#1. Phoenix Suns: Deandre Ayton

To Νο 1 πικ κατέληξε τελικά στο Phoenix και αυτή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Suns να βρουν έναν πιθανό franchise player, με την ελπίδα να αλλάξει η μοίρα της ομάδας. Ναι μεν η πρόσληψη του Igor Kokoskov στη θέση του head coach πυροδότησε τη συζήτηση για προτίμηση στον Louka Doncic, αλλά πλεόν θεωρώ σχεδόν βέβαιη των επιλογή του Deandre Ayton στο #1. Ο πρώην σέντερ του πανεπιστημίου της Αριζόνα ξεχωρίζει πρώτα απ’ όλα για τη σωματοδομή του και το πλούσιο αθλητικό πακέτο που διαθέτει. Η δύναμή του και η εκρηκτικότητά του είναι από τα πρώτα πράγματα που παρατηρείς σε αυτόν, ενώ είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που τρέχει το γήπεδο, ειδικά αν αναλογιστούμε πως μιλάμε για έναν 7-footer, 130 κιλών. Πολύ ικανός στο να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι εκμεταλλευόμενος τη δυναμή του, ενώ η ταχύτητα και η αλτικότητα που διαθέτει τον βοηθούν αφάνταστα να ρολάρει προς το καλάθι κατά κόρον. Εξαιρετικός ριμπάουντερ και στις δύο άκρες του γηπέδου, ξέρει πως να παίρνει την όσο το δυνατόν καλύτερη θέση κοντά στο καλάθι και δείχνει πως μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική πηγή ανανεώσεων των επιθέσεων.

Το βασικό σημείο που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους περισσότερους σέντερ της σωματοδομής του είναι η ικανότητά του να ανοίξει το γήπεδο με το μακρινό του σουτ. Στο κολέγιο σούταρε με το αξιοπρεπέστατο 34,3% από τη γραμμή του τριπόντου, ενώ πολύ συχνά επιτιθόταν με πρόσωπο, που κατέληγε σε σουτάκι μέσης απόστασης. Πέρα δηλαδή από το pick n roll, είναι εξίσου αποτελεσματικός και απειλητικός και μετά από pick n pop. Είναι πολύ κομβικό να μεταφέρει αυτό το στοιχείο και στο ΝΒΑ, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο που αγωνίζονται σχεδόν όλες οι ομάδες της λίγκας. Στη μία του χρονιά στην Αρίζονα φάνηκε πως η άμυνα δεν ήταν το δυνατό του σήμειο και σίγουρα έχει πολύ δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Άλλωστε, αυτό που θα αποτελέσει και το μεγαλύτερο ερωτηματικό για την πορεία του είναι το κατά πόσο θα είναι σε θέση να μαρκάρει κοντύτερους και ταχύτερους αντιπάλους στην περίμετρο μετά από αλλαγές στα σκριν, κάτι που όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις χαρακτηρίζει το πως παίζεται σήμερα το παιχνίδι.

Φέρνει λίγο σε: Joel Embiid, Patrick Ewing (εμφανισιακά)

#2. Sacramento Kings. Luka Doncic

Οι Kings μετά την ανταλλαγή του DeMarcus Cousins έχουν ξεκινήσει την ολική ανανέωση της ομάδας. Τη χρονιά που μας πέρασε οι Bogdan Bogdanovic, Willie Cauley-Stein και ο De’Aaron Fox έδειξαν να είναι οι παίκτες στους οποίους θα μπορούσαν να στηριχθούν τα επόμενα χρόνια. Κακά τα ψέματα κανείς τους δεν φαίνεται να είναι ο παίκτης γύρω από τον οποίο θα χτιστεί η ομάδα, αν και θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι παίκτες στο μέλλον (ειδικά οι δύο guard). Με τον νούμερο #2 λοιπόν έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας να πάρουν έναν παίκτη που θα κάνει τη διαφορά και ελπίζω αυτή τη φορά ο Divac να μην το πολυσκεφτεί και να φέρει τον Luka Doncic στο Sacramento.

