Το προφανές που σκεφτήκαμε και οι δύο ήταν να κάνουμε re draft κάποια από τις διάσημες φουρνιές του ΝΒΑ. Δηλαδή να πάρουμε ένα παλιό draft και με βάση την εξέλιξη που είχαν οι παίκτες του να τους ξαναβάλουμε σε κατάταξη από τον καλύτερο στο χειρότερο. Πολύ μπανάλ αφού υπάρχουν πολλές σελίδες στα αγγλικά που το έχουν ήδη κάνει για τις περισσότερες φουρνιές του παρελθόντος. Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό ή πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον και καταλήξαμε σε μία από τις αγαπημένες μου φράσεις του Κωστάκη Αννάν, να γίνουμε προφήτες με χρονοκαθυστέρηση. Ενώ  οι κανονικοί προφήτες έχουν το χάρισμα να προβλέπουν τα γεγονότα πριν αυτά γίνουν, οι προφήτες με χρονοκαθυστέρηση τα ανακοινώνουν αρκετά μετά την τέλεση τους. Αυτή η διαφορά στο χρόνο είναι για κάποιους σημαντική, για εμάς όμως είναι απλά μια λεπτομέρεια.

Στο δια ταύτα, αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε είναι να φανταστούμε ποιοι θα επιλέγονταν στις πρώτες 14 θέσεις του draft από τους GM, αν είχαν την ικανότητα να ξέρουν τις επιδόσεις των rookie στην πρώτη τους χρονιά στη λίγκα. Φυσικά κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η εξέλιξη πχ του Mitchell θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν είχε επιλεγεί από τους Jazz που του έδωσαν πλήρη ελευθερία στην επίθεση και αντί αυτού τον επέλεγαν οι Sixers, όμως είμαι σίγουρος ότι αν οι δεύτεροι είχαν την παραμικρή υποψία των ικανοτήτων του Donovan, δεν θα το σκεφτόντουσαν δεύτερη φορά και θα τον επέλεγαν με την πρώτη τους επιλογή.  Με αυτό τον τρόπο ελπίζουμε όταν τελειώσει το κείμενο να έχουμε κάνει μια αξιολόγηση των καλύτερων rookies της χρονιάς που μας πέρασε και παράλληλα να σας εξάψουμε τη φαντασία παραθέτοντας εναλλακτικά σενάρια που θα μπορούσαν να είχαν πραγματοποιηθεί τη βραδιά του draft αν οι GM είχαν στα χέρια τους το «προφητικό» μας μανιφέστο. Αυτή τη φορά με τα λευκά την πρώτη επιλογή θα την κάνω εγώ και στη συνέχεια θα διαλέξει ο Δημήτρης πηγαίνοντας εναλλάξ (όπως κάνουμε και με τον  Βασίλη το mock draft).

#1. Philadelphia 76ers: Donovan Mitchell

Οι Sixers έψαχναν στο draft στο πρόσωπο του Fultz έναν παίκτη που θα έπαιζε στα guard, θα μπορούσε να δημιουργήσει το δικό του σουτ όντας δεύτερος χειριστής της μπάλας (πρώτος θα ήταν ο Ben Simmons) και που θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να παίξει τόσο με την μπάλα στα χέρια όσο και χωρίς αυτήν σε έναν ρόλο κλασικού SG. Η περιγραφή ταιριάζει γάντι στο Donovan Mitchell και τα θαύματα που έκανε φέτος με τους Jazz. Με τον Πέτρο σας είχαμε μιλήσει για την «καψούρα» μας με τον Donovan και τα όσα έκανε μέσα στη χρονιά, οπότε θα περάσω κατευθείαν στο πως θα ταίριαζε στους Sixers. Βασικά θα τους έδινε άπειρες επιλογές. Θα μπορούσε να ξεκινάει στη θέση του Saric και να παίζουν με πεντάδα Simmons, Redick, RoCo, Embiid και η πάρτη του ή να παίρνει τη θέση του Redick και να επιστρέφει ο Κροάτης στην πεντάδα. Με τις άμυνες να προσέχουν τους Simmons και Embiid, θα είχε πολύ μεγάλο χώρο για να επιτίθεται μέσα από διεισδύσεις και παράλληλα θα έδινε περισσότερο χώρο να δράσουν οι άλλοι δύο σταρ. Σύμφωνα με το ΝΒΑ.com ο Mitchell είχε φέτος 40,6% στα catch and shoot τρίποντα και αυτή του η ικανότητα σε συνδυασμό με την ικανότητα του να επιτίθεται στο καλάθι θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις αντίπαλες ομάδες. Όπως είπαμε και με τον Δημήτρη, αν οι 76ers είχαν κάνει αυτή την κίνηση θα μπορούσαν να θυμίζουν τους OKC που από το 2007 μέχρι το 2009 επέλεξαν στο draft τρείς παίκτες που κέρδισαν μετέπειτα όλοι τους από ένα (μέχρι τώρα) βραβείο MVP και τους οδήγησαν το 2012 στους τελικούς του ΝΒΑ. Φανταστείτε τώρα την τριάδα Embiid, Simmons και Mitchell… Σε πόσα χρόνια πιστεύετε θα έφταναν σε τελικούς ΝΒΑ; Αν με θεωρείτε υπερβολικό, δείτε μερικές από τις καλύτερες στιγμές στα Play Off στο βίντεο που ακολουθεί. 

