο) σε ορισμένους παίκτες που κατά το παρελθόν είχαν επιλεγεί στον δευτερο γύρο του draft και ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες. Κακά τα ψέμματα, η αίγλη των top picks και της λοταρίας είναι σίγουρα πολύ μεγάλη και κλέβει πάντοτε τα φώτα της δημοσιότητας την βραδιά του draft. Τα πικ του δευτερου γύρου ποτέ δεν τα υποδέχτηκε κανείς με ενθουσιασμό και προσμονή, ενώ τα ονόματα που ακούγονται, οι απλοί φαν ίσως και να τα ακούν για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Τον τελευταίο περίπου μήνα ένα από τα πιο ‘’καυτά’’ θέματα συζήτησης στις μπασκετικές γωνιές του διαδικτύου, είναι δίχως αμφιβολία η απρόσμενη πορεία των Sixers. Η ομάδα της Φιλαδέλφεια κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο πέτυχε 52 νίκες την φετινή σεζόν, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα το πλεονέκτημα έδρας για τον πρώτο γύρο των playoffs. Μεγάλη υπόθεση για έναν οργανισμό που έχει περάσει κυριολεκτικά τα πάνδεινα την προηγούμενη τετραετία. Ποιο είναι όμως το κλειδί της ξαφνικής τους επιτυχίας; Όπως καταλαβαίνετε η κουβέντα περιστρέφεται (δικαίως) γύρω από το draft. Ορισμένοι επισημαίνουν τις ορθές επιλογές παικτών από το front office του συλλόγου, ενώ άλλοι τονίζουν πως στάθηκαν αρκετά τυχεροί με το γνωστό ζήτημα των τραυματισμών. Ποιος τελικά έχει δίκιο; Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να κρίνουμε. Το σημερινό όμως κείμενο δεν αφορά τους Sixers. Αφορά τους παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση μιας ομάδας στο draft και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η λίγκα για να βελτιωθεί.

Την Παρασκευή που μας πέρασε, ξεκίνησε μετά από σχεδόν 6 μήνες το κολεγιακό πρωτάθλημα στις ΗΠΑ. Αν σας έλεγα ότι βλέπω πολλούς αγώνες μέσα στη χρονιά, θα ήταν ψέμα. Οι ακατάλληλες ώρες των παιχνιδιών σε συνδυασμό με το ΝΒΑ, που παίζει τις ίδιες ώρες, με οδηγούν συνήθως στην απόφαση να δω το δεύτερο όταν αποφασίζω να ξενυχτίσω. Οι μόνες φορές που βλέπω κανέναν αγώνα κατά τη διάρκεια της κανονικής σεζόν (γιατί η March Madness είναι άλλη περίπτωση), είναι όταν έχω την περιέργεια να παρακολουθήσω κανέναν πιτσιρικά για τον οποίο οι πληροφορίες είναι θετικές ή έχει τύχει να τον δω κάπου νωρίτερα. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Lauri Markkanen, o νέος Forward των Arizona Wildcats, τον οποίο για πρώτη φορά είδα φέτος το καλοκαίρι σε ένα παιχνίδι της εθνικής Φινλανδίας.

Το Draft του 2016 ανήκει πλέον στο παρελθόν και ήταν ένα από τα πιο συναρπαστικά που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Αν και οι διαθέσιμοι παίκτες φέτος δεν είχαν το ταλέντο των συναθλητών τους του Draft του 2015 η αύξηση του salary cap την επόμενη σαιζόν και ο συνδυασμός με την συλλογική σύμβαση εργασίας (CBA) που καθορίζει το εύρος των συμβολαίων κάθε παίκτη του πρώτου γύρου ανάλογα με τη θέση που θα επιλεχθεί, κάνουν αυτούς τους παίκτες πολύτιμους για τις ομάδες για τα επόμενα 4 χρόνια. Μια σωστή επιλογή, δίνει στις ομάδες έναν παίκτη με χαμηλό και ελεγχόμενο συμβόλαιο τα επόμενα 4 χρόνια το οποίο θα μπορεί να επεκταθεί για άλλα 5 ακόμα βοηθώντας σημαντικά την ομάδα να διεκδικήσει του στόχους της¹. Επίσης, εκτός από τις 2 πρώτες επιλογές που ήταν αδιαμφισβήτητες, στις υπόλοιπες θέσεις οι παίκτες δεν είχαν μεγάλες διαφορές κάτι που έκανε κάθε ομάδα να αξιολογεί διαφορετικά (βάση και των αναγκών τους) το ταλέντο τους. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν πολλές μη αναμενόμενες επιλογές, εντυπωσιακές ανταλλαγές και στιγμές που οι οπαδοί μιας ομάδας μείναν με μια απορία στο βλέμμα².

Μπορεί να βρισκόμαστε εν μέσω αγωνιστικής δράσης στα playoff του ΝΒΑ, αλλά μέσα στην εβδομάδα πέρα από τα αγωνιστικά, είχαμε και την λοταρία του ΝΒΑ Ντραφτ για το 2016 μέσα από την οποία βγαίνουν οι ομάδες που θα διαλέξουν στις πρώτες 14 επιλογές. Οι επιλογές αυτές ανήκουν όλες στις 14 ομάδες οι οποίες δεν κατάφεραν μπουν στα playoffs. Οι πιθανότητες για κάθε μία από αυτές τις ομάδες είναι συνάρτηση του ρεκόρ που κατείχαν τη φετινή χρονιά στη κανονική σεζόν.