Δεν θέλω να υπερ-αναλύσω το παιχνίδι του Luka, αφού παίζοντας στην Ευρωλίγκα θεωρώ ότι τον έχουμε δει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον παίκτη που θα επιλεγεί στη διαδικασία του Draft. Θέλω να αδράξω την ευκαιρία όμως και να πω ότι αν ένα πράγμα έχω ξεχωρίσει από τη φετινή χρονιά, είναι η χρησιμότητα που έχουν οι παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν με την μπάλα στα χέρια, είτε ως κύριοι χειριστές είτε σε δευτερεύοντα ρόλο επιτιθέμενοι στα close out. Ένα από τα στοιχεία που έκανε τους Warriors, τους Celtics και τους Rockets να ξεχωρίσουν φέτος ήταν τα σχήματα όπου συνυπήρχαν ταυτόχρονα πολλοί ικανοί χειριστές της μπάλας και παίκτες με ικανότητα να αλλάζουν στην άμυνα. Θεωρώ ότι ο Doncic είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Και αν στην άμυνα πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για την ικανότητά του να μαρκάρει τα αντίπαλα guard, στην επίθεση η ικανότητα του να δημιουργεί μετά από ντρίμπλα, σε συνδυασμό με την ικανότητα του για πάσα μετά από pick and roll, τον κάνουν ιδανικό για το είδος του μπάσκετ που παίζεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ήδη τον φαντάζομαι σε σχήματα με τον Bogdanovic και τον Fox και μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Με ύψος 2,03μ τον φαντάζομαι να δημιουργεί από τη θέση του Forward σε έναν παραπλήσιο τρόπο με αυτόν που κάνουν οι Simmons και Αντετοκούνμπο, αφού η ικανότητα του στην πάσα βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε σχέση με τους δύο προαναφερθέντες, ήδη το σουτ του είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο (32,9% από το τρίποντο στην Ευρωλίγκα φέτος) και η μηχανική του, σε συνδυασμό με το ποσοστό του στις βολές (81,6% στην Ευρωλίγκα) με κάνουν να πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα είναι στα επίπεδα του 35%+, κάτι που θα κάνει πολύ δύσκολη την αντιμετώπισή του από τις αντίπαλες άμυνες.

Φέρνει λίγο σε: Manu για την ικανότητα του να πασάρει μετά από drive και Tyreke Evans (αυτό το είδα στο Theringer και μου άρεσε ως παρομοίωση)

#3. Atlanta Hawks: Jaren Jackson Jr

Ο PF/C από το Michigan State έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα ασφαλέστερα στοιχήματα του φετινού draft, και όχι άδικα. Ο Jackson αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα του μοντέρνου ψηλού και μοιάζει να είναι ένα εξαιρετικό fit για όλες τις ομάδες. Ο λόγος; Το ότι ξεχωρίζει σε δύο πράγματα: α) Μπορεί να μαρκάρει από το 1 έως το 5 και β) διαθέτει το μακρινό σουτ για να ανοίξει το γήπεδο (Defensive Versatility και Floor Spacing τα λένε στο χωριό μου). Η αθλητικότητα, το μέγεθος και το νεαρό της ηλικίας (18 χρονών) υποδηλώνουν υψηλότατο ταβάνι και προοπτική. Όπως είπαμε, δεν έχει πρόβλημα να μαρκάρει μέχρι και κοντύτερους γκαρντ τους οποίους ακολουθεί στην περίμετρο με σχετική ευκολία. Λόγω μεγάλου ανοίγματος χεριών έχει μεγάλη ευχέρεια στα μπλοκ, ενώ τα γρήγορα πόδια του τον βοηθούν να καλύπτει γρήγορα αποστάσεις, να δίνει σημαντικές βοήθειες απ’ την weak side και να αμύνεται σωστά στα close outs. Η ικανότητα στο μακρινό σουτ (39,6% τρίποντο) είναι ένα μεγάλο ατού, ενώ μπορεί επίσης να επιτεθεί και βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ. Η μηχανική του σουτ μοιάζει κάπως ανορθόδοξη, αλλά τουλάχιστον στο κολεγιακό επίπεδο αποδείχθηκε αποτελεσματική.

Πρέπει να αποκτήσει μεγαλυτερη συγκέντρωση, πειθαρχία (επιρρεπής στα φάουλ) και σκληράδα στην άμυνα, ώστε να αντιμετωπίσει τους ψηλούς του ΝΒΑ, αλλά και να αποκτήσει μεγαλύτερο επιθετικό ρεπερτόριο πέρα από το σουτ. Δεν είναι ο ικανός δημιουργός ή πασέρ αυτή τη στιγμή, ούτε ο αξιόπιστος post scorer, αλλά όντας ένα από τα νεαρότερα φετινά prospects, αυτο είναι κάτι το φυσιολογικό. Το ταίριασμά του στην Ατλάντα με τον John Collins μου φαίνεται ταμάμ.