#2. Los Angeles Lakers: Lonzo Ball

Μπαίνει ο προφήτης σε μία αίθουσα με τον Magic Johnson και τον Rob Pelinka και τους δείχνει τι παίχτης είναι ο Jason Tatum. Εκείνοι βλέπουν το βίντεο, βλέπουν και άλλα πιο πλήρη βίντεο, ενθουσιάζονται, μα τελικά του απαντάνε: ‘’Ναι, πολύ ωραίος, μάλλον ο δεύτερος καλύτερος παίχτης του draft, αλλά είμαστε οι Lakers φίλε προφήτη. Πάμε για LeBron, για Paul George, μπορεί και για Kawhi. Σόρι, αλλά θα επιμείνουμε στον Lonzo’’.  Αυτοί είναι οι Lakers. Και εδώ που τα λέμε, τον LeBron τον πήραν (ο προφήτης φτάνει μέχρι το draft, οπότε δε μπορεί να τους δείξει ότι ο LeBron έρχεται στο LA, αλλά ο George ανανέωσε με τους Thunder) και η ομάδα έχει ακόμη τον Ingram. Αν φύγει, λογικά θα είναι για την απόκτηση του Kawhi. Έχει νόημα να επιμείνουν στον Lonzo. Είναι ένα καλό guard, έκλεισε μία χρονιά με 10.2p, 6.9r, 7.2a  σύμφωνα με το Basketball Reference. Είδαμε ένα πρόβλημα στο περιφερειακό του σουτ (το φανταζόμασταν και από τις μέρες του στο κολλέγιο βέβαια, η μηχανική του δεν είναι καλή), είχε .440 eFG%, όμως μιλάμε για πρωτοετή, είναι κάτι που δουλεύεται, ειδικά σε μία λίγκα που η βελτίωση στο περιφερειακό σουτ των αθλητών είναι από τα πρώτα μελήματα των ομάδων (και στις περισσότερες περιπτώσεις το πετυχαίνουν αρκετά γρήγορα). Είδαμε flashes of brilliance στο passing game του, είναι τουλάχιστον οκ αμυντικά, με διάθεση να γίνει αρκετά καλός και σε αυτόν τον τομέα. Παράλληλα, έχει έναν καλό συνδυασμό on-ball/off-ball παιχνιδιού, κάτι που μάλλον θα αρέσει στον LeBron αρκετά ώστε να ανέχεται και την παλαβομάρα του πατέρα του (λέγεται πως ο LeBron είναι ενθουσιασμένος που θα παίξει με τον Lonzo, προσωπικά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά γι’ αυτό). Tα στοιχεία που θέλουν οι Lakers είναι εκεί. Σόρι Jayson, οι Lakers θα πάρουν τον Lonzo. Πίστεψέ με, καλύτερα και για σένα, θα δεις παρακάτω.

