Μετά από δύο εβδομάδες συνεχόμενων αγώνων, διακοπών εν μέσω βροχής, καθυστερήσεων και υψηλού αθλητικού δράματος, το γρασίδι του Γουίμπλεντον περίμενε τους δύο αντιπάλους του τελικού σχεδόν ξεριζωμένο. Συμβαίνει πάντα, απλώς πλέον έχουν αλλάξει τα σημεία: Γύρω από τη base line και λίγο πιο πίσω σήμερα, στον χώρο της γραμμής του σερβίς παλαιότερα, όταν το βολέ κυριαρχούσε στην τακτική.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ο αρτιότερος εγκέφαλος που υπάρχει στο τένις. Επεξεργάζεται τα δεδομένα γρηγορότερα από κάθε άλλον αθλητή, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, με αποτέλεσμα να βρίσκεται μονίμως στη σωστή θέση. Η ικανότητα του να προβλέπει πού θα πάει η μπάλα (anticipation) είναι παροιμιώδης, όπως και ο έλεγχος που διατηρεί στο σώμα του. Τα δύο αυτά στοιχεία μαζί, τον έχουν αναγάγει στον καλύτερο returner (επιστροφέα;;;), της ιστορίας. Ακόμη και αν ο αντίπαλος παρουσιάσει τον καλύτερο δυνατό εαυτό του, στο χέρι του βρίσκεται το πολύ το 50% της έκβασης ενός κρίσιμου ματς. Το άλλο 50% το κρατάει μονίμως ο Τζόκοβιτς, επειδή οι μπάλες του θα επιστρέφουν πάντα και θα επιστρέφουν στη σωστή θέση, με βάθος και top spin.

Aθλητής χωρίς σημαία, όπως και άλλοι Ρώσοι συναθλητές ή ρωσίδες συναθλήτριες του, ο Ντανίλ Μέντβεντεφ βγήκε από τον πρώτο γύρο του Αυστραλιανού Όπεν αλώβητος από αγωνιστικές δοκιμασίες, αλλά με εμφανή εκνευρισμό από την αντιπαράθεση του με έναν θεατή στις εξέδρες. Ο Μέντβεντεφ αποτελεί κάτι σαν μαύρο πρόβατο στον μικρόκοσμο του ημερολογιακά πρώτου γκραν σλαμ τουρνουά, αφού πέρυσι στάθηκε σιωπηλός βράχος απέναντι στους θεατρινισμούς του Νικ Κύργιου στη μεταξύ τους αναμέτρηση για τον δεύτερο γύρο, ενώ μετά το πέρας της, στους διαδρόμους, είχε μία πανέμορφη κουβεντούλα να απευθύνει προς τους Αυστραλούς: "Θεατές με χαμηλό IQ".

Αν ο αθλητισμός ήταν τέχνη, τότε τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου θα τσακώνονταν για ένα έργο του Ρότζερ Φέντερερ. Ο Ελβετός τενίστας, που πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό επαγγελματική δράση, δημιούργησε στο τένις φάσεις που κανένας άλλος δεν είχε εμπνευστεί και που πολλοί άλλοι προσπάθησαν (και μερικοί κατόρθωσαν) να αντιγράψουν αργότερα.

Ένα ιστορικά περίεργο και παράξενο γκραν σλαμ τουρνουά, το Αυστριαλανό όπεν του 2022, τελείωσε χθες με έναν από τους πιο μεγαλειώδεις τελικούς στην ιστορία του τένις, χάρη στον εν ενεργεία θρύλο Ραφαέλ Ναδάλ. Ο Ισπανός, που πατάει πολύ γερά στα 35, κατέκτησε τον 21^ο πρώτο τίτλο σε ένα από το τέσσερα διάσημα Όπεν, ξεπερνώντας πια κατά ελάχιστα τους μεγάλους του, ισάξιους αντιπάλους, Ρότζερ Φέντερερ και Νόβακ Τζόκοβιτς.

Λένε πως το τένις είναι άθλημα των ελίτ, αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν είναι πάντα έτσι. Να, ας πούμε στον σύλλογο που τυγχάνει να είμαι μέλος του ΔΣ, η συνδρομή για έναν ολόκληρο χρόνο χρήσης των γηπέδων είναι όλη κι όλη 100 ευρώ, δηλαδή κάτω από δέκα ευρώ τον μήνα. Αν έχεις κάνει στο παρελθόν έστω και λίγα μαθήματα και έχεις ρακέτα, δεν χρειάζονται περισσότερα πράγματα από αθλητικά παπούτσια και μπαλάκια, τα οποία μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις πολλές φορές, αν δεν την έχεις δει Ναδάλ.

*Η μοναδική σχέση του παρόντος κειμένου με το μπάσκετ είναι η πορτοκαλί απόχρωση που έχει το χώμα στα γήπεδα του Γαλλικού Όπεν και αυτό αν βάλεις λίγο τη φαντασία σου. Ή κάποιο φίλτρο στη φωτογραφία*