Φέρνει λίγο σε: Myles Turner

#4. Memphis Grizzlies. Marvin Bagley III

Η χρονιά για τους Grizzlies ήταν δύσκολη, αφού ξεκίνησε με τον τραυματισμό του Conley, συνεχίστηκε με την απόλυση του David Fizdale (ο οποίος από του χρόνου θα προπονεί τους Knicks) και κατέληξε με το ρεκόρ 22-60, το δεύτερο χειρότερο στο ΝΒΑ. Σαν να μην έφτανε αυτό, η μοίρα και τα μπαλάκια τους έπαιξαν άσχημο παιχνίδι και στην κλήρωση για το Draft έπεσαν στην τέταρτη θέση, δύο θέσεις κάτω από το ρεκόρ τους. Παρόλα αυτά, η φετινή χρονιά είναι τόσο γεμάτη, που κάτι καλό θα βρεθεί και για αυτούς. Αν και οι φήμες ότι είναι διατεθειμένοι να δώσουν πακέτο τον Chandler Parsons και το #4 φουντώνουν, αν κρατήσουν την επιλογή, ο Bagley είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα στο #4. Αγωνίστηκε στο Duke με μ.ο. 21 πόντους και 11 rebound και η επιρροή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε βραβεύτηκε ως ο καλύτερος παίκτης στην ACC, όπως επίσης και ως ο καλύτερος Rookie. Παράλληλα ήταν ένας από τους τρεις rookies που εκλέχτηκαν ομόφωνα All America, με τους Ayton και Trae Young να είναι οι άλλοι δύο.

Πρόκειται για έναν σούπερ αθλητικό παίκτη, που στο κολέγιο αγωνίστηκε ως PF, αλλά με ύψος 2,11 θεωρώ ότι αν κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ θα είναι ως σέντερ σε «χαμηλά» σχήματα. Παίζει σχεδόν αποκλειστικά με πρόσωπο στο καλάθι, όπου είτε επιτίθεται μετά από ντρίμπλα, είτε μπορεί να σουτάρει τόσο από μέση απόσταση, όσο και από το τρίποντο. Οι 21 πόντοι που έβαζε ήταν με πολύ καλά ποσοστά, αφού είχε 61,4% στα σουτ εντός παιδιάς και 39,7% στα τρίποντα (σε 1,8 προσπάθειες ανά αγώνα)! Οι βολές ήταν το μόνο μελανό σημείο στην επίθεση, αφού σούταρε μόνο με 62,7%. Κατά τα άλλα, στην άμυνα δεν προσπαθούσε πολύ φέτος και από τα ματς που τον είδα ώρες ώρες μου έβγαζε ένα μπλαζέ ύφος, το οποίο με ανησυχεί όσον αφορά την εξέλιξη του. Στους Memphis θα έχει τη δυνατότητα να ξεκινήσει κατευθείαν βασικός δίπλα στον Gasol και αυτό θα βοηθήσει αρκετά τη μετάβασή του στο ΝΒΑ. Είναι από τους παίκτες που περιμένω να αρχίσουν να αποδίδουν από την πρώτη στιγμή (σε αντίθεση με παίκτες όπως ο Jaren Jackson) και αυτό ίσως τον κάνει ακόμα πιο δελεαστικό για τους Grizzlies, αφού με την παρουσία των Conley και Gasol που είναι ήδη στα 30, ψάχνουν για παίκτη που θα τους βοηθήσει άμεσα να επιστρέψουν στα Play Off.

Φέρνει λίγο σε: Chris Bosh (version Raptors)

#5. Dallas Mavericks: Mo Bamba

Καταρχάς μιλάμε για το πιο πιασάρικο όνομα του φετινού draft. Από κει και πέρα ο Mo Bamba έχει χαρακτηριστεί ως ο παίκτης με το υψηλότερο ταβάνι της φετινής φουρνιάς. Διαθέτει εντυπωσιακά φυσικά προσόντα και το μεγαλυτερο άνοιγμα χεριών που έχει καταγραφεί ποτέ σε draft combine (7’10”), το οποίο είναι 1,5 ίντσα παραπάνω από εκείνο του Rudy Gobert για να χουμε μια εικόνα. Είχε μ.ο. 13 πόντους, 10,5 ριμπάουντ και 3,7 τάπες στη μία και μοναδική χρονιά του στο Τέξας, νούμερα ενδεικτικά των ικανοτήτων του.