#3. Boston Celtics: Jason Tatum

Ο Jason Tatum ήταν κατά την άποψή μας ο δεύτερος καλύτερος rookie της φουρνιάς. Και αν για τους λόγους που αναφέραμε πιστεύουμε ότι οι Lakers θα τον αφήναν, οι Celtics με τίποτα δεν θα τον άφηναν να πάει πιο κάτω. Μιλάμε για τον παίκτη που στα φετινά Play Off έβαλε 351 πόντους σε 19 αγώνες (18,5 ανά αγώνα) έναν πόντο λιγότερο από το ρεκόρ που κρατάει ο Kareem Abdul Jabbar από το 1969! Το μπάσκετ αλλάζει και οι παίκτες που έχουν την ικανότητα, να αλλάζουν στην άμυνα και να μαρκάρουν διαφορετικές θέσεις ενώ παράλληλα μπορούν να δημιουργούν με την μπάλα στα χέρια είναι ελάχιστοι και ο Tatum είναι ένας από αυτούς. Οι τραυματισμοί των Hayward και Irving του έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει το βήμα παραπάνω αφού και λεπτά επιπλέον πήρε και αρμοδιότητες του δόθηκαν. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από την άμυνα και την ευστοχία του από το τρίποντο (43,4%!) καθότι ήταν από τα ερωτηματικά όταν ερχόταν στη λίγκα. Πλέον περιμένω να δω τους Celtics του χρόνου με Hayward και Irving πόσο καλύτεροι θα είναι. Με τη φυγή του Lebron ο δρόμος για τους τελικούς έχει ανοίξει.  

#4. Phoenix Suns: Josh Jackson

Το σκέφτηκα αρκετά. Το συζήτησα με τον Leon, του είπα τη θέση μου, πως όλα στο Phoenix κινούνται γύρω από τον Devin Booker. Αν ήθελαν θα μπορούσαν και πέρυσι να κάνουν δίδυμο τον Booker με έναν point guard σαν τον De’ Aaron Fox, που τα χαρακτηριστικά του ενός συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά του άλλου. Ήταν διαθέσιμος στο no. 4, δεν τον πήραν. Έστειλαν με trade τον Bledsoe, πήραν τον Elfrid Payton, έπαιξαν καλά για λίγο αλλά δεν τον κράτησαν. Στα μάτια μου οι Suns θέλουν να κάνουν τον Booker έναν ball dominant παίχτη, πλαισιωμένο από καλές scoring options (δε ξέρω αν ονειρεύονται έναν δικό τους James Harden, η αλήθεια όμως είναι πως εκεί καταλήγω). Με αυτή τη σκέψη και βλέποντας το τελευταίο 2-3μηνο του Josh Jackson, πιστεύω θα πήγαιναν πάλι σε εκείνον. Ένα πολύ αθλητικό και πολύ θεαματικό ‘’φτερό’’, που φέτος είχε 13.1 πόντους μέσο όρο, ενώ παράλληλα δείχνει αμυντικό potential και μία ικανότητα να μαρκάρει από το 1-4. Χρειάζεται μεγάλη βελτίωση στο περιφερειακό σουτ (.263 3p%, με 57 εύστοχα τρίποντα σε 217 προσπάθειες, yikes) αλλά όλα στην ώρα τους. Ball-handlers, wings and big men έχει πει ο Brad Stevens των Celtics για το ‘’μέλλον’’ του μπάσκετ και οι Suns δείχνουν να ασπάζονται κάτι παρόμοιο. Αν έχουν τον ball handler τους στον Devin Booker (και αργότερα θα βρουν και τον big man τους στον Deandre Ayton, αλλά μη τους το σποιλάρετε ακόμη), το καλύτερο wing που θα μπορούσαν να βρουν στο draft του ‘17 είναι η original επιλογή τους, ο Josh Jackson.

#5. Sacramento Kings: Dennis Smith Jr.

Οι Sacramento Kings μπήκαν στο draft ψάχνοντας έναν PG και παράλληλα έναν παίκτη που θα έδινε στους οπαδούς τους μια ελπίδα ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο. Ο Dennis Smith Jr. συνδυάζει και τα δύο. Με 15,2 πόντους και 5,2 assist ανά παιχνίδι στην πρώτη του χρονιά, έδειξε ότι έχει όλα τα προσόντα για να γίνει βασικός PG σε ομάδα του ΝΒΑ και από την άλλη τα εντυπωσιακά του καρφώματα θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για να πάνε οι φίλαθλοι των Kings στο γήπεδο. Με τα υπόλοιπα κομμάτια που έχουν (Bogdanovic, Cauley-Stein) ταιριάζει και δεν ανακόπτει την εξέλιξη κάποιων από τους πολλούς νεαρούς που διαθέτουν. Θα είχε λογική η επιλογή του, αλλά το να βάλεις τη λογική και τους Kings στην ίδια πρόταση, είναι εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο όπως έδειξαν οι πρόσφατες αποφάσεις τους.

