Το κάπως παλαβό ξεκίνημα του ΝΒΑ έχει φέρει αναταράξεις σε αρκετές ομάδες της λίγκας, ειδικά αυτές που έχουν ξεκινήσει χειρότερα του αναμενομένου. Ακόμη κι έτσι όμως, ένα κακό ξεκίνημα, δεν μοιάζει τόσο κακό. Το δέλεαρ του τερματισμού εκτός της δεκάδας και η είσοδος στη λοταρία του προσεχούς draft, είναι σημαντικό, καθώς με βάση το ποιόν των νεαρών που αναμένεται να δηλώσουν συμμετοχή, έχουμε την εικόνα για ένα αρκετά βαθύ και ποιοτικό πουλ διαθέσιμων παικτών, που δύναται να αλλάξουν την εικόνα μίας ομάδας, σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι έγινε με την πιο πρόσφατη διαδικασία.

Το φετινό ντραφτ χαρακτηρίστηκε ως πολύ φτωχό από πλευράς ταλέντου κι η αλήθεια είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος παίκτης που θα ορίσει την πορεία ενός οργανισμού. Πέρα από την πιο φτωχή φουρνιά εν συγκρίσει με άλλες, είναι κι ένα αρκετά μεγάλο σε ηλικία ντραφτ. Έχει μπόλικους παίκτες από 23 ως 24 ετών, που είναι κάπως αποτρεπτικός παράγοντας για τις ομάδες από πλευράς επένδυσης, αν δεν μιλάμε για έτοιμο παίκτη. Σίγουρα όμως έκρυβε αρκετούς παίκτες που μπορούν να χωθούν στο ρόστερ και να προσφέρουν χρήσιμα λεπτά.

Το νούμερο ένα pick ενός draft θεωρείται διαχρονικά η κατάλληλη ευκαιρία για τις ομάδες που ολοκλήρωσαν άσχημα τη σεζόν στο να βρουν και να επιλέξουν τον καλύτερο νεαρό παίχτη, για να γίνει αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος, στον οποίο θα στηριχθεί το οικοδόμημα τα επόμενη έτη. Να αποτελέσει τον «μαγικό ζωμό» που θα θρέψει τον οργανισμό σε καλύτερες μέρες.

Ένα πράγμα μοιάζει σίγουρο για την επερχόμενη σεζόν του ΝΒΑ. Παραδόξως δεν έχει να κάνει με το ποια ομάδα είναι καθαρό φαβορί για τον τίτλο ή με κάποιο άλλο αγωνιστικό στοιχείο, όπως το αναμενόμενο ξέσπασμα ενός νέου σταρ ή οτιδήποτε. Με απόλυτη βεβαιότητα, περίπου 15 από τα 30 franchises θα διεκδικήσουν κάθε πιθανότητα (κατα βάση χάνοντας) ώστε να βρεθούν με την πρώτη επιλογή στο επερχόμενο draft και να πάρουν κοντά τους τον Victor Wembanyama.

Η φετινή αγωνιστική περίοδος μοιάζει να μπαίνει σε μία κανονικότητα, όσον αυτό είναι δυνατό στον καιρό που ζούμε. Οι ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις θα ξεκινήσουν κανονικά, ενώ το ίδιο θα συμβεί και με το ΝΒΑ μετά την περσινή «κουτσουρεμένη» pre season. Mε το draft του κορυφαίου πρωταθλήματος να έχει πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο καθώς και το summer league του Las Vegas, θα ρίξουμε μία ματιά στους Ευρωπαίους παίχτες που επιλέχτηκαν μέσω αυτής της διαδικασίας και την προοπτική αυτών στην Αμερική ή στην Ευρώπη. Να σημειώσω εδώ πως θα αναφέρουμε τους παίχτες εκείνους, οι οποίοι αγωνίζονταν κατά την περασμένη χρονιά στη Γηραιά Ήπειρο και όχι όσους βρίσκονταν σε κάποιο αμερικανικό κολέγιο, όπως για παράδειγμα ο Γερμανός Franz Wagner που επιλέχτηκε στο νούμερο οκτώ από το Ορλάντο.

Σε μερικές ώρες η λίγκα του ΝΒΑ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους πρωταγωνιστές της νέας φουρνιάς μέσω του draft. Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζει 14 από αυτούς, συγκεκριμένα εκείνους που θα θέλαμε να επιλέξουν οι ομάδες που έχουν τις αντίστοιχες 14 πρώτες επιλογές στον χορό του draft, με αρκετό daydreaming γύρω από το ταβάνι του κάθε αθλητή, το ρόλο και το πώς κουμπώνουν στα ρόστερ που θα τους υποδεχθούν.