Ο Bamba έχει όλα τα φόντα σε λίγα χρόνια να φτάσει να θεωρείται ένας από καλύτερους αμυντικούς της λίγκας. Τρομακτική έφεση στις τάπες, καθώς πέρα από τα τεράστια χέρια δείχνει πως μπορεί να “μετρήσει” τον αντίπαλο, να του πάρει τα βήματα και να πηδήξει στο σωστό timing. Διαθέτει γρήγορα πόδια, άρα μπορεί να μαρκάρει κοντύτερους αντιπάλους, και έχει την προοπτική να αμυνθεί και αυτός από το 1 έως το 5. Επιθετικά, πέρα απ’ το τα τελειώνει τις φάσεις μετά το pick n roll ειδικά πάνω απ΄το στεφάνι, έδειξε κάποιες εκλάμψεις και στο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, κάτι το οποίο θα είναι το σημείο κλειδί στην πορεία του. Από κει και πέρα δεν είναι ο ψηλός με την ευχέρεια στο σκοράρισμα, ούτε αυτός που μπορεί άνετα να επιτεθεί με πλάτη στο καλάθι. Χρεάζεται σίγουρα να γίνει πιο δυνατός και πιο σκληρός, ώστε να τα βγάλει πέρα με τους NBA Bigs. Πρέπει να εντάξει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του για να μην βολεύεται μόνο με τα “σουτάκια”, τα οποία άλλωστε αποτελούν work in progress. Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς 7-footers, που ταλαιπωρούνται ακόμη κι από τη γραμμή των βολών, ο Bamba έχει την προοπτική να γίνει ένας rim protector που θα ανοίγει το γήπεδο, κάτι που φανερώνει πως το ταβάνι του όντως είναι πολύ ψηλά.

Φέρνει λίγο σε: Rudy Gobert

#6. Orlando Magic. Trae Young

Οι τακτικοί αναγνώστες δεν πρέπει να έχετε παράπονο. Από τις 16 Δεκέμβρη σας είχαμε ειδοποιήσει για τον Trae Young και τα κατορθώματά του. ΟΚ, μάλλον δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός, αλλά σύμφωνα και με τους πιο ειδικούς πρόκειται για τον καλύτερο PG της φουρνιάς. Απίστευτο σουτ και πολύ υποτιμημένος ως πασέρ, ο μικρόσωμος (1,88μ) Trae ξεκίνησε τη χρονιά ως μια από τις αποκαλύψεις του κολεγιακού πρωταθλήματος, όμως το γεγονός ότι οι Sooners τελείωσαν με ρεκόρ 2-8 και αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο της March Madness έκανε τις μετοχές του να πέσουν. Προσωπικά ακόμα τον πιστεύω, αφού τόσο καλοί σουτέρ βγαίνουν σπάνια και η ικανότητα στο τρίποντο είναι όλο και πιο περιζήτητη στις μέρες μας. Κατά τα άλλα, παραμένει ο πρώτος και μοναδικός παίκτης στην ιστορία του NCAA που τελείωσε πρώτος τόσο σε πόντους όσο και σε assist (27,4 και 8,7)! Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι Orlando Magic. Από τη μια, μετά τη φυγή του Elfrid Payton έχουν ένα μεγάλο κενό στη θέση του PG, από την άλλη ο GM τους John Hammond έχει δείξει τα προηγούμενα χρόνια και το πέρασμά του από τους Bucks, ότι του αρέσουν διαφορετικού είδους ταλέντα. Παίκτες όπως οι Αντετοκούνμπο, Maker ή ο Jonathan Isaac που έχουν σουπερ αθλητικά προσόντα και ικανότητα να μαρκάρουν πολλές θέσεις. Με τέτοιο κενό στους guard θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η επιλογή του νεαρού Trae (unintended pun), αλλά με αυτούς τους Magic όλα είναι πιθανά.

Φέρνει λίγο σε: Steph Curry και ας με λέτε υπερβολικό

#7. Chicago Bulls: Wendell Carter

Συνεχίζουμε τον χορό τον ψηλών στην πρώτη δεκάδα του draft με τον Wendell Carter απ’ το πανέμορφο Kentucky. Πολύ ενδιαφέρον prospect, που δεν θα έλεγα πως είναι υποτιμημένος, αλλά έχω την εντύπωση πως περνάει κάπως “απαρατήρητος” λόγω της πληθώρας των ψηλών στα υψηλά πατώματα του draft. Έχει το σώμα και τα φυσικά χαρακτηρηστικά του “μοντέρνου ψηλού” για το ΝΒΑ, καθώς διαθέτει το μέγεθος, τα χέρια και την ταχύτητα να αγωνιστεί ως small-ball (και όχι μόνο) center. Το ρεπερτόριό του είναι πολύπλευρο, καθώς έχουμε να κάνουμε με έναν πολυ ικανό μπλοκέρ και ριμπάουντερ, εξαιρετικό πασέρ για τη θέση του, αλλά ταυτόχρονακαι με πλούσιο επιθετικά παιχνίδι. Επιτίθεται τόσο με πλάτη όσο και με πρόσωπο, ενώ έχει την προοπτική να εξελιχθεί και σε ικανότατο stretch ψηλό, μιας και έχει και το μακρινό σουτ.