#6. Orlando Magic: De'Aaron Fox

Λοιπόν, οι Orlando Magic έχουν δύο projects. Τον Aaron Gordon, ο οποίος έχει εξελιχθεί και το μέλημά τους είναι να τον κρατήσουν, βλέποντας σε εκείνον τον μελλοντικό PF τους (ή και SF τους, παραδόξως) και τον Elfid Payton, έναν point guard που η εξέλιξή του έχει βαλτώσει και καλύτερα να τον κάνουν trade κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά, να βρει και το παιδί την υγειά του (κάτι που έκαναν!). Οπότε, επειδή οι Magic έχουν τσακωθεί με τη λογική (όπως και οι Kings που ανέφερε ο Leon παραπάνω) τι πήραν στο draft του ‘17;  Έναν guard να πλαισιώσει τον Aaron Gordon; Όχι βέβαια, πήραν τον κακομοίρη τον Jonathan Isaac που πέφτει ΑΚΡΙΒΩΣ επάνω του. Εμείς όμως θα βάλουμε τον προφήτη να τους δείξει τον De’ Aaron Fox. Έναν εξωφρενικά γρήγορο point guard  (θα αποφύγω τυχόν pun με το επίθετό του), που έκανε χρονιά με 11.6 πόντους και 4.4 ασίστ. Όχι μεγάλος σκόρερ, είχε και τα προβληματάκια του στα νούμερα (σύμφωνα με το basketball reference είχε .412 fg% και .441 eFG%, με .307 3p%, νούμερα όχι άσχημα, αλλά που σίγουρα χρειάζονται βελτίωση), με ένα εμφανές clutch gene ωστόσο. Kαλός ball handler (τον περιμένω να φτάσει σε εξαιρετικό επίπεδο όταν θα βρεθεί στο peak του), προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να μάθει να συνδυάζει καλύτερα την ταχύτητα των ποδιών του με την ταχύτητα της σκέψης του. Αν το κάνει, θα βελτιωθεί ραγδαία και σα δημιουργός και σαν αμυντικός. Στα πιο fun σημεία της μορφής που λέγεται De’ Aaron Fox, έχει και ένα ''swag'' που περισσεύει στην California (των Sacramento Kings που τον διάλεξαν originally) αλλά ίσως όχι στο Orlando. Ένας παίχτης fun και ταλαντούχος, που τον χρειάζονται, γι’ αυτό και θα τον πάρουν σε αυτό το reDraft (ή και όχι, ποτέ δε ξέρεις με τους Magic).

#7. Chicago Bulls: Lauri Markkanen

Η ανταλλαγή που έγινε ανήμερα του draft και έφερε τους Markkanen, Dunn και Lavine στους Bulls αντί του Jimmy Butler και του Justin Patton χλευάστηκε από την πλειοψηφία των μέσων, όμως οι Bulls στην περίπτωση του Φινλανδού Forward θεωρώ ότι έπεσαν διάνα. Πολλοί περιμέναμε ότι θα είναι ένας τρομερός σουτέρ τριών πόντων, αλλά φέτος ο Lauri μας έδειξε και άλλα πράγματα. Πολύ καλύτερος rebounder από ότι φαινόταν στην Arizona (7,5 ανά αγώνα) και καλύτερος από το αναμενόμενο στην άμυνα και δη στις αλλαγές στο pick and roll. Στο σύστημα του Hoiberg μετά την φυγή του Butler όπου υπήρχε περισσότερη κίνηση της μπάλας και γρήγορες επιθέσεις ταίριαξε γάντι και τελείωσε τη χρονιά με 15,2 πόντους ανά παιχνίδι. Όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο παρακάτω, η κίνηση χωρίς την μπάλα και η ταχύτητα εκτέλεσης είναι ήδη σε πάρα πολύ καλό επίπεδο για πρωτοετή παίκτη. Τα δείγματα γραφής από την πρώτη χρονιά είναι πολύ θετικά και περιμένω να δω τη συνέχεια. Ειδικά η προσθήκη του Wendel Carter και το δίδυμο με τον Markkanen μου δημιουργεί πολλές προσδοκίες για το μέλλον!

