Οι πρώτες δύο εβδομάδες κάθε σεζόν NBA είναι μια από τις ομορφότερες περιόδους της. Έχοντας ακούσει, διαβάσει, γράψει τόσες αναλύσεις, τόσα depth charts (fancy όρος, κάποτε τα λέγαμε πινακάκια σε τετράδια - κάποιοι ακόμη παίρνουμε χαρτί και στυλό και επιδιδόμαστε στο γράψε-σβήσε προς απόγνωση των ανθρώπων με τους οποίους συμβιώνουμε) πλέον μας διακατέχει μια αυτοπεποίθηση πως, ναι, έχουμε λύσει τον γρίφο της σεζόν και μόνο τραυματισμοί ή trades μπορεί να εκτροχιάσουν τα επιστημονικά συμπεράσματά μας. Και τότε είναι που έρχεται ο τοίχος της πραγματικότητας: Εχει ματς κάθε μέρα, δεν μπορείς να παρακολουθήσεις ποιος έχει παίξει, τα rotation είναι ό,τι να ναι, το φαβορί ξεκίνησε με 1-4; Σίγουρα θα μείνει εκτός playoffs και ο 14ος των power rankings έχει κάνει δύο νίκες; Μήπως ήρθε ώρα για τα playoffs;

Σε αυτό σημείο όλοι λίγο πολύ έχουμε παρακολουθήσει το σίριαλ της επίθεσης του Draymond Green στον Jordan Poole, στα επεισόδια που αυτό εκτυλίχθηκε. Από τη φήμη, στη δημοσιοποίηση/διαρροή του βίντεο, τις διάφορες γνώμες και αναλύσεις αλλά και την επίσημη γραμμή, όπως εκφράστηκε σε συνέντευξη τύπου από τον ίδιο τον Green και τον προπονητή των Warriors, Steve Kerr. 

Tα προεόρτια του All-Star Game που θα γίνει στο Cleveland το ερχόμενο Σαββατοκύριακο ξεκίνησαν για τα καλά με την πρόσφατη ανακοίνωση των αναπληρωματικών. Εμείς με την σειρά μας θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τους All-Star rookies σε μια προσπάθεια να επιβραβεύσουμε τους ανερχόμενους ή ένα κλικ παρακάτω αθλητές του NBA.  Όπως στο πρώτο μέρος του αφιερώματος είδαμε τους Cavaliers να κυριαρχούν στην άτυπη λίστα με τους καλύτερους all-stars για την Ανατολή, έτσι και στη Δύση αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνουν οι Memphis Grizzlies του Taylor Jenkins, οι οποίοι έχουν αναρριχηθεί στην τρίτη θέση της περιφέρειας βλέποντας τρεις από τους νεαρούς αθλητές τους (εκ των οποίων, εντυπωσιακά, ο sophomore Bane είναι ο γηραιότερος) να κάνουν το λεγόμενο “step up” (ή “leap up” στην περίπτωση του Morant).

Είναι φορές που κάθομαι και σκέφτομαι τι γοητεία ασκούν στους ανθρώπους θεωρητικές κατασκευές και πειράματα, και συγκεκριμένα αυτές οι θεωρητικές κατασκευές που δεν έχουν καμία προοπτική υλοποίησης, καμία πρακτική χρησιμότητα. Ως φίλαθλοι είμαστε από τα συχνότερα θύματα αυτής της σαγήνης - πώς αλλιώς άλλωστε μπορεί να εξηγήσει κανείς όλα αυτά τα posts και τις συζητήσεις του τύπου “Θα κέρδιζε μια ιστορική μικτή USA την αντίστοιχη του υπόλοιπου κόσμου;” ή “Φτιάξτε μια πεντάδα με έναν παίκτη από κάθε γκρουπ” που μας βάζουν να ονειροπολούμε και να τσακωνόμαστε με για κάτι πεντάδες τύπου Iverson, Jordan, Bird, Russell, Jokic. Παράνοια… Μπορεί να είναι η ανάγκη μας να καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο γύρω μας μέσα από αφηγήσεις, μπορεί να είναι το ένστικτο της περιέργειας που μας ωθεί να εξετάζουμε εναλλακτικές, μπορεί να είναι η ματαιοδοξία μας να πούμε τη μεγαλύτερη εξυπνάδα, ή ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΠΛΑΚΑ.

O καταιγισμός κρουσμάτων και επαφών Covid και τα συνακόλουθα Πρωτόκολλα των Σοφών του Manhattan (όσο γράφω εσείς παραγγέλνετε!!) έχουν κατεβάσει έναν χείμαρρο ονομάτων άγνωστο στο ευρύ, στενό, ή ακόμα και συγγενικό, κοινό. Εκεί που άλλοι (ή και εμείς) βλέπουν υποτίμηση του προϊόντος του NBA και τον ευτελισμό του τίτλου “NBAer”, με ένα διαφορετικό φίλτρο, μπορούμε να δούμε ένα μεγάλο φεστιβάλ παραλογισμού και μια γιορτή του χαβαλέ -έχει κι αυτό την αξία του άλλωστε. 