Σε αντίθεση με τους ψηλούς που επιλέχθηκαν παραπάνω υπολείπεται στην αμύνα στην περίμετρο, καθώς στο Duke αντιμετώπισε δυσκολίες στις αλλαγές στα σκριν και στο μαρκάρισμα κοντύτερων αντιπάλων. Επίσης, θα λέγαμε πως είναι περισσότερο «ντελικάτος» και όχι τόσο δυναμικός σέντερ, που θα επιδιώξει τις πολλές επαφές για να τελειώσει τις φάσεις. Συνολικά πάντως μιλάμε για ένα αρκετά ολοκληρωμένο prospect, με ίσως λίγο πιο χαμηλό ταβάνι από τους Jackson και Bamba για παράδειγμα. Εφόσον εν τέλει το Σικάγο επιλέξει τον Carter στο #7, θα έχει διαλέξει τον rim protector που χρειάζεται δίπλα στον Lauri Markkanen.

Φέρνει λίγο σε: Al Horford σύμφωνα με το Ringer, αλλά ας μην παραενθουσιαζόμαστε

#8.  Cleveland Cavaliers: Michael Porter Jr.

Η αλήθεια είναι ότι δεν αισθάνομαι πολύ καλά με αυτή την επιλογή, αφού έχω παίκτες που μου αρέσουν περισσότερο, που ακόμα δεν τους έχουμε επιλέξει. Όμως από τη μία μεριά όλο και πιο συχνά διαβάζουμε στα ρεπορτάζ ότι οι μετοχές του Michael Porter ανεβαίνουν, από την άλλη οι παίκτες που είναι ικανοί να εξελιχθούν σε σκόρερ των 20+ πόντων ανά παιχνίδι δεν συνηθίζουν να πέφτουν πολύ στο Draft. Και ο MPJ είναι ένας τέτοιος παίκτης. Πέρυσι έχασε το μεγαλύτερο κομμάτι της χρονιάς, καθότι τραυματίστηκε στην μέση στο πρώτο παιχνίδι και επανήλθε σαφώς επηρεασμένος στα δύο τελευταία της σεζόν. Είναι ανησυχητικός ο τραυματισμός, αλλά από την άλλη μιλάμε για τον παίκτη που πέρυσι το καλοκαίρι ήταν ο υποψήφιος για το #1. Ο Durant εκθείαζε τις κινήσεις και την ευκολία με την οποία σκόραρε μετά από ντρίμπλα, αν και έχει ύψος 2,11, και αυτός ο συνδιασμός ύψους, ευελιξίας, αθλητικών προσόντων και ικανότητας στο σκοράρισμα, έκαναν όλους να φαντασιώνονται έναν σύγχρονο forward. Οι Cavs πιστεύω ότι θα κάνουν το σχεδιασμό τους χωρίς να υπολογίζουν στον LBJ και σε αυτό τον σχεδιασμό θα χρειαστούν τον σκόρερ της επόμενης μέρας. O Porter είναι ένας χαρισματικός σκόρερ, που μπορεί να παίξει κυρίως ως SF αλλά και ως PF εφόσον δυναμώσει, και στο #8 αξίζει το ρίσκο.

Φέρνει λίγο σε: Otto Porter, Paul George

#9. NY Knicks: Kevin Knox

Κάποιοι ίσως πουν πως είναι “reach”, αλλά απ΄την άλλη οι Knicks δεν μας έχουν συνηθίσει σε συμβατικές επιλογές. Προσωπικά μου αρέσει, στη Νέα Υόρκη αρέσει σύμφωνα με τα νέα, οπότε πάμε. Kevin Knox λοιπόν, ένας αθλητικός wing από το Kentucky με μεγάλο ατού το μακρινό σουτ και το επιθετικό upside. Πολύ καλός στατικός σουτέρ, αλλά και μετά από ντρίμπλα. Διαθέτει πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο, καθώς πέρα από το σουτ έχει δείξει τις ικανότητές του στο transition και στα drives ως το καλάθι, ενώ έχει προοπτικές και για ικανός post scorer. Χρησιμοποιεί πολύ τα floaters και τελειώνει πολλές φάσεις έτσι, ειδικά προς τη δεξιά μεριά. Στην άμυνα έχει το πακέτο που χρειάζεται (όχι τόσο την ταχύτητα, αλλά το μέγεθος), ώστε να εξελιχθεί σε αξιοπρεπή αμυντικό. Σίγουρα πάντως ένα από τα ερωτηματικά του είναι οι επιδόσεις του στην πίσω πλευρά του παρκέ. Επίσης δεν έχει επιδείξει μέχρι τώρα ευχέρεια στη δημιουργία, γι’ αυτό και τα πολλά λάθη του στη χρονιά του στο κολλέγιο. Συνολικά εκτιμάται πως οι επιθετικές του αρετές μπορούν να τον καταστήσουν έναν σημαντικό role player σε οποιαδήποτε ομάδα, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει και το potential να εξελιχθεί σε έναν go-to scorer.