#8. New York Knicks: Kyle Kuzma

Κάνουμε την πρώτη κουβέντα με τον Leon για το κείμενο που διαβάζετε, καταλήγουμε να στείλουμε τον Kuzma στην N.Y. Ανάμεσα στα επιχειρήματα είναι ότι και για τους 2 μας, το μέλλον του Porzingis πολύ πιθανόν να βρίσκεται σε ένα καινούργιο μοντέλο της θέσης ‘5’, οπότε ο Κuzma θα ήταν μία πολύ καλή επιλογή στο πλάι του. Κλείνουμε το τηλέφωνο και βλέπω τον Fizdale, που μάλλον έπαθε από τώρα οξεία ‘’ΝεοΥορκείτιδα’’,  να δηλώνει πως σκέφτεται τον Porzingis σε πειραματικό σχήμα στο '3',  προφανώς επηρεασμένος από τους Monstars ή κάτι αντίστοιχο. Εμείς όμως θα τον προλάβουμε, θα του στείλουμε τον Kuzma και τι θα κάνει, δε θα τον βάζει να παίξει;

Καλή η πλάκα, αλλά πράγματι ο Kuzma θα ήταν μία εξαιρετική επιλογή. Το περυσινό ‘’steal of the draft’’ για πολλούς (και μάλλον δίκαια τον σκέφτονται ως τέτοιο) παίρνει τη θέση που του αξίζει στο reDraft μας. Ένας παίχτης 22 χρονών, που η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δε θα ανέβει πολύ παραπάνω, αλλά είναι ‘’σίγουρα λεφτά’’ με ότι μας έχει παρουσιάσει ως τώρα. Εξαιρετικός σκόρερ (16.1 πόντους με .366 3p% και .527 eFG% σύμφωνα πάλι με το basketball reference) με όλους τους τρόπους και το σημαντικότερο, με αρκετό off-ball παιχνίδι, ικανός rebounder (6.3 μ.ο. στην πρώτη του χρονιά), θα έδινε μία εξαιρετικά καλή και άμεση λύση για την post-Melo εποχή των Knicks. Επίσης, όπως ανέφερα και νωρίτερα, θα έδινε τη δυνατότητα στην ομάδα της Νέας Υόρκης να παίξει με ένα ευέλικτο σχήμα με τον Kristaps στο ‘5’, αν όχι μόνιμα, τουλάχιστον σα μία σίγουρα αποδοτική λύση για αρκετά λεπτά (σαν fan των Knicks, σκέφτομαι μία 5αδα Ntilikina, 2αρι σκορερ, Knox, Kuzma, Porzingis και μου ‘’τρέχουν τα σάλια’’, συγγνώμη κιόλας). Πέραν των αγωνιστικών, μιλάμε για τον Kyle Kuzma, οπότε ας κάνουμε και λίγο χαβαλέ. Έχει το αμάξι. Έχει το περίεργο στυλ. O De’ Aaron Fox που σχολιάσαμε νωρίτερα, μπορεί να κουβαλήσει το ‘’fashion game’’ του στο Orlando. O Kuzma γεννήθηκε για τη Νέα Υόρκη του Walt Frazier. He deserves it.