Εάν κανείς βρει μια βαλίτσα με λεφτά στον δρόμο, πολλές σκέψεις μπορούν να του περάσουν από το μυαλό. Να την παραδώσει στις αρχές, να την κρατήσει, να μοιράσει το περιεχόμενο σε όσους το έχουν περισσότερο ανάγκη από τον ίδιο, να την κάνει δωρεά σε κάποια εκκλησία στο κυνήγι μιας θέσης σε κάποιας λογής παράδεισο. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις του φετινού draft order ήταν η κωλοφαρδία των Λέικερς στη λοταρία, που τους χάρισε το 4^ο pick. Οι πιθανότητες να ανέβουν από το 11 στο 4, ήταν μόλις 2.8%, κι όμως να που συνέβη. Βαλίτσα με λεφτά στον δρόμο. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το συγκεκριμένο γεγονός ήταν πιθανότατα το μοναδικό θετικό πράγμα το οποίο συνέβη στη «μεγάλη» ομάδα του Λος Άντζελες τη φετινή χρονιά.

Η παραπάνω φωτογραφία έπεσε στην αντίληψή μου τις προηγούμενες ημέρες σε ένα απλό ‘’σκρολάρισμα’’ στο τουίτερ. Karl-Anthony Towns και D’Angelo Russell έγιναν το πρώτο δίδυμο που επιλέχθηκε στο #1 και #2 του ίδιου draft και έπαιξαν και οι δύο σε ένα All-Star Game, μετά τους Elton Brand και Steve Francis της φουρνιάς του 1999. Με ένα γρήγορο ψάξιμο των επιλογών από το 2000 και μετά, παρατηρούμε το εξής εντυπωσιακό γεγονός. Οι Towns-Russell δεν είναι απλά οι δύο πρώτοι που έπαιξαν στο ίδιο all-star game, είναι και η μοναδική περίπτωση που και οι δύο πρώτες επιλογές ενός draft έγιναν all-star γενικά. Αρκετά παράδοξο, έτσι δεν είναι; Mε αφορμή λοιπόν το επικείμενο All-Star Weekend (15-17 Φεβρουαρίου), πάμε να ρίξουμε μία ματιά στις τοπ-2 επιλογές των τελευταίων 19 ετών, να δούμε ποιες επιλογές πέτυχαν και ποιες όχι, καθώς και αν μπορούμε να ελπίζουμε αντίστοιχο δίδυμο από τις τρεις φουρνιές που ακολούθησαν εκείνη του 2015.

Οι πιθανότητες να έχεις ακουστά τον Darius Bazley δεν είναι πολλές. Εκτός και αν είσαι πραγματικό basketball junkie και παρακολουθείς και τα κορυφαία σχολικά πρωταθλήματα. Στην Αμερική τον έχουν μάθει όλοι. Όχι μόνο οι του μπάσκετ, αλλά και οι νομικές υπηρεσίες. Έκανε κάτι που δεν είχε προηγούμενο. Σίγουρα θα έχει επόμενο. Όπως και σίγουρα θα έχει συνέπειες στη συζήτηση για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας των NBAers με το ΝΒΑ. Ας ξεκινήσουμε.

Πριν από λίγες μέρες ο Kobe Bryant έκλεισε τα 40 (ή σύμφωνα με τη σύζυγό του τα 39 συν ένα ''δάχτυλο'' ) και τα social media γέμισαν με αφιερώματα για εκείνον. Από τα 40 καλύτερα plays στην καριέρα του, μέχρι τη σύγκριση του No.8 και του No.24 Kobe, το μπασκετικό internet ασχολήθηκε για τουλάχιστον ένα τριήμερο (σαν ελληνικό γλέντι) με το legacy του Black Mamba. Εμείς εδώ προτείνω να τον τιμήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο, με μία όμορφη συγκυρία. Ο Kobe έγινε draft το 1996 με το no.13 pick του draft. Από εκείνη τη χρονιά μέχρι και σήμερα, στο no.13 του draft έχουν επιλεχθεί άλλοι 9 shooting guards σε 22 χρονιές, περισσότεροι από κάθε άλλη θέση (3 centers, 5 power forwards, 2 small forwards, 3 point guards). Ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια, 4 από τις 5 ομάδες που είχαν το no.13 έψαξαν να διαλέξουν τον ‘’δικό τους Kobe Bryant’’ (με εξαίρεση τους Kings, που έχοντας τον Cousins και τον Cauley-Stein, πολύ ‘’λογικά’’ επέλεξαν τον Γιώργο Παπαγιάννη το ‘16). Πάμε να δούμε την εξέλιξη αυτών των παιχτών και αν οι ομάδες πέτυχαν να ντραφτάρουν τον Kobe του franchise τους ή όχι. Άλλωστε, ο Kobe πάντα (δήλωνε πως) ενδιαφερόταν για την επόμενη γενιά ‘’δολοφόνων’’ στο NBA.