Φέρνει λίγο σε: Rudy Gay, Tobias Harris

#10. Philadelphia Sixers: Mikal Bridges

Όπως έχουμε αναφέρει και τα προηγούμενα χρόνια στα mock draft, το πόσο καλός θα είναι ένας παίκτης μετά από Χ χρόνια από την ημέρα του draft, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ομάδα που θα καταλήξει, αν θα έχει συγκεκριμένο ρόλο και φυσικά πόσο θα δουλέψει. Ειδικά για παίκτες όπως ο Mikal Bridges, που δεν είναι τόσο ταλαντούχοι όσο οι Trae Young ή ο Doncic, η πιθανότητα να πάει στους Sixers είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο για τον ίδιο. Πρόκειται για ένα τριάρι ύψους 2,04μ, με άνοιγμα χεριών κοντά στα 2,20μ, που σούταρε με 43,5% από το τρίποντο για τους πρωταθλητές Villanova Wildcats. Πολύ καλός αμυντικός χάρη στα αθλητικά και σωματικά του προσόντα, ενώ παράλληλα στην επίθεση πέρυσι έβαζε 17,7 πόντους ανά παιχνίδι και είχε στις βολές 85,1%.

Όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί όπως είδαμε στους τελικούς της Δύσης, αν μια ομάδα θέλει να σταματήσει τους Warriors θα πρέπει να έχει πολλούς παίκτες που θα μπορούν να μαρκάρουν μετά από τις αλλαγές στα screen και στην επίθεση (αν δεν είναι οι βασικοί χειριστές της μπάλας) να μπορούν να σουτάρουν πίσω από τα 7,25, ώστε να ανοίγουν χώρους. Φανταστείτε έναν τέτοιο παίκτη δίπλα στους Embiid, Simmons, Saric και όποιον άλλο Free Agent ή σουπερ σταρ θα αποκτήσουν οι Sixers μέσα από κάποια ανταλλαγή. Στα αρνητικά είναι η ηλικία του, καθότι όταν θα ξεκινήσει η επόμενη χρονιά θα είναι ήδη 22 χρονών, όπως και η μέτρια του ντρίμπλα. Βέβαια αν ήταν 19 και είχε και καλή ντρίμπλα δεν θα έπεφτε στο #10 θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο, αλλά εγώ σας λέω τι λένε οι ειδικοί. Αν και δεν τον έχω παρακολουθήσει φέτος πολύ, στα ματς στο τουρνουά έβαλε μερικά τρίποντα μετά από ντρίμπλα και προσωπικά αισθάνομαι σίγουρος ότι μπορεί να βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι επίσης.

Φέρνει λίγο σε: Robert Covington χωρίς το μόνιμο heat check mode που αυτός έχει

#11. Charlotte Hornets: Collin Sexton

Περνάμε τώρα σε μια μεγάλη αδυναμία. Collin Sexton φίλες και φίλοι ή αλλιώς “the young Bull”. Ο γκαρντ από την Αλαμπάμα είναι αυτό που λέμε scoring PG, ενω όπως υποδηλώνει και παρατσούκλι του μιλάμε για έναν από τους πιο δυναμικούς και ανταγωνιστικούς παίκτες της φετινής φουρνιάς του draft. Επιδιώκει τις επαφές όταν επιτείθεται προς το καλαθι, είτε μετά το σκριν, είτε σε καταστάσεις transition, όπου είναι παραπάνω από εξαιρετικός. Δεν είναι ο κλασικός σουτέρ, αλλά είναι αξιόπιστος από μέση απόσταση και δεν είναι κάποιος που θα του δώσεις συνεχώς το σουτ, γιατί συνήθως θα τιμωρήσει την άμυνα. Η ανταγωνιστικότητα και ο δυναμισμός που αναφέραμε παραπάνω είναι στοιχεία περισσότερο έκδηλα στον αμυντικό τομέα. Πολύ καλός στην πίεση πάνω στη μπάλα, ενώ έχει το μέγεθος και wingspan να αμυνθεί και απέναντι σε δυνατότερους αντιπάλους μετά τις αλλαγές στα σκριν.