#9. Dallas Mavericks: Markelle Fultz

Το τι τελικά έγινε με τον Markelle Fultz και γιατί άλλαξε τόσο πολύ τη μηχανική που σουτάρει, νομίζω δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ο παίκτης έχασε το μεγαλύτερο κομμάτι της σαιζόν, όμως τελικά επέστρεψε λίγο πριν το φινάλε για 14 παιχνίδια όπου εκτός της αδυναμίας στο σουτ φάνηκαν αρκετά από τα θετικά στοιχεία που τον συνόδευαν όταν έφυγε από το κολέγιο. Πολύ καλός αθλητής με ιδιαίτερη ικανότητα στο ένας εναντίων ενός και καλός αμυντικός. Οι Mavericks είχαν ανάγκη από έναν καλό guard και κάποιον που δυνητικά θα μπορούσε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι αν κρίναμε μόνο βάση απόδοσης ο Josh Hart έπαιξε πολύ καλύτερα από τον Fultz φέτος (περισσότερα για αυτόν σε λίγο), όμως ακόμα και με το προβληματικό σουτ ο Fultz έδειξε ότι το «ταβάνι» του είναι τρομερά ψηλό. Ο συνδυασμός αθλητικών προσόντων και ικανότητας να δημιουργεί σε καταστάσεις ένας εναντίων ενός, είναι από αυτούς που μπορούν να φτιάξουν μελλοντικούς σταρ. Με λίγη υπομονή, περιμένω το σουτ να επανέλθει και τότε να δούμε πραγματικά τις δυνατότητες του Markelle. Στους Mavs χωρίς πίεση για άμεσο αποτέλεσμα και με την παρουσία του Nowitzki που έχει κάνει guards όπως ο Barrea και ο Devin Harris να φαίνονται πολύ καλύτεροι από ότι είναι, ο Fultz θα μπορούσε να χτίσει πιο γρήγορα την αυτοπεποίθησή του και να κάνει το κάτι παραπάνω.

#10. Portland Trailblazers: John Collins

Oι Blazers διαλέγουν Collins ξανά, απλά αυτή τη φορά όχι τον Zach, αλλά τον John. Καταλαβαίνω τους λόγους που πήραν τον Zach, ακόμη πιστεύω ότι θα τους δώσει πράγματα στο μέλλον, αλλά είπαμε, εδώ οι ομάδες έχουν γνώση της χρονιάς που έκαναν οι παίχτες. Και με αυτή τη γνώση, ο John Collins είναι μία ευκαιρία στο νο.10 που δε μπορούν να την αφήσουν να πάει χαμένη. Ένα πολύ καλό αθλητικό υβρίδιο PF/C, τελείωσε τη σεζόν με 10.5 πόντους και 7.3 ριμπαουντ, παίζοντας 24 λεπτά μ.ο. είτε πίσω από τον Dedmon, είτε στο πλάι του. Γρήγορο κορμί, καλός blocker και above the rim finisher, ένας παίχτης που είναι ότι χρειάζονται οι Blazers στο πλευρό των Lillard-McCollum. Ναι, έχουν τον Nurkic, αλλά θα μπορούσαν αρχικά να τους έχουν μαζί και στην πορεία να καθιερώσουν τον Collins, δίνοντας ενδεχομένως τον Nurkic σε ένα ελκυστικό trade για να καλύψουν κάποια άλλη ανάγκη. Σε ένα μπασκετ που οι ψηλοί αρχίζουν να κάνουν τα πάντα στο παρκέ και παράλληλα πρέπει να είναι και αθλητικοί (εκτός αν έχουν τη ιδιοφυία του Nikola Jokic), o John Collins έχει την ‘πρώτη ύλη’ για κάτι πολύ καλό. Επίσης, στην πορεία της χρονιάς, έδειξε και κάποια (δειλά) σημάδια ικανότητας στο τρίποντο, με αρκετά καλό shooting form μάλιστα. Blazers, you have your guy.

#11. Charlotte Hornets: OG Anunoby

Καταρχήν απορώ πως ο Anunoby δεν έχει κατοχυρώσει ακόμα το OG¹ ως παρατσούκλι. Θα ήταν πολύ ταιριαστό λόγω ονόματος, αλλά και του τρόπου παιχνιδιού του. Παρά τα μόλις 21 του χρόνια, το παιχνίδι του είναι πολύ «ώριμο» και θυμίζει παίκτη με μεγαλύτερη εμπειρία στη λίγκα. Δεν παρασύρεται σε τραβηγμένες προσπάθειες, γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες του και φροντίζει να παίρνει τις καλύτερες για αυτόν αποφάσεις στην επίθεση (ελεύθερα σουτ και ενίοτε επιτίθεται στα close out). Στην άμυνα έδειξε ότι ήδη είναι σε πολύ καλό επίπεδο (σπάνιο για rookie) και έχει τα αθλητικά προσόντα, νοοτροπία και μπασκετικό IQ για να γίνει ένας από τους καλύτερους αμυντικούς τα επόμενα χρόνια. Στους Hornets, θα έπαιρνε μια θέση στους Forward όπου ο μεν MKG δεν έκανε ποτέ το βήμα παραπάνω στο επιθετικό κομμάτι και ο δε Batum υπέφερε από πολλούς τραυματισμούς. Στο μέλλον θα μπορούσε να παίξει και μερικά λεπτά στο 4, αφού ο Marvin Williams έχει αρχίσει να χάνει σε ταχύτητα λόγω ηλικίας και ο Frank Kasminsky αποδίδει καλύτερα ως C παρά στη θέση του PF όπου καλείται να αντιμετωπίσει πολύ πιο γρήγορους αντιπάλους. Όπως είπαμε και νωρίτερα, Forward που μπορούν να μαρκάρουν πολλές θέσεις και παράλληλα είναι καλοί σουτέρ τριών πόντων (37,1% φέτος) είναι υπερχρήσιμοι σε όλες τις ομάδες.