Δεν είναι ότι πρόκειται για κανένα γελοίο ζήτημα. Μέσα όμως στο θέαμα που αποτελεί το NBA, συνυπάρχει το σοβαρό και το αστείο, με τον ίδιο τρόπο που συμφιλιώνονται οι παράλογοι χοροί δισεκατομμυρίων με τα συναισθήματα ενός φιλάθλου δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Χωρίς να υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κανείς σοβαρά το αγωνιστικό κομμάτι της δράσης του NBA τις τελευταίες εβδομάδες, ή και λόγοι εδώ που τα λέμε, θα το ρίξουμε για λίγο στην πλάκα, που έχει, όπως προείπαμε, και αυτή αξία από μόνη της.

Καθώς πλησιάζουμε στην ολοκλήρωση του πρώτου τετάρτου της πιο ενδιαφέρουσας regular season των τελευταίων ετών, η εικόνα για το ποιοι τελικά θα διεκδικήσουν το φετινό πρωτάθλημα εξακολουθεί να παραμένει θολή, με τα φαβορί του καλοκαιριού να ψάχνουν ακόμα τα πατήματά τους, ή να έχουν θεμελιώδη προβλήματα να λύσουν. Δεν ξέρω αν η Ανατολή είναι φέτος καλύτερη, όπως γενικώς λέγεται και τα στατιστικά υποδεικνύουν, όμως εκεί 13 ομάδες παλεύουν, όχι για την είσοδο στο play-in, αλλά για την παραδοσιακή οκτάδα, ενώ αντίθετα στη Δύση οι πρώτοι εννιά είναι λίγο πολύ-ξεκάθαροι και πίσω τους υπάρχει μια θλιβερή κούρσα για το 83ο παιχνίδι της σεζόν. Ας δούμε κάποια πράγματα, ξεκινώντας από την κορυφή.

Το καθημερινό σαράκι επέστρεψε και φέτος, μετά από ένα φυσιολογικό διάστημα απεξάρτησης, αυτή τη φορά και πάλι με πρόγραμμα 82 αγώνων, διάθεση, και κόσμο στα γήπεδα -επιτέλους. Επιστρέφουμε λοιπόν και εμείς στην εβδομαδιαία μας συνήθεια της προσπάθειας να πιάσουμε τον παλμό της Λίγκας. Οι Warriors παίζουν και πάλι σαν Warriors, οι Lakers αντιμετωπίζουν τα αναμενόμενα προβλήματα, οι Bulls χαίρονται με το ξεκίνημά τους, έστω και αν δύο νίκες ήρθαν απέναντι στους Pistons, ο Morant έχει κέφια και τα παιχνίδια μέχρι στιγμής είναι διασκεδαστικά. Για να δούμε την πρώτη εβδομάδα αναλυτικότερα.

Οι τελικοί είναι επιτέλους μπροστά μας, όσο απίθανο και αν φαινόταν αυτό πριν από έναν χρόνο, όσο απροσδόκητο και αν είναι το τελικό ζευγάρι. Bucks versus Suns λοιπόν, σε ένα ζευγάρι που φέρνει αντιμέτωπο ένα franchise που πανηγύρισε τον τελευταίο του τίτλο πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια, κι άλλο ένα που δεν έχει γευτεί ποτέ αυτή τη χαρά. Μέσα σε όλα, αυτό είναι μια μεγάλη νίκη. Μετά από μια δεκαπενταετία με επαναλαμβανόμενους πρωταγωνιστές, είναι η ευκαιρία να αναδειχτούν επιτέλους νέοι ήρωες και να ξεκινήσουν να γράφονται νέες ιστορίες. Ή να διορθώνονται, όπως στην περίπτωση του Chris Paul. 

Αμφότεροι οι διεκδικητές μιας θέσης στους τελικούς της Ανατολής έφτασαν εδώ κερδίζοντας εύκολα σε πέντε παιχνίδια τους αντιπάλους τους, για αντίθετους λόγους. Οι Wizards δεν μπορούσαν με τίποτα να σταματήσουν τους Sixers, δίχως αυτό να λέει πολλά για την επίθεση των τελευταίων, ενώ οι Knicks δεν μπορούσαν να σκοράρουν με τίποτα απέναντι στους Hawks, παρομοίως. Σε αυτό το match up, το συγκριτικό πλεονέκτημα των δύο αντιπάλων είναι αντίστροφο. Οι 76ers μπορούν να παρατάξουν ένα αμυντικό τέρας με πολλά κεφάλια ενώ οι Hawks θα του πετάνε ό,τι βρουν, μήπως και αυτά τα κεφάλια κοπούν πιο γρήγορα από ότι θα φυτρώσουν τα επόμενα - σε μια παρομοίωση που ξεκίνησε να καταρρέει εν τη γενέσει της. Φυσικά το μεγάλο ερωτηματικό της σειράς λέγεται Joel Embiid. Ο καλύτερος παίκτης της σειράς και MVP του πρώτου μισού της κανονικής περιόδου κληρονόμησε ένα πρόβλημα στον μηνίσκο στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς με τους Wizards, και θα απουσιάσει, το λιγότερο, από το πρώτο παιχνίδι με τους Hawks.

Εκμεταλλευόμενοι τη διακοπή του All Star, κάνουμε μια αποτίμηση του τι μας έχουν δείξει οι ομάδες της Λίγκας μέχρι στιγμής, αναλύοντας τα δεδομένα που μας έχουν προσφέρει, τοποθετώντας τες παράλληλα βάσει των πιθανοτήτων που εμείς θεωρούμε πως έχουν για να φτάσουν στους τελικούς του Ιούλη.