Το μεγαλύτερο ζήτημα για τον Sexton θα είναι να αναπτύξει τα playmaking skills του ώστε να βάζει περισσότερο τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Τουλάχιστον στο κολέγιο δεν επέδειξε την απαραίτητη court vision, με αποτέλεσμα πολλές επιθέσεις να καταλήγουν σε δικά του “σκοτωμένα” σουτ. Επίσης το μακρινό σουτ είναι ένα στοίχημα, γιατί ενώ υπάρχει η ικανότητα, θα πρέπει να αναπτύξει NBA range, ώστε να μπορεί να απειλεί με περισσότερους τρόπους την αντίπαλη άμυνα.

Φέρνει λίγο σε: Terry Rozier εναντίον των Bucks

#12. Shai Gilgeous-Alexander. Los Angeles Clippers

Όπως είπε και ο Βασίλης όταν ετοιμάζαμε το κείμενο, οι Clippers με τις δύο επιλογές στο #12 και το #13 θυμίζουν ομάδα σε 12άρα λίγκα Fantasy! Δεν ξέρω αν θα κρατήσουν και τις δύο επιλογές ή αν θα προσπαθήσουν να ανέβουν στο draft, όπως λένε κάποιες φήμες. Πάντως αν μείνουν εδώ, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαλέξουν τον Shai Gilgeous Alexander από το Kentucky. Βλέποντας αρκετά βίντεο τελευταία προκειμένου να κάνουμε το κείμενο, οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε όλο και περισσότερο και πιστεύω ότι είναι ο παίκτης που μετά από χρόνια θα απορούμε για το πόσο χαμηλά επιλέχτηκε.

Πρόκειται για εκείνον που ξεχώρισε περισσότερο στο συνονθύλευμα του Kentucky. Έπαιξε κυρίως ως point guard, αλλά και κάποιες φορές ως δυάρι, και τελείωσε τη χρονιά με 14,4 πόντους 4,1 rebound και 5,1 assist ανά παιχνίδι. Το 40,4% στα τρίποντα φαντάζει εντυπωσιακό, αλλά δεν θα έπρεπε, αφού είναι σε σύνολο 57 προσπαθειών μόνο, ενώ το 82,2% στις βολές είναι ένα σημάδι ότι μπορεί να φτιάξει καλό σουτ στο μέλλον. Το βασικό του προσόν και αυτό που μου τράβηξε το μάτι, είναι η ικανότητα του στο pick and roll και στο να διαβάζει τις επιλογές που του δίνει η άμυνα. Μου αρέσει πολύ η ικανότητα του στην ντρίμπλα και η ευκολία με την οποία ξεφεύγει από τον προσωπικό του αντίπαλο, η οποία σε συνδυασμό με το μπασκετικό IQ τον κάνουν τρομερά ενδιαφέρον. Δεν κρύβω ότι όλη τη χρονιά θεωρούσα δεύτερο καλύτερο point guard τον Sexton, επηρεασμένος και από αυτά που είχα δει στο παγκόσμιο της Σαραγόσα, όμως τις τελευταίες εβδομάδες ο Gilgeous-Alexander με έχει «ψήσει» ότι θα είναι καλύτερος παίκτης σε λίγα χρόνια. Στους Clippers θα μπορούσε να μάθει στην αρχή δίπλα στον Pat Beverly και μέσα σε ένα δύο χρόνια να γίνει ο βασικός τους άσσος.

Φέρνει λίγο σε: Shaun Livingston πριν τον τραυματισμό που επίσης είχε επιλεχθεί από τους Clippers!