#12. Detroit Pistons: Josh Hart

Άλλο ένα ‘’steal of the draft’’ παίρνει τη θέση που του αξίζει. Ο Josh Hart έκανε μία πολύ μεστή και οικονομική χρονιά στην επίθεση (7.9 πόντους με .573 eFG% και .396 3p% με 78 εύστοχα σε 197 προσπάθειες σύμφωνα με το basketball reference), έδειξε ‘’φιλότιμο’’ αν μη τι άλλο στον τομέα των ριμπαουντ (4.2 μ.ο σε 23 λεπτά που έπαιζε, στη θέση ‘2’, είναι τουλάχιστον οκ) και διάθεση στην άμυνα. Θυμίζουμε ότι εκείνη την επιλογή στο draft θα την έκανε ο Stan Van Gundy, ο οποίος δείχνει γενικότερα μία προτίμηση σε Hustle guys από pure talent scorers όπως ο Malik Monk που είναι διαθέσιμος. Αν αυτοί οι παίχτες μπορούν να κάνουν και παιχνίδια με 25 και 30 πόντους ανα τακτά διαστήματα, όπως ο Josh Hart, ακόμη καλύτερα. Δε λέω πως οι Pistons βρήκαν στο νο.12 το επερχόμενο καλύτερο 2αρι στη λίγκα, τα νούμερά του ήταν παρόμοια με του Kennard που originally διάλεξαν οι Pistons, αλλά το συνολικό πακέτο του Josh Hart είναι καλύτερο. Έκανε μία πολύ καλή χρονιά και την εξαργυρώνει με αυτόν τον τρόπο (τώρα, το ότι ουσιαστικά η εξαργύρωση αυτή σημαίνει να παίζει σε ένα προβληματικό franchise που ζει μόνο με τις δάφνες του παρελθόντος, ενώ μπορούσαμε να τον αφήσουμε ήσυχο να κυλήσει στο draft και να είναι στους Lakers και τώρα να είναι συμπαίκτης του LeBron, είναι ένα άλλο θέμα. Ας πρόσεχε, ας μην έκανε τόσο μεστή χρονιά στην τελική).

#13. Utah Jazz: Malik Monk

Έχοντας δει τα περισσότερα ματς των Jazz φέτος δυσκολεύομαι να τους φανταστώ χωρίς Mitchell. Πολύ απέδωσαν την πορεία τους εν μέρει στην τύχη, αφού για να φτάσει ο Mitchell στα χέρια τους έπρεπε 12 ομάδες να τον προσπεράσουν και οι Nuggets να δεχτούν να κάνουν την ανταλλαγή. Όμως  ένα στοιχείο που παραβλέπεται σε αυτή την προσέγγιση, είναι η ικανότητα των Jazz να παίρνουν το καλύτερο από τους παίκτες που έχουν, ενώ παράλληλα να τους εξελίσσουν με τρομερή ταχύτητα. Rodney Hood, Rudy Gobert, Joe Ingles, Ricky Rubio, Jae Crowder, Gordon Hayward είναι μερικά από τα ονόματα παικτών όπου βελτιώθηκαν όσο έπαιζαν στην ομάδα των Jazz και ειδικά όσοι από αυτούς άλλαξαν ομάδα ή προήρθαν από άλλη ομάδα δείξαν πολύ καλύτεροι υπό τις οδηγίες του Snyder. Έχοντας και αυτό στο μυαλό μου, ο Malik Monk στο ελάχιστο που έπαιξε έδειξε στοιχεία πολύ καλού σκόρερ, αν και οι επιλογές του δεν ήταν πάντα οι καλύτερες. Στην ομάδα της Utah όπου είχε ανάγκη από έναν σκόρερ που θα μπορούσε να δημιουργήσει μετά από ντρίμπλα, θα έβρισκε περισσότερο χώρο να παίξει και να βελτιωθεί. Το βασικό του πρόβλημα στους Hornets ήταν η άμυνα και ειδικά η συνύπαρξη με τον επίσης μικροκαμωμένο Kemba Walker. Στους Jazz η παρουσία του Rubio στον άσσο και ειδικά του Gobert στη θέση του C, θα μπορούσε να κρύψει αυτό το πρόβλημα και να τον βοηθήσει να μείνει περισσότερη ώρα στο παρκέ. Στην επίθεση ο Monk θα μπορούσε να λύσει κάποια από τα προβλήματα των Jazz χάρη στο καλό του σουτ από την περιφέρεια. Το ξέρω ότι πέντε παιχνίδια είναι πολύ μικρό δείγμα, αλλά στα τελευταία του πέντε παιχνίδια έδειξε ότι έχει το επιθετικό ταλέντο για να μείνει στο ΝΒΑ ως ένας παίκτης που θα προσφέρει άμεσο σκοράρισμα σε κάποια λεπτά από τον πάγκο.

#14. Miami Heat: Bam Adebayo

Freak of nature. Δυνατός, εκρηκτικός, θυμίζει σε αρκετά σημεία των πρώιμο Dwight Howard, αν και τυπικά ο Bam είναι κάτι ανάμεσα σε PF και C (Στο μέλλον πιστεύω θα καθιερωθεί αποκλειστικά στο δεύτερο). Λόγω του τραυματισμού του Olynyk και της μπλεγμένης κατάστασης με τον Whiteside, βρήκε αρκετά λεπτά φέτος, έδειξε μία μεγάλη ικανότητα στο block και είχε και μερικά καρφώματα που θα έκαναν τον Shawn Kemp περήφανο (ορίστε ένα χαρακτηριστικό). Αποτελεί μία ιδανική περίπτωση για τους Heat, ενός καλού αθλητικού ψηλού που μπορεί να επεκτείνει το παιχνίδι του και να τους δώσει τη δυνατότητα να ξεφύγουν από τον Whiteside (αν βρουν κάποιον που θα αντέξει το συμβόλαιό του και όλο το πακέτο που κουβαλά). Για το μπασκετικό του IQ δεν έχω ακόμη ξεκάθαρη άποψη, χρειάζεται δουλειά στον επιθετικό τομέα (κυρίως να βάλει κάποια ποικιλία, να μπορέσει να σταθεροποιήσει ένα post παιχνίδι) αλλά συνολικά έχει ένα πολύ καλό πακέτο, που κάνει τους Heat να τον επιλέξουν (ξανά) στο νο.14.

Honorable Mention: Frank Ntilikina, μη νομίζεις ότι σε ξεχάσαμε. Είδαμε ότι θα θεωρείσαι elite defender πολύ σύντομα. Είδαμε το μπασκετικό IQ σου, είδαμε ότι θα είσαι πολύ καλός δημιουργός για τους συμπαίκτες σου. Έχουμε προσέξει ότι σε αυτούς τους μήνες βελτιώθηκες στο off-ball movement και στο στατικό τρίποντο. Απλά, αφού δε σε διάλεξαν οι Knicks στο 8 (γιατί οκ, έπρεπε να τιμήσουμε αυτή τη χρονιά του Kuzma) οι ομάδες που διάλεγαν στις επόμενες θέσεις, είχαν άλλες ανάγκες. Τυχερή η ομάδα που θα σε διαλέξει παρακάτω.

Σημειώσεις:

• Όλα τα στατιστικά είναι από το basketballreference.com και το NBA.com

1. OG / Old Gangster: Τιμητική προσφώνηση στην αμερικάνικη αργκό, κυρίως ανάμεσα σε άτομα που ανήκουν σε συμμορίες. Οι OG είναι οι βετεράνοι, που έχουν ζήσει πολλά και έχουν μεγάλη εμπειρία και τον σεβασμό των μελών μιας συμμορίας. Μέσω της pop κουλτούρας και της hip hop μουσικής χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά για να δείξει σεβασμό και θαυμασμό για τα κατορθώματα κάποιου.