#13. LA Clippers: Robert Williams

Ο Robert Williams είναι ο κλασικός ψηλός με κύριο ατού την αθλητικότητα, πράγμα που σημαίνει πως έχει μεγάλες πιθανότητες να ταιριάξει αμέσως στο σημερινό ΝΒΑ. Αν, όπως είπε και ο Λεωνίδας, οι Clippers κρατήσουν και τα δύο πικ, είναι πολύ πιθανό το ένα να είναι center και ο πρωην ψηλός του Texas A&M φαντάζει πολύ καλή επιλογή σε αυτό το σημείο. Θα βγάλει το ψωμί του κυρίως από δύο πράγματα: με το rim protection και τελειώνοντας φάσεις μετά το pick n roll. Κινείται πολύ καλά μετά το σκριν και τα μακριά του χέρια τον βοηθούν να υποδέχεται λόμπες κοντά στο καλάθι. Μπλοκέρ υψηλού επιπέδου, μπορεί να καλύψει αποστάσεις γρήγορα στην άμυνα. Το βασικό: ικανότητα να αλλάξει στα σκριν (και αυτός) και να μαρκάρει γκαρντ στην περίμετρο. Πολύ καλός αθλητής, μπορει να κόψει στην μία άκρη του παρκέ και να τρέξει να τελειώσει τη φάση στο transition. Ικανός ριμπάουντερ, αν και στο κολέγιο αγωνιζόταν ως PF (κάτι που θέλω να πιστεύω δεν θα συμβεί στο ΝΒΑ), πράγμα που δεν ευνοούσε τα νούμερά του. Η προφανέστατη αδυναμία του είναι το σουτ, το οποίο πέρα από ασταθές είναι και άσχημο. Αναμενόμενα δεν είναι καλός σουτερ ελευθερων βολών, πράγμα που δεν θα είναι τόσο μεγάλο μείον στην αρχή, αλλά θα πρέπει να δουλευτεί. Συμπερασματικά τον Williams μπορούμε να τον περιγράψουμε απλά με ένα όνομα: αυτό της απο κάτω σειράς.

Φέρνει λίγο σε: Clint Capela

#14. Denver Nuggets. Miles Bridges

Δεν ξέρω πως καταφέραμε να ρίξουμε τόσο κάτω τον Miles Bridges, αλλά εφόσον ήταν διαθέσιμος, δεν το πολυσκέφτηκα να τον πάρω για λογαριασμό των σβόλων. Εκρηκτικός Forward και ένας από τους καλύτερους στα καρφώματα στη διάρκεια του αγώνα, ο Miles αγωνίστηκε λίγο ως PF και κυρίως ως SF για τους Spartans. Με ύψος 2,01 και βάρος 104 κιλά, είναι από τους πιο έτοιμους σωματικά παίκτες για να αγωνισθεί στο ΝΒΑ. Για την ομάδα του Tom Izzo (Michigan St.) ήταν ο πρώτος σκόρερ με 17,1 πόντους και παράλληλα έπαιρνε 7 rebound. Έδειξε βελτίωση στα σουτ τριών πόντων, κάτι που θα το χρειαστεί για να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ. Στους Nuggets θα μπορούσε να παίξει δίπλα στον Paul Milsap και να πάρει τη θέση του Chandler που πέρυσι απογοήτευσε. Μου αρέσει πολύ που φαίνεται να έχει έφεση στα κοψίματα στο καλάθι, όπου πολλές φορές καταλήγουν σε τρομερά καρφώματα, αφού με την παρουσία των Jokic, Murray και Gary Harris, οι χώροι που θα υπάρχουν για τέτοια, σε συνδυασμό με την ικανότητα του Σέρβου να πασάρει, είναι εχέγγυο για μερικές εντυπωσιακές φάσεις.

Φέρνει λίγο σε: Carmelo Anthony (χωρίς τόσο ταλέντο στην επίθεση), Tobias Harris

Σχόλιο αντί επιλόγου: (Λεωνίδας) . Εδώ και πολλά χρόνια αυτή ήταν η περίοδος που παρακολουθούσα και διάβαζα ό,τι υπήρχε στο draftexpress. Ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε για όσους θέλαμε να παρακολουθήσουμε το draft, με διαφορά. Πέρυσι τo ESPN ανακοίνωσε την αγορά του site και οι βασικοί συντελεστές τους θα δούλευαν για το μεγάλο μέσο. Όποιος περίμενε ότι αυτό θα σήμαινε καλύτερο υλικό, καθότι οι συντελεστές θα είχαν πρόσβαση σε πόρους, ξεγελάστηκε. Αν η μεγάλη πλειοψηφία των κειμένων πέρασαν στο συνδρομητικό κομμάτι του ESPN (insider) η ποιότητα έχει πέσει, αφού η πληροφορία δεν είναι αρχειοθετημένη ανά παίκτη ούτε υπάρχει ο όγκος πληροφοριών που παρείχε η draftexpress. Κοινώς το ESPN, αντί να αγοράσει και να εξελίξει το draftexpress, αποφάσισε να το περιορίσει (κάνοντας το συνδρομητικό και βάζοντας το σε μια πλατα\φόρμα με άλλες ειδήσεις) μειώνοντας παράλληλα τον ανταγωνισμό. Στον καπιταλισμό, είναι και αυτός ένας τρόπος για να «κερδίσεις». Αγοράζεις τον ανταγωνιστή και κατά κάποιον τρόπο τον κλείνεις/περιορίζεις.